Dubbele standaarden en drones

Amerikaanse politici en experts buigen zich voor de theorie van het exceptionisme, die inhoudt dat de VS vrijwel alles kunnen doen wat ze willen, maar deze wetteloosheid die het best wordt geïllustreerd door drones die zowel ‘terroristen’ als burgers de dood bezorgen, maakt meer vijanden dan ze doden, schrijft Marjorie. Cohn.

Door Marjorie Cohn

President Barack Obama stond achter het podium en verontschuldigde zich voor het per ongeluk doden van twee westerse gijzelaars – waaronder één Amerikaan – tijdens een drone-aanval in Pakistan. Obama zei: “Een van de dingen die Amerika onderscheidt van veel andere landen, een van de dingen die ons uitzonderlijk maakt, is onze bereidheid om onze onvolkomenheden onder ogen te zien en van onze fouten te leren.”

In zijn State of the Union-toespraak van 2015 omschreef Obama Amerika als ‘uitzonderlijk’. Toen hij in 2013 voor de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties sprak, zei hij: “Sommigen zijn het daar misschien niet mee eens, maar ik geloof dat Amerika uitzonderlijk is.”

Amerikaans exceptionisme weerspiegelt de overtuiging dat Amerikanen op de een of andere manier beter zijn dan alle anderen. Deze opvatting stak de kop op na het uitlekken in 2013 van een witboek van het ministerie van Justitie waarin de omstandigheden worden beschreven waaronder de president opdracht kan geven tot het gericht doden van Amerikaanse burgers. Er was in dit land weinig publieke bezorgdheid over drone-aanvallen waarbij mensen in andere landen omkwamen. Maar toen bekend werd dat Amerikaanse burgers het doelwit zouden kunnen zijn, waren de Amerikanen woedend. Dit motiveerde senator Rand Paul, R-Kentucky, om zijn 13 uur durende filibuster over John Brennans nominatie voor CIA-directeur te lanceren.

Het is deze dubbele standaard die Nobelprijswinnaar voor de Vrede, aartsbisschop Desmond Tutu, ertoe bracht een brief te schrijven aan de redacteur van de krant New York Times, waarin hij vroeg: ‘Willen de Verenigde Staten en hun bevolking echt degenen onder ons die in de rest van de wereld leven vertellen dat onze levens niet dezelfde waarde hebben als die van u?’ (Toen ik die brief zag, nodigde ik onmiddellijk aartsbisschop Tutu uit om het voorwoord van mijn boek te schrijven, Drones en doelgericht moorden: juridische, morele en geopolitieke kwesties. Hij stemde daar gracieus mee in en hij gaat in het voorwoord dieper in op dat gevoel.)

Obama benadrukt dat de CIA en het Amerikaanse leger zeer voorzichtig zijn om burgerslachtoffers te voorkomen. In mei 2013 verklaarde hij in een toespraak aan de National Defense University: “voordat er een aanval wordt ondernomen, moet er vrijwel zekerheid zijn dat er geen burgers zullen worden gedood of gewond zullen raken, de hoogste standaard die we kunnen stellen.”

Niettemin zouden van de bijna 3,852 mensen die door drone-aanvallen zijn omgekomen, naar verluidt 476 burgers zijn. Het Open Society Justice Initiative (OSJI), dat negen drone-aanvallen in Jemen onderzocht, concludeerde dat bij elke drone-aanval burgers omkwamen. Amrit Singh, een senior juridisch medewerker bij OSJI en hoofdauteur van het rapport, zei: “We hebben bewijs gevonden dat de norm van president Obama ter plaatse niet wordt gehaald.”

In 2013 heeft de regering een factsheet vrijgegeven met de aanvullende eis dat “vangst niet haalbaar is” voordat een gerichte moord kan worden uitgevoerd. Toch vraagt ​​de OSJI zich ook af of deze regel wordt nageleefd. De vermoedelijke terrorist Mohanad Mahmoud Al Farekh, een Amerikaans staatsburger, stond op de 'dodenlijst' van het Pentagon, maar werd uiteindelijk gearresteerd door de Pakistaanse veiligheidstroepen en zal worden berecht door een Amerikaanse federale rechtbank.

“Dit is een voorbeeld dat vastleggen mogelijk is”, aldus Micah Zenko van de Council on Foreign Relations.

De factsheet specificeert ook dat het doelwit, om dodelijk geweld te kunnen gebruiken, een “voortdurende, onmiddellijke dreiging voor Amerikaanse personen” moet vormen. Maar het uitgelekte witboek van het ministerie van Justitie zegt dat een Amerikaans staatsburger kan worden gedood, zelfs als er geen “duidelijk bewijs is dat er in de onmiddellijke toekomst een specifieke aanval op Amerikaanse personen en belangen zal plaatsvinden.”

Hierdoor vervalt het urgentievereiste. Bovendien, als de lat zo laag ligt voor het aanvallen van een burger, vraag je dan af of er überhaupt wel een lat bestaat voor het doden van buitenlanders.

Er moet ook “bijna zekerheid” zijn dat het terroristische doelwit aanwezig is. Toch wist de CIA niet eens wie ze vermoordde toen de twee gijzelaars werden vermoord. Dit was een ‘kenmerkende aanval’ die zich richtte op ‘verdachte verbindingen’ in gebieden die worden gecontroleerd door ‘militanten’.

Zenko zegt: “De meeste vermoorde personen staan ​​niet op een dodenlijst, en de [Amerikaanse] regering kent hun namen niet.” Hoe kun je dus met enige zekerheid vaststellen dat er een doelwit aanwezig is als de CIA niet eens individuen als doelwit heeft?

In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, leidt het gebruik van drones niet tot minder burgerslachtoffers dan bemande bommenwerpers. Een onderzoek op basis van geheime militaire gegevens, uitgevoerd door het Center for Naval Analyses en het Center for Civilians in Conflict, concludeerde dat het gebruik van drones in Afghanistan tien keer meer burgerdoden veroorzaakte dan bemande gevechtsvliegtuigen.

Bovendien bracht een panel met ervaren specialisten uit zowel de regeringen van George W. Bush als die van Bill Clinton een rapport van 77 pagina’s uit voor het Stimson Center, een onpartijdige denktank, waarin werd vastgesteld dat er geen aanwijzingen waren dat drone-aanvallen de ‘lange termijn Amerikaanse veiligheid’ vooruit hadden geholpen. veiligheidsbelangen.”

Niettemin handhaaft de regering-Obama een dubbele standaard als het gaat om excuses aan de families van droneslachtoffers. “Het Witte Huis schept een gevaarlijk precedent: als je westers bent en per ongeluk wordt getroffen, zullen we zeggen dat het ons spijt,” zei advocaat Alka Pradhan, “maar we zullen een stenen muur van stilte optrekken als je een Jemenitische bent. of een Pakistaanse burger die een onschuldige geliefde heeft verloren. Dergelijke inconsistenties worden over de hele wereld als hypocriet gezien en brengen het imago van de Verenigde Staten grote schade toe.”

Het is niet alleen het Amerikaanse imago dat lijdt. Drone-aanvallen creëren meer vijanden van de Verenigde Staten. Terwijl Faisal Shahzad schuldig pleitte aan een poging een bom tot ontploffing te brengen op Times Square, zei hij tegen de rechter: “Als de drones toeslaan, zien ze geen kinderen.”

Amerikanen zijn terecht verontwaardigd als we horen dat ISIS westerse journalisten onthoofdt. Voormalig CIA-advocaat Vicki Divoll, die nu lesgeeft aan de US Naval Academy, vertelde de New Yorker's Jane Mayer in 2009: "Mensen voelen zich veel meer op hun gemak bij een aanval van een Predator [drone] die veel mensen doodt dan bij het doorsnijden van de keel waardoor er één doodgaat." Maar Amerikanen zien de beelden van de drone-slachtoffers niet en horen de verhalen van hun overlevenden niet. Als we dat wel zouden doen, zouden we wellicht meer sympathie hebben voor de schade die onze drone-bommen in onze naam aanrichten.

Drone-aanvallen zijn illegaal wanneer ze buiten het slagveld worden uitgevoerd. Ze zouden verboden moeten worden. Obama definieert, net als Bush vóór hem, opportunistisch de hele wereld als een slagveld.

De garantie van een eerlijk proces in de Amerikaanse grondwet en in het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten moet worden geëerbiedigd, en niet alleen als het wordt geschonden. Dat betekent arrestatie en een eerlijk proces, geen standrechtelijke executie.

Wat we werkelijk nodig hebben is een volledige herbeoordeling van Obama's voortzetting van Bush' 'oorlog tegen het terrorisme'. Totdat we ons buitenlands beleid herzien en stoppen met het binnenvallen van andere landen, het veranderen van hun regimes, het bezetten, martelen en voor onbepaalde tijd vasthouden van hun bevolking, en het kritiekloos steunen van andere landen die illegaal het land van andere mensen bezetten, zullen we nooit veilig zijn voor terrorisme.

Marjorie Cohn is professor aan de Thomas Jefferson School of Law, voormalig voorzitter van de National Lawyers Guild en plaatsvervangend secretaris-generaal van de International Association of Democratic Lawyers. Haar meest recente boek is Drones en doelgericht moorden: juridische, morele en geopolitieke kwesties.