Het officiële onderzoek naar de moord op JFK liet veel losse eindjes achter in een haast om vermoedens van een samenzwering weg te nemen, maar de grote Amerikaanse nieuwsmedia zijn de afgelopen halve eeuw nog nalatiger geweest in het aan de kaak stellen van iedereen die aan die losse eindjes durft te trekken, schrijft JP Sottile. .
Door JP Sottile
Elke dag zijn er mensen beschuldigd van criminele samenzwering in rechtszalen door het hele land. In die gevallen beschrijft een ‘samenzwering’ slechts een strafbaar feit waarbij twee of meer personen betrokken zijn. Ook elke dag berichten de gevestigde media over verschillende criminele samenzweringen, waaronder afpersing, handel met voorkennis, politieke corruptie, seksschandalen en moordcomplotten.
Moordcomplotten zijn hun favoriet, vooral wanneer een man of vrouw of een gestoorde minnaar een huurmoordenaar inhuurt om een lastige of lastige echtgenoot te vermoorden voor persoonlijk gewin. De details en feiten van die Samenzweringen trekken veel aandacht van journalisten en nieuwspersoonlijkheden die zich verdiepen in politieblotters, altijd op zoek naar een goede aanknopingspunt voor een schokkend verhaal met ‘benen’ en dus een lang leven met veel details en geweldige kijkcijfers.
Toch heeft het eenvoudige, beschrijvende woord ‘samenzwering’ de afgelopen vijftig jaar een dubbelleven gekregen. Aan de ene kant heeft zich een koortsachtige ‘true crime’-obsessie over de nieuwsindustrie verspreid, waardoor nieuwsmagazineshows zijn veranderd in banale politieprocedures en hele kabeluitzendingen zijn getransformeerd in tabloid imiteert gefixeerd op mysteries, doofpotaffaires en samenzweringen.
De media letterlijk besteedde jaren aan de zaak van Chandra Levy en bleef zich afvragen: "Wie heeft JonBenét Ramsey vermoord?" Ze waren geobsedeerd door het ingewikkelde verhaal van Amanda Knox en hielden zich gretig bezig met verschillende theorieën over de dood van prinses Diana. En ze sprongen zelfs met hun hoofd in de voedingswaanzin rond de moord op JR Ewing!
Aan de andere kant, als je ermee wordt geconfronteerd the misdaad van de 20th Eeuw, de moord op president John F. Kennedy, hebben diezelfde mediacraten van het establishment de term ‘samenzwering’ meedogenloos en effectief gemuteerd in een afwijzende, universele benaming: de ‘samenzweringstheorie’.
In plaats van de moord op JFK als een strafzaak te behandelen, hebben ze het als een stadslegende behandeld. In plaats van ooggetuigenverslagen te onderzoeken of verslag uit te brengen over de feiten en opmerkelijke namen die verband houden met de moord, zijn ze een pool van officiële stenografen geworden. Ze negeren eenvoudigweg complotfeiten en maken ondoordachte opmerkingen over complottheorieën.
Houd er rekening mee dat het altijd het meervoud is: ‘theorieën’. Het kleurt elke kritiek op of verdenking van het officiële verhaal met de smet van buitenaardse autopsies, Bigfoot-waarnemingen en vervalste maanlandingen. Erger nog, ze hebben een blokkade rond deskundigen en onderzoekers opgeworpen bestsellerauteurs die de afgelopen vijftig jaar een enorme hoeveelheid nieuwe informatie en documenten met betrekking tot de zaak hebben ontdekt.
Nee, de gevestigde media geven er de voorkeur aan om nieuwspersoonlijkheden en pulphandelhistorici te raadplegen die hun mening geven over de “mythe” en “legende” en de psychologische “betekenis” van JFK's leven en dood. Dit is een interessante, egoïstische afleiding. Het vermijdt moeilijke vragen en vervangt ze door voorspelbare intonaties over de tragische val van Camelot, met epische lofzangen op JFK's charisma en Jackie's zwier, en met sombere reflecties op de schok en het ontzag van een land.
En het wordt allemaal onderbroken door de eeuwige vraag: “Wat als?” ‘Wat als Jack had geleefd?’ Helaas is het geen vervanging voor de veel relevantere vraag: “Hoe stierf Jack?”
Ironisch genoeg theoretiseren de gevestigde media onophoudelijk over ‘wat als’ en kreunen ze over complottheorieën, terwijl de mensen die ze beschuldigen bij verstek van ‘theoretici’ te zijn die plichtsgetrouw, vaak heldhaftig, complotfeiten verzamelen en delen.
Stem af op CBS of NBC of ABC of waar dan ook op de wijzerplaat, en je ziet het niet James Di Eugenio or David Talbot or James douglass. In plaats daarvan krijg je Chris Matthews en Rob Lowe en, het meest teleurstellende van allemaal, Ken Burns. Ze spreken als mensen die niet hebben gelezen. Ze omarmen een theorie die ze niet in twijfel hebben getrokken. En ze verklaren ‘de mensen’ die in complottheorieën geloven weg met kalm psychogebabbel.
Ondanks al hun gepraat zeggen ze letterlijk niets. Er wordt geen melding gemaakt van de House Select Committee on Moord's vastberadenheid dat JFK waarschijnlijk werd vermoord door een samenzwering of het onschatbare boek door commissieonderzoeker Gaeton Fonzi. Er is geen melding gemaakt van de informatie die door de Raad voor beoordeling van moorddossiers of dat het werd opgericht omdat Oliver Stone deed wat veel ‘journalisten’ en ‘grote historici’ weigerden te doen. En misschien wel het belangrijkste: volledig afwezig De ontmanteling van de vervolging door Jim Garrison van de Warren-commissie.
Het is alsof er niets van is gebeurd.
Stel je voor dat het bloed, het haar en het hersenweefsel dat spetterde en nog steeds op Jackie's roze jurk zat, dezelfde aandacht en aandacht zou opwekken als die vervelende kleine spermavlek die achterbleef op Monica's blauwe jurk. Misschien dan de New York Times zou vragen waarom, als Oswald JFK van achteren neerschoot met een niet-exploderende kogel, de vrouw die links van hem zat zo grondig bespoten door het fatale schot.
Helaas, na te hebben geleid met ‘Laat ze zien wat ze hebben gedaan’, het beroemde antwoord van mevrouw Kennedy op de suggestie dat ze zou opruimen voorafgaand aan de overhaaste inauguratie van LBJ, gaat het verhaal van de Times verder over mode, archiefethiek en, uiteraard, ‘het geweer gebruikt door Lee Harvey Oswald.’ De verslaggever vermeldt nooit, al was het maar om het te betwisten, dat dit zo is geweest herhaaldelijk weergegeven dat ook niet het geweer noch de kogel had kunnen creëren die ‘iconische’ vlekken in de eerste plaats.
Amerika hoorde vaak over het corrupte lid van Bill Clinton. Maar het is strikt verboten om de Mannlicher-Carcano's berucht te noemen scheef vizier. In plaats daarvan wordt de moord behandeld als een moment dat bevroren is in de tijd en ingewijd door een bovennatuurlijke kracht die buiten de macht van sterfelijke mensen ligt.
Op "Zie de Natie onder ogen’, verkondigt een recalcitrante en bijna fanatieke Bob Schieffer dat Kennedy is vermoord door een ‘gek’. Over ‘Deze week met George Stephanopoulos’ Rob Lowe vergelijkt de kritiek op de Warren Commission met de overtuiging van Charlie Sheen dat de maan hol is. En Jill Abramson, hoofdredacteur van de New York Times neemt de Sunday Book Review over om het leven en de dood van JFK “ongrijpbaar” te verklaren zonder ook maar één boek te noemen waarin de feiten worden beschreven die uiteraard ongrijpbaar zijn voor degenen die ervoor kiezen ze te negeren.
In dit geval is het gebruik van het woord “ontwijkend' is een duidelijk voorbeeld van psychologische projectie. Als David Talbot wijst erop, het is precies wat de gevestigde media de afgelopen vijftig jaar zijn geweest. Ze zijn ongrijpbaar over hun slordige berichtgeving over een slordige criminele samenzwering van epische proporties.
Het is een mislukking die zich in de afgelopen vijf decennia sindsdien heeft uitgezaaid, waarbij degenen die zich verschansen achter de geprivilegieerde muren van netwerknieuws, grote kranten en de opgeschoonde pulpgeschiedenis voortdurend een in diskrediet gebrachte theorie verdubbelen die hen voortdurend in de steek laat. niet in de pas loopt met de meerderheid van de Amerikanen die, niet toevallig, wantrouw ze ook.
Misschien is het te vergeven dat veel verslaggevers en redacteuren geen vragen stelden toen ze werden geconfronteerd met de snelle openbare executies van een zittende president en zijn beschuldigde moordenaar. De Koude Oorlog was heet. De Cubaanse rakettencrisis lag velen nog vers in het geheugen. Alles leek gevaarlijk en vaag. Het is zelfs redelijk om te sympathiseren met opperrechter Earl Warren, die LBJ, praktisch tegen zijn wil, tot een onhoudbare situatie.
Maar dat was toen. En dit is nu. Er is nu geen excuus waarvoor journalist Jefferson Morley 'JFK-denialisme' noemt, of voor de groeiende staat van dienst van het establishment met herhaaldelijke 'mislukkingen' zoals dit, waarbij de aanloop naar de oorlog in Irak opvalt in een druk veld van fouten en veronderstelde onwetendheid.
Misschien is de verjaardag van JFK's dood ook de verjaardag van een geboorte, van het ultieme coververhaal van de gevestigde media voor onwetendheid en medeplichtigheid. Door ‘samenzweringstheorieën’ te verwerpen is het direct mogelijk om complotfeiten te ontwijken. Uiteindelijk kan de echte samenzwering de criminele minachting zijn die onze media-elites hebben voor open onderzoek en de manier waarop dit anderen in staat stelt weg te komen met moord.
JP Sottile is een freelance journalist, co-presentator van de radio, documentairemaker en voormalig nieuwsproducent in Washington, DC. Zijn wekelijkse show Inside the Headlines w/The Newsvandal, mede georganiseerd door James Moore, wordt elke vrijdag uitgezonden op KRUU-FM in Fairfield, Iowa en zo beschikbaar online. Hij blogt op Newsvandal.com.
De moord op JFK blijft een taboe-onderwerp voor serieuze publieke discussie en introspectie, omdat het Amerikaanse volk nog steeds grotendeels ontkent waarom JFK werd vermoord en de diepgaande implicaties over wie werkelijk de macht heeft in dit land. De roman 1984 van George Orwell kan niet nauwkeuriger zijn in termen van de systemische corruptie van onze nieuwsmedia die eigendom zijn van het bedrijfsleven en de plaats ervan in onze samenleving en de incestueuze relatie ervan met de nationale veiligheidsstaat.
De moord was een staatsgreep en militaire overname door de nationale veiligheidsstaat/militair-industrieel complex. Want als Oswald zich had laten misleiden door grootsheid en naam te willen maken, zoals veel aanhangers van het Warren Commission Report beweren, had hij zichzelf trots moeten uitroepen tot de moordenaar in plaats van dit publiekelijk te ontkennen, en in plaats daarvan moeten zeggen dat hij een ‘patsy’ was. € en het verzoeken om publieke hulp bij het verkrijgen van juridisch advies.
Mensen hebben moeite met het accepteren van de vreselijke waarheid die hen in het gezicht staart: dat onze president (nominaal de ‘opperbevelhebber’) brutaal werd vermoord in een hinderlaag in militaire stijl die een bananenrepubliek waardig is, waarbij vanuit meerdere richtingen werd geschoten. door een hoogopgeleid sluipschutterteam.
Het bekende verhaal van Hans Christian Andersen, De nieuwe kleren van de keizer, is zeer analoog aan de situatie. Veel Amerikanen willen het vleiende zelfbeeld dat we van onszelf hebben als moreel en intellectueel superieur aan alle anderen op deze planeet, niet omverwerpen. Wij willen de realiteit niet onder ogen zien dat de mensen die over ons regeren net zo corrupt zijn als die van welk ander land dan ook. Het Amerikaanse imperium is ontmaskerd voor wat het werkelijk is: een monsterlijk gewelddadig, destructief en oneerlijk systeem dat omvergeworpen moet worden en vervangen moet worden door iets dat veel rechtvaardiger is voor alle volkeren van de wereld.
KPFK had ook een interessant interview met Peter Janney die “Mary's Mozaïek” schreef. Mary Pinchot Meyer was naar verluidt de laatste minnaar van JFK. Ze werd op mysterieuze wijze vermoord (nog steeds onopgelost) in Washington DC, slechts drie weken na de publicatie van het Warren Report. Was dit omdat ze op het fluitje ging blazen? Fascinerende historische berichtgeving, met een paar sprongen in het diepe.
JFK's visie op vrede door RFK, Jr.
http://www.rollingstone.com/politics/news/john-f-kennedys-vision-of-peace-20131120
De zoon van Bobby zet de kat tussen de duiven. Neem dat maar, leugenachtige media-shills.
Ik heb dit zojuist in een document gekopieerd en geplakt en heb mij geabonneerd op Rolling Stone, uit waardering voor het feit dat zij een forum voor dit artikel hebben geboden.
Ik heb de Lamestream Media JFK Assassination-programmering volledig verlaten. KPFK had de hele dag uitstekende programmering – Oliver Stone, Russ Baker, Waldron. Het kwam eigenlijk niet als een verrassing.
“Nou”, om Raygun te citeren, ze hebben hun ziel te danken aan de winkel van Bush Company. En om “deepthroat” te parafraseren: Follow The POPPY!
De olifant in de kamer, belicht door Michael Collins Piper in zijn boek ‘Final Judgment’
....
De ontbrekende schakel en het overtuigende motief in de moordcomplot op JFK.
http://www.thirdworldtraveler.com/Assassinations_page/Israel%27s_Central_Role_FJ.html
Hillary, heel erg bedankt!
Ja, ik heb dat boek van meneer Piper.
Het grappige is dat wanneer er ooit een moordonderzoek plaatsvindt, het eerste wat de politie vraagt is; “Had hij vijanden”?
JFK had grote problemen met Ben Gurion en Israël, omdat hij niet wilde dat Israël kernwapens zou krijgen.
Er zijn twee belangrijke onderzoeken naar de moord op JFK, die het complot blootleggen:
1. “Samenzwering. Wie heeft president Kennedy vermoord?”, door Anthony Summers, 1980.
2. “De maffia heeft president Kennedy vermoord”, door David E. Scheim, 1988.
Nu de rol van de maffia is vastgesteld, zijn er nog twee onderzoeken die extra inzicht geven in de plot:
3. “Double Cross”, door Samuel M. Giancana en Chuck Giancana, 2010 (oorspronkelijk gepubliceerd in 1991).
4. “JFK en Sam”, door Antoinette Giancana, John R. Hughes en Thomas H. Jobe, 2005.
Deze onderzoeken verklaren ook de succesvolle doofpotoperatie, die nog steeds stand houdt. Alle vragen worden nog steeds weggevaagd onder de dwaze mantra van de ‘samenzweringsindustrie’.
De waarheid van deze tragische moord zal nooit aan het publiek worden onthuld door de verantwoordelijke autoriteiten. Alleen privéonderzoeken, zoals de hierboven genoemde onderzoeken, zullen de waarheid vertellen. Maar iedere geïnteresseerde kan het zelf en vol ontzag lezen.
Ooit gehoord van ‘de put vergiftigen’? Dit is een naïeve poging om precies dat te doen. Om te geloven dat Sam Giancana of een van zijn maffia-misdadigers dit allemaal kunnen hebben bedacht, zou je ook moeten uitleggen hoe ze erin slaagden het meest actieve lid van de Warren Commission, ex-CIA-directeur Allen Dulles en twee van zijn collega's, te manipuleren en te onderdrukken. De dichtstbijzijnde assistenten van het Agentschap, James Jesus Angleton en Richard Helms, de Joint Chiefs of Staff, FBI-directeur Hoover, het ministerie van Buitenlandse Zaken, de FBI en de CIA, de marine-inlichtingendienst en de autopsiedoktoren van Bethesda. Je zou moeten veronderstellen dat de moorden op Patrice Lumumba uit Congo, generaal Rafael Trujillo uit de Dominicaanse Republiek en de omverwerping van president Salvador Allende uit Chili niet tot stand hadden kunnen komen zonder de hulp van een stel laaggeplaatste schurken uit Chicago. Miami en New Orleans. Weinig kans. Je zou ook moeten aannemen dat zij nog steeds de kracht zijn die de openbaarmaking verhindert van informatie die verplicht is gesteld voor vrijgave door de JFK Records Act van 1992, in strijd met het publiekrecht van de Verenigde Staten.
Behoorlijk kinderachtig, al zeg ik het zelf. Iemand zei ooit: “Ik geloof liever dat de Warren-commissie slecht werk heeft geleverd dan oneerlijk”. Het verzamelde bewijsmateriaal tot nu toe vernietigt dergelijk wensdenken. Jim Garrison had gelijk, en tot op heden is zijn verhaal het enige verhaal dat immuun is gebleven voor ondermijning. Tenzij je sprookjes gelooft over zwaar ademende knokkeldragers die de leiding nemen terwijl de jongens van Harvard, Yale, Wall Street en Langley zuigen en doen wat hen wordt opgedragen.
Probeer het hele verhaal eens met het accent van George Carlin: "Hoe is het met een complottheorie, haaah?"
Deze kerel George duikt op in New York, in 1938, zie je? Hij is een petroleumgeoloog met een Ph.D. en hij is een nazi-sympathisant. Maar hij is Russisch, en hij haat da Commies. Maar zijn baas blijkt van het type Amerikaanse inlichtingendienst te zijn, een man die werkt voor OSS, Radio Liberty en later voor de CIA. Dimitri is zijn naam. Vind je dat niet leuk? Dimitri?
Voor je het weet, is deze man bevriend met de familie Bouvier. Je weet wel, de familie van Jackie Kennedy? Het blijkt dat deze man kleine Jackie zelfs op zijn knie laat stuiteren als ze nog maar een kind is, en nog niet eens een glans in de ogen van Da Jackster heeft. Maar dan moet hij Long Island verlaten en jarenlang de hele wereld rondreizen naar vreemde plaatsen. Maar hij heeft nooit een echte baan, zie je? Al dit reisgeld verschijnt gewoon uit het niets.
Den, deze kippenhalsverliezer die Russisch spreekt en op de radar werkt, gaat naar het U-2-project over de tijd dat Gary Powers wordt neergeschoten in Rusland en besluit over te lopen... naar RUSLAND! Hoe zit dat, haha? Had ik al gezegd dat die kerel een marinier is? De Russen geven hem een baan in een radiofabriek, hij ontmoet een aardig meisje, ze trouwen, en weet je – uit een helderblauwe hemel komen ze terug naar Amerika, zonder vragen te stellen!
Als deze kippenhalsverliezer op zoek is naar een baan, logeert zijn vrouw bij da Paine - rijke mensen uit een belangrijke familie, en papa is een natuurkundige met een veiligheidsmachtiging bij een defensiefabriek en zijn vrouw spreekt Russisch! En dan komt George opdagen! Terwijl George rondreisde, ontmoette hij George. George HW Bush. Anders George, maar ze worden goede vrienden en wisselen brieven uit. Telefoonnummers ook. Dat is belangrijk, weet je. Waarschijnlijk is er gewoon een vriendschap ontstaan. Ik heb dezelfde naam en zo, weet je? George is ook bevriend met de kippennek. Dat is ECHT belangrijk.
Dus dan, de eerste George verlaat de stad, en de kippenhalsverliezer schiet da Jackster neer. Tenminste, dat zeggen ze. Dus de man die vroeger voor Trickie Dick Nixon werkte, schiet de verliezer neer, zelfs als ze vroeger samen rondhingen. Hoe gaat het met de vriendschap, haaah? Ting van het verleden, nietwaar?
Een paar jaar later vertrok Svetlana Stalin – je weet wel, de dochter van oom Joe Stalin – naar de Verenigde Staten. Raad eens bij wie ze logeert? Familie Da Paine! Kleine wereld, nietwaar? Maar al deze achterdochtige schurken lijken te denken dat George iets verbergt, en ze willen dat hij getuigt. Dus, net twee uur voordat hij moet getuigen, schiet hij zijn hersens eruit met een jachtgeweer. Nuttin houdt van wachten tot het laatste moment, haaah? Ga verder, mensen, het is verdacht hier. Gewoon toeval. Gewoon een verdomd toeval.
Zelfs George Carlin wist waar hij de grens moest trekken.
Godzijdank voor Consortiumnews en dit uitstekende stuk! Kort voordat ik het zag, keek ik samen met Scott Pelley naar CBS News. Hierop verwees Scott, de dag vóór de vijftigste verjaardag van de openbare moord op JFK, verschillende keren naar “Lee Harvey Oswald, de moordenaar van Kennedy.” Als iemand die de zorgvuldige geschiedenis van James Douglass heeft gelezen over de manier waarop de CIA en de FBI Oswald lang vóór 50 november 22 behandelden, wist ik onmiddellijk dat Scott sprak zonder rekening te houden met de dossiers die nog steeds over Oswald aanwezig waren in de archieven van de CIA en de FBI. FBI. Deze veronachtzaming is mogelijk opzettelijk. Opzettelijk of niet, het werkt enorm in diskrediet voor Scott Pelley, zijn collega Bob Schieffer en CBS News. Hoewel de dossiers allerlei vragen over Oswald openlaten, zou niemand die ze kent gemakkelijk de uitdrukking ‘Oswald, de moordenaar van Kennedy’ uit hun tong kunnen laten komen, zoals Pelley en Schieffer dat doen. Of ze hebben hun huiswerk hierover niet gedaan, of ze hebben het wel gedaan en dachten dat het het beste was om te liegen. Hoe dan ook, ik ben JP en Consortiumnews dankbaar dat ze mensen zoals hen hebben afgebeld vanwege deze verkeerde berichtgeving over het nieuws.
Bedankt JP, ik merk dezelfde afwijzende houding ten aanzien van de schietpartij op JFK, terwijl de MSM de meeste aandacht besteedt aan de crackrokende Canadese burgemeester.