Exclusief: Ondanks de druk van president Obama om de strijd met de Russische president Poetin over Oekraïne te escaleren, zijn de Europeanen terughoudend om de crisis nog verder aan te wakkeren, omdat dit hun broze herstel zou kunnen verteren en nog meer politieke onvrede zou kunnen aanwakkeren, merkt Andrés Cala op.
Door Andrés Cala
De crisis over Oekraïne en de Krim dreigt een nieuwe versie van de ‘wederzijds verzekerde vernietiging’ of MAD van de Koude Oorlog teweeg te brengen, niet vanwege een nucleaire oorlogvoering, maar vanwege de economische schade die de twee partijen, met name Rusland en de Europese Unie, elkaar zouden kunnen toebrengen , waarbij de gevolgen de Verenigde Staten bereikten.
Hoewel de EU en de VS deze crisis misschien zijn begonnen door te proberen Oekraïne weg te trekken van Rusland en deel te nemen aan de Europese plooimanoeuvres die vorige maand tot een gewelddadige staatsgreep in Kiev hebben geleid, heeft de Russische president Vladimir Poetin de stappen van het Westen tegengegaan door een gewillige annexatie te annexeren. De Krim en het doen gelden van Ruslands recht om etnische Russen in het oosten en het zuiden van Oekraïne te beschermen.
De Duitse bondskanselier Angela Merkel met haar handen in de karakteristieke Merkel-Raute-positie. (Foto van Wikipedia)
Dat was voor het Westen aanleiding om gerichte sancties op te leggen aan een aantal prominente Russen, Rusland te verdrijven van de G-8 bijeenkomst van geïndustrialiseerde landen, en te dreigen met zwaardere sancties die de Russische economie zouden schaden als Poetin zich niet zou terugtrekken. President Barack Obama maakte de schade dinsdag nog groter door Rusland af te doen als ‘een regionale macht’.
Maar Poetin heeft een strategisch voordeel omdat Europa worstelt om uit een lange en pijnlijke recessie te komen die het continent heeft verdeeld tussen de sterkere en de zwakkere economieën van de EU. Het broze herstel van Europa zou waarschijnlijk een verpletterende klap krijgen als de economische oorlog met Rusland escaleert.
Een nieuwe economische neergang zou vooral verwoestend zijn voor de zogenaamde ‘perifere landen’ zoals Portugal, Spanje, Italië, Griekenland en Cyprus, die nog steeds te kampen hebben met pijnlijke werkloosheidsniveaus en die verwoestende politieke omwentelingen zouden kunnen ervaren als de EU opnieuw in een recessie belandt. duik.
Het zijn die landen en andere landen in Zuid- en Oost-Europa die het meeste verzet bieden tegen een vastberaden campagne om Rusland te straffen. Portugal en Spanje zijn het minst blootgesteld aan directe Russische banden, maar hun economieën zullen een nieuwe externe schok wellicht niet overleven.
Dat is de reden waarom de Europese leiders in het algemeen besloten een voorzichtiger aanpak te hanteren dan de VS in hun represailles tegen Rusland voor de annexatie van de Krim. De bredere zwarte lijst van beoogde individuen is nog steeds terughoudend in het zoeken naar een directe confrontatie met Rusland.
Maar de EU heeft wel een associatieovereenkomst getekend met de interim-regering van Oekraïne, die aan de macht kwam nadat de gekozen president Viktor Janoekovitsj vorige maand door de staatsgreep werd afgezet. Deze had het aanbod van de EU afgewezen als te hard en in plaats daarvan een genereuzer hulppakket van 15 miljard dollar van Rusland aanvaard.
Grotere risico's
De onwil van de EU om zich bij Obama aan te sluiten bij een escalatie van de tit-for-tat-sanctieoorlog met Rusland weerspiegelt de realiteit dat de bilaterale handel van de VS met Rusland minder dan een tiende van de handel van de EU bedraagt. Hoewel het moeilijk is om de exacte impact van een escalatie op het fragiele herstel van Europa te kwantificeren, kan wel worden gesteld dat hoe dichter een land bij Rusland staat, des te ernstiger de waarschijnlijke gevolgen zullen zijn, vooral als de Russische energietransporten worden verstoord.
Voordat de crisis in Oekraïne in februari uitbrak, werd de Europese Commissie iets optimistischer over de economische groei van het continent. Ze verhoogde de vooruitzichten voor 2014 van 1.1 procent naar 1.2 procent en die voor 2015 van 1.7 procent naar 1.8 procent. Maar deze fletse cijfers verklaren zelf waarom de EU nerveus is. Er zou niet veel voor nodig zijn om een nieuwe krimp te veroorzaken en een nieuwe golf van politieke onrust te veroorzaken.
Volgens verschillende onderzoeksnota's van banken zou de impact van een aanhoudende crisis met Rusland op het bbp een daling van ongeveer 1.5 procent in de eurozone kunnen zijn, maar een klap van bijna 3 procent voor Polen. Bijzondere schade zou worden toegebracht aan de verzwakte banksectoren van de opkomende Europese economieën. Zelfs sterkere economieën, zoals die van Duitsland, zouden enig effect kunnen voelen, een mogelijke daling van 0.5 procent.
Een economische vertraging van 1.5 procent voor de eurozone zou ondraaglijk kunnen blijken voor de Europese bevolking die al ernstige pijn heeft gevoeld door de crash van Wall Street in 2008 en de bezuinigingen die zijn voorgeschreven door de Europese centrale bank en enkele politieke leiders, waaronder de Duitse bondskanselier Angela Merkel.
Gezien de waarschijnlijke economische schade als gevolg van een langdurige impasse met Rusland is het moeilijk voor te stellen dat het leiderschap van de EU de noodzakelijke politieke steun zou kunnen behouden, vooral gezien de duistere omstandigheden rond de Oekraïense opstand en de duidelijke wens van de kiezers op de Krim, uitgedrukt in een referendum, om de falende staat van Oekraïne in de steek te laten en zich weer bij Rusland aan te sluiten.
De vijf jaar van recessie hebben er al voor gezorgd dat veel Europese leiders uit hun ambt zijn gestemd en dat de eenheid van de EU onder druk is komen te staan door de ongelijke impact van de bezuinigingen op het hele continent. Er lijkt geen zin te zijn om de broekriem nog verder aan te halen om een geopolitiek punt naar voren te brengen.
In plaats daarvan worstelt het Europese blok met het op gang brengen van een economisch herstel en het opbouwen van een steviger institutioneel raamwerk voor duurzame groei, zoals een bankenunie. Bovendien zouden harde economische sancties die ernstig genoeg zijn om Rusland af te schrikken unanimiteit vereisen van de 28 leden tellende Europese Unie, een eenheid die ontbreekt.
Hoewel Groot-Brittannië leiding geeft aan een kleine groep Europese landen die een robuuster antwoord eisen op de annexatie van de Krim, geven de meeste Zuid- en Midden-Europese landen er de voorkeur aan de crisis te bezweren. In het midden van beide bevindt zich Duitsland, dat veel zal verliezen door een economische oorlog, maar zichzelf ook ziet als de de facto leider van Europa.
De Russische inzet
Hoewel het waar is dat de Russische economie waarschijnlijk exponentieel meer zal lijden in termen van procentuele schade door sancties en handelsoorlogen met het Westen, zou de Russische energie-export uiteindelijk nieuwe markten vinden in energie-hongerige landen als India en China.
Bovendien oefent de kwestie Oekraïne en de Krim een veel grotere emotionele aantrekkingskracht uit op de Russische bevolking dan op de rest van Europa, waardoor Poetin meer politieke speelruimte heeft dan zijn Europese tegenhangers.
Toch bevindt Rusland zich niet in een goede positie om deel te nemen aan een langdurige economische oorlog. De economie is klein, net zo groot als die van Italië, en het land is erg afhankelijk van Europa, zijn belangrijkste handelspartner. Europa is goed voor 75 procent van de Russische buitenlandse investeringsaandelen.
Maar Rusland is van vitaal belang voor de mondiale olie- en gasvoorziening en beschikt als zodanig over een enorme macht. Ongeveer een derde van de Europese olie en zelfs een groter deel van het aardgas komt uit Rusland. Hoewel het waar is dat Rusland niet zou overleven zonder zijn energie-industrie, zou Europa ook niet kunnen functioneren zonder de cruciale olie- en gasvoorziening van Rusland.
Zelfs een klein economisch conflict kan ernstige gevolgen hebben. Verstoringen van het aanbod, ongeacht of het nu gaat om sancties tegen Rusland of Russische gasafsluitingen, zouden ervoor zorgen dat de energieprijzen stijgen. Gastekorten zouden vooral Oost-Europa en misschien Italië treffen.
Het Westen zou het ook moeilijk vinden om de Russische economie met sancties te isoleren, gezien de landmassa en de betrekkingen met andere groeiende economieën, zoals India en China. Europa en Rusland delen bovendien aanzienlijke economische belangen die verder gaan dan energie, vooral in termen van investeringen en joint ventures die de hele wereld omspannen.
Bedrijfsleiders van beide kanten lobbyen al voor meer voorzichtigheid, zodat hun wederzijdse investeringen niet in gevaar komen, waardoor bijkomende schade wordt toegebracht aan landen ver van de frontlinies van Rusland en Oekraïne.
Een van de sterkste wapens van het Kremlin in een economische oorlog zou zijn vermogen zijn om de Oekraïense economie te destabiliseren, waar Europese landen ook aanzienlijke belangen hebben. Europa zal hoe dan ook de bijna failliete regering van Kiev moeten helpen, maar de situatie zou nog duurder worden als Oekraïne te maken krijgt met de instabiliteit die Rusland kan veroorzaken, vooral door de aardgasvoorziening van Oekraïne stop te zetten als de achterstallige schulden niet worden betaald.
Nu Rusland ook zijn gaskortingen aan Oekraïne beëindigt, zal de interim-regering wellicht te maken krijgen met prijsverdubbeling. Rusland heeft zich juist in Oekraïne verschanst om de kosten van een eventuele overstap naar Europa zeer kostbaar te maken. Poetin weet dat. En hij durft te wedden dat, hoewel Rusland economisch gezien meer kwetsbaar is, Europa minder bereid is om de economische storm te doorstaan of de duizelingwekkende rekening te betalen voor de wederopbouw van de Oekraïense economie.
De meeste waarnemers verwachten dus dat de EU zal wachten op de volgende stap van Rusland voordat ze ingaat op wat sommigen “fase drie” van de crisis noemen. De eerste twee zijn de oorspronkelijke sanctielijst plus de uitgebreide lijst. Hoewel het Westen heeft geweigerd de wettigheid van de afscheiding van de Krim van Oekraïne en de annexatie door Rusland te erkennen, zal de sanctieoorlog alleen maar escaleren als Rusland in het oosten en zuiden van Oekraïne ingrijpt om de etnische Russen te beschermen.
Om die mogelijkheid te voorkomen heeft de interim-regering in Kiev haar aanvankelijke agressiviteit verzacht door stevige controle uit te oefenen over de oostelijke en zuidelijke regio's, die de politieke bolwerken waren van de afgezette president Janoekovitsj. Een belangrijke vraag is echter of het regime in Kiev de gewapende extreemrechtse milities die de gewelddadige omverwerping van Janoekovitsj leidden, in toom kan houden.
Als het burgerlijk geweld in Oekraïne verergert en Rusland militair ingrijpt, zou het resultaat waarschijnlijk pijnlijker commerciële, economische en migratiesancties zijn, waarvan de EU schat dat deze schadelijker zouden zijn voor Rusland dan voor Europa. Maar de gevolgen zouden zo ernstig zijn dat de EU-leiders ermee instemden de zwaarst getroffen landen economisch te compenseren.
De realiteit is dat Rusland en Europa van elkaar afhankelijk zijn, ook al denken beide partijen misschien dat zij de overhand hebben. Maar de fundamentele vraag komt erop neer welke kant in eigen land de meeste steun kan verzamelen om de economische pijn te verdragen.
En daarin ligt de zwakte van Europa. Door vorig jaar aan te dringen op een associatieovereenkomst met de regering van Janoekovitsj en vervolgens snel het staatsgreepregime te erkennen dat hem vorige maand heeft afgezet, heeft de EU de vastberadenheid van het Kremlin over Oekraïne duidelijk verkeerd ingeschat. Maar Poetin onderschat wellicht de kwetsbaarheid van Europa op een moment van economische zwakte.
Toch is het onwaarschijnlijk dat Poetin als eerste zal terugdeinzen, gezien de vastberadenheid van Rusland door de geschiedenis heen, vooral als het gaat om de Krim, die sinds de achttiende eeuw deel uitmaakt van Rusland, en de bereidheid van Rusland om economische voordelen op te offeren voor zijn strategische voordeel.
Gezien de inzet zullen de EU en Rusland hoogstwaarschijnlijk proberen te voorkomen dat de crisis verder escaleert. Dat zou het economische equivalent zijn van een atoombom, of wederzijds verzekerde vernietiging.
Andrés Cala is een bekroonde Colombiaanse journalist, columnist en analist, gespecialiseerd in geopolitiek en energie. Hij is de hoofdauteur van Amerika's blinde vlek: Chávez, energie en Amerikaanse veiligheid.
Het Duitse publiek zou heel gemakkelijk boos kunnen worden als ze kennis zouden nemen van het verhaal van Obama over de oorlog in Irak, als een nobel gebaar naar de Irakezen die hij voor zijn Europese vrienden in Brussel voorlas:
http://www.huffingtonpost.com/2014/03/26/obama-iraq_n_5036771.html. Maar, goed voor hem, de Duitse ‘vrije pers’ rapporteert gewoon niet.
“De Russische energie-export zou uiteindelijk nieuwe markten vinden in energie-hongerige landen als India en China.” Ah ja, dit is precies wat Poetin van plan is. Het is zijn “Aziatische spil”, waarbij ook de verkopen niet in Petro-dollars, maar in roebels of de Chinese munteenheid zullen plaatsvinden. Zodra de bal gaat rollen over de afschaffing van de dollar als petromunt, kunnen de VS een behoorlijke schok te wachten staan. Dit was het echte massavernietigingswapen van Sadaam Hussein, dat nooit werd erkend: olie die in euro's werd verkocht.
Obama is o zo blind voor de langetermijngevolgen van de acties van zijn uit de hand gelopen neoconservatieve ministerie van Buitenlandse Zaken, dezelfde neo-conservatieven die in het hele Midden-Oosten rampen en terugslag voor de VS hebben veroorzaakt. Hij zit zo gevangen in de arrogante mythe van ‘Amerikaans exceptionisme’ en zijn rol als politieagent van de wereld; dat hij de macro-economie niet begrijpt, zal hem weer bijten.
“Amerikaans exceptionisme” is niets anders dan de Amerikaanse versie van de Britse “White man's last”; kijk wat er op de lange termijn met hen is gebeurd. Nu zijn ze het schoothondje van Washington.
Over het probleem van Groot-Brittannië en Obama met de onafhankelijkheid van de Krim gesproken; hij vergeet dat een bepaalde Britse kolonie zich in 1776 eenzijdig onafhankelijk heeft verklaard van het moederland en daarvoor heel veel bloed heeft vergoten.
De wereld is groter dan het vechtende duo en elk land heeft zijn eigen belangen om voor te zorgen.
De VS zijn eraan gewend hoge prijzen voor hun zogenaamde technologie af te persen van arme landen, die hun hele jaar aan landbouwproducten zouden kunnen betalen voor één vliegtuig dat ze misschien nodig hebben. De Russen hebben er intussen goed aan gedaan door zich met hun pijpleidingen in Europa te verschansen en de EU aan hun goedkope gas te verslaafd te maken. Kijk verder naar wie wat kreeg na de Tweede Wereldoorlog? De VS hebben bases in bijna elk land ter wereld. Is dit niet een drang om de hele wereld te controleren? Wat heeft Rusland gewonnen nadat Gorby alle kleinere Russische staten had opgegeven in naam van Glasnost!!!!!Voor mij lijkt het erop zoals de Amerikaanse wolvenroedel die hard blaft bij de deur van het hol van de Russische beer……en natuurlijk is de beer bezorgd. Obama noemt Rusland ondertussen een regionale macht. Niet in de zeer verre toekomst, als China eenmaal genoeg heeft van de Amerikaanse technologie en markt, zal het daar ook problemen mee krijgen en dan een Russisch-Chinese alliantie met India, een al Russische bondgenoot, wat heb je nog over? RUSLAND EN CHINA GAAN STERK IN HET MIDDEN-OOSTEN EN Afrika als het gaat om het smeden van allianties en het opkopen van natuurlijke hulpbronnen, aan wie gaan de VS verkopen?
Het Westen en het Oosten hebben elkaar nodig en moeten zoeken naar manieren om naast elkaar te bestaan in plaats van hun ideologieën over elkaar te domineren. De wereld is enorm veranderd sinds de twintigste eeuw en economische ontwikkeling is wat ieder mens in ieder land verdient. we geven het een kans. Laten we volwassen worden. Laten we voor onze eigen mensen en hun problemen zorgen. Obama en Poetin hebben een grote kans om grote erfenissen na te laten. Verkwist het niet..
De toenemende angst onder de westerse elites is voelbaar. Overal lijken mediapoppen zich er pijnlijk van bewust te zijn dat hun geloofwaardigheid in vrije val verkeert.
Spiegel geeft toe dat 74% van de Oost-Oekraïense bevolking tegen de putchisten in Kiev is. Ze zouden wel eens om Anschlus met het Kremlin kunnen schreeuwen als hun gasrekeningen van de ene op de andere dag verdubbelen.
Merkel wankelt terwijl gangsters van het EU-IMF rond het Oekraïense nationale lijk cirkelen ter voorbereiding op een enorme dosis democratische elektroshocktherapie die veel wreder is dan alles wat Grieken of Cyprioten ervaren. Poetin hoeft alleen maar zijn wijsvinger op te steken en de grootschalige fysieke canabilisering van Oekraïne zal onmiddellijk op gang komen.
Zijn prestige is nog nooit zo groot geweest. Zijn gedisciplineerde terughoudendheid gedurende vele maanden wordt zelfs door de vijandige zionistische media opgemerkt.
Maar ondanks al het gepraat over sancties en het loskoppelen van Europa van Russische olie en gas heeft niemand ooit de annulering voorgesteld van bijvoorbeeld de Arctische energieovereenkomst ter waarde van 500 miljard dollar tussen Exxon en Rosneft.
***http://www.businessweek.com/articles/2014-03-20/post-crimea-exxons-partnership-with-rosneft-feels-weird
Poetin zou dwaas zijn als hij zich van Europa zou afkeren, en dat weet hij. Berichten over een nieuwe koude oorlog zijn sterk overdreven. Alleen opzettelijke provocaties door neoconservatieve misdadigers kunnen ervoor zorgen dat deze crisis uit de hand loopt.
Maar er is goed nieuws: de crisis op de Krim heeft de Anglo-Amerikaanse gangsters voor eens en voor altijd uit het veld geslagen. We moeten allemaal dankbaar zijn dat hun macht zowel onder ogen gezien als verminderd is.
Helaas lijkt een regimeverandering in het Westen nog steeds even onwaarschijnlijk als altijd.
Je kunt het alleen maar eens zijn met je blog.
Misschien moet er wat extra inzicht worden verkregen door meer over dit onderwerp te lezen.
http://www.theoccidentalobserver.net/2014/02/philip-giraldi-on-the-neocons-ukraine-russia-and-the-oligarchs/
Omdat het artikel zich te uitsluitend op economische kwesties richt, laat het artikel twee belangrijke aanvullende elementen buiten beschouwing. De twee zijn ten eerste de xenofobe component in de met geweld opgelegde Oekraïense staatsgreep en de etnische diversiteit van de Oekraïense bevolking als geheel, en ten tweede dat er verkiezingen gepland zijn voor eind mei.
Vanwege deze beide factoren, samen met het feit dat de 'kant' van de EG zichzelf dwaas maakt door te hyperventileren, en gevaarlijk omdat ze de radicale escalatie van de demonstratiecrisis heeft gefaciliteerd, is het onwaarschijnlijk dat Rusland voorafgaand aan de verkiezingen enige agressieve of invasieve activiteiten zal ontplooien. Vanaf het begin zijn de (re)acties van Rusland rustig en niet-confronterend geweest, waarbij het standpunt van Rusland was om het land te beschermen, niet om binnen te vallen of onder de voet te lopen. De staatsgreep-regering heeft zich daarentegen op een manier gedragen die ervoor heeft gezorgd dat de Russische uitingen van beschermende bedoelingen een redelijke en gerechtvaardigde zorg zijn.
Waarom zou Rusland zijn positie en houding veranderen? Een vriendschappelijk, onafhankelijk Oekraïne met een gekozen regering die naar Rusland kijkt om het land te steunen bij het behouden van de etnische diversiteit voor de hele bevolking, die er in feite van afhankelijk zal zijn, zal voor Rusland veel nuttiger, gemakkelijker en goedkoper zijn om in stand te houden. in alliantie aan de westelijke grens dan een half afhankelijke en half antagonistische koloniale republiek die voortdurend in opstand zou komen.
Als Rusland eenvoudigweg bij de pakken blijft zitten, vertrouwen toont en zorg uitspreekt voor de gelijkheid in een gereorganiseerde, onafhankelijke Oekraïense staat, en geen enkele neiging toont om Oekraïne te willen bezitten, dan is het politieke gevolg van de gewelddadige escalatie van het Westen dat de Oekraïense protesten uitmondt in een door xenofoben geleide gewelddadige staat. staatsgreep en gevaarlijk voor minderheden De interim-staatsgreep zal een onafhankelijk Oekraïne zijn dat pro-Russischer zal zijn dan ooit in zijn geschiedenis.
Terwijl de Krim zichzelf onder de vleugels van Rusland heeft gestemd, terwijl dit het aantal pro-Russische kiezers in Oekraïne heeft doen afnemen, biedt het Rusland de mogelijkheid om te modelleren wat toetreding tot zijn grondgebied te bieden heeft, waarbij spaargelden en pensioenzekerheid tot de hoogtepunten behoren. , waardoor de pro-Russische stemmen in mei waarschijnlijk zullen toenemen.
Het motief van Europa mag dan van economische aard zijn, maar dat motief zou misleidend zijn. Het identificeren van een misplaatst motief is onze voornaamste taak, omdat in de VS dat misleide motief mensen tot slaven maakt om de planeet voortdurend te plunderen in een tempo dat vier keer zo hoog is als het wereldgemiddelde. Dit is niet goed voor mens en planeet. Ik ben dus een beetje teleurgesteld dat zoveel auteurs economische motieven als ogenschijnlijk legitiem beschouwen. Hoe kan dat als driekwart van de economische activiteit zeer destructief en hoogst onnodig is? De alternatieve visie kristalliseert zich uit in de hoofden van de mensen, ondanks de enorme hoeveelheden pers die nog steeds gewijd zijn aan de status quo van sociopathische waanzin. De recente bezuinigingen in Europa illustreren verder de extreme absurditeit van de economie als motief. Het enige legitieme economische ontwerp is een absoluut minimaal handelsvolume, aan het einde van een korte, strakke lijn, om een zeer bescheiden niveau van egobevrediging te bewerkstelligen dat door een kleine minderheid in diverse culturen wordt gewaardeerd. In levendig contrast met de zorgen van het ego zijn de ethiek, het mededogen en de coöperatieve energie van het menselijk hart duidelijk de motivatoren/bevredigers van de mensen, en de mensen zetten deze kennis in voor (veel) superieur voordeel, ondanks de propaganda van de sociopaatelites. , om uiteraard alle crises op te lossen. De oplossing van de Oekraïense crisis komt voort uit het menselijk hart. Iedereen weet dit. Elites zijn, voorspelbaar, doodsbang voor de feiten.
Ik heb dit al eerder gezegd, Oekraïne, waarom nu? God kent alleen de EU en wat dat betreft kunnen de VS zich deze zaken met de onwettige Oekraïense regering niet permitteren. Terwijl Amerikaanse steden failliet gaan of failliet zijn gegaan, zijn wij bezig met het opbouwen van naties.
Rusland maakt veel slimme stappen door contact op te nemen met China en India om gas te verkopen aan deze opkomende landen. Terwijl de BRIC-landen het tegenwoordig goed hebben, geldt dat ook voor de rest van de wereld.
Ik kom steeds terug op de betrokkenheid van Neocon bij dit alles. Victoria Nuland is voor mij een dom persoon die een kwade agenda vertegenwoordigt. De VS zouden er verstandig aan doen om mensen als de FU uit de EU-menigte te laten verdwijnen en diplomaten in dienst te nemen waar we trots op kunnen zijn.
Ik weet niet of Victoria Nuland slecht is of niet, maar de elites die de controle hebben over ons buitenlands beleid lijken geen voeling te hebben met de ECHTE problemen waarmee de Verenigde Staten worden geconfronteerd: werkloosheid, gebrek aan werkgelegenheid en schulden, zowel publiek als privaat, inkomensongelijkheid , afbrokkelende infrastructuur… wij als natie kunnen ons eenvoudigweg geen nieuwe oorlog veroorloven, warm of koud.
Ik verwees naar haar agenda. Mijn excuses voor het harde taalgebruik, normaal gesproken praat ik niet zo. Wat u aangeeft is waar ik het over heb. Ik denk dat jij en ik bijna op dezelfde pagina zitten, als ze er niet op staan. bedankt voor je antwoord.
Regerende elites die geen verbinding meer hebben met het 'echte' leven in hun samenleving, en die de middelen van de samenleving verspillen aan absurde buitenlandse avonturen in plaats van de echte problemen thuis aan te pakken. ……… “De Franse aristocratie zag het ook niet aankomen.â€