Uit het archief: Bij de eerste verjaardag van de Sarin-gasaanval buiten Damascus op 21 augustus is er een gezamenlijke inspanning om de oorspronkelijke conventionele wijsheid te herstellen, waarbij de Syrische regering de schuld krijgt van de honderden doden. Het doel lijkt te zijn om het alternatieve verhaal dat later naar voren kwam, zoals Robert Parry afgelopen april schreef, te begraven.
Door Robert Parry, 7 april 2014
Het zou je niet moeten verbazen, denk ik, dat sommige wannabe-journalistbloggers auditie doen voor mogelijke reguliere werkgevers door onderzoeksjournalist Seymour M. Hersh aan te vallen voor het schrijven van een artikel. baanbrekend artikel het betrekken van Syrische jihadistische rebellen en Turkse inlichtingendiensten bij het dodelijke gebruik van Sarin op 21 augustus buiten Damascus.
Uit een greep uit deze verdedigingsmechanismen van de oude conventionele wijsheid van de ambtenaar die de Syrische regering de schuld geeft, is de belangrijkste aanvalslinie tegen Hersh het herhalen van de aanvankelijke bewering van de Amerikaanse regering over een wijdverbreide aanval waarbij meerdere raketten betrokken zijn.
De controversiële kaart, ontwikkeld door Human Rights Watch en omarmd door de New York Times, toont vermoedelijk de vliegroutes van twee raketten van de Sarin-aanval van 21 augustus die elkaar kruisten op een Syrische militaire basis.
De gedachte was toen dat alleen de Syrische regering het vermogen had om zo’n wijdverbreide aanval te lanceren. Maar deze bewering is achterhaald. De inspecteurs van de Verenigde Naties die zich verspreidden over de buitenwijk Ghouta van Damascus, vonden slechts twee verdachte raketten en één bleek vrij van Sarin of enig ander chemisch middel.
De ene met Sarin beladen raket, die insloeg in de wijk Zamalka/Ein Tarma, bleek van grove makelij te zijn en had een maximaal bereik van ongeveer 2 tot 3 kilometer, wat betekent dat hij zou zijn gelanceerd vanuit door de rebellen gecontroleerde gebieden, en niet vanuit een overheidszone.
Maar conventionele wijsheid is moeilijk aan het wankelen te brengen als veel ‘zeer belangrijke mensen’ de zekerheden ervan hebben omarmd. Dergelijke VIP's geven niet graag toe dat ze voor de gek gehouden zijn en er zijn altijd wel aspirant-agenten die wat extra punten hopen te verdienen door iedereen aan te vallen die afwijkt van het 'groepsdenken'.
Dat is wat we nu zien nu de zaak van de regering-Obama tegen de Syrische regering instort, niet dat deze ooit erg stevig was. Er heerst wanhoop in het officiële Washington om te proberen het oude verhaal weer overeind te houden.
De zwakheid van de aanklacht van de regering was altijd duidelijk. De Amerikaanse “Government Assessment” van de aanval, gepubliceerd op 30 augustus, was een witboek van vier pagina’s met ongefundeerde beschuldigingen tegen de Syrische regering. Er werd toen en sindsdien geen verifieerbaar bewijs geleverd.
Het punt van het ‘Government Assessment’ zelf was om de standaardvereiste van een National Intelligence Estimate (of een snellere Special National Intelligence Estimate) voorafgaand aan een Amerikaanse militaire aanval op een soeverein land te vermijden. NIE’s vertegenwoordigen de consensusvisie van de 16 inlichtingendiensten. NIE's vereisen ook de opname van voetnoten die eventuele afwijkende meningen onthullen.
Mij werd destijds verteld dat er binnen de Amerikaanse inlichtingengemeenschap aanzienlijke bezorgdheid bestond dat we getuige waren van een nieuwe haast om te oordelen. Maar om deze twijfels geheim te houden, heeft de regering-Obama deze nieuwe creatie in elkaar gezet, een ‘Government Assessment’, waarin de afwijkende meningen buiten beschouwing werden gelaten.
Het kleine pakket met materiaal dat op 30 augustus werd vrijgegeven, bevatte echter een belangrijke voetnoot een kaart en het bieden van een verklaring waarom er aanvankelijk werd gedacht aan een meer wijdverbreide aanval.
De voetnoot luidde: “Meldingen van chemische aanvallen afkomstig van sommige locaties kunnen de beweging weerspiegelen van patiënten die in de ene buurt zijn blootgesteld aan veldhospitalen en medische voorzieningen in de omgeving. Ze kunnen ook een weerspiegeling zijn van verwarring en paniek veroorzaakt door de aanhoudende artillerie- en raketaanvallen, en berichten over het gebruik van chemicaliën in andere buurten.”
Met andere woorden, zelfs het witwassende witboek van het Witte Huis bood een tegenstrijdige verklaring voor wat de regering beweerde over het aantal wijken dat getroffen was door de chemische aanval van 21 augustus, dat wil zeggen dat slachtoffers van de ene locatie zich mogelijk naar klinieken in de regio hebben gehaast. andere buurten, waardoor de valse indruk wordt gewekt van een meer wijdverbreide aanval.
Belangrijker is echter het vier pagina’s tellende “Beoordeling door de overheid” van de zaak tegen de Syrische regering bevatte geen enkel bewijsstuk dat onafhankelijk kon worden gecontroleerd. Het stond vol met ‘wij beoordelen’ dit en ‘wij beoordelen’ dat. Tot op de dag van vandaag heeft de regering-Obama geen greintje bewijsmateriaal vrijgegeven dat onderzocht en geëvalueerd zou kunnen worden.
In plaats daarvan is de propagandabenadering de oude tactiek geweest van het keer op keer herhalen van een onbewezen bewering, wetende dat als een beschuldiging vaak genoeg met voldoende zekerheid wordt geuit, de zwakzinnigen deze eenvoudigweg als geaccepteerde wijsheid zullen gaan behandelen. Dat is vooral gemakkelijk als het doelwit van de beschuldigingen grondig is gedemoniseerd, zoals het geval is met de Syrische president Bashar al-Assad.
De 'Vectoranalyse'
Het enige openbaar beschikbare bewijsmateriaal dat de Syrische regering impliceert, was een ‘vectoranalyse’ geproduceerd door Human Rights Watch en de New York Times, waarbij de vliegroutes van de twee teruggevonden raketten werden gevolgd tot waar hun azimuts elkaar 9.5 kilometer verderop kruisten op een Syrische militaire basis.
Toen deze analyse afgelopen september werd aangeprezen en op de voorpagina van de Times verscheen, werd het beschouwd als het 'slam-dunk'-bewijs van de schuld van de Syrische regering. Vrijwel iedereen in de Amerikaanse nieuwsmedia, inclusief veel ambitieuze bloggers, stapte op de kar en lachte iedereen uit die niet aan boord was.
De ‘vectoranalyse’ viel echter al snel uiteen. Ten eerste had de raket die Moadamiya, ten zuiden van Damascus, insloeg, op weg naar beneden een gebouw geraakt, zodat de VN-berekening van de azimut zeer onbetrouwbaar was. Bovendien bleek de raket geen Sarin te bevatten, wat het opnemen ervan in de vectoring van twee met Sarin beladen raketten onzinnig maakte.
Nog verwoestender voor de HRW-NYT-analyse was het feit dat toen vooraanstaande raketwetenschappers de mogelijkheden analyseerden van het zelfgemaakte apparaat dat in Zamalka landde, ze tot de conclusie kwamen dat het een maximaal bereik had van ongeveer 2 tot 3 kilometer, minder dan één. ten derde de vereiste afstand. Amerikaanse inlichtingendeskundigen, zoals voormalig CIA-analist Larry Johnson, merkten ook op dat de twee teruggevonden raketten geen deel uitmaakten van de Order of Battle van het Syrische leger.
Toen de ‘vectoranalyse’ in diskrediet werd gebracht, wachtte de New York Times vervolgens tot de kerstvakantie om met tegenzin diep in een verhaal, diep in de krant, te erkennen dat er opnieuw gesnookerd was, een beschamende herhaling van zijn beruchte ‘paddenstoelwolk’-rapport uit 2002. op de “aluminiumbuizen” van Irak, waaruit zou blijken dat Saddam Hoessein kerncentrifuges aan het bouwen was. [Zie Consortiumnews.com's “NYT trekt zich terug van zijn Syrië-Sarin-analyse.”]
Een hoop slecht bewijsmateriaal
Dus, wat bleef er nog over om de aanklacht van de Amerikaanse regering tegen het Syrische regime te ondersteunen, nu het “slam-dunk bewijs” van de “vectoranalyse” werd overgedragen aan de gigantische hoop valse claims die werden gebruikt om oorlogen te rechtvaardigen? Niets dat kon worden uitgecheckt en geverifieerd. Dat heeft er op zijn beurt voor gezorgd dat de bloggers die de Assad-deed-het-beschuldiging verdedigden, oude beweringen hebben hergebruikt die eerder zijn verworpen, zoals het idee van meerdere raketten met Sarin aan boord.
Ondanks de flagrante zwakheden van de Amerikaanse regering, ontleden deze verdedigers van de oude conventionele wijsheid in de blogosfeer de onthullingen van Hersh, op zoek naar kleine punten om te bekritiseren in plaats van zich aan te sluiten bij de eis dat de regering-Obama eindelijk al het bewijsmateriaal dat zij denkt te hebben op tafel legt. .
Bijna 4,500 Amerikaanse soldaten en honderdduizenden Irakezen stierven als gevolg van valse en verzonnen inlichtingen die in 2002-03 over Iraakse massavernietigingswapens werden verspreid. Toch werd bijna niemand in het officiële Washington verantwoordelijk gehouden.
Tien jaar later was het proces bijna aan herhaling toe. De Verenigde Staten raakten bijna opnieuw ten strijde vanwege zeer twijfelachtige informatie. Als het Amerikaanse politieke en media-establishment zo onbekwaam is in het omgaan met de realiteit in dergelijke situaties van leven of dood, is een ingrijpende herziening van het systeem dringend nodig.
Er volgen nog andere gevaarlijke implicaties uit het artikel van Hersh, waaronder de mogelijkheid dat Syrische jihadisten aan het Nusrafront, die nauwe banden hebben met Al-Qaeda, het vermogen hebben ontwikkeld om Sarin te vervaardigen en in te zetten, een krachtig chemisch wapen dat in een mum van tijd honderden mensen kan doden. minuten.
Als dat het geval is, zijn president Barack Obama en minister van Buitenlandse Zaken John Kerry het aan het publiek verschuldigd om hun haastige oordeel van afgelopen zomer te herroepen en de Amerikaanse inlichtingendiensten opnieuw op dit duidelijke en actuele gevaar te richten. Zeker, het is niet wat Obama en Kerry willen doen, toegeven dat ze de mensen hebben misleid over de zekerheid van de zaak van de Amerikaanse regering tegen Assad, maar ze hebben de verantwoordelijkheid om hun ego opzij te zetten en in te schatten wat mogelijk een daadwerkelijke terroristische dreiging is.
Ondanks zijn rol in het misleiden van de wereld verdient president Obama enige eer omdat hij op het laatste moment een nieuwe catastrofe heeft kunnen vermijden. Obama accepteerde het plan van de Russische president Vladimir Poetin om de Syrische regering al haar chemische wapens te laten inleveren, ook al bleef Assad een rol in de aanval van 21 augustus ontkennen.
Maar het mysterie van wie de buitenwijk Ghouta van Damascus heeft vergast, waarbij honderden mensen omkwamen, verdient een serieus onderzoek. Als de Amerikaanse regering, zoals Sy Hersh meldt, over bewijsmateriaal beschikt waaruit blijkt dat er sprake is van samenwerking tussen radicale jihadisten in Syrië en de Turkse inlichtingendienst, dan moet dat openbaar worden gemaakt, ongeacht het politieke ongemak dat dit zou kunnen veroorzaken.
Onderzoeksjournalist Robert Parry vertelde in de jaren tachtig veel van de Iran-Contra-verhalen voor The Associated Press en Newsweek. Je kunt zijn nieuwe boek kopen, Amerika's gestolen verhaal, of in hier afdrukken of als e-book (van Amazone enbarnesandnoble.com). Voor een beperkte tijd kun je ook de trilogie van Robert Parry over de familie Bush en zijn connecties met verschillende rechtse agenten bestellen voor slechts $34. De trilogie omvat Amerika's gestolen verhaal. Voor meer informatie over deze aanbieding, klik hier.
Het NPR-radioverhaal zegt nu (donderdag 8/21/14) dat de VN heeft vastgesteld dat het toch de schuld van de Assad-regering was. Ze slaan op de trommels tegen Assad, hoewel ze erkennen dat hij zijn chem-wapens onmiddellijk na de aanval heeft opgegeven. Maar ik kan me niet herinneren dat de VN ooit heeft gezegd dat het Assad-regime de schuldige was. Heb ik een later verhaal gemist?
Vergeet niet dat Israël een leger propagandisten heeft ingehuurd om de MSM en de commentarenborden te verzadigen met wat lijkt op steun voor de propaganda. Ze krijgen ‘geldsubsidies’ om de zionistische leugens te posten en het voor de meeste burgers te laten lijken dat er een publiek is dat de voor de hand liggende leugens steunt.
Deze site is een van de weinige met kritische lezers. Ga zo door en ga alsjeblieft op de MSM-commentaarborden om deze betaalde buitenlanders te noemen wat ze zijn… leugenaars die moordenaars en oorlogshitsers ondersteunen die op zoek zijn naar persoonlijk gewin (op kosten van Amerikaanse burgers).
“Ze begonnen met te zekere en zekere beweringen over ‘vijandige’ betrokkenheid en Russische orkestraties en manipulaties, en zijn daarmee doorgegaan, zonder legitieme bewijzen, alleen met herhalingen en herbeweringen, alleen ondersteund door fanatieke ijver en zelfveronderstelde autoriteit. ”
Evangelista op 20 augustus 2014 om 8:25 uur
Goed gezegd Evangelista, de MO van de Republikeinse of Democratische regering van de Amerikaanse regering lijkt precies te zijn zoals u zei.
Ze weten het vrijwel onmiddellijk en het publiek met vertrouwen in het ‘systeem’ gelooft zoals elke ‘lynchmenigte’ dat zou doen.
Wanneer zullen denkende mensen een reactie krijgen op de bewering van Colin Powell over massavernietigingswapens in Irak, die zo schaamteloos tegenover de wereld bij de Verenigde Naties is uitgesproken?
Hebben deze mensen geen schaamte?
https://www.youtube.com/watch?v=I23I7Yld7mc
Hebben deze mensen geen schaamte?
http://www.c-span.org/video/?314883-1/ambassador-samantha-power-syrian-use-chemical-weapons
En vandaag de dag lijken de Amerikaanse regering en bondgenoten van de Europese Unie, met medeplichtigheid van de reguliere media, opnieuw dezelfde Propaganda Pageant Press uit te proberen in de situatie in Oekraïne. Ze begonnen met al te zekere beweringen over de betrokkenheid van de ‘vijand’ en Russische orkestraties en manipulaties, en zijn daarmee doorgegaan, zonder legitieme bewijzen, alleen met herhalingen en herbeweringen die alleen werden ondersteund door fanatieke ijver en zelfveronderstelde autoriteit. En natuurlijk dubbelzinnigheid, of stilte en gemompel, waar dubbelzinnigheid onmogelijk is. Hetzelfde geldt voor de situatie op de Krim, met verkeerde voorstellingen, en degenen die eraan vasthielden, zelfs als ze duidelijk verkeerd waren. En hetzelfde geldt ook voor de gebeurtenissen van de oostelijke ontsnapping en het nep-volksraadplegingsregime in Kiev (aangezien er geen vertegenwoordiging was van de oosterse kiezers), of artillaire aanvallen en vijandige invasies na het volksraadplegingsplebesciet, in plaats van een poging om de politiek opnieuw te combineren. de delen van de natie, zoals dat zou zijn in het karakter van de (democratische) praktijken van de westerse overheid. Ook hier hielden de Amerikaanse regering en de EU zich bezig met woordpropaganda, terwijl ze de hypocriete standpunten negeerden waarin de woorden die ze gebruikten hen brachten. En opnieuw bij het incident met het Maleisische vliegtuig, waar de bewijzen en motivaties beide wijzen op daders die banden hebben met de regering in Kiev, en opnieuw bij de recente aanval op bussen met vluchtelingen, werd eerst voorgewend een ‘militair konvooi’ te zijn (wat uit de legitieme bewijzen blijkt waarschijnlijk neergeschoten door paramilitairen uit de Rechtse Sector, omdat de vluchtelingen etnisch Russisch waren). En het Russische konvooi voor 'humanitaire hulp', dat momenteel aan de gang is, lijkt te zijn wat het zegt dat het is, maar dat door de westerse reguliere media en politici overboord is gegaan in hun pogingen om sinister af te schilderen.
Een element dat de huidige Oekraïne-zaak intrigerend maakt, is de aanduiding, gegeven op de manier waarop de Russische functionarissen vroegen om Amerikaanse satellietbeelden vrij te geven, die lijkt aan te geven dat zij wisten dat deze beschikbaar waren en wat deze zou/zullen bevatten. De situatie is de moeite waard om ter vermaak te bekijken naarmate deze zich ontwikkelt. Vooral als je bedenkt dat de ‘Russische winter’ in aantocht is, en de historische Russische neiging om de Winter voor hen te laten ‘vechten’, of om de winter als tactiek te gebruiken. Ik voorzie dat de winter van 2014-15 een gênante en moeilijke winter zal worden voor de VS, en vooral voor Europa.
Informatie van de Russen van vorig jaar suggereert de mogelijkheid dat de door de Sovjet-Unie gemaakte Sarin-gasraketten uit Libië kwamen. Dit zou passen in het verhaal van Seymour Hersh dit jaar over een door de VS gesponsorde wapenlijn van Libië via Turkije naar Syrische rebellen.
http://www.independent.co.uk/voices/comment/gas-missiles-were-not-sold-to-syria-8831792.html
Informatie van de Russen is niet te vertrouwen.
Echt? En informatie uit de VS is?
Medio juni 2014 namen ISIS-strijders het Al Muthanna-complex ten noordwesten van Bagdad in beslag. Al Muthanna was de belangrijkste onderzoeks-, ontwikkelings- en opslagfaciliteit voor chemische wapens van Saddam Hoessein. Volgens een CIA https://www.cia.gov/library/reports/general-reports-1/iraq_wmd_2004/chap5_annxB.html Volgens het rapport vormen aangetaste materialen die zijn opgeslagen in afgesloten bunkers op de locatie “een gevaar voor burgers.” De Al Muthanna-voorraad zou kunnen worden gebruikt om geïmproviseerde wapens te maken. Het bezit van ISIS over de voorraad zou ook dekking kunnen bieden voor geënsceneerde provocaties in Irak, Syrië of Iran, uitgevoerd met chemicaliën die rechtstreeks worden geleverd door ISIS-steuners: Saoedi-Arabië, Qatar, Koeweit, Turkije, Israël of de VS.
Zelfs ten tijde van de Sarin-aanval was het moeilijk te geloven dat het Syrische regime verantwoordelijk was, omdat het bedoeld leek om een snelle militaire reactie van machtige vijanden uit te lokken.
Slechts een week eerder had Assad ermee ingestemd de inspecteurs van chemische wapens van de OPCW Syrië binnen te laten, en de aanval werd slechts een paar kilometer van hun hotel in Damascus uitgevoerd.
Het werd ook één jaar en één dag na Obama's beroemde 'rode lijn'-toespraak gehouden, zodat er bij veel mensen enig besef zou zijn geweest dat het gebruik van chemische wapens onaanvaardbaar was.
Toen deze chemische aanval plaatsvond, treurde mijn hart. Iedereen gaf Pres de schuld. Assad, behalve Rusland. De VS kwamen onmiddellijk tot de conclusie dat het Pres. Assad-regime die de aanval uitvoerde. De VS waren zelfs van plan Syrië aan te vallen zonder een behoorlijk onderzoeksproces. Godzijdank deden ze dat niet. Poetin geloofde niet dat het Assad-regime de chemische aanval had uitgevoerd, en hij had gelijk.
Ik had echter het tweede idee dat de rebellen dit misschien hadden gedaan om de sympathie van het Westen te wekken. Vanwege slechte gedachten kunnen mensen zelfs offers brengen om hun eigen gemeenschap te doden om de aandacht van het Westen te trekken. Ik heb net gelezen dat een rebel genaamd Abu Ayesh de chemische stof leverde, maar de rebellen waren er niet voor opgeleid.
Ik geloof ook dat het de rebellen waren die raketten naar Turkije stuurden om hen te betrekken bij hun oorlog tegen de president. Assad.
God zegene de wereld.
Het feit dat Poetin ontkende dat Assad verantwoordelijk was voor de chemische aanval is op zichzelf een bewijs dat Assad verantwoordelijk was.
Iedereen die waarde hecht aan een eerlijke interpretatie van bewijsmateriaal, kan de natuurkunde, de afstanden en de kenmerken van de raket afleveren in de analyse van Theodore Postol van MIT en voormalig VN-wapeninspecteur Richard Lloyd. Citaat en downloadlink volgt:
Richard Lloyd en Theodore A. Postol, ‘Mogelijke implicaties van defecte Amerikaanse technische inlichtingen in de Damascus zenuwgasaanval van 21 augustus 2013’, MIT Science, Technology, and Global Security Working Group, 14 januari 2014, https://www.documentcloud.org/documents/1006045-possible-implications-of-bad-intelligence.html.