Hoge Amerikaanse politici, waaronder Hillary Clinton en John McCain, laten de ‘Hitler-analogie’ los en leggen deze op de Russische president Poetin in een roekeloze vertoon van overdrijving, eentje met een verontrustende geschiedenis van het rechtvaardigen van onnodige oorlogen, schrijft Norman Solomon.
Door Norman Solomon
De koploper om de volgende president van de Verenigde Staten te worden speelt een oud en gevaarlijk politiek spel: een buitenlandse leider vergelijken met Adolf Hitler. Tijdens een particulier liefdadigheidsevenement op dinsdag zijn opmerkingen bewaard gebleven audioHillary Clinton sprak over de acties van de Russische president Vladimir Poetin op de Krim. ‘Als dit bekend klinkt: dit is wat Hitler in de jaren dertig deed’, zei ze.
De volgende dag gaf Clinton het opruiende verhaal meer zuurstof toen hij sprak op de UCLA. Ze “stond grotendeels achter de opmerkingen”, aldus de Washington Post gerapporteerd. Clinton “zei dat ze alleen maar parallellen opmerkte tussen de bewering van Poetin dat hij Russischsprekende minderheden op de Krim beschermde en de stappen van Hitler naar Polen, Tsjechoslowakije en andere delen van Europa om Duitse minderheden te beschermen.”
Voormalig minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton.
Clinton ontkende dat ze Poetin met Hitler vergeleek, ook al bleef ze Poetin met Hitler vergelijken. ‘Ik wil gewoon dat mensen een beetje historisch perspectief hebben’, zei ze. “Ik maak zeker geen vergelijking, maar ik raad aan dat we misschien kunnen leren van deze tactiek die al eerder is gebruikt.”
Ja inderdaad. Laten we leren van deze tactiek die eerder is gebruikt: de tactiek om buitenlandse tegenstanders met Hitler te vergelijken. Dergelijke vergelijkingen door Amerikaanse politieke leiders hebben een lange geschiedenis van het aanwakkeren van het momentum voor oorlog.
‘Overgave in Vietnam’ zou geen vrede brengen, zei president Lyndon Johnson op een persconferentie op 28 juli 1965, toen hij de escalatie van de oorlog probeerde te rechtvaardigen, ‘omdat we van Hitler in München hebben geleerd dat succes alleen maar de honger naar agressie voedt. ”
Nadat Ho Chi Minh weg was, ging de analogie met Hitler naar andere leiders van landen die in het vizier van de VS stonden. De tag was ook nuttig wanneer deze werd bevestigd aan regeringen die te maken kregen met door de VS gesteunde legers.
Dertig jaar geleden, toen Washington de Contra-troepen in Nicaragua financierde, kenden absurde pogingen om de gekozen linkse Sandinisten te besmeuren geen retorische grenzen. Minister van Buitenlandse Zaken George Shultz zei op 15 februari 1984 tijdens een toespraak in Boston: “Ik heb goede vrienden gehad die Duitsland in de jaren dertig hebben meegemaakt, daarheen gingen en terugkwamen en zeiden: ‘Ik heb veel communistische landen bezocht, maar Nicaragua voelt daar niet zo voor. Het voelt als nazi-Duitsland. ''
Washington omarmde Panama’s generaal Manuel Noriega als bondgenoot, en een tijdlang was hij medewerker van de CIA. Maar er ontstond ruzie en de spanning steeg in de zomer van 1989. Vice-minister van Buitenlandse Zaken Lawrence Eagleburger zei dat de drugshandel door Noriega “net zo zeker agressie is als Adolf Hitlers invasie van Polen vijftig jaar geleden agressie was.” Een Amerikaanse invasie wierp Noriega in december 50 omver.
Begin augustus 1990 maakte de plotselinge Iraakse invasie van Koeweit abrupt een einde aan de hartelijke betrekkingen tussen Washington en Bagdad. De twee regeringen kenden in de jaren tachtig een geschiedenis van nauwe samenwerking. Maar president George H.W. Bush verklaarde dat Saddam Hoessein ‘een kleine Hitler’ was. In januari 1980 lanceerde de Amerikaanse regering de Golfoorlog.
Tegen het einde van het decennium heeft Hillary Clinton onder de loep genomen hoe nuttig het kan zijn om een buitenlandse leider op één lijn te brengen met Hitler, terwijl president Bill Clinton en topassistenten herhaaldelijk de parallel trokken met de Servische president Slobodan Milosevic. Eind maart 1999, de dag voordat de bombardementen op Kosovo en Servië begonnen, zei president Clinton in een toespraak: ‘En daarom wil ik vandaag met u over Kosovo praten, maar onthoud dit: het gaat over onze waarden. Wat als iemand eerder naar Winston Churchill had geluisterd en zich eerder tegen Adolf Hitler had verzet?
Naarmate de door de VS geleide NAVO-bombardementen heviger werden, namen ook de pogingen toe om deze te rechtvaardigen met verwijzingen naar Hitler. “Clinton en zijn senior adviseurs grepen herhaaldelijk terug op beelden uit de Tweede Wereldoorlog en het nazisme om moreel gewicht aan de bombardementen te geven”, aldus de woordvoerder. Washington Post gemeld. Vice-president Al Gore stemde in voor het oorlogskoor en noemde Milosevic ‘een van deze Hitler-types uit de junior league’.
Slechts een paar jaar later zorgde de regering van George W. Bush voor een heropleving van de vergelijkingen tussen Saddam en Hitler. Ze werden gemeengoed. Vijf maanden voor de invasie van Irak was het niets bijzonders toen een vooraanstaande democraat in het Congres alles uit de kast trok.
“Als het regime van Hitler op tijd was uitgeschakeld,” zei volksvertegenwoordiger Tom Lantos, “zouden de 51 miljoen onschuldige mensen die tijdens de Tweede Wereldoorlog het leven lieten, hun normale levenscyclus kunnen afmaken. Meneer de voorzitter, als we Saddam Hoessein tevreden stellen, zullen we vernederd staan voor zowel de mensheid als de geschiedenis.’
Van de oorlog in Vietnam tot de oorlog in Irak hebben gemakkelijke en enorm onnauwkeurige vergelijkingen tussen buitenlandse tegenstanders en Adolf Hitler de belangen gediend van politici die vastbesloten waren de Verenigde Staten in oorlog te drijven. Vaak zijn deze politici daarin geslaagd. Het bloedbad en het eindeloze lijden zijn enorm geweest.
Nu scherpt Hillary Clinton haar eigen Hitler-analogieën aan. Zij kent als geen ander de macht die ze kunnen genereren om een beoogde leider te demoniseren.
Met de grootste nucleaire arsenalen ter wereld hebben de Verenigde Staten en Rusland de hele wereld op het randje van een gruwelijk mes. Het geratel van nucleaire wapens is impliciet in wat de toekomstige president Hillary Clinton de afgelopen dagen heeft gedaan, waarbij ze haar uiterste best deed om de Russische president met een Hitler-borstel te besmeuren. Haar gretigheid om de spanningen met Rusland op te voeren geeft aan dat zij bereid is een oorlog – en zelfs een nucleaire holocaust – te riskeren ten behoeve van haar politieke ambities.
Norman Solomon is mede-oprichter van RootsAction.org en oprichter en directeur van het Institute for Public Accuracy. Zijn boeken omvatten War Made Easy: hoe presidenten en experts ons blijven doden. Informatie over de documentaire gebaseerd op het boek staat op www.WarMadeEasyTheMovie.org.
Ik vind het altijd verbazingwekkend wat een kort geheugen Amerikanen hebben. We zitten nog steeds midden in de eeuwige oorlogen die Bush en Obama ons hebben gebracht en die niet alleen de menselijke hulpbronnen in de VS, Irak en Afghanistan en diverse andere landen in het Midden-Oosten hebben uitgeput, maar ook de monetaire hulpbronnen hier en daarbuiten. Een nieuwe oorlog zou ons land zo ongeveer failliet moeten laten gaan, omdat we onze schulden aan de Chinezen, en enkele anderen, nog niet hebben afbetaald. De enige winnaars in een ander buitenlands avonturenfiasco zullen het militair-industriële complex zijn. Natuurlijk is het een verkiezingsjaar, dus alle kakkerlakpolitici kruipen uit het houtwerk en zegenen ons met idiote observaties doorspekt met veel zelfingenomen, schijnheilige verontwaardiging. Ons land hoeft niet opnieuw betrokken te raken bij een nutteloze oorlog.
Ze sloeg hem op zijn hoofd – dit is PRECIES wat Hitler deed
Hoewel ik het ermee eens ben dat het maken van algemene uitspraken over elke dictator in de buurt die zich overgeeft aan zijn wrede kant als ‘een kleine Hitler’, niet bepaald nuttig is bij het voeren van diplomatie, zijn historische verwijzingen die zo specifiek zijn als die van Hillary Clinton over het verlenen van staatsburgerschap aan etnische minderheden in een andere land, als mogelijk voorwendsel om dat land binnen te vallen, zoals Hitler deed met Polen en Tsjechoslowakije, zijn nuttige herinneringen. Wat denken we nog meer dat Poetin in gedachten heeft, vooral omdat hij zijn troepen al heeft gestuurd en de Oekraïense soldaten heeft gevraagd hun wapens op te geven?
De opmerking van FG Sanford over Hillary dat 'er iemand voor nodig is om er één te kennen' (ervan uitgaande dat hij bedoelt dat Hillary mogelijk gelijkgesteld moet worden met Hitler omdat ze een correcte historische verwijzing durft te maken met betrekking tot een historisch personage) is werkelijk roekeloos. De haat voor Hillary lijkt geen grenzen te kennen, en mannen lijken zich er graag aan over te geven.
Het lijkt erop dat u weinig kennis heeft van de werkelijke ‘geschiedenis’. Volgens een verdragsovereenkomst heeft Rusland de mogelijkheid om 25,000 troepen in Oekraïne te houden. Toen de staatsgreep plaatsvond, waren er slechts 16,500 mensen. Door een neo-nazi-staatsgreep in Oekraïne te steunen, hebben de huidige auteurs van deze ramp Poetin “groen licht” gegeven om nog eens 8,500 troepen te sturen. Steunt u trouwens werkelijk het idee om hulp te verlenen aan de nazi’s terwijl onze steden afbrokkelen, scholen sluiten en mensen werkloos zijn?
U heeft groot gelijk meneer. Verbazingwekkend hoe effectief de propaganda is. Ik geloof dat de overeenkomst waarnaar u verwijst de “Boedapest Memorandum”-overeenkomst uit 1994 is.
Sorry, dat zou het Verdelingsverdrag uit 1997 zijn
Wow,
Nog een toegewijde van Hillary Rodham Clinton, ook bekend als Madam Israel.
Goed of fout, wij vrouwen moeten bij elkaar blijven.
Geen liefhebber van Poetin, maar gewoon De Waarheid hoe de zaken werkelijk zijn of hoe het handvat in de schop past.
Helaas voor neofieten zijn er nog steeds mensen die de onvervalste geschiedenis kennen en de tijd zullen nemen om deze in het publieke domein te brengen.
Met dank aan FG Sanford.
Als Hillary's hyperbool in een reëel historisch perspectief wordt onderzocht, omhelst zij een doctrine van het buitenlands beleid met doelstellingen voor Europa die opmerkelijk veel lijken op die van Karl Haushofer. Veel van Haushofers ideeën vonden hun weg naar Hitlers “Mein Kampf”. Ideeën die opnieuw zijn vormgegeven, opnieuw zijn verpakt en opnieuw tot leven zijn gewekt voor de huidige politieke markt, lijken dankzij Zbigniew Brzezinski uit Hillary's mond te stromen via het kanaal van CFR. Ik vraag me vaak af of een nauwgezette onderzoeker, een onvermoeibare en vastberaden afgestudeerde student of een onverschrokken historicus zelfs voorbeelden van Brzezinski's werk zou kunnen vinden die een directe verbinding met de overpeinzingen van Karl Haushofer suggereren. Strategische controle over Eurazië is een idee dat uniek is voor de Duitse 'Geopolitik' uit die tijd, en de politieke imperatieven van Brzezinski lijken overal de vingerafdrukken van Haushofer te dragen. Dus als Hillary over Hitler praat, is misschien dat oude gezegde van toepassing: “Er is één nodig om er één te kennen”.
Ja, en over het absurde gesproken
De BBC sprong op de kar en bukt zich hier behoorlijk laag. Dit is echt beschamend, compleet met afbeeldingen van nazi's en hakenkruizen. Hillary moet zeer tevreden zijn.
http://www.bbc.com/news/world-europe-26488652