Gelijke gerechtigheid voor Petraeus en Snowden?

Het besluit van het ministerie van Justitie om ex-CIA-directeur Petraeus met een handklap te laten gaan omdat hij zijn minnares zeer gevoelige geheimen had gegeven, roept vragen op over de zware straffen die worden opgelegd aan leken/waarheidsvertellers op een lager niveau – en de dreiging van een lange gevangenisstraf voor NSA-klokkenluider Edward Snowden, schrijft Trevor Timm.

Door Trevor Timm

De geliefde deal die het ministerie van Justitie aan de voormalige CIA-directeur gaf David Petraeus voor het lekken van uiterst geheime informatie vergeleken met de hoge gevangenisstraffen die andere leken op laag niveau onder de regering-Obama hebben gekregen, heeft geleid tot hernieuwde oproepen tot clementie voor NSA-klokkenluider Edward Snowden. En niemand maakt de zaak beter dan de beroemde klokkenluider Daniel Ellsberg.

Ellsberg, de eerste persoon die ooit op grond van de Spionage Act of enig ander statuut is aangeklaagd voor het lekken van de Pentagon Papers naar het Congres en 17 kranten, vertelde mij donderdag: “De feitelijke aanklachten tegen [Edward Snowden] zijn niet ernstiger, aangezien schendingen van de classificatie regelgeving en geheimhoudingsovereenkomsten, dan die welke Petraeus heeft toegegeven, en die eigenlijk behoorlijk spectaculair zijn.”

Het is moeilijk om de schokkende aard van de zaak van de regering tegen Petraeus te overschatten. De informatie die hij gaf aan Paula Broadwell, zijn vriendelijke biograaf met wie hij toen een buitenechtelijke affaire had, behoorde tot de meest gevoelige binnen de Amerikaanse regering.

Volgens de aanklacht gaf Petraeus Broadwell acht zwarte boeken met daarin “geheime informatie over de identiteit van geheime officieren, oorlogsstrategie, inlichtingencapaciteiten en -mechanismen, diplomatieke discussies, citaten en deliberatieve discussies van bijeenkomsten op hoog niveau van de Nationale Veiligheidsraad en [zijn persoonlijke] gesprekken met de president van de Verenigde Staten.”

Een groot deel hiervan was Top Secret, en sommige waren SCI (Sensitive Compartmented Information) hoger dan Top Secret en hij gaf in zijn pleidooi toe dat hij tegen de FBI had gelogen over zijn lekken, wetende dat dit op zichzelf een misdaad was.

Ondanks de ernst van de daden van Petreaus stemde hij in met een enkel misdrijf wegens het onrechtmatig 'bewaren' van geheime informatie, en de aanklagers stemden ermee in een proeftijd van twee jaar en geen gevangenisstraf aan te bevelen.

Vergelijk dat eens met de acties van Chelsea Manning, die 35 jaar zit wegens het lekken van geheime informatie. Zoals Ellsberg opmerkte: “Chelsea Manning had elke dag toegang tot SCI waar ze in Irak werkte. Ze koos ervoor om niets ervan openbaar te maken, niets hogers dan Geheim”.

Of er is John Kiriakou, de voormalige CIA-officier, die de namen van twee geheime agenten aan een onderzoeker heeft doorgegeven, wier namen ook nooit zijn gepubliceerd. Hij kreeg dertig maanden gevangenisstraf en een veroordeling wegens misdrijf in 2013. (As CIA directeur Petreaus prees de veroordeling van Kiriakou slechts enkele dagen voordat hij tegen de FBI loog over zijn eigen lek.) En Ellsberg zelf riskeerde 115 jaar voor zijn lekken: “De Pentagon Papers die ik openbaar maakte waren allemaal topgeheim. Ik was ook goedgekeurd voor dwarslaesie, maar heb er niets van bekendgemaakt, in tegenstelling tot Petraeus.’

Jeffrey Sterling, een voormalige CIA-officier, werd vorige maand ook veroordeeld voor het lekken van geheime informatie naar New York Times-journalist James Risen, “nadat hij deze eerst aan het Congres had onthuld, zoals ik deed”, aldus Ellsberg. Sterling werd veroordeeld wegens misdrijven op grond van de Spionage Act en wordt eind april veroordeeld.

Ellsberg zegt dat Sterling's "schendingen van de veiligheidsvoorschriften op geen enkele manier ernstiger waren dan wat Petraeus nu heeft toegegeven", en dat, hoewel het te laat is om iets aan zijn veroordeling te doen, de rechter bij zijn veroordeling rekening moet houden met de pleidooiovereenkomst van Petraeus. .

“Als het bekendmaken van de identiteit van geheime agenten aan een onbevoegde persoon en het opslaan ervan op verschillende ongeautoriseerde locaties een aanklacht verdient met een maximumstraf van één jaar,” zei Ellsberg, “dan Edward Snowden mag niet meer dan diezelfde telling ondergaan.”

Snowdens Amerikaanse advocaat Ben Wizner maakte donderdag een soortgelijk punt tegen US News en World Report. “Als Petraeus een uitzonderlijke behandeling verdient vanwege zijn diensten aan de natie,” zei hij, “dan zou zeker dezelfde uitzondering moeten worden geboden aan Edward Snowden, wiens acties hebben geleid tot een historisch mondiaal debat dat vrije samenlevingen zal versterken.”

Ellsberg zei tegen mij: 'Hoewel ik op geen enkele manier bevoegd ben om namens hem te onderhandelen, kunnen alleen zijn advocaten dat doen. Ik ben er zeker van dat Snowden morgen terug zou komen als hij dezelfde deal zou krijgen als Petraeus. Wat hij tegen mij zei toen ik hem een ​​paar maanden geleden in Rusland bezocht, is dat hij hoogstens één of twee jaar wilde.”

Snowdens grootste zorg? "Hij wil andere klokkenluiders niet ontmoedigen door meer gevangenisstraffen te accepteren dan dat, vergeleken met de optie van ballingschap", aldus Ellsberg.

Critici beweren al lang dat er een rechtssysteem met twee niveaus bestaat voor leken: ambtenaren op laag niveau worden als spionnen vervolgd op grond van de Spionagewet, terwijl machtigen als Petraeus met overgave kunnen lekken en zich helemaal geen zorgen hoeven te maken over eventuele aanklachten. Door überhaupt betrapt te worden, vormt Petraeus een uitzondering op de praktijk om geen aanklacht in te dienen tegen leken op hoog niveau – alleen maar omdat zijn lekken onbedoeld onder de aandacht van de FBI kwamen en er sprake was van een grote hoeveelheid uitzonderlijk gevoelige informatie.

De CIA-directeuren die Petraeus onmiddellijk voorafgingen en volgden, lekten uiterst geheime geheime informatie naar verslaggevers: Leon Panetta lekte geheime details van de inval van Osama bin Laden naar de ‘Zero Dark Thirty’-filmmakers; en John Brennan vertelde verslaggevers over een dubbelagent die een bomaanslag in Jemen verstoorde. Terwijl een andere functionaris op laag niveau voor dat verhaal de gevangenis in ging, bleef John Brennan niet alleen gespaard van straf, maar werd hij uiteindelijk beloond met een promotie.

Een derde CIA-directeur schept een zelfs nog directer precedent voor de Petraeus-zaak: nadat hij in 1996 aftrad als directeur, bleek John M. Deutch informatie te hebben opgeslagen op zijn ongebruikte persoonlijke thuiscomputer, die hij gebruikte voor internettoegang, die even gevoelig was als die van Petraeus, waaronder identiteiten van geheime agenten. Hij kreeg een pleidooi voor een misdrijf, precies zoals dat van Petraeus, dat hij op het punt stond te ondertekenen toen president Clinton hem preventief gratie verleende.

De regering had de kans om Petreaus als voorbeeld te stellen voor dezelfde aanklacht wegens spionagewet die ze (ten onrechte) heeft geuit tegen elke gewetensvolle klokkenluider die ze hebben aangeklaagd. Hun antwoord? Lekken zou niet langer een misdrijf moeten zijn. Laten we ervoor zorgen dat we ze daaraan houden, en niet alleen voor CIA-directeuren.

Opmerking: Daniel Ellsberg zit samen met Edward Snowden in de raad van bestuur van de Freedom of the Press Foundation, waar de auteur werkt.

Trevor Timm is een Amerikaanse columnist van Guardian en uitvoerend directeur van de Guardian Freedom of the Press Foundation, een non-profitorganisatie die journalistiek ondersteunt en verdedigt die zich toelegt op transparantie en verantwoording. Volg hem op Twitter:@TrevorTimm. [Dit verhaal verscheen oorspronkelijk als opiniestuk in de Guardian.]