Het redden van de kerk/staatsmuur

Amerikaans Religieus Rechts heeft er alles aan gedaan om de muur die de regering van religie scheidt, af te breken of weg te halen en zo de Verenigde Staten tot een ‘christelijke natie’ te verklaren. Maar het principe van een seculiere staat heeft het land goede diensten bewezen, zegt de gepensioneerde baptistenminister Howard Bess.

Door ds. Howard Bess

In de geschiedenis van de Verenigde Staten is geen enkele religieuze groep zo invloedrijk geweest bij het vaststellen en handhaven van een harde grens tussen kerk en staat als de baptisten (wiens Amerikaanse oprichter, Roger Williams, het door de puriteinen geregeerde Massachusetts ontvluchtte en in 1636 Providence Plantation oprichtte als een toevluchtsoord voor vervolgde religieuze minderheden).

De toewijding van de baptisten aan de scheiding van kerk en staat had een grote invloed op de grondleggers van Amerika. Thomas Jefferson beweerde geen christen te zijn, maar hij had baptistenvrienden die naar hem luisterden over de noodzaak van religieuze vrijheid. Op 16 januari 1787 keurde de Virginia Assembly het Virginia Statute for Religious Freedom goed, opgesteld door Jefferson en dat de principes van Virginian Baptisten weerspiegelde. De Statuut van Virginiaverklaard:

“Niemand zal worden gedwongen om welke religieuze eredienst, plaats of bediening dan ook te bezoeken of te ondersteunen, noch zal hij worden gedwongen, beperkt, gemolesteerd of belast in zijn lichaam of goederen, noch zal hij anderszins lijden vanwege zijn religieuze opvattingen of overtuigingen. maar dat alle mensen vrij zullen zijn om hun mening over religieuze zaken te belijden en door middel van argumenten te handhaven, en dat deze op geen enkele wijze hun burgerlijke capaciteiten zal verminderen, vergroten of aantasten.

Het Virginia-statuut werd het model voor het Eerste Amendement van de Amerikaanse grondwet met de beknoptere bewoording: “Het Congres zal geen wet maken die een vestiging van religie respecteert, of de vrije uitoefening daarvan verbiedt.” (De Maagd James Madison, de hoofdarchitect van de Grondwet en de Bill of Rights, werd ook beïnvloed door de oproepen van zijn baptistenkiezers die zich verzetten tegen verplichte bijdragen ter ondersteuning van een staatskerk).

Hoewel het waar is dat de woorden ‘scheiding van kerk en staat’ nooit in de Amerikaanse grondwet worden gebruikt, is de bedoeling duidelijk. Geen enkele actie van de federale overheid kan ooit worden gebruikt voor de ondersteuning en vestiging van religie, noch kan de federale overheid enige actie ondernemen tegen de vrije uitoefening van religie.

In modernere tijden is het Baptisten Gemengd Comité voor Religieuze Vrijheid een machtige lobby in Washington DC geweest die maar één doel heeft: de regering buiten de religie houden, hetzij door steun of door beperkingen. Bijna elke baptistengroep in Amerika behoort tot en steunt BJC, met de opmerkelijke uitzondering van de Southern Baptist Convention, hoewel duizenden kerken die tot de SBC behoren zich afsplitsen van de grotere groep en de BJC steunen.

Er verschijnen regelmatig nieuwe gelegenheden om de religieuze vrijheid en de scheiding van kerk en staat te beschermen, waaronder enkele moeilijke, zoals de vraag die volgde op de orkaan Sandy: kunnen overheidsgelden worden gebruikt om beschadigde gebedshuizen te repareren?

De juridische staf van BJC reageerde snel. Absoluut niet! Om het simpel te zeggen: overheidsgeld werd niet gebruikt om de gebouwen te bouwen en kan ook niet gebruikt worden bij de wederopbouw ervan. Het is een principekwestie en de Amerikaanse principes van godsdienstvrijheid en scheiding van kerk en staat zijn in alle situaties van toepassing.

Iemand kan sympathiek staan ​​tegenover de gemeenten die gebouwen beschadigd hebben, maar er mag geen cent overheidsgeld naar herstel en wederopbouw gaan. Het is een principekwestie.

Een strijd in Alaska

Het Eerste Amendement vormde ook het intellectuele model voor de verschillende staten, waaronder mijn thuisstaat Alaska. Als de 49^th Van deze vijftig staten profiteerde Alaska van de ervaringen van Virginia, de Amerikaanse Bill of Rights en de 50 staten die hen voorgingen in de Unie.

In artikel één, sectie vier van de grondwet van Alaska werd het basisprincipe vastgelegd:  Er mag geen wet worden gemaakt die een vestiging van een religie respecteert, of de vrije uitoefening ervan verbiedt. In artikel zeven, sectie één, wordt een verdere verduidelijking gegeven: Er mag geen geld uit publieke middelen worden betaald ten behoeve van een religieuze of andere particuliere onderwijsinstelling.

Zo gingen de schrijvers van de Alaska State Constitution een stap verder dan de Amerikaanse grondwet. Er mag nooit overheidsgeld naar particuliere scholen gaan, of deze nu religieus of seculier zijn.

Vandaag overweegt de wetgevende macht van de staat Alaska echter een grondwetswijziging van de staat die artikel zeven, sectie één, teniet zou doen. Hoewel de sponsors ontkennen dat het hun bedoeling is om onderwijsvouchers in te voeren, denkt een groot deel van het publiek daar anders over.

De inwoners van Alaska raken dus verwikkeld in een groot debat. De argumenten zullen sterk voor en tegen zijn. De ene kant zal voordelen projecteren, en de andere kant zal dreigende schade aanhalen. Dat soort discussies vermijd ik liever. Wat op het spel staat, is een principe dat de natie buitengewoon goed heeft gediend en de regering buiten de religie heeft gehouden.

De Verenigde Staten zijn een natie van immigranten. Toen onze voorouders naar de Amerikaanse kusten kwamen, brachten ze hun religies mee. Het resultaat is dat we een ongelooflijk diverse natie zijn, op racistisch, sociaal, politiek en religieus vlak. Religie in Amerika is gevuld met zowel creativiteit als chaos. En religie in Amerika is springlevend.

De afgelopen decennia hebben de Verenigde Staten veel immigranten ontvangen die noch praktiserend, noch cultureel christen zijn. Moslims, boeddhisten en hindoes zijn er in overvloed. Religieuze diversiteit is de golf van de toekomst. Amerika is goed toegerust om met zijn religieuze toekomst om te gaan vanwege het principe van scheiding van kerk en staat. Naar mijn mening moet zelfs de kleinste inbreuk op het scheidingsbeginsel krachtig worden bestreden.

Het was nooit de bedoeling dat de Verenigde Staten een christelijke natie zouden zijn. Zoals uitgedrukt in de Grondwet was de bedoeling van de Stichters een seculiere staat waarin religie vrijelijk kon worden beoefend, zonder tussenkomst van de overheid. De meesten van ons die zichzelf baptisten noemen, ooit een vervolgde sekte, vinden dat leuk.

Toer Howard Bess is een gepensioneerde Amerikaanse baptistenpredikant, die in Palmer, Alaska woont. Zijn e-mailadres is [e-mail beveiligd].