Vertrouwen op hightech oorlogswapens

Aandelen

Het Amerikaanse leger houdt vol dat drones en andere hightechgadgets ‘slechteriken’ met een ongeëvenaarde precisie kunnen doden. Maar deze moordwapens zijn misschien wel het nieuwste voorbeeld van te veel vertrouwen in de moorddadige technologie van oorlog, zoals Andrew Cockburn uitlegt in een nieuw boek dat is besproken door Chuck Spinney.

Door Chuck Spinney

Wat maakt Andrew Cockburn's Kill Chain: de opkomst van de hightech-moordenaars zo krachtig is naar mijn mening niet alleen zijn bronvermelding en details (die verbazingwekkend zijn), maar ook het feit dat hij een boek heeft geschreven dat tegelijkertijd overweldigend is qua informatie, maar toch zo goed geschreven is dat het toegankelijk is voor het algemene publiek. lezer. Het is een pageturner.

Cockburn ontleedt de opkomst van oorlogvoering met drones en onderzoekt het gedrag ervan in fascinerend detail vanuit het standpunt van de doelwitten in de CIA en het Witte Huis, van de controllers voor videoschermen, en van de effecten op de slachtoffers aan de ontvangende kant. .

Onbekend

 

Daarmee laat Cockburn zien hoe de ideologie van oorlogvoering met drones eigenlijk oude wijn in een nieuwe fles is: het is een natuurlijke evolutie van drie onderling verbonden denkwijzen: (1) de gebrekkige ideeën die ten grondslag liggen aan de inmiddels in diskrediet geraakte theorie van strategische bombardementen in de Tweede Wereldoorlog; (2) de zoektocht naar perfecte informatie belichaamd in een rampzalig alwetend, alziend elektronisch slagveld (te beginnen met Robert McNamara's elektronische lijn van Vietnam); en (3) de zoektocht naar chirurgische precisie in zowel conflict- als dwangdiplomatie, bijvoorbeeld belichaamd in de simplistische targeting-theorieën die ten grondslag liggen aan de drugsoorlog en de primitieve escalatie-de-druk-tactieken van nauwkeurig gerichte sancties.

Aan de wortels van deze drie ideologieën ligt, zo zou ik zeggen, een onveranderlijke driedelige reeks stellingen die in de jaren dertig met elkaar zijn verweven door de evangelische instructeurs van de Army Air Corps Tactical School. Ze predikten de theorie van de overwinning door middel van luchtmacht alleen, en ze geloofden dat alleen strategische bombardementen een onafhankelijke luchtmacht konden rechtvaardigen, op gelijke voet met het leger en de marine, met vergelijkbare of zelfs grotere budgetten.

Deze toekomstige leiders van de luchtmacht construeerden een verleidelijk tautologisch argument, gebaseerd op de bedrieglijke aannames dat ze uitgebreide a priori kennis hadden van de innerlijke werking van de vijand, gekoppeld aan perfecte gevechtsintelligentie.

Het blijft tot op de dag van vandaag onveranderd en gaat als volgt: (1) De vijand is een fysiek systeem of netwerk dat bestaat uit kritische verbindingen en knooppunten, of het nu gaat om kogellagers in Schweinfurt, salafistische fanatici in Irak met toegang tot mobiele telefoons en internet , of Pashtun-krijgsheren in de heuvels van Afghanistan.

(2) Het vijandelijke systeem kan op betrouwbare wijze worden geanalyseerd en begrepen vanaf een afstand, waardoor het mogelijk wordt om precies die specifieke knooppunten of schakels te identificeren die van vitaal belang zijn voor het functioneren van het vijandige systeem, of het nu gaat om een ​​industriële macht als Duitsland, een tribale alliantie in Jemen, of de financiële banden van een terroristisch netwerk of een buitenlandse oligarchie.

(3) Dat mislukkingen uit het verleden irrelevant zijn omdat nieuwe technologieën de middelen zullen verschaffen om deze vitale knooppunten of verbindingen met precisieaanvallen aan te vallen en te vernietigen en daardoor de tegenstander een dodelijke wond toe te brengen.

Kortom, het voeren van oorlog is een technisch probleem: in het huidige lexicon van het Pentagon en zijn defensiecontractanten is de vijand een ‘systeem van systemen’ dat bestaat uit hoogwaardige doelen (HVT’s) die zonder risico kunnen worden geïdentificeerd en vernietigd. op afstand met onbemande systemen, en de militair-technische revolutie maakt eventuele mislukkingen uit het verleden irrelevant voor de huidige capaciteiten.

De redenering is identiek aan die beschreven in de voorgaande paragraaf. Maar ondanks de uitgesproken zelfverzekerde voorspellingen van beslissende precisie-effecten, vanaf de dagen van de Norden-bommenrichter in B-17's tot die van de Hellfire-raket afgevuurd door drones, heeft deze theorie keer op keer gefaald om te presteren zoals de evangelisten voorspelden en nog steeds voorspellen. De noodzaak om deze mislukkingen uit het verleden terzijde te schuiven is de reden waarom de nooit eindigende belofte van een militair-technische revolutie van cruciaal belang is voor het in stand houden van de ideologie.

Het bekijken van oorlog als een technisch probleem richt zich op technologie (waar aannemers van profiteren) en destructieve fysieke effecten, maar deze ideologie negeert en wordt gecompenseerd door de fundamentele waarheid van oorlog: machines voeren geen oorlogen, mensen wel, en zij gebruiken hun verstand.

De fysieke effecten van onze technologie kunnen worden gecompenseerd of verzacht door de mentale tegenreacties of initiatieven van onze tegenstander, en worden dat vaak ook. Deze weerspiegelen zowel zijn aanpassingsvermogen en onvoorspelbaarheid als zijn morele sterke punten, zoals vastberadenheid en de wil om weerstand te bieden.

De gevechtsgeschiedenis heeft keer op keer bewezen dat mentale en morele effecten fysieke effecten kunnen compenseren, bijvoorbeeld toen de vernietiging van kogellagerfabrieken niet de voorspelde effecten had in de Tweede Wereldoorlog, toen fietsen met 600 pond aan voorraden werden gebruikt om vernietigde bruggen te omzeilen de Ho Chi Minh Trail, en toen de Serviërs in Kosovo goedkope magnetrons gebruikten om dure antistralingsraketten voor de gek te houden.

En zoals Cockburn laat zien, is dit opnieuw waar gebleken in de voortdurende oorlog tegen het terrorisme, en het spiegelbeeld ervan, de oorlog tegen drugs.

Iedereen die eraan twijfelt of deze kritiek van toepassing is op drones die worden gebruikt in een terrorismebestrijdingsstrategie, moet worden gevraagd om de ineenstorting van Jemen uit te leggen, een plaats waar drones hun apotheose bereikten als het middelpunt van de Amerikaanse terrorismebestrijdingsstrategie.

Cockburn heeft een zeer leesbaar en logisch verwoestend verhaal opgeleverd, geschreven vanuit een bottom-up empirisch perspectief. Hij legt uit waarom onze strategie in Jemen gedoemd was te mislukken, net als de afgelopen weken.

Zijn zorgvuldig geraadpleegde historische en empirische onderzoek maakt het moeilijk om dit boek uit elkaar te halen. Er zijn ongetwijfeld enkele kleine feitelijke onjuistheden. Niet alle drones/bommenwerpers die in 1944 werden ingezet in de slecht verlopen Operatie Aphrodite (waarbij JFK's oudere broer werd opgeblazen) waren bijvoorbeeld B-24's, zoals Cockburn ten onrechte suggereert; bij de operatie werden ook B-17's gebruikt. Maar ik daag iedereen uit om één enkele draad of familie van draden te vinden die gebruikt kan worden om zijn tapijt te ontrafelen.

Disclaimer: De auteur van dit boek is al 35 jaar een vriend, dus ik ben bevooroordeeld, en in dit geval met trots. Hoewel ik weet wat Cockburn kan doen, moet ik toegeven dat ik letterlijk werd weggeblazen door dit boek. En ik ben geen onbekende in dit onderwerp, aangezien ik 25 jaar als ingenieur-analist heb gewerkt op het kantoor van de minister van Defensie in het Pentagon.

Chuck Spinney is een voormalig militair analist voor het Pentagon en beroemd vanwege het 'Spinney Report', waarin kritiek werd geuit op de verspillende zoektocht van het Pentagon naar kostbare en complexe wapensystemen. [De dit artikel verscheen oorspronkelijk op zijn blog.]

1 reactie voor “Vertrouwen op hightech oorlogswapens"

  1. Zakaria Smit
    Maart 31, 2015 op 13: 03

    De gevechtsgeschiedenis heeft keer op keer bewezen dat mentale en morele effecten fysieke effecten kunnen compenseren, bijvoorbeeld toen de vernietiging van kogellagerfabrieken niet de voorspelde effecten had in de Tweede Wereldoorlog, toen fietsen met 600 pond aan voorraden werden gebruikt om vernietigde bruggen te omzeilen de Ho Chi Minh Trail, en toen de Serviërs in Kosovo goedkope magnetrons gebruikten om dure antistralingsraketten voor de gek te houden.

    Goed essay! Hoewel er in theorie vijandelijke 'choke'-punten zijn die kunnen worden vernietigd, is het niet eenvoudig om erachter te komen wat deze zijn. Het daadwerkelijk vernietigen van die cruciale knooppunten kan dan bijna onmogelijk zijn als de vijand een beetje competentie heeft.

Reacties zijn gesloten.