Het afbouwen van de sancties bedreigt de gesprekken met Iran

De nucleaire onderhandelingen tussen Iran en de P5+1 (de vijf permanente leden van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties plus Duitsland) gingen extra tijd in, met als belangrijk knelpunt nog steeds de vraag hoe en wanneer de economische sancties tegen Iran moeten worden afgebouwd, zo meldt Gareth Porter voor Middle East Eye.

Door Gareth Porter

Zoals de P5+1 en Iran het eens zijn zet de gesprekken voort Wat betreft een mogelijke gezamenlijke verklaring na een deadline van middernacht tot woensdag, lijkt de meest controversiële kwestie in Lausanne, Zwitserland, nog steeds te zijn hoe en wanneer de sancties tegen Iran zullen worden opgeheven.

Vrijwel alle details van de onderhandelingsposities van beide partijen blijven in het geheim verborgen. Middle East Eye heeft echter van een goed geïnformeerde bron in contact met onderhandelaars in Lausanne vernomen dat het kernprobleem dat nog moet worden opgelost, de vraag is of de P5+1 een aantal sancties zal beëindigen zodra Iran wat zij ‘onomkeerbare’ maatregelen noemt heeft genomen om de overeenkomst uitvoeren.

De Iraanse president Hassan Rouhani viert op 24 november 2013 de voltooiing van een tussentijdse overeenkomst over het nucleaire programma van Iran door het hoofd te kussen van de dochter van een vermoorde Iraanse nucleair ingenieur. (Iraanse regeringsfoto)

Iran heeft al een aantal belangrijke concessies gedaan op het gebied van de sancties, onthulde de bron. Iran en de uit zes landen bestaande groep, onder leiding van de VS, zijn het erover eens dat unilaterale Amerikaanse en Europese sancties, zoals sancties van de VN-Veiligheidsraad, die verband houden met het nucleaire programma van Iran, ‘opgeschort’ zouden kunnen worden in plaats van permanent te worden opgeheven aan het begin van de implementatie van het Iraanse nucleaire programma. overeenkomst. De Iraanse delegatie betwist ook niet dat de resoluties van de VN-Veiligheidsraad die hulp aan het ballistische raketprogramma van Iran en andere militaire programma's verbieden, van kracht kunnen blijven, aldus de bron.

Maar het resterende twistpunt is dat de uit zes landen bestaande groep heeft aangedrongen op het handhaven van het gehele wettelijke systeem van sancties, zelfs nadat de sancties zijn opgeschort, totdat de Internationale Organisatie voor Atoomenergie (IAEA) tot de conclusie is gekomen dat Irans nucleaire Het programma is geheel voor vreedzame doeleinden bedoeld, een proces waarvan wordt toegegeven dat het vele jaren kan duren.

Amerikaanse en Europese functionarissen vertellen journalisten al maanden op de achtergrond dat het handhaven van de sanctiearchitectuur noodzakelijk is om er niet alleen voor te zorgen dat Iran de overeenkomst volledig ten uitvoer legt, maar ook dat het land geen ambities heeft om kernwapens te verkrijgen.

Maar Iran heeft de Amerikaanse en Europese onderhandelingsteams erop gewezen dat het wordt gevraagd om beperkingen op zijn nucleaire programma door te voeren die in feite “onomkeerbaar” zijn en die door de P5+1 beantwoord zouden moeten worden, met in elk geval de beëindiging van enkele sancties. , aldus de bron.

De bron gaf voorbeelden van Iraanse concessies waarvan Iran beweert dat ze onomkeerbaar zouden zijn als ze werden uitgevoerd, waaronder het herontwerp van de zwaarwaterreactor van Arak, de eliminatie van zijn voorraad laagverrijkt uranium en de ratificatie van het Aanvullend Protocol door het Iraanse parlement. Iran eist dat de overeenkomst bewoordingen bevat waarin wordt opgeroepen tot het tijdig beëindigen van de sancties als reactie op de daadwerkelijke implementatie in elk geval.

Iran heeft ermee ingestemd de zwaarwaterreactor van Arak te herontwerpen, die door de P5+1 een proliferatiebedreiging had genoemd vanwege de ongeveer 10 kg plutonium die het jaarlijks zou produceren. Het herontwerp dat Iran heeft afgesproken uit te voeren zou de productie van plutonium terugbrengen tot 1 kg per jaar, aldus de bron in contact met de onderhandelaars. Verwacht daarom dat de P5+1 verder gaat dan alleen het opschorten van sancties om de uitvoering van de overeenkomst te beantwoorden.

Een hoge Iraanse functionaris vertelde afgelopen juni aan de International Crisis Group dat het herontwerp van de Arak-reactor de vervanging van calandria, het bestaande vat dat de reactorkern bevat, zou inhouden door een kleiner exemplaar. De functionarissen zeiden dat het jaren zou duren voordat Iran die verandering ongedaan zou maken en de oorspronkelijke rector zou herstellen.

Frank Von Hippel van Princeton University, voormalig adjunct-directeur voor internationale veiligheid bij het Office of Science and Technology van het Witte Huis, bevestigde in een interview met MEE dat het overeengekomen plan voor het herontwerpen van de Arak Reactor inderdaad de vervanging van de calandria inhoudt en daarom , in praktische termen, ‘onomkeerbaar’.

Von Hippel zei ook dat het ongeveer drie jaar zou duren voordat de Iraanse overeenkomst om de voorraad laagverrijkt uranium tot een zeer laag niveau terug te brengen, bovenop de vermindering van het aantal centrifuges tot grofweg tweederde van het huidige operationele niveau, ongedaan zou worden gemaakt. .

Iraanse onderhandelaars zijn niet zo bezorgd over de weigering van de P5+1 om de sancties op te heffen totdat Iran volledige informatie verstrekt over de “mogelijke militaire dimensies”, aldus de bron. “De PMD-kwestie is geen probleem”, zei de bron, omdat Iran bereid is het agentschap alle toegang te geven die het nodig heeft als onderdeel van de overeenkomst.

De veel ernstiger Iraanse zorg is dat de groep van zes landen erop aandringt dat het IAEA ook het vreedzame karakter van het programma moet verifiëren, alsof de implementatie van de overeenkomst niet voldoende bewijsmateriaal is. Iraanse onderhandelaars hebben westerse diplomaten erop gewezen dat het IAEA er vijftien jaar over kan doen om tot een definitief oordeel te komen, zoals zij in het geval van Zuid-Afrika heeft gedaan, aldus de bron.

Een hoge Iraanse functionaris vertelde de International Crisis Group afgelopen november dat IAEA-functionarissen, in antwoord op de vraag van Iran over de benodigde tijd, hadden geweigerd de mogelijkheid uit te sluiten dat het meer dan tien jaar zou duren om de beoordeling van de Iraanse zaak af te ronden.

Gareth Porter is een onafhankelijke onderzoeksjournalist en winnaar van de Gellhorn-prijs voor journalistiek 2012. Hij is de auteur van het onlangs gepubliceerde Gefabriceerde crisis: het onvertelde verhaal van de nucleaire angst in Iran. [Dit verhaal verscheen oorspronkelijk bij Middle East Eye.]