Het verleden mag dan een proloog zijn, maar eerst moeten we weten wat dat verleden is; een groeiend probleem in de moderne tijd, waarin zoveel verkeerd wordt geschreven, verkeerd wordt begrepen of vergeten. Dit dilemma van de ‘geheime’ geschiedenis speelt nu een rol in de Griekse schuldencrisis, zegt de voormalige Amerikaanse diplomaat William R. Polk.
Door William R. Polk
Kunnen er, na alle persberichten over Griekenland van de afgelopen weken, nog geheimen bestaan? Ja er zijn. Ik denk zelfs dat, ook al geeft de pers aan dat de Grieken hebben toegegeven aan de meeste eisen van hun schuldeisers, de onderliggende (of geheime) realiteit waarschijnlijk weer naar boven zal komen in de gedetailleerde onderhandelingen die de komende dagen en weken zullen volgen.
Om die mogelijkheid te overwegen, wil ik eerst definiëren wat ik bedoel met ‘geheimen’. Dergelijke ‘geheimen’ zijn huidige omstandigheden die voortkomen uit gebeurtenissen uit het verleden en pas in de toekomst algemeen bekend worden. Soms zijn het staatslieden die blind zijn en zich beperken tot het zeggen: “Het maakt niet uit hoe we in deze puinhoop terecht zijn gekomen; Het enige wat we nu kunnen doen is proberen er mee om te gaan.”
Een scène in Santorini op de Griekse eilanden.
Voor veel politieke leiders wordt het verleden behandeld als een gesloten boek, een ‘geheime’ geschiedenis waar noch zij, noch hun kiezers naar vragen. Dat onvermogen om het verleden volledig te begrijpen, zorgt er vaak voor dat mensen in het heden en de toekomst in nog meer crises terechtkomen.
Wat heeft dit vandaag de dag met het Griekse probleem te maken? Laten we, om daar achter te komen, eens kijken naar enkele ‘geheimen’ van de belangrijkste acteurs in het Griekse drama. Denk allereerst eens aan de positie van de belangrijkste taakmeester van Griekenland, de Duitse regering. Onder leiding van bondskanselier Angela Merkel heeft het land een eenvoudig en ogenschijnlijk consistent standpunt ingenomen: ‘schulden moeten worden terugbetaald’. Maar het verslag is niet zo eenvoudig of consistent.
Als individu weten we dat als we geld lenen en het vervolgens verliezen, we het verloren geld nog steeds aan de kredietverstrekker verschuldigd zijn. Maar individuen hebben een ontsnapping. We kunnen een faillissement aanvragen en zo de onbetaalbare schulden wegvegen. Onze grootvaders vonden een faillissement een schande, maar tegenwoordig is het een bedrijfsstrategie geworden. Veel van onze grootste bedrijven hebben het gebruikt om voordelen te behalen. Geldt wat voor individuen en bedrijven geldt, ook voor staten?
In feite hebben bijna alle Griekse schuldeisers, inclusief Duitsland, de afgelopen eeuw minstens één keer hun staatsschulden in gebreke gesteld of “geherstructureerd”. Sommigen hebben dit meerdere malen gedaan. Zoals econoom Thomas Piketty tegen de Duitse krant zei Die tijd, op 10 juli: “Duitsland is het land dat zijn schulden nooit heeft terugbetaald.”
Duitsland Wirtschaftswunder (economisch wonder) kwam niet alleen tot stand dankzij het harde Duitse werk (en de bijdrage van arbeidsmigranten) of zelfs door het resultaat van ongeveer $15 miljard (in hedendaagse valuta) dat Amerika aan Duitsland gaf in het kader van het Marshallplan. Deze waren essentieel, maar de meeste economen waren van mening dat minstens zo belangrijk was dat West-Duitsland in 1953 50 procent van zijn buitenlandse schulden kwijtgescholden werd en toestemming kreeg om de binnenlandse schulden te ‘herstructureren’.
Zo kon de West-Duitse regering het nieuwe Duitsland smeden zonder de last van schulden uit het verleden, wat het op zijn minst ironisch maakt dat Duitsland nu zo'n krachtig standpunt inneemt over de terugbetaling van de Griekse schulden. Zoals Piketty schreef: “Het heeft geen status om andere landen de les te lezen.” Dit is een “geheim” dat Merkel en anderen niet willen onthouden.
En Duitsland was niet de enige. De meeste landen die zich nu tegen Griekenland hebben opgesteld, hebben hun schulden afgehandeld door in gebreke te blijven, hun schulden kwijtgescholden te krijgen of hun munt te devalueren.
Het devalueren van valuta was een standaardtechniek voor het omgaan met buitensporige schulden (en kwam neer op het verminderen van de waarde van wat aan crediteuren werd terugbetaald). Maar devaluatie is niet langer een optie voor leden van de eurozone. Het dilemma van de Europese Unie is dat, hoewel de leden politiek onafhankelijk blijven, degenen die zich bij de “Eurozone” hebben aangesloten, de controle over hun munt hebben opgegeven. Ze konden hun eigen begrotingen bepalen en geld lenen, maar konden hun schulden niet op de traditionele manier, devaluatie, onder controle houden.
Als een regering haar munt niet kon devalueren, was de andere optie het bezuinigen op de uitgaven en/of het verhogen van de belastingen, oftewel ‘bezuinigingen’. Dat is wat de kredietverstrekkers van Griekenland eisen.
Maar bezuinigingen op de overheidsuitgaven hebben ook tot gevolg dat er banen verdwijnen. Dat zorgt ervoor dat mensen lijden en hun eigen uitgaven verminderen, wat een neerwaartse recessiespiraal creëert, waardoor de werkloosheid toeneemt, de belastinginkomsten afnemen en de vraag naar werkloosheidsuitkeringen toeneemt. Aangezien de meeste moderne regeringen sociale welzijnsprogramma's hebben, is de financiering van die programma's de meest voor de hand liggende kostenpost, waardoor de ontberingen verder worden verspreid. Het vernietigen van het sociale vangnet is dus niet populair en de Griekse regering heeft zich hiertegen verzet.
Griekenland heeft nog een andere activiteit waarop bezuinigd zou kunnen worden: militaire uitgaven. In 2013 gaf Griekenland ongeveer 2.2 procent van zijn BNP, oftewel grofweg 10 miljard dollar, uit aan het leger. Er werd door de NAVO sterk op aangedrongen om tenminste dat bedrag uit te geven. Maar realistisch gezien is het voor Griekenland niet langer nodig, als dat ooit het geval is geweest, om een grote militaire macht in stand te houden. Daarom heeft de regering, als onderdeel van een nieuw reddingspakket, een knipbeurt aangeboden aan de generaals, die hun financiering niet gemakkelijk zullen opgeven. Het nieuwe pakket omvat op zijn minst ook een discussie over de kwijtschelding van een deel van de Griekse schuld en de injectie van kortetermijnleningen om aan de eisen van de bankiers te voldoen.
Een ander ‘geheim’ uit het verleden dat staatslieden vandaag de dag blijft achtervolgen, is dat Griekenland verstrikt raakte in slimme, maar misschien illegale, manipulatie van rekeningen. Onder leiding van het Amerikaanse bankbedrijf Goldman Sachs heeft de vorige conservatieve regering van George Papandreou volgens Bloomberg News een ‘swap’ van $15 miljard uitgevoerd om de Griekse schuldenlast te verbergen. Goldman Sachs zou honderden miljoenen dollars hebben verdiend met de deal door dat geld in de bedrijfskas te stoppen en de schulden in Griekenland achter te laten.
Ook niet zo ‘geheim’ is de aard van de Griekse regering en samenleving. Traditioneel maakten Grieken die in het buitenland woonden geld over aan achtergebleven vrienden en familieleden. Deze betalingen verzachtten de traditionele armoede van het land. Maar vandaag is de beweging van het geld omgekeerd. Er wordt geld uit Griekenland weggesluisd naar buitenlandse geheime bankrekeningen.
Simpel gezegd: Griekenland is de afgelopen jaren een oligarchie geworden. De zeer rijken vermijden burgerlijke verantwoordelijkheid. Weinigen betalen belasting. Ze vullen de haven van Piraeus met megajachten en steken hun geld in het buitenland in plaats van te investeren in de Griekse industrie. Het lijkt er niet op dat zelfs de zelfbenoemde ‘revolutionaire’ Syriza-regering deze situatie kan veranderen.
Maar deze verschillende factoren zijn toch zeker duidelijk voor de Europese kredietverstrekkers en voor de Grieken? Niet per se, want er werd geprobeerd ze geheim te houden. Zoals Reuters op 3 juli berichtte, probeerden de Europese landen (de kredietverstrekkers) het Internationale Monetaire Fonds ervan te weerhouden zijn analyse van de Griekse schulden te publiceren, waarmee werd bevestigd wat de Griekse regering (Syriza) al maandenlang betoogt over het onvermogen om alleen maar te bezuinigen. oplossing van de Griekse schuldencrisis. Het geheimhouden van de informatie maakte de onderhandelingen moeilijker en droeg bij aan het lijden van het Griekse volk.
Ten slotte is er het ‘geheim’ van de euro zelf. Het is een tweesnijdend zwaard dat in verschillende economieën verschillende effecten heeft. In Duitsland was het een stimulans. Door zich aan te sluiten bij de euro devalueerde Duitsland vrijwel zijn munt, zodat de Duitse industrie een aanzienlijk voordeel kreeg op het gebied van de buitenlandse verkopen. In Griekenland was het effect negatief. Door toe te treden tot de euro verhoogde Griekenland de kosten van zijn export. Vooruitkijkend zijn sommige economen van mening dat een verblijf in de euro het herstel van Griekenland veel moeilijker zou maken.
Het komt erop neer: Griekenland is, is en kan altijd een arm land blijven. De reden waarom de oude Grieken de Middellandse Zee koloniseerden, was dat hun rotsachtige, droge grond hen niet kon ondersteunen. Al hun gestuurde stadstaten dwongen hun ‘overtollige’ bevolking inderdaad vaak om te vertrekken.
Door de eeuwen heen zijn een groot deel van Zuid-Europa, Egypte, een groot deel van Afrika, Latijns-Amerika en Noord-Amerika een thuis geworden voor Grieken die binnen Griekenland zelf niet ondersteund konden worden. Deze diaspora heeft Griekenland geholpen en zal dat ook doen, maar de zeer rijke mensen van Griekenland zelf zullen dat waarschijnlijk niet doen.
Tegenwoordig is een groot deel van de Griekse hoop juist gevestigd op de dorre, maar prachtige rotsblokken in de Middellandse Zee: buitenlandse toeristen die aangetrokken worden door de schoonheid en geschiedenis van Griekenland kunnen wel eens het ultieme 'geheim' van het Griekse succes zijn.
William R. Polk is een ervaren adviseur op het gebied van buitenlands beleid, auteur en professor die Midden-Oostenstudies doceerde aan Harvard. President John F. Kennedy benoemde Polk tot lid van de Policy Planning Council van het ministerie van Buitenlandse Zaken, waar hij diende tijdens de Cubaanse rakettencrisis. Zijn boeken omvatten: Gewelddadige politiek: opstand en terrorisme; Irak begrijpen; Iran begrijpen; Persoonlijke geschiedenis: leven in interessante tijden; Distant Thunder: reflecties op de gevaren van onze tijd; en Humpty Dumpty: het lot van regimeverandering.
Polk schreef: “Toch is het realistisch gezien niet langer nodig, als dat ooit het geval is geweest, dat Griekenland een grote militaire macht in stand moet houden.”
Er zou geen Griekenland zijn, nog steeds het Ottomaanse rijk. Zie 1919-1922, toen Griekenland tevergeefs afhankelijk was van westerse militaire steun (vgl. premier Lloyd George). Moeten we de Britse acties op Cyprus herzien? De kern van uw logica strekt zich zeker ook uit tot Israël. Bovendien blijft de visie van dhr. Polk de westerse militaire hulp aan Turkije onverminderd voortzetten.
https://m.youtube.com/watch?v=5sp3dIyNA2A
“LINKS” IN GRIEKENLAND NA DE TWEEDE WERELDOORLOG
Het lijkt erop dat de rol van “Links” in Griekenland na de Wereld
De Tweede Wereldoorlog wordt consequent vergeten. Het bevatte veel acononiemen,
partijen, relaties. Het werd alleen verslagen door de militaire invasie
van Groot-Brittannië. Ondanks verzoeken om hulp weigerde de USSR.
De VS zijn via het niet al te “altruïstische” Marshallplan vervangen
socialistische en communistische krachten aan de macht, met op elkaar afgestemde conservatieven
naar “stabiliteit”.
Voor een diepgaande bespreking van de gebeurtenissen in Griekenland en ook
Duitsland zie het baanbrekende boek THE LIMITS van Joyce en Gabriel Kolko
VAN KRACHT….
In zijn eenvoudigste bewoordingen is de Griekse situatie niet veel anders dan die van een koper
met een bescheiden inkomen die hartstochtelijk een Caddillac (of huis enz.)
(Lees “debiteur”). Dit weet de verkoper (lees “crediteur”) maar al te goed.
De schuldeiser rekent er immers op. De schuldeiser biedt
termen als ‘een jaar lang niets verschuldigd…’ om de koper naar toe te lokken
ondertekenen op de stippellijn. Eindelijk kunnen we hier met trots op wijzen
“overeenkomst” stelt de schuldeiser dat de wet aan zijn kant staat.
Hij eist dat de arme koper betaalt. Nu!!! (Zoals: Polk opmerkt
er is geen “faillissementsrechtbank”.). Wijs of niet, de Grieken stemden voor
hun soevereiniteit, voor hun linkse tradities, voor rechts van hun natie
om zijn eigen toekomst te bepalen.
Opgemerkt moet worden dat de VS en het Westen Griekenland hebben gemanipuleerd
andere afhankelijke personen in deze posities met de minder dan altrusitische
Marshallplan. (Zie ook Joyce en Gabriel Kolko op.cit.)
Peter Loeb, Boston, MA, VS
Of een voorbeeld van jaloezie: als je buurman rode wangen heeft, sla je op je bleke gezicht om je wangen rood te maken.
Wat Griekenland betreft kunnen we niet voorbijgaan aan het feit dat zij verslaafd zijn aan de “Euro-droom” en het de huidige regering moeilijk hebben gemaakt om te manoeuvreren. De mensen zeggen herhaaldelijk dat ze de Dracma niet terug willen. Wat moet hun regering doen?
De EU-beloften van een hogere levensstandaard enz.; zijn voor hen nooit vervuld, maar toch willen ze, net als al deze Oost-Europese landen, bij de club zijn. Wat levert het hen op? Het gevoel dat ze deel uitmaken van een beschaafde, democratische wereld? Ik weet het antwoord niet.
Het is duidelijk dat de EU in werkelijkheid een Amerikaans/Duits project is dat heel Europa wil domineren.
Hallo, de stelling dat “al deze Oost-Europese landen bij de club willen horen” is verre van correct, ben ik bang. Er bestaat een grote culturele en historische diversiteit tussen de landen van Midden- en Oost-Europa en onder hen bestonden en heersen nog steeds verschillende opvattingen met betrekking tot nauwere banden met andere Europese landen (buren en niet-buren), waargenomen of reële beperkingen op hun soevereiniteit, enz. .
Het is de moeite waard om het geval van Tsjechië te vermelden, dat zich bij de EU heeft aangesloten onder het presidentschap van de heer Klaus, een felle euroscepticus. Hoewel een meerderheid van de Tsjechen inderdaad de toetreding tot de EU zou kunnen steunen, alleen al om praktische redenen, zou dat naïef zijn. We moeten dit verwarren met ondersteuning. Opgemerkt moet worden dat Tsjechië, hoewel het in naam een volwaardig lid is, niet bepaald enthousiast is geweest over de effectieve implementatie van het EU-beleid – waarvan de meest opvallende de praktische weigering is om de euro in te voeren.
Een ander interessant geval is dat van Bulgarije en Roemenië, waar ik als getuige uit de eerste hand in 2005 en 2006 getuige kon zijn van de enorm verschillende opvattingen van het volk in beide landen ten aanzien van de EU: terwijl de meerderheid van de Roemenen, zowel ambtenaren als gewone burgers, Terwijl Bulgarije heel graag lid wilde worden van de EU, was het tegenovergestelde het geval in Bulgarije, waar gevreesd werd dat zijn toetreding het verlies van controle over zijn economische structuren aan buitenlands kapitaal (vooral Duits en Noord-Europees) en een stijging van de kosten met zich mee zou brengen. van wonen – wonen in het bijzonder.
Zelfs onder de stemgerechtigde bevolking in de Baltische landen (waartoe geen zogenaamde ‘niet-burgers’ behoren) was de steun voor toetreding tot de EU op zijn best lauw.
Voor een waarnemer van buitenaf lijkt de Europese expansie naar het Oosten op zijn minst evenzeer te zijn geïnstigeerd door de EU zelf en de NAVO, uit al dan niet gerechtvaardigde zorgen over stabiliteit en veiligheid, als door de wens van een deel van de bevolking in de betrokken landen, grotendeels gemotiveerd door de belofte van een betere levensstandaard en economische kansen.
Heel erg waar. Zodra de Grieken teruggaan naar de drachme, gaan wij daar op vakantie. Zo simpel is het.
“Schuld ten opzichte van het BBP” en “BBP” cijfers afkomstig uit grafieken op Tradingeconomics.com; Vervolgens heb ik de schuld berekend:

jaar – schuld ten opzichte van het bbp – bbp – schuld
06 – 100 – 247 – 247
07 – 106 – 273 – 289
08 – 105 – 318 – 333
09 – 112 – 354 – 396
10 – 129 – 329 – 424
11 – 146 – 299 – 436
12 – 171 – 288 – 492
13 – 156 – 249 – 388
14 – 175 – 242 – 423
15 – 177 – 237 – 419
Het BBP piekte in 09 en bedraagt nu tweederde van wat het toen was.
De schulden bereikten een piek in '12 en daalden in '13. Het is nu hetzelfde als in '10.
De schuld in verhouding tot het bbp is sinds 12 jaar vrijwel stabiel gebleven
CONCLUSIE: Tussen 09 en 15 is het bbp met een derde gedaald, terwijl de schuld in wezen hetzelfde is gebleven.
Het is duidelijk dat de zesjarige cursus onhoudbaar is en een regelrechte mislukking. Bij de huidige koers zal het bbp naar nul gaan, terwijl de schuld statisch blijft.
Opmerking: is de impact van de oorlog in Kosovo op de Griekse economie? Veel vluchtelingen waagden zich aan de NAVO-bombardementen op Kosovo en dat legde een aanzienlijke economische druk op de economie, het verdreef de beterbetaalde Griekse inwoners van banen die ze al jaren hadden, en het kostte het socialezekerheidsstelsel van Griekenland behoorlijk wat.
Sommigen moeten de bijdrage van de bijdrage van Kosovo aan de huidige toestand van Griekenland berekenen.
Is de nieuwe AZIATISCHE Investeringsbank een mogelijke financieringsbron voor Griekenland? De nieuwe Russische oliepijpleidingovereenkomst ter waarde van 2.2 miljard dollar met Rusland en Griekenland belooft duurzame energie goedkoper te maken dan de Europese prijzen? De kansen voor Griekenland lijken te verbeteren, vooral als ze naar de Eurobox stappen.
Dit is allemaal het werk van de Nieuwe Wereldorde. Als iets te mooi lijkt om waar te zijn, dan betekent dat waarschijnlijk dat het ook te mooi is om waar te zijn. In de afgelopen twintig jaar (misschien langer) is het opborrelen van eigen vermogen samen met gemakkelijk krediet het plan geweest dat de nietsvermoedende kredietnemer in het hol van de bankier van marteling met schulden heeft gebracht. Nadat de kredietnemer tot niets is teruggebracht, zijn wij, de mensen, nodig om de kredietverstrekkers te redden vanwege hun tekort. Een tekort gebaseerd op een borrelend eigen vermogen dat in wezen nooit heeft bestaan. Krediet uitgegeven aan een kredietnemer waarvan iedereen wist dat het een dergelijk krediet niet waard was, heeft een fundamentele fout die zo groot is dat je er met de Queen Mary doorheen zou kunnen varen. Er is iets heel erg mis met deze foto.
In eerste instantie dacht ik eraan dat als de Grieken zich zouden aansluiten bij andere eurolanden die hun geluk niet hadden, dit opwaarts en uit de hand zou kunnen lopen. Toen herinnerde ik me hoezeer ik geloof dat elk euroland beter af zou zijn als het zich zou losmaken van de euro. Om iets van elk van hun economieën beter voor hen te laten werken. Niet om als geheel te overleven door een getal op te schrijven in een of ander euroboek. In plaats daarvan moeten ze op eigen kracht worden ondersteund om daadwerkelijk te kunnen overleven door hun eigen munteenheid te hebben, samen met volledige werkgelegenheid in elk van hun landen. Misschien droom ik, maar dit is wat ik eerst dacht. Nu wil ik dat de euro samen met de NAVO uit elkaar wordt gesplitst. Ik begrijp waarom velen vinden dat de Grieken de euro moeten verlaten, maar waarom denkt Duitsland er niet aan om de euro over te laten? Als u net zo succesvol zou zijn als Duitsland, waarom zou u dit dan allemaal willen verdragen met de kleinere landen die tot de euro behoren?
Joe, zoals ik het begrijp, heeft Duitsland al haar opties bekeken. Na zorgvuldig overleg besloot ze dat het gemakkelijker was om in de euro te blijven dan Frankrijk en Polen binnen te vallen.
Heil Merkel!
Joe, zoals ik het begrijp is FG Sanford een gecertificeerde idioot. . . op zijn best een idioot.
Twee generaties en zeventig jaar na een oorlog die het land verdeeld en in puin heeft achtergelaten, is Duitsland opnieuw bereid om niet alleen een leidende rol in Europa te spelen – wat het al jaren doet – maar om zijn rol openlijk en zelfs trots te bespreken.
Dat was maandag de duidelijke boodschap van de Duitse ambassadeur Peter Wittig, die verslaggevers uitnodigde in zijn enorme, koel geometrische ambassade in Bauhaus-stijl om de visie van zijn land – en de Europese Unie – over de controversiële nieuwe financieringsovereenkomst voor Griekenland uit te leggen.
Duitsland, zo zei hij, handelde in het belang van heel Europa, dat niet alleen een gemeenschappelijke munt nodig heeft, maar ook de integratie van ‘economisch en fiscaal beleid’. In een ‘op regels gerichte’ Europese Unie, zei hij, heeft Griekenland moeten hetzelfde bezuinigings- en begrotingsevenwichtsmedicijn aanvaarden dat – met succes, zei hij – werd toegediend aan Spanje, Portugal en Ierland.
Europa moest zijn arbeidsregels, regelgeving en investeringsregels verenigen en moderniseren om te kunnen concurreren in de handel van de 21e eeuw, zei Wittig. Als Duitsland de schuld zou krijgen van het aandringen op datzelfde, dan zou dat een prijs zijn die het land zou betalen, in het belang van een ‘Europees project’ dat vrede en welvaart op het continent heeft gebracht.
Wittig, geliefd en goed verbonden hier, en zeker van zijn standpunt in gesprekken met Amerikanen, erkende dat er in Duitsland ‘zorg bestaat’ over een reactie van zijn bondgenoten op zijn zeer zichtbare rol als de slechte agent in het Griekse drama.
Leiderschap gaat gepaard met sterke kritiek”, zei hij op nuchtere toon.
Hitler zei hetzelfde… ook op een feitelijke toon.
Precies.
Net toen we dachten dat Duitsland getemd was en we ons geen zorgen hoefden te maken dat het Europa opnieuw onder de voet zou lopen, kwamen we erachter dat Duitsland Europa al onder de voet gelopen had – alleen deze keer met economische middelen.
En Wolfgang Schäuble zegt dat hij de Grieken niet mag vertrouwen?
Het is de wereld die de Duitsers niet mag vertrouwen.
Duitsland heeft van de VS een vrije pas gekregen omdat het de oostflank van de NAVO tegen Rusland bewaakt. Het kan Rusland echt niets schelen. Om een punt te maken: de VS hebben de mand Urkraine gebruikt om de Russische kooi te laten rammelen. Griekenland moet zijn crimineel frauduleuze schuld aan Goldman Sachs in gebreke blijven, net als Spanje en Italië. Het is de enige rationele strategie voor deze drie armere EU-leden. Het is duidelijk dat de EU en de euro oplichting zijn die wordt gerund door de Elite en hun bankiers. MAAR WAAROM SPREEKT NIEMAND OVER HET BEDRAG VAN DE USAROUS RENTE OP DE SCHULD?! De rente is een groot onbesproken onderwerp!