Hoe bankiers het systeem manipuleren

Het Libor-schandaal is slechts de laatste onthulling van hoe de VIP’s van de grote financiële instellingen het systeem voor zichzelf en hun vrienden manipuleren, terwijl miljoenen ‘gewone mensen’ in armoede worden gedreven. Maar de oplossing ligt ook in het kopen van politieke bescherming, schrijven Bill Moyers en Michael Winship.

Door Bill Moyers en Michael Winship

Elke dag brengt meer herinneringen aan de verschrikkelijke oneerlijkheid waarmee ons land wordt geteisterd, de tragische ommekeer van het fortuin die miljoenen mensen hebben ervaren die ooit een goed leven en een vaste baan hadden en nu verdwenen zijn.

Een artikel in het huidige nummer van Rolling Stonebeschrijft 'The Fallen: The Sharp, Sudden Decline of America's Middle Class' en beschrijft een handvol mannen en vrouwen uit de middenklasse die dakloos zijn geworden en gedwongen zijn hun auto te verlaten op parkeerplaatsen bij kerken in Zuid-Californië.

Een van hen, Janis Adkins, reed met een busje vol met haar bezittingen naar Santa Barbara, waar ze op een kruispunt belandde met een bord met de tekst: "Ik zou liever werken, huur mij in als je een baan hebt."

Er was eens een succesvol plantenkwekerijbedrijf in Utah dat jaarlijks $300,000 opbracht. Maar twee jaar na de financiële ineenstorting van het land was haar omzet met 50 procent gedaald en was de waarde van haar land zelfs nog verder gedaald. Ze probeerde te herfinancieren, maar vier banken wezen haar af.

“Iedereen had het over reddingsoperaties”, zei Adkins tegen verslaggever Jeff Tietz. 'Ik zei: 'Ik vraag niet om een ​​reddingsoperatie, ik vraag jou om met mij samen te werken.' Ze kijken je aan, zonder enige uitdrukking op hun gezicht, en zeggen: 'Er is niets dat we kunnen doen.'

“Wij kunnen niets doen.” En toch waren het banken als deze die er in de eerste plaats voor zorgden dat mensen als Janis Adkins in zulke wanhopige problemen terechtkwamen. Toen ze met hun eigen financiële catastrofes werden geconfronteerd, renden al die grote bankiers naar de overheid en de belastingbetalers voor de eerder genoemde reddingsoperaties ter waarde van honderden miljarden dollars, verzamelden vervolgens grote bonussen en extraatjes voor zichzelf en gingen weer door met hun normale gang van zaken.

En wat een bedrijf! U heeft waarschijnlijk wel eens gehoord van het nieuwste schandaal in de banksector, waarbij de Barclays Bank in Groot-Brittannië en iets dat Libor heet, centraal staan. Dat staat voor London Interbank Offered Rate en er is een groep bankiers bij betrokken die een dagelijks rentetarief vaststellen dat van invloed is op biljoenen dollars aan transacties over de hele wereld. Uw hypotheek, uw studieschuld, uw creditcardkosten; deze hadden allemaal door Libor kunnen worden beïnvloed.

Nu zou je denken dat de tarieven door de marktkrachten zouden worden bepaald, toch? Zijn dat niet de dingen die de wereld draaiende houden? Maar het blijkt dat sommige van die insiders de index manipuleerden voor hun eigen gewin, om hun banken er beter uit te laten zien tijdens de financiële crisis, om hun leenkosten te verlagen en om hun winsten te vergroten door vals te spelen. Onze zakken plukken en die van hen vullen.

The Economist magazine beschrijft het als ‘het verrotte hart van de financiële wereld’. Hier zijn enkele van de e-mails die aan het licht zijn gekomen: Een bankier die bezig is met de oplossing, schrijft een andere: 'Kerel. Ik ben je veel verschuldigd! Kom een ​​dag na het werk langs en ik trek een fles Bollinger open.'

Eén medewerker antwoordde nadat hem werd gevraagd valse informatie in te dienen: “Altijd graag helpen.” En een ander, die een collega in de problemen rekruteerde, schreef: "Als je weet hoe je een geheim moet bewaren, zal ik je erbij betrekken."

Betrapt met zijn hand in de koektrommel, stemde Barclay ermee in om te betalen Bijna een half miljard dollar aan boetes aan de Britse en Amerikaanse autoriteiten, en tegen maar liefst twintig andere megabanken loopt een onderzoek, waaronder Deutsche Bank, Citigroup, UBS, HSBC en JPMorgan Chase. Zoals een MIT-autoriteit op het gebied van financiën tegen CNN zei: “Dit doet alle financiële oplichting in de geschiedenis van de markten in de schaduw vallen.”

Midden in deze puinhoop zit een Amerikaan genaamd Bob Diamond. Hij was de CEO van Barclays en de man achter Barclays' overname van wat er nog over was van Lehman Brothers toen Lehman op het hoogtepunt van de financiële crisis in 2008 het grootste faillissement uit de Amerikaanse geschiedenis aanvroeg.

Zijn doel was om van Barclays een wereldwijde investeringsmacht te maken, maar zijn enorme salaris – zijn nettowaarde wordt geschat op 165 miljoen dollar – en de onberouwvolle verdediging van het gedrag van de financiële sector brachten een Britse regeringsfunctionaris ertoe hem te omschrijven als ‘het onaanvaardbare gezicht van het bankwezen’.

Diamond bood uiteindelijk zijn excuses aan voor de rol van Barclay in het Libor-renteschandaal en bood zelfs aan zijn jaarlijkse bonus te verbeuren – vorig jaar ontving hij er een ter waarde van meer dan $ 4 miljoen. Maar uiteindelijk werd hij, onder druk van aandeelhouders en de publieke opinie, gedwongen af ​​te treden.

Ondertussen blijven de rimpelingen van het schandaal zich verspreiden. The New York Times meldt dat de stad Baltimore, getroffen door financiële verliezen en ontslagen, midden in een rechtszaak zit tegen de banken die de Libor-index vaststellen en dat “nu steden, staten en gemeentelijke instanties in het hele land, inclusief Massachusetts, Nassau County op Long Island en het openbare pensioenstelsel van Californië onderzoeken of zij soortgelijke verliezen hebben geleden en overwegen juridische stappen

“Amerikaanse gemeenten behoren tot de eersten die verliezen claimen als gevolg van de vermeende rentemanipulatie, omdat velen van hen geld lenen via investeringsvehikels die hun waarde direct ontlenen aan de Libor. Peter Shapiro, die Baltimore en andere steden adviseert over het gebruik van deze investeringen, zei dat 'ongeveer 75 procent van de grote steden hieraan contracten heeft gekoppeld.'

Bovendien zijn er aanwijzingen dat overheidsinstanties als de Bank of England en het Britse ministerie van Financiën er mogelijk ook bij betrokken zijn geweest, of in ieder geval de andere kant op hebben gekeken, wat de vraag doet rijzen of andere overheidsinstanties, waaronder onze eigen Federal Reserve, een rol hebben gespeeld.

Dat moeten de onderzoekers nog uitzoeken, maar volgens The Washington PostDe Federal Reserve Bank van New York zei dat zij “al in 2007 bericht had ontvangen van de Britse bank Barclays over problemen” met de Libor.

“In een getuigenis vorige week voor het Britse parlement zei voormalig CEO van Barclays, Robert E. Diamond, dat de bank herhaaldelijk onder de aandacht van zowel Amerikaanse als Britse toezichthouders had gebracht de problemen die de bank ondervond op de Libor-markt.

“Hij zei dat de waarschuwingen van de bank aan toezichthouders dat de Libor kunstmatig laag was, niet tot actie leidden. De toezichthouder van Barclays in de Verenigde Staten is de Federal Reserve Bank of New York, die destijds werd geleid door de huidige minister van Financiën Timothy F. Geithner.”

Deze week vroeg de Senaatscommissie voor het bankwezen om ontmoetingen met de betrokken opdrachtgevers en de House Financial Services Committee stuurde een brief naar de New York Fed met het verzoek om transcripties van een tiental telefoongesprekken met leidinggevenden van Barclays.

Maar hoe ver zullen de onderzoeken reiken, vooral als beide Amerikaanse politieke partijen zo afhankelijk zijn van hoge financiering voor contant geld? Slechts enkele uren na het aftreden van Bob Diamond werd in de campagne van Mitt Romney aangekondigd dat de in ongenade gevallen financier helaas niet langer gastheer zou zijn voor een van de twee Romney-inzamelingsevenementen voor Amerikaanse expats die later deze maand in Londen zullen plaatsvinden.

Maar geen zorgen. De Boston Globe merkt op dat “een van de organisatoren van de evenementen nog steeds Patrick Durkin is, een geregistreerde lobbyist voor Barclays Durkin, een topbundelaar van Romney, een van de zeven stoelen voor de receptie en een van de dertien medevoorzitters voor het diner.

“Anderen die betrokken zijn bij het organiseren van de evenementen zijn Dwight Poler, directeur van de Europese tak van Bain Capital, de firma die Romney heeft opgericht; Raj Bhattacharyya, directeur bij Deutsche Bank; en Dan Bricken, directeur van Wells Fargo Securities.” Elke gast bij het diner zal tussen de $25,000 en $75,000 betalen voor de mogelijkheid om te dineren met de Republikeinse presidentskandidaat.

Het onpartijdige Center for Responsive Politics meldt dat Bob Diamond en andere medewerkers van Barclays tot eind mei bijna een kwart miljoen dollar hadden gedoneerd aan de Romney-campagne en dat uiteraard de hele effecten- en investeringssector een belangrijke donor was. voor de Republikein, meer dan enig ander.

Ze geven ook aan president Obama; alleen niet zo veel, ook al staan ​​ze op nummer 3 op de lijst van top tien belangengroepen die geld sturen naar de president en het Democratische Nationale Comité.

En je vraagt ​​je af waarom de bankiers nog steeds vrij rondlopen, als scherpschutters in een stadje in het Wilde Westen zonder sheriff.

Bill Moyers is hoofdredacteur en Michael Winship is senior schrijver van het wekelijkse public affairs-programma, Moyers & Company, uitgezonden op de openbare televisie. Controleer de lokale uitzendtijden of reageer op www.BillMoyers.com.