De kluwen van de Amerikaans-Israëlische dubbele standaarden

Decennia lang hebben Amerikaanse regeringen zich beziggehouden met taalgymnastiek om te voorkomen dat het internationaal recht op Israël zou worden toegepast. Nu het vijgenblad van de tweestatenoplossing verdwenen is, moet president Obama deze wirwar van dubbele maatstaven en dubbelpraat onder ogen zien, zegt Marjorie Cohn.

Door Marjorie Cohn

Terwijl de Israëlische kiezers naar de stembus gingen, verklaarde premier Benjamin Netanyahu dat hij zich zou verzetten tegen de oprichting van een Palestijnse staat. In wat The New York Times een ‘racistische tirade’ noemde, verkondigde hij ook, ‘is de rechtse heerschappij in gevaar’ omdat ‘Arabische kiezers in grote hoeveelheden naar de stembureaus stromen.’

James Besser, 24 jaar lang correspondent in Washington voor Joodse kranten, schreef dat Israëlische kiezers, ‘zich duidelijker bewust van de bedoelingen van Netanyahu dan ooit’, ‘het apartheidspad’ hebben gekozen.

De opmerkingen van Netanyahu stuitten op verontwaardiging in de Verenigde Staten en over de hele wereld. De regering-Obama reageerde door te zeggen dat de Verenigde Staten hun beleid ten aanzien van Israël zouden ‘heroverwegen’. En veelzeggend genoeg zei de stafchef van het Witte Huis, Denis McDonough, op een conferentie in J Street dat “een bezetting die bijna vijftig jaar heeft geduurd, moet eindigen, en dat het Palestijnse volk het recht moet hebben om in zijn eigen soevereine staat te leven en zichzelf te besturen. ”

Netanyahu's woorden creëren een gouden kans voor Barack Obama om zijn beleid van onkritische steun aan Israëls voortdurende schendingen van de wet radicaal te transformeren.

Israël heeft de Westelijke Jordaanoever (inclusief Oost-Jeruzalem) in 1967 met militair geweld overgenomen en houdt deze sindsdien onder militaire bezetting. Resolutie 242 van de Veiligheidsraad, aangenomen in 1967, verwijst naar “de ontoelaatbaarheid van de verwerving van grondgebied door oorlog” en roept op tot “terugtrekking van de Israëlische strijdkrachten uit de gebieden die in het recente conflict zijn bezet.” Toch blijft Israël de Palestijnse gebieden bezetten die het tijdens de ‘Zesdaagse Oorlog’ heeft verworven.

Sinds 1967 heeft Israël meer dan een half miljoen van zijn eigen burgers naar deze gebieden overgebracht. Israël blijft nederzettingen bouwen op de Westelijke Jordaanoever, bezet Palestijns gebied. Een staat die grondgebied bezet dat niet het zijne is, kan geen nederzettingen op dat grondgebied bouwen en zijn eigen burgers daar naartoe overbrengen.

Volgens het Statuut van Rome voor het Internationaal Strafhof (ICC) vormt een dergelijke actie een oorlogsmisdaad. Artikel 8.2(b)(viii) van het statuut definieert “de overdracht, direct of indirect, door de bezettende macht van delen van haar eigen burgerbevolking naar het grondgebied dat zij bezette” als een oorlogsmisdaad.

Het ICC kan deze misdaden onderzoeken en vervolgen. Om dergelijk onderzoek en vervolging te voorkomen, hebben de Verenigde Staten zich er echter consequent tegen verzet dat Palestina partij zou worden bij het Statuut van Rome. Het Congres nam een ​​wet aan die de jaarlijkse steun van de Verenigde Staten ter waarde van 400 miljoen dollar aan de Palestijnse Autoriteit (PA) automatisch stopzet als Palestina bij het ICC een aanklacht tegen Israël zou indienen. Palestina zal op 1 april toetreden tot het ICC. Als Palestina een aanklacht indient bij het ICC, moet Obama indirecte manieren vinden om financiering aan de PA te verstrekken om de ineenstorting ervan te voorkomen.

Op grond van de National Emergencies Act heeft de president de macht om een ​​noodreactie af te kondigen op een crisis in het buitenlands beleid. Obama zou de Israëlische nederzettingen als een noodsituatie moeten bestempelen. Hij zou dan elke valutatransactie die direct of indirect bijdraagt ​​aan de uitbreiding van de illegale nederzettingen kunnen reguleren of verbieden.

Tientallen organisaties die door de Internal Revenue Service (IRS) zijn aangemerkt als 501(c)(3) non-profitorganisaties trechter jaarlijks tientallen miljoenen dollars aan illegale Israëlische nederzettingen. Het financieren van illegale activiteiten is in strijd met de IRS-richtlijnen. De IRS moet een grondig onderzoek uitvoeren naar de activiteiten van deze organisaties.

Oorlogsmisdaden tijdens Operatie Protective Edge

In juli 2014 viel Israël Gaza binnen en doodde meer dan 2,000 Palestijnen, waarvan de meerderheid burgers. Bijna 10,000 Palestijnen raakten gewond, onder wie ruim 2,000 kinderen. Tienduizenden Palestijnen verloren hun huizen en de infrastructuur werd zwaar beschadigd. Talrijke scholen, toevluchtsoorden van de Verenigde Naties (VN), ziekenhuizen, ambulances en moskeeën waren opzettelijk het doelwit.

Israël gebruikte de “Dahiya-doctrine” om “onevenredig geweld” toe te passen en “grote schade en vernietiging aan eigendommen en infrastructuur van burgers te veroorzaken, en lijden onder de burgerbevolking”, zoals gedefinieerd in het rapport van de VN-Mensenrechtenraad (Goldstone) uit 2009. Deze daden vormen bewijs van oorlogsmisdaden in de zin van artikel 8, lid 2, onder a), van het Statuut van Rome.

Flavia Pansieri, plaatsvervangend hoge commissaris voor de mensenrechten van de VN, zei dat schendingen van de mensenrechten “het conflict aanwakkeren en vormgeven” in de bezette Palestijnse gebieden, eraan toevoegend dat “schendingen van de mensenrechten op de Westelijke Jordaanoever, inclusief Oost-Jeruzalem, zowel oorzaak als gevolg zijn van de militaire bezetting en het aanhoudende geweld, in een bitter cyclisch proces met bredere gevolgen voor de vrede en veiligheid in de regio.”

Niettemin hebben de Verenigde Staten zich verzet tegen het onderzoek en de vervolging van deze misdaden in het ICC. De Verenigde Staten hebben zich aangesloten bij Israël in het boycotten van het onderzoek van de VN-Mensenrechtenraad naar schendingen van het internationaal recht tijdens de aanval van juli 2014 (bekend als Operatie Protective Edge). De Amerikaanse regering zou dit proces en het ICC-onderzoek moeten steunen.

De Verenigde Staten voorzien Israël elk jaar van 3.1 miljard dollar aan militaire hulp. Volgens de Arms Export Control Act (AECA) mogen landen die Amerikaanse militaire hulp ontvangen alleen wapens gebruiken voor legitieme zelfverdediging en interne veiligheid. Israël handelde niet uit zelfverdediging tijdens Protective Edge en haar acties gingen veel verder dan het beschermen van de interne veiligheid. Obama zou toekomstige leveringen van de in de AECA beschreven wapens moeten opschorten.

Bovendien kunnen militaire eenheden die mensenrechtenschendingen begaan, op grond van de Leahy-wet geen Amerikaanse training of wapens krijgen, en worden individuen die mensenrechtenschendingen begaan geen Amerikaanse visa verstrekt. Het jaarverslag van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken heeft Israëlische schendingen gedocumenteerd.

En de Foreign Assistance Act van 1961 verbiedt hulp aan elk land “dat zich bezighoudt met een consistent patroon van grove schendingen van internationaal erkende mensenrechten.”

Obama zou deze wetten moeten handhaven.

Illegale barrièremuur

Israël bouwde een muur die Palestijns land binnendringt. Het Internationale Gerechtshof (ICJ, of het Wereldgerechtshof) – de juridische tak van het VN-systeem – concludeerde dat de bouw van die muur en het bijbehorende regime de bewegingsvrijheid van de inwoners van het bezette Palestijnse gebied belemmert, zoals gegarandeerd door artikel 12 (1) van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten.

Het Internationaal Gerechtshof stelde ook vast dat de muur het recht op werk, op gezondheid, op onderwijs en op een adequate levensstandaard belemmert, zoals vereist door het Internationaal Verdrag inzake economische, sociale en culturele rechten. Het Internationaal Gerechtshof oordeelde dat Israël de muur moet ontmantelen, de schade moet vergoeden die het heeft veroorzaakt en het land, de boomgaarden, olijfgaarden en andere onroerende goederen moet teruggeven die het in beslag heeft genomen om de muur te bouwen – of de benadeelde personen moet compenseren voor de geleden schade.

De Amerikaanse regering zou Israël moeten vertellen de muur te ontmantelen, in overeenstemming met de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof.

Na vijftig jaar ontkenning over Israëls arsenaal aan kernwapens heeft het Amerikaanse ministerie van Defensie eindelijk toegegeven dat Israël over kernwapens beschikt. De Foreign Assistance Act van 50, zoals gewijzigd, verbiedt Amerikaanse militaire hulp aan landen die nucleaire opwerkingstechnologie verwerven of overdragen buiten de internationale non-proliferatieregimes om; toch wordt deze wet bij overtreding ervan gehonoreerd.

Terwijl de Verenigde Staten andere landen ertoe aanzetten het Non-proliferatieverdrag (NPV) te ondertekenen, dat internationale inspecties vereist, weigert Israël het NPV te ondertekenen, waardoor inspecties worden vermeden. Obama zou de wet moeten handhaven.

De Verenigde Staten voeren het beleid om zich te verzetten tegen alle resoluties in de VN-Veiligheidsraad die Israëls illegale kolonisatie van Palestijns grondgebied veroordelen, of die de parameters van een tweestatenoplossing definiëren.

De Verenigde Staten hebben in februari 2011 hun veto uitgesproken over een resolutie die de bouw van Israëlische nederzettingen op Palestijns grondgebied zou hebben veroordeeld. En in november 2014 verzetten de Verenigde Staten zich tegen een ontwerpresolutie waarin werd geëist dat Israël zich binnen drie jaar zou terugtrekken uit de Westelijke Jordaanoever.

Obama heeft al zijn eieren in het mandje van het “vredesproces” gelegd. Maar nu Netanyahu alle schijn van onderhandelen over een Palestijnse staat heeft weggenomen, moet Obama zijn verzet tegen dergelijke resoluties in de raad laten varen.

Een hoge functionaris van het Witte Huis vertelde The New York Times dat de regering-Obama haar steun zou kunnen verlenen aan een resolutie “die de principes belichaamt van een tweestatenoplossing die de Israëlische grenzen van 1967 met Palestina en de wederzijds overeengekomen ruil van grondgebied zou omvatten.” De grenzen van 1967 zijn de grenzen die bestonden vóór de “Zesdaagse oorlog”, waarin Israël de Westelijke Jordaanoever, Gaza, de Golanhoogvlakte, het Sinaï-schiereiland en Jeruzalem innam.

De Amerikaanse grondwet vereist dat de president ‘ervoor zorgt dat de wetten getrouw worden uitgevoerd’. Netanyahu heeft elke schijn van goede trouw laten varen. Het is de hoogste tijd dat de Amerikaanse regering een einde maakt aan haar al lang bestaande beleid om de ogen te sluiten voor de vele overtredingen van de wet door Israël. Obama heeft een grondwettelijke plicht om de wet te handhaven.

Marjorie Cohn is professor aan de Thomas Jefferson School of Law, voormalig voorzitter van de National Lawyers Guild, en plaatsvervangend secretaris-generaal van de International Association of Democratic Lawyers. Haar meest recente boek is Drones en doelgericht moorden: juridische, morele en geopolitieke kwesties. Auteursrecht, Truthout. Herdrukt met toestemming.