De toekomst van de Palestijnen

Aandelen

Veel analisten verwachten dat de Israëlisch-Palestijnse vredesbesprekingen van minister Kerry net als alle voorgaande zullen mislukken, maar de kans bestaat dat de geïsoleerde Palestijnse Autoriteit zal instemmen met de Israëlische eisen. Zo ja, wat is dan de toekomst van de BDS-beweging, vraagt ​​Lawrence Davidson zich af.

Door Lawrence Davidson

Er is veel gemaakt van de toenemende invloed van de Boycot, Desinvestering en Sancties (BDS)-beweging tegen Israël. Er bestaat inderdaad een groeiend gevoel dat de boycotmacht van het maatschappelijk middenveld, vooral zoals die zich in Europa manifesteert, op weg is om de geschiedenis te herhalen, om met Israël te doen wat het ooit met Zuid-Afrika heeft gedaan.

Tegelijkertijd bestaat er nog steeds de aanhoudende veronderstelling dat de jongste poging om tot een oplossing voor het Israëlisch-Palestijnse conflict te komen, die nu onder leiding staat van minister van Buitenlandse Zaken John Kerry, zal dezelfde onedele ten onder gaan pad als al zijn voorgangers, dwz mislukking.

Auteur en academicus Norman Finkelstein. (Fotocredit: Miguel de Icaza)

Auteur en academicus Norman Finkelstein. (Fotocredit: Miguel de Icaza)


 
Maar niet iedereen is het hiermee eens. In een interview gegeven aan het New Left Project, online geplaatst op 11 januari, presenteert Norman Finkelstein (een goed gepubliceerde criticus van Israël) een ander scenario. Finkelstein is ervan overtuigd dat de inspanningen van Kerry vruchten zullen afwerpen en dat Israël en de eerlijk gezegd niet-representatieve Palestijnse Autoriteit (PA) dus vóór het einde van de ambtstermijn van president Barack Obama tot overeenstemming zullen komen.


 
Finkelstein legt uit dat het klassieke debat over Israëls illegale nederzettingenblokken voorbij is en dat Israël op dit punt heeft gewonnen. Het zal de belangrijkste nederzettingen kunnen overnemen en zo elke Palestijnse entiteit geografisch dubieus maken. Het recht op terugkeer dat de Palestijnse vluchtelingen zo dierbaar is, zal ook door de PA worden opgegeven.
 

Als gevolg daarvan zijn de “onderhandelingen” neergekomen op twee kwesties: de Israëlische eis dat de Palestijnen Israël erkennen als een “Joodse staat” en de uiteindelijke status van de Jordaanvallei. Finkelstein voorspelt dat de eerste kwestie zal worden opgelost door Israël te omschrijven als “de staat van het Joodse volk en zijn burgers”, en daarmee vermeende juridische bescherming te bieden aan Arabisch-Israëliërs, en dienovereenkomstig zal Palestina “de staat van de Palestijnen en zijn burgers” worden. ”

Wat de Jordaanvallei betreft, zal Israël zich langzaam terugtrekken uit het gebied. Het commentaar van Finkelstein hierop is dat “Israël bedreven is in het ‘toegeven’ van dingen waar het in de eerste plaats geen recht op heeft.”
 
Finkelstein beschrijft het “Palestijnse leiderschap” als “onherstelbaar corrupt, incompetent en dom.”

Hij is slechts iets vriendelijker in zijn beschrijving van ‘Palestijnse supporters in het buitenland’, die, zegt hij, ‘niet slim handelen’. Hij negeert de boycotresultaten in de VS en is van mening dat die in Europa moeten worden gezien als druktechnieken ter ondersteuning van Kerry's inspanningen.

Palestijnse solidariteitsgroepen “gaan door alsof het Kerry-proces een zinloze bijzaak is, iets dat veilig genegeerd kan worden”, zei Finkelstein, die deze houding een grote vergissing noemde. Hij voegde eraan toe dat de mogelijkheid van echte Palestijnse zelfbeschikking verdwenen zal zijn voordat deze aanhangers weten wat hen overkomt
 

Wat als dat juist is?

Wat je ook mag denken van Norman Finkelstein en zijn voorspellingen, het zou voor degenen die de BDS en de Palestijnse rechten steunen verstandig zijn om na te denken over hoe ze zouden kunnen reageren als, tegen alle verwachtingen in, minister van Buitenlandse Zaken Kerry daarin slaagt. Dus laten we hierover nadenken.
 

Een dergelijke regeling (althans zoals beschreven door Finkelstein) zou een groot deel van het bezette gebied van de Westelijke Jordaanoever in ‘soeverein’ Israëlisch land veranderen en een afgeknotte Palestijnse entiteit opzetten waar Palestijnse vluchtelingen ‘naar toe zouden kunnen terugkeren’. Sommigen vragen zich misschien af ​​of er wel een reden zou blijven om Israël te blijven boycotten. De BDS-beweging zou, althans tijdelijk, stoom kunnen verliezen. Maar zouden het en zijn doelstellingen allemaal samen verdwijnen?  
 

Waarschijnlijk niet. Wat uiteindelijk de BDS-beweging zou redden is het Israëlische leiderschap zelf, gedreven als ze zijn door de inherent racistische aard van de zionistische ideologie. Met andere woorden: er kan gerust op worden vertrouwd dat de Israëlische beleidsmakers trouw blijven aan hun karakter.

Neem de “politiek gematigde” minister van Financiën Ya'ir Lapid, die onlangs verteld een Israëlisch publiek: “de kwestie [is] dat we van de Palestijnen af ​​moeten komen. Het bedreigt ons, het verstikt ons.” Als resultaat van deze algemeen gedeelde houding zal de etnische zuivering van Palestijnen (en andere niet-Joden zoals asielzoekers uit Oost-Afrika) op Israëls grondgebied snel doorgaan.

Met andere woorden: de 67-jarige poging om de meeste niet-joodse burgers en inwoners van het land lastig te vallen zal enorm toenemen. De BDS-campagne tegen Zuid-Afrika was een reactie op de racistische cultuur en het racistische beleid van die samenleving. Er is geen reden waarom een ​​krachtige BDS-beweging niet op dezelfde basis tegen Israël kan worden gesteund.
 €€

Maar Norman Finkelstein kan het mis hebben. Het zou kunnen dat de goed geïnformeerde journalist Jonathan Cook gelijk heeft hij observeert dat “ondanks uiterlijke tekenen [Israëlische premier] Netanyahu verre van bereid [is] om compromissen te sluiten.”

Cook beweert dat Netanyahu “het grootste deel van het Israëlische publiek achter zich heeft. Maar het belangrijkste is dat hij ook een groot deel van het Israëlische veiligheids- en economische establishment aan zijn zijde heeft.” Als gevolg hiervan zegt Cook: “Deze onderhandelingen leiden misschien niet tot een akkoord, maar ze zullen niettemin een historisch keerpunt markeren. De delegitimisering van Israël is echt aan de gang, en de partij die de meeste schade aanricht is het Israëlische leiderschap zelf.”

Ik denk dat de BDS-beweging, en meer in het algemeen de beweging voor Palestijnse rechten, hoe dan ook moet kunnen overleven. Als Cook gelijk heeft, kan niet alleen overleving maar ook een snelle groei van de beweging worden verwacht. Als Finkelstein gelijk heeft, zal de situatie ingewikkelder blijken.

Cook heeft in één ding zeker gelijk: we staan ​​op een kruispunt, maar waar de situatie ons precies naartoe zou kunnen leiden is niet zo duidelijk als hij en Finkelstein suggereren. Dit betekent dat degenen die de Palestijnen steunen, ongeacht in welke vorm, over deze mogelijkheden moeten nadenken. Er is nog tijd om geschikte contingenties te formuleren.

Lawrence Davidson is hoogleraar geschiedenis aan de West Chester University in Pennsylvania. Hij is de auteur van Foreign Policy Inc.: privatisering van het nationale belang van Amerika; Amerika's Palestina: populaire en officiële percepties van Balfour tot de Israëlische staatund Islamitisch fundamentalisme.

2 reacties voor “De toekomst van de Palestijnen"

  1. rosemerry
    Februari 24, 2014 op 15: 33

    Ik denk en hoop dat Finkelstein ongelijk heeft. Natuurlijk is de PA corrupt, staat dicht bij de Israëlische betrekkingen en is niet representatief. Als Israël de staat van alle Joden wil zijn, moeten alle Palestijnen in vluchtelingenkampen in de hele regio naar hun wensen worden gevraagd, en de resultaten moeten worden gerespecteerd, zodat Abbas niet heel Palestina kan weggeven. Netanyahu en zijn nog extremere partners zijn niet van plan iets van het gestolen land ‘af te staan’, en Kerry is het daar, net als alle Amerikaanse ‘onderhandelaars’, mee eens.

    • Februari 24, 2014 op 15: 50

      Met onze ‘toekomstgerichte-vergeet het verleden’-president en de neiging van zijn regering om gewone mensen aan hun lot over te laten, hier en in het buitenland, om te laten zien hoeveel water ze kunnen dragen voor machtige mensen (inclusief de Israëlische heersende elite), Ik denk dat de voorspelling van Finkelstein maar al te waarschijnlijk uitkomt. Maar Finkelstein noemt Gaza en Hamas slechts terloops, terwijl Davidson ze helemaal niet noemt – ondanks het feit dat ze nu bijna 40% van het Palestijnse volk daar ter plaatse uitmaken. Ik vraag me af wat er in hun hoofd omgaat om zo'n groot deel van het verhaal buiten de discussie te laten.

Reacties zijn gesloten.