De Amerikaanse druk op Iran vanwege zijn nucleaire programma betrapte de in Londen gevestigde Standard Chartered Bank, waardoor deze bank gedwongen werd boetes te betalen aan een New Yorkse toezichthouder wegens het zogenaamd omgaan met geld uit Iran. Maar Danny Schechter vraagt zich af of de actie deels bedoeld was om wrok te beslechten.
Door Danny Schechter
Oppervlakkig gezien leek het een simpel spelletje 'Gotcha', toen toezichthouders van de New Yorkse banken de Londense Standard Chartered Bank aanklaagden wegens het witwassen van geld. Het feit dat het geld naar verluidt aan Iran was gekoppeld, wierp een grote schaduw op de beschuldigingen, gezien het imago van de Islamitische Republiek als 'slechterik' in Amerikaanse beleidskringen.
Er werd gezegd dat er veel geld in het spel was toen een toezichthouder uit de staat New York, Benjamin Lawsky, die in bankkringen wordt beschouwd als een publiciteitszoekende cowboy, de explosieve beschuldiging uitte dat de Standard Chartered-bank 250 miljard dollar aan witwastransacties met Iran had gesteund.
Oppervlakkig gezien was de zaak open en gesloten – en haalde hij de krantenkoppen – ook al kwamen andere federale toezichthouders niet onmiddellijk met vuurwapens tussenbeide. Toen, zo meldde Reuters, werd het allemaal nog duisterder toen de gouverneur van de Britse Centrale Bank Lawsky portretteerde als iemand die op zijn eigen manier marcheerde en niet in de pas liep met de federale toezichthouders in Washington.
“Eén toezichthouder, maar de andere niet, is naar de beurs gegaan terwijl het onderzoek nog gaande is”, zei Mervyn King van de Bank of England op een persconferentie in Londen.
Plotseling werd het complot steeds dikker, zelfs toen het mediatij de veronderstelling met zich meebracht dat de bank schuldig was aan zonde. Toen de toezichthouder Standard Chartered een ‘schurkenstateninstelling’ noemde, begonnen de aandelen in waarde te dalen.
Op een ochtendhandel verloor de bank, op basis van beschuldigingen in een persbericht en ongeteste juridische aanklachten, $16 miljard. Bankfunctionarissen betwistten aanvankelijk de omvang van de overtreding en gaven aan dat slechts een klein deel van de zaken met Iran erbij betrokken was, niet meer dan 14 miljoen dollar.
Federale toezichthouders suggereerden ook dat de staat New York de omvang van elk potentieel probleem overdreef en dat Lawsky’s taalgebruik onnodig ‘schril’ was. Maar het is scherpe taal die de aandacht krijgt in een media die zelden de moeite neemt om dit soort kwesties te onderzoeken.
In de eerste verhalen werd niet vermeld dat Standard Chartered maanden eerder een ontmoeting had gehad met de toezichthouders van Lawsky, maar er werd toen niets gezegd over eventuele zware misdaden en overtredingen. Dat zou veranderen als de mogelijkheid voor een groot mediaverhaal zich zou voordoen.
Nu behandelde Lawsky deze zaak als een grote schending van de nationale veiligheid en zei: “Dit is een zaak over Iran, het witwassen van geld en de nationale veiligheid. We zullen hierbij nauw blijven samenwerken met onze wetshandhavingspartners, zowel op federaal als op staatsniveau. Geen enkele bank, groot of klein, buitenlands of binnenlands, staat boven de wet.”
Klinkt dramatisch, nietwaar? Maar de Britten waren woedend omdat hun onderzoek niet afgerond was. Maar wat de waarheid ook mag zijn, de perceptie van wangedrag begon de aandelenkoers van de bank te vernietigen. Een accountantskantoor dat ervan beschuldigd werd de cijfers te vervalsen, ontkende dit ook resoluut.
Bankcritici in de Verenigde Staten haalden uit naar de Britse toezichthouders die kritiek hadden op het gebrek aan protocol bij de New Yorkse toezichthouder. James Kwak schreef op BaselineScenario.com, een toonaangevend economisch blog:
“Standard Chartered heeft vrijwel zeker samengespannen om Amerikaanse sancties te omzeilen? Waarom zijn ze boos op Benjamin Lawsky in plaats van op Standard Chartered? En als je denkt dat een schending van het ‘protocol’ tussen toezichthouders erger is dan een systematisch plan om de Amerikaanse regering te bedriegen en de sancties tegen Iran, van alle landen, te verbreken, is het moeilijk voor te stellen hoe je nog meer gevangen zou kunnen worden genomen, zonder het te weten.”
Is dit waar? Geen enkele rechtbank is het eens met de beschuldiging, en dat zal nu ook niet gebeuren, omdat er een schikking is getroffen zonder schuldbekentenis.
Standard Chartered zei aanvankelijk dat ze terug zouden vechten. CEO Peter Sands gaf deze verklaring af: “[Wij] verwerpen fundamenteel het algemene beeld en geloven dat er geen gronden zijn voor hen om deze actie te ondernemen. De dreiging om de vergunning van de bank om in New York te opereren in te trekken zou “volstrekt disproportioneel” zijn, zei hij.
Het blijkt dat de druk om de bank te straffen deels te wijten was aan woede over een kleurrijke opmerking die zou zijn gemaakt door een directeur van Standard Chartered die de arrogantie van de New Yorkse toezichthouders in 2006 in een gesprek ter discussie stelde.
Bankdirecteur Richard Meddings zou toen hebben gezegd: ‘Jullie verdomde Amerikanen. Wie ben jij om ons en de rest van de wereld te vertellen dat we niet met Iraniërs te maken krijgen?”
Het durven bekritiseren van de eigengerechtigheid van de Amerikaanse toezichthouders en het Amerikaanse beleid in een off-the-record commentaar (zelfs niet in een document) markeerde de bank blijkbaar voor vergelding door met vlaggen zwaaiende en dunhuidige Amerikaanse toezichthouders.
Wat moest Standard Chartered doen? Houd vast aan principes en de ‘feiten’ ervan en verlies mogelijk zijn vergunning in New York, of probeer een schikking te treffen zonder wangedrag toe te geven. Tegelijkertijd lopen er meer onderzoeken in verband met de vermeende schendingen van de Amerikaanse sanctiewetten.
Wat denk je dat er gebeurd is? De bank maakte een snelle berekening en besloot te betalen in plaats van te worden gesloten. Ze hoestten 340 miljoen dollar op in een zaak die riekt naar officiële afpersing, verkleed als hoge principes.
De toezichthouder in New York heeft de macht om de bank te sluiten als zij van mening is dat de bank onbetrouwbaar is, zelfs als de bank zich niet schuldig heeft gemaakt aan een bepaalde overtreding. De bank zegt dat de beschuldigingen slechts betrekking hebben op 1 procent van de ongeveer 60,000 Iraanse bankoverschrijvingen waarvan de New Yorkse toezichthouder beweert dat ze erbij betrokken waren.
Naked Capitalism (NC) meldt dat de toezichthouder Standard Chartered probeerde af te schudden voor nog meer geld. “Het overeengekomen bedrag was minder dan waar hij aanvankelijk naar verluidt om vroeg, namelijk tussen de $500 (miljoen) en $700 miljoen. Maar zoals we ook hebben aangegeven, krijgt bij een ‘goede’ regeling geen van beide partijen wat ze willen.
“En gezien het feit dat de federale autoriteiten door de actie in New York zijn opgeschrikt en naar verluidt ook in onderhandeling zijn over schikkingen, zullen ze waarschijnlijk behoorlijke dollarbedragen moeten veiligstellen om niet als volledig incompetent te worden gezien, wat de SCB zou hebben belemmerd. zou betalen aan New York.” De NC-website legt ook uit: “SCB verzorgde de Iraanse betalingen in verband met de verkoop van buitenlandse olie.”
Ondertussen reageerden geldbeheerders in Londen, volgens Fortune, op de Amerikaanse beschuldigingen dat Standard Chartered geld dat aan Iran was gekoppeld, verborg met de woorden: iedereen doet het.
Het Amerikaanse zakenblad voegde eraan toe: “De bewering dat de bank haar vermogen om in de staat te werken en handel te drijven zou kunnen verliezen, wordt afgedaan als simpelweg 'gek'. Ondertussen zijn geldbeheerders in de stad van mening dat de kredietwaardigheid van de bank er solide uitziet en dat de waarde van haar aandelen nu goedkoop is vergeleken met die van haar sectorgenoten, zelfs degenen die hun bord vol hebben met hun eigen schandalen, variërend van de Libor-fixing tot handel met voorkennis.
“Desalniettemin wordt verwacht dat de aandelen en obligaties van het bedrijf met een korting zullen worden verhandeld ten opzichte van vergelijkbare bedrijven totdat de bank het probleem heeft opgelost of het geld opzij heeft gezet om het probleem op te lossen. Het is nog niet zo lang geleden dat de grote Europese banken feitelijk pronken met hun nauwe relaties met entiteiten die banden hebben met Iran.”
Ook The Guardian leek sympathiek tegenover Standard Chartered en meldde dat de bank haar besluit ‘pragmatisch in het beste belang van aandeelhouders en klanten’ noemde.
De krant legde uit: “Het verlies van de bankvergunning zou schadelijker zijn dan de boete, hoewel Sands dinsdag tegen de Business Standard-krant in India, waar de bank een grote bankoperatie heeft, vertelde dat hij niet geloofde dat de bank van haar bankrechten zou worden beroofd. zijn vermogen om rechtstreeks zaken te doen in de VS.”
Ian Gordon, bankenanalist bij Investec, zei: “Het heeft de nucleaire optie van tafel gehaald en suggereert dat de totale schikking beheersbaar zal zijn.”
Misschien had Richard Meddings gelijk, ook al is de uitoefening van zijn ‘vrijheid’ van meningsuiting zeer kostbaar gebleken. Ironisch is het niet dat er zogenaamd sancties zijn ingesteld om Iran ervan te weerhouden kernwapens te gaan gebruiken, net zoals toezichthouders die de feiten betwisten de “nucleaire optie” gebruiken om hun zin te krijgen.
En zo gaat het, weer een dag in de bankwereld waar hypocrisie heerst en biljoenen aan wereldwijde witwaspraktijken worden genegeerd. Vervolging van overtreders is zeldzaam, omdat ambtenaren meer schouderklopjes krijgen van hun bazen omdat ze geld binnenbrengen dan dat ze overtreders in de gevangenis stoppen.
Overheidstoezichthouders die hun voeten hebben gesleept bij het vervolgen van misdaden begaan door onder meer Bank of America of Goldman Sachs hebben er geen probleem mee om achter kleine jongens als Standard Chartered aan te gaan om te laten zien dat ze “iets doen” – met Iran als voorwendsel. Dit verhaal over medeplichtigheid aan de regelgeving lijkt op alle verhalen die we lezen over de politie die de maffia neerhaalt, zodat zij in de rackets kan worden betrokken.
Wall Street is een plek geworden waar echte financiële fraudeurs ongestraft blijven, terwijl opgeblazen zaken als deze de aandacht krijgen, vooral wanneer er naar verluidt een gedemoniseerde ‘kwaaddoener’ als Iran bij betrokken is. Echte misdaden, zoals de manier waarop sancties gewone Iraniërs schade berokkenen, worden niet gerapporteerd.
Nieuws Dissector Danny Schechter blogt op News Dissector.net. Hij is de auteur van De misdaad van onze tijd over alomtegenwoordige financiële criminaliteit (Disinformation Books) en regisseerde de film Plunder over hetzelfde onderwerp. Hij presenteert ook een show op ProgressiveRadioNetwork (PRN.fm.). Dit commentaar verscheen voor het eerst op PressTV.com. Opmerkingen aan [e-mail beveiligd]