Exclusief: De Verenigde Staten raakten afgelopen zomer bijna in oorlog met Syrië, na een haastige uitspraak over een mysterieuze sarinaanval. Nu, enkele maanden later, laat verslaggever Seymour Hersh zien hoe de zaak in elkaar zat, schrijft Robert Parry.
Door Robert Parry
Onderzoeksjournalist Seymour Hersh heeft bevestigd dat president Barack Obama het Amerikaanse volk heeft misleid over de Syrische chemische aanval van 21 augustus door bewijsmateriaal over de veronderstelde schuld van de Syrische regering te verzamelen en vermoedens uit te sluiten over het vermogen van de rebellen om hun eigen saringas te produceren.
Hersh meldde ook dat hij een diep verdeeldheid ontdekte binnen de Amerikaanse inlichtingengemeenschap over de manier waarop de zaak werd verkocht om de schuld op president Bashar al-Assad te schuiven. Hers schreef dat hij op ‘intense bezorgdheid en soms woede’ stuitte toen hij Amerikaanse inlichtingen- en militaire experts interviewde ‘over wat herhaaldelijk werd gezien als de opzettelijke manipulatie van inlichtingen’.
![De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry houdt op 30 augustus 2013 een toespraak over Syrië op het ministerie van Buitenlandse Zaken in Washington, DC. [Foto van het ministerie van Buitenlandse Zaken]](https://consortiumnews.com/wp-content/uploads/2013/09/kerry-syria-remarks.jpg)
De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry houdt op 30 augustus 2013 een toespraak over Syrië op het ministerie van Buitenlandse Zaken in Washington, DC. [Foto van het ministerie van Buitenlandse Zaken]
“Een voormalige hoge inlichtingenfunctionaris vertelde me dat de regering-Obama de beschikbare informatie had gewijzigd in termen van timing en volgorde om de president en zijn adviseurs in staat te stellen de inlichtingen die dagen na de aanval werden opgehaald, eruit te laten zien alsof deze waren opgepikt en geanalyseerd realtime, terwijl de aanval plaatsvond.
“De vervorming, zei hij, deed hem denken aan het incident in de Golf van Tonkin in 1964, toen de regering-Johnson de volgorde van de onderscheppingen van de National Security Agency omkeerde om een van de eerste bombardementen op Noord-Vietnam te rechtvaardigen. Dezelfde functionaris zei dat er enorme frustratie heerste binnen de militaire en inlichtingenbureaucratie.”
Ondanks de legendarische reputatie van Hersh die teruggaat tot het My Lai-bloedbad tijdens de Vietnamoorlog en onthullingen over CIA-misbruik in de jaren zeventig, verscheen zijn 1970 woorden tellende artikel in de London Review of Books, een plaatsing die suggereert dat de Amerikaanse media het ‘groepsdenken’ de schuld geven Het Assad-regime blijft vijandig tegenover iedere serieuze afwijkende mening.
Een groot deel van het scepticisme over de zaak van de regering-Obama over de Syrische sarin-aanval is beperkt gebleven tot het internet, inclusief ons eigen Consortiumnews.com. Het artikel van Hersh sluit aan bij veel van wat we in augustus en september berichtten, toen we twijfelden aan de zekerheid van de regering dat het regime van Assad verantwoordelijk was.
Onze scepsis botste met een stevige consensus onder prominente opinieleiders die net als tien jaar eerder in Irak meededen aan de stormloop richting oorlog met Syrië.
Vijandigheid tegenover afwijkende meningen
Een andere parallel met de oorlog in Irak was de vijandigheid die elk meningsverschil over de haast om te oordelen opwekte. In 2003 betekenden mijn artikelen waarin ik de beweringen van president George W. Bush over Iraakse massavernietigingswapens betwistte dat telkens wanneer de Amerikaanse invasiemacht op een vat chemicaliën stuitte en Fox News de ontdekking aanprees als bewijs dat Bush gelijk had, ik werd gebombardeerd met e-mails waarin werd geëist dat ik toegeef dat ik ongelijk had en mijn excuses aan Bush aanbiedt.
Er zit een soortgelijke toon in sommige kritiek op onze artikelen over Syrië, toen we hebben opgemerkt dat de zaak van de regering-Obama tegen Syrië over de chemische wapenaanval van 21 augustus op verbluffende wijze ontbeerde aan enig verifieerbaar bewijs, slechts een reeks beweringen die zoals “wij beoordelen” dit en “wij beoordelen” dat.
Naast het in twijfel trekken van de kwetsbaarheid van het ‘bewijs’, citeerden onze artikelen een verdeeldheid binnen de Amerikaanse inlichtingengemeenschap, een verdeeldheid die de regering probeerde te verbergen door een National Intelligence Estimate te vermijden, die voetnoten had moeten bevatten over waarom veel analisten sceptisch stonden tegenover de Amerikaanse inlichtingendiensten. het Assad-deed-het-scenario.
In plaats van een NIE bracht het Witte Huis iets uit dat een ‘Government Assessment’ werd genoemd, waardoor alle twijfels werden weggenomen en de zekerheid werd vergroot. Nadat het “Government Assessment” op 30 augustus door de persdienst van het Witte Huis was gepost, werd minister van Buitenlandse Zaken John Kerry naar voren gebracht om de argumenten voor het lanceren van een militaire aanval tegen Syrië te bepleiten.
De oorlog werd alleen afgewend omdat president Obama abrupt besloot goedkeuring te vragen aan het Congres en vervolgens een diplomatiek akkoord bereikte, met de hulp van de Russische regering, waarin de Syrische regering ermee instemde haar arsenaal aan chemische wapens te ontdoen (terwijl ze nog steeds ontkende verantwoordelijk te zijn voor de aanval van 21 augustus).
Obama's omkering op het laatste moment bespaarde de Verenigde Staten een nieuwe oorlog in het Midden-Oosten, een conflict dat gemakkelijk had kunnen uitmonden in een regionale brand. Vele duizenden mensen hadden kunnen omkomen en de mogelijke verstoring van de olieaanvoer had de wereld in een economische depressie kunnen storten.
De “gelukkige” uitkomst van een diplomatieke oplossing is zeker welkom. Maar het heeft ook de verontrustende realiteit verduisterd dat het officiële Washington en de reguliere Amerikaanse nieuwsmedia weinig hebben geleerd van het debacle in de oorlog in Irak. Tijdig scepticisme over zaken als oorlog of vrede blijft gemarginaliseerd op websites met een kleine oplage en zeer weinig financiële middelen.
Het verontrustende bericht van Hersh's gedetailleerde uiteenzetting zoals het in december in Groot-Brittannië werd gepubliceerd, is het zo dat het verhaal heel goed drie maanden had kunnen verschijnen na de Verenigde Staten verzeilden in een nieuwe oorlog.
[Hier is een deel van onze eerdere berichtgeving over de Syrische crisis: “Een onbetrouwbaar dossier over de Syrische oorlog""Duistere aanwijzingen uit het Syriërapport van de VN""Obama houdt nog steeds bewijsmateriaal voor Syrië achter""Hoe Amerikaanse druk VN-agentschappen buigt""Intel repareren rond het Syrië-beleid.“]
Onderzoeksjournalist Robert Parry vertelde in de jaren tachtig veel van de Iran-Contra-verhalen voor The Associated Press en Newsweek. Je kunt zijn nieuwe boek kopen, Amerika's gestolen verhaal, of in hier afdrukken of als e-book (van Amazon en barnesandnoble.com). Voor een beperkte tijd kun je ook de trilogie van Robert Parry over de familie Bush en zijn connecties met verschillende rechtse agenten bestellen voor slechts $34. De trilogie omvat Amerika's gestolen verhaal. Voor meer informatie over deze aanbieding, klik hier.
Mijn opmerkingen zijn niet bedoeld om welk land dan ook te demoniseren. Al deze landen, inclusief Amerika, laten veel te overwegen als het gaat om hun integriteit, vooral als we al hun overtredingen jegens elkaar vertellen.
Ik heb al eerder gezegd dat het uit de hand lopen dat Iran een atoombom krijgt. Mijn hele leven, dat begon als babyboomer, groeide op in de wetenschap dat we via Rusland op een gegeven moment een kernwapen konden krijgen. We hebben geen Russische centrifugalen of hun raketlocaties gebombardeerd. Om die reden zeg ik wat het probleem is.
Wat er wel zou moeten gebeuren, en wat niet gebeurt, is dat we wereldwijd zouden moeten onderhandelen over een programma voor nucleaire reductie. Als Israël kernwapens heeft, zou dat ook worden opgenomen. Ik zal achter het Joodse volk staan, net zoals ik achter mijn landgenoten zal staan, maar betekent dit dat ik het over elk beleid met hun/onze leiders eens zal zijn? Ik denk het niet.
Iran heeft misschien wat ons lijkt een regering in middeleeuwse stijl, maar wie ben ik om dat te veranderen. Ik kan mijn eigen regering niet zover krijgen dat ze alles doet wat volgens mij gedaan moet worden.
Recyclebare materialen gaan om de woensdag in blauwe bakken de deur uit... oké!
Na dat alles houd ik van uiteenlopende reacties op mijn bericht, net zoveel als ik het leuk vind als mensen het met mij eens zijn. Dit zijn Amerikaanse jongens en meisjes en dat betekent voor mij dat we niet allemaal hetzelfde zijn.
WieRa! Ga team Amerika!
Dit artikel vermeldt hoe deze website berichten van verdenking heeft geplaatst over wie dit afgelopen jaar mogelijk chemische wapens in Syrië heeft gebruikt. Goed voor deze website, en dit is één reden waarom ik hier doneer. Ik heb Consortiumnewsd.com op mijn lijst van must reads gezet sinds ik deze website vond.
Het verhaal over wie er achter de chemische aanvallen in Syrië zat, doet de ronde sinds augustus 2013. Het andere verhaal over het Trans-Pacific Partnership doet de ronde sinds mei 2012. Wat ik probeer te achterhalen is waarom deze twee verhalen kwamen op dezelfde dag samen boven water. (Beide verhalen waren het laatste nieuws op een zeer populaire liberale website die de president steunt). Ik verzin geen excuses voor deze regering, maar zou de opkomst van deze twee grote verhalen een 'hit job' kunnen zijn? Ik bedoel, wie heeft deze regering kwaad gemaakt? Wat denk je?
Wij als land moeten over al deze zaken een discussie voeren, maar dat doen we niet. Alles is een coverstory. Onthoud dat de ene leugen tot een andere leugen leidt! We hebben een industrie die zich toelegt op spin! Deze arrogante klasse beschouwt je als een 'samenzweringsgek' als je betrapt wordt op het niet kopen van hun draai!
Ik heb al eerder gezegd dat de Verenigde Staten zoveel beter af zouden zijn als ze onze zachte diplomatie zouden gebruiken om de harten en mijnen van de wereld te winnen. Blijkbaar levert dat niet genoeg winst op, dus uiteindelijk kopen en dumpen we nog meer bommen. Negeer eventuele terugslag, want dat gaan we in de mix wel uitwerken!
Ik vind het hele idee van het gebruik van saringas verachtelijk. Ik denk dat de achterbakse aard van deze hele zaak moet worden aangepakt.
Dit Trans-Pacific Partnerschap is gewoon het zoveelste plan om de winsten van die ooit beroemde 1% te vergroten!
De macht aan het volk!
Zonder de inspanningen van onder meer de heer Parry en zijn collega's kon men nauwelijks verwachten dat men zou begrijpen waarom er eerder dit jaar zo luid op de oorlogstrommels werd geslagen. Maar we lezen hier en begrijpen het.
Ik hoop echt dat meer mensen zich bewust worden van de waarde van de echte journalistiek die hier en elders wordt beoefend. We hebben minder tv-kijken nodig in dit land en meer bloed dat kookt.
Hersh bevestigt wat het Consortium heeft gepubliceerd over het gebrek aan bewijs dat Assad de CW’s lanceerde en dat rebellen ook toegang hadden tot sarin. Niets echt nieuws hier, alleen een bevestiging.
Wat Hersh niet uitlegt, is wie binnen en buiten het Witte Huis Obama ertoe heeft aangezet om door te gaan met de beoordeling en of zij misschien dezelfde mensen zijn die deze informatie nu verstrekken om Obama in diskrediet te brengen in een tijd waarin hij vrede op alle fronten nastreeft. .
Ik denk dat dat vrij duidelijk is: John Brennan, 'zwaaiend met het bloedige shirt', vat het ongeveer samen. Het enige dat overblijft is om te beslissen waar zijn loyaliteit werkelijk ligt.
Ik was de enige onder vele vertrouwde vrienden en medewerkers die niet wilden dat de VS oorlog zouden voeren tegen Syrië. Ik herinner me hoe senator Kerry toen terugkeerde naar zijn militaire zelf toen we ons voor het eerst voorbereidden op een oorlog in Irak. Hij luisterde naar de misleide (herhaaldelijk zelfbedrogen Bush-apoloog) Colin Powell en stemde vóór de Senaatsresolutie voor oorlog. Terwijl ik naar het debat keek, viel mijn mond open terwijl Kerry sprak. Hoe kon hij voor deze pens vallen, vroeg ik mezelf af. Nee, ik ben helemaal niet verrast.
Kan er, zonder in een moreel of waanzin-equivalentiedebat te vervallen, veel twijfel bestaan dat de Democraten die aan de macht zijn net zo onderhevig zijn aan oorlogsmisdadigers als de Republikeinse Partij? Er waren veel aanwijzingen dat Kerry en Obama de kool-aid dronken en het bewijsmateriaal pasten bij hun missie, a la mode 10 Downing Street-memorapport.
Als Obama de opperbevelhebber is, beschikt Kerry over een onvergelijkbare geloofwaardigheid, ‘laat me daar absoluut duidelijk over zijn…’ als voornaamste uitvluchter
“Ervan uitgaande” dat het rapport van Sy Hersh kritiek zal doorstaan, zoals ik denk dat dit zal gebeuren, welke morele of politieke geloofwaardigheid kunnen de machthebbers dan opbrengen om te vermijden wat jaren geleden een roep om afzetting zou kunnen zijn? Mijn gok: ze zullen de nieuwscyclus overleven, het land is te groot om failliet te gaan… genadig.
Het is geen verrassing dat het artikel van Hersh aanvankelijk werd gepubliceerd door The London Review of Books in plaats van door The New Yorker, The New York Times of The Washington Post. Ik vraag me af hoe lang het zal duren voordat de Amerikaanse reguliere media dit als een ‘samenzweringstheorie’ afschilderen?
Doet me denken aan het Broward Bulldog-artikel over de “Sarasota Saudis”. Niemand minder dan de voormalige gouverneur van Florida en de Amerikaanse senator Bob Graham is ook door de mainstream afgewezen. Het verhaal is schokkend, maar wordt moedwillig genegeerd. Er lijkt sprake te zijn van een tekortkoming in het publieke bewustzijn, waardoor dit verhaal wordt verward met de massale uittocht van Saoedische onderdanen van Amerikaanse luchthavens onmiddellijk na 9 september. In beide afleveringen gaat het om vluchtende Saoedi's en de medeplichtigheid van Saoedische royals. Maar daar houdt de gelijkenis op. Het Sarasota-verhaal heeft ernstige gevolgen die grondig onderzocht hadden moeten worden. Dat waren ze niet. De Feds hebben dit voor de commissie achtergehouden, en de reguliere media zullen er niet met een paal van drie meter op ingaan. Alleen ‘looney tunes-complottheoretici’ zoals The Real News Network zijn geïnteresseerd. (NB: een ironische opmerking over TRN zou voor de hand moeten liggen.)
Het speelfilmdrama 'The Last War Crime' krijgt ook de 'negeer het en het zal weggaan'-behandeling. Ik weet niets over de filmische waarde ervan, maar het is blijkbaar een eerlijk tegengif voor de Hollywood-mythologie van 'Zero Dark Thirty'. Ik denk dat ze John Brennan het script niet hebben laten onderzoeken, dus het resultaat is een media-samenzwering van stilte over de film. Ze worden vreselijk gevoelig als iemand oorlogsmisdaden ter sprake brengt. De hele natte droom van Samantha Power over ‘humanitaire interventie’ klinkt een beetje als een ticket naar Neurenberg. Hé, trouwens – heeft iemand de reclamespot van George Clooney gezien waarin Oekraïners tot rellen werden aangezet? (George Soros heeft er waarschijnlijk voor betaald, en de Hongaarse Stazi heeft het script geschreven.) Clooney ziet er behoorlijk slecht uit. Dat vaste dieet van wijn en Viagra eist zeker zijn tol. Hij zou Moammar Qaddafy kunnen spelen in een remake van “Scirocco”, en hij zou niet eens make-up nodig hebben. Hoe zit het met de New Regency Films-producent Arnon Milchan die opschept dat hij heeft geholpen bij het stelen van Amerikaans uranium voor een buitenlandse regering? Betya denkt dat ik dit verzin, nietwaar? Hoera voor Hollywood!
Petje af voor meneer Parry – we hoorden het hier inderdaad als eerste.
http://louisproyect.org/2013/12/09/semour-hersh-and-richard-sales-senior-moments/