Exclusief: Het rechtvaardigen van de ruil van Taliban-gevangenen voor Sgt. Bergdahl haalde president Obama het principe aan om Amerikaanse soldaten nooit achter te laten, maar die regel werd geschonden door de armoedige behandeling van de bemanning van de USS Liberty, die 47 jaar geleden werd aangevallen door Israëlische gevechtsvliegtuigen, schrijft ex-CIA-analist Ray McGovern.
Door Ray McGovern
Op 8 juni 1967 hoorden de Israëlische leiders dat ze doelbewust een Amerikaans marineschip konden aanvallen en proberen het, samen met de gehele bemanning, straffeloos naar de bodem van de Middellandse Zee te sturen. Israëlische vliegtuigen en torpedoboten vielen de USS Liberty aan, een geavanceerd platform voor het verzamelen van inlichtingen dat in internationale wateren voor de Sinaï vaart, waarbij 34 van de 294 bemanningsleden omkwamen en meer dan 170 gewond raakten.
Op de 47th Laten we duidelijk zijn over wat er is gebeurd: Israëlische berichten die op 8 juni 1967 zijn onderschept, laten er geen twijfel over bestaan dat het tot zinken brengen van de USS Liberty de missie was die was toegewezen aan de aanvallende Israëlische gevechtsvliegtuigen en torpedoboten terwijl de Zesdaagse Oorlog woedde in de Verenigde Staten. Midden-Oosten. Laat ik herhalen: er bestaat geen twijfel over dat het de missie van het Israëlische leger (IDF) was om de USS Liberty te vernietigen en de hele bemanning ervan te doden.
USS Liberty (AGTR-5) krijgt hulp van eenheden van de Zesde Vloot, nadat ze op 8 juni 1967 werd aangevallen en ernstig beschadigd door Israëlische troepen voor de kust van het Sinaï-schiereiland. (Foto van de Amerikaanse marine)
Verwijzend naar de controverse van vorige week over de ruil van vijf Taliban-gevangenen voor Sgt. Bode Bergdahl, president Barack Obama beweerde, “De VS hebben altijd een behoorlijk heilige regel gehad: we laten onze mannen of vrouwen in uniform niet achter.” De enige uitzondering, zo had hij eraan kunnen toevoegen, is wanneer Israëlische troepen hen neerschieten; dan is mama het woord.
Meneer de President, probeer die “behoorlijk heilige regel” eens uit te leggen aan de overlevenden van de USS Liberty. Ik ken ze goed genoeg om de holle echo te voelen die de bewering van Obama in hun oren zal achterlaten, en in de oren van de families van degenen die het niet hebben overleefd.
De bemanning van de USS Liberty is “achtergelaten”, zowel in figuurlijke als fysieke zin. Er is geen manier om de lichamen van degenen die in zee zijn weggespoeld terug te halen door het grote gat dat is gemaakt door de Israëlische torpedo die de Liberty midscheeps trof, waarbij 26 bemanningsleden omkwamen.
Er is echter een manier om te stoppen met het gooien van zout in de wonden van de overlevenden, zoals elke Amerikaanse president sinds Lyndon Johnson heeft gedaan door zich neer te leggen bij het valse verhaal dat het allemaal een vreselijk geval was van identiteitsverwisseling en verwarring door het Israëlische commando en controle. Dat zout brandt vooral op de verjaardagen van de tragedie, waardoor verontrustende vragen rijzen over de macht van de Israëllobby en de Israëlische regering over Amerikaanse politici.
Uit duidelijke angst voor de Israëllobby en omdat ze de Israëlische regering niet willen beledigen, hebben Amerikaanse functionarissen, waaronder de marine, geweigerd openheid te geven over wat er 47 jaar geleden is gebeurd. De reguliere Amerikaanse media zijn een gewillige partner geweest in dit onvermogen om de feiten onder ogen te zien en verantwoordelijkheid te eisen.
Geen ongeluk
Hier is bijvoorbeeld de tekst van een onderschept Israëlisch gesprek, slechts een van de vele harde, ondubbelzinnige bewijzen dat de Israëlische aanval geen vergissing was:
Israëlische piloot naar grondcontrole: “Dit is een Amerikaans schip. Wil je nog steeds dat we aanvallen?
Grondcontrole: “Ja, volg de bevelen op.” …
Israëlische piloot: “Maar meneer, het is een Amerikaans schip, ik kan de vlag zien!”
Grondcontrole: “Maakt niet uit; raak het!"
De Israëli’s zouden zich kunnen roemen in het rapporteren van ‘missie volbracht, schip gezonken, alle bemanningsleden gedood’, afgezien van de moed en de vastberadenheid van de toen 23-jarige marinematroos Terry Halbardier, wiens acties het verschil betekenden tussen de moord op 34 bemanningsleden en de beoogde massaslachting van alle 294 bemanningsleden.
Halbardier schaatste over het gladde dek van de Liberty terwijl deze werd beschoten om een communicatiekabel aan te sluiten en de Liberty in staat te stellen een SOS-bericht uit te zenden. De Israëliërs onderschepten dat bericht en, uit angst voor de manier waarop de Amerikaanse Zesde Vloot zou reageren, braken ze onmiddellijk de aanval af, keerden terug naar hun bases en stuurden een ‘oeps’-bericht naar Washington waarin ze hun ongelukkige ‘fout’ bekenten.
Zoals later bleek, hoefden de Israëli's zich niet zoveel zorgen te maken. Toen president Johnson hoorde dat de USS America en de USS Saratoga gevechtsvliegtuigen hadden gelanceerd om de strijd aan te gaan met de strijdkrachten die de Liberty aanvielen, zei hij tegen minister van Defensie Robert McNamara dat hij de commandant van de Zesde Vloot, admiraal Lawrence Geiss, moest bellen en hem moest vertellen de gevechtsvliegtuigen te bevelen onmiddellijk terug te keren naar hun vervoerders.
Volgens JQ “Tony” Hart, een onderofficier die deze gesprekken afluisterde vanuit een communicatiestation van de Amerikaanse marine in Marokko, antwoordde Geiss dat een van zijn schepen werd aangevallen. Veelzeggend antwoordde McNamara: ‘President Johnson gaat geen oorlog voeren of een Amerikaanse bondgenoot in verlegenheid brengen vanwege een paar matrozen.’
Wegkomen met moord
Voor de Israëli’s was de scherpe bocht van de Amerikaanse gevechtsvliegtuigen boven de Middellandse Zee het positieve bewijs dat de Israëlische regering letterlijk weg kan komen met moord, inclusief het doden van Amerikaanse militairen, en dat er op officieel Washington en zijn slaafse media kon worden gerekend om dit te verdoezelen. het doelbewuste karakter van de aanval.
John Crewdson, een Pulitzer Prize-winnende journalist voor de Chicago Tribune, vroeg McNamara hier vele jaren later naar. Het antwoord van McNamara is de moeite waard om aandachtig te lezen; hij zei dat hij "absoluut geen herinnering had aan wat ik die dag deed", behalve dat "ik een herinnering heb waarvan ik op dat moment niet wist wat er aan de hand was."
Crewsdon heeft het meest gedetailleerde en nauwkeurige geschreven account van de Israëlische aanval op de Vrijheid; het verscheen op 2 oktober 2007 in de Chicago Tribune en ook in de Baltimore Sun. Lees het en je zult begrijpen waarom Crewdson geen Pulitzer kreeg voor zijn onderzoeksrapportage over de Liberty. In plaats daarvan ontsloeg de Tribune hem in november 2008 na 24 jaar.
Verschillende overlevenden van de Liberty zijn vrienden van mij geworden. Ik heb naar hun verhalen geluisterd, net als Crewdson. Elk jaar als het 8 juni is, denk ik aan hen. En bij speciale gelegenheden, zoals toen Terry Halbardier uiteindelijk de Zilveren Ster kreeg voor zijn moed, schrijf ik erover.
De reguliere Amerikaanse media hebben de USS Liberty-zaak als de pest vermeden. Ik heb zojuist de Washington Post bekeken en was verrast, verrast dat het de kans voor de 46 heeft gemistth opeenvolgende jaar, om het Vrijheidsjubileum te noemen.
De weinige keren dat de reguliere Amerikaanse media gedwongen worden om te praten over wat er is gebeurd, negeren ze vrolijk de ongelooflijk rijke reeks harde bewijzen en brengen ze nog steeds het valse verhaal naar buiten van de “verkeerde” Israëlische aanval op de Vrijheid.
En ze proberen feiten met speculatie te verwarren, waarbij ze zich afvragen waarom Israël doelbewust een schip van de Amerikaanse marine zou aanvallen. Waarom Tel Aviv de Liberty en zijn hele bemanning op de bodem van de Middellandse Zee wilde hebben, blijft een kwestie van speculatie, maar er zijn plausibele theorieën, waaronder de vastberadenheid van Israël om de details van zijn oorlogsplannen voor iedereen geheim te houden, inclusief de Amerikaanse regering.
Maar er bestaat geen twijfel over dat het vernietigen van de Liberty en zijn bemanning de missie was die was toegewezen aan de Israëlische gevechtsvliegtuigen en torpedoboten. Een marine-admiraal met een geweten, voormalig voorzitter van de Joint Chiefs of Staff (en daarvoor Chief of Naval Operations) Thomas Moorer, heeft als het ware ‘gebroken gelederen’. Moorer hielp bij het leiden van een onafhankelijke commissie met een blauw lint om te onderzoeken wat er met de Liberty was gebeurd.
De volgende behoren tot de commissie bevindingen openbaar gemaakt in oktober 2003:
-Dat de aanval, door een Amerikaanse bondgenoot, een “opzettelijke poging was om een Amerikaans schip te vernietigen en de hele bemanning te doden”
-Dat de aanval het machinegeweer omvatte van brancarddragers en reddingsvlotten
-Dat “het Witte Huis opzettelijk verhinderde dat de Amerikaanse marine het [schip] kwam verdedigen … nooit eerder in de maritieme geschiedenis is een reddingsmissie geannuleerd toen een Amerikaans schip werd aangevallen”
-Dat overlevende bemanningsleden later werden bedreigd met “krijgsraad, gevangenisstraf of erger” als ze met iemand zouden praten over wat er met hen was gebeurd; en werden “in de steek gelaten door hun eigen regering.”
Recht doen
Zullen de overlevenden van de USS Liberty ooit de kans krijgen om het echte verhaal met al zijn kwaadaardige wreedheden te leren kennen en te vertellen? Of zal de stilte blijven heersen? In een andere context schreef de Russische dissidente auteur Alexandr Solzjenitzyn deze waarschuwing over wat zwijgen over het kwaad doet met de fundamenten van gerechtigheid:
“Door te zwijgen over het kwaad, door het zo diep in ons te begraven dat er geen spoor van aan de oppervlakte verschijnt, implanteren we het, en het zal in de toekomst duizend keer groter worden. Als we boosdoeners niet straffen of verwijten, beschermen we niet alleen hun triviale ouderdom, maar rukken we daarmee de fundamenten van gerechtigheid weg van onder de nieuwe generaties.” Aleksandr I. Solzjenitsyn, De Goelag-archipel
President Obama, de bemanning van de USS Liberty is al veel te veel jaren ‘achtergebleven’. Doe het juiste van hen. Neem degenen onder ogen die waarschuwen dat u het ongenoegen van Israël niet kunt riskeren. En voeg meer inhoud toe aan uw retoriek over onze “redelijk heilige regel” dat we niemand in het Amerikaanse uniform achterlaten.
Ray McGovern werkt samen met Tell the Word, een uitgeverij van de oecumenische Kerk van de Verlosser in de binnenstad van Washington. Hij diende als legerinfanterie- en inlichtingenofficier en vervolgens de daaropvolgende 27 jaar als CIA-analist.
Het neerschieten van het vliegtuig door de Vincennes ‘kon geen vergissing zijn geweest’. Het vliegtuig was een reguliere civiele vlucht, zei de heer Velayati, op een goed in kaart gebrachte internationale luchtweg; het vloog met een normale snelheid voor burgervliegtuigen en bevond zich op de juiste hoogte, 12,000 voet, en was aan het klimmen, volgens het laatste rapport van de piloot. De Vincennes hadden gemeld dat hun radar aantoonde dat het vliegtuig op slechts 9,000 voet vloog en aan het dalen was, wat een opmaat leek voor een aanval.
De schietpartij was om half tien in de ochtend. Ik ben op dat moment niet op de hoogte van enig bewijs van slecht weer, maar ben daar niet zeker van.
Zijn er commissies voor dit evenement? Wat is er met de schutters gebeurd? Bekroonde metalen.
Waarom is de Vrijheid nog steeds een groot probleem als de Vicennes totaal vergeten zijn? Er zijn slechts twee redenen waarom ik denk dat iedereen het erover eens zal zijn (1) dat de doden voornamelijk Amerikaans zijn en (2) dat het Israël betreft.
Laat dit niet zien hoe racistisch we allemaal zijn? We geven zoveel meer om Amerikaanse mannen toen tien keer zoveel burgers, waaronder veel Iraanse kinderen, werden gedood en er wordt niet eens meer over gesproken.
Ik ben bevooroordeeld ten gunste van Israël, dus dat kan mijn vermogen om eerlijk te zijn beïnvloeden. Maar het lijkt erop dat de bewering dat het geen ongeluk kan zijn geweest niet waar is, omdat dit soort ongelukken – onverklaarbaar enz. – vaak voorkomen.
Ik dacht dat John Loftus en Mark Aarons de theorie verwoordden dat de Liberty onder leiding van LBJ live signaalinformatie aan de Egyptenaren leverde om de Israëlische tankposities te lokaliseren, om in de gunst te komen bij de Arabieren door het tij van de strijd in de Zesdaagse Oorlog te keren. en de Israëli's kwamen erachter en werden gedwongen er een eind aan te maken. De Israëli's probeerden alleen de antennes van de Vrijheid in brand te steken. Hoe zit het met die intelligentie?
John Loftus heeft zijn hele carrière gemaakt van het kussen van Israëlische ezels, dus het verbaast mij niets.
de betrokkenheid van Kissinger is nieuw voor mij….feiten? bewijst?
Als ik het mij goed herinner, stierf een van de auteurs van boeken over dit onderwerp onder ‘mysterieuze omstandigheden’….
en trouwens, Morrow's vermelding van LBJ is interessant: lees het boek van Joachim Joesten
over deze ‘moorddadige’ man, 1968! onlangs herdrukt.
andreas w. Mytze
Alle zionisten zijn geen joden (dwz Joe Biden, Dick Cheney)
Niet alle joden zijn zionisten.
Veel joden klagen over de tirannie van de zionisten over hen en over de ernstige complicaties die het leven in vrede met anderen met zich meebrengt vanwege de acties van de zionisten.
Koop en bekijk 'Dead In the Water', een documentaire over de doelbewuste aanval op de USS Liberty. Het is bekend dat snode elementen, zowel in Israël als in de VS, hebben samengezworen om deze moorddadige aanval te ‘saneren’. ALS het een geval van ‘identiteitsverwisseling’ was, waarom duurde de aanval dan urenlang?
Zowel Israëlische als bepaalde Amerikaanse functionarissen (Lyndon Johnson en Henry Kissinger bijvoorbeeld) wilden de bemanning van de USS Liberty DEAD omdat de bemanning op de hoogte was van informatie over een bloedbad door Israëli's in een Egyptische stad en over een 'valse vlag'-operatie. waar Israël hoopte de VS in een oorlog met Egypte te betrekken. De “Zesdaagse Oorlog was GEEN reactie op een aanval door Arabische strijdkrachten, maar was een “preventieve aanval” die bedoeld was om Israëls land te veroveren.
Het is merkwaardig om op te merken dat de overgebleven overlevenden van de aanval werden gewaarschuwd het ‘incident’ niet te bespreken op straffe van krijgsraad en verspreid waren over de marine.
De kapitein ontving de Medal of Honor, niet in het Witte Huis (wat protocol is), maar op een obscure marinebasis.
Er zijn boeken geschreven over deze daden van verraad door onze eigen regering.
De aanval op de USS Liberty zal niet verdwijnen, ondanks pogingen van Israël en verraderlijke Amerikaanse functionarissen om het onderzoek naar deze daad te onderdrukken.
De Israëli's beschouwen niet-joodse levens niet als veel waard. We zagen dit bij de Vrijheid, en we blijven dit zien in de manier waarop zij de Palestijnen behandelen (zowel moslims als christenen). Als we dat ontkennen, steken we onze kop in het zand.
Arakiba, het is een openbaring van de gevaren wanneer bepaalde mensen een combinatie van religie en politiek samensmelten en denken dat ze gelijk hebben. Religie zou iets persoonlijks moeten zijn, en de boodschap van de meeste religies is dat je je best moet doen om anderen te helpen die minder fortuinlijk zijn dan jijzelf.
Ik heb begrepen dat sommige zionistische groeperingen in de VS er op een gegeven moment op hebben aangedrongen om te voorkomen dat Joden die aan de vervolging in Europa zouden ontsnappen, de VS zouden binnenkomen, maar dat ze zich op Palestina zouden richten om het zionistische idee te helpen verwezenlijken.
Door de geschiedenis heen kan de mix van religieuze ideologieën en politiek verschrikkelijke gevolgen hebben. De uitersten in alle religies denken dat ze gelijk hebben en dat God aan hun kant staat. De ware betekenis van het geloof gaat verloren.
Persoonlijk ga ik wachten op de Hollywood-versie om deze epische saga te dramatiseren in de annalen van zeeheldendom. Hollywood gaat een vervolg maken op ‘Fire on the Forrestal’, gebaseerd op dezelfde thema’s als ‘Zero Dark Thirty’ en ‘Twenty Four’. De held van de operatie zal Johnny ‘Wet Start’ McStain zijn, de onverschrokken geheimagent die wegrot in een Vietnamees krijgsgevangenenkamp. Hij wordt elke dag gemarteld door Russische agenten in een race tegen de klok om de geheime missie te onthullen die aan de USS Liberty is toevertrouwd. Johnny is niet zomaar een marinevlieger. Hij is ook een expert op het gebied van crackcryptografie. De reeks vragen tijdens zijn uitgebreide ondervraging stelt hem in staat twee en twee bij elkaar te voegen en het complot af te leiden. USS Liberty is een pion in een ingewikkeld plan om de Israëlische inlichtingendiensten in diskrediet te brengen. Operatie ‘Hanoi Hilton Canary’ is een briljant plan waarbij Johnny de vijand lijkt te helpen, maar de propagandaboodschappen die hij samenwerkt bevatten een code gebaseerd op alternatieve klinkers en medeklinkers. Alleen een sexy jonge vrouwelijke CIA-agent, Golda, herkent de aard van de gecodeerde berichten, maar als ze de waarheid onthult, kan haar dekmantel als ‘dubbelagent’ worden opgeblazen en Johnny ‘Wet Start’ in gevaar komen. Gedurende de hele film wordt het publiek getrakteerd op flashbacks van stomende intermezzo's. Golda stelt zich het lijden van Johnny voor door zijn ontvoerders. Naakt en zwetend kronkelt ze in satijnen lakens en het publiek wordt getrakteerd op de ironie van morele raadsels: zijn Golda's waanzinnige verdraaiingen alleen maar verontrustende nachtmerries... of fantasieën over hartstochtelijke seksuele zelfbevrediging? Als ze handelt, zal Johnny's lijden eindigen, maar het complot zal onthuld worden. De Liberty-matrozen zullen worden gered, maar de ongrijpbare Russische onderzeeër die wordt gevolgd door Liberty's extreem lage frequentie-radiomonitoringcapaciteiten zal worden getipt. Golda's Mossad-handlers overtuigen haar om Johnny op te offeren met de belofte dat ze de Russische onderzeeër zullen omleiden met een valse vlagaanval, gecoördineerd door de Sixth Fleet Carrier Battle Group. Maar een spion aan boord van de Liberty slaagt erin een gecodeerde boodschap naar de NAVO-luisterpost op Cypress te sturen, waardoor deze gaat geloven dat het echte Israëlische doel is om de Liberty tot zinken te brengen. Gelukkig kan Golda de CIA ervan overtuigen dat het echte Israëlische doelwit de Russische onderzeeër is. Maar ze moet haar dubbelagentstatus onthullen om hen te overtuigen. De Zesde Vlootcommandant blaast de tegenaanval af, maar pas na een scène waarin LBJ worstelt met het morele dilemma om de levens van Liberty-zeilers op het spel te zetten om een strategisch voordeel voor de Nationale Veiligheid te behouden. Helaas komt de Russische onderzeeër van één torpedo af voordat de Israëli's deze tot zinken kunnen brengen. Door op heldhaftige wijze valse beschuldigingen van schuld te aanvaarden, sluit de Mossad een deal om Golda te redden, die onder een nieuwe identiteit de politiek ingaat. Ze voltooit een succesvolle carrière als Madeleine Assbright, maar wordt tragisch genoeg nog steeds achtervolgd door haar herinneringen aan Johnny ‘Wet Start’ en de liefde die ze nooit deelden. Het wordt tijd dat de waarheid aan het licht komt.
Bedankt voor het levend houden van de herinnering. Ik ben zo vrij geweest om dit hier opnieuw te bloggen, met links en commentaar.
Het herinneren van de Vrijheid
Bedankt, Consortiumnews en Ray McGovern! Nu ik ook het artikel van John Crewdson heb gelezen, ben ik er 100% van overtuigd dat dit een van de meest beschamende doofpotaffaires in de Amerikaanse geschiedenis is. Maar waarom kozen de Uitverkorenen er in vredesnaam voor om dit te doen?
Komt de waarheid eindelijk aan het licht? Of is de wurggreep van AIPAC nog sterk genoeg om dit te voorkomen?
Het is zeker een feit dat de Israëliërs de trekker overhaalden … maar wie gaf opdracht tot de treffer?
Ik zie veel risico, maar weinig beloning voor de Israëli's als ze dit op eigen kracht hebben gedaan.
Het lijkt duidelijk dat de USS Liberty met opzet werd gestuurd om tot zinken te worden gebracht en dat haar bemanning werd gedood... maar de Israëli's hadden niet het bevel. Volgens James Ennes jr. voerden de Joint Chiefs of Staff het bevel.
De eerste vliegtuigen die werden gelanceerd om de USS Liberty te 'beschermen' (nep-wraak) waren nucleair bewapend... Ik denk dat het spoor terugleidt naar Dulles en Angleton, bij Ray's thuis weg van huis bij de CIA. Ik denk dat ze Nasser wilden bombarderen. Ze dachten dat ze een nucleaire oorlog met de USSR konden ‘winnen’.
Ik denk dat de rol van Lyndon Johnson in het verraad lag in het opmerken van wie er eigenlijk achter de hele zaak zat … en zich vervolgens te herinneren waarom hij president werd …
Omdat hij zo dicht bij de bron staat als hij is/was, is het altijd een traktatie en zonde om Ray McGovern te lezen. Het is inspirerend om te zien dat hij jaren van indoctrinatie heeft doorstaan, maar het is jammer om te zien dat hij nog steeds de geheimen van het bedrijf bewaart.
Ik zag Ray op RT zeggen dat hij, in tegenstelling tot de andere gasten die naar Rusland waren gekomen om Edward Snowden te eren, spijt had van zijn 'klokkenluiden' … omdat hij niet zelf had gefloten.
Het is nooit te laat te laat, Ray... Mae West zei het... vouw gewoon je lippen op elkaar en blaas. Alsjeblieft. Breng de meest kwaadaardige krachten ten val die in het naoorlogse imperialistische Amerika zijn voortgekomen. Haal de CIA neer.
Van wat ik heb gelezen, had Johnson Israël toestemming gegeven om Egypte aan te vallen, maar geen ander. Het plan van Israël was om Syrië aan te vallen na het uitschakelen van de Egyptische luchtmacht en het aanrichten van andere schade (op het moment dat Israël de Egyptische luchtmacht uitschakelde, waren de radars uitgeschakeld zodat Egyptische politici hun weinige eenheden in de Sinaï konden bezoeken – in defensieve positie en klein in aantal – “Politicide” door Baruch Kimmerling). Egypte was niet in de positie om een oorlog te voeren, omdat het zojuist in een oorlog in het zuiden was terechtgekomen. Egypte hoopte zelfs dat de Amerikanen zouden ingrijpen als de situatie gespannen zou worden en de angsten zouden afnemen. Israël wilde niet dat zijn communicatie door de VS zou worden onderschept voordat ze hun aanval uitvoerden en te horen kregen dat ze zich moesten terugtrekken, en dus bevond de Vrijheid zich in hun posities.
Een addendum: In mijn laatste paar regels bedoel ik dat Israël niet wilde dat de VS op de hoogte zouden zijn van hun plan om Syrië aan te vallen, en niet van hun aanval op Egypte.
Geweldig artikel. Dit is een onrechtvaardigheid die we nooit mogen vergeten, en waarvan we keer op keer moeten getuigen totdat de feiten zijn gecorrigeerd en Israël volledig aansprakelijk wordt gesteld. Ook mogen we niet negeren dat de vader van senator McCain medeplichtig was aan het witwassen van het onderzoek – een witwassen die de senator herhaaldelijk steunt omdat hij soms de overgebleven overlevenden van de USS Liberty heeft gehekeld die nog steeds op zoek zijn naar gerechtigheid – en dat John Sidney jr. krijgsgevangene die nooit in de steek werd gelaten. Inderdaad. als zoon van een admiraal (waarvan de Noord-Vietnamezen zich volledig bewust waren) heeft hij mogelijk een voorkeursbehandeling gekregen terwijl hij in gevangenschap zat, en, als de beschuldigingen van sommige van zijn medegevangenen waar zijn, omdat hij heeft deelgenomen aan meer dan 30 propagandavideo's voor zijn ontvoerders.
Wat de handel van Berdahl voor vijf gevangenen voor onbepaalde tijd betreft die nooit zijn vervolgd of aangeklaagd, heeft kolonel Morris Davis, voormalig hoofdaanklager van Guantanamo, gezegd dat hij dacht dat deze handel een “goede deal” was en dat hij zich hun handel niet kon herinneren. namen en was er zeker van dat er niet genoeg bewijs was tegen de vijf Afghaanse gevangenen om een vervolging te starten. (Zien: http://www.newsmax.com/Newsfront/bergdahl-deal-good-morris/2014/06/07/id/575747/. ) Vreemd genoeg is, hoewel een deel van de tekst overblijft, het eigenlijke Fox News-interview-podcast-interview van Davis door Alan Colmes op mysterieuze wijze van het internet gehaald (‘bestand niet gevonden’). (Zie: http://radio.foxnews.com/2014/06/05/col-morris-davis-bergdahl-exchange-a-pretty-good-deal-3/ )
Jij en Paul Pillar, en Ann Wright (die de Afghaanse missie van het ministerie van Buitenlandse Zaken heeft opgezet nadat we waren binnengevallen onder het valse voorwendsel om de vermeende daders van de aanslag van 9 september gevangen te nemen, dat wil zeggen Bin Laden, ook al is er geen bewijs van zijn medeplichtigheid destijds of daarna ooit is ontstaan) hebben zich geconcentreerd op de werkelijke kwesties die op het spel staan. Als onderdeel van een petitiecampagne schreef kolonel Wright onlangs het volgende: “Fox News heeft er bij de VS op aangedrongen oorlog te voeren met Irak en Afghanistan, en zij zeggen dat zij onze troepen steunen. Als ze onze troepen daadwerkelijk steunen, zouden ze het moeten hebben over de werkelijke kosten van oorlog – verloren levens, martelingen, gevangenisstraffen voor onbepaalde tijd, drones van moordenaars, nachtelijke invallen, vermiste miljarden dollars, exclusieve broncontracten en meer.
‘De gretige nee-zeggers zijn niet bereid de legitimiteit van de Afghaanse oorlog in twijfel te trekken, of de lijsten van nepterroristen die zijn opgesteld met daarop de Afghanen die hun land verdedigen tegen onze illegale invasie, en ze zijn ook niet bereid om een van onze soldaten zoals Bergdahl toe te staan, die zich in de loopgraven bevonden en die zagen en meemaakten wat er werkelijk gebeurde, om ons de waarheid te vertellen. Maar ik denk dat voor FOX – en ik denk ook aan mensen in het Congres als McCain en Lindsey Graham – het doden van duizenden mensen en het verkwisten van een biljoen dollar terwijl het begaan van een verschrikkelijke oorlogsmisdaad minder ernstig is dan het besparen van een paar stuivers in begrotingsgevechten in eigen land. onze mensen steeds verder verarmen en hun geest breken terwijl ze de zakken van congresleden (en vrouwen) vullen, en nog meer de winst en verlies van de bedrijven waarvoor ze shilling uitgeven ten koste van het Amerikaanse volk en hun nationale belangen.
Ik herinner me dat het ooggetuigenboek over de Liberty dat zelfs in het Australian War Memorial in Canberra lag. Niemand kan met enige geloofwaardigheid beweren dat dit een ongeluk was (een andere schande was het smeken van Israël om de onderscheiding aan Halbardier toe te staan) en ik denk dat de vader van John McCain ook bij het “incident” betrokken was.
Een belangrijke herinnering van Ray?
Probeer op internet te zoeken naar "uss liberty admiral mccain". Zeer interessant.
Het is misschien ironisch om Alexander Solzjenitsyn in deze context te citeren. Ik vermoed dat hij niet genoemd zou worden als er een Engelse vertaling van zijn boek zou bestaan "Zweihundert Jahre zusammen, Die russisch-jüdische Geschichte (200 jaar samen. De Russisch-joodse geschiedenis)" gepubliceerd door Herbig in München in 2002. Het beschrijft de tegenslagen die volgens hem de Joden hebben toegebracht aan het lankmoedige Russische volk, met bijzondere nadruk op de Russische Revolutie en de vroege bolsjewistische periode, waarin Joden een centrale rol speelden.
Ik weet niet zeker wat je punt is. Maar in de huidige sfeer, waarin de Russen impliciet de schuld krijgen van het kwaad van het communisme, is het de moeite waard om onszelf eraan te herinneren dat er Russische dissidenten waren die hebben bijgedragen aan de ondergang van het communisme.
LYNDON JOHNSON ORCHESTREERDE DE AANVAL OP DE USS LIBERTY. De enige manier om dit te begrijpen is door te erkennen dat Lyndon Johnson een krankzinnige en moordzuchtige psychopaat was, evenals de man die de moord op JFK orkestreerde.
In feite zei LBJ tegen Israël dat het de USS Liberty moest laten zinken, zodat Egypte de schuld van de misdaad kon krijgen en de VS een valse vlag-voorwendsel zouden hebben om Nasser van Egypte aan te vallen, te bombarderen en uit de macht te verwijderen.
http://judymorrisreport.blogspot.com/2013/01/the-most-incredible-story-never-told.html
Lees het boek Operatie Cyanide uit 2003 van Peter Hounam.
Je hebt een betrouwbaardere bron nodig dan Judy Morris en Peter Hounam. Probeer dit voor openers: http://www.uss-liberty.com/2010/05/07/did-that-one-eyed-adulterer-israeli-gen-moshe-dayan-order-the-attack-on-the-uss-liberty/
Zeer interessante site over de USS Liberty tks Bill
De aflevering van de USS Liberty was niets minder dan een opzettelijke aanval op het Amerikaanse schip door de Israëli's. Al het bewijsmateriaal wijst hierop en niets wijst in de richting ervan. Net als de eerdere Panang en de latere Pueblo werden de matrozen opgesteld, maar de Panang en Pueblo werden in ieder geval niet door “bevriende troepen” neergeschoten. Geen van de Israëlische verklaringen voor de aanval klopt. Wat wel zinvol is, is het van het toneel verwijderen van Amerikaanse informatie.
Joden zijn ALTIJD slachtoffers. Ze zijn “uitverkoren”…onthoud!
Dat kan voor sommigen waar zijn, maar niet voor iedereen, en niet méér waar dan voor welke andere groep dan ook. Sterker nog, vanwege jouw racistische haaienspringen zou ik dollars verwedden voor donuts, jijzelf voelt zich sterk anoniem slachtoffer van onbekende Joden en waarschijnlijk ook van andere minderheden. Heb ik het fout? Ben jij zelf niet een zelfgekozen slachtoffer? Behoorlijk zwakzinnige dingen heb je daar.
Dank je, Larry. Ik word echt ziek van dit soort opmerkingen. Als je geen onderscheid kunt maken tussen het Israëlische en het Joodse volk, kun je ook geen onderscheid maken tussen de Amerikaanse regering en het Amerikaanse volk.
Nou, het waren de uitverkoren mensen die het deden, dus ik denk dat het oké was.
Johnson had niet het lef om Amerikaanse vliegtuigen te hulp te laten komen.
De nachtmerrie van het bewind in Tel Aviv zal binnenkort eindigen.
Ik heb altijd vermoed dat de bemanning van de USS Stark een soortgelijke behandeling kreeg nadat een Iraakse jet op 17 mei 1987 Exocet-raketten in de Perzisch/Arabische Golf had afgeschoten. Destijds werd Saddam Hoessein verondersteld een vriend van de Verenigde Staten te zijn, terwijl de regering-Reagan handelde dubbel met de Iraniërs. Het Iraakse vliegtuig schoot de raket in de Stark nadat Reagans samenzwering met Iran aan het licht was gekomen, maar het werd afgeschreven als een ‘ongeluk’.