Exclusief: Tien jaar geleden lanceerde de regering van George W. Bush, onder verwijzing naar het spook van de 'paddestoelwolken', een PR-campagne om het Amerikaanse volk achter een invasie van Irak te scharen. Tegenwoordig onderneemt de Israëlische premier Benjamin Netanyahu een soortgelijke inspanning tegen Iran, schrijft Peter Dyer.
Door Peter Dyer
De Israëlische premier Benjamin Netanyahu klaagde op 2 september bij zijn kabinet dat “de internationale gemeenschap Iran geen duidelijke rode lijn geeft en Iran geen internationale vastberadenheid ziet om zijn nucleaire project te stoppen.”
Maar Netanyahu heeft ook moeite het Israëlische volk te overtuigen van de noodzaak om Iran aan te vallen, waarbij uit een recente peiling blijkt dat minder dan een derde van de respondenten voorstander is van een militaire aanval.
Voormalig minister van Buitenlandse Zaken Condoleezza Rice als "DarthCondi" op een poster van Robbie Conal. (Grafisch krediet: robbieconal.com)
Deze week tien jaar geleden stond president George W. Bush voor een soortgelijk dilemma toen hij het Amerikaanse publiek ervan overtuigde dat het noodzakelijk was oorlog te voeren met Irak. Net als Netanyahu nam de regering-Bush ook haar toevlucht tot het schrikbeeld van een hypothetische nucleaire dreiging om het publiek te verzamelen.
Op 8 september 2002 sprak de nationale veiligheidsadviseur Condoleezza Rice in een CNN-interview met Wolf Blitzer over onderschepte zendingen naar Irak van “aluminium buizen … die eigenlijk alleen geschikt zijn voor kernwapenprogramma’s, centrifugeprogramma’s. …
“Het probleem hier is dat er altijd enige onzekerheid zal bestaan over hoe snel [de Iraakse president Saddam Hoessein] kernwapens kan verwerven. Maar we willen niet dat het rokende pistool een paddestoelwolk wordt.”
De bewering dat deze buizen zouden worden gebruikt om kerncentrifuges te bouwen – herhaald door vice-president Dick Cheney, president Bush en minister van Buitenlandse Zaken Colin Powell in zijn toespraak van 5 februari 2003 tot de VN-Veiligheidsraad – werd later ontkracht. het bestaan ten tijde van enig Iraaks kernwapenprogramma. Maar de schriktactiek werkte om een bang Amerikaans publiek achter de invasie van Irak te krijgen.
Ook de angstzaaierij van de regering-Bush was geen toeval. Het maakte deel uit van een zorgvuldig uitgeschreven propagandacampagne, gecoördineerd door de White House Information Group (WHIG), die uitdrukkelijk werd opgericht om de invasie van Irak op de markt te brengen. WHIG, georganiseerd door de stafchef van Bush, Andrew Card, viel niet alleen op door zijn roekeloosheid ten opzichte van de waarheid, maar ook door de openhartigheid waarmee het erkende dat het een reclamecampagne voerde.
De dag vóór Rice's angstzaaiende en leugenachtige oorlogspraat publiceerde de New York Times een kort artikel over WHIG, getiteld “TRACES OF TERROR: THE STRATEGY; Bush-assistenten bepalen een strategie om beleid ten aanzien van Irak te verkopen.”
De lede luidde: “functionarissen van het Witte Huis zeiden vandaag dat de regering een zorgvuldig geplande strategie volgde om het publiek, het Congres en de bondgenoten te overtuigen van de noodzaak om de dreiging van Saddam Hoessein het hoofd te bieden.” Card was heel openhartig over het project en de timing: “Vanuit marketingoogpunt introduceer je geen nieuwe producten in augustus.”
In tegenstelling tot premier Netanyahu, die nog steeds worstelt om het Israëlische publiek voor zich te winnen, genoot president Bush al snel gunstige marketingresultaten. Uit een Gallup-peiling van 5 tot 8 september 2002 bleek dat 58 procent van de Amerikanen verkocht was voor een Amerikaanse invasie in Irak. Ter vergelijking: uit een onderzoek dat vorige maand door het Dialogue Institute werd gepubliceerd, bleek dat 32 procent van het Israëlische publiek een aanval op Iran steunde.
Minachting voor de rechtsstaat
Naast hun op angst gebaseerde marketing delen de oorlogscampagnes van Netanyahu en Bush nog een ander element: minachting voor het internationaal recht.
Zoals bisschop Desmond Tutu onlangs opmerkte, had de niet-uitgelokte invasie van Irak verwoestende menselijke gevolgen die de vervolging van ex-president Bush en de voormalige Britse premier Tony Blair voor een internationaal tribunaal in Den Haag rechtvaardigden. De Nobelprijswinnaar voor de Vrede merkte op:
“Sinds 110,000 zijn ruim 2003 Irakezen omgekomen in het conflict en miljoenen zijn ontheemd geraakt. Eind vorig jaar waren bijna 4,500 Amerikaanse soldaten gedood en ruim 32,000 gewond.
“Alleen al op deze gronden zouden degenen die verantwoordelijk zijn voor dit lijden en verlies van mensenlevens in een consistente wereld hetzelfde pad moeten bewandelen als sommige van hun Afrikaanse en Aziatische leeftijdsgenoten die verantwoording moeten afleggen voor hun daden in Den Haag.”
Zoals bisschop Tutu erkende, is het internationaal recht op het gebied van de aanvalsoorlog goed ingeburgerd. Wat Netanyahu's gewenste “duidelijke rode lijn” betreft, bestaat er al een “rode lijn” voor militaire actie van welke staat dan ook tegen welke andere staat dan ook. Het wordt uiteengezet in hoofdstuk 7, artikel 2, lid 4, en artikel 51 van het Handvest van de Verenigde Naties.
Hoewel er enige onduidelijkheid bestaat over de vraag of en in welke mate artikel 51 anticiperende of onderscheppende zelfverdediging toestaat, hebben dergelijke vragen doorgaans betrekking op de mate van dreiging, dat wil zeggen: is er een gewapende aanval begonnen of staat deze duidelijk op het punt te beginnen?
Deze vragen hebben weinig relevantie voor de huidige stand van zaken met betrekking tot het Iraanse nucleaire programma, dat volgens Iran alleen voor vreedzame doeleinden is. Er bestaat ook consensus binnen de Amerikaanse inlichtingengemeenschap dat Iran geen besluit heeft genomen om een atoombom te bouwen.
Aan de andere kant vormt het bestaande (hoewel niet erkende) kernwapenarsenaal van Israël, in combinatie met consistente en talrijke dreigementen om Iran aan te vallen, op zijn minst een even plausibel en beangstigend spook van een op handen zijnde nucleaire aanval in de andere richting.
Geen enkel individu, geen enkele staat of enige andere organisatie heeft het wettelijke recht om eenzijdig een rode lijn te trekken om oorlog te rechtvaardigen. Ook bestaat er geen enkel recht gebaseerd op de wet om militaire actie te initiëren op basis van welke willekeurige maatstaf dan ook. Een oproep tot, en nog minder tot het vaststellen van, een dergelijke lijn duidt op een opzettelijke veronachtzaming van het VN-Handvest.
Een aanval die gebaseerd is op een dergelijke minachting zou agressie vormen, een misdaad die in de uitspraak van het eerste proces van Neurenberg uit 1946 werd gekarakteriseerd als “de allerhoogste internationale misdaad die alleen verschilt van andere oorlogsmisdaden doordat deze het geaccumuleerde kwaad van het geheel in zich draagt.” Tijdens dit proces in Neurenberg werden vijf van de 21 Duitse verdachten ter dood veroordeeld wegens misdaden, waaronder agressie.
Er kan gemakkelijk worden beweerd dat president Bush en andere leden van zijn regering (samen met belangrijke bondgenoten zoals premier Blair) deze “hoogste internationale misdaad” van agressie in maart 2003 hebben gepleegd met de invasie van Irak.
Tegenwoordig schuilt er meer tragische ironie in het vooruitzicht van een door de Amerikanen gesteunde Israëlische schending van het meest opvallende kenmerk van het Handvest van Neurenberg: het verbieden van agressieve oorlogen en het principe van individuele strafrechtelijke aansprakelijkheid voor leiders die zich schuldig maken aan deze misdaad.
Het was immers grotendeels het morele gezag dat de Verenigde Staten in Neurenberg uitoefenden dat nazi-oorlogsmisdadigers naar de galg stuurde vanwege hun gebruik van agressie om de Tweede Wereldoorlog te ontketenen en vanwege hun industriële barbaarsheid, die tot uiting kwam in de Holocaust, die intenser werd naarmate de Tweede Wereldoorlog plaatsvond. oorlog sleepte zich voort.
Hoewel het huidige Witte Huis volhoudt dat “alle opties op tafel liggen” met betrekking tot Iran, zijn er andere berichten dat president Barack Obama momenteel niet enthousiaster is over een mogelijke Israëlische aanval dan het Israëlische publiek.
Misschien zal Obama in dit geval meer terughoudendheid, een beter beoordelingsvermogen en meer respect voor het internationaal recht aan de dag blijven leggen dan zijn strijdlustige voorganger tien jaar geleden.
Peter Dyer is een freelance journalist die in 2004 met zijn vrouw van Californië naar Nieuw-Zeeland verhuisde. U kunt hem bereiken via p.dyer@inspire.net.nz.
Elke drang van Bush tot oorlog werd versterkt door onze Ziomedia, een complete oplichterij en afleiding van de echte vijand, degenen die denken dat ze boven de wet staan.
En Obomba is ook volledig medeplichtig aan mediapropaganda en verduistering.
Het Israëlische volk heeft gezien dat de sancties (Obama) werken en de dreiging van Iran hebben verminderd. Dat is precies de reden waarom ze zich hebben teruggetrokken in oorlogspraat. Het zijn de media en een aantal rechtse mensen die de vlammen aanwakkeren. Gelukkig beseffen Romney en zijn clan dat hun kansen op verkiezing nihil zijn als we een groot veiligheidsprobleem hebben, waarbij het publiek de huidige president altijd steunt. Bedankt.
Als je hebt gelogen om binnen te komen, kun je niet onbevreesd en eerlijk zijn, omdat je al hebt bewezen dat je een lafaard bent die bang is voor de waarheid.
Reactionairen in Likud, Kadima, Yisrael Beitenu, Shas – en in de Republikeinse Partij behalve Paul Ryan – en in een deel van de Democratische Partij – geven niets om de belangen van hun eigen land!
Faillissementen zijn prima voor de oorlogshitsers, verminderde veiligheid is prima voor de oorlogshitsers, elke toename van terroristische vergelding is prima voor de oorlogshitsers – al deze dingen stellen hen in staat de gerechtigheid te dwarsbomen en het volk uit te buiten.
Ik bedoelde Ron Paul en niet Paul Ryan – maar niet dat ik eraan denk – ik begrijp uit het lezen van persoonlijke e-mails die aan mij zijn gekoppeld door iemand hoog in de Romney-campagne – dat Paul Ryan een goede vriend en zakenpartner van de ayatollahs is.
De processen van Neurenberg waren een stap verder, de landen die het hadden opgezet deden het veel erger. Amerika vermoordde bijvoorbeeld 43 miljoen inheemse Amerikanen Frankrijk en Groot-Brittannië “Doe je geschiedenis goed. Ik keur de Duitsers niet goed voor wat ze deden, maar in vergelijking daarmee zijn het padvinders
Wat een stelletje idioten laten we ons regeren. Ik kan niet beslissen welke factie het gekker is. De vleugelspelers van de Tea Party of de beste en slimste van de Democraten.
Ze zijn in principe allemaal hetzelfde. Het zijn allemaal sociopathische megalomanen. Ze verpakken zichzelf alleen anders voor verschillende markten.
Van één ding kunnen we zeker zijn: noch het binnenlandse noch het internationale recht zullen enige beperking vormen op de vraag of de VS of Israël besluit Iran aan te vallen. Zowel de regeringen van Bush als Obama hebben duidelijk bewezen dat zij geloven dat de VS niet gebonden zijn aan de wettelijke principes van Neurenberg (zo is de verworpen nazi-verdediging, “Ik volgde alleen maar bevelen op”, expliciet omarmd door OBama en in de praktijk door procureur-generaal Holder, en uiteraard werden degenen die opdracht gaven tot marteling nooit onderzocht of in aanmerking genomen voor vervolging.
Dit artikel probeert de angstzaaiende ‘paddestoelwolk’-dreiging in evenwicht te brengen met een gelijkwaardig ‘worst case’-scenario van dreigingen van het claimen van autoritaire machten en leiders die boven de wet staan (voor de democratie, het recht, de veiligheid, de economie, de mensenrechten), dat is iets wat je nooit leest: ”
(7-15-12) “Schandaal Congres en media gemist: hoe Obama’s nieuwe ‘legale’ autoritaire macht, oorlog tegen klokkenluiders, de Amerikaanse veiligheid en democratie veel meer bedreigt dan zelfs critici vermoeden” (http://theglobal99movement.blogspot.com/2012/07/another-victim-in-obamas-war-on.html)
In het laatste nummer van Vanity Fair, dat gratis online beschikbaar is, staan zes pagina's uit een onlangs uitgebracht boek, waarin de gekke onzin wordt uiteengezet die Bush tegen andere leiders, zoals Frankrijk, vertelde, waarin Bush zei dat we moesten vecht tegen Gog en Magog, een bijbelse verwijzing naar het eindtijdgeloof van de evangelicals.
http://www.gnosticliberationfront.com/Nicolai%20von%20Kreitor%20Theology.htm
Voor
Sydney18511
“Misschien zal Obama meer terughoudendheid blijven betrachten.” Alstublieft God, moge het zo zijn. Een nieuwe oorlog is het laatste wat de wereld nodig heeft. waarbij machten betrokken zijn die bewapend zijn (zoals de VS en Israël al zijn) met kernwapens. Alle oorlogen hebben onbedoelde gevolgen. Periode. Als wij er een beginnen, zoals we in Irak hebben gedaan, zonder op een of andere manier te weten waar het toe zal leiden, is dat niet alleen in strijd met het VN-Handvest, het is een misdaad tegen de menselijkheid. Wat als Romney verkozen zou worden? Zou hij zich (tot nu toe) meer als Bush of Obama gedragen? Dat kun je zelf uitzoeken.
Hoe kan Obama meer terughoudendheid tonen, als hij degene is die het verkooppraatje van de 'Mushroom Cloud' doorzet?
Het beleid van Obama lijkt zoveel op dat van Dubya dat hij omgedoopt is tot OBusha.