Het verhaal achter de aanval in Benghazi was niet de politieke doofpotoperatie die rechts heeft gepusht, maar veeleer hoe het Amerikaanse consulaat was uitgegroeid tot een CIA-basis, waardoor het een uitnodigend doelwit werd voor militanten. Het voornaamste falen van de beveiliging was het niet anticiperen op het gevaar, schrijft ex-CIA-analist Melvin A. Goodman.
Door Melvin A. Goodman
Bijna twee maanden geleden, op de elfde verjaardag van 9 september, viel een groep militanten de Amerikaanse diplomatieke missie in Benghazi, Libië, aan, waarbij de Amerikaanse ambassadeur in Libië en drie andere Amerikanen omkwamen.
De Romney-campagne heeft de regering-Obama beschuldigd van het verdoezelen van de details van de aanval, en verschillende experts hebben grote verwarring gezaaid over een tragische gebeurtenis die wijst op een mislukking van de inlichtingenanalyse en het operationele vakmanschap bij het ministerie van Buitenlandse Zaken en de Central Intelligence. Bureau.
CIA-directeur David Petraeus is op de achtergrond gebleven met betrekking tot het falen van de beveiliging van het door de CIA gedomineerde consulaat van Benghazi op 11 september 2012, in tegenstelling tot zijn spraakmakende rol als Amerikaanse generaal in Irak en Afghanistan.
De onwil van de senior adviseur van het Witte Huis op het gebied van terrorismebestrijding, John Brennan, om een publieke rol te spelen in de nasleep van deze tragedie, zorgde ervoor dat de regering-Obama geen gezaghebbende stem over de gebeurtenis had.
Het is nu duidelijk dat het Amerikaanse consulaat in Benghazi geen gewoon consulaat was; in feite was het waarschijnlijk helemaal geen consulaat. De primaire missie van het consulaat was het bieden van een inlichtingenplatform waarmee de CIA een operationele en analytische rol in Oost-Libië zou kunnen behouden.
De regio is de thuisbasis van talloze militante en terroristische organisaties die de westerse belangen in Noord-Afrika en, nog belangrijker, de oprichting van een stabiele staat in Libië bedreigen. Met andere woorden: het consulaat was de diplomatieke dekmantel voor een inlichtingenplatform en alle diplomatieke functies die in Benghazi plaatsvonden dienden ook als dekmantel voor een belangrijke CIA-basis. Zowel het ministerie van Buitenlandse Zaken als de CIA delen de verantwoordelijkheid voor het ernstig onderschatten van de veiligheidsdreiging in Libië, met name in Benghazi.
Elke CIA-component in het Midden-Oosten of Noord-Afrika is waarschijnlijk een doelwit van de toorn van militante en terroristische organisaties vanwege de sleutelrol van het agentschap in de mondiale oorlog tegen het terrorisme van de regering-Bush en de steeds wijdverbreidere geheime campagne van dronevliegtuigen van de regering. Obama-regering.
Bij Amerikaanse programma's die het gebruik van geheime gevangenissen, buitengewone uitleveringen, marteling en misbruik omvatten, werkte de CIA samen met despotische Arabische regimes, waaronder de Libische Muammar Gaddafi. De Amerikaanse campagne om Gaddafi omver te werpen heeft deze misstanden niet opgeruimd; het opende alleen maar de mogelijkheid voor militanten en islamisten om de Amerikaanse acties van de afgelopen tien jaar te wreken.
Thuis besteden Amerikanen veel te veel aandacht aan de vraag of een zogenaamd goed veiligheidsniveau in Benghazi de aanval had kunnen voorkomen, in plaats van te proberen de motieven te achterhalen en te anticiperen op de acties van deze militante organisaties.
Het onvermogen van de CIA om haar personeel voldoende veiligheid te bieden, komt voort uit de achteruitgang van de operationele capaciteiten van de CIA sinds de zogenaamde inlichtingenhervormingen die volgden op de aanslagen van 9 september. Bijna drie jaar geleden werden negen CIA-agenten en contractanten gedood door een zelfmoordterrorist op hun basis in Khost in het oosten van Afghanistan, bij de dodelijkste aanval op CIA-personeel in decennia.
Vrijwel elk aspect van goed vakmanschap werd in deze aflevering genegeerd toen een niet-doorgelichte Jordaanse dubbelagent een gevoelige CIA-faciliteit mocht betreden (in plaats van een CIA-safe house), waar hij werd opgewacht door de gehele basisleiding (een schending van al lang bestaande handelspraktijken). .
De basiscommandant in Khost had onvoldoende training en ervaring voor de post en was regelmatig gepromoveerd door het Directoraat Operaties van de CIA, ondanks dat hij werd aangehaald in een intern onderzoek van de CIA op 9 september, aldus de Washington Post, omdat hij de FBI niet had gewaarschuwd voor twee Al-Qaeda-agenten die het land in 2000 waren binnengekomen.
In de nasleep van het bombardement van 2009 volgden geen berispingen, hoewel hooggeplaatste functionarissen van het Agency de benoeming van de basiscommandant moesten goedkeuren, evenals de toegang van de Jordaanse dubbelagent tot de meest gevoelige faciliteit van het Agency in het oosten van Afghanistan.
De veiligheidssituatie in Libië, en vooral in Benghazi, was duidelijk aan het verslechteren; het consulaat was in juni het doelwit van een bom en het Britse consulaat sloot in de zomer zijn deuren, waardoor het Amerikaanse consulaat de laatste officiële buitenlandse aanwezigheid in de stad was.
De algehele beveiliging van het consulaat was in handen van een klein Brits beveiligingsbedrijf dat ongewapende Libiërs aan de rand van het gebouwencomplex plaatste. De CIA heeft aan het probleem bijgedragen door haar afhankelijkheid van Libische milities en een nieuwe Libische inlichtingenorganisatie om de veiligheid van haar personeel in Benghazi te handhaven.
In de nacht van de aanval reageerde het CIA-veiligheidsteam traag op de hulpoproep van het consulaat. Het kostte meer dan twintig minuten om extra steun te krijgen van milities en de Libische inlichtingendienst die nooit reageerden.
Hoewel bijna dertig Amerikanen in minder dan tien uur uit Libië werden vervoerd, zijn er geen aanwijzingen dat deze personen zijn ondervraagd om een beter inzicht te krijgen in de aanvallen van de milities. Het ontbreken van dergelijke essentiële informatie van degenen die werden aangevallen, droeg bij aan de verwarde beoordelingen in de nasleep van de aanslagen.
Er waren ook andere complicaties. Ambassadeur Christopher Stevens was een uiterst succesvolle en populaire ambassadeur in Libië, maar hij was te ontspannen geworden over de veiligheid in een land dat een oorlogsgebied was geworden.
VN-ambassadeur Susan Rice sprak te snel een oordeel uit over de aanval in Benghazi voordat de feiten bekend waren, wat kon worden toegeschreven aan haar interesse in het op zich nemen van een publieke rol om haar pleidooi om minister van Buitenlandse Zaken te worden in een tweede regering-Obama te ondersteunen.
De publieke rol behoorde toe aan Brennan, maar hij had eerder zijn taken verkeerd uitgevoerd in de nasleep van de poging van een jonge Nigeriaan om met explosieven aan boord te gaan van een commercieel vliegtuig in december 2009 en in de onmiddellijke nasleep van de moord op Osama bin Laden in mei 2011. .
Bij de systemische mislukkingen rond de Nigeriaanse bommenwerper was de hele inlichtingengemeenschap betrokken, inclusief de CIA, het National Counter-Terrorism Center en de National Security Agency. De tragedie in Benghazi wijst op aanhoudende systemische mislukkingen in de inlichtingengemeenschap en binnen het ministerie van Buitenlandse Zaken. Als er geen goede dreigingsanalyses worden uitgevoerd, zal dit voorspelbaar tot veiligheidsproblemen leiden.
Het falen in Benghazi is eens te meer een herinnering aan de ongelukkige militarisering van de inlichtingengemeenschap, met name de CIA, in de nasleep van 9 september, waarbij onze belangrijkste civiele inlichtingendienst een paramilitair centrum is geworden ter ondersteuning van de oorlogsstrijder.
De benoeming van generaal David Petraeus vorig jaar tot directeur van de CIA; de toegenomen rol van de CIA bij drone-aanvallen in Zuidwest-Azië, de Perzische Golf en de Hoorn van Afrika; en de onvoldoende aandacht voor het verstrekken van strategische inlichtingen aan de beleidsmaker hebben de centrale missies van het Agentschap verzwakt.
Het succes van de regeringen Bush en Obama bij het compromitteren van het CIA-kantoor van de inspecteur-generaal heeft ervoor gezorgd dat de tekortkomingen van het agentschap niet zijn gecorrigeerd. De politisering van de inlichtingendiensten in de aanloop naar de oorlog in Irak in 2003 was het ergste inlichtingenschandaal in de geschiedenis van de CIA, maar er stonden geen straffen op degenen die de bereidheid van CIA-directeur George Tenet deelden om van valse inlichtingen een ‘slam dunk’ te maken.
Als er niet meer aandacht wordt besteed aan de bijbelse inscriptie bij de ingang van het CIA-hoofdkwartier in Langley, Virginia, dat alleen ‘de waarheid je zal bevrijden’, zal het verval van de inlichtingengemeenschap voortduren.
Melvin A. Goodman is een senior fellow bij het Center for International Policy en auteur van het binnenkort te verschijnen “National Insecurity: The Costs of American Militarism” (City Lights Publishing, januari 2013).
Ik durf te speculeren dat het ‘schandaal’ in Benghazi vanaf het allereerste begin een smerige ‘Oktober Surprise’-opzet van de Republikeinse Partij was, bedoeld om te proberen Obama van zijn troon te stoten. Bedenk dat de aanval op Amerikaanse ambassades leek te zijn aangewakkerd door een haatvideo, geproduceerd door een nogal mysterieus persoon met een extreemrechtse politieke oriëntatie en een criminele achtergrond.
De aanvallers en ogenschijnlijk reactionaire demonstranten in Banghazi en andere landen in het Midden-Oosten zijn misschien beloond om zich op een dergelijke manier te gedragen (op een vergelijkbare manier waarop Kermit Roosevelt de omverwerping van de democratische regering van premier Mosaddeq van Iran heeft bespoedigd om de terugkeer van het regime in te luiden). van de Sjah van Iran naar de Pauwentroon).
Deze interpretatie wordt ondersteund door het feit (zoals ik heb horen melden) dat de demonstraties niet echt spontaan waren, maar van tevoren goed gepland en georganiseerd. De publicatie van de anti-moslimhaatvideo lijkt te zijn gemaakt als dekmantel om de demonstraties spontaan te laten lijken, en niet noodzakelijkerwijs getimed om slechts een paar weken voor een belangrijke verkiezing in de VS te plaatsvinden.
Er bestaat een precedent voor dergelijke verraderlijke intriges vlak voor de Amerikaanse verkiezingen, die Amerikaanse levens op harteloze wijze in gevaar brengen. Ik verwijs naar de verkiezingen van 1980, toen president Carter ijverig werkte om te proberen de Amerikaanse gijzelaars in Iran vóór de verkiezingen vrij te krijgen, terwijl Ronald Reagan en GHW Bush in het geheim achter de schermen werkten (meestal via surrogaten) met hun inlichtingencontacten in de VS. het Iraanse regime om de Amerikaanse gijzelaars die in Iran gevangen blijven tot NA de verkiezingen vast te houden, zodat Reagan-Bush de eer voor hun vrijlating zou kunnen opeisen.
Dit verhaal en het bewijsmateriaal dat het ondersteunt, wordt goed gerapporteerd door journalist Robert Parry zelf in zijn boek Lost History, maar is ook in uittreksels beschikbaar op deze website.
Zodat. Was de reden. De onvoldoende bescherming en evacuatie. procedures lijken te ontbreken. Een vriend van mij die in de beveiliging werkt, zei dat hij zich intuïtief afvroeg waarom het consulaat in Benghazi was. Nu is zijn twijfel bevredigd. Was dit niet een klassiek geval van naïviteit in een tijdperk met een welig tierende Taliban/El Quada? De ingevingen van mijn vriend zaten op de knop.
Titel=””
Zodat. Was de reden. De onvoldoende bescherming en evacuatie. procedures lijken te ontbreken. Een vriend van mij die in de beveiliging werkt, zei dat hij zich intuïtief afvroeg waarom het consulaat in Benghazi was. Nu is zijn twijfel bevredigd. Was dit niet een klassiek geval van naïviteit in een tijdperk met een welig tierende Taliban/El Quada? De ingevingen van mijn vriend zaten op de knop.
We zijn dus een flikker-ambassadeur kwijtgeraakt en enkele 'spooks' van de CIA die deden waar ze goed in zijn, het prachtige land van Gaddafi in stukken hakken – en dan nog?
Denk aan Hillary's: 'We kwamen – we zagen – Hij stierf!' commentaar (nadat de VS bewapende en gefinancierde 'rebellen van Al-Qaida' sodomiseerden (bajonet?) en vervolgens een ongelukkige Saddam in koelen bloede vermoordden?).
Ja, elke hond heeft zijn dag, hè Hillary?
Tussen haakjes: oorlogsmisdadiger Leprachaun generaal Petraeus zou moeten wegrotten in een gevangenis in Bagram-stijl – met een celgenoot genaamd generaal (oorlogsmisdadiger) Stanley McChrystal.
Voor een eerlijk en helder begrip van de CIA vanaf het begin raad ik de geschriften van luitenant-kolonel L.Fletcher Prouty aan. Zijn beste boek, getiteld
HET GEHEIME TEAM – De CIA en haar bondgenoten hebben de controle over de Verenigde Staten
Staten en de wereld, is hier online:
http://www.ratical.org/ratville/JFK/ST/
Wat is een betere aankondiging aan de wereld over het misbruik van dit agentschap dan dat een militaire generaal die de leiding had over twee illegale oorlogen tot directeur zou worden benoemd?
Geweldig stuk. De vraag van $ 64,000.00 roept een beetje de vraag op: is er echt een kosten-baten-rechtvaardiging voor al onze inlichtingenoperaties, als je kijkt naar de gestage stroom van rampen, te beginnen met debacles uit de Koude Oorlog, de rekrutering van nazi’s om het “Rode Gevaar”, een “Bananenrepubliek” in bedwang te houden? ' na een andere die door fascistische dictators in chaos terechtkwam, de verdrijving van Mossadegh in 1953, en die tinnen capriolen van die dader Ollie North en zijn Iran-Contra-shenanigans. Op de een of andere manier kwamen de OSS en Walter C. Langer uit de Tweede Wereldoorlog en leken ze erin geslaagd de innerlijke werking van Hitlers Duitsland te doorgronden, en de machtselite kocht op de een of andere manier de goederen. De waarheid is dat een homoseksueel wiskundig genie genaamd Turing de raadselcode heeft gekraakt en dat Ernst Hanfstaengl naar de Verenigde Staten is overgelopen. Op de een of andere manier blijven deze successen sindsdien een gestage stroom van mislukte inlichtingendiensten rechtvaardigen.
Ik zou denken dat de illegale oorlog tussen de VS en de NAVO tegen Libië nogal destabiliserend was.
Kijk eens naar dit artikel van Petras:
http://petras.lahaine.org/?p=1872
De heer Goodman schrijft: “De regio is de thuisbasis van talloze militante en terroristische organisaties die de westerse belangen in Noord-Afrika bedreigen en, nog belangrijker, de oprichting van een stabiele staat in Libië. ”
Zijn CIA-analisten getraind in het hebben van een blinde vlek voor het imperialisme?
Goodman schrijft: “Zowel het ministerie van Buitenlandse Zaken als de CIA delen de verantwoordelijkheid voor het ernstig onderschatten van de veiligheidsdreiging in Libië.”
Broeder, het ministerie van Buitenlandse Zaken en de CIA en de NAVO ZIJN de bedreiging voor de veiligheid; zij bedreigen de fysieke, economische en sociale zekerheid van het gewone Libische volk.
Meer Orwelliaanse uitspraken van Goodman: “Elke CIA-component in het Midden-Oosten of Noord-Afrika is een waarschijnlijk doelwit van de toorn van militante en terroristische organisaties vanwege de sleutelrol van het Agentschap in de mondiale oorlog tegen het terrorisme die wordt gevoerd door de regering-Bush en de steeds wijdverspreider wordende geheime campagne van dronevliegtuigen van de regering-Obama.”
Corrigeer dat met de oorlog tegen terrorisme door de regeringen van Bush en Obama…
Goodman vermeldt de bomaanslag op Khost en de dood van CIA-agenten en contractanten, maar laat elke uitleg achterwege over wat de CIA in Afghanistan doet, vier decennia nadat de regering-Carter daar de anticommunistische guerrillastrijders steunde.
Goodman zegt: “Christopher Stevens … was te ontspannen geworden over de veiligheid in een land dat een oorlogsgebied was geworden.”
Ja, hoe werd Libië een oorlogsgebied?
De voorbarige, onnauwkeurige opmerkingen van Susan Rice en de mogelijke ambities voor promotie worden genoemd, maar haar leugens over Viagra worden niet erkend. http://antiwar.com/blog/2011/04/30/susan-rices-viagra-hoax-the-new-incubator-babies/
Waarom krijgen Amerikaanse oorlogsmakers, propagandisten en leugenaars toestemming?
Waarom noemt Goodman Umar Farouk Abdulmutallab niet, de Nigeriaan die betrokken was bij het complot van december 2009? Waarom laat Goodman elke vermelding achterwege van Kurt Haskell, die vragen heeft gesteld over de zaak?
Goodman betreurt de militarisering van de inlichtingengemeenschap, maar wat vertelt een dergelijke ontwikkeling ons over de machtsstructuur in DC?
De naam van Bob Gates wordt in dit stuk niet eens uitgesproken, terwijl het Goodman was die mensen moedig herinnerde aan de betrokkenheid van Gates bij Iran Contra en de bewapening van Saddam Hoessein.
http://www.democracynow.org/2006/11/9/defense_secretary_nominee_robert_gates_tied
Waarom hield Obama Gates uiteindelijk aan als imperiale, eh, ‘defensie’-secretaris? Wat vertelt zo'n besluit ons over wie het beleid dicteert?
Niemand lijkt zich te herinneren dat Libië een van de grootste resterende aardoliereserves bezit.
Nu Gaddhafi weg was, was er geen georganiseerde regering meer die een opportunistische invasie had kunnen voorkomen om in Libië te doen wat in Irak niet was gedaan: de olievelden veroveren en controleren. Het is om deze reden dat de neoconservatieven Obama zo hard over Benghazi te lijf gaan, en niet om het feit dat er weinig kans was om deze mensen te beschermen of te redden nadat de Republikeinen bezuinigingen hadden afgedwongen.
dus het was een cia-complex, we hadden geen ambassadeur die zijn leven verloor, hij was een dekmantel voor de cia, en de andere Amerikanen, zij waren ook cia, het is nu logisch
Wauw, het nieuws en de president en de woordvoerders dachten dat het een film was, ze beschermden de cia, toen zeiden ze dat ze te horen kregen dat het de film was, oh wauw, het is nu zo duidelijk
“Westerse belangen in Noord-Afrika”?
Waarom wordt het imperialisme niet verder besproken?
Waarom wordt de illegale oorlog tegen Libië niet besproken?
Deze beleidsmakers handelen niet namens of met toestemming van het Amerikaanse volk.
Michael Parenti schrijft in ‘Against Empire’: ‘Waarom heeft een zogenaamd vredelievende, democratische natie het nodig gevonden om zoveel geweld en repressie te gebruiken tegen zoveel volkeren op zoveel plaatsen? Een belangrijk doel van het Amerikaanse beleid is om de wereld veilig te maken voor de Fortune 500 en het mondiale systeem van kapitaalaccumulatie. Regeringen die streven naar enige vorm van economische onafhankelijkheid of enige vorm van populistische herverdelende politiek, die proberen een deel van hun economische overschotten toe te passen op non-profitdiensten die het volk ten goede komen – zulke regeringen zijn het meest waarschijnlijk om de toorn van de Amerikaanse interventie of invasie te voelen.”
De trieste episode van de aanval in Benghazi is opnieuw een voorbeeld van ons gebrekkige en foutieve buitenlandse beleid. Is het niet zo dat de mensen in de moslimwereld ons niet mogen omdat “ze onze vrijheid, onze democratie haten”. Wat ze haten is ons buitenlands beleid. Ze zijn verontwaardigd over onze hegemonie en onderwerping van de landen in het Midden-Oosten door bezetting en vernedering. Zoals de grote Edward Said zei in zijn monumentale werk Orientalism, heeft de wereld van het Midden-Oosten geen betutteling nodig: “ZE MOETEN HUN EIGEN GESCHIEDENIS SCHRIJVEN”. In de buurt van Benghazi en in de stad zelf was het bestaan van goed georganiseerde en bewapende jihadisten en gewelddadige extremisten berucht, die in Irak vochten nadat Saddam was afgezet, tijdens de gewelddadige burgeroorlog. Het waren meer Libiërs die in Irak vochten dan andere buitenlandse strijdersgroepen. Hoe irrationeel en hypocriet is het om president Obama de schuld te geven, terwijl Benghazi de meest diepgewortelde groep gewelddadige jihadistische en anti-Amerikaanse elementen is. Wat willen ze van de neoconservatieven en reactionaire elementen die de president bekritiseren? Willen ze dat de VS laarzen aan de grond zetten of Libië binnenvallen? Ze willen zeker altijd meer oorlog, wat de meerderheid van ons land niet wil. Opnieuw vormt ons buitenlands beleid de kern van de proliferatie van anti-Amerikanisme en jihadisme in deze delen van de wereld.
De ironie is dat dezelfde goedgelovige dwazen die de leugens van de CIA over massavernietigingswapens hebben gekocht in de aanloop naar de ‘Vergeldingsoorlog’ tegen Saddam in 2003, degenen zijn die het meest kritisch zijn als het gaat om het beschuldigen van president Obama van misdrijf, terwijl het waarschijnlijk is dat Obama feitelijk rechtvaardig was. proberen de geloofwaardigheid van de CIA te beschermen.
Als president Obama de echte waarheid zou vertellen, zou dat de leugens en onbekwaamheid van onze CIA aan het licht brengen en de beschuldigingen valideren dat Bush-Cheney-Rumsfeld de Amerikaanse (en ook het internationale recht) had geschonden door in 2003 de oorlog aan Irak te verklaren. familieleden van de meer dan 4000 Amerikaanse soldaten die tijdens die oorlog in Irak zijn omgekomen, zijn van mening dat die levens voor niets verloren zijn gegaan.
DAT dilemma is het grote raadsel waarmee president Obama wordt geconfronteerd, of zoals werd gezegd in ‘A Few Good Men’ van kolonel Nathan R. Jessup (Jack Nicholson) ‘Je kunt niet omgaan met de waarheid.’
Als 46% van het Amerikaanse electoraat NIET in Evolutie gelooft, bewijst dit dat ze “niet met de waarheid kunnen omgaan.”
Goh, een CIA-basis die opereert als een consulaat? Hoe nieuw en spannend! Hoe zit het nu met de basis van de Lack of Intelligence Agency in Jeddah? Bijna al het Amerikaanse personeel daar werkt ook voor dat agentschap en de National Insecurity Agency. Hun taak is het bespioneren van Amerikanen, de ongeveer 55 consulaten in de stad, de Saoedi's en wat ze uit Oost-Afrika kunnen halen.
Als Amerika vrede en veiligheid wil, waarom schaft u dan niet het Directoraat Operaties af en verlaagt u de begrotingen van de inlichtingendiensten met 25% – DIT JAAR. En gedurende een aantal opeenvolgende jaren met een vergelijkbaar bedrag.