De ‘Twilight Zone’ van het ministerie van Buitenlandse Zaken

De kloof tussen de realiteit en wat de Amerikaanse regering zegt dat de realiteit is, is uitgegroeid tot een kloof waarbij de reguliere Amerikaanse nieuwsmedia meestal knikken bij welke absurditeit dan ook wordt gepresenteerd, maar Matthew Lee van de AP is een van de weinige verslaggevers die de ‘Twilight Zone’ van het ministerie van Buitenlandse Zaken ter discussie stelt. ”, zoals William Blum opmerkt.

Door Willem Blum

“Je reist door een andere dimensie, een dimensie niet alleen van zicht en geluid, maar ook van de geest. Een reis naar een wonderbaarlijk land waarvan de grenzen die van de verbeelding zijn. Je volgende stop is de Twilight Zone. (Amerikaanse televisieserie, 1959-1965)

Dagelijkse persconferentie van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, 13 februari 2015. Afdelingswoordvoerder Jen Psaki, ondervraagd door Matthew Lee van The Associated Press.

Lee: President Maduro [van Venezuela] ging gisteravond in de ether en zei dat ze meerdere mensen hadden gearresteerd die naar verluidt achter een staatsgreep zaten die werd gesteund door de Verenigde Staten. Wat is uw reactie?

Psaki: Deze laatste beschuldigingen zijn, net als alle voorgaande beschuldigingen, belachelijk. Als een kwestie van al lang bestaand beleid ondersteunen de Verenigde Staten politieke overgangen niet met niet-grondwettelijke middelen. Politieke transities moeten democratisch, constitutioneel, vreedzaam en legaal zijn. We hebben vaak gezien dat de Venezolaanse regering probeert af te leiden van haar eigen acties door de Verenigde Staten of andere leden van de internationale gemeenschap de schuld te geven van gebeurtenissen in Venezuela. Deze inspanningen weerspiegelen een gebrek aan ernst van de kant van de Venezolaanse regering om de ernstige situatie aan te pakken.

Lee: Sorry. De VS hebben whoa, whoa, whoa. De VS hebben al lang de gewoonte om geen reclame te maken. Wat zei je? Hoe lang bestaat dat? Ik zou met name in Zuid- en Latijns-Amerika denken dat dit geen al lang bestaande praktijk is.

Psaki: Nou, mijn punt hier, Matt, zonder in de geschiedenis te duiken

Lee: In dit geval niet.

Psaki:  is dat wij het niet steunen en er geen betrokkenheid bij hebben, en dit zijn belachelijke beschuldigingen.

Lee: In dit specifieke geval.

Psaki: Correct.

Lee: Maar als je nog niet zo lang geleden teruggaat, tijdens je leven, zelfs (gelach)

Psaki: De laatste 21 jaar. (Gelach.)

Lee: Goed gedaan. Touché. Maar ik bedoel: betekent ‘langdurig bestaan’ in dit geval 10 jaar? Ik bedoel, wat is

Psaki: Matt, het was mijn bedoeling om met de specifieke rapporten te spreken.

Lee: Dat begrijp ik, maar u zei dat het een al lang bestaande praktijk in de VS is, en ik ben er niet zo zeker van dat het afhangt van wat uw definitie van “langdurig” is.

Psaki: Het komt goed.

Lee: Onlangs was in Kiev de regeringswisseling van begin vorig jaar, wat we ook zeiden over Oekraïne, wat dan ook, ongrondwettelijk, en u steunde die. De grondwet was

Psaki: Dat is ook belachelijk, zou ik zeggen.

Lee:  niet geobserveerd.

Psaki: Dat klopt niet, en ook niet met de geschiedenis van de feiten die destijds zijn gebeurd.

Lee: De geschiedenis van de feiten. Hoe was het constitutioneel?

Psaki: Nou, ik denk niet dat ik hier de geschiedenis hoef door te nemen, maar sinds jij mij de kans gaf – zoals je weet – vertrok de voormalige leider van Oekraïne uit eigen beweging.

Het verlaten van de Twilight Zone: De voormalige Oekraïense leider vluchtte voor zijn leven voor degenen die de staatsgreep hadden geënsceneerd, waaronder een bende wrede, door de VS gesteunde neonazi’s.

Als u weet hoe u contact kunt opnemen met mevrouw Psaki, zeg haar dan dat ze ernaar moet kijken mijn lijst van meer dan 50 regeringen de Verenigde Staten hebben sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog geprobeerd het land omver te werpen. Geen van de pogingen was democratisch, constitutioneel, vreedzaam of legaal; Nou ja, een paar waren niet-gewelddadig.

William Blum is een auteur, historicus en gerenommeerd criticus van het Amerikaanse buitenlandse beleid. Hij is de auteur van Killing Hope: Amerikaanse militaire en CIA-interventies sinds de Tweede Wereldoorlog en Rogue State: een gids voor 's werelds enige superkracht, onder andere. [Dit artikel verscheen oorspronkelijk in het Anti-Empire Report,  http://williamblum.org/ .]