De toekomst van de mondiale gerechtigheid, waarbij machtige landen even verantwoordelijk worden gehouden als de zwakken, kan worden bepaald door de manier waarop het Internationaal Strafhof omgaat met beschuldigingen van Israëlische misdaden in de oorlog tegen Gaza van vorig jaar. Zullen voor het invloedrijke Israël dezelfde normen gelden die worden opgelegd aan overtreders uit de Derde Wereld, vraagt Lawrence Davidson zich af.
Door Lawrence Davidson
Het Internationaal Strafhof (ICC) is ontworpen als een voertuig voor de vervolging van de meest gruwelijke misdaden gepleegd door individuen in posities van staatsgezag – de militaire officieren en politici aan de top van een nationale commandostructuur. Tot voor kort waren de vervolgingen door het ICC beperkt tot leiders van kleine en zwakke staten. Dit komt niet omdat de leiders van machtige landen soms niet schuldig zijn, maar eerder omdat geen enkele lidstaat van het ICC tot nu toe een relevante klacht heeft ingediend.
Deze situatie staat op het punt te veranderen. In november 2012 bereikte Palestina de officiële waarnemersstatus binnen de Verenigde Naties en dankzij deze positie kon het land toetreden tot het ICC. De Palestijnse Nationale Autoriteit (PNA) aarzelde om deze volgende stap te zetten zolang er “vredesonderhandelingen” met Israël gaande waren. Maar in het voorjaar van 2014 was de laatste ronde van dergelijke gesprekken even vruchteloos gebleken als hun vele voorgangers.

De Israëlische premier Benjamin Netanyahu benadrukt zijn pleidooi voor het militaire offensief tegen Gaza tijdens een ontmoeting met VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon in 2014. (Foto van de Israëlische regering)
En dus gingen de Palestijnen door en ondertekenden het verdrag dat hen lid zou maken van het Hof – een status die officieel wordt in april 2015. Palestina heeft het Hof al verzocht een voorlopig onderzoek te starten naar de acties van Israël op Palestijns grondgebied (de Bezette gebieden). Territories) tijdens de invasie van Gaza in 2014. Het is op zoek naar aanklachten tegen Israëlische leiders wegens beschuldigingen van oorlogsmisdaden.
Dit heeft de Israëlische regering en haar beschermheer in Washington erg boos gemaakt. Het Amerikaanse Congres heeft gezworen de PNA op te heffen, en de Israëli’s hebben gezworen ‘het ICC te ontbinden’. De reden voor de woede berust op het feit dat het bewijsmateriaal voor het plegen van oorlogsmisdaden door Israël overweldigend is.
Opgemerkt moet worden dat zelfs nu het ICC zijn eigen formele onderzoek naar het Israëlische gedrag begint, de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties een uit drie leden bestaande onafhankelijke onderzoekscommissie heeft benoemd naar mogelijke schendingen van het internationaal recht en de mensenrechten tijdens de invasie van 2014. Het rapport wordt in maart verwacht. Intussen hebben Amnesty International, Human Rights Watch en de Israëlische mensenrechtenorganisatie B'Tselem allemaal hun eigen onafhankelijke rapporten uitgebracht.
Ongeveer, hier zijn de feiten zoals ze nu bekend staan:
– Ongeveer 2,200 Palestijnen, voornamelijk burgers, werden gedood in de periode tussen 8 juli en 26 augustus 2014. Volgens schattingen van de Verenigde Naties waren 1,473 hiervan burgers, waaronder 527 kinderen en 299 vrouwen. Volgens het Palestijnse ministerie van Volksgezondheid raakten 11,100 gewonden, waaronder 3,374 kinderen, 2,088 vrouwen en 410 ouderen. Dit hoge aantal slachtoffers wordt toegeschreven aan Israëls “roekeloos en onevenredig gebruik van dodelijk geweld in dichtbevolkte stedelijke gebieden."
–Ter vergelijking: 71 Israëli's werden gedood, van wie vier burgers; 469 Israëlische soldaten raakten gewond, evenals 261 burgers.
–De VN schat dat de Israëlische actie 18,000 woningen heeft vernietigd, waardoor ongeveer 108,000 inwoners van Gaza definitief zijn ontheemd. Daarbij richtte Israël zich specifiek op de burgerwoningen van Palestijnse politieke en militaire leiders.
–De Israëli's richtten zich ook op het elektriciteitsnet van Gaza, waardoor de enige energiecentrale in de hele gemeenschap van de Gazastrook voor onbepaalde tijd werd uitgeschakeld.
–Door de verwoesting van de energiecentrale werden de waterzuiveringsinstallaties gesloten. Zo werden 450,000 mensen afgesloten van het gemeentelijke watersysteem. Israëlische tankbranden richtten zich ook op reservoirs en individuele putten.
Er is overigens geen oorlog nodig voordat de Israëli's de Palestijnse gemeenschappen water kunnen ontzeggen. Op 11 februari het werd gemeld dat Israëlische soldaten een duizend meter lange pijpleiding hebben vernietigd die water levert aan Palestijnse gemeenschappen in de noordelijke Jordaanvallei.
–Israëlische tankbrand verwoestte de grootste rioolwaterzuiveringsinstallatie van Gaza.
–De VN meldt dat 22 scholen zijn verwoest en 118 beschadigd, waaronder VN-scholen die ontheemde burgers opvangen. Hieraan moet het feit worden toegevoegd dat naar schatting 373,000 kinderen zo getraumatiseerd zijn dat ze professionele “psychosociale steun” nodig hebben.
–Israël richtte zich op ziekenhuizen en medische klinieken: 24 medische voorzieningen raakten hierdoor beschadigd.
Ingebed vijandelijk argument
De Israëli's beweren dat Hamas-strijders zich in de burgerbevolking hebben ingebed en dat dit de reden is voor het hoge aantal burgerslachtoffers. Dit excuus houdt geen rekening met de wijdverbreide en duidelijk doelbewuste vernietiging van de civiele infrastructuur.
Zelfs als er enige waarheid schuilt in de vermenging van strijders en de algemene bevolking, kun je je afvragen waarom de verzetsstrijders dit zouden doen? Is het een vrijwillige en daarom gevoelloze en onverschillige daad? Of hebben ze echt geen keus? Dit laatste is eigenlijk waarschijnlijker omdat de Israëliërs van Gaza een van de drukste plekken ter wereld hebben gemaakt.
Herhaalde verdrijvingen van Palestijnen uit Israël naar de Gazastrook en de Israëlisch-Egyptische blokkade, die mensen ervan weerhoudt te vertrekken, hebben ertoe geleid dat 1.8 miljoen Palestijnen opeengepakt zijn in een gebied van 139 vierkante kilometer. De plaats wordt vaak een openluchtgevangenis of getto genoemd. Er kan worden betoogd dat het het Israëlische beleid is dat de verzetsstrijders van Gaza naar civiele gebieden heeft gedwongen.
Nog vernietigender is het feit dat er een historisch patroon zit in de Israëlische aanvallen op burgers en op de civiele infrastructuur. Met andere woorden, er is een bewuste, doelgerichte strategie die is ontworpen om veel burgerslachtoffers te maken door middel van collectieve bestraffing. Deze strategie is zo oud als de staat Israël zelf en is gebaseerd op een harde, zelfs extremistische interpretatie van het concept van een Ijzeren muur - voor het eerst voorgesteld door de neofascistische zionistische leider Vladimir Jabotinsky.
Het doel van een IJzeren Muur-strategie was, en is nog steeds, om de kosten van het verzet zo hoog te maken dat de Palestijnen het eenvoudigweg zullen opgeven. Deze tactiek heeft daadwerkelijk gewerkt als het gaat om sommige Arabische regeringen, zoals die in Jordanië en het Egypte van na Nasser. Het kan ook de positie van Mahmoud Abbas en de PNA hebben beïnvloed. Het heeft echter nooit iets gedaan voor de Palestijnse bevolking in het algemeen of voor verzetsgroepen als Hamas.
Of de Iron Wall-strategie werkt of niet, is niet de kwestie voor de VN of het ICC. Collectieve bestraffing en de doelbewuste vernietiging van civiele infrastructuur zijn handelingen die in strijd zijn met het internationaal recht. Het zijn oorlogsmisdaden.
Argument van zelfverdediging
De Israëli's hebben altijd gezegd dat hun oorlogen defensief zijn en dat zij uiteraard het recht hebben hun land en volk te verdedigen. Het is binnen die context dat zij het Palestijnse besluit interpreteren om naar het ICC te gaan. Zoals de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Avigdor Lieberman beweert, is de stap “slechts gericht op het proberen invloed uit te oefenen op het vermogen van Israël om zichzelf te verdedigen.”
Afgezien van de vraag naar de legitimiteit van Israël binnen de grenzen van vóór 1967, is de consensus van de overgrote meerderheid van de wereldregeringen dat de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook bezette gebieden zijn en dat Israël bepaalde verplichtingen onder het internationaal recht jegens de bevolking van die landen. Het plaatsen van nederzettingen van Israëlische burgers in deze gebieden en het doelbewust verarmen van hun inheemse bevolking zijn volgens het internationaal recht illegale handelingen.
Bovendien kunnen de gewelddadige en straffende reacties van Israël op wat feitelijk Palestijns verzet is tegen een illegaal bestuurde bezetting, vanuit pure logica, niet met recht ‘zelfverdediging’ worden genoemd. Met andere woorden: als je inbreekt in het huis van je buurman en hij verzet zich tegen je, waarna je hem neerschiet, kun je niet beweren dat je het uit zelfverdediging hebt gedaan.
De meeste zionisten zullen protesteren tegen het feit dat de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook geen bezette gebieden zijn, maar bijbels gezien deel uitmaken van het eigenlijke Israël of misschien wel ‘betwiste gebieden’. Maar buiten de ideologische kring van de zionisten zelf gelooft niemand anders dat dit geloofwaardige argumenten zijn en het is zeer onwaarschijnlijk dat ze door het ICC serieus genomen zullen worden.
ICC-acties: potentieel en problemen
De mogelijkheid om eindelijk de façade van zionistische rechtvaardigingen en Amerikaanse verduisteringen te doorbreken, en de Israëlische beleidsmakers daadwerkelijk te brandmerken als de agressors die ze zijn, is zeer bemoedigend. En gezien het bewijsmateriaal moeten de daadwerkelijke aanklachten worden ingediend. Deze uitkomst zou een grote impuls geven aan de boycotbeweging tegen Israël en, zo zou je hopen, de zionistische invloed in het Amerikaanse Congres en andere westerse regeringen ondermijnen.
Het blijft echter twijfelachtig of een Israëliër met succes voor de rechter zal worden gebracht. Het dilemma dat dergelijke aanklachten zullen opleveren voor westerse regeringen die lid zijn van het Hof zal acuut zijn. Want wat gebeurt er als een aangeklaagde Israëli naar Frankrijk, Groot-Brittannië of Duitsland reist?
Het zou immers heel goed kunnen dat premier Benjamin Netanyahu wordt aangeklaagd. Zullen deze regeringen hun verdragsverplichtingen nakomen en de uitstaande arrestatiebevelen van het ICC naleven? Of zal de heersende zionistische invloed in deze landen ertoe leiden dat zij het Hof trotseren en daarmee de rechtsstaat ondermijnen? Het is geenszins gegarandeerd dat een van hen voor de wet zal kiezen.
Het verzoek van Palestina aan het ICC om het Israëlische gedrag tijdens de invasie van Gaza in de zomer van 2014 over te nemen, is een fundamentele roep om gerechtigheid. Het is ook een fundamentele uitdaging voor het Hof en al zijn lidstaten om te zien dat het internationaal recht van toepassing is op de sterken en invloedrijken. Zoals het oordeel over Israël geldt, zo geldt het ook voor het internationaal recht in onze tijd.
Lawrence Davidson is hoogleraar geschiedenis aan de West Chester University in Pennsylvania. Hij is de auteur van Foreign Policy Inc.: privatisering van het nationale belang van Amerika; Amerika's Palestina: populaire en officiële percepties van Balfour tot de Israëlische staatund Islamitisch fundamentalisme.
Het is winter in Gaza, net als op de rest van het noordelijk halfrond. Er zijn honderdduizenden mensen die proberen te overleven met weinig voedsel, water of elektriciteit. Wonen in verwoeste gebouwen. In de winter. Kunt u zich voorstellen dat u zo 'leeft'?
“Gezinnen leven de afgelopen zes maanden in huizen zonder dak, muren of ramen. Velen hebben slechts zes uur elektriciteit per dag en zitten zonder stromend water. Elke dag dat mensen niet kunnen bouwen, brengt meer levens in gevaar. Het is volkomen betreurenswaardig dat de internationale gemeenschap de bevolking van Gaza opnieuw in de steek laat op het moment dat zij dit het meest nodig hebben”, aldus Essoyan.
http://www.commondreams.org/news/2015/02/27/gaza-rebuild-effort-could-take-100-years-oxfam
Israël zal doorgaan met het vernietigen van de infrastructuur van Gaza en het vermoorden van zijn inwoners totdat het die miljarden dollars aan offshore aardgas kan stelen. Om dat te laten gebeuren moet Gaza worden ontdaan van de onmenselijke wezens die daar leven.
Ze werken nog steeds aan dat project.
AGRESSIE KAN GEEN PROBLEEM ZIJN BIJ HET ICC
Een nauwkeurig onderzoek van de indiening van de Palestijnse Subcommissie van de NATIONALE ADVOCATEN
GUILD (10 februari 2015 geschreven door James Marc Leas en ingediend bij het ICC, 28 pagina's)
merkt duidelijk op dat, hoewel er duidelijk sprake is van agressie, er vrijwel geen mogelijkheid is om deze kwestie tot 2017 bij het ICC ter sprake te brengen, als gevolg van eerdere ICC-besluiten. Andere kwesties zijn op hun plaats
en zijn goed gedetailleerd in dit rapport.
(Het rapport werd beschikbaar gesteld door de Elektronische Intifada en is ongetwijfeld ook beschikbaar
bij de VN zelf. Het heet: ‘Eerst aanvallen, duizenden doden, zelfverdediging claimen en dan campagne voeren
om het ICC in diskrediet te brengen”)
—- Peter Loeb, Boston, MA, VS
Dit kangoeroe-hof is een schande. Het kiest politieke kanten. Oorlog is oorlog. Er gaan mensen dood. De Palestijnen en de Israëliërs kunnen niet met elkaar overweg, ze zullen doorgaan totdat de een of de ander is weggevaagd. Natuurlijk willen politici een tweestatenoplossing, omdat geen enkel land, ook al heeft het een overschot aan oppervlakte, de Palestijnen wil. Veel moslimlanden hebben voldoende land. En als de wereld het echt zou willen, zou er financiële steun kunnen worden verleend om de overslag te betalen. IMO wil de wereld dat dit conflict er is.
Met moderne software kan één persoon een tiental of meer identiteiten 'beheren', dus het is onmogelijk te zeggen of Consortium News één of meerdere hasbara-propagandisten heeft aangetrokken.
Henry Ford was behoorlijk treffend toen hij en zijn redacteuren een artikel schreven met de titel: “Zal het Joodse zionisme tot Armageddon leiden?” begin jaren twintig, waarin werd geconcludeerd:
‘De wachters op de torens van de wereld zijn gealarmeerd door wat lijkt te broeien in de geografische kookpot van Juda.’
Hier staan we bijna 100 jaar later op de rand van een nucleaire WO III.
Werkelijke titel:
Zal het joodse zionisme Armageddon brengen?
Dit essay vormde het bewijs van het oude gezegde dat zelfs een blinde eekhoorn zo nu en dan een noot vindt. Ondanks dat ze boordevol ‘haat-de-joden’ zaten, slaagden de auteurs er toch in enkele feiten te vermelden.
De raciale situatie in Palestina is momenteel zeer delicaat. Amerikanen begrijpen het niet. De zionistische propaganda is altijd aanvaard in de veronderstelling dat Palestina het land van de Joden is en dat zij alleen hulp nodig hebben om terug te keren. Het is een historisch en politiek feit dat Palestina al meer dan 2,000 jaar niet het land van de Joden is. Er zijn in Palestina 500,000 moslims, 105,000 christenen en 65,000 joden. De industrie van het land is de landbouw. Hierbij zijn 69 procent van de moslims, 46 procent van de christenen en 19 procent van de joden betrokken. Noch numeriek, noch industrieel hebben zij het land in handen gehad. Toch wordt het, als resultaat van een oorlogsovereenkomst, aan hen overgedragen, ongeacht de oorspronkelijke bewoners, alsof België aan Mexico was overgedragen.
.
.
Generaal Allenby beloofde de inheemse rassen van Palestina dat hun rechten gerespecteerd zouden worden. Dat gold ook voor de Balfour-verklaring. Dat gold ook voor de Conferentie van San Remo. Dat deed president Wilson ook in de twaalfde van zijn veertien punten.
Maar Juda zegt: ‘Laat ze weggaan!’ “De laatste clausules zijn toegevoegd om een bepaald deel van de schuchtere antizionistische opinie tevreden te stellen.”
“Laat ze eruit komen!” zegt Israël Zangwill. 'We moeten ze voorzichtig overhalen om te 'trekken'. Ze hebben tenslotte heel Arabië met zijn miljoen vierkante kilometer, en Israël heeft geen vierkante meter. Er is voor de Arabieren geen bijzondere reden om zich aan die paar kilometer vast te houden. Hun tenten opvouwen en in stilte wegsluipen is hun spreekwoordelijke gewoonte; laat ze er nu een voorbeeld van zijn.” Afgezien van de valsheid van het gebruik van de term ‘Arabisch’, is er nog het verrukkelijke Joods karakter ervan – laat ze het maar aan ons overgeven, wij willen het! Amerikanen zijn nog geen 150 jaar in hun land en er is China en Arabië of Siberië waar we naartoe kunnen gaan als we dat zouden willen, maar we geven de voorkeur aan ons eigen land, en dat geldt ook voor de inheemse rassen van Palestina, die daar hebben gewoond gedurende 2,000 jaar.
Dat is allemaal waar. Maar die 337 woorden van ‘realiteit’ waren ingebed in 4,634 woorden van ‘haat de joden’.
Er was een goede reden dat in 'Mein Kampf' van Adolf Hitler slechts één Amerikaan bij naam werd genoemd: Henry Ford. Op een gegeven moment (het boek?) schreef Hitler dit:
‘Je kunt tegen de heer Ford zeggen dat ik een groot bewonderaar van hem ben,†zei Hitler. ‘Ik zal mijn best doen om zijn theorieën in Duitsland in praktijk te brengen. ... Ik beschouw Henry Ford als mijn inspiratiebron.â€
Het probleem van niet-Israëlische Joden over de hele wereld is dat zij door associatie worden geteerd. De onuitsprekelijk vervelende ‘beesten die op twee benen lopen’ die pleiten voor ‘het stelen van het land’ en ‘het vermoorden van de inwoners’ zijn degenen die de problemen veroorzaken. Dat ras wordt terecht als ‘zionistisch’ bestempeld. Helaas is Israël een magneet voor dat soort mensen geweest, net zoals ISIS de krankzinnige randelementen van de islam heeft aangetrokken.
Geen links – er staat eigenlijk niets in dat lange essay (behalve de 337 woorden die ik heb geknipt en geplakt) die het lezen waard zijn.
Over het door Israël geclaimde recht op zelfverdediging binnen de bezette gebieden heeft professor internationaal recht Noura Erakat een uitstekend weerwoord: http://www.jadaliyya.com/pages/index/8799/no-israel-does-not-have-the-right-to-self-defense-
Vanaf de “ontvoering/moord op drie tieners” in Israël/OPT vorig jaar heeft Israël wisselende excuses gemaakt om Gaza en Hamas de schuld te geven, terwijl het de Palestijnen in de Wereldbank en vervolgens Gaza aanviel, terwijl het een maand duurde voordat Hamas eindelijk reageerde. Zes maanden na het bloedbad in Gaza werden de daders van de “ontvoering/moord op drie tieners” gevonden en vermoord, maar de hele Israëlische oefening was door de feiten volkomen ongerechtvaardigd geweest, en de “tunnelterroristen” die gewapende IDF-soldaten doodden waren aangehaald als een soort ontoelaatbare reactie op gewelddadige, niet-uitgelokte aanvallen op een gevangengenomen burgerbevolking.
Het “historische patroon van Israëlische aanvallen op burgers” gaat terug tot de oprichting van Israël. In 1947 waarschuwden de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken George C. Marshall en minister van Defensie James Forrestal dat een gevolg van de steun van de VS aan de zionistische invasie van Palestina een langdurig conflict in het Midden-Oosten zou zijn, en dat de moslimwereld zich tegen de VS zou keren, PRECIES wat wij vandaag zien. Gerelateerde historische feiten geven aan dat dit conflict werd gefinancierd door oorlogswinstgevende bankiers die volledig wisten dat dit een (winstgevende) religieuze oorlog zou uitlokken en in stand zou houden.
http://warprofiteerstory.blogspot.com
“De mogelijkheid om eindelijk de façade van zionistische rechtvaardigingen en Amerikaanse verduisteringen te doorbreken, en de Israëlische beleidsmakers daadwerkelijk te brandmerken als de agressors die ze zijn, is zeer bemoedigend.” Amen!
In 1947 waarschuwden de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken George C. Marshall en minister van Defensie James Forrestal dat een gevolg van de steun van de VS aan de zionistische invasie van Palestina een langdurig conflict in het Midden-Oosten zou zijn, en dat de moslimwereld zich tegen de VS zou keren, PRECIES wat wij vandaag zien.
Helaas is dit opnieuw een voorbeeld van Harry Truman die ervoor kiest een hackpoliticus te zijn in plaats van op de lange termijn te kijken. Ik wil de man graag mogen, maar net als de rest is hij een allegaartje, en dit was een van zijn grootste fouten.
JWalters, goed dat je Marshall noemt. Ik geloof echt dat het herinneren aan ons verleden de plaats is waar dit gesprek naartoe moet gaan. Truman heeft ons geen plezier gedaan door Israël te erkennen zoals hij dat deed. Trumans beslissing werd beïnvloed door donaties van de zionistische campagne.
Forrestal maakte deel uit van het antisemitisme van het ministerie van Buitenlandse Zaken dat in die jaren wijdverspreid was.
Forrestal was geen ‘onderdeel van het ministerie van Buitenlandse Zaken’. Dit gif zorgde ervoor dat ik naar zijn WIKI ging, waar ik dit vond:
Tijdens besloten kabinetsvergaderingen met president Truman in 1946 en 1947 had Forrestal gepleit tegen de opdeling van Palestina, omdat dit de Arabische landen woedend zou maken die olie leverden die nodig was voor de Amerikaanse economie en de nationale defensie. In plaats daarvan was Forrestal voorstander van een federaliseringsplan voor Palestina. Buiten het Witte Huis kwam er onmiddellijk een reactie op Trumans aanhoudende stilte over de kwestie. President Truman ontving bedreigingen om de campagnebijdragen van rijke donoren stop te zetten, evenals haatmails, waaronder een brief waarin hij werd beschuldigd van “het verkiezen van fascistische en Arabische elementen boven het democratieminnende Joodse volk van Palestina.”[11] Geschokt door de intensiteit en de intensiteit ervan. Vanwege de impliciete dreigementen over de verdelingskwestie deed Forrestal in twee afzonderlijke kabinetsvergaderingen een beroep op Truman om zijn besluit over de verdeling, ongeacht de uitkomst, niet te baseren op politieke druk.[12] In zijn enige bekende openbare commentaar op de kwestie verklaarde Forrestal tegen J. Howard McGrath, senator van Rhode Island:
“…geen enkele groep in dit land mag ons beleid zodanig beïnvloeden dat het onze nationale veiligheid in gevaar zou kunnen brengen.”[13]
Was de man een jodenhater? Ik heb geen idee, maar dat hij voorstander was van een federaal plan zou de haat tegen hem door de zionisten verklaren.
En mogelijk zijn dood. Toen ik las over zijn geraas tegen het einde, was mijn eerste gedachte LSD. Wie waren zijn doktoren? Wie had toegang tot zijn medicijnen?
Israël was al bezig met het vermoorden van Britse soldaten in Palestina, dus waarom zou je de campagne niet uitbreiden naar de VS?
Israël wilde geen deel van de actie in Palestina – het wilde de hele uitrusting en kaboodle. Gaza heeft ontzettend veel aardgas voor de kust. Totdat de mensen in Gaza kunnen worden verdreven door het leven voor hen tot een hel op aarde te maken, met periodieke moordpartijen en vernietiging van infrastructuur, zal Israël dat aardgas niet gemakkelijk kunnen stelen.
Ik heb onlangs een UTube-video bekeken uit 1943, geloof ik, waarin het Congres een verzoek afwees om een boot vol Joodse kinderen de VS binnen te laten – en natuurlijk wisten we wat er aan de hand was.
Waarom was er destijds zoveel antisemitisme? Kwam het allemaal uit de lucht vallen? Natuurlijk lynchten ze toen zwarten in het zuiden, dus wie weet.
Terwijl ik in dit alles een neutraal standpunt probeer in te nemen, vind ik het gemakkelijker om dit eeuwenoude antisemtisme te begrijpen na het zien van de moord- en oorlogsmisdaden die Israël vorig jaar tegen de Palestijnen heeft gepleegd. Als dit altijd hun modus operandi, wraak en slechtheid is geweest, dan verklaart dat het gedeeltelijk.
Het essay is werkelijk deprimerend, maar aan de andere kant is het het eerste dat ik in lange tijd over het lijden van de Palestijnen heb gezien. De westerse bedrijfsmedia hebben het hele verhaal genegeerd sinds het einde van de moordpartij.
In een opwelling googlede ik gewoon “Egypte”, “Gaza” “Hulp” en vond wat ik verwachtte: Israëls nieuwe schoothondje Sisi helpt enthousiast mee aan de langzame wurging van de Palestijnen. Als de marionettenfarao van Israël een greintje fatsoen had, zou hij elektriciteitskabels aanleggen en waterleidingen naar Gaza aanleggen.
Maar ik veronderstel dat als hij zoiets zou doen, Israël een nieuwe kusser in Caïro zou installeren.