Israël ziet de eis van Mozes aan Farao onder ogen

Aandelen

De racistische oneerlijkheid van de Israëlische premier Netanyahu heeft de humanistische principes van het jodendom ter discussie gesteld, aangezien veel jonge Joden nu het Pesach-script zullen omdraaien, waardoor de Palestijnen in de positie van Mozes komen te staan ​​en eisen ‘Laat mijn volk gaan’ of hen de stem geven in één staat, schrijft Rabbijn Michael Lerner.

Door rabbijn Michael Lerner

Wat de Pesach Seders van dit jaar anders maakt dan alle andere, is dat een meerderheid van de Amerikaanse Joden gedwongen is het feit onder ogen te zien dat de Palestijnen de Joden vandaag de dag vragen wat Mozes aan Farao vroeg: “Laat mijn volk gaan.”

De Israëlische verkiezingen en de daaropvolgende steun voor het openlijke racisme en de koppige weigering van premier Benjamin Netanyahu om een ​​Palestijnse staat te helpen creëren, vallen niet in goede aarde bij veel jongere Joden, en zij zullen hun ouderen uitdagen om hun blinde steun voor het Israëlische beleid te heroverwegen.

Charlton Heston (als Mozes) confronteert Yul Brynner (als de farao) in "De Tien Geboden."

Charlton Heston (als Mozes) confronteert Yul Brynner (als de farao) in ‘De Tien Geboden’.

Jonge Joden staan ​​steeds meer aan de kant van Mozes en zien Netanyahu als de hedendaagse farao. Dus tijdens de Seder zullen steeds meer Joden Israël vragen ‘het Palestijnse volk te laten gaan’.

De gemakkelijkste manier voor Israël om de Palestijnen hun vrijheid te gunnen is het creëren van een politiek en economisch levensvatbare Palestijnse staat die in vrede met Israël leeft en gebaseerd is op de grenzen van Israël uit 1967, met kleine grenswijzigingen om Israël in staat te stellen omvatten de nederzettingen in Gush Etzion en Joodse delen van Jeruzalem die in 1967 op veroverd Arabisch land werden gebouwd.

De voorwaarden voor die overeenkomst waren goed uitgewerkt in het “Akkoord van Genève”, ontwikkeld door de voormalige assistent van Yitzhak Rabin (en minister van Justitie van Ehud Barak) Yossi Beilin, en zou onder meer omvatten dat Jeruzalem zou dienen als de hoofdstad van beide staten, en dat er enorme herstelbetalingen zouden worden gedaan aan het Palestijnse volk. om een ​​dergelijke staat te helpen financieren (gedeeltelijk betaald door de internationale gemeenschap), en gezamenlijke politiële en militaire samenwerking, aangevuld met internationale hulp, om het hoofd te bieden aan de onvermijdelijke terreurdaden van zowel Israëlische als Palestijnse terroristen die een dergelijke overeenkomst zouden willen blokkeren .

Hoewel premier Netanyahu nu heeft geprobeerd afstand te doen van zijn ondubbelzinnige verkiezingstoezegging van medio maart dat hij nooit zou toestaan ​​dat de Palestijnen een aparte staat zouden hebben, is het voor de meeste Amerikaanse joden duidelijk dat hij de waarheid vertelde aan zijn eigen gemeenschap toen hij heeft die toezegging gedaan.

Alleen een volledig ondubbelzinnige omarming van een gedetailleerd plan voor het beëindigen van de bezetting van de Westelijke Jordaanoever en de blokkade van Gaza, en grote eenzijdige daden van Israël om de oprichting van een Palestijnse staat te implementeren, zouden op dit moment door Palestijnen worden geloofd. . En wie kan het hen kwalijk nemen?

Maar Netanyahu heeft, net als Farao, een verhard hart. Net als Farao's omgang met Mozes zal hij waarschijnlijk verklaringen afleggen om de mensen die hij in slavernij houdt op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza te sussen, maar als het om daden gaat, zal hij slechts symbolische stappen ondernemen die niet in de buurt komen van de vrijheid die het land heeft. Het Palestijnse volk vraagt ​​terecht om zichzelf.

In een tragische ommekeer onderdrukken wij, die onderdrukt werden, nu, alsof de psychologische dynamiek van het slachtoffer dat zich identificeert met de onderdrukker zich nu afspeelt op een manier die oneer brengt aan de revolutionaire visie van vrijheid die het Joodse volk in de wereld heeft gebracht. vieren al minstens 2,000 jaar dat zij centraal stonden in het jodendom.

Niet dat we geen waarschuwing hadden, onze Torah herhaalt expliciet keer op keer versies van het volgende thema: “Als je in het land komt, onderdruk dan de vreemdeling/ander niet, onthoud dat jij de vreemdeling/ander was in het land Egypte.”

Gegeven deze realiteit zullen veel Joden, en een onevenredig groter aantal jonge Joden, een provocerende vraag stellen aan hun Seder-tafels: “Als Israël het Palestijnse volk niet zijn eigen staat wil laten hebben, moeten we er dan niet op aandringen dat de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en Gaza de stem krijgen?

“Na 45 jaar bezetting en ondergeschiktheid aan de Israëlische regering kan Israël niet langer beweren een democratische samenleving te zijn, terwijl het de Palestijnen die onder de bezetting leven de stem ontzegt.

“Als de Palestijnen en inwoners van Gaza op de Westelijke Jordaanoever niet dezelfde rechten krijgen als de Joden die naast hen wonen in de nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever, hoe kunnen we dan doen alsof Israël niet optreedt als onderdrukker en elke aanspraak op democratie verzaakt?”

De roep om ‘One Person, One Vote’ heeft een sterke weerklank bij het Amerikaanse volk en bij de meeste mensen op deze planeet. Het zou zelfs weerklank kunnen vinden bij veel Israëli's die herinneringen hebben aan hoe het was om te leven in samenlevingen die joden geen gelijke rechten gaven. Maar voor andere Israëli's zou die eis wel eens het enige kunnen zijn dat hen openstelt voor de noodzaak van de onmiddellijke oprichting van een aparte Palestijnse staat.

Uit angst dat het geven van dezelfde rechten aan de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza, die al zijn gegeven aan Palestijnen die binnen de grenzen van Israël van vóór 67 woonden, de Palestijnen echte macht zou geven om de uitkomst van verkiezingen te beïnvloeden, zouden ze kunnen reageren in dezelfde paniek die Netanyahu ertoe bracht Israëliërs bang maken dat ze beter kunnen gaan stemmen, omdat Israëlische Palestijnen al in groten getale naar de stembus gaan.

De Palestijnse Autoriteit zou tot de conclusie kunnen komen dat het aannemen van de eis van “Eén persoon, één stem” de krachtigste manier zou kunnen zijn om de twee staten te verkrijgen waar ze tot nu toe tevergeefs naar hebben gezocht.

Naar mijn mening verdienen twee staten de voorkeur boven het proberen van een gedwongen huwelijk tussen twee volkeren die zo veel wederzijds wantrouwen hebben dat ze een zuivere scheiding nodig hebben, en geen shotgun-huwelijk! Maar aangezien Israël die scheiding op geen enkele andere manier wil geven, is de eis voor een eerlijk huwelijk beter dan dat de Palestijnen de facto een slaaf blijven van de Israëlische angsten en de Israëlische macht.

Pesach Seders gaan helemaal over het stellen van belangrijke vragen. Dit jaar zullen veel Amerikaanse Joden zich waarschijnlijk afvragen hoe Joden onze eigen vrijheid kunnen vieren zonder erop te staan ​​dat Israël “hun volk laat gaan” of hen op zijn minst de stem geeft!

Veel jongere joden zijn goed in het opsnuiven van hypocrisie, en zij kunnen een verhit debat veroorzaken bij elke Seder die deze vraag ontwijkt.

Rabbi Michael Lerner is redacteur van Tikkun Magazine, voorzitter van het interreligieuze en seculier-humanistisch-welkomende netwerk van spirituele progressieven, www.spiritualprogressives.org en rabbijn van Beyt Tikkun Synagogue-Without Walls in San Francisco en Berkeley, Californië. Hij verwelkomt uw reacties en nodigt u uit om zich bij hem aan te sluiten door lid te worden van het Netwerk van Spirituele Progressieven (lidmaatschap waarbij u ook een abonnement op Tikkun Magazine krijgt). [e-mail beveiligd]. [Dit verhaal verscheen eerder op Salon.com.]

7 reacties voor “Israël ziet de eis van Mozes aan Farao onder ogen"

  1. Gregory Kruse
    Maart 29, 2015 op 08: 41

    Waarom worden de Joden al eeuwenlang op deze manier behandeld, en door zoveel volkeren?

  2. Peter Loeb
    Maart 28, 2015 op 07: 00

    Met dank aan Zahary Smith:

    Het is niet Benjamin Netanyahu die onze focus is, maar de hele geschiedenis van het zionisme. Dit is
    in detail onderzocht in Michael Priors werk THE BIBLE AND COLONIALISM: A MORAL CRITIQUE.

    —-Peter Loeb, Boston, Massachusetts, VS

  3. Zakaria Smit
    Maart 27, 2015 op 14: 19

    De gemakkelijkste manier voor Israël om de Palestijnen hun vrijheid te gunnen is het creëren van een politiek en economisch levensvatbare Palestijnse staat die in vrede met Israël leeft en gebaseerd is op de grenzen van Israël uit 1967, met kleine grenswijzigingen om Israël in staat te stellen omvatten de nederzettingen in Gush Etzion en Joodse delen van Jeruzalem die in 1967 op veroverd Arabisch land werden gebouwd.

    Vierde paragraaf, en al een suggestie dat het stelen van slechts een klein beetje van het Palestijnse land de basis zou vormen voor een prachtige vrede. Waren de diefstallen in 1948 niet genoeg? In één woord – NEE.

    Er is niets racistisch aan positieve actie om de geschiedenis van onderdrukking uit het verleden recht te zetten. Israël is de eerste staat die is opgericht als een daad van internationale positieve discriminatie in het licht van:

    A. Een geschiedenis van wereldwijde discriminatie, onderdrukking en genocide tegen het Joodse volk die 1800 jaar duurde

    B. De krachtige verdrijving van het Joodse volk uit hun land door Romeinse en later door islamitische krachten

    C. De lange geschiedenis van apartheid tegen joden in islamitische landen, culminerend in aanvallen en pogroms – die, hoewel nooit zo intens als die in Europa, zo intens en onderdrukkend waren als de behandeling van Afrikanen door de blanke bevolking van Zuid-Afrika tijdens de apartheid.

    D. De onwettige en racistische acties van Palestijnen die proberen te voorkomen dat Joden naar Palestina emigreren terwijl de Joden de vluchtelingen waren die uit de crematoria en gaskamers van Europa klommen of op de vlucht waren voor racistische bendes in islamitische landen.

    In het licht hiervan is de oprichting van een specifiek Joodse staat met speciale rechten voor Joden, inclusief het recht op terugkeer, niet racistischer dan ander beleid in andere samenlevingen dat probeert de historische onderdrukking ongedaan te maken door speciale rechten te geven aan de groep die is onderdrukt. voorheen onderdrukt.

    Dat komt uit een stuk van rabbijn Lerner met de titel “ZEG “NEE” TEGEN HET “ZIONISME IS RACISME” LYNCH MOB”. Onnodig te zeggen dat ik niet onder de indruk was van zijn redenering in het essay. Deel “d” is vooral slecht, omdat het in wezen een directe leugen is.

    Steven Salaita heeft enkele opmerkingen die ik ten zeerste aanbeveel om te lezen.

    Waar heeft Michael Lerner het echt over?

    • Theodora Crawford
      Maart 31, 2015 op 15: 23

      Ik vraag me af waarom Joden al zo lang gediscrimineerd worden... misschien moeten ze enige verantwoordelijkheid nemen in deze historische realiteit.

  4. abbybhout
    Maart 27, 2015 op 13: 03

    Professor Francis Boyle stelt de creatie van een “Eén Staatsoplossing” voor:

    http://www.countercurrents.org/boyle190315.htm

  5. abbybhout
    Maart 27, 2015 op 13: 03

    Professor Francis Boyle stelt de creatie van een “Eén Staatsoplossing” voor:

    http://www.countercurrents.org/boyle190315.htm

    • Lutz Barz
      Maart 29, 2015 op 04: 58

      Ik ben het ermee eens. Inclusief de Westelijke Jordaanoever, Gaza en de Golanhoogte, noem het Judahistan, laat de Palestijnen terug en leef nog lang en gelukkig. Als sommige Joden dan uitverkoren willen worden, kunnen ze een staat binnen een staat hebben.

Reacties zijn gesloten.