Een gevoelig punt bij het bekritiseren van Israël vanwege zijn vervolging van de Palestijnen is de noodzaak om de acties van die regering te scheiden van het Joodse volk, van wie velen ook bezwaar maken tegen dat repressieve beleid. Eén mislukte zaak bij de UCLA bracht beschuldigingen van antisemitisme met zich mee, zoals Lawrence Davidson beschrijft.
Door Lawrence Davidson
Op 5 maart de New York Times droeg een voorpagina verhaal over een tweedejaars student aan de Universiteit van Californië in Los Angeles (UCLA), genaamd Rachel Beyda, die joods is en benoeming zocht tot lid van de Judicial Board van de universiteit, een studentencommissie die juridische vragen behandelt met betrekking tot de activiteiten van studentenregering.
Zoals het verhaal gaat, werd de aanvraag van mevrouw Beyda oorspronkelijk afgewezen omdat een meerderheid van het bestuur van mening was dat haar banden met organisaties als Hillel, een groep die steunt kritiekloos Israëls cultuur in apartheidsstijl wordt in stand gehouden anti-democratisch eigen regels en procedures zouden een belangenconflict inhouden en resulteren in mogelijke vooringenomenheid van haar kant.
De vlag van Israël
Gezien de spanning op veel campussen, waaronder UCLA, tussen degenen die het Israëlische beleid en gedrag steunen en tegenwerken – spanningen die er soms toe leiden dat studentenorganisaties worden gedisciplineerd – was dit geen onredelijke veronderstelling. Helaas lieten de studentenraadsleden die de banden van mevrouw Beyda in twijfel trokken de indruk ontstaan dat hun zorgen voortkwamen uit haar religie en etniciteit.
Toen “op aandringen van een faculteitsadviseur die erop wees dat lidmaatschap van Joodse organisaties geen belangenverstrengeling was, hebben de studenten [in het bestuur] de kwestie opnieuw bekeken en haar [Beyda] unaniem in het bestuur geplaatst.”
Natuurlijk eindigt het verhaal daar niet. Volgens de New York Times De episode heeft “een gekwelde discussie op gang gebracht over de manier waarop Joden worden behandeld” en diende om “de aandacht te vestigen op wat lijkt op een golf van vijandig sentiment gericht tegen Joden op veel campussen in het land, vaak een bijproduct van vijandigheid jegens het beleid van Israël. ”
De zionisten uit de omgeving van Los Angeles hebben een geweldige dag gehad waarbij het incident buiten alle proporties is opgeblazen. Rabbi Aaron Lerner, “de nieuwe uitvoerend directeur van de Hillel Chapter bij UCLA”, vertelde bijvoorbeeld aan de Times“We houden er niet van om met de vlag van het antisemitisme te zwaaien, maar dit is anders. Dit is onverdraagzaamheid. Dit is het discrimineren van iemand vanwege zijn identiteit.”
Op tenminste één punt heeft Lerner ongelijk. Hillel ‘zwaait met de vlag van het antisemitisme’. Ten slotte, Hillel houdt vol dat “Israël een kernelement is van het Joodse leven en de toegangspoort tot de Joodse identiteit.” De organisatie volgt de zionistische lijn dat degenen die zich sterk tegen Israël verzetten, zich per se tegen de joden en het jodendom verzetten.
Lerners beschuldiging van “onverdraagzaamheid” is moeilijker te beoordelen zonder de opgenomen video van de bestuursvergadering te zien (die van YouTube is verwijderd). In een brief aan de campuskrant boden de studenten die oorspronkelijk tegen mevrouw Beyda hadden gestemd echter hun excuses aan voor de aanpak die ze hadden gevolgd bij hun ondervraging van haar.
Het Times gaat verder met het uiten van de mening van rabbijn John L. Rosove, senior rabbijn van Temple Israel in Hollywood, die het bestuursincident “verraderlijk” noemde; Avinoam Baral, de voorzitter van de studentenraad, die zei dat het bestuur ten onrechte suggereerde dat Beyda mogelijk “verdeelde loyaliteiten” had; en Natalie Charney, studentenvoorzitter van de UCLA-afdeling van Hillel, die klaagde dat dit allemaal het resultaat was van een ‘algeheel klimaat van aanvallen op Israël’ dat heeft geleid tot ‘het aanvallen van Joodse studenten’.
Nou ja, niemand kan de New York Times van het naar voren brengen van een evenwichtige interpretatie van de gebeurtenissen.
Wat is het echte probleem?
Er is zeker iets verontrustends aan dit incident. Het zou heel goed kunnen dat de recente bittere strijd die ertoe leidde dat de studentenregering van de UCLA de boycot-, desinvesterings- en sanctiebeweging tegen Israël steunde, het toneel heeft geschapen voor een weinig gevoelige benadering van mevrouw Beyda's verzoek aan de rechterlijke raad.
Niettemin vertellen het incident en de gevolgen ervan ons dat degenen die zich verzetten tegen het Israëlische gedrag moeten oppassen dat ze niet in de zionistische val lopen door aan te nemen, of zelfs te concluderen, dat Israël identiek is met het Joodse volk en dat individuele Joden niets anders kunnen doen dan het steunen van Israël. de zionistische staat. Dit is gewoon niet waar.
Het lijkt mij dat de fout die de bestuursleden maakten was dat ze zich concentreerden op het lidmaatschap van mevrouw Beyda in “Joodse” organisaties. Dat kunnen we afleiden uit de interventie van de faculteitsadviseur zoals hierboven beschreven. Als degenen die bezwaar maakten tegen haar aanvraag de kwestie goed hadden doordacht, zouden ze zich hebben gerealiseerd dat het echte probleem niet het lidmaatschap van joodse organisaties is, maar eerder het lidmaatschap van organisaties die institutioneel racisme en onderdrukking ondersteunen.
Door je op de laatste punten te concentreren, kun je voorbij de kwestie van het joods-zijn komen. Er zou immers een probleem moeten zijn als een aanvrager tot een dergelijke organisatie behoort, of deze nu joods, christelijk, moslim, hindoeïstisch, boeddhistisch, communistisch of zelfs pseudo-democratisch is.
In de Verenigde Staten naderen we mogelijk een keerpunt in de strijd tegen het zionistisch racisme en de Israëlische onderdrukking. Als zodanig is het uiterst belangrijk dat degenen die bij deze strijd betrokken zijn, hun gevoelens uiten op een manier die duidelijk een scheiding in stand houdt tussen datgene waartegen bezwaar wordt gemaakt en de joden in het algemeen.
De strijd is gericht tegen racisme, discriminatie, onderdrukking, bezetting en illegale kolonisatie, omdat het kwaadaardigheden zijn, ongeacht wie ze begaat. De Israëlische zaak moet prioriteit krijgen omdat Israël en zijn zionistische bondgenoten onze eigen regering en politieke partijen op corrumperende wijze hebben gekocht en gepest.
Op deze manier uitgedrukt zou iedereen die zich kandidaat heeft gesteld voor de UCLA Judicial Board, ongeacht religie of etniciteit, terecht kunnen worden gevraagd naar hun houding ten opzichte van dergelijke kwesties.
Lawrence Davidson is hoogleraar geschiedenis aan de West Chester University in Pennsylvania. Hij is de auteur van Foreign Policy Inc.: privatisering van het nationale belang van Amerika;　Amerika's Palestina: populaire en officiële percepties van Balfour tot de Israëlische staatund Islamitisch fundamentalisme.
Enkele punten;
1) als een tweestatenoplossing zou worden aanvaard, zouden Hamas, ISIS en Hezbollah manieren vinden om raketten af te vuren, niet vanuit Gaza, 2 kilometer van TA, maar vanuit de WB, 30 kilometer van TA, in een directe gezichtslijn. Ik zou daar net zo goed artillerie en SP-kanonnen kunnen plaatsen, zelfs Grads...
2) Hamas zou eerst Fatah moeten bevechten en de PA overnemen. geen probleem, aangezien Abbas zeer onbevolkt is. Een vriendstaat gerund door Hamas? Wie wil er een Pal-kalifaat boven Palestina? Dat hebben ze al talloze keren gezegd.
3) Ervan uitgaande dat dit zou gebeuren en alle Pal-ballingen zouden terugkeren en Israël zouden overnemen, wat zou er dan gebeuren met 6 miljoen Joden? De jihadist haat de ongelovige. ISIS haat zelfs andere moslims, wat zouden ze met joden en christenen in Palestina doen? De sanme zoals in Irak en Syrië of zoals de Egyptenaren de Kopten hebben aangedaan?
4) De Israëlische Arabieren aan wie werd aangeboden vrijwillig over te stappen naar een toekomstige Palstaat of om in Israël te blijven, kozen er met overweldigende meerderheid voor om in Israël te blijven, onder Israëlisch bewind. Zoek het op als je me niet gelooft.
5) Intra-islamitische conflicten zijn dus ontstaan als resultaat van reeds bestaande pre- en post-Ottomaanse sociale breuklijnen (vóór 1918), die op zichzelf niets met Israël te maken hadden. Soennieten en sjiieten haten elkaar sinds de zevende eeuw na Christus. Houd op Israël de schuld te geven van conflicten die niets met Israël te maken hebben, maar historisch gezien intra-moslim zijn.
6) Irak is in wezen vernietigd, zoals de staat die de Britten na de Eerste Wereldoorlog in 1+ hebben opgezet. Syrië is bezig met zelfvernietiging. Egypte bestaat alleen maar vanwege zijn sterke en populaire leger. Het wordt echter bedreigd door de afdamming van Ethiopië en de Nijl, en door overbevolking (meer dan 1918 miljoen) en herwoestijning. Jordanië bevindt zich tussen Israël en ISIS, waardoor Irak en Syrië uiteenvallen. Saoedi-Arabië is verwikkeld met Iran. Of we het nu leuk vinden of niet, dit zijn niet-Israël-gerelateerde conflicten. Ze bestonden allemaal vóór Israël. ze zouden doorgaan of Israël er nu was of niet.
7) Israël is nucleair ja. Dat geldt ook voor Pakistan. Dat zou India ook kunnen zijn. Dat geldt ook voor China en Rusland. Iran heeft het potentieel. Er is een waanzinnig evenwicht. Als de VS Iran aanvallen, zal Iran de Hormuiz sluiten of zich ermee bemoeien. Europa zal zichzelf vernietigen. De Neocons zullen het gaga-land van de Grote Neocon-videogame PNAC betreden, terwijl ze de wereld vernietigen door tegen iedereen te vechten. Israël is niet rechtstreeks betrokken. De VS zullen dit allemaal doen, met of zonder Israël.
8) Denk eens na over al het bovenstaande… Alsjeblieft… De VS en Israël zijn niet MEER met elkaar verbonden. Israël heeft genoeg van het moraliseren van zijn bondgenoten en beweegt zich richting het oosten, naar China, India en Rusland. Het Israëlische militaire establishment heeft, net als de andere ests in de ME, sterke banden met de VS. Maar het Israëlische bedrijfsleven gaat naar het oosten. Alles verandert. Alleen consoiraciegekken en permanente anti's willen anders geloven. De wereld verandert terwijl wij spreken. Blijf alsjeblieft niet hangen in oude perspectieven…
Ik vind het moeilijk te begrijpen welke lessen zoveel Israëli's uit de Holocaust hebben geleerd, vooral door degenen die op brute wijze Palestijnen vervolgden die hun huizen en hun recht om vrij in hun eigen land te leven verloren hadden. En ik heb een bittere hekel aan de hoogmoed van zionisten als Netanyahu, ervan uitgaande dat hij het recht heeft onze president te beledigen en de VS te vertellen wat ze moeten doen. Tijd om de miljarden aan Amerikaanse hulp aan Israël stop te zetten! Een arrogante houding en vraag naar privileges is niet vertederend, maar zou wel een verklaring kunnen zijn voor eeuwen van emniteit en afwijzing door een groot deel van de wereld? Het escalerende antisemitisme is tragisch en moet worden aangepakt met een realistische maar meelevende houding.
Welnu, niemand kan de New York Times ervan beschuldigen een evenwichtige interpretatie van de gebeurtenissen naar voren te brengen.
De NYT en WP zijn twee sites die voor mij niet langer betrouwbaar zijn. De Post is waarschijnlijk het ergste; tegenwoordig ga ik ervan uit dat een verhaal dat ik daar zie niet klopt, tenzij het elders kan worden geverifieerd.
Ik ben ermee opgegroeid in Beverly Hills, en nu zie ik dat het hier in Europa in de wet is vastgelegd. Joden zijn het meesterras geworden. Het is tegen de wet als ik iets zeg dat controversieel kan zijn,
maar ik ben in mijn leven te vaak op een niet vriendelijke manier “goi” genoemd (meestal door Israëli’s).
Wanneer maken we een einde aan deze bijzondere rechten, bijzondere status voor Joden? Er stierven meer Russen en andere echte etnische groepen in de oorlog dan joden, maar voor joden is het een miljardenbusiness. Ze houden van het holocaustgeld!
Zeg maar: blijf de beer aansporen, wees niet verbaasd als hij zich eindelijk met volle kracht tegen je keert.
Waar. Ongeveer 20 miljoen Russen, ruim 12 miljoen Chinezen, zes miljoen Duitsers (voornamelijk gekant tegen het nazisme) en zes miljoen andere Europeanen. Er werden geen andere voordelen aan de andere slachtoffers gegeven, of zelfs maar besproken, behalve het Marshallplan waarvan heel Europa profiteerde. Voordelen komen alleen toe aan slachtoffers en overlevenden zolang dat nodig is, en niet lang daarna aan een etnische groep, en alleen fascisten (degenen die hun groep op oneerlijke wijze promoten boven anderen) zouden lang daarna voor voordelen pleiten.
HET MARSHALL-PLAN TEN VOORDEEL VAN DE VS EN HET RECHTS….
Uw visie op het Marshallplan en de “voordelen” ervan is de gebruikelijke, comfortabele visie
van het Westen en de VS in het bijzonder. Ik zal hier niet proberen in woorden te zeggen wat
Joyce en Gabriel Kolko's baanbrekende werk THE LIMITS OF POWER….gezegd in honderden
Pagina's. Het is niet jouw schuld. Je bent goed “verkocht”!! En als gevolg daarvan ben jij dat ook
tragisch misleiden.
Om specifiek te zijn: het Marshallplan heeft NOOIT “heel Europa ten goede gekomen”.
—-Peter Loeb, Boston, MA, VS
Waarom maakt het Consortium onderscheid tussen antisemitisme met betrekking tot de staat Israël en antiraciale, anticulturele en anti-minderheidspraktijken van het Amerikaanse Congres en het Hooggerechtshof? Het bewijsmateriaal is duidelijk dat economische ongelijkheid de religie van de Amerikaanse regering blijft, ongeacht het feit dat de welvaart van elke natie voortkomt uit de vrije stroom van ideeën en handel.
Wanneer ethiek en moraliteit door een regering worden bepaald, wordt die regering een dictatuur. De veiligheid en beveiliging van een democratie hangt af van de onafhankelijkheid van het individu om te begrijpen dat zijn overtuigingen eindigen wanneer ze aan iemand anders worden opgelegd.
Het artikel brengt het probleem scherp en correct naar voren en studenten hebben de informatie nodig.
Het onderscheid moet zorgvuldig gemaakt worden bij het bekritiseren van een element binnen een groep, om te voorkomen dat vooroordelen worden aangemoedigd of dat mensen zich vervreemden die erkennen dat de rechtse demagogen van elke etnische/religieuze/nationale groep het probleem vormen, en niet de groepen zelf. Het punt moet worden gemaakt dat je geen negatief vooroordeel hoeft te hebben om een positief vooroordeel te verwerpen.
Lidmaatschap van een politieke groepering die standvastig en zelfzuchtig de belangen van een etnische/religieuze/nationale groep heeft behartigd boven alle andere (die ik een fascistische groepering zal noemen) bewijst geen overeenstemming met de groep, maar dat lijkt zeker waarschijnlijk. Hillel heeft op hogescholen niet alleen opgetreden om een partijlijn tegen Israël te uiten, maar ook om deze af te dwingen, waarbij studenten en docenten venijnig werden aangevallen, hoewel sommigen beweren dat dit een verdraaiing van het doel ervan zou zijn of een samenloop van omstandigheden. Het ondervragen van de verzoeker zal waarschijnlijk niet tot plausibele verklaringen leiden.
Er kan reden zijn voor de veronderstelling dat een dergelijk lidmaatschap duidt op een vertekende loyaliteit, hoewel de fanaticus dergelijke lidmaatschappen waarschijnlijk zal ontkennen of vermijden om toch geloofwaardigheid te verwerven. Het fascisme is moeilijk te bestrijden als het zich heeft verankerd door training, in groepen die ooit het slachtoffer waren van het fascisme. Met beperkte onderzoeksmogelijkheden zou het dwaas lijken om een lid van een dergelijke groep discretionaire macht te geven over een groep die rechtvaardigheidsbeslissingen neemt. Het nazisme is nu onwettig in Duitsland, een buitensporige maatregel elders vanwege de noodzaak om de vrijheid van meningsuiting te beschermen, maar het toevertrouwen aan zionistische fascisten met discretionaire macht lijkt ook buitensporig.
Aan David: Welk “uitgangspunt”?
Als iemand van Joodse afkomst (maar niet van Joods geloof, laat staan ‘pro-Israël’i) ben ik verbannen uit een open discussie over Israël en zijn beleid.
—Peter Loeb, Boston, Massachusetts, VS
ben het absoluut niet eens met je uitgangspunt
Ik ben het absoluut niet eens met uw uitgangspunt.