De Israëlische vernietiging van de civiele infrastructuur van Gaza, inclusief scholen en ziekenhuizen, krijgt goedkeuring van het officiële Washington omdat Israël beweert dat Hamas raketten heeft afgevuurd van dichtbij de locaties, maar een nauwkeurig onderzoek van deze beweringen onthult een andere realiteit, schrijft Gareth Porter van Inter Press Service.
Israël en zijn aanhangers in het buitenland hebben beschuldigingen van willekeurige vernietiging en massamoord op burgers in Gaza gepareerd door te stellen dat dit het gevolg was van aanvallen gericht op de bescherming van Israëlische burgers tegen raketten die werden gelanceerd vanuit zeer nabije civiele structuren.
Die verdediging heeft al zijn weg gevonden naar de binnenlandse Amerikaanse politiek. Een mogelijke kanshebber voor de Democratische nominatie voor het presidentschap, senator Elizabeth Warren, verdedigde haar stem voor meer militaire hulp aan Israël tijdens de Israëlische aanval op Gaza door de raketlanceringsverdediging aan te halen.
De Israëlische premier Benjamin Netanyahu benadrukt tijdens een ontmoeting met VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon zijn pleidooi voor het militaire offensief tegen Gaza van deze zomer. (foto van de Israëlische regering)
“Wanneer Hamas zijn raketwerpers naast ziekenhuizen en scholen plaatst, gebruiken ze hun burgerbevolking om hun militaire bezittingen te beschermen,” zei Warren. “En ik geloof dat Israël op dat moment het recht heeft om zichzelf te verdedigen.”
Maar hoewel sommige Hamas-raketten werden gelanceerd in de buurt van huizen of andere civiele structuren, hebben militaire ontwikkelingen aan beide kanten de verdediging van Israëlische aanvallen op burgerdoelen ongeldig gemaakt. De raketwerpers voor de zelfgemaakte Qassam-raketten van Hamas bestaan uit eenvoudige statieven die binnen enkele seconden kunnen worden verwijderd, en het uitgebreide Hamas-tunnelnetwerk heeft het ondergrondse lanceerplaatsen opgeleverd, evenals opslagfaciliteiten voor zijn grotere Grad- en M-75-raketten met een groter bereik.
Aan de andere kant beschikt de Israëlische luchtmacht over lucht-grondraketten die zo nauwkeurig zijn dat ze een heel klein doelwit kunnen vernietigen zonder enige schade aan de civiele structuur, zelfs als het heel dichtbij is.
Een video vrijgegeven door de Israel Defense Forces (IDF) in een rapport over Hamas’ “illegaal gebruik van civiele infrastructuur” vorige maand toont een aanval duidelijk door een Israëlische drone, op een ondergrondse raketwerper op slechts een paar meter afstand van een moskee die geen schade veroorzaakt. wat dan ook voor de moskee.
Deze technologische veranderingen nemen elke rechtvaardiging weg voor het platleggen van civiele gebouwen, zelfs als er een raketlanceringslocatie in de buurt is. In feite geeft het nu beschikbare bewijsmateriaal echter aan dat de lanceerplaatsen van Hamas niet zo dicht bij ziekenhuizen, scholen en moskeeën liggen.
De IDF probeerde medio juli de raketwerperverdediging te gebruiken om de schade aan het Al Wafa Rehabilitation and Geriatic Hospital in het oosten van Gaza-stad te verklaren door 15 raketten, die het personeel dwongen zijn patiënten te evacueren. Een IDF-woordvoerder zei dat het leger “geen keus” had omdat raketten van zeer dichtbij het ziekenhuis waren gelanceerd.
Het was duidelijk dat de rechtvaardiging voor de raketlancering een list was, maar de woordvoerder onthulde aan Allison Degler van Mondoweiss dat de vermeende lanceerplaats zich op 100 meter van het ziekenhuis bevond. Dat zou veel meer ruimte zijn geweest dan nodig was om de lanceerplaats te raken zonder enige schade aan het ziekenhuis.
A rapport vrijgegeven door de IDF op 19 augustus was een luchtfoto opgenomen van het Al Wafa-ziekenhuis met twee vermeende raketlanceringslocaties gemarkeerd op locaties die veel verder van het ziekenhuis leken te liggen dan de 100 meter die de IDF-woordvoerder beweerde. Desalniettemin ging de IDF zo ver dat ze op 21 juli verklaarde: “Hamas vuurt raketten af vanuit het Wafa-ziekenhuis in de Gaza-wijk Shujaiya.”
Toen de IDF op 23 juli het Al Wafa-ziekenhuis volledig verwoestte door luchtaanvallen, verliet het de pretentie dat de reden een raketlanceringslocatie van Hamas was. In plaats daarvan bracht het een video uit waarin werd beweerd dat er vanuit het ziekenhuis op IDF-troepen werd geschoten. Het bleek echter dat de videoclips van de schietpartij zijn opgenomen tijdens ‘Operatie Cast Lead’ in 2009, en niet in 2014.
De IDF is blijven suggereren dat de vernietiging van openbare civiele faciliteiten haar werd opgedrongen door raketlanceringen vanuit die faciliteiten. Aan het einde van de “Operatie Protective Edge” beweerde het kantoor van de IDF-woordvoerder dat 597 raketten waren gelanceerd vanuit civiele faciliteiten, waarvan er 160 zouden zijn afgevuurd vanuit scholen, 50 vanuit ziekenhuizen en 160 vanuit moskeeën.
Maar deze cijfers werden alleen verkregen door te doen alsof de lanceerplaatsen op enige afstand van de faciliteiten in kwestie zich op het terrein van de faciliteiten bevonden. Een “gederubriceerd rapport” van de IDF, vrijgegeven op 19 augustus, bedoeld om aan te tonen dat civiele faciliteiten dienden als militaire infrastructuur voor Hamas, bevat geen bewijs van enige raketlancering op het terrein van welke civiele faciliteit dan ook.
Een zeer wazige video van 20 seconden lijkt een raketlancering te tonen vanaf wat wordt geïdentificeerd als de “Abu Nur”-school. Maar het is ook bedrieglijk. Gedurende iets meer dan een seconde van de video stijgt er een zwarte streep op uit de omgeving van de school, maar gedurende de hele lengte van de video verklaren twee stemmen herhaaldelijk dat ze drie raketten hebben zien gelanceerd “vanuit de school”.
Als je de beelden zorgvuldig bekijkt, blijkt echter dat de schijnbare lancering van buiten de muur van het drie verdiepingen tellende schoolgebouw komt en niet van binnenuit. In drie andere gevallen van vermeende raketlanceringen vanaf scholen levert de IDF geen visueel bewijs, alleen grote rode stippen getekend op een luchtfoto van de scholen.
Tijdens de “Operatie Protective Edge” richtte de IDF zich openlijk op moskeeën en beweerde dat ze militaire doelwitten waren, waarbij 73 moskeeën werden gesloopt en nog eens 205 gedeeltelijk werden vernietigd. Het IDF-rapport van 19 augustus verwijst naar een “raketopslagplaats en verzamelpunt voor militanten verborgen in een moskee” in Nuseirat. Maar ondanks frequente herhalingen van het idee dat Hamas routinematig raketten opslaat in moskeeën, heeft de IDF geen fotografisch bewijs geleverd van raketopslag in een enkele moskee.
Ook heeft de IDF geen enkel videobewijs openbaar gemaakt van secundaire explosies als gevolg van de vernietiging van moskeeën. In een stilzwijgende erkenning dat dergelijk bewijs ontbreekt, citeert het rapport in plaats daarvan een voorbeeld van een “verborgen ingang” naar een Hamas-tunnel gelegen tussen een moskee en een school.
De meest uitgebreide vernietiging van civiele structuren in “Operatie Protective Edge” was de volledige verwoesting van grote delen van hele wijken in het Shujaiya-district van Gaza-stad op 19 juli. Nadat de Verenigde Naties een kaart hadden gepubliceerd waarop de volledige vernietiging van die gebieden van Shujaiya te zien was , publiceerde de IDF zijn eigen kaart op 4 augustus gericht op het rechtvaardigen van de vernietiging.
De kaart laat zien dat de IDF de nabijheid van raketlanceringslocaties van Hamas niet kan claimen als rechtvaardiging voor het met de grond gelijk maken van veel woonblokken in Shujaiya. Het Israëlische leger had elk huis in de verwoeste wijken op zijn kaart geïdentificeerd als een “schuilplaats” voor Hamas of Islamitische Jihad-strijders.
De IDF beschikte uiteraard niet over daadwerkelijke inlichtingen over elk van die huizen die tot puin waren gereduceerd. De massale aanduiding van huizen als ‘schuilplaatsen’ geeft aan dat de Israëli’s geloofden dat in sommige huizen Palestijnse strijders zich schuilhielden.
Hoewel de rode stippen op de IDF-kaart die raketlanceringslocaties identificeren te groot zijn om de afstand tussen deze locaties en de dichtstbijzijnde huizen nauwkeurig in te schatten, lijken slechts enkele van dergelijke stippen zo dicht als één stadsblok bij een huis in een van de gebieden te liggen. enorme vernietiging. En op enkele na zijn de verwoeste huizen veel verder dan een blok verwijderd van de vermeende lanceerplaatsen.
Een verslag van de vernietiging van Shujaiya door journalist Mark Perry, gebaseerd op een rapport van het Amerikaanse ministerie van Defensie van 21 juli, herinnert eraan dat de IDF in de nacht van 7,000 juli 19 artilleriegranaten afvuurde op woonwijken in het district, waaronder 4,500 granaten in een tijdsbestek van slechts zeven minuten.
Een dergelijke massale en willekeurige vernietiging van civiele structuren is ten strengste verboden door het internationale oorlogsrecht. Israëlische functionarissen hebben herhaaldelijk gezegd dat het doel van de militaire operaties van de IDF in zowel Libanon als Gaza was om hun tegenstanders in de toekomst af te schrikken door de burgerbevolking zware kosten op te leggen.
Gareth Porter is een onafhankelijke onderzoeksjournalist en winnaar van de Gellhorn-prijs voor journalistiek 2012. Hij is de auteur van het onlangs gepubliceerde Manufactured Crisis: The Untold Story of the Iran Nuclear Scare. Hij is te bereiken via [e-mail beveiligd]
Natuurlijk heeft Gareth gelijk, maar het hele punt is dat zeker
1. De bezetting en wrede beperkingen van de Palestijnen in Gaza en de Westelijke Jordaanoever, met het stelen van water en land, de vernietiging van huizen, arrestaties en opsluitingen vormen de basis van het verzet van sommige groepen, vooral Hama.
2. De moord op twee ongewapende Palestijnse jongeren op Nakba-dag was een provocatie omdat er weinig mediaruimte was, maar toch werd de aanval op de ‘Israëlische tieners’ in het Palestijnse land gehyped, waarbij Netanyahu wekenlang loog over hun lot en een haatcampagne op gang bracht zonder bewijs tegen Hamas.
3. Een maand van arrestaties, huisplunderingen, herarrestaties van “bevrijde” Palestijnen, moorden, het opblazen van huizen van verdachten in de Wereldbank, vervolgens aanvallen op Gaza en het vermoorden van zes Hamas-functionarissen volgden allemaal voordat Hamas tot reactie werd aangezet. 6 maanden staakt-het-vuren werd door Israël verbroken, met enorme schade vóór enige “raketten”.
4. De raketten, zonder hightech doelwitten, slaagden erin nauwelijks burgers te raken – ondanks alle ophef raakte slechts ongeveer 1 op de duizend een Israëlische burger – terwijl de precisiewapens van de VS/IOF meer dan tweeduizend mensen doodden. Hoe kan Israël doen alsof het in gevaar is, of dat er enige rechtvaardiging is voor het bloedbad?
4. De raketten, zonder hightech doelwitten, slaagden erin nauwelijks burgers te raken – ondanks alle ophef raakte slechts ongeveer 1 op de duizend een Israëlische burger – terwijl de precisiewapens van de VS/IOF meer dan tweeduizend mensen doodden.
OUCH!
De precisiewapens van Israël zijn inderdaad behoorlijk nauwkeurig. Maar ze zijn ook duur.
De belangrijkste moordmiddelen waren dus artillerie. Heel veel artillerie.
‘Elf bataljons IDF-artillerie is gelijk aan de artillerie die we inzetten om twee Amerikaanse infanteriedivisies te ondersteunen,’ zei een hoge officier van het Pentagon met toegang tot de dagelijkse briefings. “Dat is een enorme hoeveelheid vuurkracht, en het is absoluut dodelijk.†Een andere officier, een gepensioneerde artilleriecommandant die in Irak heeft gediend, zei dat de inschatting van het Pentagon de vuurkracht die de IDF heeft gebracht misschien wel heeft onderschat. wees op Shujaiya. “Dit is het equivalent van de artillerie die we inzetten om een volledig korps te ondersteunen,†zei hij. “Het is gewoon een enorm aantal wapens.â€
Artilleriestukken die tijdens de operatie werden gebruikt, omvatten een mix van Soltam M71-kanonnen en in de VS vervaardigde Paladin M109's (een houwitser van 155 mm), die elk drie granaten per minuut kunnen afvuren. “De enige mogelijke reden om dat te doen is om in een zo kort mogelijke tijd veel mensen te doden”, zei de hoge Amerikaanse militaire officier. “Het is geen grasmaaien”, voegde hij eraan toe, verwijzend naar een populaire IDF-term voor periodieke militaire operaties tegen Hamas in Gaza. “Het verwijdert de bovengrond.â€
http://america.aljazeera.com/articles/2014/8/26/israel-bombing-stunsusofficers.html
Het doel was om een groot aantal Palestijnen te vermoorden in de korte tijd die ze voor de operatie hadden gekregen.
Zoals de Codpiece-commandant zou hebben gezegd:
Missie volbracht!
Ik twijfel voortdurend of ik de inwoners van het klote natiestaatje aan de oostkant van de Middellandse Zee 'moorddadige dieven' of 'stelende moordenaars' moet noemen.
De gebeurtenissen in Gaza hebben mij doen neigen naar het laatste.
De mensheid heeft ons vele voorbeelden gegeven van volmaakte psychologen, maar de meest effectieve psychologen zijn nooit als zodanig erkend. Hun tactieken zijn gemakkelijk te herkennen als ze de vijand vertegenwoordigen. Maar als we ze leuk vinden, omarmen we ze met warmte en genegenheid. Dat is de paradox van charisma, die de massa aanspreekt en uitnodigt om mee te doen aan demonisering, of kleinering, of ridiculisering, of afwijzing, of marginalisering... of zelfs regelrechte ontneming van hun vrijheid, hun waardigheid en hun leven. De massa heeft geen geweten, dus in de handen van een begaafde sociopaat kan ze de lasten van maatschappelijke terughoudendheid loslaten, haar remmingen loslaten en zich aansluiten bij de Boheemse leider. De leider kan het doen voor macht of geld. Soms doet hij of zij het voor dingen die zo triviaal zijn als lachen. Dit artikel zal veel minder aandacht krijgen dan de omvangrijke voorbeelden van stroperige lofrede waarin het verlies van dat komische ‘genie’, Joan Rivers, wordt betreurd. De waarheid is vervelend, maar een ‘oneliner’ bevrijdt de massa van de meest vervelende van alle verplichtingen: het geweten. Joan zou de morele verantwoordelijkheid op haar medemensen kunnen afschuiven door hun uiterlijk, hun zwakheden, hun zwakheden of hun intelligentie te kleineren. “Alleen degenen met een laag IQ waren dom genoeg om te blijven en gebombardeerd te worden”, of “Als je om oorlog vraagt en je krijgt oorlog, waarom zou je dan verrast zijn? Ik ben blij dat ze dood zijn”. Maar er is een ongelooflijke stroom van verdriet en sympathie geweest voor deze 81 jaar oude misantropische karikatuur van cosmetische chirurgie, wiens humor berustte op ziedende minachting voor de gevoeligheden van haar medemensen. Toegegeven, iedereen was eerlijk, maar dat is niet echt een gelijk speelveld. Over zichzelf zei ze: "Ik heb zoveel plastic dat ze mijn lichaam aan Tupperware willen doneren." Op dezelfde manier had ze, als een echte Republikeinse waterspuwer, zoveel geld dat ze zich als hobby met cosmetische chirurgie kon bezighouden, terwijl miljoenen Amerikanen geen behandeling voor kanker en diabetes kunnen krijgen. Het kostte haar uiteindelijk de dood. Dus toen ze stierf, na haar opmerking over de Palestijnen, kon ik niet anders dan denken dat er een soort gerechtigheid bestaat. Ik ben een grote fan van de mensen van OpEdNews, maar ik was een beetje verrast toen ook zij op de kar sprongen. Rob Kall daar schrijft regelmatig over sociopaten, maar wanneer een door hebzucht geobsedeerde Ayn Randiaanse narcist, zoals de haatspuwende Joan Rivers, door haar eigen middelen dood neervalt, belandt hij in een nostalgische melancholie. Ze was een typische sociopaat en liet ze 'uit de palm van haar hand eten'. De menigte heeft haar oordeel geveld, en tragisch genoeg zijn de Palestijnen schuldig. De waarheid is vervelend. Gerechtigheid is zeldzaam en de menigte trekt verder.
Ik ben het daar volledig mee eens. Die vrouw was walgelijk.
(Voor de tweede keer in het afgelopen uur heeft de forumsoftware een bericht van mij uitgediept. Vraag me af wat er aan de hand is?)
“Alleen degenen met een laag IQ waren dom genoeg om te blijven en gebombardeerd te worden†, of “Als je om oorlog vraagt en je krijgt oorlog, waarom zou je dan verrast zijn? Ik ben blij dat ze dood zijn†. Maar er is een ongelooflijke stroom van verdriet en sympathie geweest voor deze 81 jaar oude misantropische karikatuur van cosmetische chirurgie, wiens humor berustte op ziedende minachting voor de gevoeligheden van haar medemensen.
Uit alle recente verhalen die ik heb gelezen, was de vrouw in haar latere jaren niet bepaald grappig. Gewoon gemeen, smerig en wreed.
Bij de Nixon-onderwerpen hier heb ik enige tijd aan zijn dochters gedacht. Hoe kan het zijn om te horen dat de vader van wie je hield een echt monster en een onvervolgde crimineel was?
De familie van Joan Rivers heeft mijn medeleven, maar niets kan iets veranderen aan het feit dat de vrouw een lelijke streep had van een halve mijl breed.
Ze was tenminste geen politicus.