Uit het archief: Een Israëlische rechtbank heeft geoordeeld dat Rachel Corrie “zichzelf in gevaar bracht” en Israël draagt dus geen schuld aan het feit dat de 23-jarige Amerikaan verpletterd werd door een Israëlische bulldozer toen deze in 2003 Palestijnse huizen in Gaza met de grond gelijk maakte. Na haar dood herinnerden haar ouders zich haar offer.
Door Cindy en Craig Corrie (oorspronkelijk gepubliceerd op 16 maart 2012)
Het is negen jaar geleden dat onze dochter Rachel werd verpletterd onder een door Israël bestuurde, door de VS gefinancierde en gebouwde Caterpillar D9-bulldozer in Gaza.
In maart 2003 stond het nieuws vol met geruchten over een oorlog met Irak, een preventieve oorlog om het Westen, met name de VS en Israël, te beschermen tegen de massavernietigingswapens die destijds door Saddam Hoessein zouden zijn verzameld.
Rachel Corrie, een vredesactiviste die werd verpletterd door een Israëlische bulldozer toen ze probeerde te voorkomen dat deze huizen in Gaza verwoestte.
Toen Rachel dat jaar naar Gaza reisde, keek de wereld niet toe. Volgens Human Rights Watch werden van september 2000 tot september 2004 1,600 Palestijnse huizen in de stad Rafah verwoest door het Israëlische leger toen het de Gazastrook bezette. Een tiende van de bevolking verloor zijn huis.
Rachel koos ervoor om in Gaza te zijn toen de grondaanval op Irak uitbrak. Ze vreesde een escalatie van het geweld en een verscherping van het isolement tegen de mensen daar, terwijl de wereld naar het noordoosten keek en wachtte op het verwachte bloedbad in Irak.
In 2003 schreef Rachel: “Ik ging een paar dagen geleden naar een bijeenkomst in Khan Younis uit solidariteit met het volk van Irak. Er werden veel analogieën gemaakt over het aanhoudende lijden van het Palestijnse volk onder de Israëlische bezetting en de aanstaande bezetting van Irak door de Verenigde Staten, niet over de oorlog zelf, maar over de zekere nasleep van de oorlog.
“Als mensen niet al nadenken over de gevolgen van deze oorlog voor de mensen in de hele regio, dan hoop ik dat ze zullen beginnen.”
Nu, in 2012, luisteren we naar soortgelijke nieuwsoproepen om Iran te bombarderen om te voorkomen dat het kernwapens verkrijgt. De preventieve oorlog is al begonnen met de moord op Iraanse kernwetenschappers.
Onze regering vertelt ons dat sancties tegen Iran hun regering onder druk zullen zetten om elk programma voor de ontwikkeling van deze wapens op te geven, maar de ervaring leert ons dat sancties de defensieve houding van repressieve regimes alleen maar vergroten en hun controle over hun bevolking verscherpen.
Het nieuws van onze politici is ontmoedigend en zelfs beangstigend, maar op de ontmoetingsplaatsen en straten in onze gemeenschappen maken we het soort verandering dat Rachel voor ogen had.
Het gebeurt in Olympia, Washington, met voortdurende steun voor de boycot van Israëlische producten door de Olympia Food Co-op totdat de rechten van de Palestijnen zijn aangepakt.
In Puget Sound hebben we met succes de pogingen van de Israëlische regering betwist om leden van de Israëlische homogemeenschap te gebruiken om de aandacht af te leiden van de voortdurende onderdrukking van het Palestijnse volk.
Kerken in onze regio praten over het afstoten van bedrijven als Caterpillar Inc. vanwege hun weigering om hun voortdurende deelname aan mensenrechtenschendingen en de illegale bezetting van de Westelijke Jordaanoever en Gaza aan te pakken.
In 2002 schreef Rachel: 'Ik denk dat het belangrijk is dat mensen die tegen oorlog en repressie zijn, spreken over wie we zijn als gemeenschap, naast het spreken over oorlog, racisme en onrechtvaardigheid. Wij zijn niet buiten. Ik denk dat het belangrijk is dat mensenrechten en verzet tegen onderdrukking worden opgenomen in de manier waarop we onszelf als gemeenschap definiëren.”
Nu de oorlogsdreiging met Iran, de desintegratie van de situatie in Afghanistan en de bombardementen op Gaza voortduren, is het werk dat we allemaal in onze thuissteden op basisniveau doen krachtig en cruciaal.
Vandaag, terwijl we het standpunt van Rachel negen jaar geleden herdenken, moedigen we onze vrienden in het hele land en de wereld aan om jullie eigen gemeenschappen te versterken, te onderwijzen, te onderwijzen, te onderwijzen, elkaar te steunen bij het ondernemen van actie, en met vrede, liefde en vergeving te wandelen in jullie leven. harten terwijl u werkt aan verandering.
Eén blik op haar gezicht maakt duidelijk dat de ‘levenskracht’ zo’n jeugdig lichaam al had verlaten – maar haar overtuigingen en vastberadenheid stonden boven het leven en de wil om te leven. Op het eerste gezicht raakte die foto me echt. Rust zacht, Rachel.
Arme Sint-pannenkoek!
Borat: Welk recht heeft Israël nu eigenlijk om nederzettingen te stichten op de Westelijke Jordaanoever en in het verleden in Gaza? Het internationale recht verbiedt dit, en ook de sloop van huizen van burgers is verboden. En ik weet dat u zult zeggen dat de huizen zijn verwoest van degenen die onheil tegen Israël begaan. Excuseer mij, maar veel van de huizen zijn verwoest en er is nooit een aanklacht bewezen door een rechtbank.
En terwijl u nadenkt over een antwoord, zegt de VN dat de Gazastrook in 2020 niet langer bewoonbaar zal zijn. Dat is te danken aan het Israëlische beleid waarbij infrastructuur niet kan worden gerepareerd of ontwikkeld. Dat is pure verdorvenheid jegens een burgerbevolking die beroofd is van haar internationale rechten. Ben je daar trots op? Is dat wat je wilt dat de wereld later begrijpt?
Wat gaat Israël doen tegen kolonisten die Palestijnse gewassen verbranden, boeren neerschieten, KKK-achtige tactieken gebruiken om Palestijnse boeren van hun land te verjagen, en kolonisten die schoolkinderen lastigvallen? Wat is het allemaal voor Borat?
De wereld van vandaag is te klein om mensen op die manier te behandelen. Het tijdperk van het opbouwen of verdringen van imperiums is zo goed als voorbij met de snelheid van de huidige communicatie. Wilt u, na de verschrikkingen van wat de Joden hebben meegemaakt, anderen een soortgelijke ervaring bezorgen? Echt !
De meeste Palestijnse moslims en christenen willen vrede en gelijkheid. Ze leefden samen met joden voordat de exculsiviteit en de ongelijkheid van het zionistische denken zich ontwikkelden.
Nou Borat, vermijd de vraag. Ik keur geweld niet goed, maar zoals ik al eerder heb gezegd, de eerste Palestijnse zelfmoordterrorist kwam na een Israëlisch-Amerikaanse reservesoldaat, een Kach en nog een arts, Baruch Goldstein schoot 29 Palestijnen dood en verwondde 170 bij een moskee in Hebron. Slechts twee westerse nieuwsbronnen noemden hem een terrorist. Hoe noem je hem, en hoe zou je hem noemen als hij een Palestijn was die Joden vermoordde?
Je verdrijft 750,000 Palestijnen in 48, velen leven nog steeds in vluchtelingenkampen, verwacht geen sympathie van hen, ben je te blind om dat te zien?! Ik haat geweld, maar je oogst wat je zaait, want niet alle mensen hebben dezelfde afkeer.
Ik heb verschillende Palestijnen ontmoet in Noord-Amerika, een jong meisje dat hier aan de universiteit studeert omdat Israël haar Palestijnse opties heeft afgesloten. Ik ontmoette twee broers uit Haifa wier familie in 48 het terrorisme ontvluchtte. De oudere jongen ontsnapte uit het vluchtelingenkamp en bereikte Egypte en riep na verloop van tijd de familie op. Van daaruit emigreerden ze naar Noord-Amerika, de een werd arts, de ander een gepromoveerde leraar.
U noemt mij een verhulde antisemiet, dat ben ik niet (ik voel me zelfs in de VS ongemakkelijk bij de mix van religie en politiek), maar ik denk dat het omgekeerde etiket perfect bij u past: anti-Palestijns. U hebt nooit vragen beantwoord, vooral niet over de illegaliteit van de nederzettingen, en oorlog is geen excuus. Arafat, die bereid was het secularisme te aanvaarden, dacht dat hij een land had met Oslo. Het blijkt dat hij ongelijk had toen de illegale bouw van nederzettingen en infrastructuur daarvoor doorgingen. Zet jezelf in hun plaats, maat! Ik denk niet dat jij daartoe in staat bent. Dus zoals ik al zei: oogst wat je zaait. Probeer over je angsten heen te komen; andere mensen zijn over het algemeen goed gezelschap als je ze goed behandelt. Ik wens je succes.
Merk op dat de Wikipedia-pagina over Rachel Corrie zegt: 'Ze stierf terwijl' NIET werd vermoord.
Op 28 augustus 2012 oordeelde de rechtbank van Haifa dat Corrie's dood onbedoeld was en dat de IDF NIET verantwoordelijk was.
Ooggetuigen zijn het daar niet mee eens, maar velen mochten geen getuigenis afleggen. Als Palestijnen kregen zij geen reisvergunning om te getuigen.
Amerikanen krijgen jaren later geleidelijk het waargebeurde verhaal te horen en weten dat zij ook een Amerikaanse held is die werd vermoord door de IOF (Israeli Occupation Force) terwijl ze de inheemse bevolking in hun eigen huizen verdedigde.
Toen de voormalige commandant van de Zuidelijke Brigade van de voormalige Gaza-divisie, kolonel Pinhas (Pinky) Zuaretz – die in 2003 de leiding had – voor de rechtbank werd ondervraagd, bevestigde hij deze instructies.
Vraag: En op principieel vlak is het toegestaan om iemand die overdag naar deze [Philadelphi] route komt, te doden.
Antwoord: Bevestigend.
http://www.aljazeera.com/indepth/opinion/2012/08/20128267281139584.html
Israëlische veteranen hebben zich uitgesproken en beschrijven een vernederende cultuur van misbruik en intimidatie van Palestijnse kinderen op de Westelijke Jordaanoever en Gaza. Een rapport met getuigenissen van dertig veteranen beschrijft talrijke gevallen van geweld gepleegd door Israëlische soldaten.
http://rt.com/news/israeli-soldiers-abuse-children-581/comments/