Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, dat het afgelopen jaar excuses heeft gemaakt voor gewelddadige staatsgrepen waarbij democratisch gekozen leiders in Egypte en Oekraïne omver zijn geworpen, toonde meer minachting voor de democratie door de slechte behandeling door Egypte van de Amerikaanse vredesactivist Medea Benjamin te tolereren, schrijft Lawrence Davidson.
Door Lawrence Davidson
Sinds enkele maanden is de vredesorganisatie actief Code Pink was binnen communicatie met Egyptische diplomatieke vertegenwoordigers in de Verenigde Staten zouden de aankomst regelen van ongeveer 100 vrouwen van over de hele wereld, die naar Egypte zouden gaan en vervolgens naar de grensovergang bij Rafah met Gaza zouden reizen. Als ze verhinderd zouden worden het belegerde gebied binnen te dringen, zouden ze op Internationale Vrouwendag (8 maart) een demonstratie houden om solidariteit te tonen met de vrouwen in Gaza.
Een van de belangrijkste organisatoren van dit evenement was de bekende vredesactivist Medea Benjamin, winnaar van prijzen als de Martin Luther King Peace Prize (2010), de Marjorie Kellogg National Peacemaker Award (2012), de Thomas Merton Center Peace Award (2012) en de Peace Foundation Memorial Award (2012). Benjamin is, net als de Los Angeles Times om het zo te zeggen: “Een van de vooraanstaande leiders” van de Amerikaanse vredesbeweging.
Code Roze leider Medea Benjamin.
Dit was de situatie: we hadden een nationaal bekende persoonlijkheid die naar Egypte reisde voor een publiekelijk geplande en goed aangekondigde vredesmissie. De Egyptische regering wist dat ze onderweg was en waarschijnlijk kende de Amerikaanse regering ook haar plannen.
Benjamin arriveerde samen met een aantal andere leden van Code Pink op 8 maart rond 3 uur op de internationale luchthaven van Caïro. In haar eigen woorden dit is wat er daarna gebeurde:
“Ik arriveerde op het vliegveld. Toen ik mijn paspoort inleverde, werd ik apart genomen en naar een aparte kamer gebracht, waar ik zeven uur lang werd vastgehouden zonder dat iemand mij ooit vertelde wat er aan de hand was. Vervolgens werd ik op het vliegveld in een gevangeniscel gestopt, waar ik een nacht werd vastgehouden. En 's ochtends kwamen er vijf heel eng uitziende mannen binnen die me wilden meenemen. En ik zei: de [Amerikaanse] ambassade komt eraan. Ze zouden gearriveerd zijn. In plaats daarvan sleepten de mannen me naar buiten, tackelden me tegen de grond, sprongen op me, boeiden mijn polsen zo strak dat ze begonnen te bloeden, ontwrichtten vervolgens mijn schouder en hielden me zo vast terwijl ik mijn arm vastpakte.
In de tussentijd smeekten zowel Code Pink-leden die Benjamin naar Egypte hadden vergezeld als degenen in de VS om hulp van de Amerikaanse ambassade in Caïro. Ze zouden zo'n 13 uur lang blijven pleiten. De ambassade weigerde elke hulp en vertelde de vrouwen dat ze dat wel deden “stonden er alleen voor.”
Tot op de dag van vandaag heeft Benjamin geen enkele verklaring voor het incident ontvangen, noch van de Egyptenaren, noch van de Amerikanen.
Toen een ambtenaar bij het Egyptische ministerie van Binnenlandse Zaken, brigadegeneraal Alaa Mahmoud, dat wel was vroeg naar het voorval door CNN, antwoordde hij: 'Benjamin werd niet vastgehouden. Haar werd de toegang geweigerd omdat haar opgegeven reden voor een bezoek aan Egypte het maken van een reis naar Gaza was. De autoriteiten legden haar uit dat de grensovergang gesloten was en weigerden haar daarom het land binnen te laten.” Hij ontkende dat ze was aangevallen of dat er geweld tegen haar was gebruikt.
Mahmoud legde niet uit hoe Benjamin met een gebroken arm en een ontwrichte schouder in het vliegtuig naar Turkije belandde. Verder legde hij niet uit waarom veel andere Code Roze-vrouwen die voor hetzelfde doel als Benjamin naar Egypte kwamen, toegang kregen tot Egypte? Misschien kwam het doordat CNN deze vragen niet stelde.
Wie heeft de verantwoordelijkheid?
Dit is wat ik vermoed dat er is gebeurd. De afschuwelijke behandeling van Medea Benjamin was geen vergissing. Het was niet de actie van een paar malafide grensfunctionarissen. Het was een daad met voorbedachten rade van de kant van de militaire dictatuur die nu doorgaat voor een regering in Egypte.
Wie gaf de bevelen? Ongetwijfeld begon dit complot in Washington toen iemand, waarschijnlijk een veiligheidsfunctionaris van de visumafdeling van de Egyptische ambassade, Benjamins naam herkende. Hij waarschuwde iemand in Caïro dat een groot voorstander van de Palestijnen en iemand die zich had uitgesproken voor democratie in de hele regio naar Egypte zou komen. Toen besloot iemand in Caïro een voorbeeld van haar te maken.
De volgende vraag is: zou u dat een vooraanstaande Amerikaanse activist aandoen zonder het plan door een relevante Amerikaanse functionaris te laten uitvoeren? Ik denk dat dat afhangt van hoe eigenwijs de Egyptische veiligheidsmensen zijn geworden. Echter, gezien de reactie (of het gebrek daaraan) van het personeel van de Amerikaanse ambassade in Caïro, lijkt het er zeker op dat de Amerikaanse regering betrokken was bij het complot. En als dat zo is, moet men zich de vraag stellen waarom.
Wanneer een Amerikaanse ambassade een telefoontje krijgt van een Amerikaans staatsburger die zojuist is aangevallen en zodanig gewond is geraakt dat hij in het ziekenhuis moet worden opgenomen, is het standaardbeleid het verlenen van hulp. Indien nodig wordt een vertegenwoordiger van de ambassade ter plaatse gestuurd om voor deze bijstand te zorgen. Het weigeren van dergelijke hulp is zo in strijd met het beleid dat elke ambassademedewerker die dit doet zijn of haar baan in gevaar brengt.
Tenzij iemand hogerop natuurlijk expliciet de regels heeft gewijzigd. Het is onwaarschijnlijk dat dit in een opwelling door iemand van de ambassade in Caïro is gedaan. Een dergelijke ontkenning van het beleid zou afkomstig moeten zijn van iemand die relatief hoog in het ministerie van Buitenlandse Zaken of misschien in het Witte Huis stond.
Er is feitelijk voorrang voor deze omkering van de regels, en deze wordt gevonden bij de Amerikaanse ambassade in het land Israël. Zoals de Amerikaanse activiste Rachel Corrie en anderen die hebben geprotesteerd tegen de Israëlische behandeling van Palestijnen hebben ontdekt dat in Israël de ontkenning van hulp aan Amerikaanse burgers in moeilijkheden is de regel, niet de uitzondering. Dat zou nu ook in Egypte het geval kunnen zijn. (Corrie werd op 16 maart 2003 doodgedrukt door een Israëlische militaire bulldozer, toen ze probeerde de vernietiging van een Palestijns huis te voorkomen.)
Als een kwestie van training en beleid wordt van Amerikaans diplomatiek personeel niet verwacht dat het samenwerkt met de ingehuurde misdadigers van Egyptische dictators of de militaire moordenaars van verschillende regimes, variërend van Zuid- en Midden-Amerika tot het oostelijke Middellandse Zeegebied. Het is niet de bedoeling dat ze samenzweren in het ontkennen van de rechten van Amerikaanse burgers alleen maar omdat zij, of hun bazen, de politieke standpunten en acties van die burgers afkeuren. Als je dat doet, vernietig je de Amerikaanse grondwet volledig.
Maar we weten dat onze diplomaten in de praktijk hiertoe prima in staat zijn. En hoewel je de bureaucraten nooit zover zult krijgen dat ze het toegeven, ben ik er vrij zeker van dat er zowel in Washington als in de Amerikaanse ambassade in Caïro regeringsfunctionarissen zijn die samenzweerden met de misdadigers die nu in dienst zijn van Abdel Fattah el-Sisi om de Amerikaanse vlag erdoorheen te slepen. het slijk door Medea Benjamin de rug toe te keren. Aan dergelijk verraad moeten consequenties verbonden zijn.
Lawrence Davidson is hoogleraar geschiedenis aan de West Chester University in Pennsylvania. Hij is de auteur van Foreign Policy Inc.: privatisering van het nationale belang van Amerika;　Amerika's Palestina: populaire en officiële percepties van Balfour tot de Israëlische staatund Islamitisch fundamentalisme.
ik geloof dat het meer op preventieve hechtenis leek, waarom krijgen we geen letselrapporten over haar terugkeer enz. Ik geloof dat ze een crypto-zionist is en zich verstopte terwijl de echte demonstranten hun leven riskeerden en gewond raakten
Het lijkt mij enigszins aanmatigend en naïef van mevrouw Benjamin om een land binnen te gaan waarvan is aangetoond dat het een wreed dictatoriaal land is, om te protesteren tegen de acties van zijn buurland – waarmee de genoemde dictatoriale regering het lijkt te eens te zijn – en geen blauwe plekken te verwachten. In zekere zin imiteert ze de arrogantie en opdringerigheid van haar eigen federale regering door de zaken van iemand anders te verpesten. Hoe erg Amerikaans.
Aangezien haar eigen regering waarschijnlijk een vuile hand in dit alles had, en zeker ook in de Israëlische wreedheden en Egyptische snode praktijken; als Amerikaan zou het gepaster, constructiever en minder arrogant van haar zijn om haar protesten te concentreren in de buik van het beest, dat dit alles ondersteunt. Met andere woorden: blijf thuis en verpruts de slijmballen in DC en AIPAC.
Dit was Obama's wraak op Benjamin vanwege haar onbeschaamdheid bij het roepen van vragen over mensen die hij door drones heeft vermoord tijdens een toespraak van hem in mei 2013.
Zie “Obama laat het Egyptische militaire regime de arm van de Amerikaanse vredesactivist breken”
http://jasonzenith.blogspot.com/2014/03/obama-has-egyptian-military-regime.html
Ik ben geschokt door de behandeling die Medea Benjamin heeft ondergaan door de Egyptische regering (uw leger). Dat onze regering/ambassade haar niet heeft beschermd en gesteund, laat ons weten dat we nu op eigen risico reizen.
NGO's worden vaak gebruikt als front voor/door de Amerikaanse inlichtingendiensten. Iedereen in Egypte – en ook in Oekraïne, Syrië, Libië, Rusland, Jemen, Iran, etc. begrijpt dit inmiddels perfect. Een goede journalist zou erop moeten staan dit detail te verklaren, tenzij zijn doel propaganda is.
Mevrouw Benjamin is zich terdege bewust van de omstandigheden en context van haar bezoek. Haar uitleg klinkt niet geloofwaardig.
In het beste geval is het mogelijk dat mevrouw Benjamin een gewillige dupe was, die door Amerikaanse functionarissen werd toegestaan haar reis te maken om de stemming van de Egyptische autoriteiten te testen.
Maar wat maakt het eigenlijk uit? En wie denken deze professionele zwervende, mondialistische NGO-weldoeners wel dat ze zijn? Wat is hun eigenaardige mentaliteit in termen van de door hen gekozen doelen, gegeven het feit dat de Verenigde Staten 's werelds grootste exporteur van militarisme en fascisme zijn? Waarom protesteert mevrouw Benjamin niet tegen de acties van haar regering aan de grens tussen Cuba en Guantano? Zelfs als we aannemen dat ze goede bedoelingen heeft, gelooft ze dan werkelijk dat de bevolking van Gaza of Palestina wacht op bevrijding door een Joods-Amerikaanse activist van Code Pink?
Op zijn best voelt mevrouw Benjamin zich verantwoordelijk voor de wrede behandeling van de Palestijnen door het Israëlische Aparthied-regime. Ze maakt zich waarschijnlijk zorgen dat de niet-aflatende brutaliteit van de bezetting 85% van de wereld tegen Israël heeft gekeerd en ze begrijpt dat dit isolement de levensvatbaarheid van de Joodse staat ondermijnt en uiteindelijk een einde zal maken aan de zionistische droom.
Dat is zeker duidelijk nu de hele wereld Israël nu ziet als een staat die wordt bestuurd door lokale gangsters ten behoeve van andere gangsters – en gloriezoekende types van verder weg.
Twee Canadezen – onder wie een bekende filmmaker – werden afgelopen augustus door de Egyptische autoriteiten opgepakt en mishandeld. Ze probeerden ook naar Gaza te reizen. Ze brachten 51 dagen door in een Egyptische gevangenis, waar de autoriteiten dreigden met beschuldigingen van “terrorisme” tegen hen, voordat ze uiteindelijk in oktober werden vrijgelaten. De Canadese regering volgde de situatie met een duidelijk gebrek aan urgentie.
De Egyptenaren, met de hulp en steun van de schurkenstaten van de VS, Israël en Saoedi-Arabië. , routinematig de mensenrechten van de Palestijnen schenden. De Egyptische regering. (net als de regering van Kiev) is een onwettige staatsgreep. Je kunt niet van een illegaal, wreed regime verwachten dat het de mensenrechten of de wet respecteert.
De Amerikaanse regering. houdt zich niet aan zijn eigen wetten, laat staan intl. wetten. Dit is normaal gedrag voor Israël/Egypte. (de Israëliërs hebben al eerder Amerikaanse burgers vermoord, zonder steun van hun eigen land; Israëlische burgers ontvangen overigens meer financiële voordelen per hoofd van de bevolking van de Amerikaanse overheid dan Amerikaanse burgers.)
Als we deze waanzin willen stoppen, moeten we de systemen en structuren stoppen die deze wetteloosheid ondersteunen en mogelijk maken. Natuurlijk is wat er met Medea is gebeurd betreurenswaardig, maar het is onbeduidend vergeleken met de gruweldaden die met onze belastingen worden begaan.
Bedenk dat de Amerikaanse president zich het recht voorbehoudt om wie dan ook te vermoorden, Amerikaans staatsburger of niet.
Ik geloof er geen woord van. Ik denk dat het verhaal nep is en dat ze haar gewoon weghouden van het echte geweld
Egypte was een aparte situatie: ze ontvoerden en martelden mensen, bespioneerden mensen en zetten mensen gevangen/executeerden om puur politieke redenen. Het was een ware uitdrukking van democratie, net als de verdrijving van de Moslimbroederschap (die Amerika installeerde om in hun eigen verhaal te passen). Democratie in actie mag niet op één hoop worden gegooid met wat elders gebeurt.
Egypte was een aparte situatie: ze ontvoerden en martelden mensen, bespioneerden mensen en zetten mensen gevangen/executeerden om puur politieke redenen.
Afghanistan was een aparte situatie: ze ontvoerden en martelden mensen, bespioneerden mensen en zetten mensen gevangen/executeerden om puur politieke redenen.
Irak was een aparte situatie: ze ontvoerden en martelden mensen, bespioneerden mensen en zetten mensen gevangen/executeerden om puur politieke redenen.
Jemen was een aparte situatie: ze ontvoerden en martelden mensen, bespioneerden mensen en zetten mensen gevangen/executeerden om puur politieke redenen.
Pakistan was een aparte situatie: ze ontvoerden en martelden mensen, bespioneerden mensen en zetten mensen gevangen/executeerden om puur politieke redenen.
Somalië was een aparte situatie: ze ontvoerden en martelden mensen, bespioneerden mensen en zetten mensen gevangen/executeerden om puur politieke redenen.
Pardon, maar over welke organisatie hebben we het hier precies?
De Egyptenaren, met de hulp en steun van de schurkenstaten van de VS, Israël en Saoedi-Arabië. , routinematig de mensenrechten van de Palestijnen schenden. De Egyptische regering. (net als de regering van Kiev) is een onwettige staatsgreep. Je kunt niet verwachten dat een illegaal, wreed regime de mensenrechten of de wet respecteert.
De Amerikaanse regering. houdt zich niet aan zijn eigen wetten, laat staan intl. wetten. Dit is normaal gedrag voor Israël/Egypte. (de Israëliërs hebben al eerder Amerikaanse burgers vermoord, zonder steun van hun eigen land; Israëlische burgers ontvangen overigens meer financiële voordelen per hoofd van de bevolking van de Amerikaanse overheid dan Amerikaanse burgers.)
Als we deze waanzin willen stoppen, moeten we de systemen en structuren stoppen die deze wetteloosheid ondersteunen en mogelijk maken. Natuurlijk is wat er met Medea is gebeurd betreurenswaardig, maar het is onbeduidend vergeleken met de gruweldaden die met onze belastingen worden begaan.
Bedenk dat de Amerikaanse president zich het recht voorbehoudt om wie dan ook te vermoorden, Amerikaans staatsburger of niet.
Sorry FG Sanford, ik heb dubbel gepost. Ik wilde posten voor je reactie;
Goed gezegd! en nu kunnen we Oekraïne toevoegen (zonder de Krim)
We zijn er zojuist getuige van geweest dat de leider van Europa's eerste openlijk blanke supremacistische regering in zeventig jaar in Washington DC hartelijk werd verwelkomd door Amerika's eerste zwarte president. Dat Medea Benjamin door de Egyptische autoriteiten slechter werd behandeld dan de Occupy-demonstranten in New York City, is moeilijk vast te stellen. Het lijkt waarschijnlijk dat onze regering de specifieke behandeling in kwestie heeft voorgesteld. Houd er rekening mee dat Hillary over deze kwestie zwijgt en zal blijven. Voor die Amerikaanse vrouwen die opscheppen dat ze “Ready for Hillary” zijn, let alsjeblieft op.
Dus wie is jouw keuze die kans maakt om te winnen.
Geef alstublieft de namen en adressen op van de ambassade van Caïro en het kantoor van het DC State Dept. waar men naartoe kan schrijven om te protesteren tegen deze vreselijke behandeling.