De centrale tegenstrijdigheid in de gezellige Amerikaanse relatie met Israël is dat het Amerikaanse systeem religieuze en etnische voorkeuren verwerpt en Israël deze omarmt. Deze intolerantie groeit naarmate ultraorthodoxe joden vrouwen discrimineren, zoals ex-CIA-analist Paul R. Pillar opmerkt.
Door Paul R. Pillar
Van tijd tot tijd horen we nieuws uit Israël dat de groeiende religieuze onverdraagzaamheid daar weerspiegelt. Een aandachttrekkend verhaal van iets meer dan een jaar geleden bezorgde ultraorthodoxe mannen uit de gemeenschap van Beit Shemesh die een achtjarig meisje bespuwden en haar een prostituee noemden omdat haar bescheiden kleding niet bescheiden genoeg was om bij hen te passen.
Een onmiddellijke gedachte die dergelijke incidenten oproepen is hoe opmerkelijk veel gelijkenis dit vertoont met de religieuze onverdraagzaamheid die wordt getoond door moslimfundamentalisten, inclusief die in de Arabische landen rond Israël. Er is dezelfde poging om sektarische voorkeuren op te leggen aan een grotere samenleving. En er is dezelfde genderdiscriminatie betrokken bij pogingen om vrouwen in bedwang te houden en te onderwerpen.
De Westelijke Muur (ook bekend als de Klaagmuur), het overblijfsel van de muur die de binnenplaats van de Joodse Tempel in de Oude Stad van Jeruzalem omringde. (Fotocredit: Golasso, Wikimedia Commons)
Het zeer hoge geboortecijfer onder de ultraorthodoxen, en daarmee hun groeiende demografische en politieke gewicht, ligt ten grondslag aan de toenemende onverdraagzaamheid in Israël. Maar er is meer aan de hand dan dat, in een staat die zijn bestaan en karakter definieert in termen van een enkele religie of etniciteit. Deze definitie impliceert niet alleen een tweederangsstatus voor burgers die niet tot die religie behoren, maar maakt ook gebruik van de macht van de staat in de sektarische doelstellingen van degene die de aard van de dominante religie in meer detail mag specificeren.
Het is diezelfde macht van de staat, die niet betrokken was bij het incident met het bespuugde schoolmeisje, dat het meest opmerkelijke aspect is van een incident deze week bij de Westelijke Muur. Tien vrouwen, waaronder twee in Amerika geboren rabbijnen, werden door de Israëlische politie gearresteerd omdat ze daar hadden gebeden terwijl ze gebedssjaals droegen die traditioneel door mannen werden gebruikt.
Dit was geen demonstratie van de vrouwen of een poging van hen om de vrede te verstoren. Voor sommigen kan het al verontrustend genoeg zijn dat zelfs een rabbijn op een joodse heilige plaats niet kon bidden zoals ze wilde. Wat nog verontrustender zou moeten zijn, is dat de politie op de publieke loonlijst dergelijke intolerantie afdwingt.
Dit incident en soortgelijke incidenten inspireren tot nog twee andere observaties. De eerste is alleen maar om de ironie te onderstrepen van de convergentie van gedrag van religieuze fundamentalisten in Israël en die in landen met een moslimmeerderheid. Israël heeft zich, gezien zijn huidige politieke koers, afgesloten van zijn buurlanden en aanvaardt vervreemding van hen.
Israëli's zeggen dat we ons zorgen moeten maken over de toegenomen politieke rol die religieuze fundamentalisten in buurlanden als Egypte op zich nemen. En toch is er tegelijkertijd in Israël steeds meer gedrag, gesteund of gedoogd door de staatsmacht, dat precies lijkt op het gedrag van die andere fundamentalisten.
De andere observatie is dat deze convergentie met een van de meer intolerante en verachtelijke aspecten van het leven in het Midden-Oosten deel uitmaakt van een divergentie van Israël met de waarden van zijn beschermheer van de supermacht, de Verenigde Staten. Het idee van gedeelde waarden is altijd een leidende reden geweest voor de buitengewone bescherming die aan Israël wordt verleend.
Dat idee is altijd gebrekkig geweest en wordt steeds minder geloofwaardig. Een van de fundamentele tekortkomingen heeft betrekking op religie, waarbij de ene staat wordt gedefinieerd in termen van een bepaalde religie en de andere gebaseerd is op de scheiding van kerk en staat.
Natuurlijk zijn er fundamentalisten in de Verenigde Staten die die scheiding proberen uit te hollen, of het nu schoolbesturen zijn die met schoolboeken knoeien, werkgevers die willen dat hun persoonlijke religieuze overtuigingen de nationale wetten op het gebied van de gezondheidszorg vormgeven, of een vurig christelijke kandidaat (Rick Santorum) die vorig jaar een serieuze poging om het presidentschap te winnen. Maar over het algemeen is de oprichtingsclausule van het Eerste Amendement nog steeds van kracht.
Een federale rechtbank in Minnesota bevestigde die clausule vorige maand opnieuw een rechtszaak afwijzen bewerend dat Hebreeuwse nationale koosjere hotdogs niet echt koosjer zijn. Dat is niet de taak van rechtbanken, deze rechtbank heeft terecht besloten. Wat een hotdog koosjer maakt, is een religieuze kwestie waarover moet worden beslist door rabbijnen in de particuliere sector die dergelijke dingen certificeren. In de Verenigde Staten is het geen zaak voor rechters, politie of wie dan ook op de publieke loonlijst, net zo min als het correct dragen van een gebedssjaal een zaak voor hen zou zijn.
Persvrijheid is een andere vrijheid van het Eerste Amendement, waarbij Israël aanzienlijk afwijkt van de Verenigde Staten. Er schuilt hier ook een ironie in het feit dat er in Israël, inclusief de Israëlische pers, een vrijere discussie plaatsvindt dan in de Verenigde Staten over fundamentele kwesties over de koers van Israël en zijn relatie met de Verenigde Staten.
Maar op veel andere onderwerpen beperkt de Israëlische militaire censuur sterk wat kan worden gerapporteerd, zoals blijkt uit deze week een verhaal over een Prisoner X die op mysterieuze wijze stierf in een zwaarbeveiligde Israëlische gevangenis. In de meest recente persvrijheid index berekend door Reporters Without Borders staat Israël op de 112e plaats van de 179 landen wereldwijd. De Verenigde Staten staan op de 32e plaats.
Dan is er nog de kwestie van gendergelijkheid. In de Verenigde Staten is de status van vrouwen verbeterd, in ieder geval sinds de inwerkingtreding van het Negentiende Amendement. In veel opzichten genieten Israëlische vrouwen meer gelijkheid dan in veel andere landen, maar met de groeiende impact van religieus fundamentalisme op genderkwesties zou het moeilijk te zeggen zijn dat de huidige trends in Israël dezelfde kant op gaan als die in de Verenigde Staten.
Ten slotte is er de kwestie waarover de grootste meningsverschillen bestaan, namelijk de politieke rechten voor iedereen, ongeacht etniciteit of religie. Het is waar dat er ook in de Verenigde Staten elementen zijn die hier iets aan proberen te doen, door het voor sommige delen van de bevolking moeilijker te maken hun stemrecht uit te oefenen. Maar in het geval van de Verenigde Staten is er niets dat ook maar in de verste verte vergelijkbaar is met de grootschalige ontkenning van politieke rechten voor hele etnische groepen in het door Israël gecontroleerde gebied.
Paul R. Pillar groeide in zijn 28 jaar bij de Central Intelligence Agency uit tot een van de topanalisten van de dienst. Hij is nu gastprofessor aan de Georgetown University voor veiligheidsstudies. (Dit artikel verscheen voor het eerst als een blog post op de website van The National Interest. Herdrukt met toestemming van de auteur.)
gegoten model
“Het Amerikaanse systeem verwerpt religieuze en etnische voorkeuren en Israël omarmt ze.”
Doet de naam 'Tea Party' of 'Christian America' u een belletje rinkelen?
Tolerantie en intolerantie zijn twee kanten van dezelfde paranoia. Conservatieven gebruiken een heel ander denkproces dan liberalen. ze vertrouwen op een actieve amygdala, het hersengebied dat het vecht- of vluchtgedrag controleert als reactie op waargenomen dreiging. Het resultaat is angst, paranoia, wraak en gewelddadig gedrag. Dit is duidelijk zichtbaar in elke orthodoxie die voor overleving afhankelijk is van hiërarchisch bendegedrag. Liberaal gedrag begint met activiteit in het insulagebied van de hersenen dat zich bezighoudt met sociale en coöperatieve reacties op dreiging of waargenomen gevaar. Dit gedrag wordt niet gestuurd door angst, maar door sociaal-cognitief gedrag in de richting van sociale doelen.
De gedragsverschillen zijn duidelijk. Twee verschillende persoonlijkheidstypen die met verschillende emotionele hersengebieden denken, kunnen de oorzaken van hun verschillen nooit begrijpen door elkaar te 'tolereren'.
De haat tegen Israël richt zich meer tegen christenen dan tegen moslims. Ze roepen: ‘Dood aan de christenen’, ze noemen Jezus ‘zoon van de hoer’, ze spugen naar christelijke geestelijken, ze zeggen: ‘Jezus wordt ondergedompeld in kokende uitwerpselen in de hel’. Een joodse komiek zei: ‘Goed! Ik hoop dat de Joden Christus hebben vermoord, ik zal het opnieuw doen. Ik zou... het zo weer doen. Ze noemden Jezus een aap. Ze zeggen dat het christendom afgoderij predikt.
Een joodse rabbijn had een edict uitgevaardigd dat joden in een moslimmoskee mogen aanbidden, maar niet in de christelijke kerk, omdat de christelijke kerk afgoden herbergt.
Mijn kijk op het leven is dat wanneer je boos bent/iemand haat, dat komt omdat een eigenschap in die andere persoon iets over jou vertegenwoordigt dat je niet leuk vindt aan jezelf. Wanneer je iemand anders haat, manifesteer je dus feitelijk haat tegen jezelf; De reden(en) voor Israëls haat jegens bepaalde groepen is dat zij wat zij over zichzelf haten op die groepen projecteren. Het is verwrongen. Als we kijken naar de kernpunten die Israël gebruikt om anderen te demoniseren, zijn dit hoogstwaarschijnlijk de kernpunten waar Israël op zichzelf bang voor is.
Extremisme – Israël demoniseert andere culturen, voornamelijk islamitische, als extremisten, maar Israël is zeer extremistisch.
Onderdrukking – Israël hekelt de onderdrukkende regimes om hen heen, maar zij zijn de onderdrukkers.
Militarisering – Israël veinst angst voor de militaire ‘macht’ van zijn buren, maar Israël is misschien wel de eerste of tweede meest gemilitariseerde natie ter wereld
Mensenrechten – Israël gebruikt de mensenrechtengegevens van zijn buurlanden om hen aan de kaak te stellen, maar de gegevens van Israël zijn net zo slecht of erger, het aantal gevangenen dat geen eerlijk proces krijgt, dat verdwijnt, soldaten die burgers neerschieten enz.
Vrouwenrechten – Israël hekelt de Arabische landen vanwege hun houding ten opzichte van vrouwen, maar kijk eens naar Israël...
En de vele punten in het artikel
Israël heeft een goede psychiater nodig
Beëindig nu de oefening door ‘Amerika’ te vervangen door ‘Israël’.
Misschien kunnen America & Iarael een groepstarief krijgen bij de psychiater die ze allebei hard nodig hebben.
Zo waar (maar ik geloof niet dat ze in aanmerking komen voor een groepstarief).
De bewering ‘het Amerikaanse systeem verwerpt religieuze en etnische voorkeuren’ is een leugen. De huidige voorkeuren gaan uit naar alles wat niet christelijk is, niet blanke mannen, niet joods. Als blanke mannelijke christen met enige Joodse afkomst voel ik me elke dag gediscrimineerd door alle overheidsniveaus en media. Amerika wordt verondersteld een natie en veilige haven te zijn voor christenen en joden, maar dit wordt op zijn kop gezet. De natie Israël wordt verondersteld alleen voor Joden een veilige haven en thuisland te zijn. Dat is in de eerste plaats; het zou alleen maar een democratie van Joden moeten zijn. En dit is een GOEDE zaak vanwege de islamitische haat tegen alles wat joods (of christelijk) is.
Dat is een behoorlijk misleidende verkeerde karakterisering en een beetje onduidelijkheid.
Je bent te vriendelijk.
Haaretz meldde onlangs dat er graffiti op grafstenen in het centrum van Jeruzalem was geschilderd, met de woorden ‘Dood aan de Arabieren’, ‘Mohammed is dood’ samen met 30 Davidsterren. Het herinnerde de lezers er ook aan dat in het Klooster van het Kruis in Jeruzalem de woorden “Gelukkige Chanoeka – prijskaartje” en “Jezus is een klootzak” geschilderd waren. Price Tag is een racistisch rechts-Joods fenomeen.
Ynet rapporteerde op de 13e dat er opnames waren gemaakt van Israëlische grenswachten die gestationeerd waren op een plein in het centrum van Jeruzalem terwijl ze “Mohammed is dood” zongen. Ze worden geconfronteerd met disciplinaire maatregelen.
Religie is slecht geworden. De ware betekenis en menselijkheid van religie gaat bij deze mensen verloren.
“Er is een vrijere discussie in Israël, inclusief de Israëlische pers, dan in de Verenigde Staten over fundamentele kwesties over de koers van Israël en zijn relatie met de Verenigde Staten.”
.
Een feit dat al “jaren” bekend is, maar “veel Amerikaanse publicaties” zetten de stilte voort.
Toen ik op de universiteit zat, had mijn kamergenoot een vakantiebaantje in een koekjesfabriek. Om de aanduiding ‘Pareve’ te krijgen dat ze ‘koosjer’ waren, zei hij, moest een rabbijn een soort plichtmatig ritueel uitvoeren. Uit nieuwsgierigheid vroeg ik: “Wat voor soort ritueel voert de rabbijn uit”? Mijn kamergenoot antwoordde: “Hij komt langs en haalt een cheque op”.
Misschien moeten ze Dershowitz vermommen en verkleden als een zeurderige, nukkige vrouw, zodat hij hetzelfde misbruik kan ondergaan dat zijn belangenbehartiging heeft gefaciliteerd, en hem dan terug moeten laten gaan om verslag uit te brengen aan zijn klas constitutioneel recht, omringd door Cleese, Palin, Idle, Chapman, et al... en natuurlijk de dode papegaai.
Sorry voor de slechte grammatica en proefdruk. Geef het maar aan Alan de schuld.