Achter de door de VS gesteunde staatsgreep die de democratisch gekozen president van Oekraïne heeft afgezet, schuilen de economische belangen van gigantische bedrijven van Cargill tot Chevron, die het land zien als een potentiële ‘goudmijn’ van winsten uit landbouw- en energie-exploitatie, meldt JP Sottile.
Door JP Sottile
Op 12 januari a meldden 50,000 “pro-westerse” Oekraïners daalde af naar het Onafhankelijkheidsplein in Kiev om te protesteren tegen de regering van president Viktor Janoekovitsj. Gedeeltelijk opgestookt door een aanval op oppositieleider Yuriy LutsenkoHet protest markeerde het begin van het einde van de vier jaar durende regering van Janoekovitsj.
Diezelfde dag, de Financial Times gemeld een grote deal voor de Amerikaanse agribusiness-titan Cargill.
Een schermafbeelding van de Amerikaanse onderminister van Buitenlandse Zaken voor Europese Zaken, Victoria Nuland, die op 13 december 2013 met Amerikaanse en Oekraïense bedrijfsleiders sprak tijdens een door Chevron gesponsord evenement, met het logo links van Nuland.
Ondanks de onrust binnen de Oekraïense politiek nadat Janoekovitsj een groot handelsverdrag met de Europese Unie had afgewezen slechts zeven weken eerderCargill had genoeg vertrouwen in de toekomst om meer dan $200 miljoen te investeren in de aankoop van een belang in het Oekraïense UkrLandFarming. Volgens de Financial Times is UkrLandFarming de achtste grootste landbewerker ter wereld tweede grootste eierproducent. En dat zijn niet de enige eieren in de steeds ruimere mand van Cargill.
Op 13 december kondigde Cargill de aankoop van een belang in een haven aan de Zwarte Zee. De haven van Cargill in Novorossiysk, ten oosten van Ruslands strategisch belangrijke en historisch belangrijke marinebasis op de Krim, biedt hen een belangrijke toegangspoort tot de Russische markten en voegt hen toe aan de lijst van Big Ag-bedrijven investeren in havens rond de Zwarte Zee, zowel in Rusland als in Oekraïne.
Cargill is hiervoor in Oekraïne geweest meer dan twee decennia, investeren in graanelevatoren en het verwerven van een grote Oekraïens diervoederbedrijf in 2011. En op basis van zijn investering in UkrLandFarming had Cargill er beslist vertrouwen in te midden van de chaos na de EU-deal. Het is een grimmige tegenstelling tot de alarmbellen die rinkelen in de Amerikaanse media, oorlogszuchtige politici op Capitol Hill en verbijsterde beleidsmakers in het Witte Huis.
Het is zelfs nog schrijnender als je het vergelijkt met de ongerustheid die wordt geuit door Morgan Williams, president en CEO van de Amerikaans-Oekraïne Business Council, dat volgens zijn website “sinds 1995 de zakenrelaties tussen de VS en Oekraïne promoot.” Williams werd geïnterviewd door de International Business Times op 13 maart en ondanks Cargills blijk van bereidheid om geld uit te geven, zei hij: “De instabiliteit heeft bedrijven gedwongen gewoon hun dagelijkse werkzaamheden uit te voeren en geen toekomstplannen te maken voor investeringen, uitbreiding en het aannemen van meer werknemers.”
In feite Williams, die een dubbele functie vervult als directeur overheidszaken bij de private-equityfirma SigmaBleyzer, beweerde: “De bedrijfsplannen liggen stil.”
Blijkbaar was hij niet op de hoogte van de investering van Cargill, wat vreemd is gezien het feit dat hij eenvoudigweg Van A. Yeutter, Vice President Corporate Affairs bij Cargill, had kunnen bellen en hem had kunnen vragen naar het vrij actieve bedrijfsplan van zijn bedrijf. Er bestaat weinig twijfel dat Williams het telefoonnummer heeft, omdat meneer Yuetter dienst doet het Uitvoerend Comité van dezelfde Amerikaans-Oekraïense Business Council. Het is ook een hele gezellige investeringsclub.
Volgens zijn SigmaBleyzer-profielWilliams ‘begon zijn werk met betrekking tot Oekraïne in 1992’ en adviseert sindsdien Amerikaanse landbouwbedrijven ‘die investeren in de voormalige Sovjet-Unie’. Als ervaren fixer voor Big Ag moet hij redelijk vriendelijk zijn tegen de mensen in het Uitvoerend Comité.
Grote Ag-armaturen
En wat voor een commissie het ook is, het is een echte who's who van Big Ag. Onder de grootheden die onvermoeibaar en ongetwijfeld onbaatzuchtig werken voor een beter, vrijer Oekraïne zijn:
–Melissa Agustin, directeur Internationale Overheidszaken en Handel voor Monsanto
–Brigitte Dias Ferreira, juridisch adviseur internationale zaken voor John Deere
–Steven Nadherny, directeur Institutionele Betrekkingen voor CNH Industrial, fabrikant van landbouwapparatuur
–Jeff Rowe, regionaal directeur van DuPont Pioneer
–John F. Steele, directeur Internationale Zaken voor Eli Lilly & Company
En natuurlijk Cargills Van A. Yeutter. Maar Cargill staat niet alleen met hun warme gevoelens jegens Oekraïne. Als Reuters meldde in mei 2013 is Monsanto, het grootste zaadbedrijf ter wereld, van plan een “niet-GM (genetisch gemodificeerde) maïszaadfabriek ter waarde van 140 miljoen dollar te bouwen in Oekraïne.”
En direct na het besluit over de EU-handelsovereenkomst zei Jesus Madrazo, Monsanto's Vice President for Corporate Engagement, herbevestigd de “toewijding van zijn bedrijf aan Oekraïne” en “het belang van het creëren van een gunstig klimaat dat innovatie aanmoedigt en de voortdurende ontwikkeling van de landbouw bevordert.”
De strategie van Monsanto omvat ook een beetje public relations met het hart en de geest. Na de herbevestiging van de heer Madrazo: Monsanto aangekondigd “een sociaal ontwikkelingsprogramma met de titel ‘Graan Basket of the Future’ om plattelandsdorpelingen in het land te helpen hun levenskwaliteit te verbeteren.” Het initiatief zal subsidies tot 25,000 dollar uitdelen om programma’s te ontwikkelen die ‘onderwijsmogelijkheden, empowerment van de gemeenschap of de ontwikkeling van kleine bedrijven’ bieden.
De goed gemaakte bijnaam ‘Graanmand van de Toekomst’ is veelzeggend omdat Oekraïne ooit bekend stond als ‘de graanschuur’ van de Sovjet-Unie. De CIA-rangen Oekraïne uit het Sovjettijdperk komt na Moeder Rusland op de tweede plaats als ‘economisch belangrijkste onderdeel van de voormalige Sovjet-Unie’.
In veel opzichten was de landbouwgrond van Oekraïne de ruggengraat van de USSR. De “vruchtbare zwarte grond” genereerde meer dan een kwart van de landbouwproductie in de USSR. Het land exporteerde ‘substantiële hoeveelheden’ voedsel naar andere republieken en zijn boerderijen genereerden vier maal de productie van ‘de volgende republiek’.
Hoewel de Oekraïense landbouwproductie in de eerste tien jaar na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie kelderde, is de landbouwsector de afgelopen jaren spectaculair gegroeid. Terwijl Europa moeite had om de Grote Recessie van zich af te schudden, groeide de Oekraïense landbouwsector in 13.7 met 2013%.
De Oekraïense landbouweconomie is hot. Die van Rusland niet. Gehinderd door de gevolgen van klimaatverandering en 25 miljoen hectare van onbebouwde landbouwgrond blijft Rusland achter bij zijn vroegere graanschuur.
Dat meldt het Centrum voor Oosterse StudiesDe landbouwexport van Oekraïne is gestegen van 4.3 miljard dollar in 2005 naar 17.9 miljard dollar in 2012 en, als herinnering aan de hoogtijdagen van de Sovjet-Unie, is de landbouw momenteel goed voor 25 procent van de totale export. Oekraïne is ook de derde grootste exporteur van tarwe en maïs ter wereld. En maïs is niet alleen voedsel. Het is ook ethanol.
Europa voeden
Maar mensen moeten eten, vooral in Europa. Zoals Frank Holmes van US Global Investors beoordeeld in 2011Oekraïne staat op het punt de slager van Europa te worden. Vlees is moeilijk te vervoeren, maar Oekraïne bevindt zich in de perfecte positie om de Europese honger te stillen.
Slechts twee dagen nadat Cargill UkrLandFarming kocht, Global Meat News (ja, “Global Meat News” bestaat) meldde een enorme voorspelde piek in “alle soorten” Oekraïense vleesexporten, met een algemene stijging van 8.1% en een duizelingwekkende piek van 71.4% in de varkensvleesexport. Geen wonder dat Eli Lilly vertegenwoordigd is in het Uitvoerend Comité van de US-Oekraïne Business Council. Zijn Elanco Animal Health-eenheid is een belangrijke fabrikant van voedingssupplementen.
En het is ook opmerkelijk dat de geplande zaadplant van Monsanto niet-GMO is, misschien anticiperend op een opkomende GMO-onvriendelijke Europese markt en de Europese markt. groeiende eetlust voor biologische voedingsmiddelen. Als het gaat om de winstgevende toekomst van Big Ag in Europa, kan de inzet niet hoger zijn.
Voor Rusland en zijn gehinderde landbouweconomie is dit de zoveelste nederlaag in een lange reeks van verliezen als gevolg van de Amerikaanse invasie, van de NAVO-uitbreiding naar Oost-Europa, de Amerikaanse militaire aanwezigheid in het zuiden en een grote overeenkomst voor de ontwikkeling van schaliegas die onlangs door Chevron in Oekraïne werd ondertekend.
Waarom was Big Ag zo optimistisch over Oekraïne, zelfs ondanks zoveel onzekerheid en de voorspelbare reactie van Rusland?
Het antwoord is dat de zaden voor de afkeer van Oekraïne van Rusland de afgelopen twintig jaar zijn gezaaid door de aanhoudende alliantie tussen bedrijven en buitenlands beleid tijdens de Koude Oorlog. Het is een versie van de “Diepe staatDat wordt meestal geassocieerd met de olie- en defensie-industrie, maar bestaat ook in Amerika's andere zwaar gesubsidieerde industrie, de landbouw.
Morgan Williams bevindt zich op het kruispunt van de alliantie van Big Ag met het Amerikaanse buitenlandse beleid. Te weten, SigmaBleyzer prijst Het werk van de heer Williams met “verschillende instanties van de Amerikaanse regering, leden van het Congres, congrescommissies, de ambassade van Oekraïne in de VS, internationale financiële instellingen, denktanks en andere organisaties op het gebied van zakendoen, handel, investeringen en economische ontwikkeling tussen de VS en Oekraïne problemen."
Als voorzitter van de Amerikaans-Oekraïne Business Council heeft Williams toegang tot het cohort van de Raad, David Kramer, voorzitter van Freedom House. Officieel is het een niet-gouvernementele organisatie gekoppeld met openlijke en geheime ‘democratie’-inspanningen op plaatsen waar de deur niet openstaat voor Amerikaanse belangen, ook wel Amerikaanse bedrijven genoemd.
Freedom House, de National Endowment for Democracy en het Nationaal Democratisch Instituut hielp financieren en ondersteunen de Oekraïense “Oranje Revolutie” in 2004. Freedom House wel rechtstreeks gefinancierd door de Amerikaanse regering, de National Endowment for Democracy en het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken.
David Kramer is voormalig plaatsvervangend adjunct-staatssecretaris voor Europese en Euraziatische Zaken en volgens hem Freedom House biografiepagina, voorheen een “Senior Fellow bij het Project voor de Nieuwe Amerikaanse Eeuw. '
De rol van Nuland
Dat plaatst Kramer en, tot op zekere hoogte, Big Ag-fixer Morgan Williams in het gezelschap van PNAC-medeoprichter Robert Kagan, die, zoals het toeval wil, getrouwd is met Victoria “F*ck the EU” Nuland, de huidige assistent Staatssecretaris van Europese en Euraziatische Zaken.
Interessant genoeg sprak mevrouw Nuland afgelopen 13 december met de US-Ukrainian Foundation. het verheerlijken van de deugden van de euromaidan beweging als de belichaming van “de principes en waarden die de hoekstenen vormen voor alle vrije democratieën.”
Nuland vertelde de groep ook dat de Verenigde Staten meer dan 5 miljard dollar hadden geïnvesteerd ter ondersteuning van de “Europese aspiraties” van Oekraïne, wat betekende dat Oekraïne zich van Rusland moest terugtrekken. Ze maakte haar opmerkingen op een podium met een achtergrond versierd met een Chevron-logo.
Ook haar collega en telefoonmaatje US Ambassadeur in Oekraïne Geoffrey Pyatt hielp Chevron bereiden hun 50-jarige schaliegasdeal in de Russische keuken.
Hoewel Chevron dat evenement sponsorde, is het dat wel niet vermeld als supporter van de Stichting. Maar de Foundation noemt Coca-Cola Company, ExxonMobil en Raytheon wel als belangrijke sponsors. En om de cirkel van invloed te sluiten wordt ook de US-Oekraïne Business Council als supporter genoemd.
Dat brengt het verhaal terug naar de fixer van Big Ag, Morgan Williams.
Hoewel hij somber was over de huidige staat van de investeringen in Oekraïne, moet hij een zonnebril dragen als hij naar de toekomst kijkt. Hij vertelde de International Business Times, “Het potentieel hier voor de landbouw/agribusiness is verbazingwekkend, de productie hier zou kunnen verdubbelen. De wereld heeft het voedsel nodig dat Oekraïne in de toekomst kan produceren. De Oekraïense landbouw zou een echte goudmijn kunnen zijn.”
Natuurlijk is zijn prioriteit ervoor te zorgen dat het brood van goed verbonden bedrijven rijkelijk wordt beboterd in de voormalige graanschuur van Rusland. En er is geen beter verbonden groep van in Oekraïne geïnteresseerde bedrijven dan deze Amerikaanse landbouwindustrie.
Gezien de omvang van de Amerikaanse officiële betrokkenheid bij de Oekraïense politiek, inclusief het interessante feit dat ambassadeur Pyatt Amerikaanse hulp toegezegd Voor de nieuwe regering bij het onderzoeken en uitroeien van corruptie was Cargills ogenschijnlijk risicovolle investeringsstrategie waarschijnlijk toch niet zo riskant.
JP Sottile is een freelance journalist, co-presentator van de radio, documentairemaker en voormalig nieuwsproducent in Washington, DC. Zijn wekelijkse show Inside the Headlines w/The Newsvandal, mede georganiseerd door James Moore, wordt elke vrijdag uitgezonden op KRUU-FM in Fairfield, Iowa en zo beschikbaar online. Hij blogt op Newsvandal.com of je kunt hem volgen op Twitter, http://twitter/newsvandal.
Het lijkt erop dat Rusland in een hoek wordt gedrukt. Op welk punt hebben ze geen andere keus dan oorlog te voeren?
En de criminelen in Kiev gaan geld van het IMF afpakken en het IMF de Oekraïense pijpleidingen laten in beslag nemen.
Kijk, vooral met de betrokkenheid van het IMF, hoe Oekraïne decentraliseert: West-Oekraïne wordt als Haïti en de Krim, en biedt economisch onderdak aan Rusland, bijna als de Dominicaanse Republiek. En de VS? Oorlogswinsten ten volle.
Briljant artikel! Ik vraag me al jaren af hoe Cargill zo vrij kan opereren in Oost-Europa.
Dus Monsanto gaat investeren in toch Oekraïne? Ze zullen de dag betreuren. Dit is wat er met Indiase boeren gebeurde toen ze gedwongen werden de GGO-zaden van Monsanto te gebruiken:
MASSALE ZELFMOORD VAN BOEREN:
http://www.dailymail.co.uk/news/article-1082559/The-GM-genocide-Thousands-Indian-farmers-committing-suicide-using-genetically-modified-crops.html
Dit artikel is indrukwekkend, zowel op zichzelf als vanwege de reacties die het heeft opgeleverd. Net zoals de traditionele drang naar Amerikaanse economische en politieke dominantie regelmatig naar voren is gebracht onder de vlag van humanitarisme (: oorlog met Spanje, onderwerping van de Filippijnen, oorlog in Vietnam, invasie van Irak, enz.), lijkt het erop dat dit de zaak bij de hand. Terwijl onze tv-media suggereren dat Poetin speelt met het idee om de Koude Oorlog te hernieuwen (terwijl hij ons verzekert dat we eenvoudigweg gemotiveerd worden door belangeloze humanitarisme ten opzichte van het Oekraïense volk), laat Sottile door nauwkeurig te onderzoeken wie de Amerikaanse spelers zijn, zien dat er iets anders aan de hand is. aan de hand. De VS proberen zich los te maken van de Russische invloed in een regio aan de grens met Rusland die van groot belang is voor de Russische economie. Als de VS zich eenvoudigweg aan de beraadslagingen van het Oekraïense volk zouden houden, zou er niets verwerpelijks aan ons gedrag zijn. Dit is echter, zoals het artikel vertelt, niet wat er gebeurt. Zoals ik al zei, het artikel is belangrijk.
Verhelderend artikel…. En zo passen de puzzelstukjes in elkaar…
Mijn, deze bedrijven hebben het druk, terwijl de rest van ons kijkt naar naakte twintigjarigen die heen en weer zwaaien op sloopkogels.
Bedankt en ik heb je artikel opnieuw geplaatst. Het laat zien wat ten grondslag ligt aan de scherpte van de inter-imperialistische tegenstellingen over de controle over Oekraïne en aan de misdaden die door de grote mogendheden van de VS en Europa tegen het Oekraïense volk worden gepleegd. Je merkt de betrokkenheid van David Kramer bij Oekraïne en zijn achtergrond in het Bush-regime. Voordat Kramer in 2010 bij Freedom House kwam, was hij adjunct-professor aan de Elliott School for International Affairs van de George Washington University en ‘senior transatlantic fellow’ bij het German Marshall Fund of the United States (GMF). De GMF heeft, via haar nieuw gevormde Black Sea Trust, gefinancierd door USAID en de Stewart Mott Foundation, in april 2007 rechtstreeks het Kiev Security Forum geïnitieerd – een organisatieplatform voor NAVO-, EU-integratie en neoliberalisme onder het voorwendsel van ‘openbaar beleid’ – en vervolgens het Halifax International Security Forum (HISF), ook bekend als de Halifax War Conference in november 2009. Het Kiev Forum werd mede gesponsord door de Open Ukraine Foundation van Arseniy Yatsenyuk, de door Wall Street gesteunde usurpator. marionettenpremier van Oekraïne, destijds minister van Buitenlandse Zaken, met geld van de gebruikelijke verdachten van ‘humanitaire interventie’ en ‘bevordering van de democratie’. Via deze en andere middelen werd binnen Oekraïne een vijfde colonne samengesteld om annexeer het land om de bedrijfsbelangen te dienen die u documenteert. Dit was in overeenstemming met de aanbevelingen van het Princeton Project aan Obama over het opzetten van nieuwe internationale netwerken van ‘regionale elites’, op de manier van de Koude Oorlog. Verder kunnen we extrapoleren dat hetzelfde proces in Oekraïne ook wordt uitgevoerd door de imperialisten in mijn land, Canada en elders. Kramer is nu secretaris van het bestuur van het HISF, waarvan de president David Van Praagh in 2007 hoofd was van de GMF's Black Sea Trust, en wiens hoofdkantoor zich in Washington bevindt, maar volledig wordt gefinancierd door Canadese belastingdollars. De oorlogsregering van Harper financiert ook destabilisatieprojecten van Freedom House in verschillende landen, evenals de George Soros Renaissance Foundation in Oekraïne om ‘medische hulp’ te geven, inclusief training aan de gewapende relschoppers op de Maidan, enz. De Kiev NAVO-informatie en Documentatiecentrum, een “partner” van het Kiev Security Forum, wordt beheerd door Canada. Bovendien staan het anti-boerenbeleid van de geannexeerde Harper-regering, zoals de vernietiging van de tarweraad, het subsidiëren van rundvleesbedrijven om de productie uit te breiden, en de integratie van de Amerikaanse en Canadese landbouwindustrie in een continentale markt, in directe dienst van Cargill. et al. Cargill, een Amerikaans particulier bedrijf, blijft de grootste rundvleesverwerker in Canada en heeft 55 procent van de sector in handen. De omzet in 2011 bedroeg wereldwijd ruim $109 miljard, met een winst van ruim $3.3 miljard. Cargill heeft 22 procent van het Amerikaanse aanbod in handen.
Geweldig onderzoek, geweldig artikel. Je hebt deze genageld.
Niet echt. Het belangrijkste feitelijke punt is dat Cargill een belang van 200 miljoen dollar in UkrLandFarming heeft ingebracht (Novorossiysk is een haven op het Russische vasteland, niet op de Krim). Nog maar zes maanden eerder meldden andere bronnen dat er een overeenkomst was ondertekend “tussen de Xinjiang-landen. Production and Construction Corps en KSG Agro, het toonaangevende landbouwbedrijf van Oekraïne”. De overeenkomst had een waarde van 6 miljard dollar over een periode van 2.6 jaar, met een initiële overdracht van 50 hectare land, dat uiteindelijk zou worden uitgebreid tot 100,000 miljoen ha landbouwgrond.
Vorig jaar keurde de Export-Import Bank of China een landbouwlening van 3 miljard dollar goed aan [Oekraïne]”
http://www.scmp.com/news/china/article/1314902/ukraine-become-chinas-largest-overseas-farmer-3m-hectare-deal
Grote landbouwbedrijven investeren in de landbouw in het buitenland, dat is wat ze doen. Het thuisland van die bedrijven raakt soms betrokken bij de politiek van datzelfde vreemde land, dat is ook wat ze doen.
“…..maar Oekraïne is perfect gepositioneerd om de honger van Europa te stillen.” Amerikaanse bedrijven controleren de landbouwgrond, terwijl Amerikaanse bedrijven Europa controleren. Op de een of andere manier geloof ik dat Europa deze opzet niet leuk zal vinden, maar ik kan het mis hebben, aangezien Europa de afgelopen dertig jaar gestaag en helaas naar extreem-rechts is afgedreven ter wille van de $$.
Wat de Oekraïners betreft, zij zijn misschien aan het kwijlen over al het geld dat hun land wordt binnengestort door mensen als Cargill, Monsanto en Chevron, maar later zullen ze er spijt van krijgen – dan zal het ook te laat zijn. laat. Monsanto zal uiteindelijk zijn GGO-gefrankeerde grond in die rijke grond zaaien en de kleine boeren van hun land verdrijven, net zoals ze dat hier hebben gedaan en nog steeds doen. Cargill en Chevron zullen het land vergiftigen met chemicaliën en het uiteindelijk verwoesten. Deze mondiale diefstal door bedrijven van land en rijkdom lijkt niet te stoppen. Wat een trieste gang van zaken.