In de hele westerse wereld wordt betekenisvolle afwijkende meningen aan banden gelegd, inclusief geheime informatie die uit naam van de nationale veiligheid voor het publiek wordt achtergehouden. En het is niet gelukt deze aanval op de democratie te betwisten, schrijft de voormalige Britse inlichtingenofficier Annie Machon.
Door Annie Machon
Ik bezoek regelmatig de beroemde pastoor Martin Niemoeller gedicht uit het nazi-tijdperk, aangezien zijn woorden nog steeds resoneren in onze post-9/11, ‘oorlog tegen terreur’-wereld. De afgelopen week zijn verschillende alarmerende verhalen samengekomen, dus hier is mijn laatste update:
Eerst kwamen ze voor de moslims, maar ik was geen moslim, dus zei ik niets.
Duitse anti-nazi-theoloog Martin Niemoller.
Toen kwamen ze voor de klokkenluiders, maar ik was geen klokkenluider, dus heb ik niets gezegd.
Toen kwamen ze voor de ‘binnenlandse extremisten’, maar ik was geen activist en zei dus niets.
En toen ze mij kwamen halen, was er niemand meer die voor mij opkwam.
Staat u mij toe deze huidige versie uit te leggen. Sommige lezers zullen zich terdege bewust zijn van mijn afschuw over de mondiale verkrachting van fundamentele mensenrechten in de ‘oorlog tegen het terrorisme’ van het Westen sinds 9 september: de ontvoeringen, de martelingen, de door de president goedgekeurde wekelijkse moordlijsten van de CIA, de drone-bombardementen, de illegale oorlogen….
Al deze maatregelen hebben inderdaad de moslimgemeenschap over de hele wereld aangevallen en geterroriseerd. In Groot-Brittannië heb ik veel verhalen gehoord van Britse moslims die op hun hoede zijn voor het bijwonen van een familie-evenement, zoals de bruiloft van hun neven en nichten in Pakistan of waar dan ook, voor het geval ze worden weggerukt, gemarteld of met een drone worden gebombardeerd.
Nu lijkt het erop dat zelfs Britse burgers die ervoor kiezen om te doneren aan Britse liefdadigheidsinstellingen die humanitaire hulp bieden in oorlogsgebieden zoals Syrië, kunnen worden gearresteerd op grond van de antiterrorismewetten.
Moazzam Begg, de directeur van Kooi (de Britse NGO die campagne voert over de gevolgen voor de gemeenschap van de oorlog tegen het terrorisme) was dat wel vorige week opnieuw in beslag genomen. Zoals ik heb geschreven Dit is een man die de verschrikkingen van de vliegbasis Bagram en Guantanamo al heeft meegemaakt. Toen hij werd vrijgelaten, werd hij campagnevoerder voor anderen die in dezelfde situatie zaten en zette hij de Cage-campagne op, die de afgelopen jaren behoorlijk wat grip heeft gekregen.
Ruim een jaar geleden, hij bezocht Syrië op onderzoeksmissie, waarbij onderzoek wordt gedaan naar degenen die tijdens het conflict standrechtelijk zijn vastgehouden en gemarteld. Afgelopen december had hij de zijne paspoort in beslag genomen op valse gronden. Hij schreef heel openlijk over deze reis, en nu, een jaar later, is dat nog steeds zo gearresteerd en aangeklaagd met “het opleiden van terroristen en het werven van fondsen” in Syrië.
Dit is een spraakmakende campagnevoerder die opereert in de volle aandacht van de media. Hoe goedgelovig moet je zijn om te geloven dat Begg, na al zijn ervaringen en het voeren van deze campagne, nu betrokken is bij “terrorisme”? Echt, iemand?
Sindsdien hebben andere mensen die betrokken zijn bij Britse liefdadigheidsinstellingen die hulp bieden aan de ontheemde volkeren van Syrië dat ook gedaan opgeschept. Maar dit heeft alleen gevolgen voor de Britse moslimgemeenschap, toch? Er is “geen rook zonder vuur” en het heeft geen invloed op de levens van de meeste mensen in Groot-Brittannië, dus er is geen wijdverbreide verontwaardiging geweest…. dus niemand zegt iets.
'Oorlog tegen klokkenluiders'
Dan hebben we de voortdurende ‘oorlog tegen klokkenluiders’ die ik heb uitgebreid besproken. Dit is van invloed elke sector van de samenleving in elk land, maar het ernstigst treft klokkenluiders uit de centrale overheid, het leger en de inlichtingendiensten. Zij zijn degenen die het meest waarschijnlijk getuige zullen zijn van de meest gruwelijke misdaden, en zij zijn degenen die automatisch gecriminaliseerd worden door geheimhoudingswetten.
Dit is het duidelijkst zichtbaar in Groot-Brittannië, waar de Official Secrets Act (1989) klokkenluiders specifiek strafbaar stelt, en in de VS, waar president Barack Obama vaker een beroep heeft gedaan op de Spionage Act uit 1917 tegen klokkenluiders dan alle andere presidenten samen in de afgelopen eeuw. Als dat geen “oorlog tegen klokkenluiders” is, weet ik het niet meer.
Dit is uiteraard een paranoïde overdreven reactie op het werk van WikiLeaks en de moedige acties van Chelsea Manning en Edward Snowden. Dit is wat de regering van Obama beschouwt als de “bedreiging van binnenuit.” Toch is het alleen door grotere transparantie dat we als geïnformeerde burgers kunnen opereren; alleen door een grotere verantwoordelijkheid kunnen wij dat bereiken kan hopen gerechtigheid te verkrijgen. En in dit tijdperk, waarin we routinematig worden voorgelogen in illegale oorlogen, wat kan belangrijker zijn?
Maar klokkenluiders uit de inlichtingen- en militaire dienst zijn zeldzaam, gespecialiseerd en gemakkelijk te stigmatiseren als de ‘ander’, en nu, de insider-dreiging – niet helemaal van de normale wereld. De kwesties die ze onthullen kunnen wat ver weg lijken en geen verband houden met de dagelijkse ervaringen van de meeste mensen dus niemand zegt iets.
Maar nu naar mijn derde vernieuwde regel van het gedicht van Pastor Niemoeller: de activisten of, om de huidige politieterminologie te gebruiken, de ‘binnenlandse extremisten’. Dit heeft zeker invloed op de levenservaring van meer mensen. Als je wilt demonstreren tegen een oorlog, ter ondersteuning van Occupy, voor het milieu of wat dan ook, dan oefen je toch zeker je democratische rechten als burgers uit, toch?
Eh, nou nee, niet tegenwoordig. Ik heb geschreven voor over hoe activisten door de politie gecriminaliseerd kunnen worden en zelfs als terroristen kunnen worden beschouwd (denk aan Londen bezet in 2011 hier). Ik denk aan het aanhoudende Britse undercover-politieschandaal dat blijft voortduren.
Voor degenen onder u buiten Groot-Brittannië: dit is een schandaal dat in 2010 uitbrak. Er was een sectie van de geheime politie die onder geheime identiteiten in activistische groepen werd geïnfiltreerd om het leven te leiden, verslag uit te brengen en mogelijk zelfs te werken als enablers of agenten provocateurs. Als de schandaal is gegroeid lijkt het erop dat sommige van deze agenten kinderen verwekten met hun doelwitten en de rouwende families van moordslachtoffers bespioneerden.
Dit klinkt als de Oost-Duitse Stasi, maar gebeurde de afgelopen decennia in Groot-Brittannië. Er is zojuist een overheidsonderzoek aangekondigd en veel oude zaken tegen activisten zullen worden beoordeeld om te zien of dit het geval is bezoedeld “bewijs” was betrokken bij de processen en de daaropvolgende veroordelingen. Maar nogmaals, dit heeft geen gevolgen voor de meeste mensen buiten de activistische gemeenschap dus niemand zegt iets.
De volgende laag
Nu, personen die altijd hebben aangenomen dat ze vanwege hun beroep bepaalde bescherming genieten, zoals advocaten en journalisten, worden ook in dit sleepnet gevangen. De advocaat van Julian Assange, Jennifer Robinson, ontdekte een paar jaar geleden dat ze op een vluchtwachtlijst stond. Recenter, Jesselyn Radack, directeur mensenrechten van het Amerikaanse Government Accountability Project en juridisch adviseur van Edward Snowden, werd aan de Britse grens aangehouden en ondervraagd.
En deze week nog een Nederlandse onderzoeksjournalist, Brenno de Winter, kon zijn werk niet doen omdat zijn naam in alle rijksgebouwen op alarm was geplaatst. De politie beschuldigde hem van hackinggerelateerde misdaden en inbraak. Dit moesten ze intrekken toen de lastercampagne aan het licht kwam.
Brenno heeft naam gemaakt door verzoeken om vrijheid van informatie vanuit de Nederlandse publieke sector en zijn daaropvolgende onderzoeken, waarvoor hij in 2011 werd uitgeroepen tot Nederlands Journalist van het Jaar. Nauwelijks subversief, rood van tanden en klauwen, maar inmiddels kennelijk een existentiële kwestie. , bedreiging van de nationale veiligheid voor Nederland.
Dit is ook geen Nederlands probleem – we hebben dit in de VS gezien, waar journalisten zoals James Risen en Barrett Bruin zijn alleen maar opgejaagd omdat ze hun werk deden, en de partner van Glenn Greenwald, David Miranda, werd op grond van de terrorismebestrijdingswetten op de luchthaven Londen Heathrow vastgehouden.
Journalisten, die altijd enigszins zelfgenoegzaam dachten dat ze in de westerse landen speciale bescherming genoten, worden steeds vaker het doelwit als ze proberen te rapporteren over kwesties als privacy, toezicht, onthullingen van klokkenluiders en oorlogen.
Er zijn er nu maar een paar het doelwit, maar ik hoop dat deze gevallen voldoende zullen zijn om de rest wakker te schudden, terwijl er voor hen nog steeds de kans is om actie te ondernemen voordat er niemand meer is die voor ons opkomt.
Annie Machon is een voormalig inlichtingenofficier bij de Britse MI5-veiligheidsdienst (de Amerikaanse tegenhanger is de FBI). Ze is ook een Brits lid van Sam Adams Associates for Integrity in Intelligence.
U heeft gelijk: mensen moeten zich uitspreken en getuigen. Laten we hopen dat de volgende generatie nog veel meer Ed Snowdens, en Julian Assanges, en Chelsey Mannings, en Sibel Edmonds zal voortbrengen, en dat de lekken zullen veranderen in een razende stortvloed, en dat de rest van ons zich ook zal verzetten op welke manier dan ook. kunnen de waarheid eisen, verantwoordelijkheid afdwingen en de rechtsstaat en onze meest fundamentele en gekoesterde vrijheden en waarden hooghouden.
U heeft gelijk als u het een oorlog tegen de democratie door de rechtervleugel noemt. En zij zijn werkelijk de terroristen, en zij zijn de radicale revolutionairen tegen de democratie die zij afkeuren. Het zijn lafaards die conformisme gelijkstellen aan patriottisme, wat nooit zo kan zijn, en die hun egoïstische tirannie alles anders zullen noemen dan dat, en alles wat werkt.
Annie geeft ons beangstigende details, en het is waar dat velen bang zijn zich uit te spreken tegen het paranoïde gedrag van die ‘leiders’ die het nodig achten terrorisme overal om zich heen aan te treffen en elk activisme tot slachtoffer te maken.
Anne, het spijt me dat ik nooit de kans heb gekregen om met iemand als jij te dansen. Drie hoeraatjes voor mijn alter ego! en de beste wensen voor je wapenbroeder David Shayler. Het spijt me dat ik moet zeggen dat zijn gek worden (waarschijnlijk) hem heeft behoed voor een klap. Dat zijn de tijden waarin wij leven.