Gerechtigheid op een Guatemalteeks kruispunt

De genocide-veroordeling van Guatemala's ex-dictator Efrain Rios Montt heeft het respect voor de mensenrechten op een kruispunt gezet, met één optie om het vonnis terug te draaien en een andere om het onderzoek uit te breiden naar de handlangers van Rios Montt in Guatemala en de VS, vertelt journalist Allan Nairn aan Dennis J. Bernstein.

Door Dennis J. Bernstein

In een historisch besluit heeft een Guatemalteekse rechtbank de voormalige sterke man en nauwe Amerikaanse bondgenoot Efrain Rios Montt veroordeeld voor genocide en misdaden tegen de menselijkheid. De 86-jarige ex-generaal werd tot 80 jaar gevangenisstraf veroordeeld.

Journalist Allan Nairn, die sinds de jaren tachtig verslag doet van het verhaal van de genocide in Guatemala, was in de rechtszaal voor het recente vonnis en vertelde Dennis J. Bernstein in dit interview dat er nu twee vervolggevechten gaande zijn. Degenen die hebben gevochten om Rios Montt te laten veroordelen, waarbij ze vaak hun eigen leven riskeren, dringen aan op uitbreiding van het onderzoek en op andere door de VS gesteunde massamoordenaars uit de jaren tachtig, waaronder de huidige president, generaal Otto Perez Molina.

Ondertussen is er de machtige Guatemalteekse rechtse militaire oligarchie, met bebloede handen van dezelfde slachtingen die aan Rios Montt worden toegeschreven, die vecht om zijn veroordeling nietig te laten verklaren door een hogere rechtbank in Guatemala. [Update: op 20 mei oordeelde het Constitutionele Hof van Guatemala met 3-2 om de veroordeling van Rios Montt ongedaan te maken, waardoor juridische verwarring ontstond over de vraag of een nieuw proces nodig zal zijn.]

Er is ook de kwestie van de Amerikaanse medeplichtigheid aan de wreedheden op het gebied van de mensenrechten in Guatemala, zowel tijdens de regering-Reagan als, meer recentelijk, bij het besluit om een ​​van de beste generaals van Rios Montt uit te nodigen om te studeren aan de Kennedy School van Harvard University.

DB: Allan, kun je ons vertellen over het vonnis en de betekenis van de rechterlijke beslissing?

AN: Wat er gebeurde is dat iemand eindelijk de moordwetten op onpartijdige wijze handhaafde. In dit geval waren de moorden bloedbaden gepleegd in de noordwestelijke hooglanden van Guatemala tegen het Maya Ixil-volk. De dader was een generaal, een militaire dictator die werd gesteund door de Verenigde Staten, generaal Rios Montt.

Normaal gesproken komt in elk land ter wereld een dader, een moordenaar met zo'n positie en steun ermee weg. Maar in dit geval gebeurde dat niet. Generaal Rios Montt werd veroordeeld tot 80 jaar gevangenisstraf. Op dit moment zit hij in de gevangenis, hoewel hij beweert dat hij ziek is. Daarom ligt hij nu in een militair hospitaal, maar hij zit nog steeds opgesloten. Het is in veel opzichten een doorbraak. Het is de eerste keer dat een land een voormalige president kan vervolgen wegens genocide met gebruikmaking van zijn eigen binnenlandse strafrechtbanken.

Belangrijker nog: het is een vervolging van onderaf. Het is geen geval van overwinnaarsrechtvaardigheid waarbij degene die de oorlog wint, degene vervolgt die de oorlog heeft verloren. Dit is een geval van overlevenden wier beweging werd verpletterd, maar ze waren in staat om door te zetten en alle machtsinstrumenten die binnen het systeem bestaan ​​te gebruiken om een ​​van de moordenaars voor het gerecht te brengen, een moordenaar die een sociale orde vertegenwoordigt die nog steeds aan de macht is.

Dezelfde individuen en soorten individuen die Guatemala in 1982 en 1983 bestuurden, besturen het vandaag de dag nog steeds. Het zijn nog steeds het leger en de oligarchen; de kamers van koophandel, industrie en financiën. Maar dankzij de moedige strijd van de overlevenden van deze bloedbaden is er in Guatemala voldoende politieke ruimte ontstaan ​​zodat een paar eerlijke mensen belangrijke posities hebben kunnen bekleden binnen het rechtssysteem en binnen de rechterlijke macht. vooruit gaan. Het is ook een doorbraak in de strijd tegen racisme en voor de rechten van de inheemse bevolking.

Toen Rios Montt via een militaire staatsgreep de macht greep, ondernam hij onmiddellijk twee stappen. Het leger doodde al burgers – dat deden ze al jaren. Maar Rios Montt veranderde de strategie. Hij bezuinigde onmiddellijk op de stedelijke moorden, de moorden op nationale leiders in de hoofdstad, die politiek contraproductief waren geworden.

In plaats daarvan systematische hij de bloedbaden die op het platteland plaatsvonden. Hij stuurde het leger systematisch door de dorpen van de noordwestelijke hooglanden, waar op dat moment de meerderheid van de Maya-bevolking geconcentreerd was. Hij en zijn leger bestempelden ze als inherent subversief. Dat is de reden waarom de aanklager een aanklacht wegens genocide kon uitbrengen en deze in stand kon houden.

Natuurlijk werd dit allemaal gesteund door de VS. De VS hebben nog niet het niveau van politieke beschaving bereikt dat Guatemala, en vooral de Maya-bevolking, die dit proces heeft gestimuleerd, heeft bereikt. We hebben nog geen vervolging van Amerikaanse overheidsfunctionarissen die betrokken zijn geweest bij andere soortgelijke moorden op burgers over de hele wereld en daar vandaag de dag nog steeds bij betrokken zijn, maar het zou wel moeten gebeuren.

De Amerikaanse aanklagers zouden onmiddellijk een grand jury moeten bijeenroepen over de genocide in Guatemala. Ze moeten hun verantwoordelijkheid nemen om de Guatemalteekse aanklagers bij te staan ​​door alle interne Amerikaanse documenten over deze bloedbaden aan hen bekend te maken, alles binnen de CIA, het ministerie van Buitenlandse Zaken, het Pentagon en het Witte Huis. Ze zouden ook actie moeten ondernemen om alle Amerikaanse functionarissen van die instanties aan te klagen, degenen die nog in leven zijn, die de rol hebben gespeeld van medeplichtige, medeplichtige of erger nog, aan deze misdaden. Ze zouden bereid moeten zijn om Amerikaanse functionarissen die door de Guatemalteekse autoriteiten worden gezocht, uit te leveren aan Guatemala terwijl zij hun onderzoek voortzetten.

DB: Zoals u zei, was dit een bloedige aanval op de inheemse bevolking in de hooglanden. Een van de meest aangrijpende getuigenissen was die van Rigoberta Menchu, winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede. Waarom was haar getuigenis belangrijk, en kun je mensen eraan herinneren wie ze is?

AN: Rigoberta was een activiste die de Nobelprijs voor de Vrede ontving. Het Guatemalteekse strafrechtsysteem werkt anders dan het Amerikaanse systeem. Hoewel een individuele burger in de VS een civiele procedure tegen iemand anders kan aanspannen, kan hij geen strafrechtelijke actie ondernemen om iemand in de gevangenis te zetten. Alleen de staat kan dat doen.

Maar in Guatemala mag een individuele burger een strafrechtelijke actie ondernemen tegen een andere burger, als hij de openbare aanklagers en de rechtbanken ervan kan overtuigen dat ze verder moeten gaan. Rigoberta Menchu ​​startte een aantal jaren geleden rechtszaken tegen een reeks Guatemalteekse generaals en kolonels vanwege hun rol in de slachting. Eén van hen was Rios Montt.

Haar zaken werden geblokkeerd in Guatemala, maar een ervan werd uiteindelijk in Spanje behandeld door het nationale hooggerechtshof in Spanje. Volgens het internationaal recht kunnen misdaden tegen de menselijkheid, zoals genocide, door rechtbanken in andere landen worden vervolgd omdat ze als een ernstige bedreiging voor de mensheid zelf worden beschouwd. De Spaanse rechtbank nam de zaak zeer serieus en is tot op de dag van vandaag nog steeds actief. Ze probeerden verschillende Guatemalteekse generaals uit te leveren aan Spanje, maar dat is niet gelukt. Het werk dat aan die zaak is verricht, heeft bijgedragen aan het leggen van de basis voor de zaak die tegen Rios Montt is aangespannen en die zojuist heeft geresulteerd in het vonnis in Guatemala.

De specifieke zaak tegen Rios Montt was gebaseerd op een zeer beperkte reeks feiten: bloedbaden die plaatsvonden in een bepaalde periode in de Ixil-regio van de noordwestelijke hooglanden, die verschilt van de regio waar Rigoberta en haar familie vandaan komen. De zaak werd vervolgd op basis van slechts 1,771 moorden, omdat de aanklager de namen kon achterhalen van de 1,771 slachtoffers die door het Guatemalteekse leger waren gedood.

In veel gevallen werden hun botten opgegraven en konden forensische wetenschappers de botten koppelen aan de namen van de vermoorde mensen. Maar de zaak is nog lang niet voorbij, omdat de oligarchie, het leger en de gepensioneerde militairen, maar vooral de oligarchie, proberen deze zaak nietig te laten verklaren. Het constitutionele hof, het hoogste gerechtshof in Guatemala, had een uitspraak moeten doen die had kunnen resulteren in een nietigverklaring van de zaak en de onmiddellijke vrijlating van Rios Montt uit de gevangenis.

Ze stelden de uitspraak uit tot maandag. Het constitutionele hof wordt als juridisch orgaan niet serieus genomen; het is een compleet politiek instrument van het leger en de oligarchie. Er is momenteel een grote politieke strijd gaande binnen het Guatemalteekse politieke establishment over de vraag of zij het politieke risico zullen nemen om dit vonnis terug te draaien.

Het was een enorme stap, een enorme gebeurtenis. Als ze proberen het nietig te verklaren en terug te draaien, zal er een grote reactie komen van het Guatemalteekse publiek en internationaal. Maar de leiders van de oligarchie zijn erg jaloers op hun privileges, waaronder hun recht om zichzelf als superieur te beschouwen en om de inheemse bevolking te blijven behandelen als minder dan volwaardige burgers en minder dan menselijk.

In veel van de inheemse gemeenschappen waar de bloedbaden in de jaren '80 plaatsvonden, leven mensen nog steeds van slechts een paar dollar per dag. De cijfers van ondervoeding en kindersterfte zijn extreem hoog. Mensen kunnen nog steeds niet genoeg verdienen met de micropercelen maïs die ze bewerken, dus moeten ze tijdens het oogstseizoen naar de kust migreren om op de plantages te werken om te proberen hun gezinnen te voeden.

Het allerbelangrijkste is dat de oligarchie nog steeds het voorrecht wil behouden om mensen te vermoorden wanneer zij menen dat dit nodig is, ook al pleegt het leger in Guatemala tegenwoordig niet meer de bloedbaden op het platteland als vroeger. Ze hebben niet meer de moorden op activisten op nationaal niveau, zoals vroeger. Maar buiten de hoofdstad blijven er moorden plaatsvinden op lokale activisten – vooral de afgelopen maanden op de mensen die hebben gevochten tegen mijnbouwprojecten waarbij Canadese en Amerikaanse bedrijven betrokken zijn, die zijn binnengebracht door de huidige president-generaal Perez Molina.

De lokale gemeenschappen verzetten zich fel omdat ze bang zijn voor de vervuiling en andere schade die de mijnbouw met zich mee zou kunnen brengen. De rijken willen het recht om mensen te vermoorden die tegen hen protesteren, en ze zijn bang – en ze hebben een rationele basis voor deze angst – dat als het precedent van het Rios Montt-proces blijft bestaan, dit hun stijl zou kunnen belemmeren. Het zal voor hen in de toekomst moeilijker worden om arbeiders te vermoorden die zich proberen te organiseren op hun plantages, in hun fabrieken of in hun mijnen, dus er staat hier veel op het spel en het is nog niet zeker dat dit vonnis stand zal houden.

DB: We hadden het over Rigoberta Menchu. Het verhaal van haar familie ligt niet ver van de verschrikkingen – een extreem voorbeeld – maar ook niet ver van de verschrikkingen waar we het over hebben als we het hebben over deze door de VS gesteunde slachtmachine.

AN: Ja, haar familie – een aantal van hen werd levend verbrand of hun lichamen werden nooit gevonden. Dit was het leven voor mensen op het platteland, in het bijzonder voor de inheemse bevolking van Guatemala. De slachting duurde jaren en jaren en jaren. Het gaat allemaal terug tot 1954, toen een democratisch gekozen regering in Guatemala werd omvergeworpen door een door de CIA gesteunde staatsgreep. Het leger regeerde onafgebroken gedurende de jaren negentig, waarbij moorden en moordpartijen plaatsvonden wanneer zij daar zin in hadden.

Hoewel Guatemala nu een kiesstelsel heeft, heeft er vandaag de dag opnieuw een militair de leiding: generaal Otto Perez Molina. Hij was de lokale commandant in het veld in de Ixil-regio, de regio van de bloedbaden waarvoor Rios Montt werd veroordeeld. Destijds, midden in de bloedbaden, ontmoette ik hem.

Zijn soldaten – luitenants, sergeanten, korporaals – beschreven hoe ze de stad in zouden gaan gewapend met dodenlijsten die hen waren verstrekt door de militaire inlichtingendienst van de G2, dodenlijsten van mensen die ervan werden verdacht collaborateurs van de guerrillastrijders te zijn of critici van het leger. Ze vertelden hoe ze mensen zouden wurgen met lasso's, vrouwen open zouden snijden met kapmessen, mensen in het hoofd zouden schieten in het bijzijn van de buren, Amerikaanse vliegtuigen, helikopters en 50 gram bommen zouden gebruiken om mensen aan te vallen als ze de heuvels in zouden vluchten.

Dit zijn de mannen van de huidige president, die beschrijven hoe zij dit op bevel deden. Hij heeft nu de leiding over Guatemala en maakt zich grote zorgen over dit vonnis. Hij liet het proces doorgaan. In het Guatemalteekse rechtssysteem is de procureur-generaal politiek gezien veel autonomer ten opzichte van de pers dan de Amerikaanse procureur-generaal, waardoor het voor de president moeilijk is om te controleren wat de procureur-generaal doet.

De huidige procureur-generaal in Guatemala is heel eerlijk, met gevoel voor wettelijke plicht. Maar Perez Molina heeft nog steeds veel invloed. Hij liet het proces doorgaan, met dien verstande dat het alleen achter Rios Montt en zijn medeverdachte, een generaal genaamd Rodriguez Sanchez, aan zou gaan en dat het proces Perez Molina niet zou raken. Hij was feitelijk bereid Rios Montt op te offeren.

Maar tot ieders verbazing zei één getuige, een voormalige soldaat, Perez Molina, midden in het proces dat hij opdracht had gegeven tot wreedheden. Ongeveer een week daarna moest ik getuigen, en als gevolg van dit alles werd ik van de getuigenbank gehouden omdat Perez Molina woedend was dat zijn naam tijdens het proces ter sprake kwam. Er bestond angst dat als ik mijn standpunt zou innemen, dit hem ertoe zou aanzetten het proces volledig stop te zetten.

Het gebeurde dat, ook al werd ik van de getuigenbank gehouden en de naam van Perez Molina niet meer werd genoemd, het proces toch werd stopgezet omdat de oligarchie en het leger zich begonnen te realiseren dat het proces weken en weken en weken zou duren. Het vertellen van bloedbaden in het leger deed hen politiek pijn – veroorzaakte enorme schade bij het publiek, dus sloten ze het af.

Het proces lag twee weken stil, maar werd nieuw leven ingeblazen vanwege protesten van Guatemalteekse activisten, buitenlandse mensenrechtenverdedigers en van sommige mensen in het Amerikaanse Congres die meededen en druk uitoefenden. Vervolgens werd het proces hervat en kon tot een vonnis worden gekomen.

Perez Molina is erg bang voor wat er zou kunnen gebeuren. De avond na de uitspraak gaf hij een interview aan de Spaanstalige CNN en interviewer Fernando del Rincon zette Perez Molina onder druk over de interviews die hij met mij had midden in de bloedbaden halverwege de jaren tachtig, en over zijn eigen rol in de bloedbaden. Zodra RIncon daarnaar begon te vragen, viel het signaal van de president in zijn paleis naar CNN plotseling weg.

Terug in de CNN-studio waren ze verrast. De lijn bleef minutenlang dood. Tegen de tijd dat hij weer aanging en Perez Molina weer bij zinnen was, begon hij de vraag hevig te betwisten en weigerde hij te antwoorden. Uiteindelijk zei hij dat je moet begrijpen dat de guerrillastrijders hele families als collaborateurs hadden gerecruteerd – ze hadden vrouwen en kinderen als collaborateurs. Het leek erop dat hij een reden gaf voor het vermoorden van gezinnen.

Nadat het interview voorbij was – ik was toen in Guatemala – kreeg ik de tweede helft van het interview te zien. De toegang van CNN tot het interview op de website werd in Guatemala geblokkeerd, maar sommige kijkers slaagden erin het op video op te nemen en op YouTube te zetten. Het confronterende interview met Perez Molina leverde binnen enkele uren ruim 21,000 hits op, wat voor Guatemala enorm veel is. Het was een sensatie. Iedereen had het erover. Toen werden die YouTube-interviews op onverklaarbare wijze verwijderd.

Gisteravond deed ik een interview op CNN en espanol op datzelfde programma. Ik weet dat mensen in Guatemala hebben geprobeerd dat op YouTube te zetten. We zullen zien hoe lang die daar blijven. Perez Molina maakt zich hier duidelijk grote zorgen over.

DB: Wat voor soort betrokkenheid en documentair bewijs zou er op dit moment naar voren kunnen komen over de Amerikaanse relatie met de Guatemalteekse slachtmachine?

NL: Het begon bovenaan. [Ronald] Reagan steunde persoonlijk Rios Montt. Hij ontmoette hem en noemde hem een ​​man met een grote integriteit. Hij zei dat hij een schooier kreeg op het gebied van de mensenrechten. De VS hadden Amerikaans personeel dat werkte binnen de G2, de militaire inlichtingendienst die de doelwitten voor moord en verdwijning uitkoos. De CIA had een groot deel van het topleger en de leiders van Guatemalteek op hun loonlijst staan. De Amerikaanse militaire Attaché in Guatemala gaf advies aan het leger.

Kolonel George Menas vertelde me destijds dat hij hielp bij het ontwikkelen van de 'sweep'-strategie die het leger naar al deze bergdorpen stuurde. Hij zei dat de aanval samen met generaal Benedicto Lucas Garcia was ontwikkeld en dat de aanval deel had uitgemaakt van de systematische strategie van Rios Montt.

De VS hadden daar een Groene Baret die ik interviewde en die me zelfs meenam op een manoeuvre. Hij trainde het Guatemalteekse leger onder meer in, dit zijn zijn woorden: “hoe steden te vernietigen.” De VS hadden wapens, bommen, granaten, vliegtuigen, helikopters geleverd – noem maar op.

De VS hadden er ook voor gezorgd dat Israël tussenbeide zou komen en de belangrijkste leverancier van hardware aan het Guatemalteekse leger zou worden, in het bijzonder aanvalsgeweren, het automatische geweer van Galil. Dit kwam omdat de regering problemen kreeg met het Congres, dat niet wilde instemmen met veel van hun plannen om het Guatemalteekse leger te helpen, dus maakten ze er een einde aan door gebruik te maken van de regering van Israël. Die tactiek begon tijdens de regering-Carter. Het was [Nationaal Veiligheidsadviseur Zbigniew] Brzezinski die hielp bij het opzetten van die aanpak. De VS steunden het Guatemalteekse leger op allerlei manieren terwijl deze misdaden voortduurden.

Dit soort acties achter een misdaad zijn op zichzelf een misdaad. Het is vergelijkbaar met wat president George W. Bush zei over terroristen: als je een terrorist bewapent, ben je een terrorist. Ik denk dat hij daar gelijk in heeft. Als je een genocidist bewapent, wat ben je dan? Het maakt je zeker vatbaar voor een aanklacht. De Amerikaanse rechtbanken zouden actie moeten ondernemen tegen deze overgebleven Amerikaanse functionarissen, waaronder mensen als Elliott Abrams, een van Reagans topbeleidsmakers op het gebied van Midden-Amerika.

Er waren tientallen andere topbeleidsmakers in het Amerikaanse apparaat toen deze misdaden plaatsvonden. We kennen de volledige omvang van de Amerikaanse medeplichtigheid niet, want hoewel er enkele Amerikaanse documenten zijn vrijgegeven onder de Freedom of Information Act, in gecensureerde vorm, zijn er nog veel meer die geheim blijven, waaronder onderscheppingen van de communicatie tussen Rios Montt en de Amerikaanse National Security Agency. en zijn leger, en communicatie binnen het Guatemalteekse leger.

Een interessant ding dat tijdens het proces naar voren kwam, zoals getuige na getuige getuigde, was dat een zeer substantieel aantal van hen sprak over het vluchten naar de bergen en gebombardeerd, aangevallen en machinaal beschoten door Amerikaanse vliegtuigen en helikopters. Op het moment dat dit gebeurde, was ik me ervan bewust dat dit in sommige gevallen gebeurde, maar uit de getuigenissen van de getuigen klonk het alsof deze aanvallen van Amerikaanse vliegtuigen en helikopters vaker voorkwamen dan we destijds beseften. Dat is een voorbeeld van het feit dat we nog niet het hele verhaal kennen – hoe uitgebreid de Amerikaanse medeplichtigheid aan deze misdaden was.

DB: Je werkte aan een gerelateerd verhaal over Hector Gramajo, die generaal was onder Rios Montt en een sleutelrol speelde in de slachting in de hooglanden. Hij behaalde zijn master aan de Harvard Kennedy School. Ik belde de PR-man daar en vroeg hem of hij begreep dat de studenten lessen gingen volgen bij een massamoordenaar. Het antwoord was: “Ik weet niets van de massamoord, maar de studenten lijken hem aardig te vinden.” Het suggereert een verschrikkelijke nabijheid van wat er is gebeurd.

EEN: Ja. Het web van samenwerking tussen de VS – niet alleen de Amerikaanse regering, maar ook verschillende andere machtige instellingen in de VS – en de massamoord in Guatemala, net als in veel andere landen, is zeer uitgebreid. Generaal Gramajo was een van de topgeneraals onder Rios Montt en was een van degenen die verantwoordelijk waren voor deze bloedbaden. Hij werd naar Harvard gebracht, voorbereid op het presidentschap en bereidde zich voor om na Harvard terug te keren naar Guatemala en zich kandidaat te stellen voor het presidentschap.

Terwijl hij daar was, in zijn afstudeergewaad, werd hem een ​​rechtszaak aangespannen. Een aantal van ons werkten voor het Centrum voor Constitutionele Rechten, en we konden helpen bij het opzetten van een rechtszaak tegen Gramajo onder de Alien Tort Claims Act, een civiele procedure, omdat je in dit land geen strafrechtelijke actie kunt ondernemen. Het is mogelijk om een ​​rechtszaak aan te spannen op grond van deze wet, die onlangs drastisch is ingekort door een uitspraak van het Hooggerechtshof van Roberts. Het is dus veel moeilijker om deze wet nu te gebruiken dan toen, in de jaren negentig.

Op grond van deze civiele procedure moest Gramajo terechtstaan ​​bij een Amerikaanse federale rechtbank vanwege zijn rol in deze bloedbaden als misdaden tegen de menselijkheid. De rechtbank veroordeelde hem tot het betalen van een schadevergoeding van ongeveer 11, 12 of 13 miljoen dollar. Hij kwam niet opdagen en betaalde het geld niet, maar vluchtte het land uit en ging terug naar Guatemala. De zaak schaadde zijn presidentiële vooruitzichten. Het is een goed voorbeeld dat Harvard, die volledig wist wie hij was, hem daar wilde hebben.

Maar dit gebeurt de hele tijd. Rios Montt werkte persoonlijk samen met een evangelische kerk die zijn oorsprong had in de VS, genaamd de Kerk van het Woord. De eerste keer dat ik Rios Montt interviewde, was in het paleis, een paar maanden nadat hij de macht had gegrepen, en hij zei: "Ik ga een miljard dollar krijgen van Pat Robertson." Ik betwijfel of Robertson hem dat heeft verteld, maar het is wat Rios Montt zei, en ze werkten heel nauw samen. Hij kreeg destijds steun van congreslid Jack Kemp.

Tegenwoordig is de belangrijkste politieke woordvoerder van Rios Montt zijn dochter, die getrouwd is met een voormalig Amerikaans Republikeins congreslid uit Illinois, een voormalig lid van het Congres in Guatemala is en werd gezien als een toekomstige presidentskandidaat in Guatemala. Het is niet zo dat Rios Montt een geïsoleerd monster is dat buiten de Amerikaanse baan staat.

Sommige persberichten schilderen het op deze manier af: de VS zijn de deugdzame waarnemer, kijkend naar wat Rios Montt heeft gedaan en zeggen dat we geschokt zijn dat deze vreselijke dingen gebeuren en dat we het proces steunen. Nee. Rios Montt was de man van Washington. Ze hebben hem nu in de steek gelaten, zoals ze vele anderen in de steek hebben gelaten, zoals Noriega, Gaddafi, Saddam, Marcos en zoveel anderen. Maar hij was zonder twijfel de man van Washington – en niet alleen Washington – ook van andere elite-instellingen.

DB; Allan Nairn, hartelijk dank voor je werk. Wat er zich ook ontwikkelt, dit is al een belangrijk voorbeeld van precedentwerking geweest voor de mensenrechten, en vooral voor de inheemse bevolking.

Dennis J. Bernstein is een gastheer van “Flashpoints” op het Pacifica-radionetwerk en de auteur van Special Ed: Stemmen uit een verborgen klas. U kunt toegang krijgen tot de audio-archieven op www.flashpoints.net.