Hoe Washington bijdraagt ​​aan de nachtmerrie van Jemen

Exclusief: Verwikkeld in corrupte oude allianties, zoals met de Saoedische monarchie, heeft de regering-Obama zich nu aangesloten bij een oorlog in Jemen, waarin enkele van de meest antidemocratische krachten in de regio en Al-Qaeda het opnemen tegen een rebellenbeweging van eigen bodem met beperkte steun van Iran. , zoals Jonathan Marshall beschrijft.

Door Jonathan Marshall

“Als we onszelf op manieren inlaten die verder gaan dan overtuiging, is dat zo vaak contraproductief en averechts”, aldus president Barack Obama. vertelde een recente persconferentie gehouden op de Summit of the Americas. Het is een krachtig inzicht dat hij zich goed zou herinneren als hij de volgende keer de balans opmaakt van Amerika's jongste interventie in Jemen.

Jemen maakt deel uit van een groeiende lijst van mislukkingen op het gebied van het Amerikaanse buitenlandse beleid in het Midden-Oosten, waaronder Irak, Syrië en Libië, en is hard op weg een humanitaire ramp te worden. Het inheemse conflict, wreed aangewakkerd door Washington en Saoedi-Arabië, heeft honderden mensen het leven gekost, meer dan 2,000 gewond, en ruim een ​​kwart miljoen mensen ontheemd, aldus de Verenigde Naties. Dit alles in een tijd waarin 16 miljoen van zijn wanhopig arme inwoners hebben een ernstig tekort aan voedsel, water en brandstof.

Veel succes met het vinden van goede mensen onder de verschillende strijdende partijen in Jemen; je zult zeker geen enkele goede acteur vinden onder de tussenkomende buitenlandse machten.

Aan de ene kant heb je de Houthi-rebellen, genoemd naar de voormalige religieuze leider van een sjiitische minderheidssekte die bekend staat als de Zaydis. Eerder dit jaar veroverden ze het grootste deel van het land na jarenlang verzet tegen het onderdrukkende bewind van de centrale overheid. Hun belangrijkste kwesties zijn van politieke aard, niet religieus, inclusief hoe de energie-inkomsten van het land over de regio's moeten worden verdeeld.

De Houthi-rebellen worden voorlopig gesteund door legereenheden die loyaal zijn aan de voorheen favoriete sterke man van Washington, voormalig president Ali Abdullah Saleh. (Saleh vocht eerder tegen de Houthi's, maar wisselde van kant om zijn opvolger als president te ondermijnen.) De Houthi's genieten ook steun van het regime in Teheran, dat een kans ziet om zich in de achtertuin van Saoedi-Arabië te bemoeien.

Tegen hen staat de Jemenitische tak van Islamitische Staat; Al-Qaeda op het Arabische Schiereiland (AQAP); Saoedi-Arabië en andere Golfmonarchieën; de militaire junta in Egypte; en een aangeklaagde oorlogsmisdadiger, de president van Soedan.

Oh ja, en de regering-Obama, die opnieuw direct of indirect verbonden is met islamistische extremisten en de meest antidemocratische krachten in de regio. Na de luchtaanvallen van Saudi-Arabië heeft de... New York Times gerapporteerdLokale Al-Qaeda-strijders hebben de controle over de hoofdstad van de “olierijke Hadramaut-provincie” van Jemen overgenomen, terwijl “de sterkste tegenstanders van Al-Qaeda, de Houthi’s en de door de Amerikanen opgeleide antiterrorisme-troepen van Jemen, druk bezig zijn geweest met het afweren van aanvallen van het Saoedische leger. ”

Zoals gewoonlijk stuurt de regering geen 'laarzen ter plaatse' om politieke reacties in eigen land te voorkomen. Maar het levert “logistieke en inlichtingenondersteuningvoor bombardementen door Saoedi-Arabië, inclusief tankoperaties en reddingsmissies om Saoedische piloten te redden die uit hun door de Amerikanen geleverde F-15 jachtbommenwerpers sprongen. Washington is dat ook het opvoeren van de wapenleveranties aan leden van de door Saoedi-Arabië geleide coalitie.

Deze naakte agressie tegen een soevereine staat is nooit goedgekeurd door de VN-Veiligheidsraad en is een duidelijke schending van het Handvest van de Verenigde Naties. Het Congres heeft deze laatste oorlogsdaad ook niet goedgekeurd. “Op dit moment heeft (de operatie) geen enkele basis in het internationaal recht”, klaagde de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov, niet dat iemand in de Verenigde Staten verzorgd wat hij te zeggen had.

De Amerikaanse minachting voor het internationaal recht is zo compleet dat het bijna niemand iets kon schelen wat VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon te zeggen had over de oorlog in Jemen.

“De luchtaanvallen van de coalitie en de voortdurende pogingen van de Houthi’s en hun geallieerde gewapende groepen om hun macht uit te breiden, hebben een interne politieke crisis veranderd in een gewelddadig conflict dat diepe en langdurige regionale gevolgen riskeert”, verklaarde hij. “Het laatste wat de regio en onze wereld nodig hebben is nog meer chaos en misdaden die we in Libië en Syrië hebben gezien.”

De regering-Obama nauwelijks last van om haar steun voor militaire interventie van buitenaf in de burgeroorlog in Jemen te rechtvaardigen. Afhankelijk van of je de Nationale Veiligheidsraad, het ministerie van Buitenlandse Zaken of de persdienst van het Witte Huis gelooft, probeert de regering óf ‘de grens van Saoedi-Arabië te verdedigen’, óf ‘de legitieme president van Jemen’ te steunen, óf onderhandelingen tussen de strijdende partijen te bevorderen. partijen.

Een typisch voorbeeld van onbewuste dubbelzinnigheid is minister van Buitenlandse Zaken John Kerry vertelde een interviewer dat Washington “niet zou toekijken terwijl de regio wordt gedestabiliseerd”, alsof bombardementen Jemen op de een of andere manier zullen stabiliseren.

Wat Washington werkelijk motiveert, werd waarschijnlijk het best verklaard door vertegenwoordiger Adam Schiff, D-Californië, die zei dat Amerikaanse steun “de Saoedi’s enige troost zou kunnen bieden dat, zelfs als we een akkoord bereiken met Iran over zijn nucleaire programma, dat niet betekent dat Washington dat we niet bereid zullen zijn de confrontatie met Iran aan te gaan, terwijl het land zijn nogal snode invloed probeert uit te breiden.”

Hoewel de Houthi’s een authentieke macht van eigen bodem zijn en belangrijke doctrinaire verschillen met Iran hebben, ziet Saoedi-Arabië Iraanse marionettenspelers achter elke door sjiieten geleide beweging in het Midden-Oosten, net zoals Washington de Sovjet-controle achter elke opstand in de Derde Wereld zag tijdens de Koude Oorlog. Oorlog.

Sinds Iran Israël heeft vervangen als de belangrijkste bête noir van Saoedi-Arabië, heeft Riyadh zich openlijk afgevraagd of de regering-Obama nog langer als bondgenoot en zelfs als bondgenoot kan worden vertrouwd. bedreigd zijn betrekkingen met Washington te verslechteren. Obama heeft geprobeerd het oliekoninkrijk gerust te stellen door goed te keuren $46 miljard aan nieuwe wapenverkopenen door erop te staan ​​dat zijn regering zich zal verzetten tegen de verspreiding van de invloed van Iran, indien nodig met geweld, overal in de regio.

Tientallen jaren voordat Iran een vijand werd, begon Saoedi-Arabië echter in te grijpen in zijn zuiderbuur. Naast het veroveren van land, stortten de Saoedi’s enorme sommen geld in Jemen om de extreme vorm van de soennitische islam, bekend als het wahhabisme, te promoten. In 2009, het viel Noord-Jemen binnen om de Houthi's aan te vallen, zonder succes.

Washington is ook al tientallen jaren betrokken bij de burgerconflicten in Jemen. In 1962 steunden de regering-Kennedy en de Saoedische monarchie een bloedige tribale opstand tegen een pro-Egyptisch regime in het toenmalige Noord-Jemen (de “Jemenitische Arabische Republiek”). Bij deze geheime operatie voegden Israël en Iran zich bij hen, toen geregeerd door de Sjah. En onder de opstandelingen die zij steunden bevonden zich Jemenitische volgelingen van de Zaydi-sekte, die later bekend zouden worden als de Houthi’s. Er zijn waarschijnlijk maar weinig Jemenieten die van de ironie willen genieten.

De interventies van president Obama in Jemen tot voor kort konden in één woord worden samengevat: drones. Hij leidde in december 2009 een beruchte drone-aanval, waarbij 41 burgers omkwamen, onder wie veel vrouwen en kinderen; later overwon Obama later de president van Jemen gevangenis de Jemenitische journalist die die drone-aanval aan het licht bracht. Bij een andere drone-aanval in 2013 werden leden van een huwelijksfeest. De Amerikaanse drone-aanvallen zijn voortgezet doden onschuldige burgers in 2015.

De eenduidige focus van Washington op terrorismebestrijding is niet alleen gecreëerd nieuwe rekruten voor Al-Qaeda maar heeft voorspelbaar geholpen de weg vrij te maken voor de jongste crisis. Zoals Brandeis University-onderzoeker Aaron Zelin waarschuwde in 2010:

‘De politiek is verraderlijk. Het lanceren van drone-aanvallen zou de inspanningen om het noordelijke en zuidelijke conflict vreedzaam op te lossen kunnen belemmeren. . . . Als de Verenigde Staten zouden proberen een AQAP-agent in een Huthi-bolwerk in Noord-Jemen aan te vallen en per ongeluk personen zouden doden die sympathiseren met de Huthi-zaak, zou dit hoogstwaarschijnlijk de fragiele vrede verbreken en leiden tot een hervatting en grote escalatie van de oorlog tussen de Huthi’s en de Jemenitische regering.

“Verder is Saudi-Arabië, dat een grote hoeveelheid Amerikaanse militaire hulp inzamelt, in de afgelopen strijdronde van augustus 2009 tot februari 2010 openlijk in de oorlog betrokken. Een kleine terrorismebestrijdingsoperatie zou snel kunnen uitmonden in een regionale oorlog die niets met AQAP te maken heeft, maar zou de veiligheidssituatie in Jemen verder kunnen destabiliseren en afbreuk kunnen doen aan de strijd tegen AQAP.”

Zelin adviseerde Washington zijn focus te verleggen van militaire hulp naar het leiden van een internationaal donorinitiatief om de armoede terug te dringen, de economie van Jemen te diversifiëren en de groeiende vluchtelingenpopulatie van het land te helpen, en het land aan te moedigen conflicten met de Houthi’s en andere benadeelde groepen vreedzaam op te lossen.

In plaats zoals gedocumenteerd door Human Rights WatchDe Jemenitische regering heeft herhaaldelijk Amerikaanse militaire hulp gebruikt ter ondersteuning van een grootschalige aanval op de Houthi's (“Operatie Scorched Earth”), waarbij grote aantallen burgerslachtoffers vielen. De laatste conflictronde, die tot Houthi-overwinningen leidde, begon in september 2014, net na het Witte Huis gedeclareerd dat het succes van de Amerikaanse terrorismebestrijdingsstrategie in Jemen een “model” was voor de omgang met militanten overal ter wereld.

Als Washington in plaats daarvan naar Zelin en andere experts had geluisterd, zouden de Verenigde Staten vandaag de dag misschien kunnen helpen het land te genezen, waardoor de aantrekkingskracht van zowel islamistische extremisten als rebellen zou afnemen. In plaats daarvan steunen we bombardementen van een wahabistisch regime op de vijanden van Al-Qaeda in Jemen, in naam van het in bedwang houden van Iran. Is het een wonder dat het Amerikaanse buitenlandse beleid zo in puin ligt?

Jonathan Marshall is een onafhankelijke onderzoeker en woont in San Anselmo, Californië. Zijn laatste artikelen voor Consortiumnews waren “Onrechtvaardige nasleep: post-Noriega Panama""De eerdere terreurdaden van 9/11”; “Amerika's eerdere omarming van marteling""Riskante terugslag van Russische sancties"und "Neoconservatieven willen regimeverandering in Iran."