Exclusief: Er zijn historische waarschuwingen aan landen die in het buitenland geweld plegen, dat de imperiale impuls zal terugwaaien op de binnenlandse samenleving met onderdrukking van het publieke debat en repressie van gewone burgers, dat de oorlog thuis zal komen – zoals in de Verenigde Staten gebeurt, zegt ex. -CIA-analist Ray McGovern.
Door Ray McGovern
Brutaliteit gedijt goed in de manier waarop de Amerikaanse politie gewone burgers behandelt, als weerspiegeling van een ethos van geweld dat de afgelopen twaalf jaar heeft gefloreerd, waarbij bijna niemand met gezag verantwoordelijk werd gehouden. Veel van dit gedrag is terug te voeren op Amerikaanse oorlogen naar keuze, en het is niet zo dat we niet gewaarschuwd zijn voor de onvermijdelijke terugslag.
Op 26 februari 2003, drie weken vóór de aanval van de VS en Groot-Brittannië op Irak, had Coleen Rowley, destijds divisieadvocaat en speciaal agent bij het FBI-kantoor in Minneapolis, het vooruitzicht en het lef om een brief aan de toenmalige FBI-directeur Robert Mueller. De New York Times publiceerde het een week later.
Een schermafbeelding van een video waarin te zien is hoe Walter Scott op 4 april 2015 in de rug wordt geschoten door een politieagent uit North Charleston, South Carolina, Michael Slager. (Video via de New York Times.)
Rowley waarschuwde Mueller dat het lanceren van een ongerechtvaardigde oorlog op verschillende manieren contraproductief zou blijken. Eén terugslag die ze benadrukte, was dat de grondgedachte die werd toegepast om preventieve aanvallen in het buitenland toe te staan, naar huis zou kunnen migreren, “waardoor een meer tolerante houding ten opzichte van schietpartijen door wetshandhavers in dit land zou worden bevorderd.” Tragisch genoeg heeft de recente golf van moorden door de politie het gelijk van Rowley bewezen.
En niet alleen moorden. Het politiegeweld jegens de burgers, deels door voormalige soldaten die zelf door de oorlog zijn mishandeld, is enorm gestegen. Toch wordt de duistere kant van wat de Amerikaanse troepen in het buitenland hebben aangericht, evenals de schade die aan hun psyche en moreel besef is toegebracht, zelden getoond in de Amerikaanse reguliere media, die er de voorkeur aan geven te variëren tussen het romantiseren van het oorlogsavontuur en het betreuren van de fysieke schade aan de verminkte krijgers van Amerika.
Voor praktijkvoorbeelden van de brutalisering moet je naar de buitenlandse media gaan ofevenals by, de jonge soldaten die we ten strijde sturen. (Zie bijvoorbeeld dit segment uit het Duitse tv-programma “60 Minutes”, Panorama.)
De gladde, impliciete goedkeuring van geweld (bijvoorbeeld ingebed in het gebruikelijke ‘Bedankt voor uw diensten’) draagt eenvoudigweg bij aan de wijdverbreide acceptatie van brutaliteit als op de een of andere manier oké.
Zinloze slagen
Het aantal gevallen waarin de politie burgers slaat die zijn vastgehouden of in hechtenis zijn genomen, is vermenigvuldigd, waarbij politieovertreders vaak worden gehouden aan dezelfde gewetenloze ‘laten we niet terugkijken’-verantwoordelijkheid waardoor George W. Bush en Dick Cheney tot nu toe vrijuit konden lopen voor de lancering de ‘agressieoorlog’ tegen Irak.
Het Neurenberg-tribunaal van na de Tweede Wereldoorlog heeft een dergelijke oorlog zorgvuldig gedefinieerd als ‘de allerhoogste internationale misdaad, die zich alleen van andere oorlogsmisdaden onderscheidt doordat deze het geaccumuleerde kwaad van het geheel in zich draagt’. Geaccumuleerd kwaad? Nu ze net uit de nachtmerrie van de wereldbrand zijn gekomen, begrepen de juristen van het Tribunaal dat het het loslaten van de oorlogshonden was die een agressieve oorlog lanceerden die ook alle andere gruweldaden en barbaarsheden die verband houden met oorlogvoering losmaakte.
Als we terugkijken op het afgelopen decennium, denk dan eens aan misdaden als ontvoering, zwarte gevangenissen en marteling, maar ook aan de slachting van zoveel burgers, aangezien de Bush/Cheney-oorlog naar keuze geweld en dood heeft verspreid in de vorm van de meedogenloze Islamitische Staat en de Amerikaanse terreur. eindeloze ‘droneoorlogen’ in bijna het hele Midden-Oosten.
Maar een deel van dat verzamelde kwaad speelt zich ook thuis af in de straten van Amerikaanse steden en zelfs in onze woestijnen. Op 9 april waren de “plaatsvervangers van de sheriff” van San Bernardino gevangen op video het wreed mishandelen van een man die zich al met zijn handen op zijn rug op de woestijnbodem had uitgestrekt.
Waarschuwing: Als u deze video bekijkt, kunt u ziek worden of huilen. Als dat zo is, schep dan moed. Want dit zou alleen maar aantonen dat je, omdat je nog steeds een geweten hebt, misselijk wordt van wat je ziet, en dat je nog steeds ‘ons geliefde land kunt huilen’.
Het geweten is een goede zaak, want het brengt vaak de moed om zich uit te spreken en de banaliteit van het kwaad onder ogen te zien, dat altijd voortvloeit en onvermijdelijk terugwaait uit oorlogen van agressie. Onverschilligheid voor menselijk lijden is ook een van de geaccumuleerde kwaden van het geheel.
We moeten het soort moed verzamelen dat Coleen Rowley drie weken lang heeft getoond vaardigheden de Verenigde Staten lanceerden de ‘opperste internationale misdaad’. We moeten nauwlettend in de gaten houden wat er gebeurt na het gewetenloze misbruik door de politie van de hulpeloze man in San Bernardino, na de recente schietpartijen door de politie op ongewapende zwarte mannen, en na de buitensporige brutaliteit die de overgemilitariseerde Amerikaanse politie nu regelmatig aan burgers toebrengt tijdens routinematige arrestaties.
“Als je iets ziet, zeg dan iets” wordt ons voortdurend verteld. Als we deze videoverslaggeving zien, dit soort wreedheden bekijken en niets doen, vrees ik voor wat er met ons land zal gebeuren.
Ray McGovern werkt samen met Tell the Word, een uitgeverij van de oecumenische Kerk van de Verlosser in de binnenstad van Washington. Hij diende als infanterie-/inlichtingenofficier en vervolgens in totaal dertig jaar als CIA-analist.
Merk op hoe in dit recente geval van gebruik van dodelijk geweld door de politie (http://www.cnn.com/2015/04/14/us/arizona-police-run-over-suspect/ er wordt een meer preventieve norm geformuleerd om het optreden van de politie te rechtvaardigen dan normaal door zelfverdediging zou worden gerechtvaardigd. Deze specifieke zaak lijkt goed te zijn geëindigd, maar het toestaan van het preventief gebruik van dodelijk geweld zal vaker wel dan niet tot ergere gevolgen leiden dan het vasthouden aan de oude zelfverdedigingsnorm die een ‘onmiddellijke dreiging’ van de dood of ernstig letsel aan de persoon vereiste. officier of aan een onschuldig persoon.
Hoewel u het helemaal bij het juiste eind hebt, moet ik hieraan toevoegen dat tientallen jaren van vrijlating van gewelddadige criminelen uit de gevangenis om ruimte te maken voor niet-gewelddadige ‘drugsdelinquenten’ geweld in de mode heeft gemaakt in Amerika.
Ik vraag me af waarom er geen melding wordt gemaakt van het feit dat onze “politiechefs” naar Israël zijn gestuurd om te worden getraind dat Amerikaanse burgers de grootste vijand van de popo zijn.
Nog een opmerking: voor mij is het meest gruwelijke deel van de video de nonchalante manier waarop de officier Scott neerschiet. Er schuilt een wereld van blanke privileges en rechten in die nonchalance, de wetenschap van de kant van de officier dat hij deze afschuwelijke daad kan begaan – en er zeker van kan zijn dat hij ermee wegkomt.
De situatie die in dit artikel wordt beschreven doet me denken aan een zin uit een nummer van Creedence Clearwater Revival: “Heb je gehoord over de oorlog? Het komt thuis.”
Een paar jaar geleden las ik het boek van Henry Kissinger over Metternich en de Conservatieve Orde, die volgens hem verantwoordelijk was voor het bewaren van de vrede gedurende 100 jaar in Europa.
Het was Kissingers leerstellige stelling die in een boek werd omgezet en die de basis vormde voor het denken dat hem geliefd maakte bij de presidentiële hoopvolle Nelson Rockefeller.
Wat mij opviel was een zin die ik al vele malen in verschillende contexten had gelezen, namelijk dat een samenleving die niet door oorlog wordt bebloed, zacht wordt. Ik had dit gelezen als een rationele reden waarom Rome viel en waarom Harold bij Hastings had verloren. Ze vielen omdat ze zacht waren geworden en hun krijgersvoordeel verloren hadden.
Door het van Kissinger te lezen met het oog op de oorlogen in Irak en Afghanistan en het in een hedendaagse context te plaatsen, dacht ik dat het de bedoeling is van de oligarchen met wie Kissinger spreekt, dat wij als samenleving in een staat van voortdurende spanning moeten worden gehouden. posttraumatische stress.
We zijn een extreem gewelddadige samenleving en we worden zo ontworpen.
Men zou op gezaghebbende wijze geïnformeerd willen worden op basis van een onderzoek (1) welk deel van de Amerikaanse politie, per staat, bestaat uit militaire veteranen (a) met ervaring op het slagveld, of (b) die deze niet hebben; en (2) welk deel van de politieagenten (a) die beschuldigd worden van, en (b) veroordeeld zijn voor gewelddadige misdrijven in de uitoefening van hun plicht, (a) een militaire achtergrond hebben en (b) ervaring hebben op het slagveld – en dit, wederom, per staat .
Bedankt, Geoffrey. DIT IS EEN ZEER NUTTIGE SUGGESTIE.
Hoe zouden we dit voor elkaar krijgen?
Ray McGovern
Bedankt, Ray. Om een juist perspectief te krijgen zou men uiteraard ook rekening moeten houden met het aandeel politieagenten die (a) beschuldigd worden van en (b) veroordeeld zijn voor geweldsdelicten in het kader van hun plicht en die (echter) GEEN militaire achtergrond. Misschien is mijn onderscheid tussen staat en staat misschien vals, en zou een dergelijk onderzoek, zoals voorgesteld, de zaken per provincie, stad per stad, en gemeente per gemeente enzovoort moeten bekijken (zoals bijvoorbeeld in het district Ferguson) – Ik weet zelf niet hoe de afzonderlijke politiekorpsen in de VS zijn verdeeld. Wat betreft ideeën over hoe verder te gaan, laat me hier even over nadenken en contact met u opnemen via e-mail (ik heb uw adres en zal mijn nom de plume niet gebruiken bij het schrijven).
Ik ben het met Geoffrey eens. Ik vroeg me hetzelfde af toen ik las over deze WalMart-schietpartijen in Cottonwood, Arizona. Een van de schutters bij de moord op James Boyd door de politie was ex-militair en had 'gediend' en had een medaille gekregen, voor wat ik niet weet. Deze ‘ervaring’ en ‘training’ hielpen hem niet bij het dienen en beschermen van burgers. Het hielp hem wel bij zijn zelfverkozen positie als rechter, jury en beul. Gelukkig voor ons is hij geen politieagent meer. Helaas voor ons zit hij niet in de gevangenis en is hij van geen enkele misdaad beschuldigd. Dus jij, of ik, zou hem op een dag kunnen ontmoeten, in een of andere hoedanigheid.
Dit zou moeilijk zijn omdat de schietstatistieken en beschuldigingen van de politie, wanneer deze zich voordoen, niet goed worden bijgehouden. Bijna geen enkele politieagent wordt ooit veroordeeld voor het gebruik van buitensporig geweld of onrechtmatig schieten, hoewel de aanwezigheid van camera's daar verandering in kan brengen.
Het zou zelfs nog beter zijn, of als aanvulling, om onderzoek te doen naar het percentage niet-politiemoorden (gewone burgers) of moord-zelfmoorden gepleegd door veteranen, om te bepalen of er sinds de oorlogen van na 9 september een stijging heeft plaatsgevonden, mogelijk als gevolg van de prevalentie van PTSD en andere ernstige psychische aandoeningen onder veteranen, maar ook vanwege de culturele verschuiving in de VS die oorlogssluipschutters tot helden maakt, enz. (Schietpartijen bij de politie van militaire veteranen zouden een weerspiegeling zijn van en slechts een subset zijn van dit grotere fenomeen.) Ik geloof dat de De New York Times publiceerde jaren geleden inderdaad een behoorlijk uitgebreid nieuwsbericht over dit onderwerp, maar het was gebaseerd op een onderzoek dat in 11 of 2005 werd uitgevoerd, slechts een paar jaar nadat de oorlogen waren begonnen, en sindsdien heb ik geen vervolg meer gezien. (Zoiets als het ministerie van Buitenlandse Zaken in 2006 stopte met het kwantificeren van de internationale stijging van het aantal terroristische incidenten en slachtoffers, nadat ze betrapt werden op het minimaliseren van de aantallen en ontdekt werd dat het aantal terroristische incidenten in de wereld enorm was toegenomen nadat oorlogen tegen Afghanistan en Irak waren gelanceerd om “maak ons veilig.”)
Deze informatie kan worden verkregen via nieuwsartikelen, maar je moet vaak tot het einde lezen om een korte vermelding te zien dat de moordenaar eerder in het leger heeft gediend. Vaak plegen zulke moordenaars ook zelfmoord. Nog maar een paar maanden geleden vond zo'n triest incident plaats op slechts vijf kilometer van mijn huis, waarbij een oorlogsveteraan zijn vrouw, zijn vijfjarige dochter en vervolgens zichzelf vermoordde. Maar de media verbinden deze punten bijna nooit, omdat het niet politiek correct is.
De FBI heeft onlangs één categorie gedocumenteerd van wat zij ‘actieve schietincidenten’ noemen, welke (vrij unieke) categorie de afgelopen jaren bijna is verdrievoudigd, maar voor zover ik weet heeft niemand gecontroleerd hoeveel er vergelijkbaar zijn met de ‘Navy Yard’. een waarin de schutter in het leger diende. En vergeet niet dat drie van de belangrijkste ‘binnenlandse terroristen’ vóór of ten tijde van 9 september allemaal producten waren van de Eerste Golfoorlog: Timothy McVeigh, John Muhammad de ‘DC Sniper’ en Robert Florez (die drie verpleegsters vermoordde). professoren en vervolgens hijzelf).
Ik trainde FBI-agenten in het gebruik van legitieme ‘dodelijke kracht’ voor zelfverdediging. De training vindt niet alleen plaats door mondelinge herinneringen aan de wettelijke normen met betrekking tot het toegestane gebruik van dodelijk geweld wanneer er een onmiddellijke bedreiging bestaat voor het leven van de officier of een onschuldig persoon, maar dergelijke training vindt plaats via videosimulatie en trainingsoefeningen. Persoonlijk denk ik dat de aankondiging zelf die het gebruik van “preventief geweld” door het land legitimeert en de ongeveer twaalf jaar waarin dat concept in de praktijk is gebracht, in plaats van het volgen van de binnenlandse politienorm en die de mensen in de VS grondig heeft ongevoelig gemaakt, een een veel grotere factor in het probleem van de politie die nu het ‘oorlogsrecht’ begint te volgen.
Ironisch genoeg volgen de VS, door zichzelf tot ‘politieagent van de wereld’ te benoemen, niet de strengere ‘alleen zelfverdediging’-norm voor het gebruik van dodelijk geweld die de binnenlandse politie geacht wordt te volgen in ruil voor de toestemming van de wet om dodelijk geweld toe te passen. Het drone-moordbeleid biedt bijvoorbeeld een belangrijke afwijking. Hoe kan iemand verwachten dat de binnenlandse politie niet zal worden beïnvloed door het voorbeeld van het Amerikaanse leiderschap? Zoals Cicero ooit opmerkte: ‘De wet zwijgt in tijden van oorlog.’
Hoewel het geweld niet nieuw is, duidt het vieren en toestaan van geweld tegen buitenlandse en nu binnenlandse bevolkingen, in de massamedia en rechtse propaganda, wel op een laatste fase van de ziekte van rechtse tirannie over de democratie, zoals beschreven door Aristoteles. De rechtervleugel bedenkt buitenlandse monsters om de vraag naar binnenlandse macht te rationaliseren.
De laffe of opportunistische instemming met rechtse beweegredenen gebaseerd op zwakke veronderstellingen, ondanks duidelijk sterkere tegenargumenten, duidt op de triomf van dwang in de rechtse binnenlandse politiek.
Een van de sterkste mechanismen voor gezond verstand in de politiek is sympathie met andere mensen, een belangrijk doelwit van de rechtervleugel, die anderen traint om te lachen om het lijden, de slachtoffers de schuld te geven en te geloven dat we als persoon en als natie gerechtvaardigd zijn door het misbruik van stroom.
Niet veel mensen zullen een traan laten voor de slachtoffers, maar degenen met medeleven kunnen in de plooi worden gehouden. Er kunnen nog veel meer mensen worden overgehaald om over te stappen op de humanitaire kant als ze zien dat de Amerikaanse strijdkrachten worden verslagen, zoals in Vietnam, en als reactie op de Amerikaanse rassenrellen in de jaren zestig.
Hoewel het geweld niet nieuw is, duidt het vieren en toestaan van geweld tegen buitenlandse en nu binnenlandse bevolkingen, in de massamedia en rechtse propaganda, wel op een laatste fase van de ziekte van rechtse tirannie over de democratie, zoals beschreven door Aristoteles. De rechtervleugel bedenkt buitenlandse monsters om de vraag naar binnenlandse macht te rationaliseren.
De laffe of opportunistische instemming met rechtse beweegredenen, gebaseerd op zwakke veronderstellingen, ondanks duidelijk sterkere tegenargumenten, duiden allemaal op de triomf van dwang in de rechtse binnenlandse politiek.
Een van de sterkste mechanismen voor gezond verstand in de politiek is sympathie met andere mensen, een belangrijk doelwit van de rechtervleugel, die anderen traint om te lachen om het lijden, de slachtoffers de schuld te geven en te geloven dat we als persoon en als natie gerechtvaardigd zijn door het misbruik van stroom.
Niet veel mensen zullen een traan laten voor de slachtoffers, maar degenen met medeleven kunnen in de plooi worden gehouden. Er kunnen nog veel meer mensen worden overgehaald om over te stappen op de humanitaire kant als ze zien dat de Amerikaanse strijdkrachten worden verslagen, zoals in Vietnam, en als reactie op de Amerikaanse rassenrellen in de jaren zestig.
WIJ ZIJN OPGELEID VOOR GEWELD
Als samenleving zijn wij in de VS getraind om geweld te verafgoden, om te betalen voor de ‘sensatie’ van het moorden. Het is
onbeduidend dat sommige kandidaten dit als de “American Way of Life” steunen. Of
zo'n leider heeft mannelijke geslachtsdelen of niet, het lijkt totaal irrelevant.
Geweld is niet alleen fataal voor vele duizenden mensen in het buitenland, maar verwoest ook gezinnen
en ook al merkt hij dit met enig medeleven op, hij houdt zich meer bezig met de rijkdom van
degenen die profiteren van geweld.
Dit is al honderden jaren de geschiedenis van de VS. Vroege kolonialisten hadden dat niet
‘slimme’ bommen of hightech raketten en drones, maar dat weerhield hen (ons) er niet van om genocide te plegen
moord op indianen.
Ondertussen gaan zelfmoorden, huwelijksbreuken en dergelijke nog tientallen jaren door. Dit
is niet nieuw en geen “nieuws” voor de strijdkrachten.
—–Peter Loeb, Boston, MA, VS
Er is bevestigd dat Amerika a/k/a/'Babylon' werkelijk overwonnen is door de fascistische geest; of de grote geest die ernaar verlangt alle andere landen en andere mensen te veroveren door gebruik te maken van valse uitgangspunten en daarbij heel veel menselijk bloed te vergieten met behulp van ongebreideld geweld. Om deze grote geest die Amerika tegenwoordig in zijn greep heeft te begrijpen, moet u lezen http://www.scribd.com/doc/219359291 en wees niet verbaasd dat Amerika pas net aan het opwarmen is!
“Als we deze videoverslaggeving zien, dit soort wreedheden bekijken en niets doen, vrees ik voor wat er met ons land zal gebeuren.” Ray, ik bewonder je geloof, maar ik herinner me dat Jim Garrison iets soortgelijks zei over de Zapruder-film. Amerika heeft sindsdien veel kansen gehad om van koers te veranderen. In een campagneadvertentie is een plechtige Jeb Bush te zien die de kijkers aanspoort om samen te roepen: “Stop Hillary”. Ondertussen straalt Hillary met een glimlach in de zekerheid dat haar lot een voldongen feit is. Potten, ketels en dat terzijde: de tijd voor tranen is al lang voorbij. Naarmate het plot zich ontvouwt, lijken de slotscènes van 'American Grotesque' geen verrassingen te bieden. Er zit geen Deus ex machina achter het gaas. De menigte juicht: "Geef ons Barrabus", en de karavaan trekt de nacht door.
“Ik vrees voor wat er van ons land zal worden” ….
Ik denk dat we die angst al lang niet meer hoeven te koesteren. Het ‘werd’ vele jaren geleden al, en de vraag waarmee we nu worden geconfronteerd, is of er iets kan worden gedaan om deze ontwikkelingen om te keren. Het paard ging honderd jaar geleden de schuurdeur uit. Enkele citaten uit een aantal boeken:
President William McKinley, 1899:
“Wij zijn niet gekomen om oorlog te voeren tegen de Filipijnen, maar om hen in hun huizen te beschermen.
in hun werk en in hun persoonlijke en religieuze rechten.” (James Bradley,
De keizerlijke cruise)
Robert Austill, een soldaat van het Amerikaanse leger op de Filippijnen, beschreef zijn missie in 1902:
“Het volk van de Verenigde Staten wil dat we alle mannen vermoorden, alle vrouwen neuken,
en een nieuw ras op deze eilanden laten ontstaan.” (James Bradley, De keizerlijke cruise)
Uit ‘Honor Bound: Race and Shame in America’ van David Leverenz:
Net als de neoconservatieve planners in Washington waren dat de bewakers van Abu Ghraib in Irak geweest
voorbereid op de Arabieren. Hun instructeurs hadden de homogenisering van Raphael Patai verminderd
boek 'The Arab Mind' op twee nog meer homogeniserende punten. Patai verklaart dat
Arabieren begrijpen alleen geweld en dat Arabische mannen geobsedeerd zijn door seksuele schaamte en
vernedering. Ter ere van het Korps Mariniers werd een van hun pamfletten geïnformeerd
de troepen: 'Schaam of verneder een man niet in het openbaar.' Als ze moeten veroorzaken
schaamte, doe het privé, want 'de belangrijkste kwalificatie voor alle schaamte is voor
een derde partij om getuige te zijn van de daad.'
Maak gedetineerden niet te schande door kappen over hun hoofd te dragen. 'Het plaatsen van een gedetineerde
de grond of een voet op hem zetten impliceert dat je God bent. Dit is een van de ergste
dingen die we kunnen doen.' Arabieren beschouwen voeten of voetzolen als onrein. Idem lichamelijk
vloeistoffen of 'het toilet gebruiken in het bijzijn van anderen.' Enzovoorts.
Prima, zeiden de bewakers tegen zichzelf. Laten we het tegenovergestelde doen. Ontkleed gevangenen
voor elkaar, sodomiseer ze met knuppels, laat ze orale seks doen, forceren
ze te masturberen, stapel ze in naakte piramides, fotografeer ze bedekt met
shit - wat dan ook. Ze vinden dat honden ritueel onrein zijn, dus leggen we hondenriemen aan
op hun naakte lichamen en laat honden hen bijten. We zullen onze eigen seksuele vloeistoffen laten zien.
Hun schaamte toont ons meesterschap. Zoals Charles Graner tegen een collega-specialist zei:
'De christen in mij zegt dat het verkeerd is, maar de correctieambtenaar in mij zegt:
'Ik vind het heerlijk om een volwassen man zichzelf te laten pissen.'
Meer dan 100 jaar eerder had een Amerikaans marslied op de Filipijnen de viering van de viering van het feest gevierd
veelvuldig gebruik van watermarteling bij Filippijnse gevangenen. De titel van het nummer is
'Water Cure', en de verzen geven de vrolijke overtuiging van de soldaten weer
marteling kan de slavernij van de Filippino's genezen. Het nummer begint: 'Get the good old
spuit jongens en vul het tot de rand. We hebben nog een neger gepakt en dat zullen we doen
opereren hem” (gezongen op de melodie van de Strijdkreet van de Vrijheid).
Raphael Pai's "The Arab Mind" lijkt talloze lovende kritieken te hebben gekregen
door militaire en andere Amerikaanse functionarissen – bekijk de recensies op amazon.com
Amerika's steeds groeiende militaristische bekering van zijn eigen politiediensten is een veiligheidsdeken voor het comfort van de besluitvormers van het land. Ze zouden de hele nacht wakker zijn als het Amerikaanse volk ooit uit de hand zou lopen. Ik bedoel, als een deel van de waarheid ooit bekend zou worden, zou het lelijk kunnen worden. Hoewel, wees nooit bang. De bedrijfsmedia doen er goed aan de mensen neutraal te houden. Terwijl de meeste Amerikanen in het ongewisse blijven, oefent de politie blijkbaar hun echte schietoefeningen op minderheden (voornamelijk zwarten). Welk politiemisbruik er doorheen sluipt, krijgt meestal niet eens een spoor, maar dat is Justitie!
Onlangs gooiden mijn vrouw en ik een muntje op en gingen naar de film en zagen 'American Sniper'. We kwamen allebei weg omdat we meer anti-oorlog dachten dan ooit. Kyle heeft naar onze mening een heel droevig leven gehad. Na zoveel dienstreizen in Irak, en nauwelijks tijd voor zijn gezinsleven, laten we zeggen dat het zo triest was. Ik heb bij de marine gediend en zo nu en dan heb ik een militair 'bedankt' voor zijn diensten. Al zou ik onze veteranen heel graag willen vertellen wat ik voor hen voel. Ik bedoel, hoeveel dienstplichten moet je vervullen in een gevechtsgebied? Deze laffe 'Chicken Hawks' staan altijd klaar om ons leger in de strijd te gooien, maar zijn er nooit om daarna in de behoeften van de veteranen te voorzien. Er moet een einde komen aan deze gemene, pittige waanzin.
Scott nam Slagers taser mee. Gebruikt op Slager. Toen zei hij tegen Slager: 'Ik ga het houden.'
Dit is een complete leugen; Scott heeft de taser van Slager niet meegenomen en de video bewijst het. De video laat ook zien dat noch Slager, noch andere officieren enige hulp verleenden aan de gewonde Scott. Het toont ook bewijs van de aanplant van Slager. Wie betaalt jou om dit soort leugens te posten?
Hoe zit het met de duizenden anderen die totaal mishandeld en misbruikt zijn door enkele van de ergste politiekorpsen ter wereld? Wij allemaal!
Wat een plek tegenwoordig!!!!
De VS, ook wel het Grote Babylon genoemd, zijn nu overwonnen door de fascistische geest of de geest om andere landen en mensen te veroveren met behulp van puur valse verhalen en valse uitgangspunten en echt gewelddadige middelen. Het ongebreideld laten stromen van grote hoeveelheden onschuldig menselijk bloed. Hierin worden de VS enorm geholpen door de 'mondiale' media en door hun vele loyale volgelingen of bondgenoten. Lezen http://www.scribd.com/doc/219359291 voor een korte toelichting.