Pentagon Papers-klokkenluider Daniel Ellsberg besprak de dreiging van het toezicht van de National Security Agency en de teloorgang van de Amerikaanse democratie in een laatavondinterview dat hij gaf na een lezing aan de George State University in Atlanta.
Maakt u zich zorgen dat u in de gaten wordt gehouden?
Oh, ik weet zeker dat ik, net als iedereen, onder toezicht word gehouden op het gebied van creditcard, mobiele telefoon en e-mail. Ze verzamelen alles, maar dat betekent niet dat ze het in realtime verzamelen. Ze willen het opnemen. Ik ben er zeker van dat het zowel inhoud als metadata omvat. Als ze iets over iemand willen weten, bellen ze het gewoon in zoals Google en krijgen ze iemands hele leven. Ze kunnen trouwens naar je luisteren via je iPhone als deze uitstaat. En natuurlijk is de locatie traceerbaar. Kortom, ze zijn meer in mij geïnteresseerd.
Nu bekend is dat ik Snowden ga opzoeken, kan ik me voorstellen dat ze veel meer in mij geïnteresseerd zullen zijn. Ik verwacht niet dat ik computers, USB-sticks of iets anders mee zal nemen, omdat ze die waarschijnlijk meteen in beslag zouden nemen.
Daniel Ellsberg op de cover van Time na het lekken van de Pentagon Papers
Soms is het publiek het probleem. Democratie is niet waterdicht. Het is gewoon beter dan de alternatieven. Ik bedoel, de gekozen Republikeinen hebben het Congres veroverd, hoe verklaar je dat? Het lijkt erop dat de ethische commissie haar werk heeft gedaan. Obama heeft na Snowden mensen aangesteld om onderzoek te doen naar de NSA. Ze kwamen met veel aanbevelingen, maar hij negeerde die bijna volledig.
Je kunt de aangewezen persoon niet dwingen zijn aanbevelingen op te volgen, en je kunt er ook niet voor zorgen dat hij of zij goede aanbevelingen zal doen. Als ze iets te weten komen over de persoon of de regering die hen heeft aangesteld, is de kans kleiner dan voorheen dat deze aanbevelingen worden opgevolgd. Als de dader verantwoordelijk is voor de uitvoering van deze dingen, dan zal het niet gebeuren. Het is moeilijk om de grondgedachte te vinden van de mensen die deze Republikeinen hebben gekozen. Ja, het land houdt niet van de economie. En in grote mate geven ze Obama waarschijnlijk meer de schuld dan hem toekomt.
De president krijgt meestal de schuld van de economie, of het nu door het weer komt of wat dan ook. Als het slecht gaat, krijgt de zittende partij de schuld. Boos op hem zijn en mensen kiezen die tegen hem zijn, lijkt begrijpelijk, behalve als je je realiseert dat ze de zaken vrijwel zeker alleen maar erger zullen maken. Als de zaken onder de zittende macht slecht zijn, is het irrationeel om mensen te kiezen die de zaken vrijwel zeker nog erger zullen maken. En toch doen mensen dat nogal royaal. Dat laat zien dat de theorie van rationaliteit, het verkrijgen van alle mogelijke informatie en redelijk handelen, niet iets is waar mensen op mogen rekenen.
Als het volk Republikeinen kiest omdat de resultaten onder Obama niet bevallen, is dat in feite een zelfbestraffing. Het is onwetend. Het is contraproductief en doet hen geen eer aan. Ik ben in een land dat George W. Bush bijna twee keer heeft verkozen. Dat is nogal een aanklacht tegen welk land dan ook. Zelfs als hij beide verkiezingen zou stelen, was hij dicht bij de overwinning. Hij kreeg bijna de helft van het land.
Dat is niet gemakkelijk uit te leggen en het doet ons als land geen eer en eerlijk gezegd betekent het dat de kans dat we onszelf uit dit gat van oorlog, slechte economie, werkloosheid en klimaat zullen halen en de wereld zullen helpen deze zaken aan te pakken, is erg klein. We kunnen doen wat we kunnen en we moeten het ook doen ondanks dat we weten dat de daadwerkelijke kans op succes niet groot is. En als ik het over succes heb, heb ik het over het voortbestaan van de soort – het voortbestaan van onze beschaving.
Zoals Noam Chomsky onlangs zei: we bevinden ons in de nadagen van de beschaving. Het moet hyperbolisch zijn, maar dat is het niet. Er is een zeer grote kans op een klimaatcatastrofe, die een einde maakt aan de stedelijke beschaving en aan grote bevolkingsgroepen. Het betekent een enorme deal in de volgende eeuw. Met enorm bedoel ik de meeste mensen. Ernstiger kan het niet zijn. Het kon niet worden overschat. Toch handelen dit land en andere landen in totale ontkenning, alsof deze problemen volkomen triviaal zijn. Deze soort, dit land en deze beschaving zijn er slecht aan toe en we vertonen geen tekenen van bereidheid om ook maar iets te doen om een catastrofe te voorkomen. En toch is de uitdaging er.
Klokkenluiders hebben meestal geen invloed op het beleid gehad, maar soms wel. Bewegingen zijn over het algemeen niet succesvol geweest, maar soms wel. De inzet, zoals ze is, is zeker iemands leven waard, vele levens, om te proberen het proces te veranderen.
Het interview werd oorspronkelijk geplaatst door Paul DeMerrit op http://clatl.com/freshloaf/archives/2014/11/19/daniel-ellsberg-the-original-whistleblower-on-transparency-politics-and-civilizations-future
Sheldon S. Wolin: Leven we in een democratie?
http://friendnature.wordpress.com/2013/05/22/bill-moyers-and-sheldon-wolin-2008-do-we-live-in-a-democracy/
Sheldon S. Wolin is een Amerikaanse politieke filosoof en schrijver over hedendaagse politiek. Wolin is momenteel emeritus hoogleraar politiek aan de Princeton University, waar hij van 1973 tot 1987 les gaf.
Wolin, een criticus van de hedendaagse Amerikaanse politiek, staat bekend om het bedenken van de term omgekeerd totalitarisme.
Tijdens een carrière als docent die meer dan veertig jaar duurde, gaf Wolin ook les aan de Universiteit van Oxford, Oberlin College, Cornell University, UCLA, University of California, Berkeley en University of California, Santa Cruz. Gedurende deze tijd begeleidde hij veel afgestudeerde studenten die vooraanstaande politieke theoretici zouden worden, zoals Cornel West, Wendy Brown (die haar beroemde boek States of Injury: Power and Freedom in Late Modernity aan hem opdroeg) en Hanna Fenichel Pitkin.
Zijn bekendste werk is Politics and Vision: Continuity and Innovation in Western Political Thought, uitgebreide red. (1960; Princeton University Press, 2004).
Hij is de auteur van Democracy Incorporated: Managed Democracy and the Spectre of Inverted Totalitarianism (Princeton University Press, 2008).
De video is een fragment uit ‘Democracy and the Nature of Power: Sheldon Wolin’, een aflevering van A World of Ideas met Bill Moyers die in 1988 werd uitgezonden.
De toenemende macht van de staat en de afnemende macht van instellingen die bedoeld zijn om de staat te controleren, zijn al enige tijd in de maak. Het partijensysteem is een berucht voorbeeld. De Republikeinen zijn naar voren gekomen als een uniek fenomeen in de Amerikaanse geschiedenis van een vurig doctrinaire partij, ijverig, meedogenloos, antidemocratisch en met een bijna meerderheid. Nu de Republikeinen ideologisch intoleranter zijn geworden, hebben de Democraten het liberale label en hun kritische, hervormingsgezinde kiesdistricten van zich afgeschud om het centrisme te omarmen en het einde van de ideologie te benadrukken. Door niet langer een echte oppositiepartij te zijn, hebben de Democraten de weg naar de macht geëffend voor een partij die deze partij liever wil gebruiken om het imperium in het buitenland en de macht van het bedrijfsleven in eigen land te bevorderen. Houd in gedachten dat een meedogenloze, ideologisch gedreven partij met een massabasis een cruciaal element was in alle twintigste-eeuwse regimes die op zoek waren naar totale macht.
Representatieve instellingen vertegenwoordigen niet langer kiezers. In plaats daarvan zijn ze kortgesloten en gestaag gecorrumpeerd door een geïnstitutionaliseerd systeem van omkoping dat hen ontvankelijk maakt voor machtige belangengroepen waarvan de kiesdistricten de grote bedrijven en de rijkste Amerikanen zijn. De rechtbanken hebben op hun beurt, als ze niet steeds meer de dienstmaagden van de macht van het bedrijfsleven zijn, consequent respect voor de aanspraken op de nationale veiligheid. Verkiezingen zijn zwaar gesubsidieerde non-evenementen geworden die doorgaans op zijn best slechts de helft van een electoraat aantrekken wiens informatie over buitenlandse en binnenlandse politiek wordt gefilterd door door het bedrijfsleven gedomineerde media. Burgers worden in een nerveuze toestand gemanipuleerd door de berichten in de media over welig tierende misdaad en terroristische netwerken, door nauwelijks verhulde dreigementen van de procureur-generaal en door hun eigen angst voor werkloosheid. Wat hier van cruciaal belang is, is niet alleen de uitbreiding van de regeringsmacht, maar ook het onvermijdelijke in diskrediet brengen van constitutionele beperkingen en institutionele processen die de burgers ontmoedigen en hen politiek apathisch achterlaten.
Omgekeerd totalitarisme
Door Sheldon Wolin
http://www.thenation.com/article/inverted-totalitarianism#
“Dat het volk Republikeinen kiest omdat ze niet van de resultaten onder Obama houden” was de bestaansreden van de regering-Obama.
Na acht jaar van de rampzalige grijnzende chimpansee had president Hope een mandaat om de neoconservatieve smerigheid van de macht te vegen. Hij beschermde niet alleen de neoconservatieven, hij verhief ze ook.
Er bestaat geen werkelijk onafhankelijke politieke massabeweging in de Verenigde Staten, zoals er na de presidentsverkiezingen van 2000 had moeten zijn, zoals er onmiddellijk na de tussentijdse verkiezingen van 2014 wel zou moeten zijn.
De vredes-, milieuactivisten- en burgerlijk libertaire bewegingen moeten zich onmiddellijk verenigen als een populistische beweging van de Constitutionele Partij.
Een populistische beweging van de Constitutionele Partij moet ondubbelzinnig de Democratische, Republikeinse en faux-onafhankelijke rechtse en linkse libertaire partijen verwerpen die hebben bijgedragen aan het verstevigen van de wrede kleptocratie die momenteel de Verenigde Staten regeert. En het moet bedrijfsgeld van alle kanalen weigeren.
Binnen tien dagen zou een populistisch platform van de Constitutionele Partij kunnen worden opgericht. Binnen vier tot zes maanden zou een nationale politieke massabeweging actief kunnen zijn. In het voorjaar van 2016 zou het de verkiezingen kunnen bepalen.
Maar niet als we met onze duimen in de lucht zitten te luisteren naar Ellsberg en andere progressieve heiligen die mompelen over het einde van de wereld.
Occupy was een tactiek, geen populistische politieke beweging. Het had geen georganiseerde politieke partijfunctie. Occupy werd onmiddellijk gecoöpteerd, zo niet op initiatief van de macht van het bedrijfsleven.
Oorlog is voorbij als je dat wilt.
Het omgekeerde totalitarisme is voorbij als je dat wilt.
Kan ik een getuige krijgen?
Het progressieve antwoord:
https://www.youtube.com/watch?v=U9c_KttvQPU
“Als het slecht gaat, krijgt de gevestigde exploitant de schuld.”
Hoewel dat misschien waar is, is het in dit geval welverdiend. Obama werd vanaf zijn vroege dagen in Chicago gecompromitteerd door speciale belangen (zionisten en financiële fraudeurs). Hij heeft geen van de leidinggevenden die verantwoordelijk zijn voor de financiële crisis vervolgd omdat zij hem aan de macht hebben gebracht. Hij zet de expansie van het imperiale Amerika voort, zet de leugens over Oekraïne en Rusland voort en zet zijn blinde steun aan de slachting van de Palestijnen voort. Het is niet verrassend dat er een neoconservatieve heropleving in zijn regering heeft plaatsgevonden, vooral omdat hij een tweede termijn won en zich geen zorgen hoefde te maken over zijn herverkiezing.
Ik ben een fan van Ellsberg, maar hij grenst aan waanvoorstellingen als hij denkt dat er een aanzienlijk verschil bestaat tussen de politieke partijen. De diepe staat blijft regeren, ongeacht welke partij aan de macht is. Ja, er is sprake van window dressing over sociale kwesties om de partijen te differentiëren, maar de 1%/speciale belangen blijven de VS in hun wurggreep houden
Er was één keerpunt bij de verkiezingen waarbij een Democraat de Republikein won, en dat was de race voor de gouverneurs van Pennsylvania. Ik ben het echter wel met de heer Ellsberg eens. Ik zet me nu schrap, omdat ik bang ben voor wat gaat komen. Ik vermoed dat dit een herhaling zal zijn van de laatste Clinton-jaren, of de ergste.
Totdat we de campagnefinanciering in dit land veranderen, mogen we niet verwachten dat er veel goeds naar de commons zal komen. Beide politieke partijen worden gekocht en betaald door speciale rente. We zijn ons evenwicht op het gebied van compromissen kwijtgeraakt, omdat het vaak lijkt alsof de Democraten net zo slecht zijn als de Republikeinen. Dit komt allemaal doordat de financiering van onze campagnes wordt gemonopoliseerd door de allerrijksten. Met de huidige aanvallen op vakbonden in de publieke sector zijn er bijna geen vakbonden meer over. Of ze de vakbonden nu leuk vonden of niet, ze waren de sterkste fondsenwervers van allemaal. Als de minderheidsgroepen toen maar beter georganiseerd waren, en alleen dan zou iets de slinkende vakbondsleden kunnen vervangen.
De heer Ellsberg brengt een goed punt naar voren, en dat geldt ook voor Zachary Smith. Zoals Zachary opmerkt, zijn mensen ontmoedigd en stemmen ze niet. Het is natuurlijk verkeerd dat ze geen ballet casten, maar ze worden gewoon ronduit 'in elkaar geslagen'. De mensen zijn het beu om op de campagneretoriek van hun politici te stemmen, om vervolgens de realiteit van deze retoriek te zien verdwijnen zodra ze aan de macht zijn.
Dus maak je klaar, de komende paar jaar zouden interessant moeten zijn... oh, had ik de presidentsverkiezingen van 2016 al genoemd?
Frank Luntz zei dit;
“Mensen zijn simpelweg moe van de identiteitspolitiek waarin mannen tegen vrouwen, zwart tegen blank en rijk tegen arm worden opgezet. Meer dan ooit willen ze leiderschap dat ons samenbrengt.”
Lees hier zijn artikel;
http://www.nytimes.com/2014/11/06/opinion/the-midterms-were-not-a-republican-revolution.html?_r=0
Als het volk Republikeinen kiest omdat de resultaten onder Obama niet bevallen, is dat in feite zelfbestraffend. Het is onwetend. Het is contraproductief en doet hen geen eer aan.
Ik geloof dat meneer Ellsberg zich hier vergist. Het is waar dat het presidentschap een symbolische bliksemafleider is, maar heel weinig kiezers hadden een echte keuze. De meeste Democraten die bij de recente verkiezingen verloren, verdienden het volledig om te verliezen. Democraten vertegenwoordigen niemand meer behalve zichzelf en hun rijke beschermheren. “Niet zo slecht” als de Republikeinse tegenstander het gewoon niet hackt.
Terug naar de “onwetende” kiezers, of bij de laatste verkiezingen, de niet-stemmers, ze konden zien dat ze koninklijk genaaid werden, welke kant ze ook op gingen. Bij de Democraten verliep het proces alleen wat langer.
Wie heeft ons Obamacare gegeven in plaats van Single Payer? Wie heeft de politiestaat geholpen en bijgestaan? Wie van de Democraten kust niet de heinie van het Heilige Israël als hen daartoe een signaal wordt gegeven? Ik heb een Republikeinse en Democratische Senator. Beiden zijn volkomen nutteloos in dingen die voor mij belangrijk zijn.
Wie heeft ons Obamacare gegeven in plaats van Single Payer?
Mitt Romney…?