Mitt Romneys 'Bloedgeld'

De Amerikaanse pers is bezorgd over Mitt Romney's werk bij Bain Capital, waarbij 'factcheckers' er zelfs op aandringen dat Romney niet verantwoordelijk is voor zijn daden terwijl hij nog CEO was. Maar de manier waarop Romney het oorspronkelijke geld van rechtse Salvadoranen ophaalde, valt vrijwel geheel buiten beeld, schrijft William Boardman.

Door William Boardman

De essentie van het algemeen niet gerapporteerde verhaal is eenvoudig genoeg: toen Mitt Romney in 1984 moeite had geld bijeen te brengen om Bain Capital op te richten, haalde hij uiteindelijk een groot deel van de aanvankelijke investering van zijn bedrijf ter waarde van 37 miljoen dollar binnen bij Salvadoraanse miljonairs met indirecte banden met doodseskaders in de VS. El Salvador.

Ook al verscheen het in gedempte vorm in de Los Angeles Times op 19 juli van dit jaar, gerapporteerddoor Joseph Tofani, Melanie Mason en Matea Gold, lijkt de rest van wat losjes wordt gekarakteriseerd als de reguliere media het verhaal helemaal te hebben genegeerd.

In hun rapport, gericht op hoe Bain Capital van start ging met de hulp van offshore-investeerders, wijdden de drie Times-verslaggevers slechts drie zinnen aan de connectie met El Salvador:

“Ongeveer 9 miljoen dollar kwam van rijke Latijns-Amerikanen, waaronder machtige Salvadoraanse families die in Miami woonden tijdens de wrede burgeroorlog in hun land. Destijds beschuldigden Amerikaanse functionarissen publiekelijk enkele ballingen in Miami van het financieren van rechtse doodseskaders in El Salvador. Sommige familieleden van de eerste Bain Capital-investeerders werden later gelinkt aan groepen die verantwoordelijk waren voor moorden, hoewel er geen aanwijzingen zijn dat deze familieleden in Bain investeerden of ervan profiteerden.”

Bij The Nation vatte Jon Weiner het Times-verhaal samen zijn blog de dag dat het uitkwam, maar er is weinig bewijs van enig ander vervolg in juli. Weiner linkt naar een eerder rapport van Justin Elliott in Salon.com, met als kop: “De wortels van Bain Capital in de burgeroorlog in El Salvador”, gepubliceerd op 20 januari 2012.

Kiezelstenen in een vijver 

De Salon.com verhaal maakte toen nog minder indruk dan de LA Times-versie nu maakt. Dit stuk richt zich op de moeilijkheid die journalisten hebben om de geheimhouding van Bain Capital te doorbreken, te beginnen met de voortdurende anonimiteit, 28 jaar later, van enkele van de oorspronkelijke investeerders in 1984, midden in de Salvadoraanse burgeroorlog (1979-1992), die ongeveer een miljoen Salvadoranen ertoe aanzette naar de gevangenis te komen. Verenigde Staten. Onder hen bevond zich een kleine gemeenschap van openlijk rechtse oligarchen die zich in Miami vestigden.

Vaak besproken in termen van de Koude Oorlog, heeft El Salvador nooit veel gevaar gelopen voor zoiets als een communistische machtsovername. In oktober 1979 werd de traditionele militaire dictatuur van El Salvador omvergeworpen door een gemengde junta van kolonels en burgers die landhervormingen doorvoerden en bepaalde aspecten van het Salvadoraanse bedrijfsleven nationaliseerden, waaronder de koffiehandel (niet de industrie zelf). Deze veranderingen waren bitter gevochten door Salvadoraans rechts, dat oorlog voerde tegen hun regering.

In 1984 waren de verschrikkingen van El Salvador, waaronder de rechtse moord op aartsbisschop Oscar Romero tijdens het vieren van de mis in 1980, goed bekend bij de mensen in Bain en ze waren huiverig om te dicht in de buurt te komen van wat als bloedgeld kon worden beschouwd.

Zoals Romney in 1994 aan de Boston Globe vertelde, was hij voorzichtig met investeerders, controleerde hij namen bij de regering-Reagan en 'we onderzochten de integriteit van de individuen en zochten naar duidelijke tekenen van illegale activiteiten en problemen in hun achtergrond, maar vonden die niet. We hebben geen onderzoek gedaan naar schoonouders en familieleden.” Bain Capital heeft dat nog niet gedaan onthullen alle namen van de oorspronkelijke investeerders.

Sommige verhalen overstemmen andere 

In januari 2012 kreeg de verbinding tussen El Salvador en Bain Capital geen grip te midden van de furore die werd veroorzaakt door een 28 minuten durende aanvalsadvertentie in South Carolina, een quasi-documentaire genaamd ‘When Mitt Romney Came to Town’.

De advertentie beschreef hoe Bain Capital vier verschillende bedrijven overnam en grote schade aanrichtte in de levens van hun werknemers. De slogan van de advertentie: “voor tienduizenden Amerikanen begon het lijden toen Mitt Romney naar de stad kwam.”

De advertentie, geproduceerd door Winning Our Future, een Super PAC die Newt Gingrich ondersteunt, kreeg veel kritiek vanwege onnauwkeurigheid en verkeerde voorstelling van zaken. Onder druk, Newt Gingrich genaamd dat de PAC de advertentie corrigeert of intrekt. Het werd ingetrokken.

Romney's banden met Salvadoraanse doodseskaders kwamen op 8 augustus opnieuw naar boven in een Huffington Post stuk door Ryan Grim getiteld: “Mitt Romney startte Bain Capital met geld van families die verbonden waren aan doodseskaders.” De essentie van het verhaal is onveranderd; de basisbewering blijft waar en het spaarzame geld van Salvadoraanse koffiebaronnen financierde zowel doodseskaders als Bain Capital, maar de details blijven bijna dertig jaar later geheim.

Wie is geloofwaardig? 

Verschijnt op "Democracy NowTwee dagen later zei verslaggever Ryan Grim dat toen hij de campagne van Romney om commentaar vroeg, hun enige antwoord was dat ze hem een ​​paragraaf uit de Salt Lake Tribune uit 1999 stuurden: 'Zoals Bains beleid tegenover elke grote investeerder was, hadden ze de families zo zorgvuldig mogelijk uitgezocht. Ze hebben geen onsmakelijke banden met drugs of andere criminele activiteiten ontdekt.”

'Dat is gewoonweg niet te geloven. Deze families waren zeker verbonden met doodseskaders,” zei Grim. “Het is onmogelijk dat iemand in 1984 deze families zou kunnen controleren, wat de term is die ze gebruiken, deze families, en er dan van overtuigd zou zijn dat dit geld schoon was.”

Hoewel het verhaal nog steeds niet breed is uitgemeten in de reguliere media, is het de afgelopen weken wel verschenen op een aantal andere online nieuws- en opiniesites, waaronder Daily Kos, AlterNet, Buzzflash at Truthout, Crooks and Liars en anderen.

Het verhaal blijft onwankelbaar, de dubbelzinnigheid intact 

Pushback op het verhaal is beperkt tot niet-bestaand. Rush Limbaugh deed de volgende dag een spottende verwijdering en Jim Hoft blogde twee dagen later op dezelfde manier, waarbij hij zich afvroeg wanneer het verhaal een Obama-campagneadvertentie zou worden. Limbaugh commentaar,

“De 'Huffing-and-puffing-ton Post' meldde vandaag dat Bain Capital afkomstig was van geld bij Spaanse families, die banden hadden met rechtse doodseskaders in El Salvador en andere Latijns-Amerikaanse provincies. Nee, nee, nee, nee, niet over de Kennedy's gesproken. Ze praten niet over dat aspect van de Kennedy's, nee, nee. Vind je het niet interessant – gisteren vermoordde Romney feitelijk de vrouw van een man, en vandaag werd Bain Capital bezaaid met geld van doodseskaders? … Dit zijn dingen waar we parodieën op maken. . Het is deprimerend om te weten dat dit spul werkt.”

Toen verhoogde hij de ante: 'Ik zal je een vraag stellen. Wat is het verschil daarin en dat de Democraten worden ondersteund door Planned Parenthood en NAARL? Als het geen doodseskaders zijn, weet ik het ook niet meer.”

Human Events op 21 augustus kwam tot nu toe het dichtst in de buurt van een weerlegging. Hoewel David Harsanyi een aantal randdetails verkeerd weergeeft om zijn punt duidelijk te maken, verstoort hij het essentiële verhaal niet. Zijn belangrijkste punt is om een ​​soort gelijkwaardigheid te creëren tussen de fondsenwerving van Romney voor Bain Capital in 1984 en de ontmoetingen van ambtenaren van de regering-Obama met enkele van dezelfde Salvadoranen in 2012.

He schrijft“Als we toegeven dat het [Romney]-verhaal benen heeft, is het ook eerlijk om te vragen: waarom zou de regering-Obama leiders van rechtse huurmoordenaars ontmoeten?”

Is hier sprake van een ernstig beleidsprobleem? 

Het is moeilijk voor te stellen dat de Obama-campagne een onderwerp probeert te maken van een verhaal dat zo onvoltooid is als Romneys link met Salvadoraanse doodseskaders, en dat is niet omdat Obama's mensen dezelfde rijke mensen ontmoetten die verbonden zijn met Bain Capital. Dat is gewoon de overheid zoals gewoonlijk.

Een sterkere reden voor de Obama-campagne om het verhaal van het doodseskader te vermijden, is Obama's eigen kwetsbaarheid op dit gebied. Die kwetsbaarheid is geen Planned Parenthood, ondanks de zwarte humor van Rush Limbaugh. De kwetsbaarheid van Obama is het gebruik van drones door zijn regering en zijn eigen persoonlijke controle over de ‘dodenlijst’.

Het is niet zo dat Romney of anderen een kwestie zouden maken van moord per drone, wat hoogstwaarschijnlijk een beleid is dat zij ondersteunen. Maar het zou voor iedereen die erover nadenkt nog steeds duidelijk zijn dat een aanval van Obama op Salvadoraanse doodseskaders behoorlijk hypocriet zou lijken als hij zou komen van een president die hightech, op afstand bestuurbare doodseskader-equivalenten gebruikt.

Dan is er Honduras, waar de regering-Obama heerste blijft steunen de militaire dictatuur die de gekozen regering in 2009 omver wierp, en waar de activiteiten van doodseskaders toenemen.

Maar er lijkt nog een ander, nog niet onderzocht verhaal op de loer te liggen in de reportage tot nu toe. Mitt Romney startte Bain Capital met een initiële investering van $37 miljoen van een onbekend aantal investeerders, van wie een onbekend aantal anoniem blijft. Tegenwoordig is Bain Capital ongeveer $60 miljard waard, een behoorlijk rendement op de investering. En wat weten we nu over de oorspronkelijke investeerders?

–$1 miljoen van Jack Hanley, voormalig hoofd van Monsanto Co.

–$2 miljoen kwam van Robert Maxwell, een Britse uitgever die honderden miljoenen dollars stal van de pensioenfondsen van zijn bedrijf.

–$1.25 miljoen, de eerste investering van Bain in juni 1984, stond op naam van Jean Overseas Ltd., een shell-vennootschap uit Panama. Jean Overseas voegde later nog eens $ 1.25 miljoen toe. De geldschieter van dit bedrijf was blijkbaar Sir Jack Lyons, die later werd veroordeeld voor een niet-gerelateerde aandelenfraude.

–$4.8 miljoen kwam van de Crocker Family Trust in Californië.

–Ongeveer $9 miljoen kwam van Latijns-Amerikanen uit El Salvador, Ecuador, Colombia en Guatemala.

– Ongeveer de helft van het geld kwam van mensen bij Bain, wie ze ook waren.

Tijdens het Miami-Dade Lincoln Day Dinner op 9 maart 2007 sprak Romney spaak over zijn vroege ervaringen met Bain Capital: “Ik heb veel te danken aan Amerikanen van Latijns-Amerikaanse afkomst. Toen ik mijn bedrijf startte, kwam ik naar Miami om partners te vinden die in mij zouden geloven en die mijn onderneming zouden financieren. Mijn partners waren Ricardo Poma, Miguel Duenas, Pancho Soler, Frank Kardonski en Diego Ribandinarea.

“Deze vrienden hebben mij niet alleen geholpen, ze hebben het mij ook geleerd. Ricardo's broer was gemarteld en vermoord door rebellenterroristen in El Salvador. Miguel zelf was in Guatemala wekenlang aan een vloer vastgeketend en gemarteld. En hun folteraars werden gefinancierd door Fidel Castro. Ik heb van deze vrienden geleerd wat de menselijke kosten zijn als Castro geld heeft.’

Mensen van alle kanten in El Salvador hebben vreselijk geleden onder meer dan tien jaar van geweld, maar het grootste deel ervan werd gepleegd door de rechtervleugel, aldus de naoorlogse Waarheidscommissie.

Hoewel er geen direct bewijs is dat Bain Capital-investeerders geld aan doodseskaders gaven, gaven de rijke Salvadoranen die de burgeroorlogjaren in Miami doorbrachten er toch de voorkeur aan om het te investeren in mensen die sympathiseerden met hun belangen.

William Boardman woont in Vermont, waar hij politieke satire heeft geproduceerd voor de openbare radio en als lekenrechter heeft gediend.