Neocons mikken op Syrische vredesbesprekingen

Exclusief: De Syrische vredesbesprekingen zijn eindelijk begonnen, maar veel machtige belangen, waaronder de Amerikaanse neoconservatieven, zijn vastbesloten de gesprekken te zien mislukken. De neoconservatieve redactionele pagina van de Washington Post dringt er bij president Obama op aan om de “slappe diplomatie” op te geven en met oorlog te dreigen, schrijft Robert Parry.

Door Robert Parry

De neoconservatieve redactionele pagina van de Washington Post klopt nog steeds op de drums voor Amerikaanse militaire interventie in Syrië, maar de laatste eis tot gewelddadige represailles tegen de Syrische regering liet een sleutelelement in de vorige propagandacampagne vallen: de bewering dat president Bashar al-Assad “de zijn eigen volk.”

Zonder toe te geven dat de eerdere beschuldigingen over het Sarin-gas niet zijn waargemaakt, zijn de redacteuren van de Post eenvoudigweg overgegaan op nieuwe beschuldigingen: dat de Syrische regering duizenden gevangenen heeft gemarteld, die vervolgens zijn vermoord. Deze beweringen kwamen van een anonieme ‘overloper’ die beweert dat hij foto’s heeft gemaakt om de doden te documenteren en de beelden vervolgens heeft overgedragen aan de anti-Assad-regering van Qatar.

Natuurlijk trakteren de Post-redacteuren de nieuwe beschuldigingen als een plat feit, net zoals ze deden met eerdere aanklachten tegen het Syrische regime en met de beweringen van de regering-Bush-43 in 2002-03 dat Irak voorraden massavernietigingswapens verborgen hield. The Post had het catastrofaal bij het verkeerde eind in de Irak-zaak, maar geen van die topredacteuren verloor zijn baan vanwege het fiasco. In plaats daarvan behandelen ze de nieuwe Syrische beschuldigingen nog steeds met hetzelfde gebrek aan professioneel scepticisme dat ze aan de dag legden ten aanzien van Irak.

Maar wat interessant is aan het hoofdartikel van de Post van donderdag waarin de regering-Obama wordt opgeroepen te dreigen met een Amerikaanse militaire aanval als het Assad-regime niet voldoet aan de eisen van de Amerikaanse regering, is dat het hoofdartikel geen directe verwijzing maakt naar de Sarin-gasaanval waarbij honderden Syriërs omkwamen. op 21 augustus.

Afgelopen zomer gaven de regering-Obama en de reguliere Amerikaanse nieuwsmedia de schuld aan de aanval van Sarin op de Syrische regering met dezelfde zekerheid en verontwaardiging als we nu zien via de ‘martelfoto’s’.

De conventionele wijsheid over de Sarin-aanval leidde zelfs bijna tot een Amerikaans militair bombardement. De haast om tot een oordeel te komen werd aangewakkerd door Human Rights Watch, dat had aangedrongen op een Amerikaanse interventie, en de New York Times, toen zij gezamenlijk concludeerden dat een vectoring van de omgekeerde vliegroutes van de twee raketten die bij de aanval betrokken waren, terugging tot 9.5 jaar. kilometer en kruisten elkaar op een elite Syrische militaire basis nabij het presidentiële paleis van Assad.

Ondanks dit zogenaamd overtuigende ‘bewijs’ werd een Amerikaanse aanval afgevuurd door een mix van Amerikaanse publieke oppositie, de bereidheid van president Barack Obama om een ​​diplomatiek alternatief uit te testen, en Assads akkoord om zijn chemische wapens in te leveren (terwijl hij nog steeds een rol in de strijd van augustus ontkende). .21 aanval).

Recentelijk is de zekerheid over de verantwoordelijkheid van de Assad-regering voor de Sarin-aanval echter ingestort. Ten eerste weigerde de regering-Obama enig bewijsmateriaal vrij te geven dat zij beweerde te bezitten en dat haar beweringen zou hebben ondersteund dat de raketten waren gelanceerd vanuit door de regering gecontroleerde gebieden.

Ten tweede stelden de VN-inspecteurs vast dat een van de twee raketten, die in Moadamiya, ten zuiden van Damascus, landde, geen Sarin bevatte. De raket raakte tijdens zijn afdaling ook een gebouw, waardoor elke berekening van de vliegroute onbetrouwbaar werd.

Ten derde, toen VN-inspecteurs en onafhankelijke raketexperts de ene met Sarin beladen raket bestudeerden die Zamalka, ten oosten van Damascus, trof, kwamen ze tot de conclusie dat het maximale bereik slechts ongeveer twee kilometer bedroeg, wat betekent dat de HRW/NYT-analyse onmogelijk was, een realiteit die de Times heeft dit vorige maand pas met tegenzin erkend.

Het bereik van twee kilometer betekende ook dat de raket geen enkel gebied onder controle van de Syrische regering had kunnen bereiken, gebaseerd op een kaart van de Amerikaanse regering die op 30 augustus werd vrijgegeven. [Zie Consortiumnews.com's “De Mistaken Guns van afgelopen augustus.”]

'Martelfoto's'

Maar de redacteuren van de Washington Post namen niet de moeite om hun lezers te informeren over de ineenstorting van dit eerdere propagandathema, dat een Amerikaanse oorlog tegen de Syrische regering bijna rechtvaardigde. In het hoofdartikel van donderdag verdwijnen de beschuldigingen van 21 augustus en worden ze vervangen door de 'martelfoto's' en andere beschuldigingen van mensenrechtenschendingen.

Natuurlijk is het zeker geloofwaardig dat de Syrische regering zich schuldig heeft gemaakt aan marteling en moord op islamitische militanten en andere rebellen die tijdens de huidige burgeroorlog zijn gevangengenomen. Tien jaar geleden vertrouwde de regering van George W. Bush op de Syrische regering en andere autoritaire Arabische staten om Amerikaanse gevangenen te martelen in de ‘oorlog tegen het terrorisme’. Sommigen van hen stierven ook in gevangenschap.

Het zou dus niet ongeloofwaardig zijn dat Syrische functionarissen soortgelijke technieken zijn blijven inzetten tegen hun binnenlandse “terroristen” en jihadisten die vanuit andere moslimlanden naar Syrië stromen. Maar dat betekent niet dat de foto's die door een “overloper” zijn verstrekt aan de regering van Qatar, die de anti-Assad-militanten actief steunt, zomaar moeten worden geaccepteerd.

Tijdens de aanloop naar de oorlog in Irak hebben ten minste achttien Iraakse 'overlopers', waarvan velen onder leiding van het neocon-geallieerde Iraakse Nationale Congres, gedetailleerde beschuldigingen geuit over de voorraden massavernietigingswapens van de Iraakse regering en de samenwerking van Irak met Al-Qaeda. Hoewel de beweringen breed werden gepromoot door de regering-Bush en goedgelovig werden aanvaard door het grootste deel van de reguliere Amerikaanse pers, bleken ze allemaal vals te zijn. [Voor details, zie Tot je nek.]

Als Fred Hiatt, de redactionele redacteur van de Washington Post, iets heeft geleerd van de rampzalige oorlog in Irak, dan had het moeten zijn geweest om beweringen over 'overlopers' met veel korrels zout te behandelen. Maar het is waarschijnlijk een veilige gok dat Hiatt en zijn collega-neocon-opinievormers niet echt geïnteresseerd zijn in het toepassen van het normale scepticisme van de professionele journalistiek. Ze kijken meer naar het bevorderen van de neoconservatieve agenda.

De enige verwijzing van The Post naar de in diskrediet gebrachte beschuldigingen waarin de Sarin-aanval van 21 augustus op de Syrische regering wordt beschuldigd, is impliciet, waarbij wordt vermeld hoe Obama's dreiging met een militaire aanval het Assad-regime ertoe had gebracht zijn chemische wapens in te leveren. Dus, zo betoogt de Post, zou Obama de huidige Syrische vredesbesprekingen moeten laten varen – wat de redactie ‘slappe diplomatie’ noemt – en terug moeten gaan naar de bron van het maken van meer militaire dreigementen om nieuwe eisen af ​​te dwingen:

“President Obama heeft vorig jaar aangetoond dat de geloofwaardige dreiging met geweld het gedrag van het regime kan veranderen. Zijn belofte van luchtaanvallen zorgde ervoor dat Assad een arsenaal aan chemische wapens inleverde. Toch lijkt de president de les van die episode niet te hebben geleerd.

‘Nu voert hij het defaitistische argument aan dat, zoals hij het formuleerde David Remnick van de New Yorker'Het is heel moeilijk om je een scenario voor te stellen waarin onze betrokkenheid in Syrië tot een beter resultaat zou hebben geleid, als we niet bereid waren een inspanning te ondernemen die qua omvang en reikwijdte vergelijkbaar is met wat we in Irak hebben gedaan.' In feite zou de heer Obama de maatregelen waarschijnlijk kunnen afdwingen [door meer concessies te eisen] door de heer Assad de keuze te geven ze te accepteren of Amerikaanse luchtaanvallen te doorstaan.”

Het probleem met de dreiging van de Post met een militaire aanval is dat president Obama bereid zou moeten zijn deze uit te voeren als Assad niet zou voldoen aan de nieuwe eisen van de VS. Maar dat is misschien wel wat de neoconservatieve redacteuren van de Post werkelijk verlangen: een nieuwe oorlog tegen een andere Arabische natie.

[Voor meer details over de Syrisch-Sarin-kwestie, zie Consortiumnews.com's “NYT herhaalt het Irak-fiasco in Syrië.” Voor onze vroege berichtgeving over de Syrische aanval met chemische wapens, zie: “Een onbetrouwbaar dossier over de Syrische oorlog""Duistere aanwijzingen uit het Syriërapport van de VN""Obama houdt nog steeds bewijsmateriaal voor Syrië achter""Hoe Amerikaanse druk VN-agentschappen buigt""Intel repareren rond het Syrië-beleid.“]

Onderzoeksjournalist Robert Parry vertelde in de jaren tachtig veel van de Iran-Contra-verhalen voor The Associated Press en Newsweek. Je kunt zijn nieuwe boek kopen, Amerika's gestolen verhaal, of in hier afdrukken of als e-book (van Amazon en barnesandnoble.com). Voor een beperkte tijd kun je ook de trilogie van Robert Parry over de familie Bush en zijn connecties met verschillende rechtse agenten bestellen voor slechts $34. De trilogie omvat Amerika's gestolen verhaal. Voor meer informatie over deze aanbieding, klik hier.