De VS en Israël onderscheiden zich van het grootste deel van de ontwikkelde wereld, terwijl moderne samenlevingen overspoeld worden met wapens met krachtige krachten die grote aantallen burgers, zelfs meerderheden, overheersen, die gealarmeerd zijn door het geweldsniveau, schrijft Lawrence Davidson.
Door Lawrence Davidson
Hier is de vraag: welke twee ‘moderne’ samenlevingen hebben culturen die het bezit van wapens toestaan en zelfs idealiseren? Antwoord: de Verenigde Staten en Israël.
In de VS, er zijn 88 kanonnen rondzweven voor elke 100 mensen, wat neerkomt op ongeveer 300 miljoen van deze wapens in omloop. Dit omvat aanvalswapens in militaire stijl, waarvan it wordt geschat er zijn ongeveer 3.75 miljoen in particuliere handen. Deze stand van zaken maakt de VS tot de meest bewapende moderne samenleving ter wereld.
Wayne LaPierre van de National Rifle Association, sprekend op de Conservative Political Action Conference in 2011. (Photo credit: Gage Skidmore)
Deze bewapende status is niet omdat de meeste Amerikanen het zo willen. Zoals president Barack Obama heeft gedaan wees erop, hebben meerdere nationale peilingen aangetoond dat de meeste Amerikanen willen strengere wapencontrole, maar dat lijkt niet uit te maken. Waarom? Omdat de meeste Amerikanen rond deze kwestie niet voldoende politiek georganiseerd zijn om de minderheid die dat wel is, te overtroeven – meestal in de vorm van de National Rifle Association (NRA).
We hebben het hier over een nogal fanatieke, maar cultureel beslissende minderheid die vrijheid in de eerste plaats definieert als het recht om een vuurwapen of twee, of tien, tot in het oneindige te ‘pakken’. Ze geloven ten onrechte dat het bezitten van een wapen (bijna elk wapen) op de een of andere manier “een geboorterecht en een essentieel onderdeel van het erfgoed van de natie.” Ze besteden er veel energie aan verkeerd interpreteren van het Tweede Amendement van de Grondwet om hun standpunt zogenaamd te bewijzen. Met andere woorden: voor deze mensen is gewapend zijn met een pistool een hoeksteen van de Amerikaanse cultuur.
Is dit niet op de een of andere manier een corruptie van het democratische proces? Zou dat proces niet moeten eisen dat, in kwesties van nationale veiligheid (en dat is zeker zo'n kwestie), de veiligheid van de overgrote meerderheid prevaleert?
Helaas is dat niet de Amerikaanse manier van democratische politiek. In werkelijkheid zijn de VS geen democratie van individuele burgers, maar eerder een democratie van concurrerende belangengroepen. De belangengroep die de NRA heet, is beter gefinancierd en politiek invloedrijker dan haar tegenstanders, en wint dus op het gebied van de wapenwetgeving. En dit ondanks het feit dat haar overwinningen de samenleving veel gevaarlijker maken dan zij zou moeten zijn.
De NRA ontkent totaal het feit dat gewapend zijn, ipso facto, gevaarlijk is. Ze ontkennen op onlogische wijze dat er enig verband bestaat tussen de 300 miljoen vuurwapens in het land die publiekelijk in bezit zijn en het feit dat de VS het hoogste aantal moorden in verband met vuurwapens heeft in de ‘ontwikkelde’ wereld.
Je kunt hogere aantallen wapengerelateerde moorden vinden, maar je moet naar plaatsen als Honduras en El Salvador gaan om ze te zien. Het beste wat de NRA kan doen in het licht van de dodelijke chaos waarvoor zij op zijn minst indirect verantwoordelijk is, is de verklaring van Wayne LaPierre, de uitvoerend vice-president van de organisatie, die verklaarde dat “Het enige dat een slechterik met een wapen tegenhoudt, is een goede kerel met een wapen” – een absurd simplistische bewering die tot de conclusie leidt dat wat de natie nodig heeft meer wapens zijn en niet minder.
De Israëlische wapencultuur
Hoewel de VS een zelfvernietigende wapencultuur hebben ontwikkeld, is deze niet uniek onder de ‘moderne’ landen. Er is ook Amerika's 'partner' in zoveel gewelddadigheden: Israël. Het is moeilijk te weten hoeveel wapens er loslopen onder de Israëlisch-Joodse bevolking. Ik herinner me dat de eerste keer dat ik naar Israël ging, begin jaren zeventig, het leek alsof iedereen, zowel mannen als vrouwen, bedekt was met militaire aanvalsgeweren. Bij latere reizen werden deze minder duidelijk, maar dat betekent niet dat ze minder beschikbaar waren.
Bijna universele militaire dienst, gevolgd door inschrijving in de actieve reserves, betekent dat de meeste Joodse burgers ouder dan 18 jaar toegang hebben tot een wapen. Sommige Israëli’s zouden deze bewering nuanceren door erop te wijzen dat Israël, in tegenstelling tot de VS, “strenge wapenregels”, inclusief een verbod op aanvalswapens. Bovendien “moet iemand ook een oprechte reden tonen om een vuurwapen te dragen, zoals uit zelfverdediging.”
Maar Israël is een chronisch onzekere plek vanwege zijn expansionistische beleid en onderdrukking van de Palestijnen. “Zelfverdediging” staat dus op de voorgrond van een grote meerderheid van de Israëlische geesten.
Volgens Liel Leibovitz, schrijven in het tijdschrift Tablet “Er is niet veel deskundige voor nodig om te beseffen dat deze beperkingen op zichzelf niet veel betekenen op het gebied van wapenbeheersing.” Iedere Israëlische Jood kan het verlangen naar een wapen rechtvaardigen, en velen bezitten deze.
Waarom horen we dan niets over moorden in Israël die vergelijkbaar zijn met die in de Verenigde Staten? Goed, Het is niet voor de misleidende redenen aangeboden door Liel Leibovitz in zijn Tablet artikel: dat Israëliërs meer verantwoordelijke wapenbezitters zijn en dat Israël als natie beter werk levert bij het behandelen van gestoorde, mogelijk gewelddadige individuen.
Wat deze laatste bewering betreft, slaagt Leibovitz er niet in om rekenschap te geven van het aanzienlijke aantal gewapende Israëlische fanatici die loslopen in de illegale nederzettingen van het land. De waarheid is dat wij in de VS hoor het vaak van de Israëlische versie van wapengerelateerde rampspoed. Helaas herkennen de meeste Amerikanen in deze rapporten niet hetzelfde soort chronische moord dat wij hier thuis hebben veroorzaakt.
Terwijl Amerikanen hun wapens het vaakst op elkaar gebruiken, gebruiken de Israëliërs hun wapens vooral op Palestijnen. Het resultaat is de dagelijkse intimidatie, verwonding en moord op een hele etnisch specifieke bevolking door Israëlische soldaten, politie, kolonisten en andere gewapende burgers. Als gevolg ruim 9,000 Palestijnen Sinds 73,000 zijn er doden en ruim 2000 gewonden gevallen.
Dit wordt aan de wereld gerapporteerd als daden van zelfverdediging van de kant van de Israëliërs. Maar is dat zo? Een dergelijke bewering is moeilijk vol te houden als je de situatie ziet scheve verhouding tussen doden en gewonden tussen Palestijnse en Israëlische slachtoffers. De cijfers die gemiddeld rond de 33 tegen 1 liggen, wijzen op voortdurende collectieve bestraffing van Palestijnen die dapper genoeg zijn om zich tegen de Israëlische bezetting te verzetten.
Zowel de VS als Israël hebben historisch gewortelde wapenculturen. Misschien komt dit omdat beide samenlevingen volwassen zijn geworden tegen de achtergrond van territoriale verovering, waanvoorstellingen over raciale superioriteit en een bijna genocidale behandeling van inheemse bevolkingsgroepen.
Dit soort geschiedenis heeft twee samenhangende gevolgen gehad: ten eerste heeft het, vooral onder meer conservatieve en traditionalistische elementen van de bevolking, geresulteerd in een obsessieve bezorgdheid over zelfverdediging. Ten tweede heeft het een verband opgebouwd tussen het bezit en gebruik van dodelijke wapens en het imago van de moedige en onafhankelijke burger die huis en haard verdedigt.
Deze gevolgen worden nu ondersteund door psychologische toestanden die blijkbaar ongevoelig zijn voor tegenargumenten. Noch de aanhanger van de NRA, noch de vurige zionist staat open voor de stelling dat hun eigen ideeën en daden iets te maken hebben met de gevaren en onzekerheden die zij voelen.
En in beide landen lijken zulke fanatici politiek dominant te zijn. Dat betekent dat alle burgers van deze twee ‘moderne’ en ‘ontwikkelde’ samenlevingen, zelfs degenen die rationeel genoeg zijn om te begrijpen wat er aan de hand is, vastzitten in wapenculturen en de explosieve cycli van geweld die zij voortbrengen.
Lawrence Davidson is hoogleraar geschiedenis aan de West Chester University in Pennsylvania. Hij is de auteur van Foreign Policy Inc.: privatisering van het nationale belang van Amerika;　Amerika's Palestina: populaire en officiële percepties van Balfour tot de Israëlische staatund Islamitisch fundamentalisme.
Het is wederom vermoeiend om verdraaide verslagen van de werkelijkheid te lezen. Dus laten we beginnen:
– Wie is verantwoordelijk voor de bescherming van jou? EEN: jij bent. Politie en leger hebben slechts een vage, niet uitvoerbare plicht om te beschermen. Als je verminkt of vermoord wordt, kun je geen rechtszaak aanspannen. Wat moet je nog meer weten? De zinsnede ‘… obsessieve bezorgdheid over zelfverdediging…’ die in het artikel wordt gebruikt
kwam op mij over als suïcidaal.
– Wat zou er mis kunnen gaan als de regering van een land ranzig wordt – en toevallig ook duizenden gewapende politie en militairen heeft – die (normaal gesproken) voor 'bescherming' worden gezocht door een ongewapende bevolking?
— Zou het mooi zijn als mensen getraind zouden worden in het gebruik van hun zelfbeschermingswapens? EEN: ja.
– Zou het mooi zijn als onze brood- en circusentertainmentindustrie de overhand zou krijgen
geweld niet verheerlijken bij het najagen van hun geld? EEN: ja.
Ik bezit niet, maar geloof dat het noodzakelijk is om het recht op dragen te handhaven. er is voldoende bewijs van de vernietiging van grondwettelijke rechten. Misbruik door de politiestaat en onze republiek wordt aangevallen door de corpritocratie en het type één wereldorde binnen de overheid... dus ga vliegeren
Ik ben eerder pro-Palestijns dan pro-Israëlisch, maar ik begrijp beide kanten als het om politieke argumenten gaat. Israëliërs hebben de muur rond de Westelijke Jordaanoever en veiligheidsbeperkingen voor Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook, uit angst voor terroristische aanslagen omdat de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook bezette gebieden zijn (geen woordspeling op de officiële Israëlische naam voor hen, de Bezette Gebieden).
Ze hebben deze beperkingen niet voor Palestijnen die Israëlische staatsburgers zijn, aangezien ze geen lid zijn van de bezette gebieden, is er geen reden om ze als een bedreiging te beschouwen. Alle bezettingsmachten zouden zeker doen wat Israël doet met de Palestijnen in de bezette gebieden.
Israëlische kolonisten vestigen zich op de Westelijke Jordaanoever, en deden dat voorheen ook in de Gazastrook, omdat ze oprecht geloven dat het hun geboorterecht is, vanwege hun religie, net zoals de Amerikaanse kolonisten dachten dat het hun “Manifest Destiny” was om Noord-Amerika vanuit de Gazastrook te koloniseren. Appalachen tot aan de Stille Oceaan, en later dachten Amerikanen dat het een “Manifest Destiny” was om Puerto Rico, Guam en de Filippijnen te veroveren. De Israëlische regering moet dit ook denken, aangezien zij in de eerste plaats de nederzettingen in de bezette gebieden heeft gebouwd.
Bovendien vrezen de Israëli's oprecht (maar uiteraard ten onrechte) een nieuwe Holocaust, omdat Israël de enige plaats in de geschiedenis is waar de Joden niet zijn vervolgd. Dit is uiteraard onzin, aangezien er absoluut geen kans is op een nieuwe Holocaust, en de Joden Israël domineren.
Dat gezegd zijnde laat Israël alle Palestijnen een eed van trouw afleggen waarvan Joden zijn vrijgesteld. Maar “het is niet racistisch”, zoals Gwynne Dyer destijds in 2010 in een artikel opmerkte, aangezien alle staten die etniciteit aan de staat koppelen – Duitsland, Japan, Islamitische Republieken – het recht hebben om dit te doen. dat ze dat niet doen. Gwynne Dyer noemde de wet “niet racistisch, alleen kortzichtig en smerig.”, maar ik zou denken dat Netanyahu gewoon iets deed dat, helaas, legaal is. Maar dit alles gezegd zijnde, hebben de Palestijnen veel om boos op Israël over te zijn.
Ze hebben het land gestolen dat tijdens de Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog aan Palestina zou worden gegeven, ze bezetten de bezette gebieden en bouwen daar nederzettingen.
Ik heb me nooit het verband gerealiseerd tussen Amerikaans wapengeweld en Israëlisch wapengeweld. Bedankt. Maar er is een groot verschil. Wapengeweld in Amerika bestaat meestal uit schietpartijen op scholen, schietpartijen in kerken en bendegeweld, terwijl wapengeweld in Israël meestal bestaat uit kolonisten die de Palestijnen aanvallen. Dat lijkt meer op de Amerikaanse kolonisten versus de indianen in de 19e eeuw.
Ik zeg dat de nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever moeten worden afgeschaft en dat de kolonisten naar Israël moeten terugkeren. Ik zeg ook dat het Congres een tijdelijk verbod op wapens instelt, niet goed genoeg is – ze gaan niet ver genoeg, en over een paar jaar zullen ze weer legaal zijn. De VS hebben net als Canada wapenbeheersingswetten nodig.
Bernie Sanders inspireert Facebook-achtig sociaal netwerk voor progressieve stemmen, schrijvers!
WeLoveBernie.net is een nieuw, Facebook-achtig sociaal netwerk dat zich inzet voor progressieve doelen en om miljoenen mensen te mobiliseren voor een politieke revolutie! Geïnspireerd door Bernie Sanders en zijn boodschap over het terugnemen van Amerika voor de 99%, biedt het sociale netwerk de toeters en bellen van Facebook waar gebruikers profielen en foto's kunnen posten, hun organisaties, boeken, muziek, kunstwerken, documentaires, films en andere items kunnen promoten. interessant voor deze gemeenschap. Het netwerk ondersteunt meerdere talen en 100 miljoen gebruikers.
Sluit je hier aan bij de politieke revolutie: http://welovebernie.net/
Hoewel ik de campagne van Bernie Sanders voor het presidentschap van de VS steun, veracht ik Facebook en sociale media vanwege de hype die het krijgt, het feit dat gebruikers depressiever zijn dan niet-gebruikers, en het ongebreidelde cyberpesten op die sites. niets met dit artikel te maken. Ik geloof dat hij weliswaar tegen wapens is, maar in mindere mate dan Hilary Clinton, en aangezien hij in dit artikel niet wordt genoemd, concludeer ik dat u een trol bent.
Israëlische schrijvers, zoals Variety's Israëlische correspondent Debra Kamin, zouden heel graag de misdaad van de Amerikaans-Israëlische wapenmoordenaar Baruch Goldstein uit de geschiedenis willen verwijderen voor het Amerikaanse publiek. Na de gruwelijke schietpartij op de Sandy Hook Elementary School had Kamin het lef om te beweren dat “Israël, goed op de hoogte van terreuraanslagen, nooit een massale schietpartij in Amerikaanse stijl heeft gehad.” Hoeveel andere leugens, weglatingen en verdraaiingen kun je in Kamins artikel vinden?
http://variety.com/2013/voices/opinion/israelis-dont-take-guns-lightly-2728/
Onze Manifest Destiny/Exceptionalisme is de enige autorisatie die nodig is om ‘mindere’ naties/volken te belagen.
“Bommen die in de lucht barsten” samen met onbeperkte hoeveelheden vuurkracht lijken het geboorterecht te zijn van “patriottische” Amerikanen.
(“Verdomd de torpedo’s, volle snelheid vooruit”!!!)
.
Uit de Hallen van Montezuma
Naar de oevers van Tripoli;
Wij zullen de strijd van ons land voeren
In de lucht, ter land en ter zee;
Eerst om te vechten voor recht en vrijheid
En om onze eer schoon te houden;
Met trots claimen we de titel
van de Amerikaanse marine.
Onze vlag wordt bij elke bries ontvouwd
Van zonsopgang tot ondergaande zon;
We hebben in elk klimaat en op elke plaats gevochten
Waar we een pistool konden nemen;
In de sneeuw van verre noordelijke landen
En in zonnige tropische taferelen;
U vindt ons altijd aan het werk–
De Amerikaanse mariniers.
Hier is gezondheid voor u en voor ons korps
Die we met trots serveren
In menig conflict hebben we voor het leven gevochten
En nooit onze moed verloren;
Als het leger en de marine
Kijk altijd naar de hemelse taferelen;
Ze zullen ontdekken dat de straten bewaakt zijn
Door Amerikaanse mariniers.
Zwitserland heeft waarschijnlijk meer wapens per persoon in de bevolking dan beide landen. Lijkt daar geen probleem te zijn.
Google werkt niet voor jou? Mijn zoektocht leverde een ‘Wapenpolitiek in Zwitserland’-wiki op.
Dat land zou over 25 wapens per honderd inwoners beschikken. De site spreekt ook van een sterk gecontroleerde vuurwapenmarkt. Bovendien moeten klanten opnieuw door hoepels springen om munitie te kunnen kopen. Heel anders dan een groot bankbiljet op een toonbank neerleggen en het spul mee naar huis nemen, zoals hier in de VS van A.
https://en.wikipedia.org/wiki/Gun_politics_in_Switzerland#Number_of_guns_in_circulation
Bedankt voor deze uitstekende vergelijking en analyse. Ik zou hieraan willen toevoegen dat de NRA de nieuwe voorzorgsmaatregelen van haar eigen lidmaatschap terzijde schuift. Het wordt gecontroleerd door de wapenprofiteurs. Op dezelfde manier wordt Israël gecontroleerd door oorlogsprofiteurs. Het religieuze conflict zorgt ervoor dat de winsten blijven binnenstromen. Meer over de Israëlische wapenindustrie staat op –
http://mondoweiss.net/2015/10/because-global-supplier