De nieuwste oorlogskoorts van Washington

Aandelen

De oorlogskoorts loopt weer hoog op in het officiële Washington, waarbij politie en experts eisen dat president Obama opdracht geeft tot een grote militaire interventie in Irak en Syrië om de gewelddadige jihadisten van ISIS te stoppen, een groep die zijn start kreeg met de Amerikaanse invasie van Irak in 2003, toen ex-CIA-analist Paul Pillar herinnert zich dat.

Door Paul R. Pillar

Amerikanen volgen een lange traditie van het vinden van monsters in het buitenland om te vernietigen, en richten hun aandacht en energie nu op een relatief nieuwe groep: de groep die ook wel bekend staat als ISIS of ISIL of de Islamitische Staat. De groep is een belangrijke ontwrichtende factor geworden in de toch al verstoorde interne aangelegenheden van Irak en Syrië, en is terecht een belangrijk voorwerp van zorg voor het Amerikaanse beleid als het gaat om instabiliteit en radicalisme in het Midden-Oosten.

De buitensporige rol die deze groep is gaan spelen in het discours over het buitenlands beleid van de VS, inclusief hyperbolische uitspraken van hoge functionarissen, riskeert echter een verlies van perspectief over wat voor soort bedreiging zij wel of niet vormt voor de Amerikaanse belangen. mogelijk verlies van zorg bij het beoordelen welke Amerikaanse acties als reactie daarop wel of niet verstandig zouden zijn.obama-cameron

Verschillende kenmerken van ISIS zijn herhaaldelijk en correct geïdentificeerd als maatstaf voor de kracht van de groep, en als aspecten van de opkomst van de groep die de aandacht waard zijn. Deze omvatten de inbeslagname van stukken grondgebied in zowel Irak als Syrië, het verwerven van financiële middelen en het in dienst nemen van aanzienlijke aantallen westerlingen.

Hoewel dit indrukwekkende indicatoren zijn voor het succes van de groep, is geen van deze gelijk aan een bedreiging voor de Amerikaanse belangen, laat staan ​​een fysieke bedreiging voor de Verenigde Staten zelf, althans niet in de zin van een nieuw gevaar dat verschilt van de bestaande gevaren. al enige tijd.

Geld is bijvoorbeeld nooit de belangrijkste bepalende factor geweest bij de vraag of een groep een dergelijk gevaar vormt. Terrorisme dat een verschil maakt, kan goedkoop zijn, en je hoeft geen banken in Mosul te beroven of een indrukwekkende inningsoperatie uit te voeren om genoeg geld te hebben om impact te maken. Zelfs een terroristisch spektakel op de schaal van 9/11 ligt binnen het bereik van één enkele rijke en radicaal ingestelde donor om te financieren.

De betrokkenheid van westerse burgers bij terroristische groeperingen is al lange tijd een aandachtspunt voor de westerse politie en binnenlandse veiligheidsdiensten. Voor zover dit een bedreiging vormt, is het geen directe functie van de acties of successen van een groep in het buitenland, of die nu van ISIS is of van welke andere groep dan ook.

Verschillende patronen met betrekking tot de betrokkenheid van westerlingen bij buitenlandse terroristische groeperingen zijn duidelijk vastgesteld. Eén daarvan is dat het verhaal steeds gaat over reeds geradicaliseerde individuen die contact zoeken met een groep, in plaats van andersom. Als het niet één bepaalde groep is die zij zoeken, zal het een andere zijn.

Een ander patroon is dat, ondanks de vaak geuite angst dat westerlingen in het buitenland een opleiding zouden volgen die ze vervolgens effectief zouden toepassen op terroristische operaties in het Westen, dit niet is gebeurd. Faisal Shahzad en zijn door vuurwerk aangedreven poging tot een autobom op Times Square illustreren de minder onheilspellende realiteit.

Nog een ander patroon is dat afgezien van een paar westerlingen wier taalvaardigheid is uitgebuit voor propagandadoeleinden, de westerlingen tot grunts en kanonnenvoer zijn geworden. Er zijn hen geen ingewikkelde complotten toevertrouwd (de mislukte schoenbommenwerper Richard Reid komt het dichtst in de buurt van een uitzondering), waarschijnlijk deels vanwege hun duidelijke naïviteit en grotendeels vanwege de zorgen van groepen over de operationele veiligheid en mogelijke penetratie.

Twijfelachtige waarde van grond

De controle door een groep over een stuk grondgebied, ook al bestaat het voor het grootste deel uit zand of bergen, wordt vaak ten onrechte opgevat als maatstaf voor de dreiging die een groep vormt, en dit fenomeen doet zich veelvuldig voor bij ISIS. Waarschijnlijk wordt de inbeslagname van land op deze manier geïnterpreteerd omdat het volgen van dit aspect van de voortgang van een groep net zo eenvoudig is als het kijken naar kleurgecodeerde kaarten in de krant.

De geschiedenis van terroristische operaties, waaronder zeer opvallende operaties als 9/11, toont aan dat het bezetten van een bepaald gebied niet een van de belangrijkste factoren is die bepalen of een terroristische operatie tegen de Verenigde Staten of een ander westers land kan worden opgezet. In de mate dat ISIS zich wijdt aan het in beslag nemen, behouden en beheren van stukken onroerend goed in de Levant of Mesopotamië, en het opdringen van zijn versie van een herinrichting van de samenleving in die stukken, betekent dit een wending in de richting van terrorisme in het Westen. .

Aanzienlijke wrijving tussen ISIS (toen nog onder een andere naam) en Al-Qaeda ontstond voor het eerst toen de concentratie van de voormalige groep op het verslaan van de Iraakse sjiieten in de ogen van de Al-Qaeda-leiding een nutteloze afdwaling van de grotere mondiale jihad was en de rol die deze groep speelde. de verre vijand, de Verenigde Staten, speelde daarin een rol.

Van oudsher wordt aangenomen dat niet-statelijke terroristische groeperingen over een troef beschikken, en een reden waarom zij (zij het ten onrechte) als onverstoorbaar worden beschouwd, is dat zij geen ‘retouradres’ hebben. Voor zover ISIS een ministaat in het Midden-Oosten in stand houdt, verliest het dat voordeel.

Een dergelijke ministaat zou eerder een last voor de groep zijn dan een aanwinst, afgezien van de voldoening die de groep krijgt uit het installeren van zijn verwrongen versie van een islamitische orde op zijn kleine stukje land. Het behouden en uitoefenen van de macht in de ministaat zou een moeilijke, fulltime baan zijn. De plaats zou een ellendige, verstoten vlek op de kaart zijn, zonder de mogelijkheid om macht op afstand te projecteren. Het zou een probleem zijn voor de directe buren, en nog meer voor de regeringen uit wier grondgebied de ministaat was uitgesneden, maar het bestaan ​​ervan zou ISIS niet méér tot een bedreiging voor de Verenigde Staten maken dan anders het geval zou zijn geweest. zijn.

Introspectie nodig

Wij Amerikanen moeten enige introspectie beoefenen over hoe en waarom we reageren op het ISIS-fenomeen zoals we zijn, voorbij de manier waarop we schaduwen op een krantenkaart interpreteren (en voorbij de gebruikelijke gepolitiseerde vooroordelen die elke beleidsdiscussie in Washington infecteren).

Tot op zekere hoogte voorziet de groep in een behoefte aan een duidelijk gedefinieerde, gepersonifieerde tegenstander. We hebben geen Osama bin Laden meer om tegen te vechten, maar nu hebben we Abu Bakr al-Baghdadi. We reageren ook heel begrijpelijk op de methoden van de groep, die verachtelijk inhumaan zijn, en op haar doelstellingen, die walgelijk middeleeuws zijn.

De aandacht die de groep de afgelopen week kreeg, is duidelijk grotendeels het gevolg van de gruwelijke moord op een gevangengenomen Amerikaanse fotojournalist. We hebben allemaal een hekel aan die gebeurtenis, en dat moeten we ook doen. Maar we moeten ook in gedachten houden dat een emotionele reactie op een dergelijk incident de verkeerde gemoedstoestand oplevert voor debat en koelbloedig overleg over het overheidsbeleid.

Wat misschien wel het meest verontrustend is aan de teneur van het huidige discours over dit onderwerp, is hoeveel ervan in absolute termen wordt uitgedrukt, waarbij velen verkondigen dat ISIS ‘vernietigd moet worden’, of woorden in die zin. Dergelijk absolutisme ondermijnt de overweging die moet worden gegeven aan andere Amerikaanse belangen en doelstellingen (zoals die altijd zullen worden beïnvloed door het nastreven van dat ene doel), en de afweging van zowel de kosten als de voordelen (er zullen altijd beide zijn) van elke Amerikaanse actie die wordt ondernomen. bij het nastreven van dat doel.

We hebben eerder een soortgelijk absolutisme gehoord en we hebben de resultaten gezien. We hoorden het met het valse syllogisme van na 9 september dat als terrorisme als een serieus probleem wordt beschouwd, we moeten erkennen dat we in ‘oorlog’ zijn, en als we in oorlog zijn, betekent dat dat we voornamelijk op militair geweld moeten vertrouwen. We hoorden het ook in de uitspraak dat als er ook maar één procent kans bestaat dat ons iets vreselijks overkomt, we dat als een zekerheid moeten beschouwen.

De absolutistische benadering leidt tot ongepaste spot en afwijzing van beleidsstappen als ‘halve maatregelen’, terwijl ze in feite, gezien de kosten, baten en andere Amerikaanse belangen die op het spel staan, de meest voorzichtige stappen kunnen zijn die genomen kunnen worden. Sommige acties die ISIS zouden tegenwerken, kunnen, gezien de omstandigheden, verstandig en kosteneffectief zijn. Andere mogelijke maatregelen lijken misschien directer gericht op het doel om ISIS te vernietigen, maar zouden gezien de omstandigheden niet verstandig zijn.

En wat betekent het ‘vernietigen’ van de groep eigenlijk? Onze ervaring met Al-Qaeda had ons moeten leren om lang en diep over die vraag na te denken. We hebben ontelbare “nummer drie” leiders van Al-Qaeda gedood, we hebben Bin Laden zelf gedood, en we hebben van Ayman al-Zawahiri een grotendeels irrelevante voortvluchtige gemaakt. We hebben de organisatie in feite vernietigd, of tenminste zoveel als kan worden verwacht na meer dan dertien jaar (ja, het proces begon vóór 13 september) van vernietiging.

Maar de methoden waar we ons echt zorgen over maakten, bleven voortbestaan ​​door een uitzaaiing die leidde tot de opkomst van andere organisaties. ISIS is een van die organisaties. Als ISIS ‘vernietigd’ wordt, is er weinig reden om aan te nemen dat de methoden waar we ons het meeste zorgen over maken, en de daarmee samenhangende ideologieën, niet nog andere vormen zullen aannemen.

De zaden van de dood van ISIS liggen in zijn eigen methoden en doelstellingen, die voor veel van zijn potentiële onderdanen net zo weerzinwekkend zijn als voor ons. De groep boekte haar dramatische winsten, zowel in Irak als in Syrië, dankzij grotere golven van oppositie tegen de verafschuwde zittende regimes. De verliezen kunnen net zo dramatisch zijn als de politieke omstandigheden die tot dergelijke oppositie hebben geleid, veranderen. In Bagdad zijn ze al aan het veranderen, en het is nog steeds mogelijk dat er in Syrië een of andere politieke verandering plaatsvindt, die groepen zo extreem als ISIS uitsluit.

De omvang van welke terroristische dreiging dan ook tegen de Verenigde Staten hangt niet af van het doden van welke organisatie dan ook. Het zal deels afhangen van de politieke processen in landen als Irak en Syrië. Het zal ook afhangen van hoe goed de Verenigde Staten, door achter een bepaald monster aan te gaan, geen andere creëren.

In dat opzicht kunnen we onszelf er niet vaak genoeg aan herinneren, vooral omdat dit feit in de huidige discussie over ISIS vergeten lijkt te zijn, dat ISIS zelf is ontstaan ​​als een direct gevolg van het feit dat de Verenigde Staten achter een ander monster in Irak aan gingen.

Paul R. Pillar groeide in zijn 28 jaar bij de Central Intelligence Agency uit tot een van de topanalisten van de dienst. Hij is nu gastprofessor aan de Georgetown University voor veiligheidsstudies. (Dit artikel verscheen voor het eerst als een blog post op de website van The National Interest. Herdrukt met toestemming van de auteur.)

7 reacties voor “De nieuwste oorlogskoorts van Washington"

  1. jer
    Augustus 28, 2014 op 03: 23

    De VS portretteren zichzelf onbeschaamd publiekelijk als een natie die altijd probeert ‘problemen en kwesties via de stembus op te lossen’, maar de waarheid is dat ze alleen schaamteloos tegen iedereen liegen. De VS is een natie die problemen en kwesties CREËERT (opwekt) en DAN probeert ze allemaal op te lossen met behulp van brutale politieke chantage, gewelddadig fysiek geweld, onvervalst geweld, plus rivieren of meren die stromen van onschuldig menselijk bloed.

  2. Abe
    Augustus 27, 2014 op 22: 53

    Anti-oorlog verdwijnt: Verdeel en heers in actie
    https://www.youtube.com/watch?v=dhOUVVnk66w

  3. Abe
    Augustus 27, 2014 op 20: 23

    ‘ISIS’ is het nieuwste en meest nauwkeurige acroniem voor een transnationaal terreur-/misdaadsyndicaat tussen Israël, Saoedi-Arabië en de Verenigde Staten dat sinds de jaren tachtig wereldwijd opereert. Het is geen mislukte CIA-abortus. Het is een geostrategisch machtsinstrument dat door enkele zeer rijke donoren wordt gebruikt.

  4. Alice
    Augustus 27, 2014 op 16: 22

    Nee, niets van dat alles. ISIL bedreigt niets Amerikaans. Ze volgen een zeer duidelijke agenda.
    Weet u nog hoe onbekommerd de VS aanvankelijk waren over ISIL? Dat was omdat ze wilden dat Maliki werd verdreven voordat ze ook maar iets zouden doen om Irak te helpen de huursoldaat, sorry, het ‘jihadistische leger’ ISIL, te stoppen.
    Als er een voorwaarde was geweest voor de strijd tegen ISIL, hadden ze helemaal geen bedreiging kunnen zijn.
    De VS kregen de afzetting van Maliki te verwerken en gingen onmiddellijk in de apocalyptische modus. Plotseling voorspelde ISIL een naderend onheil voor de VS. Ze maakten zelfs een onthoofdingsvideo in scène, alles in onberispelijke Hollywood-stijl.
    Nieuwsgieriger en nieuwsgieriger: nu willen de VS koste wat het kost Syrië binnenkomen “om ISIL te bestrijden” (lees: Assad verdrijven).
    Al met al presteert ISIL goed bij het bevorderen van de Amerikaanse agenda.
    Je vraagt ​​je af of ze niet worden betaald door Amerikaanse bondgenoten zoals bijvoorbeeld Saoedi-Arabië… oh, wacht. Zij zijn.

  5. FG Sanford
    Augustus 27, 2014 op 15: 24

    Ik ga niet tekeer over het dromerige surrealisme dat dit artikel probeert te vervangen door hardgekookte feiten. Velen van ons hebben die foto's al gezien van de ontmoeting van John McCain met al-Baghdadi, de ISIS-leider die hij probeerde voor te doen als een 'gematigde' rebel. Velen van ons hebben ook gelezen over de CIA-trainingskampen in Jordanië, waar deze barbaren enkele van hun indrukwekkendere vechtvaardigheden aanscherpten. (We gaan ervan uit dat ze al wisten hoe ze hoofden moesten afhakken.) Enkelen van ons zullen misschien ook de artikelen van Pepe Escobar volgen, waarin wordt uitgelegd hoe de Amerikaanse belangen worden gediend, omdat ISIS feitelijk elke kans wegneemt dat Iran of Syrië zouden kunnen profiteren van pijpleidingen die efficiënter en beter zouden zijn. winstgevender dan alles wat de VS en hun bondgenoten uitkomt, vooral Saoedi-Arabië en de Golfmonarchieën. Trouwens, zolang we het hebben over barbaren die hoofden afhakken, heeft Saoedi-Arabië er vorige maand 49 afgehakt. Dan is er nog de verbinding met Turkije, onze zogenaamde NAVO-“bondgenoot”, die handig een grens handhaaft met meer gaten erin dan dat Maleisische vliegtuig. Dat is ook een grote hulp geweest voor ISIS. Het is waar dat één enkele ‘rijke donor’ veel terrorisme kan aanrichten, maar Bin-Laden kreeg veel contant geld en materiële steun van de Saoedische regering. We moeten aannemen dat dit de reden is dat die 28 pagina's nog steeds 'geredigeerd' zijn. Een recente persconferentie gehouden door minister Hagel en de voorzitter van de Joint Chiefs trok de aandacht van Robert Fisk. Hij zei dat ze ISIS “apocalyptisch” noemden, en dat de hele affaire zo “Hollywood” was dat het enige wat ontbrak was Tom Cruise. De goede oude Fiskie zette het allemaal in perspectief toen hij zijn artikel afsloot met een vraag aan SecDef: "Hé Chuck, waarom vertel je ons niet waar ze al die wapens en al dat geld vandaan hebben?" Deze hele zaak is weer een mislukte CIA-abortus. De ‘linkse cover-liberalen’ proberen te doen alsof de regering blind was, en de ‘rechtse idioten’ juichen voor meer betrokkenheid. Beiden willen meer oorlog, en het lijkt erop dat ze dat gaan krijgen. We kunnen ervoor betalen door meer scholen te sluiten, meer stadswater af te sluiten, meer hypotheken uit te sluiten en meer geld te drukken. Hoi. het is de Amerikaanse manier!

  6. Hillary
    Augustus 27, 2014 op 12: 05

    “De groep boekte haar dramatische winsten, zowel in Irak als in Syrië, dankzij grotere golven van oppositie tegen de verafschuwde zittende regimes.”
    Paul R. pijler
    Paul, hoe zit het met de “botsing der beschavingen” (joods/christelijk versus islam) gevoed door sancties en bombardementen en de illegale invasie van Irak die dat land decennialang heeft verwoest?
    ...

    Het grote publiek heeft GEEN IDEE over de macht en de vastberadenheid van de Joods/Zionistische krachten die 24 uur per dag, 7 dagen per week, hard aan het werk zijn in de machtscentra in de VS, voor en na de ‘creatie van Israël’.

    Hun 'Intellectual Foundations' en berichtgeving door de MSM vormden de publieke opinie in die mate dat de oorlog in Irak Rupert's War werd genoemd als eerbetoon aan Rupert Murdoch.

    De ‘Nieuwe Strategie voor het Veiligstellen van het Rijk’ werd ‘in 1996 aan Netanyahu gepresenteerd en vakkundig omgevormd tot ‘Een Schone Breuk’ en later riep de PNAC in 1998 openlijk op tot de verwijdering van Saddam Hoessein en tot regimeverandering in de meeste moslimlanden. zoals Libië, Syrië en Iran om “verandering in de regio te brengen”.

    President Clinton en Republikeinse leden van het Amerikaanse Congres werden benaderd en later, negen dagen na de aanslagen van 11 september 2001, stuurde de PNAC een brief naar president George W. Bush, waarin hij pleitte voor “een vastberaden poging om Saddam Hoessein van de macht in Irak te verwijderen” en regimeverandering.

    Volgens een geheim document opgesteld voor Rumsfeld zou de nieuwe organisatie, bekend onder de Orwelliaanse bijnaam als de Proactive Pre-emptive Operations Group, of P2OG, terroristische aanslagen uitlokken die dan een “tegenaanval” van de Verenigde Staten op landen zouden vergen. “het herbergen van de terroristen†.
    (Johannes Pilger http://www.ifamericansknew.org/us_ints/nc-pilger.html

    In de zomer van 2000 verklaarde het Project for the New American Century (PNAC) dat vanwege de neiging van het Amerikaanse publiek naar ideeën over democratie en vrijheid het PNAC-transformatieproces waarschijnlijk lang zou duren, zonder enige catastrofale en katalyserende gevolgen. evenement – ​​zoals een nieuwe ‘Pearl Harbor’.

    De macht en de vastberadenheid van de Joods-Zionistische krachten die 24/7 hard aan het werk waren in de machtscentra in de VS waren in staat om een ​​‘nieuwe Amerikaans-Israëlische relatie’ of een ‘Amerikaans-Israëlisch partnerschap’ te smeden. & de rest is geschiedenis.

    In de nacht van 9 september schreef GWBush in zijn dagelijkse dagboek: “De Pearl Harbor van de 11e eeuw vond vandaag plaats.” [Washington Post]
    http://whatreallyhappened.com/WRHARTICLES/911reichstag.html

  7. Freddy
    Augustus 27, 2014 op 11: 23

    LAAT elke politicus en luide mond schreeuwen om OORLOG …… pak een geweer en dien in de frontlinies.
    Haal de WINST uit OORLOGSPROFITEERING, iedereen die meer dan 8% winst maakt, verzwakt de oorlogsinspanning en steelt van zijn “mede-Amerikanen” … HANG ze op.
    Elke onderneming die om WELKE reden dan ook het land verlaat, verlaagt de BELASTINGBASIS en ondermijnt de oorlogsinspanningen, HANG ZE OOK OP.

Reacties zijn gesloten.