Saudi Cash wint de gunst van Frankrijk

Saoedi-Arabië oefent een enorme invloed uit in het Westen, niet alleen vanwege zijn oliemacht, maar ook vanwege zijn vermogen om miljarden dollars of euro’s te verspillen aan geavanceerde wapensystemen, een overvloed aan contant geld die de aandacht van de Franse president Hollande heeft doen keren, schrijft Jonathan Marshall.

Door Jonathan Marshall

Waarom deed De Franse president François Hollande vliegt deze week naar Riyadh om steun te betuigen voor de bloedige aanvallen van Saoedi-Arabië op Zuid-Jemen en om koning Salman gerust te stellen dat Parijs harde voorwaarden zal eisen in een nucleair akkoord met Iran? Het is dezelfde reden waarom Willy Sutton banken beroofde: daar zit het geld.

Vorig jaar Saoedi-Arabië en de Golf Emiraten meer dan $ 100 uitgegeven miljard op wapens. Dat is echt geld, zelfs voor een land zo groot als Frankrijk.

President Hollande bezocht Saoedi-Arabië slechts één dag na het bijwonen van de ondertekeningsceremonie voor een Contract van $ 7 miljard door het Franse Dassault Aviation om 24 Rafale-straaljagers en lucht-luchtraketten aan Qatar te verkopen. Die deal volgde op een overeenkomst ter waarde van 6 miljard dollar in februari met het Egyptische militaire regime, een nauwe bondgenoot van Saoedi-Arabië, over de verkoop van een fregatoorlogsschip, raketten en nog eens 24 Rafale-jagers.

Aankondiging van het contract met Egypte, Hollande juichte het toe als het langverwachte eerste exportcontract voor het in Frankrijk ontworpen vliegtuig. Van de grote Franse politieke partijen, waarvan de meeste enthousiast waren over het akkoord, veroordeelde alleen de Groene partij “de levering van oorlogswapens aan een militaire dictatuur waarvan de schendingen van de mensenrechten nu legio zijn.”

Amnesty International stelde ook vragen over de deal in het licht van de verschrikkelijke staat van dienst van het Egyptische regime op het gebied van de mensenrechten, waaronder de slachting van 1,400 mensen en de arrestatie van 22,000 mensen na de omverwerping van de gekozen regering van president Mohamed Morsi in 2013.

Saoedi-Arabië is zich er terdege van bewust dat zijn wapenaankopen invloed in de westerse hoofdsteden kopen. Ik sprak deze week met een verslaggever op de Golftop: Dat zei minister van Buitenlandse Zaken Adel al-Jubeir over Frankrijk“We hebben gemeenschappelijke standpunten met betrekking tot de uitdagingen in de regio van vandaag met Syrië, Jemen, Irak, terrorisme – en natuurlijk het nucleaire programma van Iran, en er zijn zeer grote commerciële en militaire banden tussen onze twee landen.”

De Franse minister van Buitenlandse Zaken, Laurent Fabius, was op zijn beurt enthousiast over de warme ontvangst van Saoedi-Arabië voor de Franse commerciële toenaderingen op de militaire, olie-, transport- en kernenergiemarkten. “We voelen de wens van het nieuwe [Saoedische] team om snel actie te ondernemen”, zei Fabius aan het begin van de Golftop. “We werken aan twintig projecten, die mogelijk enkele miljarden euro’s vertegenwoordigen.”

Het negeren van pleidooien van Human Rights WatchFabius zei niets, althans in het openbaar, over het gebruik van clusterbommen door Saoedi-Arabië in burgergebieden van Jemen. Saoedi-Arabië en de Verenigde Staten behoren tot de weinige landen die weigerden een verdrag uit 2008 tegen het gebruik van clustermunitie te ondertekenen.

Het is niet verrassend dat het nieuws over Franse wapenovereenkomsten de leiders van Iran, de huidige bête noire van Saoedi-Arabië, niet amuseerde. Dat zei president Hassan Rouhani in een toespraak,,Een Amerikaans of Europees land zou er niet trots op moeten zijn meer wapens aan dit of dat land te verkopen. Ze creëren onveiligheid in de regio en maken regionale landen ten onrechte bang voor elkaar, waardoor de weg wordt vrijgemaakt voor een wapenmarkt. . . . Is dit de manier om werkgelegenheid te creëren in westerse landen? Dat iemand in een wapenfabriek werkt terwijl er mensen worden vermoord in Bagdad, Damascus of Sanaa?”

Frankrijk heeft, net als de Verenigde Staten, Rusland, Israël en andere wapenproducenten, een lange geschiedenis van het stimuleren van wapenverkopen naar ‘dit of dat land’. Dassault, de maker van de Rafale-straaljager, was berucht als leverancier aan de Argentijnse militaire junta van de Exocet-raket die de torpedobootjager HMS Sheffield tot zinken bracht tijdens de Falklandoorlog in 1982. Het verkocht ook met Exocet uitgeruste Mirage F-1-jagers aan het leger van Saddam Hoessein in de jaren tachtig, waarmee hij zijn regime toerustte om Iraanse olietankers aan te vallen.

De afgelopen jaren was Frankrijk het land van de wereld vijfde grootste wapenexporteur, net achter China en Duitsland. (De Verenigde Staten en Rusland staan ​​op de eerste en tweede plaats.) In 2014 de buitenlandse wapenverkoop meer dan $ 9 miljard, aangevuld met $3 miljard aan verkopen aan Libanon, gefinancierd door Saoedi-Arabië.

Frankrijk wapenverkopen tot nu toe dit jaar zijn al bijna het dubbele van het totaal van 2014. Volgens het Franse ministerie van Defensie ondersteunen ze 30,000 nieuwe banen. Dergelijke werkgelegenheid is “van levensbelang” in een land dat “getroffen wordt door werkloosheid en bedreigd wordt door de-industrialisatie”, zei Minister van Defensie Jean-Yves Le Drian. Verkoop aan Saoedi-Arabië en de Golfstaten, Frankrijks grootste wapenkopers, zijn des te belangrijker geworden sinds Frankrijk tijdens de Oekraïne-crisis de levering van een oorlogsschip van de Mistral-klasse aan Rusland tegenhield.

De enorme sommen geld die bij dergelijke wapentransacties op het spel staan, leiden onvermijdelijk tot corruptie. De oprichter van Dassault Aviation, Marcel Dassault, was dat wel verdachte door zijn hoofdaccountant in 1976 wegens het omkopen van functionarissen van het ministerie van Financiën om hem te helpen minstens $ 300 miljoen aan belastingen te ontwijken.

Zijn miljardairzoon en opvolger, Serge Dassault, is een uitgesproken conservatieve senator en tevens eigenaar van de belangrijkste conservatieve krant van het land, Le Figaro. Hij was veroordeeld in 1998 samen met een voormalige secretaris-generaal van de NAVO en andere Belgische politieke leiders voor het betalen van steekpenningen om defensiecontracten binnen te halen. Hij was ook aangeklaagd in april 2014 voor het maken electorale uitbetalingen.

Hollande's voorganger als president van Frankrijk, Nicolas Sarkozy, wordt ook achtervolgd door beschuldigingen van corruptie in verband met de wapenhandel. Toen de Europese Unie in 2004 de sancties tegen Libië beëindigde, Frankrijk verloor geen tijd het verkopen van militaire vliegtuigen, bommen, raketten en raketten aan het Gaddafi-regime. Een van de zonen van Muammar Gaddafi, gesteund door andere bronnen, zei dat zijn vader de voormalige Franse president Nicolas Sarkozy ruim 50 miljoen euro om zijn eerste presidentiële campagne in 2006-7 te financieren.

In ruil daarvoor ontving Sarkozy Gaddafi in december 2007 tijdens een opzichtig staatsbezoek aan Parijs, compleet met 400 bedienden, 30 vrouwelijke maagdelijke lijfwachten en een verwarmde tent tegenover het Elysée-paleis. De regering van Sarkozy stond ook de verkoop toe van extra wapens en bewakingsapparatuur aan de Libische inlichtingendiensten.

In 2011 keerde Sarkozy zich op mysterieuze wijze tegen Gaddafi en leidde de NAVO-campagne om hem omver te werpen. Sommige bronnen vermelden zelfs een agent van de Franse geheime dienst Gaddafi vermoorden op bevel van Sarkozy tijdens de gevechten die daarop volgden. Als gerapporteerd Volgens Asia Times Online begon Sarkozy's ommekeer toen Gaddafi's hoofd van het protocol naar Parijs overliep en rapporteerde dat de dictator van plan was zijn financiële reserves van Franse naar Chinese banken te verplaatsen.

Bovendien hoorde Parijs dat Gaddafi van plan was te bezuinigen op de aankoop van Franse gevechtsvliegtuigen en op kosten van Frankrijk grote oliedeals aan Italiaanse belangen te gunnen. Toevallig maakte de wending van Sarkozy tegen Gaddafi de bittere tegenstanders van de Libische leider in Saoedi-Arabië en de Samenwerkingsraad van de Golf buitengewoon blij, wat de weg vrijmaakte voor de golf van recente Franse wapentransacties.

Bij al dit soort transacties weerspiegelt Frankrijk alleen maar internationale normen, in plaats van deze te creëren. De Verenigde Staten, en niet Frankrijk, zijn toonaangevend in de verkoop van doodsmachines aan het Midden-Oosten $8.4 miljard aan wapenverkopen aan de regio in 2014 alleen.

Zoals de New York Times bekend onlangs zijn de F-15- en F-16-jets die door Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten worden gebruikt om Jemen te bombarderen, gebouwd door Boeing en Lockheed Martin.

“Vorig jaar”, voegde het eraan toe, “tekende Qatar een deal ter waarde van 11 miljard dollar met het Pentagon voor de aankoop van Apache-aanvalshelikopters en Patriot- en Javelin-luchtverdedigingssystemen. Nu hoopt het kleine land een grote aankoop van Boeing F-15 gevechtsvliegtuigen te doen ter vervanging van de verouderde vloot van Franse Mirage-jets. Van functionarissen van Qatar wordt verwacht dat ze de regering-Obama een verlanglijstje met geavanceerde wapens zullen overhandigen voordat ze in mei naar Washington komen voor een top van leiders van de Golfstaten in Camp David.

Amerikaanse wapenfabrikanten kunnen dankzij de botsing tussen Saoedi-Arabië en Iran ontelbare miljarden dollars verdienen. De grootste prijs van allemaal zal de verkoop zijn van de nieuwe en enorm dure F-35 straaljager.

“Dit zou de bespoedigende gebeurtenis kunnen zijn: de opkomende burgeroorlog tussen soennieten en sjiieten, gekoppeld aan de verkoop van geavanceerde Russische luchtverdedigingssystemen aan Iran”, aldus een defensieanalist. “Als er iets zal resulteren in een ontruiming van de F-35 naar de Golfstaten, dan is dit de combinatie van gebeurtenissen.”

De Amerikaanse wapenverkoop aan Saoedi-Arabië alleen al tijdens de Obama-jaren bedraagt ​​tot nu toe 46 miljard dollar, volgens Bill Hartung, directeur van het Arms and Security Project bij het Center for International Policy: “Het volume aan grote deals die de regering-Obama in de eerste vijf jaar heeft gesloten, overschrijdt het bedrag dat door de regering-Bush in de volle acht jaar van haar ambtstermijn is goedgekeurd met bijna $30 miljard . Dat betekent ook dat de regering-Obama meer wapenverkopen heeft goedgekeurd dan welke Amerikaanse regering dan ook sinds de Tweede Wereldoorlog.”

Afgezien van alle overwegingen op het gebied van buitenlands beleid, voegde Hartung eraan toe, willen Amerikaanse presidenten eenvoudigweg politiek invloedrijke defensiebedrijven bevoordelen en de Amerikaanse economie stimuleren.

“Soms wordt het heel expliciet gemaakt”, zegt hij. “Als ze bijvoorbeeld aan de Saoedi’s verkopen, wijst het Pentagon erop dat dit een x aantal banen in de Verenigde Staten zal creëren. Ze zijn dus niet verlegen om over het werkgelegenheidsaspect te praten.”

Deze overwegingen vormen een belangrijke verklaring voor het besluiteloze en zelfvernietigende beleid van de regering-Obama ten aanzien van het Midden-Oosten van de afgelopen jaren. Obama weet dat het steunen van de Syrische rebellen alleen maar zal leiden tot een overwinning van islamitische krachten en verder regionaal bloedvergieten, maar durft Saoedi-Arabië niet publiekelijk uit te dagen.

Obama is op de hoogte van de financiële steun van rijke Saoedi's en andere prinsen uit de Golfstaten aan ISIS en andere terroristische groeperingen, maar zal deze niet publiekelijk veroordelen. Hij betreurt persoonlijk het burgerbloedbad in Jemen, maar sluit zich publiekelijk aan bij de illegale agressiecampagne van Saoedi-Arabië. Het strekt hem tot eer dat hij de toorn van Saoedi-Arabië heeft gewaagd door over een nucleair akkoord met Iran te onderhandelen.

In het Midden-Oosten heeft wapenverkoop de olie als hoofdprijs vervangen. Maar totdat de Verenigde Staten en hun Europese bondgenoten zich losmaken van hun afhankelijkheid van beide, zullen we allemaal gegijzeld blijven door het perverse beleid van een paar koninkrijken die zich niets aantrekken van democratie, mensenrechten of Amerikaanse strategische belangen.

Jonathan Marshall is een onafhankelijke onderzoeker en woont in San Anselmo, Californië. Enkele van zijn eerdere artikelen voor Consortiumnews waren “Onrechtvaardige nasleep: post-Noriega Panama""De eerdere terreurdaden van 9/11”; “Amerika's eerdere omarming van marteling""Riskante terugslag van Russische sancties"und "Neoconservatieven willen regimeverandering in Iran."