Exclusief: Te midden van de haast van afgelopen zomer om een oordeel te vellen over de Sarin-aanval van 21 augustus in Syrië, sloot de New York Times zich aan bij de stormloop waarbij het Assad-regime de schuld werd gegeven door een ‘vectoranalyse’ door te voeren die laat zien waar de raketten zogenaamd werden gelanceerd, maar nu is die zekerheid ingestort, meldt Robert Parrie.
Door Robert Parry
Ake Sellstrom, het hoofd van de VN-missie die onderzoek doet naar het gebruik van chemische wapens in Syrië, is het ermee eens dat de vectoranalyse die centraal staat in de aanklacht van de New York Times tegen de Syrische regering wegens de dodelijke Sarin-gasaanval van 21 augustus niet standhoudt. te onderzoeken.
In een weinig opgemerkt commentaar op een VN-persconferentie op 13 december betwistte Sellstrom de bewering dat het lanceerpunt voor de twee raketten, die werden teruggevonden na de aanval van 21 augustus, kon worden getraceerd door de hoeken van hun laatste afdaling te volgen totdat ze elkaar kruisten op een Syrische militaire basis, ongeveer 9.5 kilometer verderop. .
De Zweedse wetenschapper Aké Sellstrom, hoofd van de VN-missie om het gebruik van chemische wapens in Syrië te inspecteren, staat naast VN-secretaris-generaal Ban Ki-Moon. (VN-foto)
In plaats daarvan zei Sellstrom dat hij andere analyses die het bereik van de raketten op ongeveer twee kilometer schatten, als accuraat accepteerde. “Twee kilometer zou een redelijke schatting kunnen zijn”, zei hij, waarbij hij opmerkte dat het VN-team zijn eigen raketexperts over dit onderwerp had geraadpleegd. “Als je de vliegroute simuleert, lijkt deze niet te voldoen, zoals mogelijk blijkt uit het rapport.”
Met andere woorden, de hoofdauteur van het VN-rapport over het incident van 21 augustus heeft de veelgeprezen ‘vectoring’-claims tegengesproken van een artikel op de voorpagina van de New York Times en van Human Rights Watch, dat heeft aangedrongen op een Amerikaanse militaire interventie. in Syrië. Hun ‘vectoranalyse’ van de twee vliegroutes impliceerde een Syrische elite-militaire eenheid, de 104th Brigade van de Republikeinse Garde, gestationeerd ten noordwesten van Damascus, vlakbij het presidentiële paleis.
Omdat de twee korteafstandsraketten een maximaal bereik hadden van veel minder dan 9.5 kilometer en een van de raketten tijdens de afdaling een gebouw raakte, waardoor aannames over de vliegroute onbetrouwbaar werden, zijn de 'vectoranalyse' van de Times en de HRW in wezen ontkracht. hoewel de Times en andere grote Amerikaanse nieuwsmedia deze onthulling voor het Amerikaanse publiek verborgen hebben gehouden.
In plaats van op te treden als eerlijke bemiddelaars die het Syrische bewijsmateriaal eerlijk en openlijk beoordelen, hebben de Times en de meeste reguliere Amerikaanse media eenvoudigweg hun propagandarol overgenomen die tien jaar geleden zo rampzalig speelde in de aanloop naar de oorlog in Irak. In het geval van Syrië heeft alleen de last-minute verandering van gedachten van president Barack Obama over het toestaan van een vergeldingsaanval het Amerikaanse leger ervan weerhouden oorlog te gaan voeren in Syrië.
Vasthouden aan het verhaal
Ondanks de ineenstorting van de ‘vectoranalyse’ van de Times/HRW en het voortdurende onvermogen van de regering-Obama om enig openbaar bewijs te presenteren ter ondersteuning van haar beschuldigingen van schuld aan de Syrische regering, ambassadeur bij de VN Samantha Power en andere hoge Amerikaanse functionarissen blijven volhouden dat het regime van President Bashar al-Assad maakt zich schuldig aan de aanval van 21 augustus.
Maar de VN-inspecteurs hebben hun onzekerheid geuit over wie de aanval heeft uitgevoerd. Op de persconferentie gaf Sellstrom toe: “Ik heb geen informatie die voor de rechtbank standhoudt.” Hij vertelde ook aan Wall Street Journal-schrijver Joe Lauria dat beide partijen in het conflict de “mogelijkheid” en het “vermogen” hadden om aanvallen met chemische wapens uit te voeren. [Zie WSJ, 16 december 2013]
De uitspraken van Sellstrom ondermijnen verder de uiterlijke zekerheid van Amerikaanse functionarissen die beweren dat alleen het Assad-regime verantwoordelijk zou kunnen zijn voor de Sarin-aanval. Het team van Sellstrom vond enig bewijs van andere Sarin-incidenten in Syrië, wat erop wijst dat de rebellen het vermogen hebben ontwikkeld om chemische wapens in te zetten.
Naast het bereik van ongeveer twee kilometer van de raketten en het probleem dat één raket een gebouw raakt tijdens zijn afdaling, waardoor een nauwkeurige berekening van zijn vliegroute in de war raakt, wordt de “vectoranalyse” van de Times/HRW verder ondermijnd door het feit dat er geen Sarin werd gevonden op de plaats van de raketlanding in Moadamiya, ten zuiden van Damascus.
De enige raket die Sarin blijkbaar aan boord had, was degene die landde in Zalmalka/Ein Tarma, ten oosten van Damascus. Logischerwijs is het onmogelijk om een 'vectoranalyse' uit te voeren van raketten die Sarin vervoeren als er maar één zo'n raket is.
‘vectoring’ op de voorpagina van The Times dit artikel van 17 september doet dus denken aan het beruchte 'aluminiumbuis'-verhaal uit september 2002, een zeer misleidend artikel dat keurig aansloot bij de PR-strategie van president George W. Bush om het Amerikaanse volk te manipuleren om een niet-uitgelokte invasie van Irak te steunen. Nu speelt de Times een soortgelijke propagandarol in verband met Syrië.
Om zelfs aan minimale normen van journalistieke ethiek te voldoen, zou de Times een nieuw artikel moeten publiceren waarin de opkomende consensus wordt opgenomen, waaronder nu ook het hoofd van het VN-onderzoeksteam, dat het ‘vectoring’-verhaal onzin was. Maar de Times is gewoon doorgegaan met het presenteren van eenzijdige artikelen waarin het Assad-regime de schuld krijgt van de aanval van 21 augustus.
[Voor meer details over dit onderwerp, zie Consortiumnews.com's “NYT herhaalt het Irak-fiasco in Syrië.” Voor meer van onze vroege berichtgeving over de Syrische aanval met chemische wapens, zie: “Een onbetrouwbaar dossier over de Syrische oorlog""Duistere aanwijzingen uit het Syriërapport van de VN""Obama houdt nog steeds bewijsmateriaal voor Syrië achter""Hoe Amerikaanse druk VN-agentschappen buigt""Intel repareren rond het Syrië-beleid.“]
Onderzoeksjournalist Robert Parry vertelde in de jaren tachtig veel van de Iran-Contra-verhalen voor The Associated Press en Newsweek. Je kunt zijn nieuwe boek kopen, Amerika's gestolen verhaal, of in hier afdrukken of als e-book (van Amazon en barnesandnoble.com). Voor een beperkte tijd kun je ook de trilogie van Robert Parry over de familie Bush en zijn connecties met verschillende rechtse agenten bestellen voor slechts $34. De trilogie omvat Amerika's gestolen verhaal. Voor meer informatie over deze aanbieding, klik hier.
Wat zit er achter deze voortdurende retoriek over dit zeer specifieke onderwerp? De imperialistische agressie tegen een vreedzame, democratische, zoete natie heeft niet plaatsgevonden!! In plaats daarvan spanden het Oosten en het Westen samen om Syrië van hun strategische defensieve plan te beroven en Assad maakte een gelukkige buiging!! Assad (Vertaald Leeuw) is naakt achtergelaten in de jungle! Obama speelde het spel precies naast Moskou en Peking! Wat een paradox... Vóór 21 augustus waren er 18 soortgelijke aanvallen, maar met een lagere intensiteit, overal in Syrië gebruikt, met fysieke bewijzen gepresenteerd, maar niemand leek geïnteresseerd. Misschien was de tijd nog niet rijp.... De werelddominante krachten bereikten hun doel; Israël is nu veiliger, maar jij Robert rent nog steeds achter wie eerst de kip of het ei is! Ondertussen wordt de arme Bashar dagelijks gebombardeerd met “Barrel” bommen van 250 kg die giftig gas bevatten, honderden Scud D & C, voert de rebellenluchtmacht intensieve aanvallen uit op ziekenhuizen, voedselmarkten en puur civiele wijken, op de grond van Al-Qaida heeft een streng embargo ingesteld tot het punt waarop mensen katten en honden moesten eten om te overleven... 5.7 miljoen ontheemden en meer dan 2.4 miljoen vluchtelingen in verachtelijke omstandigheden in de aangrenzende staten. Roberts en hij hebben voor het derde jaar geen spijt.
Het Assad-regime werkte nauw samen met de terroristen van Al-Qaeda en Co. Ze werden van 2004 tot 2011 getraind en naar Irak en Libanon gestuurd, maar nu lijkt Robert hen te hebben opgemerkt! Toen Assad troepen stuurde om Saddam Hoessein te bevechten onder het bevel van de ‘bestorming van Norman’, was dat een heldendaad, meer dan 40 jaar van rustige grenzen met de bezettingsmacht, 5 grote luchtaanvallen diep in Syrië in 7 jaar tijd zonder enige reactie. of een VN-klacht wordt gezien als een daad van patriottisme, vergelijkbaar met zijn grootvaderverzoek aan de Franse bezetter in een formeel verzoek (kopie verkrijgbaar in het Qaui d'orsay-museum) om niet te kiezen voor volledige onafhankelijkheid van Syrië, omdat ze de soennieten niet vertrouwden bevolking (De Allaouits) die als voorbeeld gaven hoe de Arabieren tegen de vredelievende zionisten in Palestina vochten!!…. Wanneer ga jij Robert de dingen zeggen zoals ze zijn?
Aangezien, zoals Madeleine Albright benadrukte, wat voor zin heeft grote militaire macht als deze niet wordt gebruikt, hoe kunnen we de VS (of Israël) dan de schuld geven van het feit dat ze waar mogelijk geweld willen gebruiken? Het lijkt erop dat Zuid-Soedan de volgende op de lijst van interventies zou kunnen zijn. Fijne kerst!!!
Het ‘vectoring’-artikel op de voorpagina van de Times van 17 september doet dus denken aan de beruchte ‘magic bullet theory’, een zeer misleidende analyse om het Amerikaanse volk te laten geloven dat een enkele kogel zeven wonden kan veroorzaken. laat kogelfragmenten in een van hen achter, maar kom toch intact uit de wonden.
Het onzekerheidsprincipe van Heisenberg werd ingeroepen door overheidswetenschappers die volhielden dat, vanwege de snaartheorie en het vermeende bestaan van parallelle universums, uitkomsten waarin beide raketten, geen raket of slechts één raket beide verantwoordelijk konden zijn geweest voor de uitkomst die alleen kon worden toegeschreven voor beide raketten. Deze theorie wordt weerspiegeld door de nadruk van professor Irwin Cory dat het verschil tussen een eend voornamelijk ligt in het feit dat één van zijn poten allebei hetzelfde is.