In het hersenschim nastreven van perfecte veiligheid wenden westerse landen zich tot geavanceerde technologie om terroristische aanslagen op te sporen en te stoppen. Maar deze dure plannen bieden vaak geen grotere veiligheid en ondermijnen de persoonlijke vrijheid verder, zoals Sander Venema in Nederland constateerde.
Door Sander Venema
Een paar dagen geleden las ik een dit artikel over hoe TNO (de Nederlandse Organisatie voor Toegepast Natuurwetenschappelijk Onderzoek, het grootste onderzoeksinstituut van Nederland) ontwikkelde technologie voor betere slimme camera's voor gebruik op de luchthaven Amsterdam Schiphol. Deze camera’s – geïnstalleerd op de luchthaven Schiphol door de Qubit Visuele Intelligentie, een bedrijf uit Den Haag – zijn ontworpen om bepaald ‘verdacht gedrag’ te herkennen, zoals rennen, met je armen zwaaien of zweten.
Vreemd genoeg zijn dit allemaal zaken die vaak voorkomen in de stressvolle omgeving die een internationale luchthaven voor veel mensen is. Mensen moeten op tijd bij de gate zijn, wat soms rennen vereist (vooral als je met de trein op Schiphol bent aangekomen, wat in Nederland notoir onbetrouwbaar is); ze zijn misschien bang om te vliegen en om hun zenuwen onder controle te krijgen; en luchthavens zijn ook plaatsen waar vrienden en familie elkaar ontmoeten na een lange tijd in het buitenland, wat (als je elkaar wilt omhelzen) armzwaaien vereist.
Luchthaven Schiphol.
Ik vermoed dat hierdoor veel valse positieven zullen optreden met deze technologie. Het is de verkeerde technologie op de verkeerde plaats. Ik begrijp volledig de noodzaak van luchthavenbeveiliging, en we willen allemaal een veilige omgeving voor zowel passagiers als bemanning. Vluchten moeten onder veilige omstandigheden worden uitgevoerd. Wat ik niet begrijp is de mentaliteit dat elk afzonderlijk risico in het leven door overheidsinstanties moet worden geminimaliseerd en met technologie moet worden bestreden. Meer technologie staat niet gelijk aan veiligere luchthavens.
Beveiligingstheater
Veel van de maatregelen die op luchthavens worden genomen, vormen een veiligheidstheater. Dit betekent dat de maatregelen meestal niet effectief zijn tegen reële dreigingen, en vooral voor de show dienen. Het probleem met automatische profilering, wat dit programma ook probeert te doen, is dat het werkt niet. Beveiligingsexpert Bruce Schneier heeft hier uitgebreid over geschreven, en ik moedig u aan zijn essay uit 2010 te lezen “Profilering maakt ons minder veilig” over het specifieke geval van de beveiliging van vliegreizen.
Het eerste probleem is dat terroristen niet in een specifiek profiel passen of dat ze “verdachte” acties zorgvuldig kunnen vermijden. Deze profileringssystemen kunnen dus worden omzeild zodra mensen erachter komen hoe, en vanwege de overmatige afhankelijkheid van technologie in plaats van gezond verstand kan dit feitelijk meer onzekerheid veroorzaken.
In de roman Kleine broerCory Doctorow schreef over hoe Marcus Yallow grind in zijn schoenen stopte om de loopherkenningscamera's op zijn middelbare school voor de gek te houden, zodat hij en zijn vrienden naar buiten konden sluipen om buiten een spelletje te spelen. Soortgelijke dingen zullen worden gedaan om deze ‘slimme’ camera’s voor de gek te houden, maar de gevolgen kunnen veel groter zijn.
We zijn eigenlijk veiliger als we willekeurig mensen selecteren, in plaats van te vertrouwen op een specifiek dreigingsprofiel of gedragsprofiel om te selecteren wie we moeten screenen en wie door de beveiliging komt zonder secundaire screening. Het hele punt van willekeurige screening is dat het willekeurig is. Daarom kan een potentiële terrorist niet op voorhand weten wat de criteria zijn op basis waarvan het systeem hem zal uitkiezen. Als een systeem specifieke criteria hanteert, en de veiligheid van het systeem afhangt van het feit dat de criteria zelf geheim zijn, zou dat betekenen dat iemand het systeem maar lang genoeg hoeft te observeren om erachter te komen wat de criteria zijn.
Technologie kan falen, iets wat mensen zich niet altijd realiseren. Nog een TNO-rapport getiteld: “Afwijkend Gedrag(Abnormaal gedrag) stelt onder het (weliswaar kleine) onderdeel dat gaat over privacykwesties dat het verzamelen van gegevens over abnormaal gedrag van mensen ethisch gezien juist is omdat de samenleving als geheel veiliger kan worden gemaakt met deze gegevens en de bijbehorende technologie. Het stelt ook (en dit is een argument dat ik ook elders heb gelezen) dat “de samenleving ervoor heeft gekozen dat veiligheid en beveiliging boven privacy gaat.”
Laten we ter wille van het argument zeggen dat dit in algemene zin waar zou kunnen zijn (hoewel er over gediscussieerd kan worden of dit waar is). altijd Persoonlijk denk ik van niet, omdat de kosten soms gewoon te hoog zijn en we toch een vrije en democratische samenleving moeten behouden). Het probleem hier is dat de manier waarop technologie en beveiligingssystemen worden geïmplementeerd meestal niet iets is waar we als samenleving eerst over moeten stemmen voordat de (ongetwijfeld zeer lucratieve) contracten worden ondertekend.
In de Nederlandse luchthavenzaak zag Qubit waarschijnlijk een manier om snel geld te verdienen door te praten met de leiding van Schiphol en/of de regering (zoals de Nederlandse staat bezit 69.77 procent van de aandelen Schiphol) om hun technologie te kopen. Het is niet iets waar de mensen een bewust debat over voerden en vervolgens een goed geïnformeerde beslissing namen.
Grote privacyproblemen
We hebben vastgesteld dat deze systemen ineffectief zijn en kunnen worden omzeild (zoals elk systeem dat kan), en dat ze de algehele veiligheid niet zullen verbeteren. Maar veel belangrijker is dat er grote privacyproblemen met deze technologie gepaard gaan. Wat Schiphol en Qubit hier doen, is het analyseren en opslaan van gegevens over miljoenen passagiers, waarvan de overgrote meerderheid volkomen onschuldig is. Dit is hetzelfde als op een mug schieten met een bazooka.
Wat gebeurt er met deze gegevens? Dat weten we niet, en we moeten Qubit en Schiphol op hun woord geloven dat gegevens over niet-verdachte burgers worden verwijderd. In het licht van de recente gebeurtenissen waarbij het handig lijkt om zoveel mogelijk gegevens over mensen te verzamelen en op te slaan, betwijfel ik echter ten zeerste dat verwijderingen daadwerkelijk zullen plaatsvinden.
En het trieste is: in Nederland spreekt het ministerie van Veiligheid en Justitie er nu over om het bovengenoemde gedragsanalysesysteem op een andere (geheime) locatie in Nederland te implementeren. Zijn we allemaal menselijke proefkonijnen die er klaar voor zijn om getest en gespeeld te worden?
Wat is abnormaal?
Er zijn ook problemen met de definities. Dit is iets wat ik steeds weer zie bij dit soort privacy-inbreukmakende projecten. Wat is ‘abnormaal gedrag’? Wie mag daarover beslissen en wie bepaalt wat abnormaal gedrag is en wat niet?
Misschien begint in de niet al te verre toekomst de betekenis van het woord ‘abnormaal’ te veranderen, en begint het te betekenen ‘niet zoals wij’, voor een bepaalde definitie van ‘ons’. George Orwell noemde dit effect in zijn boek Negentienvierentachtig, waar alomtegenwoordige teleschermen elke beweging van je bekijken en analyseren en je nooit zeker weet wat criminele gedachten zijn en wat niet.
In 2009, toen het Europese onderzoeksproject INDECT gefinancierd werd door de Europese Unie, werden er kritische vragen gesteld aan de Europese Commissie door het Europees Parlement. Meer specifiek werd dit gevraagd:
Vraag van EP: Hoe definieert de Commissie de term Abnormaal gedrag gebruikt in het programma?
Antwoord van EC: Wat de precieze vragen betreft, zou de Commissie deze term willen verduidelijken gedrag or Abnormaal gedrag wordt niet door de Commissie gedefinieerd. Het is aan de aanvragende consortia om dit te doen bij het indienen van een voorstel, waarbij elk van de verschillende projecten gericht is op het verbeteren van de operationele efficiëntie van rechtshandhavingsdiensten, door het bieden van nieuwe technische bijstand. [Bron: Europarl (Schriftelijke vragen van Alexander Alvaro (ALDE) aan de Commissie)]
Met andere woorden: volgens de Europese Commissie hangt het af van de individuele projecten, die allemaal vaag zijn over hun exacte definities. En als je dit soort definities niet vastlegt (en ze in de wet verankert, zodat machtige regeringen en bedrijven die toezicht houden op deze systemen ter verantwoording kunnen worden geroepen!), kunnen deze in de loop van de tijd worden veranderd als er een nieuw leiderschap aan de macht komt. binnen het bedrijf dat de controle heeft over de technologie, of binnen de overheid.
Dit is een gevaar dat vaak over het hoofd wordt gezien. Er is geen garantie dat we altijd in een democratische en vrije samenleving zullen leven, en de beste verdediging tegen machtsmisbruik is ervoor te zorgen dat degenen die aan de macht zijn zo min mogelijk gegevens over jou hebben.
Het vaag houden van deze definities is een belangrijke tactiek om mensen bang te maken voor onderwerping. Dit brengt het inherente gevaar met zich mee dat er sprake is van een wetgevende missie. Een maatregel die ooit voor het ene specifieke doel werd geïmplementeerd, wordt snel voor een ander doel gebruikt als de gelegenheid zich voordoet.
Als eenmaal wordt geconstateerd dat mensen worden gearresteerd voor ogenschijnlijk onschuldige zaken, passen veel mensen (on)bewust hun eigen gedrag aan. Het werkt op dezelfde manier met de vrijheid van meningsuiting: zodra bepaalde meningen en uitingen in strijd met de wet worden geacht en door wetshandhavers worden opgevolgd, beginnen veel mensen twee keer na te denken over wat ze zeggen en schrijven. Ze beginnen zichzelf te censureren, en dit ondermijnt de vrijheid van mensen tot het punt waarop we langzaam overgaan in een technocratische Orwelliaanse nachtmerrie. En als we wakker worden, is het al te laat om het tij te keren.
Sander Venema is een ervaren webontwikkelaar en programmeur die zich zorgen maakt over de snel opkomende surveillancestaten die de burgerlijke vrijheden en de mensenrechten ondermijnen. Hij is tevens de oprichter van Asteroïde interactief, een webontwerp- en ontwikkelingsbedrijf gevestigd in Nederland. [Een versie van dit verhaal werd oorspronkelijk gepost op http://sandervenema.ch/]
Het profileren van mensen (in tegenstelling tot profileringsgedrag) is nutteloos voor het opsporen van gedecentraliseerde misdaad, zoals het stelen van portemonnees, bankovervallen, overvallen, enz. Aan de andere kant is het in het geval van netwerkcriminaliteit (georganiseerde misdaad, terrorisme, spionage, enz.) nutteloos. ) profilering wordt aanbevolen door topcriminologen, hoewel het een impopulaire mening is en weinigen dit openlijk zeggen. Als je echter gespecialiseerde literatuur leest, begrijp je de boodschap heel snel. In zijn boek Understanding Terror Networks zegt voormalig CIA-agent Marc Sageman hetzelfde.
Dit is de bevinding van een artikel gepubliceerd in de Journal of Public Economic Theory:
“Het meest effectieve wetshandhavingsbeleid legt slechts gematigde beperkingen op aan het vermogen van de officier om zich te profileren. In tegenstelling tot modellen van gedecentraliseerde misdaad verbetert het eisen van gelijke behandeling nooit de effectiviteit van de wetshandhaving.”
Profilering, screening en rekrutering van criminelen, door Christopher Cotton & Cheng Li, Journal of Public Economic Theory,
http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/jpet.12115/abstract
Joe T. en Steve maken allebei uitstekende punten. Ik heb bijna dertig jaar gewerkt in een vakgebied waarin ik te maken kreeg met overheidsprogramma's die tot doel hadden taken te automatiseren die beter werkten zonder de automatisering. Er waren veel excuses en rationalisaties voor deze programma's, maar een van de meest belachelijke was het idee dat geautomatiseerde gegevens 'realtime' informatie opleverden. Mijn punt was altijd: 'Mijn kantoor heeft een telefoon en een deur. Je kunt mij bellen of op mijn deur kloppen. Al het andere levert verouderde informatie op.” Het enige dat echt werd bereikt, was het creëren van een surveillance-instrument dat toezicht hield op het personeel dat het gebruikte. Het heeft de taak die ze probeerden te volbrengen nooit verbeterd. Maar het heeft ZEKER veel belastinggeld aan IT-bedrijven doorgegeven.
Gezichtsherkenning en gedragsidentificatie lijken mij op de dingen die ze nu ‘kwakzalver-medische apparaten’ noemen. Al die elektromagnetische apparaten en apparaten voor kortegolfdiathermie, de fluorescerende luminescerende hoogspanningsbuizen die groen, blauw en paars gloeiden, röntgenapparaten om acne te behandelen en fluoroscopen om de designerziekten van die tijd te diagnosticeren – de meeste bleken totaal nutteloos, maar sommige van de stralingsapparatuur veroorzaakte enorme misvormingen, littekens, verzwakking en kanker. Maar de ‘technologie’ was ontdekt, en bij God gingen ze er een markt voor creëren.
De talloze ‘Bin Laden’-foto’s en -video’s lijken elke betrouwbaarheid voor ‘gezichtsherkenning’ teniet te doen. Hij ziet er nooit twee keer hetzelfde uit. Maar nogmaals, ook Sir Laurence Olivier zag er in geen van zijn films hetzelfde uit. Sommigen beweren dat hij ervan hield zijn gelaatstrekken te veranderen met huidskleurwas. Er zullen onvermijdelijk 'hacks' zijn voor moderne technologie. Ik vraag me af hoeveel congresleden en senatoren zullen worden betrapt terwijl ze stiekem wegsluipen voor clandestiene intermezzo’s met onbeduidende anderen omdat ze ‘verdacht gedrag’ vertonen op een luchthaven – de NSA en de CIA zouden er uiteraard voor moeten zorgen dat er een algoritme is dat een cyberspace ‘gratis pas’ biedt ' – Stel je anders eens voor welke problemen Lindsey Graham en John McCain zouden kunnen veroorzaken!
FG Alles wat je daar noemde, tussen de herkenningstechnologie en de was, is een geldmaker. Dat is waar het bij Binnenlandse Veiligheid om draait. Dit is waar dat 'Bin Laden-doctrine'-gedoe het beste presteert. Je hebt dit in een ander bericht ter sprake gebracht.
Ik heb een beter idee. Laten we een paar Jersey Doormen inhuren om bij elke poortingang te zitten. Dit is geen moeilijke beveiliging om uit te vinden, maar we zullen niets van dat goedkope, vette spul hebben, toch?
We zouden ons allemaal moeten afvragen dat na 13 jaar van deze onzin... oorlogen die niet gewonnen zijn, in lange rijen wachten op luchthavens om geïnspecteerd te worden... GEÏNSPECTEERD! Maak je een grapje. Ze veranderen altijd de regels en vertellen het de spelers niet. Bedenk eens hoe vaak u is verteld dat we u sinds 9 september nodig hebben om dit formulier in te vullen. Oh verdomd, je weet waar ik het over heb.
Joe Tedesky
Het herseninitiatief en Obama Care zijn de grote misleidingen en twee van de ergste misleidingen die de burgers van de Verenigde Staten van Amerika zijn aangedaan. Staats- en lokale wetshandhavers implanteren onschuldige burgers met een biochip. Volgens 'A Note on Uberveillance' van MG en Katina Michael is het 'als een grote broer van binnen die naar buiten kijkt'. In Safeguards in a World of Ambient Intelligence (Safeguards in a World of Ambient Intelligence) van Springer op pagina 9 staat: ‘wetshandhavers willen ons doen geloven dat we alleen veilig kunnen zijn zolang ze te allen tijde weten waar we zijn, wat we doen en wat we zijn. ‘denken’”. Het is zo'n inbreuk op de privacy. Ze gebruiken LRAD, ook wel het actieve ontkenningssysteem genoemd, om je te laten denken dat je stemmen hoort – het heeft technologie zoals de audioschijnwerper en probeert je in een staat te brengen van wat de NIJ ‘opgewonden delirium’ noemt. Vervolgens gebruiken ze Psyops zoals stalking, drugs, ontvoering, wat ze maar kunnen om ofwel 1) je op een “crisisstabilisatieafdeling” te plaatsen (om je rechten op het tweede amendement af te nemen) of 2) een gevangenis te geven of 2) je een besmettelijke ziekte te geven. Het is een plan voor wetshandhavers om alle wapens in beslag te nemen, zodat ze je kunnen martelen zonder angst voor hun leven. Ze richten zich op vrouwelijke christenen en militaire veteranen. Ga naar het Rutherford Instituut en bezoek Brandon Raub. Zijn advocaten brachten het complot tegen onze veteranen aan het licht en maakten het openbaar in rechtszaken. Ze brengen je naar crisisstabilisatieafdelingen, zelfs als je geen gevaar vormt voor jezelf of anderen en geen tekenen van een psychische aandoening vertoont. Waarom? Omdat er een zaak bij het Hooggerechtshof is van rechter Cardoza – Schloendorff v. Society of New York Hospital,3 NE 105 (92) waarin staat dat iedereen met een gezond verstand en geen crimineel het recht heeft om te zeggen wat er in zijn lichaam of op zijn lichaam gebeurt . Ze willen er zeker van zijn dat je dit op geen enkele manier kunt wegkrijgen. Niemand in Amerika wil dit niveau van privacy-inbreuk. Bovendien geeft het wetshandhavers de mogelijkheid om u naar believen te martelen met slaapgebrek, hartaanvallen en andere pijnen. Wie wil machtshongerige agenten controle geven over ons centrale zenuwstelsel? Het actieve ontkenningssysteem kan moorden zonder een spoor achter te laten! Het Bio Initiative Report met toevoegingen uit 1914 beschrijft alle soorten kanker, ziekten en handicaps die het veroorzaakt. Vandaar de noodzaak van Obama Care en het openstellen van alle Amerikaanse medische dossiers voor wetshandhaving. Het Joint Non-lethal Weapons Directorate gebruikte niet-geteste militaire toepassingen op mij! De staatspolitie van Virginia heeft de verantwoordelijkheid opgeëist voor de psyops die de Virginia Tech Massacre hebben veroorzaakt. Psyops van de JNLWD uit 2014 beweert dat ze zelfmoordslachtoffers en massamoordenaars kunnen creëren.
JB, Controleer beter je rookmelder. Ik wed dat de batterij bijna leeg is.
Of hij nu in de hemel is met zijn 72 maagden, of lijdt in het vuur van de hel, Osama Bin Laden moet glimlachen als hij beseft hoeveel de VS sinds 9 september heeft uitgegeven aan de strijd tegen het terrorisme. Elk uur besteedt de VS 11 miljoen dollar aan binnenlandse veiligheid. Dat is gewoon binnenlandse veiligheid. Nee, ik weet niet zeker of TSA daar ook onder valt...ga het opzoeken. Bedenk dit: Bin Laden, die erkend werd voor het failliet van Rusland met hun oorlog in Afghanistan, geloofde dat hij hetzelfde met Amerika kon doen. Nou, zijn we in zijn val getrapt? Vertel jij mij het.
https://www.nationalpriorities.org/cost-of/homeland-security-since-911/081114/
Stel je voor dat we zoveel uitgeven aan alternatieve energie, benodigde infrastructuur of gezondheidszorg.
Ik heb niet eens het hele essay gelezen om het eens te zijn met Sanders beschrijving van de domheid (bij gebrek aan een beter woord) in de poging om geautomatiseerde processen elk mogelijk risicopotentieel voor het menselijk lichaam te laten monitoren. Dat is eenvoudigweg niet mogelijk, ook al zorgt het voor geweldige PR in bepaalde zakenkringen en zal het zeker extra inkomsten opleveren voor degenen die dergelijke technologieën promoten.
Als senior software-ingenieur heb ik het jarenlang verbazingwekkend gevonden hoe mijn beroep door de leek wordt bekeken. De meesten geloven dat we aan een of andere vorm van ‘magie’ doen, terwijl het in feite eenvoudigweg het gebruik van pure logica is. Dat is echter alleen op het niveau van kwalitatieve technische professionals.
Het management van softwareontwikkeling wordt, althans in de Verenigde Staten, vaak geleid door compleet incompetente mensen die niet minder zelfverheerlijkend zijn dan welk ander type bedrijfsmanager dan ook. Erger nog, ze weten heel weinig over softwareontwikkeling of hoe ze deze moeten beheren, waardoor subkwaliteit wordt afgedwongen in de producten die hun teams produceren.
Dus zelfs op het niveau van technisch managers lopen professionele ontwikkelaars en ingenieurs tegen de volkomen onlogische methodologie aan van het werken in dergelijke omgevingen, waarbij we software moeten ontwikkelen tegen voortdurend veranderende specificaties als gevolg van pogingen van het management om hun gebruikersgemeenschappen te kalmeren en te vertroetelen.
Voor degenen die geïnteresseerd zijn in deze paradox is er een uitstekend artikel met de titel “Why Programming Sucks” op http://stilldrinking.org/programming-sucks.
Hoewel het zeer accuraat is in de weergave van mijn beroep, is het ook behoorlijk beangstigend, aangezien een lezer, zodra hij begrijpt wat er in het essay staat, zich de volslagen dwaasheid zal realiseren van de technologieën die Sander hier in het essay heeft beschreven...