Een nieuwe neocon-push voor Syrische oorlog

Aandelen

De neoconservatieve agenda van ‘regimeverandering’ in achtergestelde landen gaat onverminderd door met nieuwe druk voor een Amerikaanse militaire interventie in Syrië, aangekondigd als ‘humanitair’ en gekoppeld aan spot voor iedereen die voorstander is van de frustrerende koers van diplomatie, zoals voormalig FBI-agent Coleen Rowley legt uit.

Door Coleen Rowley

De propaganda die blijft bloeien voor een oorlog tegen Syrië laat zien dat veel Amerikanen de problemen niet begrijpen die worden veroorzaakt door “Amerikaanse imperiumopbouw” in de overtuiging dat het een altruïstische kracht is, die andere regeringen omverwerpt en oorlogen begint voor het welzijn van de hele mensheid.

Twee recente artikelen in de New York Times: “Gebruik geweld om uitgehongerde Syriërs te redden"En"VS schelden Rusland uit terwijl het opties voor de Syrische oorlog afweegt“ zijn typerend voor de gezamenlijke inspanningen die gaande zijn om de Amerikaanse militaire interventie op te voeren, ondanks de overweldigende tegenstand van het Congres en het Amerikaanse publiek die Obama's plan om Syrië te bombarderen, aangekondigd eind augustus vorig jaar, dwarsboomt.

De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry beweert op 30 augustus 2013 over bewijs te beschikken dat de Syrische regering verantwoordelijk was voor een aanval met chemische wapens op 21 augustus, maar dat bewijs bleef uit of werd later in diskrediet gebracht. [Foto van het ministerie van Buitenlandse Zaken]

De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry beweerde op 30 augustus 2013 over bewijs te beschikken dat de Syrische regering verantwoordelijk was voor een aanval met chemische wapens op 21 augustus, maar dat bewijs bleef uit of werd later in diskrediet gebracht. [Foto van het ministerie van Buitenlandse Zaken]

Het nieuwsstuk ‘US Weighs Options’ is gemakkelijker aan de kaak te stellen, omdat het gebruik maakt van een duidelijk verwrongen en eenzijdige rapportagelens die de primaire schuld voor het gewelddadige conflict in Syrië bij Rusland legt. Het werd blijkbaar aan Michael R. Gordon en zijn NYT-collega’s doorgegeven door anonieme regeringsfunctionarissen en het Washington Institute for Near East Policy, de neoconservatieve denktank. snode oprichting door de Israeli American Public Affairs Committee (AIPAC).) om op bedrieglijke wijze onafhankelijk te lijken van de ouder. (AIPAC is door wetenschappers onthuld als de machtigste kracht van de afgelopen decennia op het gebied van het Amerikaanse buitenlandse beleid, en heeft de VS herhaaldelijk tot oorlogen voor Israël gedwongen.)

Er moet aan worden herinnerd dat Gordon zelf dezelfde NYT-verslaggever is die in 2002 grote steun verleende aan Judith Miller, waarbij hij notoir samenwerkte met Vice-President Dick Cheney's assistent Scooter Libby en andere neoconservatieven om de oorlog tegen Irak te beginnen door te schrijven valse voorpaginaverhalen over de massavernietigingswapens van Saddam.

Helaas werd Gordon nooit ter verantwoording geroepen (in tegenstelling tot Miller die uiteindelijk uit de NYT werd gedwongen en zelfs een gevangenisstraf kreeg omdat hij weigerde te getuigen over een van Libby's andere illegale lekken). Het is daarom niet verrassend dat Gordon en anderen doorgaan met het aandragen van water en schaamteloos de feiten verdraaien voor AIPAC en de neoconservatieven.

De andere drang naar meer militaire interventie in Syrië zou echter kunnen worden gecategoriseerd als ‘neo-lib’. Het opiniestuk ‘Use Force’ van oude voorstanders van ‘Right to Protect (R2P)’ die verandering van het Syrische regime willen, Danny Postel en Nader Hashemi, huidige hoofden van de Korbel School of International Studies van de Universiteit van Denver, is zelfs nog meer verraderlijk. Zoals professor Rob Prince in zijn inzichtelijke contrapunt uitlegt: “Militaire humanitaire interventie: de shockdoctrine toegepast op Syrië:”

“Door op te roepen tot militaire interventie in Syrië, iets waar zelfs het Amerikaanse leger zelf niet bijzonder enthousiast over is, sluiten Hashemi en Postel zich aan, zoals ze eerder hebben gedaan over Iran in 2009 en Libië in 2011, met mensen als AIPAC, samen met de groep onverschrokken en verkeerd gerichte neoconservatieven. Dit zijn dezelfde elementen die dit land ertoe hebben aangezet Irak binnen te vallen en die de regering-Obama ertoe blijven aanzetten militair in te grijpen in Syrië.”

Nauwkeurig onderzoek van de feiten in plaats van emotie in de shockdoctrine is inderdaad vereist omdat R2P gebaseerd is op een vorm van doel-heiligen-de-middelen, verzonnen utilitarisme, dat wil zeggen Orwelliaanse stellingen dat moord levens kan redden, dat oorlog mensenrechten en democratie kan brengen. en vrede. Het verschilt niet van het heersende argument dat marteling gerechtvaardigd kan worden als het redden van levens of “we moeten het dorp vernietigen om het te redden”, bedoeld om te azen op de emoties van mensen in plaats van het faciliteren van kritisch denken op basis van feitelijke feiten of onderzoek.

Deze twee schrijvers die aandringen op het Amerikaanse leger geven toe dat ‘politieke belangen’ doorgaans achter R2P-interventies schuilgaan. Maar ze beseffen niet hoe hun eigen al lang bestaande politieke belang bij het omverwerpen van de huidige Syrische regering wordt ondermijnd hun eigen geclaimde moraliteit schoorsteenmantel. Het doet ook twijfel rijzen over hun suggestie dat dergelijk geweld en luchtbombardementen op een evenwichtige manier zouden worden gebruikt tegen zowel strijdkrachten van het Syrische regime als/of rebellenmilities, aan welke kant dan ook die de levering van voedsel en humanitaire hulpgoederen blokkeert.

Elk ‘humanitair’ voorstel dat uitgaat van Obama en Kerry, die al vroeg aankondigden dat ‘Assad moet gaan’, zou natuurlijk op evenveel scepsis stuiten. Rusland en China herinneren zich zeker hoe zij opzettelijk werden misleid in de besprekingen van de VN-Veiligheidsraad om geen veto uit te spreken over wat de toenmalige Amerikaanse ambassadeur Susan Rice verkocht als een beperkte humanitaire missie in een ‘no fly zone’ om de Libiërs in Benghazi te beschermen, maar die binnen enkele dagen na die stemming in duizenden veranderde. van NAVO-bombardementen gedurende zes maanden om Gaddafi uit te schakelen en een regimeverandering tegen Libië af te dwingen.

In het geval van Libië bleek het recht op ‘beschermen’ het recht op vernietiging te betekenen. Dat verklaart waarschijnlijk waarom Postel-Hashemi niet naar Libië wijst als hun precedent voor R2P-succes, maar, nogal bizar, naar Somalië en ‘Black Hawk Down’.

Er wordt al lang opgemerkt dat ‘de waarheid het eerste oorlogsslachtoffer is’. Feitencontrole is dus nodig wanneer deze voorstanders van een R2P-regimeverandering wijzen op de “humanitaire nachtmerrie in Syrië, vol met vluchtelingenstromen, saringas, vatenbommen en moorden en martelingen op ‘industriële schaal’, die de wereld met afschuw hebben vervuld. .”

Feiten zijn inherent schaars in de oorlogsmist die de Syrische wreedheden omhult. Uiteindelijk kan de waarheid aan het licht komen. Maar om te beginnen bestaat er heel weinig solide bewijs over wie verantwoordelijk was voor de sarinaanval op Ghouta op 21 augustus 2013. Ondanks de aanvankelijk stoutmoedige beweringen van John Kerry dat de VS over “onmiskenbaar” bewijs beschikten dat de strijdkrachten van Assad verantwoordelijk waren “buiten alle redelijkheid om.” twijfel”, hebben Seymour Hersh en andere onderzoeksjournalisten gemeld dat de Amerikaanse inlichtingendienst nooit doorslaggevend was. [Zie Consortiumnews.com's “Het Amerikaanse publiek misleiden over Syrië. '

Er zijn wel aanwijzingen dat een paar honderd Syriërs omkwamen bij de chemische aanval van augustus, maar het (al te precieze) cijfer van 1,429 slachtoffers dat de VS aanhaalde, wordt nu algemeen gezien als overdreven omdat het voortkwam uit een slordige, overhaaste telling van verborgen beelden in verschillende video's door Amerikaanse inlichtingendiensten.

De Ook de VN is al teruggekeerd op een aantal van haar oorspronkelijke bevindingen over deze sarinaanval. Welke stukjes inlichtingen de VS ook bezitten, blijven tot op de dag van vandaag geclassificeerd en geheim, dus het is moeilijk in te schatten, maar op zijn minst is het traject van de “vectoranalyse” waarnaar de Amerikaanse ambassadeur bij de Verenigde Naties Samantha Power verwijst en waarop de NYT vertrouwt en Human Rights Watch (HRW) is aanzienlijk in diskrediet gebracht.

De NYT moest een intrekking afdrukken van de oorspronkelijke kaart met de trajecten van met sarin geladen raketten die een afstand van 9 kilometer aflegden nadat was vastgesteld dat het bereik van de feitelijk gebruikte raketten niet meer dan 2.5 kilometer bedroeg. De verzonnen kaarten van de NYT en HRW waren dat wel verder ondergraven door het feit dat er geen sarin werd gevonden op de plaats van de vermeende raketlanding in Moadamiya, ten zuiden van Damascus. De enige geteste raket die sarin aan boord bleek te hebben, was de raket die landde in Zalmalka/Ein Tarma, ten oosten van Damascus.

De fouten van HRW en, erger nog, hun onvermogen om deze fouten toe te geven terwijl ze wisten dat hun kaart werd gebruikt om Amerikaanse bombardementen op Syrië te rechtvaardigen, doen ook hun agenda in twijfel trekken. De hypocrisie van HRW die mensenrechten gebruikt als voorwendsel voor militaire interventie en de belangenconflicten van haar directeuren zijn gedocumenteerd elders.

Eind januari 2014 betwistten twee wapenexperts de ballistische gegevens en concludeerden “dat Syrië onder geen enkele omstandigheid verantwoordelijk kan worden gehouden voor het bloedbad” (zie Gebrekkige Amerikaanse inlichtingen over het bloedbad in Ghouta gebaseerd op MIT-rapport: “Mogelijke implicaties van defecte Amerikaanse technische inlichtingen in de Damascus Nerve Agent Attack van 21 augustus 2013”

Oorlogsmisdaden moeten uiteraard altijd aan het licht worden gebracht en vervolgd. Maar het recente ‘smoking gun’-rapport waarin Assad werd beschuldigd en dat gemakshalve openbaar werd gemaakt net op het moment dat de vredesonderhandelingen van Genève II op gang kwamen is op veel niveaus verdacht. Het rapport, dat naar verluidt is opgesteld in opdracht van en gefinancierd door Qatar, een land dat de Syrische rebellen bewapent en financiert, ontbeert onafhankelijke, onpartijdige bronnen en laat bewijs achterwege van oorlogsmisdaden die zijn gepleegd door rebellengroeperingen in Syrië. (Zie ook "Legt de Syrische vredesconferentie de basis voor oorlog?")

Het is geen geheim dat de VS een lange geschiedenis hebben van het omverwerpen van regeringen die het land niet wil, zelfs democratisch gekozen. En Syrië is op dit moment niet de enige plaats waar het officiële doel regimeverandering is! De afdeling staatsgreeporkestratie draait tegenwoordig overuren met berichten over Amerikaanse pogingen om regeringen omver te werpen in Venezuela en Oekraïne.

(De Amerikaanse bemoeienis met dit laatste, ondanks de complexiteit van de situatie, zie hier en hier, werd onlangs bevestigd door onderscheppingen van adjunct-minister van Buitenlandse Zaken Victoria Nuland, voormalig plaatsvervangend adviseur voor het buitenlands beleid van Dick Cheney en getrouwd met neoconservatief Robert Kagan, medeoprichter van het Project for the New American Century.)

Het gebruik (misbruik) van de mensenrechtenwetgeving als rechtvaardiging voor het orkestreren van dergelijke ‘regimeveranderingen’ in Syrië en over de hele wereld is een voorbeeld van een gevaarlijke vorm van hypocrisie, aangezien het ertoe dient deze internationale principes van legitimiteit te beroven.

Als gepensioneerde CIA-analist Paul Pillar schreef onlangsis het een vergissing om “de Verenigde Staten te zien als een almachtige mondiale redder of politieagent. We moeten dit principe in gedachten houden bij het nadenken over beleid over problemen waar ook ter wereld. Dit moet zeker in gedachten worden gehouden met betrekking tot het Midden-Oosten, waar er nog steeds een vrij recente geschiedenis bestaat van krachtige Amerikaanse actie die meer kwaad dan goed doet.”

Coleen Rowley is een gepensioneerde FBI-agent en voormalig hoofdafdelingsadvocaat in Minneapolis. Ze is nu een toegewijd vredes- en gerechtigheidsactiviste en bestuurslid van de Vrouwen tegen militaire waanzin en werkt met de Veterans for Peace-afdeling in Minneapolis, Minnesota. [Dit verhaal verscheen eerder in Foreign Policy in Focus en zal verschijnen in het volgende nummer van de Veterans for Peace-nieuwsbrief.]

6 reacties voor “Een nieuwe neocon-push voor Syrische oorlog"

  1. dano bivins
    Maart 3, 2014 op 13: 41

    Ik moet het oneens zijn met de uitgangspunten van de auteur, hoewel ik het ermee eens ben dat militaire inmenging op dit punt een slecht idee is.
    Hoewel ik de doelen en tactieken van AIPAC wantrouw en verafschuw, is hun standpunt in dit geval niet relevant.
    De vrije Syrische strijdkrachten zijn een legitieme, volksopstand. Ze zijn in het nadeel, ze zijn de underdog en ze vechten voor vrijheid van een brutaal, onderdrukkend regime.
    Ze zitten ingeklemd tussen het Assad-regime, een woeste en meedogenloze regering, en ISIS, een andere woeste groep islamitische extremisten.
    Dat zijn de feiten. Ik heb dit conflict gevolgd en verschillende documentaires gezien. Van een documentaire kun je veel leren. Het liegt niet. Het vervormt niet.
    Het Syrische volk lijdt onder collectieve bestraffing, velen zijn gevlucht, de FSA opereert met handvuurwapens en heeft een gebrek aan voorraden. Ze beschermen de belegerde burgers. Het maakt niet uit of Assad gas gebruikte of niet, we weten zeker dat zijn troepen zich op burgers richten en mensen martelen. Gemarteld wordt gemarteld, dood is dood, of je nu niet kunt ademen omdat gas je spieren heeft uitgeschakeld of een tankgranaat in je kamer barst.
    We moeten geen troepen sturen. We moeten kleine groepen FSA-rebellen over de grens brengen, ze trainen in het gebruik van mortieren, 50 kalibers, nachtkijkers, antitankwapens en communicatieapparatuur... en ze vervolgens volledig bevoorraad en uitgerust terugsturen. Tot op zekere hoogte doen de Turken dat al.
    Sorry, maar de geschiedenis leert dat de interventie in Somalië een succes was. Duizenden levens zijn gered, en dat geldt ook voor Servië. In dat geval hebben we eerlijk gezegd te lang gewacht.
    Soms is het helpen van iemand niet alleen moreel juist, maar ook in ons belang, en kost het vrijwel niets.

  2. Raanan Geberer
    Februari 25, 2014 op 13: 57

    Hoewel ik zeer gekant ben tegen een Amerikaanse militaire interventie in Syrië (of waar dan ook), ben ik geschokt door de manier waarop de auteur van dit stuk de wreedheden van het Syrische regime bagatelliseert en minimaliseert. Er is bijvoorbeeld bewijs dat een paar honderd Syriërs zijn omgekomen bij de chemische aanval van augustus, wat in één zin is weggewuifd. Je kunt er verdomd zeker van zijn dat als er enkele honderden Palestijnen zouden worden gedood bij een Israëlische aanval, extreem-links daar tot in de eeuwigheid over zou huilen.

    • Coleen Rowley
      Maart 1, 2014 op 01: 59

      Heb je niet gelezen wat ik schreef? Er zijn momenteel weinig aanwijzingen dat de Sarin-aanval door de Syrische regering is gepleegd. Je mag geen overhaaste conclusies trekken zonder bewijs.

  3. Johnny James
    Februari 24, 2014 op 18: 50

    De VS en hun EU-marionetten zijn erin geslaagd een nieuwe democratisch gekozen regering af te zetten. (of we die regering nu leuk vinden of niet). Zbiggy B. is geen ‘neocon’, maar toch pleit hij voor geografische hegemonie langs de lijnen van de concepten die Halford Mackinder een eeuw geleden ontwikkelde.

    Het grappige is echter dat het vermogen van de VS om dit neo-imperialisme, oorlogsmisdaden en militarisme te financieren, zoals prof. Michael Hudson decennia geleden al aangaf (zie Super Imperialism, 1973/2007), de internationale reservestatus van de Amerikaanse dollar is. Kortom, als de rest van de wereld weigert dollars te gebruiken, zouden de VS als imperiale macht instorten. Zodra grote olie-exporteurs dollars als betaalmiddel weigeren, is de mal op. Natuurlijk zou elke poging daartoe leiden tot een regimeverandering. (Ik denk aan Irak en Libië). De Washington Consensus wordt geschraagd door de symbiotische/parasitaire relatie tussen het Amerikaanse leger en de Amerikaanse dollarstandaard.

  4. Johnny James
    Februari 24, 2014 op 18: 39

    Geweldig artikel. Je hoeft echter geen ‘neocon’ te zijn om voorstander te zijn van oorlogsmisdaden, machtsmisbruik en hoogverraad. Dit soort dingen gebeurde al lang vóór PNAC. De VS hebben miljoenen afgeslacht in Korea, Vietnam, Cambodja en Laos. Nu met de huidige rondes van oorlogsmisdaden en slachtpartijen in Irak, Afgh. Pakistan, Irak, Libië en Syrië enz...

  5. Dee Kaapstad
    Februari 24, 2014 op 17: 36

    Kan de wereld alstublieft opstaan ​​en TERUGKEREN NAAR DE REGEL VAN HET INTERNATIONAAL RECHT eisen!
    De Syrische oorlog zou zeer snel kunnen worden beëindigd als de herhaalde oorlogsmisdadigers, de VS, Groot-Brittannië en Frankrijk die de USNC domineren, als beschaafd zouden functioneren, in plaats van als de verdorven criminele naties die ze zijn.
    – Het is een misdaad om terrorisme te steunen.
    – Het is een misdaad om een ​​soevereine natie binnen te vallen.
    -Het is een misdaad om je te bemoeien met de zaken van een soevereine natie.
    – en het is amoreel en verdorven om op onrechtvaardige wijze economische oorlog te voeren door middel van sancties.
    Waar zijn de eisen dat de wahhabi-wilde terroristen in Syrië worden gecensureerd, gesanctioneerd en dat de fondsen worden bevroren? Namelijk de satellietstaten Saoedi-Arabië en Qatar van de verdorven staat Amerika – en enkele bekende individuen uit de Golfstaten.
    Waar zijn de eisen voor vervolging van degenen die de beste Marine doodseskaders trainen in Jordanië; vervolging van degenen die Amerikaanse, Britse, Saoedische en Israëlische wapens en zware militaire uitrusting aan terroristen leveren (zoals bij vliegtuigladingen die vanuit de VS in Jordanië aankomen); vervolging van degenen die veilige doorgang, veilige huizen en medische voorzieningen bieden aan terroristen in Turkije, Israël en Jordanië; vervolging van degenen die hun gevangenissen hebben leeggemaakt en hun Wahhabi-doodseskaders hebben gestuurd – namelijk Saoedi-Amerika; vervolging van degenen die Syrië nu >10x hebben gebombardeerd (terwijl ik typ vindt dit bombardement opnieuw plaats) door die gemene grenzeloze landdief en etterende karbonkel namens wie alle oorlogen tegen de As van Verzet in de oostelijke naties worden gevoerd.
    En waarom worden 'humanitaire' kanalen geëist door VN-'hulporganisaties' die op heterdaad zijn betrapt op het doorgeven van wapens en munitie aan terroristen – in plaats van het opheffen van de sancties tegen Syrië (momenteel is zelfs de import van melkpoeder verboden).

    Maar nu de wereld wordt belaagd door een terreuroorlog door het verdorven regime van de VS, is er natuurlijk alleen maar sprake van criminaliteit en oorlogsmisdaden die ongestraft worden gepleegd.
    De geschiedenis zal Amerika zeker als erger beoordelen dan de nazi's, de Hunnen en de Barbaren samen... allemaal namens een genocidale, landhongerige, op religieuze hocus pocus gebaseerde natie genaamd Israël.

Reacties zijn gesloten.