Amerikaanse belastingdollars en de Oekraïense minister van Financiën

Speciaal rapport: Hoewel ze wordt aangeprezen als het gezicht van de hervormingen binnen het Oekraïense regime na de staatsgreep, heeft minister van Financiën Natalie Jaresko zichzelf verrijkt ten koste van een door de Amerikaanse belastingbetaler gefinancierd investeringsfonds. USAID zegt nu dat het een deel van de auditgegevens mist waarin de transacties van Jaresko worden beschreven, meldt Robert Parry. .

Door Robert Parry

De Amerikaanse regering mist of houdt controledocumenten achter over de financiën en mogelijke boekhoudkundige onregelmatigheden bij een door de Amerikaanse belastingbetaler gefinancierd investeringsfonds van 150 miljoen dollar dat werd beheerd door de Oekraïense minister van Financiën Natalie Jaresko, die het gezicht is geworden van de “hervormingen” voor de VS. -gesteunde regime in Kiev en dat nu toezicht houdt op miljarden dollars aan westerse financiële hulp.

Voordat Jaresko in december 2014 het Oekraïense staatsburgerschap aannam en minister van Financiën werd, was hij een voormalig Amerikaans diplomaat en CEO van het Western NIS Enterprise Fund (WNISEF), dat in de jaren negentig door het Congres werd opgericht met 1990 miljoen dollar en onder de Amerikaanse vlag werd geplaatst. Agentschap voor Internationale Ontwikkeling (USAID) om een ​​investeringseconomie in Oekraïne een impuls te geven.

Na de benoeming van Jaresko tot minister van Financiën – en haar ontslag bij WNISEF – heb ik de beschikbare openbare registers van WNISEF doorgenomen en een patroon van handel met voorkennis en verrijking ontdekt waar Jaresko en diverse collega's van profiteerden. Dat was voor mij in februari de aanleiding om een ​​Freedom of Information Act-verzoek in te dienen voor USAID's audits van het investeringsfonds.

Hoewel de relevante documenten in juni waren geïdentificeerd, aarzelde USAID om de 34 pagina's aan mij vrij te geven tot 28 augustus, toen de dienst beweerde dat er niets werd achtergehouden en zei: "Alle 34 pagina's kunnen in hun geheel worden vrijgegeven."

Toen ik de documenten echter bekeek, werd het duidelijk dat er een aantal pagina's ontbraken in de financiële administratie, waaronder een totaal van drie jaar 'uitgavenanalyse' met tussenpozen van drie, zes en negen maanden sinds 2007. Misschien zelfs belangrijker was een ontbrekende paragraaf die kennelijk een boekhoudkundige onregelmatigheid zou hebben aangepakt die door KPMG-auditors was ontdekt.

van KPMG "Verslag van de onafhankelijke accountant" voor 2013 en 2014 stelt dat “behalve zoals besproken in de derde paragraaf hieronder, we onze controles hebben uitgevoerd in overeenstemming met de controlestandaarden die algemeen aanvaard zijn in de Verenigde Staten van Amerika”, een accountantsverklaring die suggereert dat “de derde paragraaf hieronder” enkele zaken aan het licht zou brengen WNISEF-activiteit die niet voldeed aan de algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (of GAAP).

Maar drie alinea's hieronder waren alleen maar witruimte en er was geen volgende pagina in wat USAID vrijgaf.

Gebaseerd op de enige pagina die werd vrijgegeven voor 2013-14, ontbeerde deze meest recente audit ook de goedkeuringstaal die werd gebruikt in eerdere audits, waarin KPMG schreef: “Naar onze mening geven de geconsolideerde financiële overzichten, in alle materiële opzichten, een getrouw beeld van de geconsolideerde financiële positie van Western NIS Enterprise Fund en dochterondernemingen.” Die taal kwam niet voor in de analyse van 2013-14, zoals vrijgegeven door USAID.

In het KPMG-rapport voor 2013-14 wordt wel opgemerkt dat “de geselecteerde [controle]procedures afhangen van het oordeel van de accountant, inclusief de inschatting van de risico's op afwijkingen van materieel belang in de financiële overzichten, hetzij als gevolg van fraude of fouten. Tevens omvat een controle onder meer een evaluatie van de geschiktheid van de toegepaste grondslagen voor financiële verslaggeving en van de redelijkheid van belangrijke schattingen die de leiding van de vennootschap heeft gemaakt, alsmede een evaluatie van het algehele beeld van de jaarrekening.”

Die pagina eindigt dan met: “Wij zijn van mening dat de door ons verkregen controle-informatie voldoende en geschikt is als basis voor ons controleoordeel.” Maar de mening is er niet.

Nadat ik deze discrepanties op 31 augustus onder de aandacht van USAID had gebracht, kreeg ik op 15 september te horen dat “we bezig zijn met het vinden van documenten om uw bezorgdheid weg te nemen. Wij verwachten uiterlijk maandag 28 september 2015 een reactie van het bureau en/of de missie.”

Nadat de deadline van 28 september was verstreken, nam ik opnieuw contact op met USAID en op 2 oktober kreeg ik te horen dat ambtenaren “nog steeds bezig waren met de betreffende missie om de ontbrekende documenten te verkrijgen.”

Maar of het onvermogen van USAID om de ontbrekende documenten op te nemen slechts een bureaucratische fout was of een opzettelijke poging om Jaresko tegen kritiek te beschermen, de merkwaardige hiaten dragen bij aan de indruk dat het management van WNISEF niet voldeed aan de hoogste normen op het gebied van efficiëntie en ethiek.

Een eerdere poging van Jaresko's ex-man Ihor Figlus om aan het licht te komen over wat hij beschouwde als ongepaste zakelijke praktijken met betrekking tot WNISEF, stuitte volgens Figlus op desinteresse binnen USAID en leidde er vervolgens toe dat Jaresko hem in 2012 aanklaagde bij een rechtbank in Delaware, waarbij hij gebruik maakte van een vertrouwelijkheidsclausule om Figlus het zwijgen op te leggen en het verkrijgen van een gerechtelijk bevel om verwijzingen naar de misstanden die hij probeerde aan het licht te brengen, te redigeren.

Voeden bij de belastingbetalerstrog

Uit andere openbare documenten blijkt dat Jaresko en collega-WNISEF-insiders zichzelf hebben verrijkt door hun samenwerking met het door de Amerikaanse belastingbetaler gefinancierde investeringsfonds. Hoewel Jaresko op grond van de USAID-subsidieovereenkomst bijvoorbeeld beperkt was tot het verdienen van $150,000 per jaar bij WNISEF, slaagde ze erin om meer dan dat bedrag te verdienen. WNISEF-aanvraag met de Belastingdienst.

Uit de auditdocumenten die ik op grond van de FOIA heb ontvangen, blijkt uit de “Onkostenanalyse” voor 2004 dat $1,282,782 is uitbetaald als “Exit-based incentive kosten-aandelen incentive plan” en dat nog eens $478,195 is betaald voor “Exit-gebaseerde incentive kosten-financiële participatierechten”. .” Dat zou erop kunnen duiden dat Jaresko haar salaris van $150,000 ruimschoots heeft verdubbeld door bonussen te claimen van de investeringen van WNISEF (gekocht met geld van de Amerikaanse belastingbetaler) en in 2004 verkocht.

Jaresko's vergoeding voor haar werk bij WNISEF werd helemaal niet openbaar gemaakt nadat ze in 2006 medeoprichter was van twee gerelateerde entiteiten: Horizon Capital Associates (HCA) om de investeringen van WNISEF te beheren (en ongeveer $ 1 miljoen per jaar aan vergoedingen te innen) en Emerging Europe Growth Fund (EEGF), een particuliere entiteit die met WNISEF gaat samenwerken aan investeringsovereenkomsten.

Jaresko vormde HCA en EEGF met twee andere WNISEF-officieren, Mark Iwashko en Lenna Koszarny. Ze startten ook een derde bedrijf, Horizon Capital Advisors, dat “dient als subadviseur voor de beleggingsbeheerder HCA”, aldus WNISEF's IRS-aanvraag voor 2006.

Volgens de door de FOIA vrijgegeven kostenanalyses voor 2004-06 heeft het door de belastingbetaler gefinancierde WNISEF $1,049,987 uitgegeven om EEGF op te richten als een particulier investeringsfonds voor Jaresko en haar collega's. USAID heeft blijkbaar niets verdachts gevonden over deze verwarde zakenrelaties, ondanks de potentiële belangenconflicten waarbij Jaresko, de andere WNISEF-functionarissen en hun aangesloten bedrijven betrokken waren.

Bijvoorbeeld, WNISEF's jaarverslag 2012 twee pagina's gewijd aan 'transacties met verbonden partijen', inclusief de beheervergoedingen voor Jaresko's Horizon Capital ($1,037,603 in 2011 en $1,023,689 in 2012) en de co-investeringen van WNISEF in projecten met het EEGF, waar Jaresko was medeoprichter en CEO. Jaresko's Horizon Capital beheerde de investeringen van zowel WNISEF als EEGF.

Van 2007 tot 2011 heeft WNISEF samen met EEGF 4.25 miljoen dollar geïnvesteerd in Kerameya LLC, een Oekraïense baksteenfabrikant, en WNISEF verkocht EEGF 15.63 procent van de Moldavische Fincombank voor 5 miljoen dollar, aldus het rapport. Het vermeldde ook uitgebreide uitwisselingen van personeel en uitrusting tussen WNISEF en Horizon Capital. Maar het is voor een buitenstaander moeilijk om de relatieve voordelen van deze deals met insiders vast te stellen – en de transacties hebben blijkbaar geen alarmsignalen opgeleverd voor USAID-functionarissen, en in die tijd ook niet voor KPMG-auditors.

Bonussen, bonussen

Wat de compensatie betreft, WNISEF's aanvraag uit 2013 met de IRS merkte op dat de functionarissen van het fonds miljoenen dollars aan bonussen inzamelden voor het afsluiten van sommige investeringen met winst, zelfs terwijl het fonds als geheel geld aan het verliezen was. Volgens de documenten was het spaarbedrag van 150 miljoen dollar van WNISEF met meer dan een derde gekrompen tot 94.5 miljoen dollar en waarschijnlijk nog veel verder gedaald tijdens de economische chaos die volgde op de door de VS gesteunde staatsgreep in februari 2014.

Maar voorafgaand aan de staatsgreep en de daaruit voortvloeiende burgeroorlog verspreidde Jaresko's WNISEF genereus geld onder verschillende insiders. In de IRS-aangifte van 2013 werd bijvoorbeeld gerapporteerd dat het door de belastingbetaler gefinancierde fonds 7.7 miljoen dollar als ‘uitgaven’ uitbetaalde onder een bonusprogramma, inclusief 4.6 miljoen dollar aan ‘huidige functionarissen’, zonder te identificeren wie het geld ontving, hoewel Jaresko een van de ‘huidige functionarissen’ was. officieren.”

In de indiening van WNISEF werd het punt naar voren gebracht dat het “aandelenstimuleringsplan op lange termijn” “geen compensatie uit overheidssubsidiefondsen was, maar een afzonderlijk door de USAID goedgekeurd stimuleringsplan gefinancierd uit de opbrengsten van de verkoop van investeringen”, hoewel die opbrengsten vermoedelijk naar de uitgeputte WNISEF-pool zouden zijn gegaan als ze waren niet als bonus uitbetaald.

In de indiening stond ook dat de bonussen werden betaald ongeacht of het fonds in zijn geheel geld verdiende, waarbij werd opgemerkt dat deze “compensatie niet afhankelijk was van inkomsten of nettowinsten, maar eerder van een winstgevende exit van een portefeuillebedrijf dat de basiswaarde overschrijdt die is vastgesteld door de raad van bestuur en goedgekeurd door USAID”, waarbij Jaresko ook als directeur in de raad van bestuur verantwoordelijk is voor het vaststellen van deze basiswaarden.

Een andere directeur van WNISEF was Jeffrey C. Neal, voormalig voorzitter van Merrill Lynch's Global Investment Banking en medeoprichter van Horizon Capital, waarmee hij verder suggereerde hoe potentieel incestueus deze relaties kunnen zijn geworden.

Hoewel de compensatie voor Jaresko en andere functionarissen na 2006 buiten de publieke opinie werd verplaatst, omdat hun loon naar de aangesloten entiteiten werd verplaatst, Aangifte belastingaangifte 2006 zegt: “Opgemerkt moet worden dat zolang HCA een managementvergoeding ontvangt van WNISEF, HCA en HCAD [de twee Horizon Capital-entiteiten] ervoor moeten zorgen dat een salarisplafond van $150,000 wordt nageleefd voor het deel van het salaris dat kan worden toegeschreven aan de beheerde WNISEF-fondsen. in verhouding tot de totale fondsen onder beheer.”

Maar die taal lijkt een compensatie van ruim boven de $150,000 mogelijk te maken als deze gekoppeld zou kunnen worden aan andere beheerde fondsen, waaronder de EEGF, of afkomstig zou kunnen zijn uit het bonusstimuleringsprogramma. Een dergelijke compensatie voor Jaresko en de andere topfunctionarissen werd niet vermeld op latere IRS-formulieren, ondanks een regel voor inkomsten van ‘gerelateerde organisaties’. Blijkbaar werden Horizon Capital en EEGF beschouwd als “niet-verbonden organisaties” met het oog op het rapporteren van compensaties.

De KPMG-auditors hadden ook een beperkte kijk op compensatie en bevestigden alleen dat geen enkel ‘salaris’ hoger was dan $ 150,000, waarbij ze blijkbaar niet keken naar bonussen en andere vormen van compensatie.

Noch AID-functionarissen, noch Jaresko reageerden op specifieke vragen over de mogelijke belangenconflicten van WNISEF, hoeveel geld Jaresko verdiende met haar betrokkenheid bij WNISEF en de daarmee verbonden bedrijven, en of ze volledig had voldaan aan de rapportagevereisten van de IRS.

Een ex-man kokhalzen

In 2012, toen Jaresko's ex-man Figlus begon te praten over wat hij zag als ongepaste leningen die Jaresko had aangenomen van Horizon Capital Associates om haar belang in EEGF, het particuliere vervolgfonds van WNISEF, te kopen en uit te breiden, stuurde Jaresko haar advocaten naar rechtbank om hem het zwijgen op te leggen en, volgens zijn advocaat, hem failliet te laten gaan.

De stukken bij de Chancery Court in Delaware zijn opmerkelijk, niet alleen omdat Jaresko erin slaagde de rechtbank ertoe te brengen haar ex-man de mond te snoeren door middel van de handhaving van een geheimhoudingsovereenkomst, maar de rechtbank ermee instemde bijna alle zakelijke details te redigeren, zelfs de vertrouwelijkheidstaal in het centrum. van de zaak.

Omdat Figlus een deel van zijn informatie aan een Oekraïense journalist had gegeven, had Jaresko's klacht ook de uitstraling van een lekonderzoek, waarbij de contacten van Figlus met de journalist werden opgespoord en dat bewijsmateriaal vervolgens werd gebruikt om het straatverbod veilig te stellen, wat Figlus volgens Figlus niet alleen verhinderde. hij besprak bedrijfsgeheimen, maar sprak zelfs over zijn meer algemene zorgen over Jaresko's transacties met voorkennis.

De zware redacties maken het moeilijk om de zorgen van Figlus volledig te begrijpen of om de omvang van Jaresko's leningen te beoordelen toen ze haar bezit in EEGF uitbreidde, maar Figlus beweerde wel dat hij zijn rol zag als een klokkenluider over ongepaste acties van Jaresko.

In een indiening van 31 oktober 2012, schreef de advocaat van Figlus dat “Beklaagde [Figlus] op alle relevante momenten te goeder trouw en met rechtvaardiging heeft gehandeld in zaken van algemeen belang, en in het bijzonder het onbillijke gedrag dat hierin wordt uiteengezet, waarbij dergelijk onbillijk gedrag een negatieve invloed heeft op ten minste één andere commanditaire vennoot, die is VERWIJDERD, en met name het onrechtvaardige gedrag dat, naast het andere hierin aangehaalde gedrag, is VERWIJDERD.”

In het dossier van de beklaagde werd aangevoerd: “De vorderingen van de eisers [Jaresko en haar EEGF-partners] zijn geheel of gedeeltelijk verjaard op grond van de openbare orde, en in het bijzonder dat een rechtbank in billijkheid geen ‘klokkenluiders’-activiteiten mag opleggen over kwesties van algemeen belang, en in het bijzonder het hierin uiteengezette onbillijke gedrag.” Maar de details van dat gedrag werden allemaal geredigeerd.

In een verdedigingsmemorandum gedateerd 17 december 2012 [zie Deel een en Deel twee], breidde Figlus zijn argument uit dat Jaresko's pogingen om hem door de rechtbank te laten kokhalzen neerkwamen op een schending van zijn grondwettelijke recht op vrije meningsuiting:

“Het voor de hand liggende probleem met de reikwijdte van hun motie is dat eisers het Hof vragen een bevel uit te vaardigen dat beklaagde Figlus verbiedt zijn vrijheid van meningsuiting uit te oefenen zonder zelfs maar te proberen het Hof enige constitutionele steun of onderbouwing te geven voor een dergelijke aantasting van de vrijheid van meningsuiting van Figlus. rechten.

“Eisers kunnen dit niet doen, omdat een dergelijke onderdrukking van meningsuiting grondwettelijk ontoelaatbaar is en een ontkenning zou betekenen van de basisprincipes van de Bill of Rights in zowel de grondwet van de Verenigde Staten als van Delaware. Er kan geen twijfel over bestaan ​​dat eisers om een ​​tijdelijk bevel verzoeken, wat een voorafgaande beperking van hun meningsuiting inhoudt.

“Het Hof kan, in overeenstemming met de federale en staatsgrondwettelijke garanties van vrijheid van meningsuiting, meningsuiting niet opleggen, behalve in de meest uitzonderlijke omstandigheden, en zeker niet wanneer eisers uiting proberen te voorkomen die niet eens gedekt wordt door de contractuele bepaling waarop zij zijn gebaseerd.” vertrouwend. Bovendien kan het Hof de toespraak niet verhinderen wanneer de zaak op zijn minst enig openbaar belang heeft, behalve als deze beperkt is tot de zeer specifieke en exacte bewoording van de contractuele verplichting van de spreker.”

Een geredigeerd verhaal

Figlus gaf ook een verhaal van de gebeurtenissen zoals hij ze zag als een beperkte partner in EEGF, en zei dat hij aanvankelijk “geloofde dat alles wat zij [Jaresko] deed, juist was.” Later leerde Figlus echter “dat Jaresko geld begon te lenen van HCA REDACTED, maar opnieuw op zijn echtgenote vertrouwde en geen aandacht schonk aan de daadwerkelijke financiële transacties.

“Begin 2010, nadat Jaresko zich had losgemaakt van Figlus, overhandigde ze Figlus een 'Zekeringsovereenkomst', waarin ze de partnerschapsrente van het echtpaar verpandde aan de terugbetaling van de leningen van HCA, en hem verzocht deze uit te voeren. Dit was voor Figlus het eerste besef van het bedrag aan leningen dat Jaresko was aangegaan, en dat de partnerschapsrente op deze manier werd gefinancierd. Eind 2011 had Jaresko ongeveer REDACTED geleend van HCA om zowel het partnerschapsbelang REDACTED te financieren. De leningen werden uitsluitend gedekt door de rente van het EEFG-partnerschap.

“Figlus maakte zich steeds meer zorgen over het partnerschap en de leningen die aan de insiders waren en werden verstrekt om hun partnerschapsbelangen te betalen, terwijl andere beperkte partners werden uitgesloten. Hoewel Figlus op dit gebied niet verfijnd was, was hij van mening dat het ongepast was dat HCA leningen verstrekte aan insiders om hun partnerschapsbelangen te financieren, maar aan geen andere partners.

“Hij sprak met een persoon bij het US Agency for International Development (USAID) in Washington DC, omdat het agentschap effectief betrokken was als een beperkte partner vanwege de financiering en het toezicht van het agentschap op WNISEF, maar de medewerker van het agentschap leek niet geïnteresseerd in het nastreven van de vraag."

In de gerechtelijke procedure bespotten de advocaten van Jaresko de beweringen van Figlus dat hij als klokkenluider optrad, waarbij ze beweerden dat hij feitelijk gemotiveerd was door de wens “om zijn ex-vrouw schade te berokkenen” en dat hij de voorwaarden van zijn geheimhoudingsovereenkomst had geschonden, die de advocaten overtuigden de rechtbank ervan uit te sluiten van het openbare register.

De brief van de eisers [zie Deel een en Deel twee] traceerde de contacten van Figlus met de Oekraïense verslaggever wiens naam ook is geredigeerd: “Figlus, nadat hij eerder een audit had ontvangen van de General Partner, verstrekte deze aan REDACTED [de Oekraïense verslaggever] in de volledige wetenschap dat de audit niet-openbaar was. Eveneens op of rond 2 oktober 2012 nam REDACTED [de verslaggever] contact op met meerdere Limited Partners, deelde hen mee dat hij over ‘gedocumenteerd bewijs’ beschikte van vermeende ongepastheid door de General Partner en verzocht om interviews over die vermeende ongepastheid.”

In de indiening werd opgemerkt dat de verslaggever op 3 oktober 2012 aan Figlus vertelde dat Jaresko "gisteravond twee REDACTED-redacteuren van [zijn krant] had gebeld, en niet mij, om de een of andere reden." (Het Oekraïense verhaal is nooit gepubliceerd.)

Na de concurrerende dossiers hebben de advocaten van Jaresko met succes een straatverbod tegen Figlus verkregen van de Delaware Chancery Court en bleven ze de zaak tegen hem voortzetten, hoewel zijn advocaat beweerde dat zijn cliënt geen verdere moeite zou doen om deze financiële transacties aan het licht te brengen en in wezen blut was.

Op 14 mei 2014 heeft Figlus een aanvraag ingediend een klacht waarbij de rechtbank beweerde dat hem uitkeringen uit zijn gezamenlijke belang in EEGF werden ontzegd en dat hem werd verteld dat dit kwam omdat het bedrijf was verpand als zekerheid voor de leningen die Jaresko was aangegaan. Maar op dezelfde dag zei Jaresko's advocaat, Richard P. Rollo, tegengesproken Die bewering, waarbij werd gezegd dat informatie over de uitkeringen van Figlus werd achtergehouden omdat EEGF en Horizon Capital “geconfronteerd werden met aanzienlijke bedrijfsonderbrekingen en moeilijkheden gezien de politieke crisis in Oekraïne.”

Uit de indiening bleek dat de in elkaar grijpende investeringen tussen het EEGF en het door de Amerikaanse belastingbetaler gefinancierde WNISEF nog meer problemen ondervonden als gevolg van de politieke instabiliteit en de burgeroorlog die over Oekraïne raasde.

Een gezicht van hervorming

In december 2014 had Jaresko ontslag genomen uit haar WNISEF-gerelateerde functies, het Oekraïense staatsburgerschap aangenomen en aan haar nieuwe baan als minister van Financiën van Oekraïne begonnen. In een dit artikel over de benoeming van Jaresko maakte John Helmer, al jarenlang buitenlandcorrespondent in Rusland, de contouren bekend van het gerechtelijk geschil met Figlus en identificeerde de Oekraïense verslaggever als Mark Rachkevych van de Kyiv Post.

“Het is niet ongebruikelijk dat Amerikaanse echtgenoten in de voormalige Sovjet-Unie in de vermogensbeheersector terechtkwamen en winst maakten die door de Amerikaanse overheid werd gegarandeerd met informatie afkomstig van hun posities of contacten bij de Amerikaanse overheid”, schreef Helmer. “Het is uitzonderlijk dat ze ruzie krijgen over de buit.”

Toen ik contact opnam met George Pazuniak, de advocaat van Figlus, over Jaresko's agressieve handhaving van de geheimhoudingsovereenkomst, vertelde hij me dat “het op dit moment erg moeilijk voor mij is om veel te zeggen zonder een nadelig effect te hebben op mijn cliënt.” Pazuniak zei echter dat alle redacties door Jaresko's advocaten waren geëist.

Ik heb ook gedetailleerde vragen gestuurd naar USAID en naar Jaresko via een aantal van haar medewerkers. Die vragen omvatten onder meer hoeveel van de 150 miljoen dollar aan Amerikaans belastinggeld er nog over was, waarom Jaresko geen compensatie rapporteerde van ‘gerelateerde organisaties’, of ze in 4.6 ook maar iets van de 2013 miljoen dollar aan WNISEF-functionarissen aan bonussen ontving, en hoeveel geld ze in totaal verdiende. uit haar samenwerking met WNISEF, wat AID-functionarissen deden in reactie op de klokkenluiderklacht van Figlus, en of Jaresko's juridische campagne om haar ex-man het zwijgen op te leggen passend was gezien haar huidige positie en de geschiedenis van Oekraïne van geheime financiële transacties.

USAID-persvoorlichter Annette Y. Aulton nam contact met mij op met een antwoord dat niet inging op mijn specifieke vragen. In plaats van te antwoorden op de prestaties van WNISEF en Jaresko's compensatie, werd in het antwoord gereageerd op het relatieve succes van tien “Enterprise Funds” die AID heeft gesponsord in Oost-Europa en voegde eraan toe:

“Er bestaat twintig jaar toezicht op de WNISEF-operaties. Ondernemingsfondsen moeten een jaarlijkse onafhankelijke financiële audit ondergaan, jaarverslagen indienen bij USAID en de IRS, en USAID-personeel voert veldbezoeken en halfjaarlijkse beoordelingen uit. Op het moment dat Horizon Capital het beheer van WNISEF overnam, ontving USAID mededelingen van Natalie Jaresko over de verandering in de managementstructuur en USAID constateerde destijds geen ongepastheid tijdens de beoordeling.”

Een medewerker van Jaresko, Tanya Bega, de investor relations manager van Horizon Capital, zei dat ze mijn vragen had doorgestuurd naar Jaresko, maar Jaresko reageerde niet.

Ondanks vragen over de vraag of Jaresko zichzelf onrechtmatig heeft verrijkt ten koste van de Amerikaanse belastingbetalers en vervolgens een rechtbank in Delaware heeft gebruikt om openbaarmaking van mogelijke misbruiken te voorkomen, wordt Jaresko door de Amerikaanse reguliere media geprezen als het gezicht van de hervormingen in het door de VS gesteunde Oekraïense regime dat beslag heeft gelegd op in februari 2014 aan de macht kwam, nadat de democratisch gekozen president Viktor Janoekovitsj door een gewelddadige staatsgreep werd omvergeworpen.

Afgelopen januari bijvoorbeeld, columnist Thomas L. Friedman van de New York Times aangehaald Jaresko als voorbeeld voor de nieuwe Oekraïense leiders die “onze waarden delen” en ongekwalificeerde Amerikaanse steun verdienen. Friedman citeerde kritiekloos de toespraak van Jaresko voor internationale financiële leiders in Davos, Zwitserland, waarin zij de Russische president Vladimir Poetin hekelde:

“Poetin vreest een Oekraïne dat eist te leven en wil leven en erop staat te leven volgens Europese waarden, met een robuust maatschappelijk middenveld en vrijheid van meningsuiting en religie [en] met een systeem van waarden dat het Oekraïense volk heeft gekozen en zijn leven heeft gegeven voor."

Door de ondoorzichtigheid van de WNISEF-gegevens en het kokhalzen van haar ex-man heeft Jaresko echter weinig respect getoond voor transparantie of andere democratische waarden. Op dezelfde manier lijkt USAID meer gericht op het beschermen van Jaresko en het imago van het regime in Kiev dan op het beschermen van Amerikaanse belastingdollars en het garanderen dat de investeringen van WNISEF gericht waren op het verbeteren van het lot van Oekraïense burgers.

Onderzoeksverslaggever Robert Parry brak in de jaren tachtig veel van de Iran-Contra-verhalen voor The Associated Press en Newsweek. Je kunt zijn nieuwste boek kopen, Amerika's gestolen verhaal, of in hier afdrukken of als e-book (van Amazon en barnesandnoble.com). Je kunt ook de trilogie van Robert Parry over de familie Bush en haar connecties met verschillende rechtse agenten bestellen voor slechts $ 34. De trilogie omvat Amerika's gestolen verhaal. Voor meer informatie over deze aanbieding, klik hier.