De New York Times deed zijn best om de dubbelhartigheid van de Israëlische premier Netanyahu ten aanzien van een tweestatenoplossing om te zetten in een aanval op president Obama met een hoofdverhaal zeggen dat de berispingen van Obama te ver waren gegaan en het risico liepen “Netanyahu te steunen.” Maar de schade als gevolg van de Israëlische verkiezingen is reëel en blijvend, zegt Alon Ben-Meir.
Door Alon Ben-Meir
Degenen onder ons die regelmatig observeren en proberen wijs te worden uit de waanzin die het Midden-Oosten overspoelt, merken vaak dat we, misschien uit wanhoop, bezig zijn met wensdenken, in de hoop dat uiteindelijk de rede zal zegevieren over waanzin.
We analyseren de zich ontvouwende gebeurtenissen, ontleden duidelijke feiten, heroverwegen onze aannames en proberen te onderscheiden waar we gelijk hadden en waar we fouten maakten, maar vaak bevinden we ons precies waar we begonnen zijn. Niettemin onthult deze zelfkwellende zoektocht naar rede en begrip nog steeds een andere dimensie van onze menselijke zwakheid.
President Obama spreekt met de Israëlische premier Benjamin Netanyahu buiten het Witte Huis op 20 mei 2011 (foto van het Witte Huis door Pete Souza)
We kiezen ervoor om in de cocon te leven waaraan we gewend zijn geraakt, uit angst of zelfgenoegzaamheid, hoe verstikkend of zelfs dodelijk die ook mag zijn, in plaats van uit te breken en nieuwe horizonten te zoeken, ongeacht hoe noodzakelijk en veelbelovend die ook mogen zijn.
Ik betreur de uitslag van de Israëlische verkiezingen, niet omdat ik Netanyahu niet respecteer en wantrouw, maar omdat een relatieve meerderheid van de Israëli's ervoor kiest in de zeepbel te blijven leven, uit angst de status quo te veranderen, ook al zal deze onvermijdelijk uiteenspatten.
De vernietigende gevolgen die de nieuwe regering van Netanyahu aan het land zal toebrengen, zijn zo zeker als de volgende dag. Israël, dat al zo lang door Netanyahu op een dwaalspoor is gebracht, nadert snel een nieuwe afgrond zoals geen ander waar het de afgelopen jaren mee te maken heeft gehad.
Na de woede die hij op zijn hoofd bracht vanwege zijn eerdere verklaring dat er geen Palestijnse staat onder zijn hoede zal zijn, veranderde Netanyahu slechts twee dagen na de verkiezingen opnieuw van gedachten en verklaarde in een interview op MSNBC dat hij “een duurzame, vreedzame tweestatenoplossing.”
Deze omkering van zijn ware positie is tactisch, bedoeld om tijd te winnen, en is gewoon weer een goedkope politieke stunt. De Europeanen, Amerikanen en Palestijnen, die tijdens het vredesproces uitgebreide ervaring met hem hebben gehad, erkennen ten volle zijn dubbelhartigheid. Hij heeft elk greintje geloofwaardigheid verloren en niemand zal erop vertrouwen dat hij in de toekomst in goed vertrouwen zal onderhandelen.
Bovendien zal zijn coalitieregering, die in de maak is, zeker zijn natuurlijke partner omvatten, de rechtse politieke partijen, die zich onder alle omstandigheden verzetten tegen de oprichting van een Palestijnse staat en zich voor geen dag bij zijn regering zullen aansluiten als zij geloof dat zijn omkering echt is.
Wat denkt Netanyahu dat de Palestijnen zullen doen nu hij zijn onverdraagzaamheid heeft onthuld? Welke keuze liet hij hen anders dan hun toevlucht te nemen tot de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties (VN-Veiligheidsraad), die de erkenning van een Palestijnse staat eiste en tegelijkertijd vergelding tegen Israël zocht bij het Internationaal Strafhof?
Nadat hij door Netanyahu is misleid, voorgelogen en vernederd, heeft president Obama, die kostbare tijd, middelen en politiek kapitaal in het vredesproces heeft gestoken, geen andere keus dan te streven naar een resolutie van de VN-Veiligheidsraad die oproept tot een tweestatenoplossing op basis van de grenzen van 1967.
Hoewel een dergelijke maatregel de meest positieve is die de VS kunnen nemen om de toekomst van Israël als democratische en Joodse staat veilig te stellen, is het een verpletterende nederlaag voor Netanyahu, die wanhopig probeerde de opkomst van een Palestijnse staat te belemmeren door erop te vertrouwen dat de VS zijn land zou beschermen. pervers schema.
De Europese Unie, die de Israëlische nederzettingen lange tijd als illegaal heeft beschouwd, zal er nu volledig van overtuigd zijn dat Netanyahu niet van plan is de bezetting te beëindigen. Aangemoedigd door de verandering van standpunt van Obama zullen zij een boycot, desinvestering en sancties (BDS) initiëren tegen Israëlische producten die in de Palestijnse gebieden worden gemaakt.
Bovendien zullen veel Europese landen Zweden volgen en de Palestijnse staat erkennen, Israël bestempelen als een bezettingsmacht van een soevereine natie en het onderwerpen aan toenemende politieke druk en mogelijk economische sancties.
De Arabische staten, vooral Egypte, Jordanië en Saoedi-Arabië, die zich in regionale onrust bevinden in de nasleep van de burgeroorlog in Syrië, de opkomst van ISIS en de Iraanse dreiging, beschouwen een Israëlisch-Palestijns vredesakkoord als cruciaal voor de regionale vrede. stabiliteit. Ze hebben achter de schermen gewerkt om de Palestijnen ervan te weerhouden gewelddadig in opstand te komen tegen Israël. Ze voelen zich nu verloren en niet in staat de potentiële uitbarsting van een derde Intifada onder controle te houden, omdat de Palestijnen nu vastbeslotener dan ooit zijn om zich te ontdoen van de slavernij van de bezetting.
Ten slotte heeft Netanyahu de afgelopen zes jaar, en vooral tijdens de verkiezingscampagne, herhaaldelijk de grens van politieke beleefdheid overschreden. Hij demonstreerde zijn racisme toen hij zijn volgelingen smeekte om naar buiten te komen en te stemmen om de toestroom van Israëlisch-Arabische kiezers te neutraliseren. Hoewel hij zich onlangs heeft verontschuldigd voor zijn chauvinistische uitspraak, kan zijn verontschuldiging niet worden aanvaard, omdat hij precies wist wat hij zei en het meende.
Netanyahu doet me denken aan Aristophanes: “Je zult mij niet overtuigen, ook al overtuig je mij.” Bovendien polariseerde hij het Israëlische publiek, terwijl hij een groot deel van de Amerikaanse Joden en de Democratische Partij van zich vervreemdde door de Amerikaans-Israëlische betrekkingen belachelijk te maken.
Waar zal dit allemaal toe leiden? Zal Netanyahu, op 65-jarige leeftijd, aan zijn nalatenschap gaan denken? Welk soort Israël wil hij achterlaten?
Ik geloof dat Netanyahu trouw zal blijven aan zijn ideologische opvoeding en de oprichting van een Palestijnse staat zal voorkomen, in de overtuiging dat deze de Joden zal beroven van hun historische/bijbelse recht op het ‘hele land Israël’, dat zich uitstrekt van de Middellandse Zee tot de Jordaan. . Hij zal nog meer Palestijns land onteigenen, de nederzettingen uitbreiden en tijd proberen te winnen in de overtuiging dat hij het langer volhoudt dan Obama, en hopen dat de volgende president een conservatieve Republikein zal zijn die hem zal laten verwoesten wat er nog over is van de Westelijke Jordaanoever.
De tienduizenden Israëli's die een paar dagen voor de verkiezingen demonstreerden, onder leiding van Meir Dagan en andere voormalige topveiligheidsfunctionarissen, kunnen dit niet laten gebeuren door Netanyahu de vrije hand te geven. Zij en honderdduizenden Israëli's moeten nu voortdurend deelnemen aan demonstraties en burgerlijke ongehoorzaamheid, waardoor hij wordt gedwongen óf zijn beleid te veranderen en echte vrede te zoeken, óf af te treden.
Alleen het massale publiek in combinatie met druk van buitenaf (vooral Amerikaanse) kan Netanyahu doen beseffen dat het lot van Israël verweven is met een onafhankelijke Palestijnse staat en dat geen van beiden in vrede en veiligheid kan leven zonder de ander. Maar als diepgaande ideoloog verwerpt hij de feiten en kiest ervoor vast te houden aan zijn wensdenken, vooral omdat Israël succesvol is geweest in het verslaan van de kansen, wat vermoedelijk zijn gekozen pad rechtvaardigt.
Netanyahu negeert echter het bewijs dat de tijden zijn veranderd, en hoe succesvol hij ook was, het mag hem er niet van weerhouden te begrijpen dat het toekomstige welzijn van Israël afhangt van een tweestatenoplossing.
Maar zoals TS Eliot ooit opmerkte: “De mensheid kan niet veel realiteit verdragen.” En voor Netanyahu is een Palestijnse staat simpelweg te veel realiteit om te verdragen.
Nadat hij in het verleden zijn omslagen heeft gemaakt, zal hij misschien binnenkort worden getroffen door een spasme van helderheid, opnieuw van gedachten veranderen en inzien dat vrede met de Palestijnen Israël de ultieme veiligheid biedt. Als Netanyahu zich werkelijk bekommert om de toekomstige veiligheid van Israël, zou vrede de erfenis moeten zijn die hij achter zich zou willen laten.
Dr. Alon Ben-Meir is hoogleraar internationale betrekkingen aan het Center for Global Affairs van de New York University. Hij geeft cursussen over internationale onderhandelingen en Midden-Oostenstudies. [e-mail beveiligd]. Website: www.alonben-meir.com
De weg voor Israël werd eind jaren veertig uitgestippeld door het “Westerse Rijk” van The City & The Street, na de ontworteling van de invloedrijke inlichtingenagenten van de FDR binnen de oude OSS en de organisatie van de CIA (vers voorzien van nieuwe informatie). WallStreeters, in het belang van Empire). Ik weet dat het een grote rage is om overal zionistische samenzweringen te zien, dat ze almachtig en alziend zijn, enz. Ik denk dat het onzin is. Het Rijk heeft zijn wortels in de oude Romeinse geschiedenis, en de families die betrokken waren bij dat keizerlijke ‘plundergeweld’ strekken zich uit tot Venetië, het ‘Heilige Roomse Rijk’ (vooral in het Duitse gebied), emigraties naar Amsterdam en van daaruit naar Londen (in het gezelschap van de oude Billy Orange). Zijn er enkele Joodse families betrokken bij dit LANGE BESTAANDE “syndicaat voor financiële misdaden”… ja, sommige, maar zeker niet de meerderheid van deze oude “Misdaadfamilies”. Hoe dan ook, hun sociopathische toewijding gaat uit naar The Long Green, en de macht die met enorme rijkdom gepaard gaat. Dat gezegd hebbende, zijn het zionisme en Israël niets anders dan een “dolk” gericht op het hart van de moslimwereld (de Romeinen hadden altijd Perzen, Parthen, weer Perzen, Ottomaanse Turken…nu de moderne moslimwereld). De enige functie van Israël is om als trigger voor een Wereldoorlog te dienen... een van de VEEL mogelijke triggers, ALLEMAAL alleen maar om elke vorm van Rivaliserende Macht te laten ontstaan die zou kunnen ruiken naar een moderne, geseculariseerde (ter wille van de VREDE), democratische Republiek, die zou stelen de rijkdom weg van het rijk. De ECHTE rijkdom van The Empire? (en welke natie dan ook?). Een georganiseerde en hoogopgeleide beroepsbevolking. Geld is slechts een racket om de ‘verovering en controle’ van een arbeidskracht mogelijk te maken. Dat wist Hamilton. Dat wist Lincoln. Dat wist FDR. Dat is ook wat de Oligarchen ALTIJD hebben geweten.
Dit is een update van iets wat ik eerder heb gepost. Het lijkt hier passend, omdat het lijkt op “de weg die voor ons ligt”, tenzij elektronisch stemmen verboden is.
In de meeste ‘beschaafde’ landen aan het begin van de 21e eeuw worden de stembiljetten elektronisch geteld, en in steeds meer gevallen worden ze elektronisch uitgebracht. De stemmen van kiezers gaan in ‘zwarte dozen’, ze verdwijnen uit de boekhouding en verantwoording. Wat er in een zwarte doos of een netwerk van zwarte dozen gebeurt, is het product van de elektronica en de programmering in de zwarte doos. De resultaten komen uit de zwarte dozen. Wat er in de zwarte dozen kan zijn gebeurd, weten misschien alleen de exploitanten van de zwarte dozen, en misschien zelfs zij niet.
Het is bekend dat alle computergestuurde elektronica onveilig is, dat het allemaal zwarte dozen zijn, allemaal gemakkelijk te manipuleren en te hacken.
In situaties waarin de programmering van stemmachines kan worden gemanipuleerd en/of gehackt, kan een verkiezingsuitslag het product zijn van manipulatoren, of hackers, of van een ‘oorlog’ tussen de manipulatoren (eigenaren en exploitanten van de apparatuur of hun politieke medewerkers) en de hackers (van welke aard dan ook), die om welke reden dan ook, van verkiezingsverstoring tot tegenmanipulatie, de stemmen willen veranderen, en niemand kan zeker weten wat er is binnengekomen, wat er is gebeurd of wat er had moeten gebeuren.
Stemmen worden irrelevant. Kiezers worden irrelevant, behalve als ze een stem hebben uitgebracht. Kiezers en stemmen kunnen volkomen irrelevant worden als manipulatoren van elektronische systemen controle hebben over het hele proces. Vervolgens kunnen zoveel ‘extra’ ‘kiezers’ als nodig zijn voor een manipulatie uit de beschikbare geregistreerde kiezersdatabase worden gehaald.
De potentiële ‘vliegen’ die een stemmanipulatiezalf in de war kunnen brengen, zullen opiniepeilers zijn, vooral ‘exit poll’-peilers, die kiezers vragen stellen bij stembureaus, waar peilingen niet zijn vervangen door internet of e-mail. Deze kunnen zelfs de mogelijke ‘factcheck’ van de exitpolls maskeren.
Het misdrijf om de verdediging van opiniepeilers tegen manipulatie te verslaan, aangezien pre-black-box-poll- en exitpoll- en tellingsresultaten aantonen dat de meeste kiezers opiniepeilers eerlijk antwoorden, zal zijn: één, het toewijzen van kiezers aan het liegen tegen opiniepeilers, en twee, het introduceren van laatste -minute issue-bliltzes, die te laat gelanceerd worden voor opiniepeilers om te stemmen. Het doel is niet om kiezers te beïnvloeden, maar om de gemanipuleerde resultaten te rechtvaardigen.
Bij de Israëlische verkiezingen van maart 2015, waarbij werd ondervraagd dat ‘Bibi’ het niet zo goed deed, werd er op het laatste moment een uitbarsting van fel rechtse, onverdraagzame en strijdlustige retoriek geproduceerd door ‘Bibi’ en de uitkomsten wezen op de uitbarsting. ‘effectief’, terwijl de opiniepeilingen doorgaans aanzienlijk verkeerd uitkwamen. Het zijn natuurlijk niet de fouten van de opiniepeilers; de kiezers ‘moeten hebben gelogen of van gedachten zijn veranderd.’
Sinds de blitz en de ‘gewonnen’ verkiezingen heeft ‘Bibi’ de retoriek waarmee hij naar verluidt de verkiezingen had gewonnen, ‘teruggelopen’.
Mijn vermoeden is dat ‘Bibi’ door de eigenaren van het verkiezingssysteem als winnaar werd bestempeld, en dat zijn ‘overwinning’ ‘elektronisch’ was. Het last-minute theater werd geïntroduceerd om de “onverwachte” aanpassing tegen de verkiezingsresultaten te bespreken en te “verklaren”.
Als mijn vermoedens kloppen, hebben manipulatoren, en niet het Israëlische electoraat, ‘Bibi’ gekozen, en is het Israëlische electoraat misschien minder rechts, hardline, onverdraagzaam en bloeddorstig dan de blitz op het laatste moment ‘effectief’ is. en de gemanipuleerde verkiezingsresultaten hebben hen internationaal een reputatie bezorgd.
Ik vermoed dat we in de toekomst veel manipulatie van stemfraude in de zwarte doos zullen zien, en meer spelletjes om de praktijken en de discrepanties tussen peilingen en resultaten te verdoezelen.
Behalve wanneer de stemmen met de hand worden geteld en meer dan één keer, is er geen enkele redelijke manier waarop een kiezer zeker kan zijn van de manier waarop zijn stem is uitgebracht. Ook is er, wanneer kiezerslijsten beschikbaar zijn voor elektronische manipulatoren, geen enkele ingeschreven persoon in staat om te weten of hij of zij wel of niet heeft gestemd, als hij of zij niet persoonlijk een stem heeft uitgebracht. Wat manipulatoren ook willen of nodig hebben, vandaag de dag kunnen ze in hun magische dozen ‘toveren’, zonder bang te hoeven zijn gepakt te worden, tenzij ze meer kiezers stemmen dan er kiezers zijn.
Een eminente politicoloog behaalde zijn Ph.D. door aan te tonen dat exitpolls nauwkeuriger zijn dan elektronische stemmachines. Jouw observatie is waarschijnlijk de beste verklaring die tot nu toe is gegeven voor Bibi's bizarre schraapsel op het laatste moment.
Het last-minute theater werd geïntroduceerd om de “onverwachte” aanpassing tegen de verkiezingsresultaten te bespreken en te “verklaren”.
Uitstekend punt in een prima post. De mensen die de niet-verifieerbare magische stemapparaten besturen, kunnen alle resultaten produceren die ze willen, maar ze hebben die 'verklaring' echt nodig voor de onverwachte resultaten. Anders zouden mensen gaan praten over verifieerbaar stemmen, en dat zou een ramp zijn voor de machthebbers.
Bedankt voor dit artikel!
Dit gevaarlijke instrument van potentie kan de uitkomst van welke verkiezing dan ook bepalen.
Is een duidelijke draad naar het meest fundamentele democratische recht.
dat is het recht van het volk om door middel van stemmen te kiezen voor een regering/vertegenwoordiger/referendum
En het gebruik ervan moet naar mijn mening verboden worden door het internationaal recht.
Voormalig ambassadeur en ambtenaar van de buitenlandse dienst Dan Simpson publiceerde gisteren een krachtig artikel in de Pittsburgh Post-Gazette dat een brede verspreiding verdient.
(Zien: http://www.post-gazette.com/opinion/2015/03/25/Dan-Simpson-Retaliate-against-Israel-for-sucker-punching-us/stories/201503240047 )
De kvetching in het district Squirrel Hill moet op de rand van een beroerte staan!
Laten we hopen dat iedereen druk bezig is met het kijken naar 'Assepoester' in het Manor Theatre aan Murray Ave.
De laatste tijd hebben de beslissers van de Europese Unie, net als voorheen, een vreselijk beleid jegens Griekenland gevoerd. Ook jegens Rusland met de huidige ongerechtvaardigde sancties, waarbij op cynische wijze hun eigen economische belangen worden genegeerd, om in de gunst te komen bij de Amerikaanse regering die de staatsgreep in Oekraïne als provocatie heeft georganiseerd en Rusland in een oorlog wil meeslepen.
Dus hoewel individuele Europese regeringen Zweden misschien zullen volgen in hun openheid voor Palestijnse aspiraties, zou het mij zeer verbazen als de EU-autoriteiten enige interesse tonen.
Veel zeer intelligente waarnemers wijzen er al meer dan twintig jaar op dat Israëls oppervlakkige toewijding aan het vredesproces een schijnvertoning was. De tijd heeft bewezen dat ze keer op keer gelijk hadden. Kijk maar naar de aantallen illegalen die zich in de bezette gebieden vestigen. Is het niet tijd dat ieder fatsoenlijk mens ophoudt met het koesteren van de fantasie van goede trouw van de kant van de Israëli's?
Ten tweede ondersteunt het overwicht van het bewijsmateriaal de conclusie dat de huidige strijd in het Midden-Oosten een doelbewuste verdeel- en controlestrategie van westerse belangen is. Ik vraag me af hoe lang dit moet duren voordat mensen die te goeder trouw zijn, erkennen dat de tijd de juistheid van dat standpunt heeft bewezen. Onze oude bondgenoot (vazalstaat) Saoedi-Arabië is de grootste voorstander van terrorisme ter wereld. Saoedi-Arabië is een dictatuur die elke oppositie streng bestraft. Het is ondenkbaar dat rijke Saoedi's terrorisme zouden financieren zonder de stilzwijgende goedkeuring van de regering. Ze onthoofden mensen die de autoriteit van het regime in twijfel trekken en zetten bloggers gevangen. Denkt u echt dat Saoedische miljardairs hun leven en fortuin gaan riskeren door terroristen te financieren zonder de goedkeuring van de regering? Alleen de hopeloos goedgelovigen zouden dat geloven.
Ik zou niet veel hoop stellen op de VN-Veiligheidsraad:
http://thehill.com/blogs/floor-action/senate/236999-senators-pass-israel-budget-amendment
Een oplossing gebaseerd op de grenzen van 1967 is helemaal niets, nauwelijks ‘het beste dat de VS kunnen doen’. Die grenzen creëerden losgekoppelde bantoestans of concentratiekampen voor de Palestijnen, en niet een staat.
De beste oplossing voor beide partijen is een herverdeling van alle hulpbronnen van Israël-Palestina in twee levensvatbare staten met een grote VN-DMZ. Beiden moeten een kustlijn, havens, landbouwgrond, steden, nutsinfrastructuur, enz. hebben. Ruil DMZ-aandelen of eigendommen in voor eigendommen van degenen die moeten verhuizen, en herverdeel de DMZ na twee of drie generaties.
De zionisten die eisten dat er een Joodse staat zou komen, waren fascisten, die hun groep op onrechtvaardige wijze propageerden ten koste van anderen, en hadden genegeerd moeten worden: deze had geïsoleerd en verdedigbaar moeten zijn om de vrede te verzekeren en de vorming van een extreemrechtse vleugel te ontmoedigen als reactie op wrijving. Nu is het zionisme uit de hand gelopen en is het de grootste bedreiging voor de VS en de vrede geworden. Als ze gelijkheid en herverdeling niet kunnen accepteren, en dat zullen ze uiteraard ook niet doen, dan zijn de VS verplicht hen te dwingen of, indien nodig, te verslaan.
Als Obama enige intentie had om gerechtigheid te doen, zou hij nu de oplossing eisen, VN-processen starten, grootschalige sancties implementeren en beginnen met het verzamelen van NAVO-troepen rond Israël-Palestina. Dat zal hij niet doen, en Hillary en de andere medewerkers van AIPAC ook niet. De zionistische oligarchie heeft haar eigen graf gegraven, en niemand met verstand zal hun begrafenis betreuren.
We staan nu voor een korte periode met president Obama. Een unieke kans sinds de tijd van JFK. De hoop op een nieuwe reeks relaties met de staat Israël. Alleen dan zouden de VS zich kunnen losmaken uit de greep van de zionisten en terug kunnen vallen in de handen van het Amerikaanse volk, en zou Israël in vrede kunnen leven nadat het afstand had gedaan van het idee van een ‘uitverkoren volk’.
Om beter te begrijpen moet men enige bekendheid hebben met hun geloof en met de definitie van bepaalde betekenissen.
Zoals deze twee tegenpolen, bijvoorbeeld:
Christen zijn betekent gelijkheid respecteren. Zionist zijn betekent alleen kracht respecteren.
Hoewel het verschil tussen de eerste twee duidelijk is, is het verschil tussen een Jood en een Zionist subtieler.
De demonstratie van een substantiële verandering binnen de zionistische staat zou zeker zichtbaar kunnen worden met een gebaar naar gelijkheid, geïnitieerd door hetzelfde Israël: de conceptie van de staat voor Palestina.
Wat betreft dat subtiele verschil?
De Jood zou het aanvaarden. De zionist zou dat niet doen.
http://www.wavevolution.org/en/humanwaves.html
Het is vrijwel onmogelijk om het geloof dat je een door God uitverkorene bent, te scheiden van het rabbijnse jodendom (vooral gebaseerd op de mondelinge Thora en de Talmoed). Door de hele westerse geschiedenis heen zijn verschillende denkers steeds meer gaan begrijpen dat religie en staat gescheiden zouden moeten zijn, om zeer goede redenen, niet in de laatste plaats omdat het een arrogante en gevaarlijke opvatting is die geen enkele basis heeft in de christelijke doctrine, noch in de logica van een seculier en/of menselijk/existentieel gezichtspunt.
Hoewel ik denk dat het waarschijnlijk is dat Amerikanen hun idee van “uitzonderlijk” en “onmisbaar” zullen verwerpen, betwijfel ik dat het rabbijnse judaïsme en zijn uitlopers ooit zijn bevordering van uitverkorenheid kunnen scheiden van zijn cultuur- of religieuze leringen, omdat het een integraal onderdeel is van het rabbijnse jodendom. van hun Talmoed-doctrine en de mondelinge traditie, waar de meeste religieuze joden zich aan houden, en deze visie heeft zich zelfs gevestigd in de overtuigingen van veel seculiere joden – het is dus niet noodzakelijkerwijs alleen verbonden aan religie, maar is ook verenigbaar voor joden als een culturele groep, zowel seculier als religieus.
Mijn uitgangspunt is dat elk idee dat stelt dat een groep volkeren meer waard is dan welke andere medemens dan ook, zij het op religieuze of andere gronden, inherent zeer gevaarlijk is en door alle mensen krachtig moet worden afgewezen.
Nadat hij door Netanyahu is misleid, voorgelogen en vernederd, heeft president Obama, die kostbare tijd, middelen en politiek kapitaal in het vredesproces heeft gestoken, geen andere keus dan te streven naar een resolutie van de VN-Veiligheidsraad die oproept tot een tweestatenoplossing op basis van de grenzen van 1967.
Ik hoop echt dat dit gebeurt, maar ik heb ongeveer evenveel vertrouwen in president BHO als in het Israëlische Netanyahu.
Ik zal echte actie moeten zien; niet alleen maar een stel hifalutin-woorden. Tot nu toe weet ik dat er één activiteit is geweest (sinds de Israëlische verkiezingen) waarbij de VS iets hadden kunnen beginnen. Toen ik op zoek ging naar een link, was ik verrast om te zien dat het verhaal van de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties woedend in tegengestelde richtingen wordt rondgedraaid.
Israël opgelucht nu de VS de anti-Israëlische VN-agenda blijven boycotten
Dat is een Amerikaanse rechtse site die het goede nieuws verspreidt dat de VS nog steeds schouder aan schouder staan met het klote apartheidslandje.
De Verenigde Staten zullen maandag niet het woord nemen op het belangrijkste VN-mensenrechtenforum tijdens het jaarlijkse debat over schendingen gepleegd in de Palestijnse gebieden, vertelde een Amerikaanse woordvoerder aan Reuters.
De stap is ongekend. De UNHRC is een berucht anti-Israëlisch forum waar Washington Israël altijd heeft verdedigd.
Gevraagd om uitleg zei een woordvoerder alleen dat de Amerikaanse ambassadeur in de raad, Keith Harper, in Washington was.
Dat is de Arutz Sheva-site – bijgenaamd “het mondstuk van de kolonisten” – die een beetje bezorgd klinkt.
Dus wat is het? Een eerste stap in de richting van echte veranderingen in het Amerikaanse beleid, of het kleinst mogelijke gebaar om het Witte Huis een beter gevoel te geven?
Ik hoop dat het het eerste is, maar zoals ik al zei, met BHO is praten goedkoop. Ik wacht gewoon af…..