De gouden draaideur van de SEC

Veel Amerikanen zijn nog steeds geschokt dat Wall Street-bankiers die de economie hebben geruïneerd aan elke ernstige straf van overheidstoezichthouders zijn ontsnapt. Maar één probleem is dat veel van die toezichthouders, waaronder de nieuwe keuze om de SEC te leiden, door de gouden draaideur zijn gegaan, zeggen Bill Moyers en Michael Winship.

Door Bill Moyers en Michael Winship

In onze laatste aflevering van de lopende soapserie 'As the Door Revolves' in Washington hebben we u voorgesteld aan voormalig federaal aanklager Mary Jo White, achtervolger van drugsbaronnen en terroristen die de regering verlieten om een ​​slimme Wall Street-advocaat te worden die dergelijke bedrijfsgiganten verdedigt. zoals JPMorgan Chase, UBS, General Electric en Microsoft. Oh ja, en voormalig bestuurslid van Goldman Sachs Rajat Gupta, die momenteel in beroep gaat tegen zijn veroordeling op het gebied van handel met voorkennis.

De New York Times meldt dat White en haar man, die ook procesadvocaat is, een nettowaarde van minstens 16 miljoen dollar hebben en investeringen die oplopen tot 35 miljoen dollar. Nu is Mary Jo White, met dank aan president Barack Obama, benoemd tot hoofd van de SEC, de Securities and Exchange Commission, het agentschap dat toezicht houdt op haar klanten en alle anderen die zaken doen op de aandelenmarkt.

Voormalig federaal aanklager Mary Jo White, de kandidaat van president Barack Obama om de Securities and Exchange Commission te leiden. (Officieel portret SEC.gov)

Maar zoals ze op de late avond-tv zeggen: wacht, er is meer! Kijk met ons mee naar onze nieuwste aflevering van ‘As the Door Revolves’, waarin de deur nog sneller draait tussen de SEC en de grote bedrijven. Volgens een belangrijk nieuw rapport van de onpartijdige waakhond POGO, het Project on Government Oversight, hebben honderden voormalige werknemers van het agentschap zaken gedaan of doen ze zaken met de SEC namens de bedrijven die het agentschap zou moeten reguleren.

Stel je voor: honderden met een grondige kennis van hoe de plaats werkt, die samen met vrienden bij de SEC voor hun cliënten pleiten, collega's die zelf misschien op zoek zijn naar een grote beloning als ook zij de overheid verlaten. Van 2001 tot en met 2010 dienden 419 SEC-alumni bijna 2,000 openbaarmakingsformulieren in waarin zij verklaarden bedrijven of individuen te vertegenwoordigen die voor de commissie kwamen.

En dat is nog maar het ‘topje van de ijsberg’, zegt POGO, ‘omdat voormalige SEC-werknemers dit alleen hoeven in te dienen gedurende de eerste twee jaar nadat ze het bureau hebben verlaten.’ Met andere woorden: na die eerste paar jaar worden er geen officiële gegevens meer bijgehouden, dus we kunnen niet weten hoe groot het probleem is of zelfs maar hoe ver het teruggaat.

POGO schrijft echter: “Voormalige medewerkers van de Securities and Exchange Commission helpen bedrijven routinematig bij het beïnvloeden van de SEC-regelgeving, het tegengaan van de onderzoeken van het agentschap naar vermoedelijk wangedrag, het verzachten van de klap van de SEC-handhavingsacties, het blokkeren van aandeelhoudersvoorstellen en het verkrijgen van vrijstellingen van de federale wetgeving. .”

Geen wonder dat de SEC zo’n 350 keer speciale ontheffingen heeft verleend aan het bedrijfsleven, die volgens het rapport ‘de klap van de handhavingsmaatregelen hebben verzacht’. Bovendien meldde The New York Times een jaar geleden dat “Bijna de helft van de ontheffingen ging naar recidivisten, Wall Street-bedrijven die eerdere aanklachten wegens fraude hadden afgehandeld door af te spreken dat ze nooit meer de wetten zouden overtreden waarvan de SEC nu zei dat ze waren gebroken.” Het plot wordt dikker, of in dit geval zieker.

POGO merkt ook op dat de Zwitserse investeringsbank in drie gevallen, van 2008 tot 2012, toen er zaken tegen UBS waren, ex-SEC-advocaten inschakelde om namens haar te pleiten en, in de woorden van de Times, ‘hulp werd verleend’. En toen Obama's eerste voorzitter van de SEC, Mary Schapiro, aandrong op hervorming van de geldmarktsector ter waarde van 2.6 biljoen dollar, werd daartegen gelobbyd door minstens een zestal voormalige SEC-stafleden, en tegengewerkt door de twee Republikeinen in de commissie en één Democraat, Luis Aguilar. , die voorheen executive vice-president was bij het geldbeheerbedrijf Invesco.

Het POGO-rapport zegt dat kort nadat "Invesco een team had gestuurd om Aguilar bij de SEC te ontmoeten en hem te vertellen waarom het aanscherpen van de regels voor geldmarktfondsen een slecht idee was", hij zich tegen Schapiro's plan, Toeval? Aguilar vertelde POGO dat er geen verbinding is. Zeker.

Toen George W. Bush president was en Chris Cox benoemde tot hoofd van de SEC, schreeuwden we als een bloedige moord, omdat Cox partner was geweest bij een groot mondiaal advocatenkantoor met onder meer Deutsche Bank en Goldman Sachs tot zijn klantenkring. Nu duwt Obama zijn keuzes door diezelfde draaideur. Het heet 'regulatory capture', de overname van overheidsinstanties door juist die bedrijven die ze in de gaten moeten houden, om ieders investeringen en pensioenen te beschermen tegen misbruik van particuliere macht.

Wat is het volgende? Blijf kijken. De komende weken zal Mary Jo White aanwezig zijn bij haar bevestigingshoorzitting en ongetwijfeld zal zij hier alles over worden gevraagd door een commissie boordevol politici wier grote donoren onder meer de financiële sector zijn. Je kunt het volledige lezen POGO-rapport en stuur het door naar je eigen congreslid, open dan je raam en schreeuw.

Bill Moyers is hoofdredacteur en Michael Winship, senior schrijver bij de denktank Demos, is senior schrijver van het wekelijkse public affairs-programma Moyers & Company, dat op de openbare televisie wordt uitgezonden. Controleer de lokale uitzendtijden of reageer op www.BillMoyers.com.