Exclusief: Je zou kunnen denken dat een verhaal over moderne nazi-stormtroepen die genadeloos een Europese stad aanvallen de voorpagina-aandacht in de Amerikaanse pers zou verdienen, maar niet wanneer de nazi-paramilitairen vechten voor de door de VS gesteunde Oekraïense regering en etnische Russen vermoorden. schrijft Robert Parry.
Door Robert Parry
De door de VS gesteunde Oekraïense regering stuurt willens en wetens neo-nazi-paramilitairen naar de oostelijke Oekraïense buurten om etnische Russen aan te vallen die door sommige van deze stormtroepen worden beschouwd als “Untermenschen” of onmenselijk, volgens westerse persberichten.
Onlangs viel een Oost-Oekraïense stad, Marinka, in handen van het Oekraïense Azov-bataljon terwijl het met de Wolfsangel-vlag zwaaide, een symbool dat werd gebruikt door de SS-divisies van Adolf Hitler in de Tweede Wereldoorlog. De paramilitairen van Azov vielen ook Donetsk aan, een van de overgebleven bolwerken van etnische Russen die zich verzetten tegen het regime in Kiev dat afgelopen februari de gekozen president Viktor Janoekovitsj omver wierp.
Het Wolfsangel-symbool van de SS van Adolf Hitler op een spandoek in Oekraïne.
Maar ondanks deze buitengewone realiteit blijft de regering-Obama haar kritiek richten op Rusland omdat het een konvooi met humanitaire hulpgoederen naar de omstreden regio heeft gestuurd. Plotseling is de retoriek van de regering over de “verantwoordelijkheid om burgers te beschermen” verstomd.
Deze zelfde hypocrisie is doorgedrongen in bijna alles wat het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken zegt en bericht in de reguliere Amerikaanse nieuwsmedia sinds de crisis in Oekraïne vorig jaar begon. Er was veel aandacht voor de Maidan-demonstranten die Janoekovitsj probeerden omver te werpen, waarna onmiddellijk de ‘legitimiteit’ van het regime werd omarmd na de staatsgreep van 22 februari. Als onderdeel van dit eenzijdige Amerikaanse verhaal werden berichten over de sleutelrollen van neonazi-activisten en milities afgedaan als ‘Russische propaganda’.
Maar de lelijke realiteit is af en toe door de oogkleppen van de westerse pers heen gebroken. Zondag meldde de New York Times bijvoorbeeld in de laatste drie alinea's van een lang artikel over het conflict in Oekraïne dat de Oekraïense militaire strategie erin bestond om door de rebellen bezette steden van veraf te bestormen en vervolgens paramilitaire troepen los te laten om ' chaotische, gewelddadige aanvallen.”
“Ambtenaren in Kiev zeggen dat de milities en het leger hun acties coördineren, maar de milities, die ongeveer 7,000 strijders tellen, zijn boos en soms oncontroleerbaar. Eén bekend als Azov, die het dorp Marinka heeft overgenomen, voert een neonazi-symbool dat lijkt op een Swastika als vlag.” [Zie Consortiumnews.com's “NYT ontdekt de neo-nazi's in Oekraïne in oorlog.”]
Eigenlijk doen de Azov-strijders meer dan alleen maar zwaaien met een Swastika-achtige vlag; zij zijn voorstander van de Wolfsangel-vlag van Hitlers SS-divisies, net zoals sommige neonazi's in Oekraïne nog steeds Hitlers Oekraïense SS-hulpverlener, de Galicische SS, eren. Een Oekraïense held die tijdens de Maidan-protesten werd geprezen, was nazi-collaborateur Stepan Bandera, wiens paramilitaire troepen hielpen bij het uitroeien van Joden en Polen.
Toch wordt deze donkere kant van het Kiev-regime over het algemeen genegeerd door de reguliere Amerikaanse media, ondanks het feit dat het idee van moderne nazi-stormtroepen die grote schade aanrichten aan de Slavische ‘Untermenschen’ een zeer sappig verhaal lijkt.
Maar het zou het wit-hoeden-zwart-hoeden-verhaal vernietigen dat het ministerie van Buitenlandse Zaken en de MSM rond de Oekraïne-crisis hebben opgebouwd, waarbij het regime in Kiev de witte hoeden draagt en de etnisch Russische rebellen en de Russische president Vladimir Poetin de zwarte hoeden dragen. Het kan moeilijk zijn om het Amerikaanse volk te overtuigen van het idee dat neonazi’s die met een SS-vlag zwaaien en tekeergaan over ‘Untermenschen’ witte hoeden verdienen.
Kiev's tolerantie tegenover neonazi's
Meer details over de rol van het Azov-bataljon in de gevechten werden gerapporteerd in de conservatieve London Telegraph. In een enigszins sympathiek artikelTelegraafcorrespondent Tom Parfitt schreef: “In Marinka, aan de westelijke rand, werd het [Azov] bataljon vooruit gestuurd vóór tanks en pantservoertuigen van de 51e Gemechaniseerde Brigade van het Oekraïense leger.
“[Ondanks enkele slachtoffers] vertelde Andriy Biletsky, de commandant van het bataljon, aan de Telegraph dat de operatie '100% succes' was geweest. 'Het allerbelangrijkste is dat we een bruggenhoofd hebben gevestigd voor de aanval op Donetsk. En als dat zover is, zullen wij het voortouw nemen.’”
De Telegraph voegde daar vervolgens aan toe: “Maar Kiev's inzet van vrijwillige paramilitairen om de door Rusland gesteunde 'volksrepublieken' Donetsk en Loehansk, die in maart in Oost-Oekraïne werden uitgeroepen, uit te roeien, zou een rilling over de ruggengraat van Europa moeten doen lopen. Onlangs gevormde bataljons zoals Donbas, Dnipro en Azov, met enkele duizenden man onder hun bevel, staan officieel onder controle van het ministerie van Binnenlandse Zaken, maar hun financiering is duister, hun opleiding is ontoereikend en hun ideologie is vaak alarmerend. De Azov-mannen gebruiken het neonazistische Wolfsangel-symbool (Wolfshaak) op hun spandoek en de leden van het bataljon zijn openlijk blanke supremacisten of antisemieten.”
In interviews stelden sommige strijders de Holocaust in vraag, uitten zij hun bewondering voor Adolf Hitler en erkenden zij dat zij inderdaad nazi's zijn, een feit dat ook bekend is bij de autoriteiten in Kiev.
Biletski, de Azov-commandant, “is ook hoofd van een extremistische Oekraïense groep genaamd de Sociale Nationale Vergadering”, aldus het Telegraph-artikel waarin een recent commentaar van Biletsky werd geciteerd waarin werd verklaard: “De historische missie van onze natie op dit kritieke moment is om leid de blanke rassen van de wereld in een laatste kruistocht voor hun overleving. Een kruistocht tegen de door Semieten geleide Untermenschen.”
Het bataljon zelf is gebaseerd op rechtse opvattingen, erkende Biletsky, eraan toevoegend dat nazi-loyaliteiten geen reden voor uitsluiting zijn. “Het allerbelangrijkste is dat we een goede vechter en een goede broer zijn, zodat we elkaar kunnen vertrouwen”, zei hij.
Het Oekraïense offensief tegen de etnisch Russische rebellen heeft ook neonazi’s uit heel Europa aangetrokken. “De heer Biletsky zegt dat hij mannen heeft uit Ierland, Italië, Griekenland en Scandinavië”, meldde de Telegraph.
Tot deze buitenlandse rekruten behoort Mikael Skillt, een voormalig sluipschutter bij het Zweedse leger en de Nationale Garde, die een verkenningseenheid leidt en traint. Skillt identificeerde zichzelf als een nationaal-socialist die actief is geweest in de extreemrechtse Partij van de Zweden. “Nu vecht ik voor de vrijheid van Oekraïne tegen het imperialistische front van Poetin”, zei hij.
De regering in Kiev is zich bewust van de nazi-sympathieën onder de strijders die zij naar Oost-Oekraïne heeft gestuurd om het etnisch Russische verzet te onderdrukken. “De Oekraïense regering heeft geen berouw over het gebruik van neonazi’s”, meldde de Telegraph, waarbij Anton Gerashchenko, een adviseur van minister van Binnenlandse Zaken Arsen Avakov, werd geciteerd:
“Het allerbelangrijkste is hun geest en hun verlangen om Oekraïne vrij en onafhankelijk te maken. Iemand die een wapen in zijn handen neemt en zijn moederland gaat verdedigen, is een held. En zijn politieke opvattingen zijn zijn eigen zaak.”
President Petro Porosjenko prees zelfs een van de militieleden die zondag tijdens de gevechten omkwamen als een held, zo meldde de Telegraph.
Onderzoeksjournalist Robert Parry vertelde in de jaren tachtig veel van de Iran-Contra-verhalen voor The Associated Press en Newsweek. Je kunt zijn nieuwe boek kopen, Amerika's gestolen verhaal, of in hier afdrukken of als e-book (van Amazone en barnesandnoble.com). Voor een beperkte tijd kun je ook de trilogie van Robert Parry over de familie Bush en zijn connecties met verschillende rechtse agenten bestellen voor slechts $34. De trilogie omvat Amerika's gestolen verhaal. Voor meer informatie over deze aanbieding, klik hier.
Het Wolfsangel-symbool staat op veel gemeentelijke wapenschilden, niemand beschouwt het als slechts een nazi-symbool. Zoek niet naar nazi's in Oekraïne, de belangrijkste nazi van onze tijd is de heer Poetin
Verdwijnpunt…
http://www.atimes.com/atimes/Central_Asia/CEN-02-150814.html
Pepe Escobar, een Braziliaanse journalist die zich richt op de geopolitiek van Centraal-Azië en het Midden-Oosten, is correspondent voor Asia Times en het Real News Network. Hij is de auteur van Globalistan: How the Globalized World is Dissolving into Liquid War (2007), Red Zone Blues: a snapshot of Bagdad tijdens de golf (2007), en Obama doet Globalistan (2009).
Ik blijf hopen dat Poetin zoiets als een invasie zal doen of zoiets. Als het Westen sancties tegen Rusland gaat opleggen, kan Rusland net zo goed iets doen om de situatie te verbeteren en deze nazi's tegen te houden. Als u de schuld krijgt van inmenging, kunt u net zo goed ingrijpen. Je ziet toch niet dat ze deze fascisten naar de Krim sturen? Dat komt omdat Russische troepen daar zijn. Hetzelfde moet dus ook worden gezegd voor het oosten van Oekraïne. LAAT NU DE RUSSISCHE TROEPEN BINNENKOMEN voordat het te laat is en de NAVO daar een basis heeft.
Rusland is niet echt bang voor sancties, maar de president moet nog steeds aan de rijkdom en veiligheid van zijn volk denken. In tegenstelling tot de Krim, waar een absolute meerderheid van de bevolking zich graag met Rusland wilde herenigen, is de situatie in Oost-Oekraïne niet zo eenvoudig. Het aandeel pro-Russische en pro-Kiev-inwoners zou ongeveer 70 tot 30 procent kunnen bedragen. Dus als Poetin troepen binnenbrengt, kunnen deze door een aanzienlijk deel van de bevolking als bewoners worden beschouwd, wat onaanvaardbaar is. Als er een militaire operatie zou beginnen, zou de hysterie in het Westen over de Russische betrokkenheid bij het conflict tot een ongekend niveau zijn toegenomen. Er zouden slachtoffers vallen onder de Russische troepen en we herinneren ons nog steeds Tsjetsjenië en Afghanistan, geen enkele moeder wil dat haar zoon gedood wordt in de oorlog van iemand anders. Er zijn enkele Russische vrijwilligers in Donbass en ik hoop dat de rebellen ook hulp krijgen van publieke organisaties. Nu doet Rusland zijn best om de aandacht van de internationale gemeenschap te vestigen op wat er werkelijk aan de hand is in Oekraïne – ballistische raketten, fosforbommen, enz. die tegen burgers worden gebruikt, maar blijkbaar merken de Europese leiders alleen datgene op wat Obama hen toestaat.
De Russen ZIJN de fascisten.
De Oekraïne, corrupte journalistiek en het Atlanticistische geloof
http://www.unz.com/article/the-ukraine-corrupted-journalism-and-the-atlanticist-faith/
Karel van Wolferen, een Nederlandse journalist en gepensioneerd professor aan de Universiteit van Amsterdam, heeft meer dan twintig boeken gepubliceerd over kwesties van openbaar beleid. Als buitenlandcorrespondent voor NRC Handelsblad, een van de grootste dagbladen van Nederland, ontving hij de hoogste Nederlandse onderscheiding voor journalistiek. Zijn artikelen zijn verschenen in The New York Times, The Washington Post, The New Republic, The National Interest, Le Monde en tal van andere kranten en tijdschriften.
Twee weken geleden riep een Oekraïens tv-station openlijk op tot etnische zuivering van de burgerbevolking in Esat Oekraïne. Dit station wordt ondersteund door het USAID-programma via financiering die zij ontvingen op 2 mei, de dag van het bloedbad in Odessa. In deze context steunen de VS openlijk etnische zuiveringen. Dit is de YouTube-video waarin de oproep tot etnische zuivering wordt getoond. https://www.youtube.com/watch?v=S9SOVarOFJk Hieronder staat een draad die ik op de website van de Democratic Underground heb geplaatst, die werd afgesloten en gecensureerd vanwege het feit dat zelfs ooit liberale websites instrumenten zijn geworden van de machthebbers. Ze wilden duidelijk niet dat dit gezien zou worden. hier is de link naar dat gesloten draadje. http://www.democraticunderground.com/1017208420 Dit is het transcript van de tv-omroeper.
Transcriptie: “Het is volkomen eenvoudig. Je moet 1.5 miljoen mensen in Donbass vermoorden.â€
Vertaald uit het Oekraïens door Valentina Lisitsa
Bogdan Boutkevitch: Oké, je vraagt mij: “Hoe kan dit gebeuren?” Welnu, het gebeurt omdat Donbass in het algemeen niet alleen maar een regio is die in een zeer depressieve toestand verkeert. Het heeft een hele reeks problemen, de grootste daarvan is dat het ernstig overbevolkt is met mensen waar niemand iets aan heeft. Geloof me, ik weet heel goed wat ik zeg.
Als we bijvoorbeeld alleen de oblast Donetsk nemen, zijn er ongeveer 4 miljoen inwoners, waarvan minstens 1.5 miljoen overbodig. Dat bedoel ik: we hoeven Donbass niet te ‘begrijpen’, we moeten de Oekraïense nationale belangen begrijpen.
Donbass moet worden geëxploiteerd als een hulpbron, en dat is het ook. Ik beweer niet dat ik een recept voor een snelle oplossing heb, maar het belangrijkste dat gedaan moet worden – hoe wreed het ook mag klinken – is dat er een bepaalde categorie mensen is die moet worden uitgeroeid.
Oekraïense regering criminaliseert steun voor opstanden in het Oosten
Socioloog Volodymyr Ishchenko zegt dat de dreiging van een buitenlandse invasie door Rusland de aanval van de Oekraïense regering op de politieke vrijheid niet kan rechtvaardigen
https://www.youtube.com/watch?v=J-xYRjS8JIs
Ishchenko is adjunct-directeur van het Center for Society Research in Kiev, redacteur van Commons: Journal for Social Criticism, en docent aan de Nationale Universiteit van Kiev-Mohyla Academie.
Criminaliseren? Het steunen van een gewelddadige revolutie namens een buitenlandse macht is crimineel. De “opstand” in Oost-Oekraïne is verraderlijk.
@jaycee … Nou, zoals ik eerder schreef, je moet tussen de regels door lezen. Het is veilig om te zeggen dat het brengen van democratie naar het volk een dekmantel of op zijn minst een window dressing is voor het echte beleid, waarnaar u verwijst aan het eind van uw commentaar. Wat zou dat kunnen zijn? Enkele tips:
De energie-intensieve economie van Oekraïne belemmert de groei, maakt de economie zeer kwetsbaar voor prijsverschuivingen, onttrekt overheidsmiddelen (in de vorm van subsidies) aan andere prioritaire kwesties en creëert afhankelijkheid van buitenlandse energieleveranciers. Deze afhankelijkheid van buitenlandse energiebronnen, met name Rusland, maakt vaak negatieve invloeden op de democratische ontwikkeling van het land mogelijk. Het verminderen van deze afhankelijkheid is een belangrijke prioriteit van de USG in Oekraïne en van cruciaal belang voor het bevorderen van westerse democratische beginselen. [P. 30]
USAID zal ook transparantere, efficiëntere en beter gereguleerde energiemarkten ondersteunen om het concurrentievermogen in de sector te bevorderen en een grotere energie-efficiëntie en veiligheid te stimuleren. Naast het aanpakken van belangrijke doelstellingen in het kader van de initiatieven [Global Climate Change] en [Enhancing Capacity for Low Emissions Development Strategy], geeft de missie prioriteit aan deze activiteiten vanwege hun belang voor de economische en politieke ontwikkeling van Oekraïne. [P. 31]
Goh, klinkt dat niet leuk? En hoe gaan ze dat precies doen? ‘Energie-efficiëntie’ en broeikasgasemissies zijn codes voor ‘aardgas’. Oekraïne beschikt over enorme aardgasvoorraden, waarvan er vele in het oosten liggen. Amerikaanse en Europese bedrijven en hun financiers willen een bijdrage leveren aan de actie, maar voordat ze dat kunnen doen moet Oekraïne zijn bank- en energiesector grondig herzien, inclusief het openstellen van het staatsgasbedrijf voor buitenlandse investeringen. Maar dat kunnen ze toch niet zeggen? Ze moeten het laten klinken als een geweldige deal voor het Oekraïense volk, in plaats van de plundering en plundering die het gaat worden.
Mogelijk zullen we binnenkort zien hoe oprecht hun pro-democratische doelstellingen zijn. Er zijn een aantal repressieve wetten die door het parlement gaan. Het ene zou de regering in staat stellen nationale en internationale media te censureren en websites te blokkeren op grond van de bescherming van de “veiligheid en nationale belangen”. Het andere heeft te maken met het rechtssysteem. Zullen de VS of Soros (in samenwerking met USAID) proberen het parlement weer op een ‘democratisch’ spoor te zetten, of zullen ze de andere kant op kijken en al hun moeite doen om de belasting- en markthervormingen door te drukken (die, door de Dit zijn de voorwaarden voor de reddingsoperatie van 17 miljard dollar die het IMF in april heeft goedgekeurd). Heb je toevallig gelezen dat er demonstranten buiten het parlement waren? Voor zover ik kon zien, gaf niemand ze koekjes.
Een zeer merkwaardige voetnoot is de terugkerende centrale rol van vice-president Joe Biden in de gebeurtenissen in Oekraïne.
Biden is sinds het begin van de protesten persoonlijk betrokken. En ongebruikelijk was het niet de NAVO, maar de website van het kantoor van vice-president Joe Biden die op 21 mei 2014 voor het eerst de Amerikaanse Sea Breeze en Rapid Trident II militaire manoeuvres aankondigde.
Bovendien is Bidens zoon, Hunter Biden, in een schaamteloos belangenconflict een nieuw benoemde directeur van het Oekraïense aardgas- en oliebedrijf Burisma Holdings, Ltd., eigendom van Ihor Kolomoisky, de Oekraïens-Israëlische maffia-oligarch. wiens naam bekend staat als de ‘kameleon’).
De in Zwitserland woonachtige IIsraëlisch-Oekraïense oligarch Ihor Kolomoisky belde de Zuid-Oost-profederalistische leider Oleg Tsarev om hem te informeren dat de Oekraïens-joodse gemeenschap bereid was een premie van 1 miljoen dollar te betalen aan degene die hem zou vermoorden. Hij beval hem onmiddellijk het land te ontvluchten.
De heer Kolomoisky houdt de heer Tsarev verantwoordelijk voor de dood van een joodse aanhanger van de staatsgreep in Kiev op 9 mei in Mariupol.
Een leider van de Oekraïense Joodse gemeenschap, Ian Epstein, ontkende echter de aantijgingen van de heer Kolomoisky.
Volgens hem vertegenwoordigt de heer Kolomoisky geen Oekraïense Joden, ook al speelt hij een belangrijke rol in de internationale zionistische beweging.
Ihor Kolomoisky had al een beloning van 10,000 dollar voorgesteld voor elke ‘Russische saboteur’ die in zijn bolwerk Dnipropetrovsk werd gearresteerd.
Ihor Kolomoisky wordt beschouwd als de belangrijkste leider van de Oekraïense maffia. Hij staat op de tweede of derde plaats van de rijkste man van het land (na Rinat Akhmetov en/of Viktor Pinchuk). Hij is eigenaar van de metaalindustrie, Privat Bank, en in 2011 nam hij de gassector over.
Ihor Kolomoisky is voorzitter van de Verenigde Joodse Gemeenschap van Oekraïne en de Europese Joodse Unie. Hij richtte met de steun van Bahrein het Europees Joods Parlement op (door de CRIF, een koepelorganisatie van Frans-Joodse organisaties als schijnvertoning bestempeld). Hij is mede-eigenaar van het internationale netwerk Jewish News One (momenteel uitgezonden als Ukraine News One).
Ihor Kolomoisky werd door de junta-autoriteiten in Kiev benoemd tot gouverneur van de oblast Dnipropetrovsk. Hij speelde een actieve rol in de organisatie van het bloedbad in Odessa op 2 mei 2014, samen met zijn privéleger, het “Dnjepr-1”-bataljon.
Hij rekruteerde (of) R. Hunter Biden, de zoon van de Amerikaanse vice-president Joe Biden, en Devon Archer, medevoorzitter van de financiële commissie voor de presidentiële campagne van John Kerry in 2004, als bestuursleden van zijn gasbedrijf.
De krachtige Amerikaanse steun die vandaag aan Oekraïne wordt gegeven (de steun van het ministerie van Buitenlandse Zaken aan de neo-nazi's in Kiev) is vergelijkbaar met de Amerikaanse steun die werd gegeven aan de orgaanhandelende bandieten van het UCK op de Balkan in de tijd van Bill Clinton. En ook vergelijkbaar met zijn beruchte 'Iraq Liberation Act' die later resulteerde in de slachting van Irak in 2003. Evenals Bill's beruchte kerstbombardement op Irak in 1998, dat heimelijk Bill's Monica Lewinsky-bombardementsoperatie werd genoemd. De neonazi's hebben het momenteel uitstekend in Oekraïne als resultaat van deze grote Amerikaanse afdaling in de duisternis dankzij Bill Clinton, die net zo slecht was als die eeuwige oogst van bloeddorstige generaals binnen het Amerikaanse pentagon. Misschien nog erger. Bedankt voor alles, Bill!
Het boek van David R. Marples, Heroes and Villains: Creating National History in Contemporary Ukraine (2007), geeft een beknopte samenvatting (pagina's 308-311) van de twintigste-eeuwse erfenis van terrorisme en etnische zuivering in Oekraïne:
“Onder de moeilijke omstandigheden van het Poolse bewind dat volgde op de Eerste Wereldoorlog, kozen veel politiek actieve Oekraïners ervoor om democratische partijen in de steek te laten en vielen ze terug naar extremisme. In de jaren twintig oefende de Communistische Partij van West-Oekraïne (een autonome afdeling van de Communistische Partij van Polen) enige invloed uit. Maar tegen het einde van de jaren twintig en het begin van de jaren dertig, en vooral tijdens de periode van de Poolse Pacificatie, werd de Organisatie van Oekraïense Nationalisten (OUN), gevormd uit de Oekraïense Militaire Organisatie (UVO), de meest dynamische van de Oekraïense organisaties, zij het in een ondergrondse organisatie. en illegaal formaat. De OUN was een terroristische organisatie die zich toelegde op het bereiken van een onafhankelijk Oekraïne en werd beïnvloed door de fascistische en andere autoritaire bewegingen die toen in Europa heersten. Hoewel de OUN op geen enkele manier uniek was vanwege haar extremisme, vertegenwoordigde de OUN niettemin een gepolariseerde politieke visie. Na de breuk in de organisatie en de verdeling ervan in twee vleugels onder Bandera en Mel'nyk bleef de OUN, zoals eerder, samenwerken met verschillende structuren van nazi-Duitsland, de meest waarschijnlijke aanjager van verandering in Oost-Europa. Na het Nazi-Sovjet-pact en de deling van Polen werd het duidelijk dat de OUN de verwachte Duitse invasie wilde gebruiken om politieke veranderingen teweeg te brengen in de gebieden die door etnische Oekraïners werden bevolkt. Hetzelfde pact verenigde ook effectief Oekraïense gebieden in één entiteit (de Oekraïense SSR), met uitzondering van de westelijke regio Transkarpatië.
“Met het uitbreken van de Duits-Sovjetoorlog werkten beide vleugels van de OUN samen met het oprukkende Duitse leger. Er moet een onderscheid worden gemaakt tussen de OUN-M, die zijn samenwerking gedurende de oorlogsjaren voortzette, en de OUN-B, die brak met de Duitse regering, nadat laatstgenoemde er niet in was geslaagd het onafhankelijke Oekraïne goed te keuren dat in L'Oréal werd uitgeroepen. viv op 30 juni 1941. De aankondiging van die staat was daarentegen voorbarig en werd niet duidelijk gesteund door een meerderheid van de bevolking. Het is ook onzeker hoe streng Bandera en zijn volgelingen in de eerste weken na de proclamatie van 30 juni door de Duitsers werden behandeld. Rapporten zeggen dat de OUN-B zich onmiddellijk begon te verzetten tegen zowel de nieuwe bezetters als dat de Sovjets overdreven lijken. Na verloop van enkele maanden waren de Duitse bedoelingen echter duidelijk geworden en kon de OUN-B, met haar toewijding aan het bereiken van een onafhankelijk Oekraïne, niet langer realistisch samenwerken met een voormalige bondgenoot. De matiging van de vooroorlogse doctrine volgde op het Derde Buitengewone Congres van de OUN van 21 tot 25 augustus 1943, toen de ‘fascistische’ elementen van het oorspronkelijke programma terzijde werden geschoven. Op dezelfde datum was de OUN-B als militaire formatie vervangen door het Oekraïense opstandelingenleger, hoewel de ideologie die van de OUN-B bleef, en deze laatste diende als de leidende kracht voor een campagne die zich nu tegen de Sovjet-Unie keerde. Unie en het Rode Leger. Het keerpunt in deze veronderstelde transformatie van het OUN-B-denken was de Slag om Stalingrad, die eindigde op 2 februari 1943, en de daaropvolgende terugtrekking van de Duitse Wehrmacht. Voor de meeste waarnemers was het duidelijk dat Hitlers campagne in het oosten gedoemd was te mislukken. Voor Oekraïners, net als anderen zoals Litouwers en Letten, was de enige potentiële bron van toekomstige hulp voor hun zaak een alliantie met de democratische machten van het Westen.
“UPA was op haar beurt bereid dezelfde gok te wagen. De activiteiten dateren uit de lente van 1943, toen de troepen onder invloed van de OUN-B de oorspronkelijke band hadden overwonnen na Taras Bul'ba-Borovets'; evenals de OUN-M. Politiek gezien was het opportuun om de oprichtingsdatum op oktober 1942 te plaatsen, omdat dit suggereerde dat het begin van de UPA plaatsvond in een tijd waarin de Duitsers nog steeds oprukten en de uiteindelijke overwinnaar in de oorlog onvoorspelbaar was. Het idee dat het leger zijn strijdkrachten tegelijkertijd tegen de twee totalitaire vijanden richtte, is tegenwoordig wijdverspreid. De UPA had twee vijanden, maar de andere was de Poolse bevolking in Wolhynië en Galicië. Dit wil niet zeggen dat het land volmondig met de Duitsers samenwerkte; er waren eerder conflicten van de lente van 1943 tot de lente van 1944 die sporadisch en grotendeels spontaan waren. Tegen laatstgenoemde datum kwamen de twee partijen overeen om samen te werken, een stap die volgens Peter J. Potichnyj (kort daarna een jonge deelnemer aan de UPA) passend was vanuit het perspectief van UPA. De Duitsers waren de oorlog aan het verliezen, maar waren nog steeds sterk genoeg om krachtige tegenaanvallen uit te voeren tegen het oprukkende Rode Leger. Onder Klyachkivs'kyi startte de UPA een etnische zuivering van de Poolse bevolking van Wolhynië die, zoals we hebben gezien, tot 60,000 levens kostte. Het werd gevoerd met een brutaliteit die in Europa pas weer werd gezien tijdens de burgeroorlog in het voormalige Joegoslavië begin jaren negentig. Met deze verklaring wordt niet ontkend dat het UPA-lidmaatschap gevarieerd was. Het bevatte niet-Oekraïners, voormalige soldaten van het Rode Leger en mensen wier ideologische kijk verre van extreem was. Degenen die de organisatie leidden brachten echter een fanatieke opstandelingengroep voort die weinig aandacht besteedde aan humanitaire concepten. Polen reageerde met aanvallen op de Oekraïense bevolking die vanaf 1990 uit Polen werd gedeporteerd.
“Toen het Rode Leger terugkeerde naar de gebieden die door de UPA werden bewoond, escaleerde het UPA-Sovjet-conflict tot een schaal die ongekend was in de moderne geschiedenis van Oekraïne. Er wordt geschat dat de bevolking in deze regio ongeveer vier miljoen bedroeg (na de drastische vermindering van het aantal etnische Polen), en volgens de cijfers van de Sovjet-kant had minstens 10% van dat cijfer enige banden met de UPA. Hier kunnen twee punten worden gemaakt. De eerste betreft het beleid van de Sovjet-Unie jegens de herbezette regio: een amnestie die goed ontvangen lijkt te zijn, werd gevolgd door brute repressie door troepen van de binnenlandse veiligheidstroepen onder leiding van partijsecretaris Nikita Chroesjtsjov. Tegelijkertijd probeerde een propagandacampagne de UPA te identificeren met de Duitse bezetters, als collaborateurs en verraders. Dergelijke tactieken escaleerden het geweld. In werkelijkheid kan wat er gebeurde niet worden omschreven als een burgeroorlog, noch als een bevrijdingsoorlog tegen een buitenlandse bezetter. Aan beide kanten waren er etnische Oekraïners en – misschien nog wel to the point – het waren vooral onschuldige mensen die aan de zijlijn wilden blijven staan die de nieuwe slachtoffers werden. Het was een oorlog zonder kwartier, zonder enige vorm van tolerantie of menselijk fatsoen. Bovendien was West-Oekraïne vanuit Sovjetperspectief niet uniek. Het hele westelijke grensgebied werd als politiek onbetrouwbaar beschouwd en had behoefte aan grootschalige repressie. Velen die niet omkwamen of gewond raakten, werden gedeporteerd, waardoor de levens van mensen die de afgelopen vijftien jaar op de een of andere manier ontwricht waren, nog verder ontwrichtten. Kortom, de bevolking zou worden onderworpen door wreedheid en geweld, en er bestond geen twijfel over dat de meedogenloze Duitse bezetting zou worden opgevolgd door een even woeste, langdurige Sovjet-bezetting. Er wordt gesteld dat Sovjet-tactieken na de amnestie onnodig waren en dat ze de situatie verergerden, niet in de laatste plaats door het elimineren van de keuzevrijheid van de bezette bevolking met betrekking tot hun toekomst.
“UPA, gereorganiseerd tot een militaire formatie onder leiding van Roman Sjoechevitsj, bood ook weinig soelaas. Zijn acties waren in de eerste plaats gericht op het elimineren van Sovjet-veiligheidsfunctionarissen en soldaten van het Rode Leger, en er is voldoende bewijs voor de locatie en de gevolgen van veel van deze conflicten. In die zin zou je kunnen zeggen dat het Oekraïense land verdedigt tegen een bezetter. Aan de andere kant was de wreedheid jegens etnische Oekraïners die ervoor kozen zich niet bij de gelederen aan te sluiten, of aarzelden bij een dergelijk besluit, ook duidelijk zichtbaar. Zoals Timothy Snyder heeft opgemerkt, heeft de UPA mogelijk evenveel lokale Oekraïners gedood als Sovjet-troepen, en aan deze tragische tol moeten de hierboven genoemde Poolse slachtoffers worden toegevoegd. Vergelding in de vorm van het verwijderen van ledematen of de dood van familieleden van degenen die steun weigerden, was gebruikelijk. In een gevecht dat letterlijk tot de dood leidde, was er geen ruimte voor compromissen. Vanuit de ‘killing field’ van West-Oekraïne is het nogal moeilijk om, in welk historisch verhaal dan ook dat een moderne nationale geschiedenis kan vormen, de helden en schurken te bepalen. Wat vaak verrast is niet zozeer het geweld, maar wel hoe goed het georganiseerd en geleid werd. De UPA vocht volgens haar tegen dezelfde machten die de Oekraïners in de jaren dertig hadden vervolgd en hun nationale cultuur hadden vernietigd. Maar het land vocht ook tegen zijn eigen volk, en sinds 1930 hadden dergelijke onderlinge gevechten regelmatig tot slachtingen geleid, zelfs onder mensen wier politieke opvattingen dezelfde waren. Het belichaamde de polarisatie van het politieke leven in Oekraïense gebieden die nog onder Sovjetregering moesten vallen, en het is moeilijk om deze periode anders af te schilderen dan als het treurigste hoofdstuk in de lange geschiedenis van de Oekraïners.”
Een stukje geschiedenis van de Galicische SS-divisie:
Na de mislukking van de Slag om Stalingrad in 1943 rekruteerden de Duitsers te laat mankracht uit de voormalige Sovjetstaten die ze nog bezetten. Duizenden Oekraïners boden zich vrijwillig aan om zich aan te sluiten bij de 14e Waffen-Grenadierdivisie van de SS, Halychyna (Galicië) nr. 1.
Een speciale commando-eenheid van de divisie zou verschillende wreedheden hebben begaan, waaronder het doden van 1,500 burgers in L'viv en het platbranden van de nederzetting Oles'ko, waarbij 300 inwoners omkwamen. De divisie werd in de zomer van 1944 omsingeld en op de vlucht geslagen door Sovjet-troepen. Ze werd hervormd en overgebracht naar Slowakije voor anti-partijgebonden taken. In maart 1945 gaven de Duitsers toestemming voor de vorming van een Oekraïens Nationaal Leger waaraan de divisie was toegevoegd.
Met de nederlaag van Duitsland in april 1945 gaven de meeste divisietroepen zich over aan de Britten. De Oekraïense krijgsgevangenen brachten bijna twee jaar door in Italië en mochten uiteindelijk Groot-Brittannië binnenkomen. Velen emigreerden later naar Noord-Amerika.
Hier is het plan, ongeveer:
Strategie voor ontwikkelingssamenwerking in Oekraïne, 2012-2016, geproduceerd door het United States Agency for International Development (USAID)
http://www.usaid.gov/sites/default/files/documents/1863/USAID_Ukraine_CDCS_2012-2016.pdf
USAID is technisch gezien een onafhankelijke organisatie, maar in de praktijk werkt het zo nauw samen met het ministerie van Buitenlandse Zaken dat het een staatsafdeling is. Historisch gezien is USAID een dekmantel geweest voor CIA-operaties in het buitenland. Rusland gooide het land in september 2012 het land uit omdat het anti-regeringsactivisten steunde. Een paar maanden eerder ondertekende een groep Zuid-Amerikaanse landen een resolutie om hetzelfde te doen, waarbij ze specifiek verwezen naar USAID-activiteiten om hun regeringen te destabiliseren (niet allemaal volgden ze dit op). Het Amerikaanse complot om Cuba via sociale media te destabiliseren werd uitgevoerd via USAID.
Uiteraard is dit rapport de officiële Amerikaanse draai. Je zult tussen de regels door moeten lezen en enkele eufemismen moeten vertalen. En natuurlijk wordt er niet gesproken over de verraderlijke middelen die het bureau gebruikt om zijn nobel klinkende doelen te bereiken. Toch zijn er aanwijzingen. Er staat bijvoorbeeld dat USAID de grootste donor is van het Oekraïense parlement en geld geeft aan politieke partijen in Oekraïne. Er staat ook (wat ik wist) dat het al twintig jaar actief is in Oekraïne.
Oeps… deze opmerking was bedoeld als antwoord aan Lynne hierboven, die vroeg of het Amerikaanse volk werd betrokken bij het plan.
Een van de interessante dingen van het document dat u hebt gedeeld is een ontwikkelingshypothese op pagina 20, waarin ‘al lang bestaande problemen’ worden opgesomd en manieren worden geïdentificeerd waarmee de problemen kunnen worden aangepakt:
“De ontwikkelingshypothese is dat door het ondersteunen van belangrijke overheidshervormingen en democratische manieren om deze over te nemen, meer inclusieve methoden voor beleidsontwikkeling, verbeterde wetgevingsprocessen en een groter burger- en gerechtelijk toezicht op het overheidsoptreden, de transparantie van het overheidsoptreden zal worden vergroot en de verantwoordingsplicht van de overheid zal toenemen. voor de burgers en voor de rechtsstaat zal worden versterkt, wat zal leiden tot een stabieler en democratischer Oekraïne.”
Zelfs als de staatsgreep kan worden beschouwd als een ‘regeringshervorming’, lijkt het erop dat elk afzonderlijk doel nu veel verder verwijderd is van vervulling, juist vanwege de staatsgreep en de daaruit voortvloeiende chaos. Terwijl de onderhandelde deal die vóór de staatsgreep op tafel lag veel meer in overeenstemming was met de uitgesproken wensen van USAID. Waarom kwamen de VS dan zo snel in actie om de legitimiteit van de staatsgreep te bevestigen? Het lijkt erop dat er ander beleid werd gevoerd.
En er zijn veel dingen die helemaal niet in de westerse media verschijnen. Bijvoorbeeld ‘militair toerisme’ (zo werd door de Oekraïense nazi’s zelf verteld) – iedereen kan voor het geld met artillerie op huizen van burgers enz. schieten (in de richting van steden en dorpen). Buitenlandse “toeristen” zijn welkom. Een mooie slag…
De Wolfsangel en het Keltische kruis zijn verboden als “symbolen van ongrondwettelijke organisaties” onder het Duitse Strafgesetzbuch (wetboek van strafrecht) § 86a. Het verbod is niet gebonden aan het symbool zelf, maar aan het gebruik ervan in een context die associatie met verboden organisaties suggereert. De Wolfsangel is dus verboden als deze wordt gebruikt in de context van neonazistische organisaties, maar niet in andere contexten zoals heraldiek of kunst. De Swastika is verboden als hij wordt gebruikt in de context van de völkische ideologie, terwijl hij legitiem is als hij wordt gebruikt als symbool van het hindoeïsme, jaïnisme of boeddhisme.
Symbolen waarvan bekend is dat ze onder de wet vallen, zijn onder meer:
• de Swastika als symbool van de nazi-partij, verboden in alle varianten, inclusief gespiegeld, omgekeerd enz.
• de Wolfsangel
• het Keltische kruis in de variant gebruikt door de White Power-beweging. De juridische status van het symbool dat in niet-politieke contexten wordt gebruikt, is onzeker, maar in de praktijk wordt niet gehandeld naar niet-politiek gebruik
• het zonnekruis als symbool van de Ku Klux Klan
• de Sig-rune zoals gebruikt door de SS
• het Sturmabteilung-embleem (Stormtrooper).
Alexander Cockburn schreef rond de tijd van de eerste Golfoorlog een column waarin hij probeerde grip te krijgen op de manier waarop de reguliere media zo succesvol waren in het promoten van valse verhalen, zelfs ondanks tegenstrijdig bewijsmateriaal. Hij identificeerde een sleutelelement: een zwevend, contextvrij, tijdelijk landschap, altijd in de tegenwoordige tijd, wat hij ‘het eeuwige heden’ noemde. Een actueel voorbeeld is het Maleisische vliegtuig, dat bijna volledig uit de nieuwscyclus is geschrapt – zodat je even moet pauzeren en doelbewust terug moet denken aan de media-razernij die culmineerde in politiefoto’s van Poetin en het woord ‘Pariah’ dat over de media spatte. covers van nieuwsweekbladen bijna overal. Dat was pas 2-3 weken geleden.
Wat de neonazi’s betreft, ondanks de pogingen om hun betekenis te bagatelliseren, waren zij de cruciale drijvende kracht achter de staatsgreep van februari en de daaropvolgende destabilisatie van het land. Hier, op 21 februari, beschrijft de NY Times de bemiddelde politieke regeling die in Kiev werd bereikt, inclusief informatie dat de neonazi's in de Maidan geloofden dat ze een vetorecht hadden over de deal. Het beschrijft ook de woede en verhitte emoties in de nasleep van de sluipschutteraanvallen, waarvan Janoekovitsj de schuld kreeg, die de Maidan-demonstranten ertoe aanzetten om tegen de overeenkomst te protesteren. (Later zou Kiev's eigen aanklager toegeven dat de sluipschutteraanvallen plaatsvonden vanuit een gebouw dat volledig onder controle stond van Right Sector. Op dat moment was het onderzoek afgerond).
http://www.nytimes.com/2014/02/22/world/europe/ukraine.html?_r=0
Hier is de Australische premier Abbott die de doelpalen van het onderzoek naar het neergestorte vliegtuig verplaatst van de hoogste prioriteit naar ‘afwachten’. Het is nuttig om te bedenken dat Australië in de nasleep, nog maar een paar weken geleden, een krachtig geformuleerde resolutie van de Veiligheidsraad heeft gesteund waarin een “grondig” en uitputtend onderzoek werd ingesteld, een resolutie die niet om volledige toegang tot de crashlocatie vroeg, maar eiste.
http://www.smh.com.au/world/mh17-tony-abbott-talks-patience-as-operation-bring-them-home-becomes-operation-wait-and-see-20140812-3djam.html
Ik maak mij veel meer zorgen over de fascistische nazi’s dan over Poetin. Wat mij verbaast is dat Poetin Obama niet zo lang geleden uit de problemen in Syrië heeft geholpen. Wat is de reden om de strijd met Rusland aan te gaan? Is het allemaal omdat de vorige president van Oekraïne het Russische pakket verkoos boven het bezuinigingsplan van de EU? Of proberen we nog steeds zoveel mogelijk gebied dat grenst aan Rusland te controleren?
Ik zou willen dat ‘het volk’ van Amerika bij het plan werd betrokken. Ik wou dat we wisten WIE echt de baas is. Al deze beslissingen worden in onze naam genomen. Wij verdienen het om te weten.
Uiteindelijk zullen alleen de armen en onschuldigen lijden. in de VS, Rusland, Oekraïne enzovoort...
Toen de gekozen regering van Oekraïne in Kiev werd omvergeworpen, was op video te zien hoe de Zuidelijke vlag op een prominente zuil werd gehesen. Wat ook op deze video te zien is, is dat het symbool van Stormfront, de neonazistische organisatie, vlak voor de Confederate vlag staat.
De redacteur van Stormfront, Lewis Doherty, was een van de belangrijkste supremacistische getuigen tegen het museum en de bibliotheek van de Confederate Memorial Association (CMA) in Washington, DC, wat resulteerde in de sluiting van de faciliteit.
De getuigenis van Doherty weergalmde die van Richard Hines, die aanzienlijke financiering verstrekte aan Kirk Lyons, de neo-nazi-advocaat die bekend staat om zijn vertegenwoordiging van een hele reeks blanke supremacistische organisaties.
Beide getuigen maakten bezwaar tegen de niet-racistische culturele doelstellingen van de eeuwenoude organisatie en wilden daarom dat blanke supremacistische doelen door de groep zouden worden ondernomen. De CMA gaf er de voorkeur aan de faciliteit te sluiten in plaats van toe te geven aan de blanke supremacistische eisen.
Veel later ontdekte ik dat de advocaat voor het grootste deel van de rechtszaak tegen de CMA een principe was in een frontorganisatie die bekend staat als Wrightmon USA, die $ 15,000 per maand kreeg om de mijnbouwactiviteiten in Rio Tinto van de apartheid in Zuid-Afrika te vertegenwoordigen.
John Edward Hurley
Wat is er aan de hand met de Zuidelijke vlag? Het heeft geen verband met dit deel van de wereld, alleen met de zuidoostelijke slavenstaten tijdens de Amerikaanse burgeroorlog
De huidige geopolitieke situatie in Oekraïne wordt treffend gesymboliseerd door een Hakenkreuz of schuin kruis, specifiek in de vorm van een Wolfsangel of wolfshaak.
Een Wolfsangel is een apparaat voor de jacht op wolven, dat op dezelfde manier wordt gebruikt als een vishaak. Het wordt bevestigd aan een ketting die is verankerd aan een boom of een soortgelijk stevig voorwerp, en er wordt een aas aan de haak gehangen. Wanneer de wolf het aas eet, slikt hij de haak door. De ketting verhindert dat de wolf ontsnapt en kan naar believen worden gedood.
De Wolfsangel was het symbool van de 2e SS-Panzerdivisie Das Reich, een Duitse elitedivisie die tijdens de Tweede Wereldoorlog voornamelijk aan het oostfront vocht. Tijdens Operatie Barbarossa in 1941 vocht Das Reich in de veldslagen bij de rivierovergangen van de Dnjepr, Smolensk, Kiev en Vyasma. Het was het speerpunt van de mislukte poging om Moskou te veroveren. In 1943, na de catastrofale nederlaag van de Duitse troepen bij Stalingrad, hielp Das Reich bij de herovering van Charkov en werd hij in de titanenslag om Koersk geworpen.
Zo herinnert het Wolfsangel-symbool aan de meest gewelddadige en bloedige veldslagen tegen wat in de nazi-propaganda op verschillende manieren wordt beschreven als ‘joodse bolsjewistische ondermenselijken’, de ‘Mongoolse hordes’, de ‘Aziatische overstroming’ en het ‘rode beest’.
Na de Tweede Wereldoorlog werd het Wolfsangel-symbool gebruikt door sommige neo-nazi-organisaties, waaronder de Svoboda-partij in Oekraïne. Tegenwoordig zien we dezelfde wrede nazi-propagandalijnen die door het post-coup-regime in Kiev worden ingeroepen in zijn ‘anti-terroristische’ campagne in Oost-Oekraïne.
De reguliere media negeren opzettelijk het feit dat Svoboda (voorheen bekend als de Sociaal-Nationale Partij van Oekraïne in een doelbewuste omkering van het nationaal-socialisme) en gewapende neo-nazi-militanten uit de rechtse sector de grotendeels vreedzame anti-regeringsprotesten in Maidan uitbuitten en met geweld de macht grepen in Kiev. Leiders van neonazi’s kregen sleutelposities in de regering na de staatsgreep.
Onmiddellijk na de putsch ging het nieuwe regime ertoe over de natie op te zadelen met IMF-schulden en de politieke oppositie te onderdrukken, vooral onder de etnisch Russische burgers van Zuid- en Oost-Oekraïne. Dit leidde direct tot een referendum en afscheiding in de regio van de Krim, tot oproepen tot een referendum in de regio's Charkov, Donetsk en Loehansk, en tot het huidige gewapende conflict.
Dankzij de VS/NAVO-sponsors van het post-coup-regime wappert de vlag van Wolfangel boven Oekraïne.
De vraag is: hoe lang zal de wereld het aas blijven grijpen?
Uit Frankrijk/Parijs
Hoe lang om te begrijpen ?? misschien een conflict. We kunnen zien hoe de VS, de EU en OTAN arrogant en cynisch zijn om zaken te rechtvaardigen.
Ik ben Frans, mijn vriendin is Russisch, schaam me met EU-sancties, ze lacht en ze vindt het niet erg, Rusland zal Oost en BRICS kiezen, ze besteden aandacht aan de bevolking van Oost-Oekraïne met hulp (donatie voor mensen), ze zijn gewoon van streek.
Een andere daad van “Das Reich” is de afslachting van de hele bevolking (800 tot 900 personen, inclusief ongeveer 250 kinderen) in het dorp ORADOUR-sur-Glane nabij LIMOGES in Frankrijk. Het dorp werd verbrand. De ruïnes zijn vandaag de dag nog steeds te zien.
Deze neonazi’s werden gerekruteerd, bewapend en betaald door westerse geldschieters. Waarom ze niet meer berichtgeving krijgen, is een interessante kwestie die meer onderzoek behoeft. Maar het is een feit dat de dekking minimaal tot niet-bestaand is.
“Het Oekraïense offensief tegen de etnisch Russische rebellen heeft ook neonazi’s uit heel Europa aangetrokken. “Dhr. Biletsky zegt dat hij mannen heeft uit Ierland, Italië, Griekenland en Scandinavië, meldde de Telegraph.
Maar de algemene techniek is een spiegelbeeld van wat er is gedaan om ISIS te creëren. Verzamel fanatieke knokploegen van over de hele wereld en stuur ze op pad om het vuile werk op te knappen. Enorm goedkoper dan hetzelfde werk doen met je soldaten, en je kunt doen alsof je er niet bij betrokken bent.
Ik heb trouwens gemerkt dat de aanhangers van ISIS ook geen enkele publiciteit krijgen. Bij het lezen van de nieuwsverhalen zou iemand aannemen dat de groep zomaar uit de lucht is komen vallen.
Aluminiumfolie-hoedentijd: Misschien houdt de enorme toename van het Homeland Security-gedoe in de VS verband met de nieuwe gevechtsmethode voor het rekruteren van knokploegen. Het militariseren van de lokale politie overal ter wereld zou bedoeld kunnen zijn om het voor andere landen moeilijker te maken om de rollen tegen de VS om te draaien en de techniek tegen het thuisland te gaan gebruiken. Merk ook op hoe die lokale politie wordt aangemoedigd om haartriggerreacties te vertonen en iedereen die hen zelfs maar tegenspreekt met geweld te arresteren (of te vermoorden). En bijna altijd komen ze ermee weg.
Al deze kwesties kunnen met elkaar verband houden.