De weg vooruit voor Palestina

Israël onder premier Netanyahu toont geen enkele neiging om het al lang voortslepende conflict met de Palestijnen op te lossen, die hardhandig onderdrukt blijven in een apartheidsachtig systeem, terwijl de Joodse expansie naar Palestijnse landen voortduurt, een crisis die PLO-leider Mustafa Barghouti beschrijft aan Dennis J. Bernstein.

Door Dennis J Bernstein

De voortdurende bezetting en etnische zuivering van Palestijnen uit hun thuisland door Israël gaat onverminderd door. Israëlische strijdkrachten gaan door met het slopen van Palestijnse wijken in Oost-Jeruzalem, terwijl ze het tempo van de illegale nederzettingenbouw op de Westelijke Jordaanoever opvoeren.

In Gaza is de situatie meer dan somber. Het is zelfs een hele prestatie om aan vers water te komen. Duizenden kinderen zijn hierdoor ziek geworden en lijden als gevolg daarvan aan grote gezondheidsproblemen en leerproblemen. Ondertussen worden ze dagelijks getraumatiseerd door de aanhoudende militaire aanvallen en de voortdurende aanwezigheid van drones op de strip.

Mustafa Barghouti is een arts, activist, politicus en secretaris-generaal van het Palestine National Initiative. Hij is lid geweest van de Palestijnse Wetgevende Raad en is lid van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie, de Centrale Raad van de PLO. In 2012 werd hij genomineerd voor de Nobelprijs voor de Vrede.

Dr. Barghouti sprak vorige week met Flashpoints-presentator Dennis J Bernstein over de toekomst van vrede in Palestina en onafhankelijkheid voor het Palestijnse volk. Bernstein bereikte de Palestijnse leider bij de Verenigde Naties.

DB: Welkom Dr. Barghouti. Wat brengt jou naar de VN?

MB: We hadden een conferentie bij de VN van 151 partijen van over de hele wereld, binnen het raamwerk van de zogenaamde socialistische internationale. Het was een heel belangrijk platform om de Palestijnse kwestie te presenteren. We hebben de beste resolutie bereikt die ooit is uitgebracht door al deze partijen die het recht van het Palestijnse volk steunen om de bezetting te beëindigen, om vrijheid en gerechtigheid te hebben. Het roept op tot het recht van de Palestijnse vluchtelingen om naar hun huizen terug te keren, en op het steunen van het onmiddellijke einde van de bezetting en van alle illegale Israëlische nederzettingen in de bezette gebieden, evenals de vrijlating van Palestijnse gevangenen die door Israël worden vastgehouden, vooral de jongeren. kinderen en de Palestijnse gekozen parlementsleden die in Israëlische gevangenissen worden vastgehouden.

Het was een zeer goede conferentie binnen de Verenigde Naties. Ik hoop dat deze resoluties de Palestijnse zaak zullen helpen bevorderen en aan de wereld zullen uitleggen dat we niet alleen strijden voor de vrijheid van het Palestijnse volk, maar ook om het Israëlische publiek zelf te bevrijden van zijn eigen Israëlische regering, die een bezettingssysteem consolideert. onderdrukking en segregatie in de vorm van een apartheid die veel erger is dan in Zuid-Afrika.

DB: In september 2014, na Israëls brute, 51 dagen durende massale aanval en slachting [op Gaza], zei u: “Deze onmenselijkheid kan niet voortduren. Er is maar één uitweg – het instellen van een boycot en desinvesteringssancties (BDS) tegen Israël om de bezetting en deze apartheid te ontmantelen.” Bent u het er nog steeds mee eens dat dit de enige echte toekomst voor Palestina is, en hoe ziet u deze zich ontvouwen?

MB: Palestina stemde in met de tweestatenoplossing en de PLO erkende Israël, terwijl Israël de Palestijnse staat nog steeds niet erkent. Veel Palestijnen dachten dat door het aanvaarden van de tweestatenoplossing, die werkelijk oneerlijk is, maar een pijnlijk compromis is dat de Palestijnen kunnen aanvaarden, zij dachten dat dit een einde zou maken aan de bezetting en dat Israël de Palestijnen eindelijk vrij en waardig zou laten zijn. Helaas bleek dat na 22 jaar nutteloze onderhandelingen deze onderhandelingen een dekmantel werden voor de Israëlische illegale uitbreiding van nederzettingen en dat de onderhandelingen een dekmantel werden voor de vernietiging van de allerlaatste kans op een tweestatenoplossing en vrede.

Na 22 jaar ontdekte Palestina dat het zogenaamde vredesproces zelf een substituut voor vrede is geworden. Daarom moeten we eerst het machtsevenwicht veranderen voordat we over onderhandelingen kunnen spreken. De laatste gruweldaad in Gaza was de aanval van 51 dagen die het leven kostte aan 2,270 Palestijnen, waarvan 85 procent burgers, waaronder 580 kinderen. Dit was een laatste aflevering van een reeks afleveringen van bloedbaden tegen het Palestijnse volk.

Als we het hebben over het machtsevenwicht, kan dit niet alleen gebeuren met het verzet ter plaatse, wat een geweldloos verzet is – er is een internationale factor voor nodig. Dat is wat er in Zuid-Afrika gebeurde. Zonder de boycot, desinvesteringen en de sancties tegen het systeem van segregatie en apartheid zou er geen einde zijn gekomen aan het Zuid-Afrikaanse onrecht. Dat is wat wij vandaag zeggen.

BDS is een internationaal instrument om de Israëliërs te laten begrijpen dat hun regering hen in een verschrikkelijke situatie meesleept. BDS is niet tegen het Israëlische volk als volk, en helemaal niet tegen het Joodse volk. Veel Joodse mensen steunen dit, waaronder veel beroemde mensen zoals Daniel Barenboim, de beroemde muzikant, of de grote historicus Ilan Pappe, en andere zeer bekende Israëliërs. BDS is niet tegen het Israëlische volk, maar tegen het beleid van de Israëlische regering.

Zoals we Israëlische soldaten vertellen wanneer ze ons proberen te arresteren tijdens niet-gewelddadige acties, strijden we niet alleen voor het Palestijnse volk, maar ook om het Israëlische volk zelf te bevrijden van het systeem van apartheid. De Israëli's zullen niet vrij zijn van angst en het verschrikkelijke apartheidssysteem, totdat de Palestijnen vrij zijn van de bezetting. Dit is de boodschap. Het is een zeer vreedzame boodschap, over een zeer geweldloze vorm van strijd, maar ook over de vastberadenheid van het Palestijnse volk om vrij en waardig te zijn.

Ik hoop dat veel Joodse mensen in de Verenigde Staten zullen begrijpen dat het beleid van de Israëlische regering niet alleen de toekomst van de mensen in de regio vernietigt, maar ook het imago van Joodse en Israëlische mensen overal ter wereld schaadt. Het is tijd dat mensen begrijpen dat de Palestijnen net als iedereen vrijheid en gerechtigheid verdienen. Het is tijd dat mensen begrijpen dat de Palestijnen vrij moeten zijn en vrij zullen zijn. Niets zal ons breken na 67 jaar onteigening en ontheemding, 48 jaar bezetting – de langste in de moderne geschiedenis – en nu een systeem van apartheid en segregatie.

Dat alles zal onze wil niet breken, omdat we vastbesloten zijn vrij te zijn, zoals Afro-Amerikanen vastbesloten zijn hun rechten in de VS te verkrijgen, de bevolking van Algerije voor hun vrijheid vocht en het Amerikaanse volk voor hun onafhankelijkheid vocht. Het is hetzelfde. Mensen streven naar vrijheid en niets kan dat tegenhouden.

 

DB: We horen de Israëli's vaak zeggen dat ze op zoek zijn naar vrede, maar dat ze geen partner hebben. Wat is jouw reactie daarop?

MB: Ik denk dat dat niet klopt, omdat ze partners van Palestijnse kant hadden en de kans hadden om vrede te sluiten met de bijeenkomst in Camp David, maar in plaats van het recht van de Palestijnen op een staat te aanvaarden, stelden ze voor dat Palestina onder Israëlisch gezag zou blijven. slavernij.

DB: Wat bedoel je met Israëlische slavernij? Dat is geen overdrijving, toch?

MB: Ik bedoel dat de Israëlische regering de Palestijnen al 48 jaar lang in verschillende opzichten uitbuit; door ons land af te pakken, meer dan 90 procent van ons water in beslag te nemen en ons het water vervolgens terug te verkopen voor het dubbele van wat de Israëli's betalen, en een systeem van segregatie waarbij veel belangrijke wegen binnen het Palestijnse grondgebied exclusief voor gebruik door Israëli's zijn. Als een Palestijn wordt betrapt terwijl hij erop rijdt of loopt, kan hij tot zes maanden gevangenisstraf worden veroordeeld.

Mensen zoals ik, geboren in Jeruzalem, kunnen Jeruzalem niet bereiken, ook al heb ik daar vijftien jaar als arts gewerkt. Toch wil het Israëlische leger niet dat ik in Jeruzalem ben. Mensen in Gaza kunnen geen contact opnemen met hun familieleden op de Westelijke Jordaanoever en omgekeerd. Onze bewegingsvrijheid en levens worden beperkt door Israëlische militaire bevelen en een rechtssysteem dat in het leven is geroepen om de apartheid te vestigen.

Apartheid betekent twee regelsystemen voor twee mensen die in hetzelfde gebied wonen. Dat is precies wat we vandaag hebben. Veel mensen in de VS verafschuwen het gebruik van het woord apartheid, maar het betekent segregatie, onrecht en discriminatie. Dat is precies wat we hebben. We hebben niet het recht om vrij te zijn, om vrijelijk van het ene deel van het land naar het andere te reizen, het recht om onze toekomst te bepalen zonder Israëlische controle.

Toen ik sprak over het systeem van onderdrukking dat ons wordt opgelegd, bedoelde ik een situatie waarin de Israëlische regering racisme beoefent. Als je naar Israëlische functionarissen luistert, zeggen zij vaak zeer ernstige racistische opmerkingen, waardoor de Palestijnen dezelfde rechten worden ontzegd en ontzegd die iedereen zou moeten krijgen. We hebben het over ongelijkheid. Dat is de realiteit ter plaatse.

DB: Wat zijn uw hoop en de hoop op een vrij Palestina in het licht van deze buitengewone gewelddadige oorlog in Syrië, die opnieuw vluchtelingen maakt van duizenden Palestijnen die in Syrië woonden. Hoe ziet u dat deze verschrikkelijke en bloedige oorlog een invloed heeft op de toekomst van uw volk?

MB: Wat er om ons heen gebeurt, is heel triest en verschrikkelijk. We voelen ons zeer bedroefd over wat er vandaag de dag met het Syrische volk gebeurt, evenals met de bevolking van Irak en Jemen. Deze explosies zijn het resultaat van een gebrek aan democratie en kansen voor mensen, vooral jongeren. Dit zijn de kernoorzaken van het vreselijke geweld dat we zien, inclusief de verschrikkelijke vormen van terrorisme gepleegd door de zogenaamde ISIS, ISIL, enz. Dit zijn allemaal vreselijke dingen.

Wij, de mensen die zo lang hebben geleden, begrijpen het lijden van anderen beter dan wie dan ook. Maar dit lijden van de mensen in Syrië en het geweld dat daar en op andere plaatsen wordt beoefend, vormen voor Israël geen rechtvaardiging om geweld te plegen tegen het Palestijnse volk, zoals sommige Israëlische regeringsmensen zouden denken of proberen te beweren. Omdat duizenden mensen worden gedood in Syrië, rechtvaardigt dat niet het doden van duizenden mensen in Gaza.

Wij willen dat de situatie in al deze landen verbetert. Wij willen dat de mensen in deze landen de democratie kunnen beoefenen en hun rechten kunnen genieten. Maar tegelijkertijd willen we ook dat onze rechten als Palestijnen vrij zijn van bezetting en onderdrukking en vrij van elke vorm van discriminatie – door middel van de langste bezetting in de moderne geschiedenis.

Het probleem met de tweestatenoplossing is dat, hoewel de onderhandelingen blijven mislukken, Israël beweert dat er geen partners zijn voor de Palestijnse staat. De waarheid is dat er altijd partners zijn. Het probleem is dat Israël geen partner wil, maar een operator, een leider die de rechten van zijn eigen volk opoffert en opgeeft, en met Israël samenwerkt om die rechten op te geven. Dit is het soort leider dat Israël wil zien, en ze blijven falen omdat er geen Palestijnse leider is die zichzelf respecteert en die zijn land en zijn volk aan de bezetters zal verkopen. Dat is de reden waarom Israël blijft beweren dat er geen Palestijnse partners zijn.

DB: Hier is de grote vraag over de tweestatenoplossing. Velen, velen in de beweging voor een vrij Palestina, hebben het gevoel dat die dagen al lang voorbij zijn. De Israëlische uitbreiding van de etnische zuivering, als je wilt, en het stelen van Palestijns land. Ze hebben zoveel land ingenomen, de Palestijnen hebben zoveel verloren, dat het niet eens begrijpelijk is om aan een tweestatenoplossing te denken. Ik probeer me voor te stellen hoe de kaart eruit zou zien, voor een vrij Palestina met aangrenzende grenzen en luchthavens. … Heb je een kaart in gedachten?

MB: Als er een wil was aan de kant van de internationale gemeenschap, vooral de Verenigde Staten, die de grootste voorstander van Israël zijn, als er een wil was voor een echte tweestatenoplossing, zouden ze Israël gemakkelijk kunnen dwingen de bezetting te stoppen en ze zouden Israël gemakkelijk kunnen dwingen de nederzettingen uit de bezette gebieden te verwijderen, in welk geval er volgens de grenzen van 1967 een kans zou bestaan ​​op een Palestijnse staat op de Westelijke Jordaanoever en Gaza, inclusief Oost-Jeruzalem. Er zou een corridor komen die de Westelijke Jordaanoever met Gaza zou verbinden.

Maar dat gebeurt allemaal niet, omdat de regering van de Verenigde Staten, en vele andere regeringen, bang zijn of geen druk op Israël willen uitoefenen. … Daarom zien we de verdamping, verdwijning en verwelking van de mogelijkheid van een tweestatenoplossing. Dat zeggen sommige Israëlische leiders ook. Israël moet drie keuzes maken: óf ze accepteren de vernietiging van de nederzettingen, het verwijderen van hun leger van de Westelijke Jordaanoever en Gaza en toestaan ​​dat de Palestijnen een Palestijnse staat hebben aan de grenzen van 1967, óf ze moeten de bestaande situatie in stand houden, maar de bestaande situatie is niet duurzaam omdat het een systeem van segregatie, apartheid en bezetting is.

Dit is niet duurzaam omdat geen enkel volk ter wereld kan accepteren dat het voor altijd slaven van de bezetting zal zijn. De enige mogelijke derde oplossing als Israël de mogelijkheid van een tweestatenoplossing volledig doorbreekt, is de eenstaatoplossing met gelijke rechten. Ik zou liever onmiddellijk een éénstaatoplossing hebben, waarin Israëli's en Palestijnen gelijke rechten en gelijke plichten hebben.

Wij kunnen samenleven. Wij leefden samen met het Joodse volk voordat Israël werd gesticht. Palestina was geen plaats waar Joodse mensen werden vervolgd of gediscrimineerd. Integendeel, zoals in de meeste Europese landen het geval was. Ik begrijp het lijden van het Joodse volk. Ik begrijp hoe zij de Holocaust hebben doorstaan, wat het meest verschrikkelijke was, en het lijden tijdens de pogroms in Rusland, en het lijden tijdens de tijd van de Inquisitie.

Maar één ding dat veel Israëli's vergeten is dat al deze wreedheden niets met de Palestijnen te maken hadden. De Palestijnen hebben nooit deel uitgemaakt van enige onderdrukking van welke Joodse bevolking dan ook. Dat lijden van de Joodse bevolking rechtvaardigt op geen enkele manier de Israëlische onderdrukking van het Palestijnse volk. Vanwege dat lijden denk ik dat de Israëli's gevoeliger moeten zijn voor onrecht en onderdrukking van een ander volk dan wie dan ook.

Helaas is dat vandaag de dag niet het geval in Israël. Dat is de reden waarom je veel Joodse mensen in de VS en in veel andere landen ziet die zich aansluiten bij de Palestijnse strijd en deze steunen in solidariteit met de Palestijnen, omdat zij zich bekommeren om de morele waarden.

Daarom zeg ik dat als Israël de tweestatenoptie verhindert – en dat zou de verantwoordelijkheid van Israël zijn – er geen ander alternatief zou zijn dan een éénstaatsoplossing met gelijke rechten en gelijke plichten. Zo’n staat zou geen Joodse staat zijn. Het zou een gemengde staat zijn. Dat is wat mensen moeten begrijpen. Als de tweestatenoplossing verdwijnt, is de Israëlische regering verantwoordelijk.

DB: Is het niet net zo onrealistisch om een ​​tweestatenoplossing in Israël te verwachten als om op een bepaald moment in Zuid-Afrika een tweestatenoplossing te verwachten?

MB: Precies. Een vriend van mij was een Joodse blanke minister in de eerste Zuid-Afrikaanse regering die het apartheidssysteem ten val bracht. Ik vertelde hem dat ik dacht dat de situatie voor de Palestijnen vergelijkbaar was met de apartheid in Zuid-Afrika. Hij hield me tegen en zei dat wat je in Palestina hebt veel erger is dan het apartheidssysteem dat we in Zuid-Afrika hadden. In Zuid-Afrika werden de mensen niet uit hun land verdreven en leden zij niet onder het verschrikkelijke systeem van onderdrukking dat Israël biedt. 

In Zuid-Afrika was de enige oplossing één staat met democratische rechten voor iedereen. En dit zou niet gebeurd zijn zonder de BDS, die het Zuid-Afrikaanse apartheidssysteem uiteindelijk deed begrijpen dat ze alles zouden verliezen tenzij ze het apartheidssysteem zouden stoppen. Ik geloof dat er veel gelijkenis is tussen onze situatie en de situatie in Zuid-Afrika, en daarom hoop ik dat sommige van de strategieën die toen werden gebruikt ook vandaag de dag voor Palestina kunnen werken.

Dennis J. Bernstein is een gastheer van “Flashpoints” op het Pacifica-radionetwerk en de auteur van Special Ed: Stemmen uit een verborgen klas. U kunt toegang krijgen tot de audioarchieven op www.flashpoints.net.