Israëlisch-Palestijnse eisen beoordelen

Aandelen

Geen van beide partijen in het Israëlisch-Palestijnse conflict wil een terugkeer naar de status quo van vóór het laatste bloedvergieten accepteren, maar er zijn verschillen tussen de redelijkheid van de tegenstrijdige eisen en hoe de wereld ze zou moeten zien, zoals John V. Whitbeck uitlegt.

Door John V. Whitbeck

Na het mislukken van de zesdaagse ‘pauze’ om onderhandelingen over een langdurig Israëlisch-Palestijns staakt-het-vuren mogelijk te maken en de hervatting van Israëls aanval op het gekooide volk van Gaza, vragen bezorgde mensen zich overal af hoe de tegenstrijdige eisen van de twee partijen kunnen worden opgelost. mogelijk verzoend worden wanneer beide partijen een dwingende behoefte voelen om enige winst te behalen om hun offers te rechtvaardigen.

Aan de Palestijnse kant zijn er ruim 2,000 doden, ruim 10,000 gewonden en massale verwoestingen van huizen en infrastructuur, en aan Israëlische kant 64 dode soldaten en twee dode burgers. Geen van beide partijen wil akkoord gaan met iets dat de eigen bevolking zou kunnen beschouwen als het aanvaarden van een mislukking of een nederlaag.

De Gazastrook is een strak afgezet gebied van slechts 139 vierkante kilometer, waar ongeveer 1.8 miljoen Palestijnen feitelijk vastzitten. (Foto van Wikipedia)

De Gazastrook is een strak afgezet gebied van slechts 139 vierkante kilometer, waar ongeveer 1.8 miljoen Palestijnen feitelijk vastzitten. (Foto van Wikipedia)

Het in overweging nemen van de redelijkheid of onredelijkheid van de respectievelijke eisen kan buitenlandse regeringen die oprecht geïnteresseerd zijn in het beëindigen van de helse cyclus van geweld en het boeken van vooruitgang in de richting van een duurzame vrede met een zekere mate van rechtvaardigheid, helpen om te beslissen welke kant zij moeten proberen te overtuigen of daartoe te dwingen. wees redelijk.

Is het onredelijk om, zoals Palestina doet, te eisen dat inwoners van Gaza hun kooi mogen verlaten; een echte haven bouwen; om hun luchthaven (verwoest door Israël in 2002) weer op te bouwen; om hun velden te bewerken, zelfs binnen drie kilometer van hun grens met Israël; om in hun wateren meer dan drie zeemijl uit de kust te vissen; hun producten te exporteren en basisbehoeften te importeren?

Is het bovendien onredelijk om te eisen dat de 61 Palestijnen die zijn vrijgelaten bij de Shalit-gevangenisruil en feitelijk door Israël zijn ontvoerd kort na de ontvoering op de Westelijke Jordaanoever van drie jonge kolonisten, opnieuw worden vrijgelaten?

Dit is alles wat Palestina heeft geëist. Aan welke andere mensen zouden zulke bescheiden eisen kunnen worden ontzegd, zoals dat gedurende zeven jaar van belegering en blokkade het geval is geweest?

Aan de andere kant: is het redelijk om, net als Israël, te eisen dat Gaza, voordat er een definitieve overeenkomst wordt bereikt om de bezetting te beëindigen, volledig wordt ‘gedemilitariseerd’, waardoor de bevolking wordt ontdaan van alle middelen om zich te verzetten tegen de 47 jaar durende bezetting? (een recht van verzet tegen buitenlandse bezetting, erkend door het internationaal recht) of zelfs om een ​​wereld die hen liever negeert te herinneren aan hun ellendige bestaan.

Een hoge mate van ‘demilitarisering’ van de Palestijnse staat zou heel goed kunnen worden overeengekomen in een definitieve overeenkomst die een einde maakt aan de bezetting, aangezien de Palestijnen Israël in de toekomst geen enkel excuus zouden willen geven om Palestina opnieuw binnen te vallen en opnieuw te bezetten. Het is nu geen berusting in de bezetting, maar het einde van de bezetting.

Voor de Israëlische regering is het beste resultaat waar zij nu realistisch op kan hopen het handhaven van de status quo ante (inclusief de belegering van Gaza) en het opnieuw wegkomen met moord, terwijl de westerse machten enorme druk uitoefenen op Palestina om zich niet aan te sluiten bij de Israëlische regering. het Internationaal Strafhof of op een andere manier een beroep doen op het internationaal recht om het Palestijnse volk te beschermen, zou Israël dit moeten kunnen bereiken door eenvoudigweg niets met de Palestijnen overeen te komen. Een dergelijk resultaat zou duidelijk onrechtvaardig en onbevredigend zijn voor Palestina en een nieuwe ronde van dood en vernietiging in de nabije toekomst garanderen.

Alleen serieuze en principiële druk van buitenaf op Israël om in te gaan op de meeste redelijke Palestijnse eisen, vergezeld van geloofwaardige dreigementen met betekenisvolle nadelige gevolgen voor de Israëlische koppigheid, zou enige hoop bieden op het bereiken van een win-winresultaat dat opnieuw een herhaling zou kunnen opleveren van dit laatste conflict. aanval onwaarschijnlijk. Helaas, nu de Verenigde Staten, de grote Europese staten en Egypte zich allemaal stevig aan de kant van Israël scharen, is een dergelijke serieuze en principiële druk moeilijk voorstelbaar bij gebrek aan een of ander baanbrekend Palestijns initiatief.

Met het oog op het redden van het Israëlische gezicht en tegelijkertijd een einde te maken aan de belegering van Gaza (en vervolgens de bezetting van de hele Palestijnse staat), zouden de Palestijnse leiders publiekelijk moeten verzoeken om de inzet van VN-, Amerikaanse of NAVO-troepen in zowel Gaza als de Westelijke Jordaanoever ter bescherming van de Palestijnse gebieden. zowel Israëliërs als Palestijnen te beschermen tegen verder geweld in afwachting van een volledige Israëlische terugtrekking uit de bezette staat Palestina.

Noch de Israëliërs, noch de Palestijnen zullen vrede of veiligheid kennen totdat de bezetting eindigt op een fatsoenlijke tweestatenbasis of op een democratische éénstatenbasis, en de huidige ronde van bloedbaden in Gaza kan een moment hebben opgeleverd waarop zelfs westerse regeringen, ondanks hun reflexmatige reflexen, pro-Israëlische publieke uitspraken zijn zich bewust van deze realiteit en zouden dit ook daadwerkelijk kunnen doen, als ze een belangrijke stimulans krijgen om naar dit bewustzijn te handelen.

John V. Whitbeck is een internationale advocaat die het Palestijnse onderhandelingsteam heeft geadviseerd bij onderhandelingen met Israël.

7 reacties voor “Israëlisch-Palestijnse eisen beoordelen"

  1. James Moriarty
    Augustus 30, 2014 op 07: 53

    …”Het kan niemand daar iets schelen wat de rest van de wereld denkt.”…. – En dank God daarvoor. Met al de giftige onzin die uit de vele monden over de hele wereld stroomt, is het net zo goed dat ze sterk blijven en zichzelf beschermen tegen de organisatie wiens enige bestaansdoel de vernietiging van hun kleine thuisland is. En het is maar goed dat ze niet toegeven aan de eisen aan de oncontroleerbare transporthavens voor Gaza waarlangs de wapens en wapenmaterialen in het verleden zijn afgeleverd. “Maar.. maar… het is concreet voor ziekenhuizen en scholen!” - ALSOF! Het is concreet voor de infiltratietunnels, zodat Hamas hun hoofddoel kan verwezenlijken. Daarom smeek ik Israël om zich niets aan te trekken van wat de rest van de wereld denkt, en om de enige heldere vonk van beschaving in die barbaarse beerput te behouden.

  2. Zakaria Smit
    Augustus 23, 2014 op 22: 25

    Noch de Israëli's, noch de Palestijnen zullen vrede of veiligheid kennen totdat de bezetting eindigt op een fatsoenlijke tweestatenbasis of op een democratische éénstaatbasis...

    Ik ben het niet eens met deze stelling. Israël is zeer veilig en heeft alle 'vrede' die het wil. Er is een bepaald niveau van agitatie nodig om de burgers van dat klotestaatje ervan te weerhouden rationele of fatsoenlijke gedachten te denken.

    Het maakt niemand daar uit wat de rest van de wereld denkt. Mogelijk zou dat kunnen veranderen als het koude weer aanbreekt en de omstandigheden in Gaza nog erger worden – als de nieuwsmedia het verhaal al zouden berichten. (denk aan Oekraïne!) Maar ik betwijfel of iemand die er toe doet er ook maar enigszins last van zou hebben. Herinner je je de zionistische Madeleine Albright nog? Het opofferen van een half miljoen Iraakse kinderen op het altaar van denkbeeldige massavernietigingswapens kon haar weinig schelen.

    Lesley Stahl over Amerikaanse sancties tegen Irak: We hebben gehoord dat een half miljoen kinderen zijn omgekomen. Ik bedoel, dat zijn meer kinderen dan er stierven in Hiroshima. En weet je, is de prijs het waard?

    Minister van Buitenlandse Zaken Madeleine Albright: Ik denk dat dit een heel moeilijke keuze is, maar de prijs – wij denken dat de prijs het waard is.

    Er zijn geen tekenen dat iemand van enig belang in het christelijke Westen meer zal doen dan zijn handen wringen als er in Gaza een massale sterfte door honger of ziekte plaatsvindt.

    Het meest waarschijnlijke resultaat zou zijn dat het leven voor gewone 'Joe Sixpack'-joden in Europa en Zuid-Amerika iets moeilijker zal worden. Helaas zijn er plausibele scenario's waarin een dergelijke uitkomst wenselijk zou zijn voor Israël.

  3. Johannes J.
    Augustus 23, 2014 op 14: 12

    Goed gezegd Hillary. Ook ter ondersteuning staat dat Israëlische paspoorten niet Israëlisch vermelden, maar vermelden of men een Jood is of een Arabier of wat dan ook. Ook is Israël het enige westerse land dat zijn grenzen niet heeft gedefinieerd, en dat waarschijnlijk ook niet zal doen, voordat het heeft bereikt wat het als hun droom beschouwt: Groot-Israël.
    Ik ben blij om te zien dat veel jongere joden de zionistische lijn niet volgen, en dat veel stille joden zich beginnen uit te spreken voor gerechtigheid. Ik hoop dat dit een teken is van internationalisme in hun denken, een weglopen uit de zionistische valstrik die hen angst inboezemde.

  4. Hillary
    Augustus 23, 2014 op 12: 53

    De ‘feiten ter plaatse’ zijn lange tijd de tactiek van de zionisten geweest.

    Het was nooit de bedoeling dat alle overeenkomsten die de zionistisch-joodse leiders voor en na de oprichting van Israël hadden gesloten, door hen zouden worden nageleefd, zoals aangegeven in hun beschikbare gepubliceerde correspondentie.
    .
    Groot-Brittannië en de VS steunden hun agenda en zonder stemming door de VN-Veiligheidsraad riepen zij in 1948 hun ‘staat’ uit, in strijd met het VN-Handvest.
    .
    Hun ware aard werd kort daarna duidelijk toen de brute etnische zuiveringen serieus begonnen.
    .
    De oplossing, zoals Helen Thomas zei, is dat ze allemaal naar hun land in Europa terugkeren.
    .
    De grondoorzaak van het nooit eindigende conflict in Palestina; en hoe u dit kunt oplossen
    Door een Nederlands-Joodse overlevende uit de Tweede Wereldoorlog
    http://www.informationclearinghouse.info/article39367.htm#idc-cover

    • Augustus 25, 2014 op 13: 04

      Wat mis ik hier. De Algemene Vergadering van de VN gaf op 29 november 1947 toestemming voor de oprichting van een Arabische staat en een Israëlische staat in het gebied dat bekend staat als het Britse mandaat Palestina.
      Het Britse mandaat liep af op 14 mei 1948 en kort daarna werd de Israëlische staat uitgeroepen.
      De Arabieren weigerden niet alleen het besluit te aanvaarden, maar de machten die het Arabische deel van het Britse mandaat Palestina, Egypte voor Gaza en Trans-Jordanië voor de Westelijke Jordaanoever controleren, weigerden de vorming van een onafhankelijke Arabische staat toe te staan. In feite bleven ze de Algemene Resolutie van de VN negeren, terwijl ze probeerden hun eigen feiten op het terrein te creëren en de Israëlische staat tweemaal uit te roeien voordat ze de controle over de gebieden verloren.
      Dus hoe waren de zionisten opstandig of creëert u nieuwe feiten ter plaatse?

      • Johannes J.
        Augustus 26, 2014 op 12: 37

        De stemming in de Algemene Vergadering van de VN was slechts een voorstel tot verdeling. Om het eindproduct tot wet te maken, moesten beide partijen het aanvaarden en moest het door de Veiligheidsraad worden aangenomen. De Palestijnen weigerden omdat het grootste deel van het land en het beste land aan de Joodse minderheid werd toegewezen.
        Israël riep vervolgens een onafhankelijke staat uit, ze hadden alle inlichtingen over elke Arabische stad verzameld en gingen over tot het verdrijven van de Palestijnen. De andere Arabische landen namen de kwestie niet serieus en leverden weinig slecht uitgeruste soldaten die in een ongecoördineerde oorlog vochten. Israëli's waren nooit bemand of doodgeschoten, zoals veel zionistische teksten zeggen. Lees 'Geboorte van het Palestijnse vluchtelingenprobleem' door Benny Morris, en 'De etnische zuivering van Palestina' door Ilan Pappe.
        De stemming in de Algemene Vergadering werd gekocht door de zionistische belangen. Toch is het nooit door de Veiligheidsraad gekomen.

        • postwegf
          Augustus 30, 2014 op 09: 03

          ah, citez dund3er hoofd pappe
          Israël accepteerde wat werd aangeboden. de vijf Arabische buren vielen aan, vielen binnen om te vernietigen. dat is het eerste feit ter plaatse

Reacties zijn gesloten.