De Amerikaanse regering en de reguliere media zijn zo verdwaald in hun eigen propaganda dat het Amerikaanse buitenlandse beleid als een gevaarlijke, halfblinde reus over de hele wereld slingert. Valse verhalen zijn zo krachtig dat zelfs senator Bernie Sanders zich buigt voor de waanvoorstellingen, een gevaar voor zowel de Amerikaanse nationale belangen als de planeet, schrijft Rick Sterling.
Door Rick Sterling
Als de VS ooit hun buitenlands beleid, dat momenteel gebaseerd is op dominantie en agressie, willen veranderen in een buitenlands beleid dat gebaseerd is op diplomatie en respect voor het internationaal recht, moet er een basis zijn voor realistische beoordelingen. Beslissingen over het buitenlands beleid moeten gebaseerd zijn op de werkelijkheid en niet op fantasie en propaganda.
Helaas strekken disfunctioneren, bedrog en propaganda zich uit over het hele spectrum, van de Republikeinen in het Congres tot Hillary Clinton, het Witte Huis en senator Bernie Sanders. Hier volgen recente voorbeelden:
–Benghazi-hoorzittingen in het Congres negeren belangrijke kwesties en concentreren zich op oppervlakkige kwesties. Het Congres hield onlangs hoorzittingen over wat er gebeurde in Benghazi, Libië, wat leidde tot de dood van ambassadeur Christopher Stevens en drie andere Amerikaanse personeelsleden op 11 september 2012. De hoorzittingen concentreerden zich op wat voormalig minister van Buitenlandse Zaken Clinton wist, toen zij het wist en of ze meer beveiliging had moeten bestellen. Daarvoor werden miljoenen dollars besteed aan het onderzoeken van het feit dat ze haar e-mail op een thuisserver bewaarde.
Senator Bernie Sanders uit Vermont, die op zoek is naar de Democratische presidentiële nominatie.
Toch zijn de grondoorzaken van de dood van Stevens en de gevolgen van de omverwerping van de regering-Gaddafi door de VS en de NAVO genegeerd. Tijdens de hoorzittingen werd stilgestaan bij de dood van tienduizenden Libiërs, de uitbarsting en uitbreiding van terrorisme binnen Libië en daarbuiten, en de enorme aantallen vluchtelingen die over de Middellandse Zee naar Europa vluchtten. In plaats van de gevolgen van een ‘regimeverandering’ in Libië te evalueren, concentreerden de leden van het Congres zich op goedkoop politiek voordeel. De reguliere media zeiden niets over de oppervlakkigheid van de hoorzittingen; ze waren blij om verslag uit te brengen over het politieke manoeuvreren en of Clinton wel of niet haar geduld zou verliezen of ‘boven de strijd’ zou kunnen komen.
Punten die informatief zouden zijn geweest om te onderzoeken zijn onder meer: Waren de beweringen over een dreigend “bloedbad” in Benghazi overdreven en grotendeels onwaar? Deze claims maakten de weg vrij voor de resolutie van de VN-Veiligheidsraad en de NAVO legde een No Fly Zone op. Was het een nep-noodsituatie? Wie gaf toestemming voor de overgang van ‘het beschermen van burgers’ naar een aanvalscampagne en de omverwerping van de Libische regering? De leden van de VN-Veiligheidsraad, China en Rusland, zeggen beiden dat ze zijn misleid en dat de VS en de NAVO de resolutie van de VN-Veiligheidsraad hebben geschonden.
Politici en een groot deel van de media hebben Gaddafi jarenlang afgeschilderd als ‘gek’. Voor lezers die geïnteresseerd zijn in een reality check, zie de korte video van Gaddafi's toespraak aan de Arabische Liga in 2008, terwijl hij wijst op de tegenstrijdigheden van het erkennen van Israël op de grens van 1967, terwijl hij de leiders van de Arabische Liga waarschuwt voor complotten en staatsgrepen, en zoals hij zegt: “wij zouden de volgende kunnen zijn” (voor moord). Voor een beknopt contrast van Libië voor en na de door de NAVO gesteunde invasie, zie dit artikel toepasselijk getiteld “Van de rijkste democratie van Afrika onder Gaddafi tot Terrorist Haven na Amerikaanse interventie.”
–Clinton pleit voor een No Fly Zone voor Syrië, ondanks de militaire tegenstand van de VS en Turkije dat zich daartegen keert. Het Amerikaanse militaire leiderschap heeft dat in het algemeen gedaan gekant tegen het idee van een “no-fly zone” omdat een “no-fly zone” begint met militaire aanvallen op luchtafweerposities oorlogsdaad. Zij hebben onderstreept dat het instellen van een dergelijke zone in Syrië veel moeilijker zou zijn dan in Libië, waar geen geavanceerde luchtafweerinstallaties aanwezig zijn. Zelfs toen duurde het zeven maanden van hevige bombardementen om de regering van Tripoli omver te werpen. De risico's in Syrië zouden enorm zijn, met een aanzienlijke kans op een internationale oorlog. Het idee is roekeloos en onverantwoordelijk om de volgende redenen:
De gebieden worden gecontroleerd door gewapende oppositiegroepen, voornamelijk Jabhat al Nusra (Al Qaeda). Er zijn nog maar heel weinig burgers in de gebieden die zijn voorgesteld voor een “no-fly zone” in Syrië. De meesten zijn gevlucht naar gebieden onder controle van de Syrische regering, vooral rond Latakia en Tartous. Anderen zijn naar Turkije gegaan. Het voorstel is feitelijk om van de VS en de NAVO de luchtmacht voor Al Qaeda te maken. Verbazingwekkend.
Als er een ‘no-fly zone’ zou worden ingesteld, zou het waarschijnlijker een ‘intense conflictzone’ worden in plaats van een ‘veilige zone’, zoals gepromoot door interventionisten. Het zou de VS en de NAVO rechtstreeks bij het conflict betrekken, en dat is wat de voorstanders willen. Er bestaat al een ‘veilige zone’. Het heet de Turkse grens.
Van cruciaal belang zijn de tweede Turkse parlementsverkiezingen op 1 november. Uit peilingen blijkt dat de regerende “Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling” (AKP) waarschijnlijk de meerderheidscontrole in het parlement zal verliezen. Het is mogelijk dat ze hun macht helemaal zullen verliezen. Hoe dan ook, dit zal een einde maken aan de plannen voor een almachtige Turkse president (Erdogan) en de voortzetting van de oorlog tegen Syrië. Alle drie de niet-AKP-partijen in Turkije zijn tegen het huidige beleid ter ondersteuning van oorlog en terrorisme in Syrië. Clintons voorstel voor een no-fly zone is dus opportunistisch en niet in overeenstemming met de realiteit in Syrië en Turkije.
-Het Witte Huis gaat door met anti-Assad-leugens terwijl deze in Turkije verder aan het licht komen. Het Witte Huis moet heel goed weten dat de regeringstroepen van Assad de aanval met chemische wapens op de buitenwijken van Damascus op 21 augustus 2013 NIET hebben uitgevoerd. Ambtenaren van het Witte Huis moeten zich hiervan terdege bewust zijn, omdat ze er niet in slaagden de Amerikaanse inlichtingengemeenschap ertoe te bewegen het eens zijn met de verklaring dat president Bashar al-Assad in de dagen na de aanval achter de gruweldaden zat. In plaats van de gebruikelijke ‘beoordelingen van de Amerikaanse inlichtingendienst met groot vertrouwen’ moesten ze deze vervangen door de ‘beoordelingen van de Amerikaanse regering’. Hoewel dit zelden werd opgemerkt of opgemerkt in de reguliere media, was dit een aanzienlijke afwijking.
Ondanks dit alles, en de onderzoeken door enkele van de meest geprezen Amerikaanse onderzoeksjournalisten (Seymour Hersh, Robert Parry, Gareth Porter, Russell Baker) die er allemaal op wezen dat de Assad-regering NIET verantwoordelijk was, beweerde de woordvoerder van het Witte Huis slechts een paar weken geleden dat Assad regering ‘gebruikte chemische wapens tegen zijn eigen volk’.
Vorige week hielden twee afgevaardigden van de sociaaldemocratische partij CHP in Turkije een bijeenkomst persconferentie om het bewijsmateriaal bloot te leggen van Turkse betrokkenheid bij het verschepen van sarin naar Syrië en de weigering van de Erdogan-regering om het onderzoek voort te zetten of de daders aan te klagen. Dit bewijsmateriaal, inclusief telefoontaps, ondersteunt de conclusies van Hersh en anderen dat de chemische wapens die bij de aanval van 21 augustus 2013 werden gebruikt, door Turkije aan gewapende ‘rebellen’ werden geleverd. Dit legt verder de feitenvrije propaganda bloot dat “Assad chemische wapens gebruikte tegen zijn eigen volk.” Politici en reguliere media zoals PBS Frontline blijf het gewoon herhalen.
–Bernie Sanders sluit zich aan bij de absurde propagandacampagne tegen Venezuela en zijn overleden leider Hugo Chavez. Zoals onlangs gerapporteerd bij Venezuelanalysis verwees senator Sanders naar de Venezolaanse president Hugo Chavez als een ‘dode communistische dictator’. Het is onzin, net zoals het Witte Huis beweert dat Venezuela een ‘bedreiging voor de nationale belangen van de VS’ is. Het is triest dat Sanders dat pad volgt.
Chavez was een socialist, geen communist; hij was lid en leider van de Verenigde Socialistische Partij van Venezuela. Tussen 1998 en 2013 namen Chavez en de PSUV zeventien keer deel aan de verkiezingen. Ze wonnen elke keer, behalve één keer. De verkiezingen in Venezuela zijn veel vrijer en eerlijker dan verkiezingen in de VS. Ze hebben een hoge opkomst; ze voeren een zeer actieve en harde campagne; er is een papieren spoor om de nauwkeurigheid van het elektronisch stemmen te verifiëren; meer dan 17 procent van de elektronische stemmen wordt vergeleken met de papieren stemmen om de nauwkeurigheid van het tellen van de stemmen te bevestigen.
National Lawyers Guild en Task Force on the Americas (en anderen) hebben veel delegaties naar Venezuela gestuurd. Ze hebben de omstandigheden in acht genomen, waaronder het stemproces. Het Nationaal Advocatengilde verklaring De conclusie van de verkiezingen van 2013 was dat de Venezolaanse verkiezingen “goed georganiseerd, eerlijk en transparant” waren.
“De VS zouden er goed aan doen om enkele van de veiligheidscontroles en -praktijken die routine zijn in Venezuela op te nemen om zowel het niveau van deelname als de geloofwaardigheid van onze verkiezingen te verbeteren”, aldus NLG-advocaat Robin Alexander.
Dus waarom promoot Bernie Sanders in hemelsnaam valse propaganda dat Chavez een “communistische dictator” was? Task Force on the Americas, gevestigd in de San Francisco Bay Area, heeft een letter aan de campagne van Sanders, waarin hem werd gevraagd zijn onnauwkeurige verklaring te herzien en te corrigeren.
Er is een grote behoefte aan dramatische veranderingen in het buitenlands beleid van de VS. Gegeven het feit dat ruim 55 procent van het discretionaire budget van de VS naar het leger gaat, is het waarschijnlijk dat positieve veranderingen in het binnenlands beleid zullen afhangen van veranderingen in het buitenlands beleid. Het uitgangspunt moet een realistische beoordeling zijn van de omstandigheden in andere landen, een oprecht onderzoek naar de gevolgen van acties uit het verleden en een oprechte toewijding om het internationaal recht na te leven. Zoals we uit de bovenstaande voorbeelden kunnen zien, is er nog een lange weg te gaan.
Rick Sterling is een onafhankelijk onderzoeker/schrijver. Hij zit in het bestuur van Task Force on the Americas. Hij is bereikbaar via rsterling1@gmail.com
Erdogan won met een aardverschuiving en Chavez was een communist, moge hij branden in de hel. Rick Sterling heeft zijn hoofd in de kont van Fidel Castro, dus vergeef hem... hij weet niet echt wat er aan de hand is.
“Erdogan won met een aardverschuiving en Chavez was een communist, moge hij branden in de hel. Rick Sterling steekt zijn hoofd in de kont van Fidel Castro, dus vergeef hem... hij weet niet echt wat er aan de hand is.'
Bedankt dat u niets van waarde heeft bijgedragen aan deze discussie, afgezien van ad hominem en obscene vulgariteit. Jij bent degene die niet weet wat er aan de hand is:
Erdogan won met een kleine marge als we mogen aannemen dat de verkiezingen niet vervalst waren, en dat Chavez een socialist was en geen communist. Rick Sterling heeft fijne hersenen in zijn hoofd en jij hebt een grote wegappel als brein in die van jou. Fidel Castro werd geïnstalleerd en op zijn plaats gehouden door dezelfde zionisten die je eigen leven regeren en ruïneren, maar zoals ik hierboven schreef, jij bent degene die niet weet wat er aan de hand is.
Het besef groeit van het verraad en de dubbelhartigheid van Bernie Sanders, wiens huidige uitspraken en eerdere staat van dienst niet bestand zijn tegen langdurig onderzoek. Bernie wordt nu concentrisch aangevallen door een reeks zwarte en anti-oorlogswebsites die erop uit zijn de realiteit bloot te leggen achter de gemakkelijke retoriek die hij heeft gebruikt om de altijd goedgelovige brijhoofden te misleiden.
In dit proces wordt een deel van Bernie's dubbele praatjes over de kwesties van oorlog en vrede ontleed, waaruit een duidelijke bedoeling blijkt om kiezers te misleiden. Justin Raimondo van AntiWar wees erop dat de opportunist Bernie had geprobeerd beide kanten van de kwestie over de Syrische no-fly zone te beslechten. Zoals Raimondo opmerkte:
‘Bernie Sanders heeft een verklaring uitgegeven waarin hij de kloof tussen vredelievend links en kruisraketlinks probeerde te overbruggen:
“Ik steun de inspanningen van president Obama om de Islamitische Staat in Syrië te bestrijden en steun tegelijkertijd degenen die proberen de wrede dictatuur van Bashar Assad omver te werpen. Ik ben op dit moment tegen een eenzijdige Amerikaanse no-fly zone in Syrië, die ons dieper bij die vreselijke burgeroorlog zou kunnen betrekken en zou kunnen leiden tot een nooit eindigende Amerikaanse verwikkeling in die regio.â€
Op welk punt zou Sanders een no-fly zone steunen – en hoe zit het met een no-fly zone die wordt opgelegd door een multilaterale coalitie van westerse landen? Dat zegt hij niet, maar hij volgt duidelijk niet de standaard linkse, niet-interventionistische lijn in dit debat, om de eenvoudige reden dat wat vandaag voor ‘links’ doorgaat, verdeeld is over de vraag wat te doen met Syrië, als wat dan ook.’ [ik]
Dit onderzoek omvat ook een kritisch heronderzoek van de politieke en parlementaire geschiedenis van Bernie, daarbij geholpen door een artikel van onschatbare waarde gepubliceerd door de vredesactivist Will Miller uit Vermont in de nasleep van Bernie's inmiddels beruchte besluit uit het voorjaar van 1999 om de humanitaire bombardementen te steunen. van Servië te midden van een politieke hysterie aangewakkerd door Christiane Amanpour van CNN. Bernie's stem vóór humanitaire bombardementen was buitengewoon impopulair onder de kiezers in Vermont, wat leidde tot een verhitte discussie met activisten waarin Sanders probeerde zijn stem tot oorlogszuchtige mensen te verklaren. Millers inzichten zijn het waard om uitvoerig te citeren. Het beeld van Sanders dat hier naar voren komt, is dat van een gewetenloze politieke opportunist, die optreedt als grenswachter of poortwachter voor de Democratische Partij.
Na Bernie Sanders’ redding van Wall Street Darling Clinton in Democratisch debat, groeit het bewustzijn snel van verraad van de mens Pro-Peace Vermonters noemen ‘Bernie de bommenwerper’
Door Webster G. Tarpley
http://tarpley.net/treachery-of-man-pro-peace-vermonters-call-%E2%80%9Cbernie-the-bomber%E2%80%9D/
Groepsdenken is hier het probleem. Het is een aantrekkelijk idee dat de naïef in staat stelt over deze dingen na te denken, dus het is een passend concept in de media.
Maar we geven politici te veel krediet, waardoor meer dan enkelen zichzelf voor de gek houden, terwijl de meesten louter aan de macht komen als opportunistische instrumenten van de oligarchie, die op hun beurt het geld controleren omdat we geen controle hebben over het gebruik ervan, en omdat onze economie alleen onwetenden toelaat Egoïstische, hypocriete pestjongens die grote bedrijven willen controleren. Er zijn moeilijkheden bij het handhaven van een onafhankelijk perspectief terwijl je in Washington aan de macht bent, vooral voor laffe, egoïstische, hypocriete pestkoppen, maar er zijn weinig aanwijzingen dat politici daar ook maar enig verlangen naar hebben.
Kijk naar de rechterlijke macht, de meest systematisch corrupte groep gangsters die zich ooit in de vlag hulde. Ze zijn allemaal zorgvuldig benoemd door de corrupte politici. Als de grondleggers bij ons waren, zouden ze allemaal aan de bomen slingeren, en niet aan hun staarten. Er is weinig behoefte aan groepsdenken in welke federale tak dan ook.
Maar toch is dit een heel goed artikel.
“Kijk naar de rechterlijke macht, de meest systematisch corrupte groep gangsters die zich ooit in de vlag hulde. ”
Oh ja, kun je 'MERS' zeggen? Elke rechter in de VS is impliciet medeplichtig aan deze enorme fraude.
Ze zijn een wervelende wolk van vampiervleermuizen.
Ik wil niet namens Stuart Davies spreken, wiens commentaar inderdaad scherpzinnig is, maar ik heb al eerder de gedachte gehad dat mensen als Chris Hedges (en helaas soms Bob Parry en auteurs op deze site) het werk van de diepe staat gemakkelijker hebben gemaakt door te bashen Bernie Sanders van links en beroofde hem zo van een kiesdistrict dat hem zou kunnen steunen als ze niet in het valse verhaal zouden geloven.
Een van de grootste onnauwkeurigheden die ik keer op keer lees, is dat Bernie een van de honderd senatoren was die, volgens Hedges, “opstonden als AIPAC-opwindende poppen en de Israëlische slachting van de Palestijnen in Gaza afgelopen zomer, die afgelopen zomer 100 dagen duurde, goedkeurden.” Waar hij naar verwijst is S. Res. 51, die Israël in wezen een vrije pas gaf om Gaza binnen te vallen. Er wordt niet over resoluties gestemd, dus niemand ‘stond op’. Wat ze deden was hun naam op de maatregel zetten. En in feite sloot Bernie Sanders zich NIET aan bij 498 van zijn collega's die de resolutie ondertekenden. Als hij een “AIPAC-opwindpop” en een fanatieke zionist was, zou hij dat zeker hebben gedaan. Hedges baseert zijn veronderstelling op het aannemen van de resolutie met ‘unanieme instemming’. Ofwel begrijpt hij de procedureregels van de Senaat niet, ofwel verdraait hij opzettelijk de waarheid om in zijn wereldbeeld te passen. Bovendien geeft Sanders op zijn website van de Senaat beide partijen de schuld en neemt hij Israël ter verantwoording voor het onevenredige aantal gedode Palestijnen. Voor voorstanders van de Palestijnse zaak is het niet genoeg, maar het is veel meer dan de overgrote meerderheid van het Congres. Nogmaals, als hij stevig in het kamp van Israël had gestaan, zou er helemaal geen kritiek zijn geweest.
Vanwege de status van Hedges onder progressief links, is zijn beoordeling keer op keer herhaald tot het punt dat het als evangelie wordt aanvaard, zonder enige onafhankelijke bevestiging. Een beetje zoals het gerucht dat de ronde deed dat Sanders een dubbele Israëlische nationaliteit zou hebben.
Wat Hugo Chavez betreft: ik denk dat Bernie's punt was dat degenen die hem probeerden te belasteren hem met ene Hugo Chavez vergeleken, juist vanwege wat dit artikel beweert. De aanwijzing ligt in de oorsprong van de laster, die te maken had met een deal die Sanders in 2006 met Venezuela sloot om stookolie naar Vermont te sturen. Daarom werd hij ronduit beschuldigd van omgang met de kwaadaardige Chavez en het ondermijnen van het Amerikaanse buitenlandse beleid. Denkt u werkelijk dat hij dat zou hebben gedaan als hij de heersende opvatting over Chavez had gedeeld? Natuurlijk zullen we het pas zeker weten als we het van Sanders zelf horen, maar iedereen eist zo snel een “verontschuldiging” van Sanders, wat de aandacht volledig afleidt van het feit dat team Hillary Bernie uitscheldt. Lijkt dat niet een groter probleem? Het is des te lelijker omdat Hillary zei dat ze geen negatieve campagne zou voeren, maar rechtstreeks samenwerkt met een PAC die het vuile werk voor haar opknapt.
Van alle voorbeelden van propaganda in dit artikel lijkt Sanders een onjuiste uitspraak over een voormalige leider van Venezuela het mildste, vooral gezien het feit dat hij daadwerkelijk zaken deed met de man. En toch gaan de foto en de slogan over ‘bad Bernie’.
Overigens zei Sanders tijdens het debat specifiek dat hij GEEN no-fly zone boven Syrië zou opleggen. Daar wordt hier niet over gesproken.
Dus ja, ik geloof dat David Stuart volkomen gelijk heeft.
… Stuart Davies (sorry).
Sanders is ervaren en doorgewinterd. Hillary en Obama zijn niets anders dan nep-sokpoppen. Na acht jaar ben ik er nog steeds vrij zeker van dat Obama wettelijk niet gekwalificeerd is om president te zijn en dat hij door de zionisten voor de grap is geïnstalleerd. Gelukkig keerde Obama de grap tot op zekere hoogte terug naar hen.
Dit is wat zo verontrustend en beangstigend is aan de propaganda; Als je één zin uitspreekt die beledigend is voor de zionistische machtsconfiguratie of zelfs voor de nationale veiligheidsgroep van Washington, denk je dat je vrijwel buitengesloten wordt of snel achteruitgaat terwijl je overvloedige excuses aanbiedt.
Sanders is ongetwijfeld een geweldige kandidaat op het gebied van de binnenlandse economie. Als het om Israël en het Amerikaanse mondiale imperialisme gaat, faalt hij jammerlijk. Het is dit soort paradigma dat intelligente liberalen in deze kwesties in het ongewisse laat, en daarom zijn ze net zo misleid als ieder ander.
De persoon die feitelijk goed geïnformeerd is en de waarheid spreekt of schrijft, wordt gezien als afkomstig van Neptunus.
Drew, hier is hoe ik me voorstel dat het allemaal is gebeurd; Hillary en Bill hadden een ontmoeting met de DNC-commissie om een president te kiezen. Nadat alle aanwezigen naar Hillary's eisen hadden geluisterd en Bill zijn vele jaren had opgepikt, werd het allemaal plotseling eenvoudig. We zorgen er gewoon voor dat de socialistische man het tegen haar opneemt, was het unanieme commentaar van de commissie. Wetende dat Amerika nooit iemand als Sanders in het Witte Huis zal plaatsen, zal Hillary zich zonder tegenstand kandidaat stellen voor het Amerikaanse presidentschap.
Klinkt plausibel, meneer Tedesky. Hillary is een fervent Cold Warrior-type.
Bedankt Drew, ergens in mijn commentaar met een beetje humor, samen met een beetje van de waarheid, ben ik misschien iets op het spoor, dat weet ik zeker. Nu weet ik niet wat voor deal er met Elizabeth Warren is gesloten, en of er überhaupt een deal is gesloten, maar senator Warren is zonder twijfel ‘in lockdown’. Dat betekent niet dat de consumentenadvocaat noodzakelijkerwijs niet mag spreken, het betekent alleen: 'geen presidentschap voor u, dame, de volgende'. Nu ik erover nadenk, wanneer heb je de afgelopen jaren geluisterd naar een knappe Blackman Democrate die een opwindende, geweldige toespraak hield? Als dat zo is, vertel me dan wie, want die heb ik gemist. Dan is er de arme oude Unlce Joe. Het zou logisch zijn dat Joe Biden gewoon totaal uitgeput is en zich gewoon in zijn huis wil terugtrekken. Ik kan het niet zeggen, ik geef hem de schuld. Nogmaals, het is eindelijk de beurt aan Hillary, verdomme, dus ga verder met je zaken en laat haar met rust. ‘Ik bedoel: wat maakt het uit?’
Het echte equivalent van Sophia Leigh zal onder geen enkele omstandigheid als president functioneren.
Hier is een goede lectuur over de Clintons: http://www.counterpunch.org/2015/10/23/the-man-who-bought-the-clintons-the-political-business-of-terry-mcauliffe/
Kiza, dank je. Uw gelinkte artikel is nog meer bewijs van hoe het mechanisme van de overheid werkt, door aan de hefbomen van het geld te trekken om beleid te produceren. Beleid maken heeft niets te maken met het welzijn van de commons. De enige speciale belangengroep die niet vertegenwoordigd is in deze club van invloedrijke oligarchen, zijn de gemiddelde burgers. Hoe kan al deze omkoping tussen de lange campagnetijden en tonnen tv-/media-commercials plaatsvinden zonder dat er miljoenen, zelfs miljarden dollars aan worden gefinancierd, zonder de donaties van de rijke klasse? Ik ben er zeker van dat sommigen onder de rijken wensen dat er een andere manier zou zijn om verkiezingen te houden, maar wie van hen wil de eerste zijn en het alleen doen? Bovendien is er altijd wel iemand die nog rijker is, en wat gaat die doen? We zouden kunnen proberen wat ouderwetse regelgeving terug te brengen, maar in de huidige VS zou je dat als communist beschouwen. Zolang ons verkiezingsproces op geld draait, zal de geldrente de boventoon voeren, dat zal gewoon zo blijven. De volgende generatie zal de slinger de andere kant op moeten draaien, net zoals hun grootouders (misschien zelfs een geweldige huisarts) deden. Sorry, ik werd meegesleept ... maar nogmaals bedankt voor het lezen van referenties.
Liberalen zouden liberale kandidaten niet moeten bashen, maar wat als een liberale kandidaat niet zo liberaal is als hij tot een bepaald segment van het liberale electoraat kan rekenen? Robert Parry is nog steeds een van de progressieve journalisten die zijn kritiek op Obama altijd verzacht. Nou ja, dat denken de mensen op dit commentaarbord tenminste, en soms ben ik het daarmee eens. Ik heb zelfs nog ergens in mij stiekem wat 'hoop & verandering' bewaard. Ik weet dat Bernie een aardige kandidaat is, maar moest hij Hillary bij de CNN-debatten zo gemakkelijk met rust laten vanwege die 'verdomde e-mails'? Kom op, vraag het een eerstejaarsstudent politicologie, en zij zullen je vertellen hoe stom dat was. Geloof me, het wordt Hillary, en dat is alles. Ik voel 'de BRANDING'!
Robert Perry is een van de beste onafhankelijke journalisten die ik heb gelezen en jij bent een van de beste commentatoren op deze site.
Wat Hillary betreft, was ik onder de indruk van een artikel op zerohedge over het debat tussen Bernie en Hillary, waarin alle peilingen zeiden dat Bernie tussen de 70% en 90% van de kijkers van het debat won. Toch rapporteerden bijna alle MSM een overwinning van Hillary (met 10-30% van het publiek). Het lijkt erop dat de kiezers Hillary door de strot krijgen. Bernie is er voor een schijn van democratie.
Over het feit dat Bernie de debatenquête heeft gewonnen… ja, ik geloof dat hij heeft gewonnen. Bernie won met progressieve kiezers binnen mijn kring, familie en vrienden. Voor deze dierbaren en kennissen liet dit hen zien hoe aardig Bernie Sanders werkelijk is. In een echte wereld zou dat betekenen dat ik gecorrigeerd word. Dat zou betekenen dat mijn vorige verklaring volkomen verkeerd was… gewoon niet juist. Het enige probleem is dat deze presidentsverkiezingen niet in de echte wereld worden gehouden. Het is 2015, dit is Amerika, en bovendien is het de beurt aan Hillary... oké! Bijna zoals toen Al Gore in 2000 president werd. Het is hetzelfde raadsel dat John Edwards ervoer toen hij in 2004 weigerde met Kerry het podium op te gaan om een concessietoespraak te houden. Trouwens, zoals mevrouw Clinton zou zeggen: 'Nu , Wat maakt het uit'! Oja, en bedankt voor het compliment.
'We zouden kunnen proberen wat ouderwetse regelgeving terug te brengen, maar in de huidige VS zou je dat als communist beschouwen. ”
Je zou een paleoconservatief worden genoemd, geen communist.
In de politiek praat geld heel luid, daar ben ik het 100% mee eens.
Trump zal Hillary verslaan tenzij er een enorme cheatathon plaatsvindt, wat een zeer duidelijke mogelijkheid is en hoogstwaarschijnlijk een zekerheid. Als je Trump niet leuk vindt, krijg je Tweedledee of Tweedledum. Hillary is Tweedledee. Rotsaruck!
Wat dat DC Made for TV-gedoe ook was, de Benghazi-hoorzittingen, was relevanter geweest als de hoorzittingen in plaats daarvan de titel 'de officiële lancering van de Hillary Clinton-campagne voor het Witte Huis van 2016' hadden gekregen. Voor de aanhangers van Hillary was de hoorzitting niets anders dan een heksenjacht. Voor de theezakjesgekken van de Republikeinse partij vermeed Hillary elke keer weer hun gekke politicivragen. Iedereen wint! Elf uur, niets.
Waar ik niet overheen kan komen, met alle ophef over Benghazi, waarom is niemand David Petraeus aan het ondervragen. Het was tenslotte het CIA-complex van Petraeus, waar vier Amerikanen hun fatale lot ondergingen. Willen de goede mensen in het Congres niet het goede doen voor deze vier dappere Amerikaanse helden en hun families? Zou het niet verstandig zijn om op elke elfde dag van september, welk jaar dan ook, een Amerikaanse ambassadeur te bevelen binnen te blijven, vooral als het gaat om ambassadeurs die gestationeerd zijn in een van de weinige landen in het Midden-Oosten, die misschien een probleem hebben met de VS? ? Oké, ik begrijp het, ik ben het, nietwaar? Deze hele Benghazi-aflevering heeft het gevoel van een door Brzezinski geïnspireerd, Petraeus geïmplementeerd plan, dat fout is gegaan. Op dat specifieke moment in de presidentsverkiezingen van 2012 zou een mislukt plan ook een slechte weerslag hebben gehad op een president die zich kandidaat stelde voor een tweede termijn. Webster Tarpley wijst eigenlijk met een vinger naar een geheime handschoen in de mix. Hoewel ik nog niet helemaal overtuigd ben van de betrokkenheid van Romney, zal ik me aansluiten bij een dubbele CIA-kruising, die de wraakzuchtige gekken die dag naar buiten bracht. Brzezinski en Petraeus gebruiken graag de slechterik om tegen de andere slechterik te vechten, en dit is waar een achterbakse edelman in een heel krappe situatie terecht kan komen. Ik laat jullie allemaal achter met deze gedachte; Zou een bedriegende generaal een nieuwslek verspreiden over zijn schandalige seksuele affaire, zodat de genoemde generaal aan vervolging wegens een oorlogsmisdaad zou ontsnappen? Vergeet niet dat dit 2015 is en dat je nooit meer 'nooit' moet zeggen.
Ik kan de eer niet opeisen voor de opmerking – iemand op een andere site zei het: “Er is niets mis met een heksenjacht als je op zoek bent naar een echte heks.” Maar ze gingen achter haar aan omdat ze het vee had verdreven en de tarweoogst had verwoest, terwijl ze hadden moeten kijken naar de spreuken die ze uitsprak die de pest veroorzaakten en de stadsmensen tot kannibalisme dreven.
Ja, ze jaagt ook iedereen op deze site de stuipen op het lijf.
“Ik laat jullie allemaal achter met deze gedachte; Zou een bedriegende generaal een nieuwslek verspreiden over zijn schandalige seksuele affaire, zodat de genoemde generaal aan vervolging wegens een oorlogsmisdaad zou ontsnappen? Vergeet niet dat dit 2015 is, en je moet nooit meer nooit zeggen.”
Het antwoord is nee, en als beperkte ontmoetingsplaats zou het zeker een belachelijke mislukking zijn. En bovendien was het incident in Benghazi om te beginnen geen oorlogsmisdaad. En hoewel de vernietiging van Libië misschien een oorlogsmisdaad was, zouden er, afgezien van Petraeus, nog heel wat mensen hiervoor op de rol staan. Dus als Petraeus boven Libië zou neerdalen, dan zouden ze dat allemaal doen. Dat is de reden waarom Petraeus niet bang is voor Libië. Wat zijn rokkenjagerij betreft, hij denkt duidelijk met zijn lul in plaats van met zijn hersenen. Dat is 100% de reden waarom hij niet langer het beleid voert dat wij de CIA noemen.
Petraeus is gewoon een simpele, leeghoofdige boob die door iedereen werd bespeeld. Dat zou je duidelijk moeten zien. Wat waren zijn opmerkelijke bijdragen in de loop van zijn carrière? Niets.
Hillary Clinton gaf duizenden geheime documenten door aan andere regeringen door ze te uploaden naar een hackbare communicatiesatelliet via haar illegale gebruik van een privé-e-mailserver. De gegevens werden daardoor voor bepaalde andere regeringen heel gemakkelijk gemaakt om te extraheren. Dat is precies waarom ze de privé-e-mailserver had, en daarvoor werd ze betaald via donaties aan de Clinton Foundation uit het buitenland. Volg het donatiegeld gewoon terug waar het vandaan komt als je wilt weten voor welke andere overheden ze werkt.
Clinton zou daarvoor voor altijd de gevangenis in moeten, maar de gebruikelijke verdachten willen dat ze president wordt, omdat ze heel gemakkelijk te controleren en/of te compromitteren zou zijn.
Ze zullen niet slagen. Er zijn er nu te veel wakker. Als ze haar dwingen naar binnen te gaan, wordt ze gedwongen naar buiten te gaan.
“Valse verhalen zijn zo krachtig dat zelfs senator Bernie Sanders zich voor de waanvoorstellingen buigt”… is het niet de waarheid. Ik zou eraan willen toevoegen dat valse verhalen zo krachtig zijn dat vrijwel elke afzonderlijke pijler van de westerse progressieve/linkse intelligentsia zich buigt voor de waanvoorstellingen – van Noam Chomskey tot Chris Hedges, tot Robert Parry, enz., evenals vele anderen die lid zouden zijn van deze club zoals Rick Sterling.
Ik zie een ongelooflijk hardnekkige blinde vlek onder alle hierboven genoemde individuen, samen met vele anderen, die hun analyses over zoveel onderwerpen vrijwel nutteloos maakt, en mij in feite tot de conclusie brengt dat ze alleen kunnen worden beschouwd als propagandamateriaal van de transnationale diepe staat – bewust of onbewust. Het feit dat deze individuen zich onderscheiden als critici van de status quo, maakt hen des te waardevollere troeven voor de machtsstructuur die zij bekritiseren wanneer zij – in hun onvermogen om sleutelelementen te onderzoeken van de valse verhalen die via de bedrijfsmedia de samenleving doordringen – deze incorporeren. sleutelcomponenten van deze valse verhalen in hun mislukte ‘analyse’.
Toegegeven, in veel van deze gevallen kan het heel goed zo zijn dat deze individuen zich niet kunnen verdiepen in bepaalde onderwerpen of zelfs maar bepaalde categorieën van bewijsmateriaal kunnen onderzoeken, vanwege de krachtige sociale taboes die de ‘aanvaardbare’ parameters van discours, debat en kritiek op de samenleving afbakenen. de gevestigde machtsorde in de westerse samenleving. Er bestaat een diepgaande psychologische barrière die opzettelijk is gevoed en versterkt door de elites die onze regeringen en de media controleren.
Ik kwam een paar jaar geleden een citaat tegen in een boek met de titel “Justice Matters” van Mona Weissmark, dat waarschijnlijk de meest beknopte, welsprekende en nauwkeurige uitleg is van dit fenomeen dat ik ben tegengekomen. Het boek concentreerde zich op een heel ander onderwerp, en de auteur zou heel goed bezwaar kunnen maken tegen het domein waarop ik haar inzicht toepas, maar niettemin beschouw ik haar woorden ook hier als volkomen accuraat:
“Er wordt sociale druk op ons uitgeoefend om beweringen over de werkelijkheidsomstandigheden te aanvaarden die aanspraak maken op onze overtuigingen in plaats van op ons intellect. Dit dwingt ons op zijn beurt om nieuwe feiten te negeren, te ontkennen of als eigenaardigheden te behandelen. Anders riskeren we de dreiging van isolatie, straf en identiteitsverlies. De psychische kosten van het veranderen van iemands kijk op de werkelijkheid zijn aanzienlijk…’
Dit beschrijft de psychologische barrière waarmee iedereen wordt geconfronteerd als het gaat om het overstijgen van de grenzen door simpelweg bewijsmateriaal te onderzoeken waarvan we instinctief begrijpen dat het de waarheid in twijfel trekt van een verhaal dat algemeen wordt geloofd door de overweldigende meerderheid van de mensen om ons heen. Het is duidelijk dat dit alleen van toepassing is op niet-ingewijde onschuldigen, inclusief alle onwetende dienaren van de hierboven genoemde diepe staat. Iedereen die willens en wetens hun plannen dient, wordt ongetwijfeld onderworpen aan geheel andere psychologische martelingen.
Uitstekende opmerking, meneer Davies. Zeer scherpzinnig. Ik begrijp het punt dat je maakt volledig. Maar misschien zou u bereid zijn uw verklaring uit te breiden en precies te beschrijven waar u op doelt als u verwijst naar de ‘blinde vlek’ die zelfs degenen, zoals de auteurs van deze site, belemmert die kritisch zijn geweest over de buitenlandse politiek van de VS. beleid, militarisme, propaganda-inspanningen, internationaal monetair beleid en andere deep state-manoeuvres. Wat missen ze waardoor ze steevast “onwetende dienaren van de diepe staat” zijn, naast de “psychische kosten van het veranderen van iemands kijk op de werkelijkheid?” Omdat veel van de mensen die u betrekt, ijverig hebben gewerkt om al onze kijk op de werkelijkheid te veranderen door middel van hun journalistiek.
De 800 sf blinde vlek in de kamer die deze mensen allemaal hebben, is de weigering of angst om openlijk de schuld voor al deze oorlogsmisdaden en corruptie te leggen op het zionisme en zijn door en door verderfelijke invloed op het buitenlands beleid van de VS. Al deze illegale oorlogen waren voor Israël. Elke.
Stel je eens een ogenblik een Verenigde Staten voor waarin een politicus de meningen leidt en de echte problemen aan de mensen uitlegt, in plaats van de opiniepeilingen van het publiek te volgen!!! Er is geen supereenvoudig controlemechanisme: degene die de (valse) verhalen creëert en hun distributiekanalen controleert – de MSM, die controleert de politici en het hele systeem. Dit is alleen voor het geval ze de mondelinge instructies van de donoren niet opvolgen. Dat is de westerse democratie in een notendop, maar andere democratieën zoals Venezuela volgen niet hetzelfde model. Daarom vormen ze een bedreiging voor de VS.
Het heeft geen zin om Bernie Sanders ervan te beschuldigen dat hij slechts een kleine dienaar van het systeem is. Zelfs als hij zou proberen leiding te geven, zou hij verwoest worden, niet dat hij dat in zichzelf heeft.
Donald Trump is een ramp, maar lijkt de minste van alle beschikbare rampen.
Wat een prachtig artikel is dit van een voorheen niet-prominente schrijver Rick Sterling. Ik ken zijn organisatie, de Task Force on the Americas, niet, maar ik houd van hun anti-overheidsveranderingshouding.
Volgens de RICO-statuten hoeven er slechts zes mannen te worden gearresteerd om de gehele criminele MSM te verlammen en te sluiten en de nieuwsreportage terug te krijgen waar deze thuishoort: de realiteit.
Trump gaat het doen.
Hoewel Stuart Davies gelijk heeft in zijn bewering dat we allemaal beperkt worden door oogkleppen en (hoewel hij niet het volgende zegt: dit is beperkend, wordt dit al op het allervroegste niveau toegepast, aangezien onze taal, cultuur en familie ons leren waar we op moeten letten en wat we moeten negeren, lang voordat de politiek zelfs maar een zorg voor het zich ontwikkelende kind wordt); hij slaagt er totaal niet in om de lezer te vertellen op welke manieren en over welke kwesties deze voortdurend heersende neiging tot gedeeltelijke en daarom valse informatie de analyse van Rick Sterling beïnvloedt of hem “een propagandamiddel” van de “transnationale diepe staat” maakt. In feite is Davies techniek van bewering en schelden zonder feitelijke onderbouwing precies wat propaganda is.
Hij is een zionist, wat helaas betekent dat hij de waarheid op afstand moet houden.
Waarom zijn onze leiders allemaal besmet met domheid en onwetendheid over de werkelijke wereld? Ze moeten waarschijnlijk de Zionews lezen.