Menselijke catastrofe in de ziekenhuizen van Gaza

De Amerikaanse reguliere media bagatelliseren opnieuw de verschrikkingen van Israëls laatste invasie van Gaza. De kop van de Washington Post luidde: “Israël dringt Gaza binnen.” Maar het bloedbad is dramatischer in de overvolle ziekenhuizen van Gaza, zoals Dr. Mads Gilbert aan Dennis J. Bernstein uitlegde.

Door Dennis J Bernstein

De laatste Israëlische oorlog in Gaza heeft meer dan 330 levens geëist, waaronder tientallen kinderen, en duizenden gewonden achtergelaten, waardoor overwerkt en onderbemand medisch personeel gedwongen werd zich in een wanhopige strijd te storten om levens te redden.

Eén van die artsen, de Noorse arts Mads Gilbert, was in Gaza tijdens de laatste grote aanval van Israël, Operatie Cast Lead in 2008-09, en verzorgt nu de stroom gewonden die het Shifa-ziekenhuis binnenstroomt als gevolg van Israëls Operatie Protective Edge. Dr. Gilbert werd geïnterviewd door Dennis J Bernstein voor Pacifica's “Flashpoints” programma.

DB: Geef ons een overzicht van de medische situatie. Wat kunt u ons vertellen over de omvang van de wonden, welk type het meest voorkomt, het aantal doden en gewonden op dit moment.

MG: Ik ben nu in het Shifa-ziekenhuis in het centrum van Gaza-stad. Het Shifa-ziekenhuis is het traumacentrum voor de 1.7 miljoen Palestijnen die in de Gazastrook wonen. Het is een heel belangrijk ziekenhuis, maar de functie ervan wordt bijna verlamd door de langdurige, zeven jaar durende Israëlische belegering van Gaza, die grote tekortkomingen heeft veroorzaakt aan alle soorten apparatuur die nodig zijn voor het runnen van een ziekenhuis; wegwerpinstrumenten, hechtingen en de meer fundamentele dingen zoals water en elektriciteit.

Het is dus echt een wonder dat het personeel van Shifa erin is geslaagd alles te improviseren wat je nodig hebt om een ​​werklast, zoals wij [donderdag] hadden, van ongeveer 100 zaken die Shifa binnenkwamen, te ondersteunen, waarvan er vele ernstig gewond raakten. En voordat ik op de blessures inga, wil ik één ding onderstrepen. Gezondheid is niet alleen een kwestie van een gezondheidszorgsysteem, het is evenzeer een kwestie van de basisvoorzieningen in het leven – water, voedsel, menselijke veiligheid, onderwijs, werk enzovoort. En al deze fundamentele voorwaarden voor de volksgezondheid ontbreken in Gaza als gevolg van de bezetting en de belegering van Gaza.

Wat de verwondingen betreft: we hebben tijdens deze bijna twee weken van Israëlische aanval een gestage stroom van gewonden, stervenden en doden gehad. De meest opvallende indruk en gedocumenteerd kenmerk is dat 80 tot 90 procent van de gewonden en doden burgers zijn. Dit zeggen de VN en de Palestijnse minister van Volksgezondheid. Vijftig procent, vrijwel precies 50 procent van de gewonden zijn vrouwen en kinderen. Ongeveer een kwart tot een derde van de doden zijn kinderen.

Dit is werkelijk een grootschalige aanval op de Palestijnse burgermaatschappij. En onthoud dat er voor een man in Gaza absoluut geen plek is om zich te verstoppen, er is geen plek om zich te verstoppen. Er is geen onderdak, geen systeem voor vroegtijdige waarschuwing, geen sirenes, geen civiele bescherming. Bovendien kun je niet zien, je kunt niet echt ontsnappen aan deze puinhoop. Je kunt je familie niet meenemen en ontsnappen naar een naburige staat, de bergen in of ver weg. Omdat je gevangen zit. Het is alsof een gevangenis wordt gebombardeerd. Volledig.

DB: Laat me u nu vragen, in termen, dat u zei dat de meeste gewonden en doden burgers zijn. Kun je iets meer zeggen over wie je hebt gezien, wie er binnenkomt, en hoe zien de wonden eruit, om het menselijk gezicht te behouden? Zijn ze consistent met geavanceerde wapens? Wat kun je ons daarover vertellen?

MG: Nou, weet je, oorlog is iets smerigs. En we hebben zojuist tot dertig [slachtoffers] ontvangen van gezinnen die nu rond half acht [op vrijdag] zijn gebombardeerd, net op het moment dat we deze gesprekken voeren; vrouwen, kinderen, ouderen komen binnen met granaatscherven door de zware Israëlische artillerie die is neergeschoten. sinds gisteravond neergeschoten. Deze artilleriegranaten produceren dodelijke granaatscherven die met een zeer hoge snelheid reizen en als je pech hebt, zullen ze een van je holtes, de buik, de borst of de hersenen, binnendringen en levensbedreigende bloedingen veroorzaken. En dit is een tijdkritische gebeurtenis als je wilt overleven. De artsen en chirurgen moeten de bloeding opsporen en onmiddellijk een operatie uitvoeren om de bloeding te stoppen. Dit is één type blessure.

Het andere soort verwondingen dat we zien zijn de traumatische amputaties. We hebben nu, net als in 2006, 2009 en 2012, extreme amputaties gezien: benen afgerukt ter hoogte van de heup, armen afgerukt onder de oksel en lichamen in tweeën gesneden, zonder tekenen van granaatscherven. Nu weten we niet echt wat voor soort explosieven dit zijn, maar er is onder mensen met verstand van wapens besproken dat dit het resultaat zou kunnen zijn van explosieven die het DIME-wapen [Dense Inert Metal Explosive] worden genoemd, een metalen explosief.

Maar ik onderstreep dat we hier geen enkel bewijs voor hebben. En het maakt niet echt uit door welk type wapen je gewond raakt of gedood wordt. Als u wordt gedood of gewond raakt, is het eindpunt hetzelfde. Dus als ik het zou moeten hebben over enig illegaal wapen dat door de Israëlische strijdkrachten wordt gebruikt, dan zijn het de wapens die illegaal zijn volgens de internationale regelgeving en oorlogswetten die zijn vastgelegd in de Conventies van Genève.

En er zijn drie illegale wapens die Israël gebruikt. Ten eerste is er de collectieve bestraffing die wordt gedefinieerd door de belegering die zeven jaar heeft geduurd en waardoor de hele bevolking in werkelijk grote moeilijkheden verkeert. Het tweede illegale wapen is het willekeurig beschieten van burgergebieden, waarbij de burgers helemaal niet worden beschermd, wat in strijd is met artikel 33 van de Conventies van Genève. En het derde illegale wapen is het buitenproportioneel gebruik van geweld. De strijdende partijen zijn verplicht proportioneel geweld te gebruiken. Israël gebruikt een overweldigend disproportioneel gebruik van geweld, wat tot uiting komt in het feit dat nu bijna 300 Palestijnen zijn gedood of afgeslacht, en dat er één Israëliër is vermoord [ten tijde van het interview op vrijdag]. Dat is 1 op 1 en dat zegt alles over de onevenredigheid.

Dit is dus eigenlijk een zeer ongelijke oorlog, als je het zelfs maar een oorlog kunt noemen. Het gaat om een ​​bewoner die op venijnige wijze een grote burgerbevolking bombardeert. Ze kunnen nergens heen vliegen en zijn feitelijk weerloos.

DB: Nu weten we van alle embargo's. We hebben hier eerder kort over gesproken. Beschikken de ziekenhuizen, waar u zich bevindt in Shifa [ziekenhuis] in Gaza, over de voorraden die ze nodig hebben? Krijgen mensen wat ze nodig hebben? Lukt het om binnen te komen?

MG: Absoluut niet. Als resultaat, zoals ik al zei, van de belegering is het ziekenhuissysteem, samen met de burgermaatschappij, langzaamaan verlamd. En toen de Egyptische president de tunnels sloot, die in werkelijkheid de levensader naar Gaza vormden, steeg de brandstofcrisis met 400 procent en verpletterde het feitelijk alle overheidsbegrotingen. Artsen in deze gemeente kunnen zich bijvoorbeeld niet langer de brandstof veroorloven voor de generatoren die elektriciteit produceren om de afvalwaterpompen en de reinigingsmachines voor rioolwater te laten draaien. Momenteel stroomt er dus 65,000 kubieke meter ruw rioolwater het Middellandse Zeegebied in.

En in elk aspect van het burgerleven, en van een normaal leven, zijn ze gevolgen van de belegering. De ziekenhuizen zijn dus slechts één sector waar dit gebrek aan voorzieningen de capaciteit echt heeft verminderd. En laat me dit illustreren door te zeggen dat op 17 juni de leiding van het Shifa Ziekenhuis besloot om alle electieve operaties te annuleren, wat inhoudt dat er geplande operaties worden uitgevoerd en alleen noodgevallen worden uitgevoerd. Dit was een paar weken voordat de aanvallen begonnen.

En op 3 juli, twee dagen voordat de aanval begon, besloten ze alleen levensreddende spoedoperaties uit te voeren. Dat betekent feitelijk dat 1.7 miljoen Palestijnen verstoken zijn van de gezondheidszorg die u nodig heeft voor uw dagelijks leven. Zoals voor kanker, voor orthopedie, voor alles waarvoor u wordt behandeld.

Het draait dus op een soort noodtoestand, op een heel basaal niveau, en daar bovenop komt nu de grote toestroom van zeer ernstig gewonden. We runden gisteravond zes operatiekamers. We waren continu aan het werk toen deze meer dan 100 gewonden het ziekenhuis binnenkwamen.

Ik sta versteld. Ik ben diep onder de indruk van de kwaliteit en de moraliteit van de Palestijnse gezondheidswerkers. Van de ambulancepersoneel, tot de verpleegsters, tot de doktoren, tot de schoonmakers. Ze staan ​​hoog. Sinds maart hebben ze geen normaal salaris meer gekregen en daarvoor hadden ze acht maanden lang 50 procent salaris, toch komen ze werken. Ze werken voor niets. Ze zijn uitgeput, extreem uitgeput, maar ze verlaten hun volk niet. Ik ben diep onder de indruk van hun moraal.

DB: En Dr. Gilbert, toen u daar in 2008 en 2009 was, waren er meerdere aanvallen op ziekenhuizen. Er waren veel aanvallen op ambulances. We hebben begrepen dat een ziekenhuis in het noorden dat zich bezighoudt met ouderen en zieken, werd aangevallen. Wat kun je ons daarover vertellen?

MG: Dit was het Al-Wafa-ziekenhuis, het belangrijkste rehabilitatieziekenhuis in Gaza en de Gazastrook. Al-Wafa is of was een redelijk goed georganiseerd rehabilitatiecentrum. Ze hebben nu 18 patiënten. Ze kregen feitelijk het bevel van het Israëlische leger om het ziekenhuis te evacueren omdat ze het gingen bombarderen.

Vergeet nu niet dat ziekenhuizen beschermd worden door de internationale wetten en de Conventie van Genève. Je kunt ziekenhuizen niet op die manier bombarderen, maar Israël wel. Waar was het ICRC [Internationaal Comité van het Rode Kruis]? Waar was de VN? Waar reden de witte auto's om dit ziekenhuis te beschermen?

Er heerst hier totale wetteloosheid. De Israëlische straffeloosheid lijkt hen in staat te stellen te doen wat ze willen. Kinderen vermoorden. Dood ouderen. Bombardeer ziekenhuizen. Stop het water. Stop de elektriciteit. Stop de aanvoer van medicijnen. Wat is dit, middeleeuwse tijden? Wat is dit? Wat voor soort moraliteit is dit? Wat is dit voor een behandeling van fatsoenlijke mensen? U noemt iemand een terrorist en u denkt dat u bent vrijgesteld van de wetten van morele en internationale regelgeving? Het zou niet zo moeten doorgaan. Dit moet gestopt worden.

En ik zeg tegen de heer Obama: als je een hart hebt, kom dan naar Gaza. Breng een nacht bij mij door in het Shifa-ziekenhuis en ik ben er absoluut zeker van dat hij van gedachten zal veranderen. Meneer Obama, kom hier en zorg voor de kinderen van Gaza, schreeuwend, gewond, met zoveel granaatscherven en brandwonden. Kijk eens wat dit eigenlijk op de grond is. Dit is geen oorlog tegen een vijand die terrorist wordt genoemd. Dit is een totale oorlog tegen een burgerbevolking van Gaza, die niets verdiend heeft met deze hel van de Israëlische oorlogsmachine. Dit is staatsterrorisme, op een zeer hoog niveau.

DB: En ten slotte breng je de kinderen groot. We weten dat er meerdere sterfgevallen onder kinderen zijn geweest, ik denk dat het er nu meer dan 40 zijn. We hebben de slachting op het strand gezien. We zagen dat andere gezinnen werden weggevaagd. Er zijn kinderen die al dood zijn, en hoe zit het met de impact op de tientallen en honderdduizenden jongeren in de Gazastrook? Welke invloed heeft dit op de gezondheid van het kind als u niet gewond raakt?

MG: Dat is een belangrijke vraag. Ik wil u graag de cijfers geven die zijn bijgewerkt vanaf 4 uur vanmiddag [vrijdag]. Zo hard, 62 kinderen zijn door de Israëliërs in Gaza vermoord, 24 vrouwen – dat zijn 86 vrouwen en kinderen, degenen die al zijn vermoord. Dit is een van de 270 doden die tot nu toe zijn gevallen. Onder de 2,196 gewonde Palestijnen zijn er 637 kinderen. De Israëli’s hebben dus bijna 650 kinderen gewond en 62 gedood.

Draai het nu even om, God verhoede het, en vraag jezelf af: wat zouden de wereldleiders hebben gezegd als Palestijnse strijders in minder dan twee weken 62 Israëlische kinderen hadden gedood en 637 Israëlische kinderen hadden verwond? Dit is wat de Palestijnen werkelijk zorgen baart. We worden behandeld als tweederangsburgers, als dieren.

De wetten die op de wereld van toepassing zijn, gelden niet voor ons. Israël mag doen wat hij wil. Niemand reageert. Ze kunnen ons vermoorden, ze kunnen onze huizen bombarderen, ze kunnen onze grenzen sluiten, ze kunnen doen wat ze willen, en niemand reageert. Dit moet stoppen. Dit is geen wereldoorlog. Dit is zo extreem provocerend, voor de mensen over de hele wereld.

Wat het psychologische trauma betreft, zijn de Palestijnen sterk. Ze hebben een zeer sterke samenhang in hun families. Ze zijn gevuld met wat de Arabieren en Palestijnen noemen Sumud wat standvastigheid betekent, ze staan ​​rechtop, ze blijven bij elkaar, ze schommelen niet. Ze beschikken over een extreme veerkracht. Het zijn geen bedelaars. Ze sluipen niet rond en vragen om genade. Ze zeggen: ‘Geef ons vrede. Geef ons gelijkheid en gelijkheid en het komt goed met ons. We hebben geen ontwikkelingshulp nodig, we hebben alleen fundamentele mensenrechten en vrede nodig, en dat gaat ons prima lukken.”

Maar het is natuurlijk een enorme psychologische last. Ik zie zoals mezelf. Ik bedoel, de Israëlische bombardementen dag en nacht, het is buitengewoon beangstigend. We zijn in een ziekenhuis, maar stel je nu eens voor dat deze mensen uit hun huizen komen, daar zitten en hun kerstdiner nuttigen, en Israëlische granaten inslaan in de zitkamer, in de woonkamer. En moeder en vader worden besproeid met bloed, en twee zussen worden gedood, en alles om hen heen... ze bellen een ambulance, die naar hen toe komt, ze krijgen hulp in het ziekenhuis.

Weet je, dit zijn littekens voor je hele leven. Maar ze herstellen, ze komen weg. Het ongelukkige is dat ze elke derde, vierde jaar opnieuw getraumatiseerd worden door de Israëlische oorlogsmachine, door de Israëlische regering, die met deze herhaalde aanvallen op Gaza feitelijk een plan lijkt te hebben om de ruggengraat van het Palestijnse verzet te breken. Dat gaat nooit gebeuren. Palestijnen zijn net als anderen die bezet zijn. Ze zullen nooit toegeven aan de bewoner.

Noorwegen werd vijf jaar bezet door de Duitsers, een paar tientallen jaren door de Zweden en 400 jaar door de Denen. Wij doen ze weg. We zijn een kleine, maar we zijn een trotse en onafhankelijke natie. Mensen willen vrij zijn, net als de mensen in de Verenigde Staten. Waarom zouden de Palestijnen minder dan vrijheid en onafhankelijkheid eisen?

DB: Nou, dat is de vraag waar we het nu bij laten. Dr. Mads Gilbert buiten de operatiekamer waar de bommen blijven vallen. Blijven ze vallen, de bommen, de drones?

MG: Oh, ja, oh ja. O ja, meneer. We hoorden de drones, dat wil zeggen de zoemende bijen, overal boven ons hoofd. We hebben grote, gele... lichte granaten die boven ons hoofd hangen om de grond te verlichten voor de Israëlische strijdkrachten als ze willen schieten. En we horen de oorverdovende ontploffingen en explosies van de Israëlische lucht-grondraketten en van de artilleriegranaten. Ik wil niet dat iemand dit meemaakt, mijn vriend. Dit is zo beangstigend. Dit is zo pijnlijk. En om deze stroom van gewonde, bloedende en stervende kinderen en vrouwen te zien. Het is zelfs meer dan ik vaak aankan.

Dennis J Bernstein is een gastheer van "Flashpoints" op het Pacifica-radionetwerk en de auteur van Special Ed: Stemmen uit een verborgen klas.