Exclusief: Een nieuwe analyse, verborgen in een VN-rapport, onthult dat een van de twee raketten die centraal stonden in de Syrische chemische wapencrisis, die bijna leidde tot een Amerikaanse militaire aanval, geen bewijs vertoonde van Sarin, waardoor de zekerheid van de officiële Washington dat de Syrische de overheid was de schuldige, meldt Robert Parry.
Door Robert Parry
Uit een analyse door de Verenigde Naties van monsters genomen op een van de twee locaties van de vermeende Sarin-aanval buiten Damascus, Syrië, op 21 augustus bleek dat er geen sprake was van chemische wapens, en één VN-laboratorium trok zich terug van zijn eerdere bewering dat het een residu had gevonden dat zou kunnen resulteren in van het gedegradeerde Sarin op de overblijfselen van de raket, volgens herzieningen in een nieuw VN-rapport.
Dit onvermogen om Sarin ergens in Moadamiyah, een buitenwijk ten zuiden van Damascus, te vinden, ondermijnt de analyses van Human Rights Watch en de New York Times die zich baseerden op een vectoring van de twee aanvalslocaties en de andere in Zamalka/Ein Tarma in het oosten, waar Sarin was ontdekt om te concluderen dat een elite-eenheid van het Syrische leger verantwoordelijk moet zijn geweest voor de aanvallen die de Verenigde Staten dicht bij een oorlog in Syrië brachten.
Secretaris-generaal van de Verenigde Naties Ban Ki-Moon.
Er waren al problemen met de analyses van HRW, die al lang aandringt op een Amerikaanse militaire interventie in Syrië, en de New York Times vanwege twijfels over de vliegroutes van de raketten en hun maximale bereik. VN-inspecteurs hadden slechts een globaal idee van de trajecten, omdat ten minste één van de projectielen van een gebouw leek te zijn afgebogen toen het een noodlanding maakte.
Ook als de twee raketten waren afgevuurd vanaf de militaire elitebasis van de 104th Brigade van de Republikeinse Garde ten noordwesten van Damascus zouden ze zo'n negen kilometer moeten vliegen, hoewel onafhankelijke deskundigen dat wel hebben gedaan gesuggereerd dat de geïmproviseerde raketten waarschijnlijk niet verder dan drie kilometer konden komen.
Bovendien zou de Moadamiyah-raket met zijn zogenaamd dodelijke lading Sarin het presidentiële paleis en andere gevoelige overheidslocaties moeten passeren, een zeer riskante onderneming als de vermeende vectoring correct was.
Maar de herziene VN-analyse, daaraan gekoppeld a nieuw rapport over verschillende andere vermeende incidenten met chemische wapens in Syrië, sloeg een nieuw gat in het idee dat de Republikeinse Garde een met Sarin beladen raket op Moadamiyah had afgevuurd. De VN-inspecteurs hebben geen chemische wapens aangetroffen op de overblijfselen van de grof vervaardigde raket die in Moadamiyah landde (en overigens ook geen Sarin ergens anders in het gebied).
In het eerdere VN-rapport Over het incident van 21 augustus had een van de twee VN-laboratoria op een metaalfragment gedetecteerd waarvan het laboratorium dacht dat het een chemisch residu was dat achter kon blijven door afgebroken Sarin. Maar de nieuwe analyse trekt die bevinding in, een indicatie van hoe kwetsbaar de chemie kan zijn bij het verkrijgen van valse positieven over afgeleide chemische residuen.
De twee VN-laboratoria zijn het er nu over eens dat er noch Sarin, noch mogelijke derivaten van Sarin op de metaalfragmenten van de Moadamiyah-raket aanwezig waren. Toch werd ter vergelijking duidelijk bewijs van Sarin gevonden op de Zamalka-locatie, die twee of drie dagen later werd onderzocht, een tijdsreeks die de mogelijkheid verder ondermijnt dat Sarin Moadamiyah trof (en vervolgens op de een of andere manier verdween) terwijl het in Zamalka nog steeds wijd verspreid was.
Met andere woorden: als de enige Sarin-aanval op 21 augustus in het Zamalka-gebied plaatsvond, is de zekerheid dat het Syrische leger de aanval heeft uitgevoerd ernstig ondermijnd. De door de New York Times en Human Rights Watch aangehaalde vectoring zou zinloos worden, aangezien er slechts één vliegroute zou zijn voor een Sarin-dragende raket, namelijk die welke in Zamalka zou landen.
Ondanks deze twijfels en de weigering van de regering-Obama om enig verifieerbaar bewijs vrij te geven ter ondersteuning van haar bewering dat de Syrische regering verantwoordelijk was, bleef de New York Times vrijdag doorgaan met het citeren van de vectoring uit het voorlopige VN-rapport om het regime van president Bashar al-Assad de schuld te geven.
Hoewel de VN-inspecteurs in geen van beide rapporten met de vingers wezen naar wie verantwoordelijk was voor het incident van 21 augustus, schrijft de Times schreef: “In het voorlopige rapport over de aanval van 21 augustus werd het leger van de heer Assad betrokken door de vorm van de munitie te documenteren en de precieze richting van waaruit er twee waren afgevuurd.”
The Times negeerde de afwezigheid van Sarin in de monsters van Moadamiyah, evenals het feit dat de VN-inspecteurs in het eerste rapport opmerkten dat bewijsmateriaal op de locaties ‘verplaatst’ of ‘mogelijk gemanipuleerd’ was.
Met betrekking tot Moadamiyah merkte de VN op: “Fragmenten [van raketten] en ander mogelijk bewijsmateriaal zijn duidelijk behandeld/verplaatst vóór de aankomst van het onderzoeksteam.”
In de wijk Zamalka/Ein Tarma, waar een grof vervaardigde raket blijkbaar gifgas afleverde, verklaarden de inspecteurs dat “de locaties vóór de aankomst van de missie goed door andere personen waren bezocht. Gedurende de tijd die ze op deze locaties doorbrachten, arriveerden er personen met andere vermoedelijke munitie, wat aangeeft dat dergelijk potentieel bewijsmateriaal wordt verplaatst en mogelijk wordt gemanipuleerd.”
De inspecteurs zeiden ook dat hun bezoeken onder de “voogdij” vielen van rebellentroepen die hen naar de locaties en naar vermeende getuigen leidden.
Obama's misleiding
Andere nieuwe problemen zijn naar voren gekomen dankzij de conventionele wijsheid van Washington dat het Assad-regime de aanval van 21 augustus heeft gelanceerd.
In een artikel uit december voor de London Review of Books bevestigde onderzoeksjournalist Seymour Hersh dat president Barack Obama het Amerikaanse volk heeft misleid over de Syrische chemische aanval van 21 augustus door bewijsmateriaal over de veronderstelde schuld van de Syrische regering te verzamelen en vermoedens over de rebellen uit te sluiten. mogelijkheid om hun eigen Sarin-gas te produceren.
Hersh meldde ook dat hij een diep verdeeldheid ontdekte binnen de Amerikaanse inlichtingengemeenschap over de manier waarop de zaak werd verkocht om de schuld op president Assad te schuiven. Hers schreef dat hij op ‘intense bezorgdheid en soms woede’ stuitte toen hij Amerikaanse inlichtingen- en militaire experts interviewde ‘over wat herhaaldelijk werd gezien als de opzettelijke manipulatie van inlichtingen’.
Volgens Hersh noemde een hooggeplaatste inlichtingenofficier in een e-mail aan een collega de verzekeringen van de regering over de verantwoordelijkheid van Assad een 'list'. De aanval ‘was niet het resultaat van het huidige regime’, schreef hij.”
Voorafgaand aan het verhaal van Hersh was een groot deel van de scepsis over de zaak van de regering-Obama over de Syrische gifgasaanval beperkt gebleven tot het internet, inclusief ons eigen Consortiumnews.com. Het artikel van Hersh sloot inderdaad aan bij veel van wat we in augustus en september rapporteerden, omdat we twijfelden aan de zekerheid van de regering dat het regime van Assad verantwoordelijk was.
Onze scepsis botste met een stevige consensus onder prominente opinieleiders die net als tien jaar eerder in Irak meededen aan de stormloop richting oorlog met Syrië. Net als degenen die de beweringen van George W. Bush over de massavernietigingswapens in Irak in twijfel trokken, kregen de andersdenkenden tegen de zekerheid van de schuld van Syrië vaak te maken met vijandigheid omdat ze afweken van het ‘groepsdenken’ van het officiële Washington.
Naast het in twijfel trekken van de kwetsbaarheid van het ‘bewijsmateriaal’ van 21 augustus, citeerden onze artikelen op Consortiumnews.com een verdeeldheid binnen de Amerikaanse inlichtingengemeenschap, een verdeeldheid die de regering probeerde te verbergen door een National Intelligence Estimate te vermijden, waarin voetnoten zouden zijn opgenomen over waarom Veel analisten stonden sceptisch tegenover het Assad-deed-het-scenario.
In plaats van een NIE bracht het Witte Huis iets uit dat een 'Government Assessment' werd genoemd, waarmee alle twijfels over de schuld van Syrië werden weggenomen en de zekerheid werd vergroot. Toen de persdienst van het Witte Huis op 30 augustus het “Government Assessment” publiceerde, werd minister van Buitenlandse Zaken John Kerry naar voren geschoven om de argumenten voor het lanceren van een militaire aanval tegen Syrië te bepleiten.
Amerikaanse inlichtingenfunctionarissen waren nergens te bekennen, omdat ze niet de rol van CIA-directeur George Tenet uit 2003 wilden spelen, die achter minister van Buitenlandse Zaken Colin Powell zat toen hij een nepzaak aan de VN voorlegde over de massavernietigingswapens van Irak.
Oorlog met Syrië werd alleen afgewend omdat president Obama abrupt besloot goedkeuring te vragen aan het Congres voor een militaire aanval en vervolgens een diplomatiek akkoord bereikte, met de hulp van de Russische regering, waarin de Syrische regering ermee instemde haar arsenaal aan chemische wapens te ontdoen (terwijl ze nog steeds ontkende dat het verantwoordelijk was voor de aanval van 21 augustus).
Obama's omkering op het laatste moment bespaarde de Verenigde Staten een nieuwe oorlog in het Midden-Oosten, een conflict dat gemakkelijk had kunnen uitmonden in een regionale brand. Vele duizenden mensen hadden kunnen omkomen en de mogelijke verstoring van de olieaanvoer had de wereld in een economische depressie kunnen storten.
De ‘gelukkige’ uitkomst van een diplomatieke oplossing was welkom nieuws. Maar het verdoezelde een verontrustende realiteit dat het officiële Washington en de reguliere Amerikaanse nieuwsmedia weinig hebben geleerd van het debacle in de oorlog in Irak. Tijdig scepticisme over zaken als oorlog of vrede blijft gemarginaliseerd op websites met een kleine oplage en zeer weinig financiële middelen.
Andere chemische aanvallen
Het nieuwe VN-rapport, dat donderdag werd vrijgegeven, beoordeelde ook andere gevallen van mogelijk gebruik van chemische wapens in Syrië, waaronder beweringen van de regering dat rebellen Sarin en andere chemische middelen hebben gebruikt om slachtoffers te maken onder regeringssoldaten en burgers.
VN-inspecteurs zeiden dat ze “geloofwaardige informatie hadden verzameld die de beschuldigingen ondersteunt dat op 19 maart 2013 in Khan Al Asal (nabij de noordelijke stad Aleppo) chemische wapens werden gebruikt tegen soldaten en burgers”, maar de inspecteurs zeiden dat ze niet in staat waren een volledig onderzoek uit te voeren. studie vanwege vertragingen en veiligheidsproblemen.
De VN-inspecteurs onderzochten ook enkele incidenten in de dagen na de aanval van 21 augustus, waarbij de Syrische regering beweerde dat haar soldaten het doelwit waren van chemische wapens, waaronder een incident op 25 augustus in Ashrafiah Sahnaya, een stad ten zuidwesten van Damascus. De VN-inspecteurs zeiden dat ze bewijs hadden gevonden dat erop wees dat er een kleinschalige aanval op soldaten was gepleegd, maar dat ze de feiten niet definitief konden vaststellen.
Op dezelfde manier heeft de VN-missie bewijs gevonden voor een kleinschalig gebruik van chemische wapens, waarvan de rebellen en hun westerse bondgenoten de schuld aan de regeringstroepen hebben toegeschreven. Maar nogmaals, de VN-inspecteurs zeiden dat gaten in het bewijsmateriaal hen ervan weerhielden harde en snelle conclusies te trekken.
Toch suggereert het geheel van het nieuwe VN-rapport dat Syrische rebellen een vermogen hebben ontwikkeld om op zijn minst ruwe chemische wapens en overbrengingssystemen te produceren, wat de mogelijkheid verder vergroot dat de aanval van 21 augustus ten oosten van Damascus het gevolg zou kunnen zijn van een mislukte rebellenlancering. van een geïmproviseerde raket gericht op overheidsdoelen of als een ongeluk.
Er zijn nog andere redenen geweest om te twijfelen aan de Amerikaanse conventionele wijsheid van de schuld van de Syrische regering bij de aanval van 21 augustus, waaronder waarom het Syrische regime, nadat het op 18 augustus VN-inspecteurs had uitgenodigd om chemische aanvallen te inspecteren waarvan de regering de rebellen de schuld gaf, vervolgens zou lanceren een grote aanval met chemische wapens rond Damascus, wetende dat een dergelijke aanval de aandacht van de VN zou afleiden en zou uitnodigen tot militaire interventie van de VS, iets waar de rebellen naar streven, niet de regering.
De weigering van de Amerikaanse regering om enig verifieerbaar bewijs vrij te geven om de schuld van het Syrische regime vast te stellen, was een ander merkwaardig element van dit mysterie. Als het Amerikaanse bewijsmateriaal, dat zogenaamd onderscheppingen van communicatie van de Syrische regering omvatte, overtuigend genoeg was om oorlog te rechtvaardigen, waarom kon dan niet op zijn minst een deel ervan met het Amerikaanse volk worden gedeeld?
Er is ook de bizarre techniek die de Amerikaanse regering naar verluidt heeft toegepast om het merkwaardig nauwkeurige dodental van 1,429 na de aanval van 21 augustus te bereiken. De Wall Street Journal meldde dat de telling werd verkregen door het tellen van de lichamen die in YouTube-video's worden weergegeven en door gezichtsherkenningssoftware toe te passen om dubbeltellingen te voorkomen en door de lichamen in bloedige lijkwaden af te trekken.
De verschillende onzekerheden in een dergelijke methodologie, waaronder de mogelijkheid dat sommige YouTube-video’s zijn gepost van andere incidenten en het feit dat de afwezigheid van een bloedige lijkwade geen bewijs is van de dood door Sarin-gas, maken een aanfluiting van de manier waarop de reguliere Amerikaanse media deze telling hebben overgenomen. als geloofwaardig, vooral omdat andere schattingen van het aantal slachtoffers door artsen ter plaatse veel lager waren.
Dus hoewel de impasse rond de chemische wapens in Syrië uiteindelijk niet tot een nieuwe Amerikaanse oorlog heeft geleid, wekt het niet bepaald vertrouwen in de verklaringen van de Amerikaanse regering of in de prestaties van de reguliere Amerikaanse nieuwsmedia. Ook hebben we nog geen sluitend antwoord op de vraag wie verantwoordelijk was voor de aanval van 21 augustus.
[Hier is een deel van onze eerdere berichtgeving over de Syrische crisis: “Een onbetrouwbaar dossier over de Syrische oorlog""Duistere aanwijzingen uit het Syriërapport van de VN""Obama houdt nog steeds bewijsmateriaal voor Syrië achter""Hoe Amerikaanse druk VN-agentschappen buigt""Intel repareren rond het Syrië-beleid.“]
Onderzoeksjournalist Robert Parry vertelde in de jaren tachtig veel van de Iran-Contra-verhalen voor The Associated Press en Newsweek. Je kunt zijn nieuwe boek kopen, Amerika's gestolen verhaal, of in hier afdrukken of als e-book (van Amazon en barnesandnoble.com). Voor een beperkte tijd kun je ook de trilogie van Robert Parry over de familie Bush en zijn connecties met verschillende rechtse agenten bestellen voor slechts $34. De trilogie omvat Amerika's gestolen verhaal. Voor meer informatie over deze aanbieding, klik hier.
wv – Ik herinner me dat ik het eerste boek van Ray Griffen las, maar dat ik erg teleurgesteld was toen hij serieus het idee begon te koesteren dat een vliegtuig NIET het Pentagon had geraakt – – – dat is net buiten de grenzen. Te veel van de 911-samenzweringszaken zijn verworden tot een gezelschapsspel van ‘oh, het is fysiek niet onmogelijk dat dit had kunnen gebeuren, dus daarom is het waarschijnlijk dat het inderdaad is gebeurd’, waarbij de harde logistieke ervaring en talloze ooggetuigenverslagen worden genegeerd die anders beweren . Voordat je dieper ingaat op de complotzaken van 9/11, kijk eens naar een van de verschillende 'debunking'-websites... Ik zou het volgende willen aanbevelen: "http://www.debunking911.com/index.html", maar er zijn anderen.
Eddie,
Ik ben bang, voor jou en de rest van het land, dat ik veel te ver heb gereisd voordat jouw advies enig nut zou kunnen hebben, hoe goed bedoeld het ook mag zijn. Je spant geen rechtszaken aan tegen de machtigste actoren ter wereld zonder weerstand te kunnen bieden aan de inspanningen van “debunking” et al. Zie “Conclusion of Gallop v. Cheney” op veeletruth.com of 911justice.org.
Eddie, ik kon het niet laten om commentaar te geven. De site van Veale beweert dat de ongeïdentificeerde vingerafdruk op een doos in de Texas School Book Depository toebehoorde aan Mac Wallace, van wie hij beweert dat hij de 'huurmoordenaar' van LBJ is. Voor zover ik weet, is er een zeer duidelijke foto van de afdruk met volledige grijswaarden aanwezig, geen fotokopie en gemakkelijk te interpreteren door een expert. Er is nooit een bekende match geïdentificeerd. Ik geloof de “officiële” verhalen ook niet, maar sensatiezucht en desinformatie zijn betreurenswaardig, of het nu van Gerald Posner, Bill O'Reilly of deze man komt.
fG Sanford,
Altijd blij als mij de dwaling van mijn wegen wordt getoond. De printanalyse werd eind jaren negentig uitgevoerd door Nathan Darby volgens Philip Nelson, Roger Stone en de jongens die het aan Darby hadden voorgelegd, wier namen ik me niet meer kan herinneren. Heb ik iets gemist?
En als dat zo is, laten we dan niet worden beoordeeld op basis van ons slechtste moment, wat ik niet beweer.
De foto van de afdruk bevindt zich in het Nationaal Archief en is glashelder. De afdrukken van Wallace zijn opgenomen in zowel militaire als politiedossiers. Ze komen niet overeen. De maffia deed het, LBJ deed het, de limousinechauffeur deed het, de Mossad deed het... er bestaat zelfs een 'Jackie deed het'-verhaal. Ik wacht tot iemand beweert dat het zelfmoord was. Al deze verhalen hebben een gemeenschappelijke noemer. Ze laten de meest waarschijnlijke verdachten buiten beschouwing. Je kunt alle bronnen citeren die je wilt, maar het vingerafdrukbewijs ondersteunt dit niet. Dat is het mooie van desinformatie: het belooft onweerlegbaar bewijs, maar brengt uiteindelijk de gelovigen in diskrediet. De ‘waarheden’ van 9 september zijn voor het grootste deel in dezelfde val gelopen. Ik stel voor om het boek van Joan Mellen, “A farewell to Justice”, te lezen, maar koop de nieuwste editie. Ook ‘Family of Secrets’ van Russ Baker is een eye-opener. Bekijk voor 11 september senator Bob Graham en het driedelige interview op “The Real News”. Als je nog steeds vasthoudt aan je verhaal, moet ik aannemen dat je in de desinformatiebranche zit.
Ik ben gewoon nieuwsgierig: wat is uw bron voor "het vingerafdrukbewijs ondersteunt dit niet?"
Ik steun en stimuleer je gebrek aan motivatie om origineel onderzoek te doen. De LBJ-invalshoek is overduidelijk nep, en uw bewijsnormen voor het kritisch beoordelen van alles wat uw standpunt ondersteunt, zijn duidelijk laag. Maar hier is een hint van de Vince Palmara-website:
“Auteur Joan Mellen (zoals te zien op C-SPAN 3 [website en dvd, ook]) verklaarde dat ze bij de TSBD een uitgebreid heronderzoek van de mysterieuze vingerafdruk op de doos heeft uitgevoerd, inclusief het gebruik van een vingerafdrukexpert en hoge resolutie foto's van de afdruk... DE PRINT IS NIET VAN MAC WALLACE http://www.c-spanvideo.org/event/225884;”
Sorry als dit langer of ingewikkelder is dan zou moeten. Ik ben al meer dan 25 jaar een supporter van u. Dit stukje berichtgeving over de leugenachtigheid van de Amerikaanse regering rond het vermeende gebruik van sarin-gas door de Assad-regering in Syrië is slechts het meest recente voorbeeld van wat die steun heeft veroorzaakt. Ik ben niet bereid de term ‘eigenhandig’ te gebruiken om uw verantwoordelijkheid voor de afkeer van oorlog met Syrië te beschrijven; de berichtgeving door Mintpress in de VS en door lokale journalisten ter plekke in Syrië over de mogelijke betrokkenheid van Prins Bandar van Saoedi-Arabië, en niet te vergeten Poetin, verdienen uiteraard de eer, net als die van anderen waarschijnlijk, van wie ik mij niet bewust ben.
Wat u echter hebt gedaan, vergroot en verergert de teleurstelling, en eerlijk gezegd ook de woede, ben ik bang, over de weg die u hebt gekozen met betrekking tot de veel grotere gruweldaad van eigen bodem van 9 september. Ik hoop dat de aanwezigheid van deze woorden op deze publieke manier je ertoe zal aanzetten om te blijven lezen, een handelwijze die je misschien niet zou volgen op een ander forum met een meer besloten aard.
De enige manier waarop zelfs maar de hoop op gerechtigheid kan bestaan, niet alleen met betrekking tot die ene dag in ons leven, maar op gerechtigheid in dit land als een blijvende en verenigende drijvende kracht, is als iemand met macht besluit over een koers van verlossing. . Het is niet mijn bedoeling om uw positie als journalist te overdrijven; Ik denk dat ik de afstand begrijp die jij tot de bal staat, maar de eerste stap van de persoon aan wie ik het heb, zal komen nadat hij of zij van gedachten is veranderd, door een gebeurtenis, door een feit, door een essay, of door de glimlach op een het gezicht van uw kleindochter wanneer die persoon zich het leven van dat kind voorstelt, met en vervolgens zonder actie van de kant van die persoon met macht.
De wereld heeft u nodig om zich een voorstelling te maken van de kritische analyse die u hebt gemaakt over het saringasverhaal in Syrië en het theoretische effect ervan in het geval van 9 september. Wat ga je tegen je kleindochter zeggen als ze het in zich heeft om je te vragen waarom de getuigenis van Norman Mineta over wat Cheney deed en zei op het moment van de misdaad, op de plaats van de misdaad, en over een instrument van de misdaad , werd weggelaten uit het Rapport van de Commissie 11 September?
Wat gaat u zeggen als ze informeert naar meer dan 2000 architecten en ingenieurs die zichtbaar en publiekelijk beweren dat de drie gebouwen zijn verwoest door gecontroleerde sloop, een mogelijkheid die zelfs nooit is gesuggereerd in het Rapport van de Commissie 3 September?
Wat ga je zeggen als ze vraagt naar het collegiaal getoetste wetenschappelijke artikel waarin het gebruik van nanothermiet bij de vernietiging van die gebouwen wordt aangetoond? Hoeveel verder in het Syrië-verhaal zou u zijn als de bevindingen van de VN over het niet-bestaan van sarin door vakgenoten waren beoordeeld? Peer-review is in feite de essentie van een National Intelligence Estimate, nietwaar?
Om heel eerlijk te zijn, bekritiseer ik u niet in het minst vanwege het onvermogen dat u misschien al een aantal jaren hebt gehad om u voor te stellen dat Amerikaanse overheidsagenten het soort verwoesting zouden ruiken, fysiek, psychologisch of politiek, dat dat deden ze op 9/11. Maar de zaak is in alle opzichten gegroeid. De vermoedens zijn omgezet in bewijzen. De kracht van dat bewijs op dit punt kan alleen aan zichzelf ontkend worden, of in aanwezigheid van anderen wier conclusies een bekende hoeveelheid zijn. Zozeer zelfs dat ik het al een hele tijd heb opgegeven om een debat uit te lokken, de diepte van de terugkerende stilte, zo diep en zo compleet.
De enige reden waarom ik de moeite neem deze woorden te schrijven is vanwege mijn geloof in uw essentiële integriteit; het contrast met het werk van vandaag is zo groot en schokkend; en omdat ik erken dat wij allemaal het vermogen hebben om beter te worden.
Robert, stop met de leugens, er staat absoluut niets in het VN-rapport dat jouw beschuldiging suggereerde en vertel ons hoeveel de Mullah van Teheran je daarvoor betaalt?
En Ben On, wie is uw Mossad-handler?
Het enige dat u hoeft te doen, is de bijlagen bekijken met de resultaten van de tests op Sarin, zowel in het eerste rapport als in dit nieuwe rapport. De eerste dertien monsters, waaronder twee van metalen overblijfselen van de raket, zijn afkomstig uit Moadamiyah, de locatie ten zuiden van Damascus. De oorspronkelijke tests lieten geen vondsten zien van Sarin of andere middelen voor chemische oorlogvoering, maar Lab Two dacht dat het op een van de metaalresten een sporenhoeveelheid van een chemische stof had gedetecteerd die achter kan blijven als Sarin afbreekt. Als u naar de bijgewerkte bijlage in het nieuwe rapport kijkt, ziet u dat deze bevinding van een afgeleide chemische stof is ingetrokken.
Robert Parry
Een samenvatting van het Amerikaanse buitenlandse beleid … of “We hebben geen stinkende badges nodig”
..
http://www.youtube.com/watch?v=VqomZQMZQCQ