Feiten verbergen om de democratie te dwarsbomen

Overclassificatie van Amerikaanse overheidsinformatie is een ernstige bedreiging voor de Republiek, waardoor politici en bureaucraten de macht krijgen om feiten te verbergen die niet echt gevoelig zijn, maar wel essentieel zijn voor een betekenisvol publiek debat, zoals het IG-rapport over het surveillanceprogramma van president Bush. zegt ex-NSA-analist Kirk Wiebe.

Door Kirk Wiebe

Een paar weken geleden konden we, als resultaat van een verzoek uit de Freedom of Information Act van de New York Times, een geredigeerde versie bekijken van het zogenaamde ‘Five IG’s’-rapport, formeel getiteld ‘Report on the President’s Surveillance Program’. of PSP, geschreven door de inspecteurs-generaal van het ministerie van Defensie, de National Security Agency, het ministerie van Justitie, de Central Intelligence Agency en het bureau van de directeur van de National Intelligence.

Wat het meest interessant was aan de delen van het rapport die werden vrijgegeven, was hoe zwaar overgerubriceerd een groot deel van het rapport oorspronkelijk was. De eerste paragraaf van de inleiding tot Deel 1, gedateerd 10 juli 2009, was nogal onschadelijk, totdat je merkt dat de oorspronkelijke classificatie ‘uit de kast is gehaald’: (TS//SI//OC//NF).

President George W. Bush kondigt de lancering van de invasie van Irak op 19 maart 2003 aan. (Foto van het Witte Huis)

Als iemand die uitgebreid heeft gewerkt met geheime informatie, die deze heeft omgezet van ruw bronmateriaal naar formulieren die geschikt zijn voor analyse, maar ook voor publicatie voor een breed scala aan inlichtingenconsumenten binnen de Amerikaanse overheid, kan ik u zonder aarzeling zeggen dat het hoogst ongebruikelijk is om een ​​hele paragraaf van een door de auteur gecontroleerd (OC) document volledig ongeclassificeerd te zien nadat het aanvankelijk als Top Secret was geclassificeerd.

In feite heb ik in de ruim 34 jaar van inlichtingenwerk nog nooit zo’n grote verandering in de classificatie gezien. Ten eerste de terminologie waaruit de classificatie van de betreffende paragraaf bestaat:

TS betekent Top Secret (informatie die, indien vrijgegeven aan een vijand, zou resulteren in ernstige schade aan de veiligheid van de Verenigde Staten); SI voor Special Intelligence (inlichtingen afgeleid van signalen); OC voor Originator Controlled (er kunnen geen wijzigingen in de inhoud of classificatie worden aangebracht zonder de toestemming van degenen die het document hebben gemaakt/gepubliceerd); NF voor NOFORN (geen buitenlanders, zelfs geen partners zoals in de “Five Eyes”-constructie mogen informatie zien).

Sta mij toe te benadrukken dat een dergelijke overclassificatie zowel extreem als gevaarlijk is, omdat 1) TS alleen mag worden gebruikt om de lezer ervan op de hoogte te stellen dat de bijbehorende informatie van het soort is dat de Verenigde Staten de meeste schade zou berokkenen als deze openbaar zou worden gemaakt, en 2) het ondermijnt de veiligheid van echte geheimen door alles onder de zon als “TOP SECRET” te markeren. Het stelt de regering ook in staat degenen die beschuldigd worden van het bezitten of verkeerd omgaan met ‘geheime informatie’ ten onrechte te vervolgen.

Toch luidt deze voormalige TS/SI/OC/NF-paragraaf als volgt: “In reactie op de terroristische aanslagen van 11 september 2001 gaf president George W. Bush op 4 oktober 2001 een uiterst geheime machtiging aan de minister van Defensie, waarin hij opdroeg dat de Signals Intelligence (SIGINT)-mogelijkheden van de National Security Agency (NSA) worden gebruikt om verdere aanvallen in de Verenigde Staten op te sporen en te voorkomen. De presidentiële machtiging stelde dat er sprake was van een buitengewone noodsituatie waardoor het gebruik van elektronisch toezicht binnen de Verenigde Staten voor terrorismebestrijdingsdoeleinden, zonder gerechtelijk bevel, onder bepaalde omstandigheden mogelijk was. Gedurende meer dan vijf jaar werd de presidentiële machtiging met tussenpozen van dertig tot zestig dagen verlengd om toestemming te geven voor het zeer geheime NSA-bewakingsprogramma, waarnaar in dit rapport wordt verwezen als het President's Surveillance Program (PSP).

Hoewel het belangrijkste feit dat uit het uitgebreide rapport (meer dan 700 pagina's lang) naar voren komt waarschijnlijk de bevestiging is dat de NSA vanaf oktober 2001 niet alleen metagegevens over Amerikanen en buitenlanders verzamelde, maar ook inhoud, stel ik dat de alomtegenwoordige en flagrante over- De classificatie van hele paragrafen in het document van de Vijf IG's is veel verontrustender en heeft mogelijk grote gevolgen voor rechtszaken in het hele land die zijn aangespannen door de Amerikaanse regering en die betrekking hebben op het bezit of het verkeerd omgaan met “geheime informatie”.

Alleen al op de eerste vijftig pagina's van het rapport staan ​​er 29 paragrafen die zijn vrijgegeven en die oorspronkelijk waren geclassificeerd Zeer geheimen 26 paragrafen die zijn vrijgegeven en die oorspronkelijk waren geclassificeerd Geheim (ernstige schade aan de Amerikaanse veiligheid als deze in handen is van een vijand). Nog drie voorbeelden zijn:

“(TS//SI//NF) Toen NSA-personeel onjuiste verzameling van metagegevens constateerde, meestal veroorzaakt door technische problemen of ongepaste toepassing van de autorisatie, werd hen opgedragen de overtreding of het incident via de juiste kanalen te melden en de verzameling uit alle NSA-databases te verwijderen. De NSA meldde al vroeg in het programma drie van dergelijke schendingen en nam maatregelen om deze te corrigeren.”

Het volgende gedeelte verwijst naar informatie die de procureur-generaal van president George W. Bush, John Ashcroft, heeft verstrekt aan de Amerikaanse districtsrechter Royce Lamberth, destijds voorzitter van de Foreign Intelligence Surveillance Court, verantwoordelijk voor het verlenen van geheime goedkeuring voor elektronische spionage in de Verenigde Staten.

" (TS//SI//OC/NF)  Ashcroft gaf Lamberth een korte samenvatting van het besluit van de president om de PSP op te richten, en Ashcroft verklaarde dat hij, op basis van het advies van John Yoo, een advocaat bij het Office of Legal Counsel (OCL) van het DoJ, had vastgesteld dat de acties van de president wettig waren onder de Grondwet. Ashcroft benadrukte tegenover Lamberth ook dat de FISC niet werd gevraagd het programma goed te keuren. Na de samenvatting van Ashcroft beschreef Hayden voor Lamberth hoe het programma operationeel functioneerde, besprak Yoo de juridische aspecten van het programma en stelde Baker procedures voor voor de behandeling van FISA-aanvragen voor internationaal terrorisme die PSP-afgeleide informatie bevatten. Gedurende de volgende vier maanden, tot het einde van zijn ambtstermijn in mei 2002, was Lamberth de enige FISC-rechter die in de PSP werd voorgelezen.”

“ (TS//SI//OC/NF)  Rechter Colleen Kollar-Kotelly volgde Lamberth op als voorzitter van de FISC en werd op 17 mei 2002 geïnformeerd over de PSP. De briefing was qua vorm en inhoud vergelijkbaar met die aan Lamberth. In antwoord op verschillende vragen van Kollar-Kotelly over de reikwijdte van de bevoegdheid van de president om ongeoorloofd toezicht uit te voeren, heeft het DoJ een brief opgesteld aan Kollar-Kotelly, ondertekend door Yoo, waarin volgens Kollar-Kotelly ‘een breed overzicht werd gegeven van de wettelijke autoriteit voor het uitvoeren van [het PSP], maar analyseerde niet de specifieke kenmerken van het [PSP]-programma.' De brief, die Kollar-Kotelly in het Witte Huis beoordeelde maar niet mocht bewaren, was in wezen een herhaling van Yoo's memorandum van 2 november 2001 over de wettigheid van de PSP. Kollar-Kotelly was de enige zittende FISC-rechter die in de PSP werd voorgelezen tot januari 2006, toen de andere FISC-rechters werden voorgelezen.”

Een dergelijke wijdverbreide corruptie van het classificatieproces druist in tegen de verwachting dat de regering de plicht heeft haar verantwoordelijkheden met een redelijke mate van fatsoen uit te voeren; met andere woorden, een verwachting die het moet nakomen in zijn quasi-contractuele verplichtingen om het Amerikaanse volk te dienen.

Het is duidelijk dat de wijdverspreide overclassificatie in een document dat is uitgegeven door vijf inspecteurs-generaal vanuit de heilige zalen van de meest geheime organisaties in de regering geen teken is van occasionele fouten, maar van wijdverbreide incompetentie, zelfs kwaadwilligheid, in het vermogen van de regering om naar behoren te handelen. een document classificeren dat zowel geheime als niet-geclassificeerde informatie bevat, zoals gedefinieerd door Executive Order 13526, de controlerende autoriteit voor geheime informatie van de overheid.

Veel van deze voorbeelden duiden niet op classificatie omdat de informatie echt gevoelig is voor de nationale veiligheid, maar omdat deze potentieel politiek gevoelig of gênant is als deze door het Amerikaanse publiek in het algemeen wordt ontdekt.

Je kunt je alleen maar afvragen wat de gevolgen zijn geweest van een dergelijke opzettelijke en roekeloze overclassificatie bij de vervolgingen, zowel in het verleden als in het heden, van beklaagden die hun straf moeten bepleiten in zaken waarin het bewijsmateriaal als vertrouwelijk wordt beschouwd en de rechtbanken niet hebben geëist dat de regering verdedigt zijn beweringen dat informatie inderdaad geheim moet worden gehouden.

Kirk Wiebe is een gepensioneerde senior analist van de National Security Agency en ontvanger van de op een na hoogste onderscheiding van dat agentschap, de Meritorious Civilian Service Award. Als medewerker van de NSA heeft hij gezworen de Amerikaanse grondwet te zullen handhaven tegen alle vijanden, zowel binnen- als buitenland. Sinds 2001 werkt hij samen met collega's Bill Binney, Ed Loomis, Tom Drake en Diane Roark om zich te verzetten tegen corruptie en overmatig toezicht door de NSA.